Wyprowadzka z domu - kiedy?

[megamag]

Bez przesady, takie osobniki to wyjątki. Też znam kolesia i to 40+, któremu mama przyjeżdża sprzątać, a w studenckim mieszkaniu miałam woziciela prania (200 km w jedną stronę), ale to jednak takie ciekawostki przyrodnicze (bo jednak to dwie sztuki z kilkuset, które w życiu poznałam).

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

U mnie było to stopniowe, już idąc do liceum w wieku 16 lat zamieszkałam w internacie i do domu zjeżdżalam tylko na weekendy. Potem na studia wyprowadziłam się jeszcze dalej. Na dobre usamodzielnilam się jednak (tzn. zaczęłam się sama utrzymywać) w wieku 22 lat.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[stotek]

Napisane przez megamag

Bez przesady, takie osobniki to wyjątki. Też znam kolesia i to 40+, któremu mama przyjeżdża sprzątać, a w studenckim mieszkaniu miałam woziciela prania (200 km w jedną stronę), ale to jednak takie ciekawostki przyrodnicze (bo jednak to dwie sztuki z kilkuset, które w życiu poznałam).

Dokladnie w tym samym czasie mialam mnostwo "samodzielnych" kolegow (bosz, jak to brzmi, gdy opisuje się 20+ faceta...), ten jeden był takim ewenementem.

[inezina]

Wyprowadziłam się w wieku 19 lat, zaczęłam studia i prace weekendową. Minęło już 10 lat, moja rodzina jest dość specyficzna i nie wyobrażam sobie dłuższego mieszkania z nimi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Cytokina]

Wyprowadziłam się na studia w wieku 18 lat. Myślę, że to taki fajny, naturalny okres przejściowy miedzy dzieciństwem, zależnością od rodziców i jeszcze niepełną odpowiedzialnością, a dorosłością i całkowitym pójściem na swoje.
Po sześciu latach nauki wróciłam do domu rodzinnego. Mieszkam w nim od czerwca, a w październiku rozpoczynam roczny staż i planowałam przez ten czas mieszkać z rodzicami i kawałek dojeżdżać, ale tak się miło złożyło, że będziemy razem z partnerem mieszkać tylko we dwoje. Aktualnie razem zajmujemy mój pokój, jesteśmy na etapie szukania mieszkania do wynajęcia. Mamy upatrzone mieszkanko i jeśli na żywo okaże się równie obiecujące co na zdjęciach to od przyszłego tygodnia będziemy wynajmować, już bez wsparcia finansowego rodziców.



Mój brat też wyprowadził się na studia i też wrócił po ich skończeniu do domu na czas stażu, właśnie go kończy. Udało mu się odłożyć większą kwotę i planuje zakupić mieszkanie w przyszłym miejscu pracy. To, kiedy się wyprowadzi zależy od tego jak szybko dostanie kredyt na ten cel.
Mamy to szczęście, że nasi rodzice należą do naprawdę mało konfliktowych osób - akceptują to, że jesteśmy już dorośli i nie mogą nami sterować, mówić nam co mamy robić. Rozumieją, że mamy własne zdanie i oni mogą nam ewentualnie służyć radą. Nie niańczą nas też za bardzo. Wiadomo, że w czasie studiów nas utrzymywali, a mama nieraz poratowała słoikiem, ale to raczej rzadko, bo też niezbyt często zjeżdżaliśmy do domu.

[4e7542dda0fd66e47a4eea60a6dfa89c97e945d1_61c50d8334adc]

"Wyprowadzka" z rodzinnego domu to jedna z tych rzeczy, która każdego prędzej czy później czeka 😉 - jednych prędzej, drugich później. Standardowo, czyli w większości przypadków ma ona miejsce wraz z rozpoczęciem studiów - ludzie zazwyczaj wyjezdzaja na studia do większych miast i tak wlasnie opuszczają dom rodzinny.A czasem - studiują w miejscu zamieszkania z różnych przyczyn (wiadomo, ze nie ma sensu o nich pisać, bo nie o tym wątek) i na tyle dobrze dogaduja się z rodzicami, ze pozostaja z nimi na jakiś czas.Chociaż ten czas też zwykle - jak to się przyjmuje - powinien mieć swój koniec.I kiedyś w końcu powinno się spróbować żyć "na własną rękę" albo przychodzi taki moment, ze z rodzicami już wspólnie żyć się nie da 😊 Ale ja nie do końca o tym...Zasadniczo to nurtuje mnie ta kwestia, ile z Was chcialo sie wyprowadzic z rodzinnego domu/ czy cieszyliscie się z tego / czekaliscie na to i wręcz...odczuliscie ulgę z powodu opuszczenia swojego rodzinnego domu? Czy był to dla Was znaczący przełom - jeden z tych (naj)ważniejszych w zyciu? Jakie były wtedy Wasze odczucia "przed" i "po"? Pytam, bo to chyba jednak doświadczenie , które jakoś się "odczuwa", a z drugiej strony - nie ukrywajmy : mnóstwo ludzi pochodzi jednak z toksycznych domów rodzinnych i kiedy tylko następuje właściwy moment, taka realna możliwość - ten dom rodzinny opuszcza, nawet wcześniej niż przed rozpoczeciem studiow.Po prostu wybiera sobie szkołę średnią w innym mieście i zamieszkuje w internacie, z ulgą opuszczając dom rodzinny.Czy Wy też...opusciliscie swój dom rodzinny z ulgą, a może nawet chcieliście z niego uciec?

[90agnieszka90]

Ja wyprowadziłam się parę miesięcy temu. Co do studiów to z tego że mieszkałam tuż pod Łodzią a studiowałam w Łodzi to nie miałam konieczności przeprowadzki. Później jak poznałam narzeczonego też bałam się przeprowadzki, czy poradzę sobie finansowo itp. Szczerze mówiąc obecnie uważam że wyprowadzka to była jedna z najlepszych decyzji życia. Wynajmujemy wspólnie mieszkanie w Łodzi, często odwiedzam dom rodzinny bo mam blisko, a wszystkie obowiązki których się bałam sprawiają mi przyjemność

[pieguskoowa]

Ja przeprowadziłam się na studia i bardzo się cieszę, że nie zostałam w domu rodzinnym mimo tego że nie miałam za bardzo na co narzekać i relacje z rodzicami też były i są bardzo okej
Później w międzyczasie pomieszkałam jeszcze 2 miesiące i nie mogłam się przyzwyczaić, jednak każdy ma swoje przyzwyczajenia, trudno się znowu dograć.

[GosiaOP1]

Często wyprowadzka jest spowodowana wyjazdem na studia. Ja akurat wyprowadziłam się po 2 roku studiów bo nie opłacało się mi wcześniej jako że moja uczenia jest w tym samym mieście.
Mimo tego że w domu rodzinnym mieszkało mi się super to trzeba kiedyś przeżyć to mieszkanie samemu.