Łatwe kierunki?

[pepita]

Napisane przez zollla

A zdrowie publiczne mnie zdziwiło... od studentów medycznej we Wro słyszałam, że są łatwe i przyjemne I wydaje mi się, że na takim kierunku wiedza z biologii medycznej jednak jest ważna i nie jest zapychaczem niech mnie ktoś oświeci?

Tak jak wcześniej wspominałam, gdyby nie biologia medyczna czy genetyka mogłabym nazwać te studia "łatwymi". Na pewno dla osób, które lubią biologię i genetykę te przedmioty nie sprawiałyby problemu. Ale sporo osób na tym kierunku nie było po klasach bio-chemicznych i nie zdawało na maturze biologii. Ja nigdy szczególnie nie zagłębiałam się w biologię, nie zdawałam jej na maturze więc zaliczenie kolokwium z biologii medycznej było dla mnie nie lada wyzwaniem. Zwłaszcza, że były to głównie szczegóły, które na prawdę można nazwać nieprzydatnymi do niczego zapychaczami. Na zajęciach z propedeutyki medycyny mówiliśmy o chorobach i układach, ta wiedza jest znacznie bardziej przydatna, istotna od szczegółowej wiedzy na temat komórek, czy tkanek, zwłaszcza takich szczegółów, których wymagał od nas nasz wykładowca a nie było ich nawet w podręcznikach z których korzystaliśmy... Uwierz mi, że biologię medyczną można śmiało nazwać zapychaczem. Sama nazwa może wygląda dość poważnie, biologia medyczna... ale tak na prawdę to zwykła biologia, tylko same zagadnienia mające związek z człowiekiem... Są to jednak takie szczegóły, że po kolokwium wyparowywały z głowy baardzo szybko I jeśli ktoś wiąże jakieś nadzieje nadzieje z tym "zawodem" to na prawdę ta wiedza nie przyda mu się do niczego.

[neia]

Napisane przez gwiazdka93

Mam 5 egzaminów w obecnej sesji, do tego zaliczenia.

Czy ktoś mógłby mi wytłumaczyć, dlaczego tyle osób używa ilości egzaminów w czasie sesji jako wskaźnika trudności studiów? Bo spotykam się z tym nagminnie, a sama związku nie widzę żadnego.

[20160901857]

Napisane przez neia

Czy ktoś mógłby mi wytłumaczyć, dlaczego tyle osób używa ilości egzaminów w czasie sesji jako wskaźnika trudności studiów? Bo spotykam się z tym nagminnie, a sama związku nie widzę żadnego.

O to się właśnie rozchodzi z tymi łatwymi czy trudnymi kierunkami. Logiczne, że na jednych studiach może być 5 egzaminów z w miarę łatwym materiałem, do którego wystarczy usiąść tydzień przed, a na innych możesz mieć 1 egzamin, ale taką kobyłę, że przez miesiąc nie ogarniesz. Ja trochę nie rozumiem o co to całe oburzenie- przecież łatwiejszy kierunek nie oznacza od razu głupszego studenta

[pepita]

Ja na ZP miałam mieć 3 egzaminy (biologia medyczna, psychologia, technologie informacyjne) co mnie cieszyło, bo to nie jest dużo według mnie. Ale jak dowiedziałam się, że jeden z nich ma być właśnie z biologii medycznej to zwątpiłam Z moimi "predyspozycjami", wymaganiami wykładowcy, ilością szczegółów do opanowania w stosunku do ilości materiału wiedziałam, że zaliczenie tego egzaminu byłoby dla mnie niemożliwe. W przeciwieństwie do egzaminu z technologii informacyjnej, gdzie materiał to to samo co w gimnazjum i liceum na informatyce. O psychologii akurat nie jestem w stanie nic powiedzieć...

[Mileva_]

Napisane przez nouvelle90

Ja trochę nie rozumiem o co to całe oburzenie- przecież łatwiejszy kierunek nie oznacza od razu głupszego studenta

Tak, ale siada na ambicję studentom tych "słabszych", bo to te uznawane powszechnie za trudne cieszą się często podziwem w stylu "woow, studiujesz prawo, to nie byle co".

[gwiazdka93]

Napisane przez neia

Czy ktoś mógłby mi wytłumaczyć, dlaczego tyle osób używa ilości egzaminów w czasie sesji jako wskaźnika trudności studiów? Bo spotykam się z tym nagminnie, a sama związku nie widzę żadnego.

Przecież nie pisałam o tych egzaminach, żeby pokazać jak to jest ciężko na pedagogice... Wyraziłam jedynie swoją opinię, bo sama spotkałam się ze zdziwieniami- Jak to, macie 5 egzaminów, na pedagogice? A no, też mamy egzaminy

Napisane przez nouvelle90

O to się właśnie rozchodzi z tymi łatwymi czy trudnymi kierunkami. Logiczne, że na jednych studiach może być 5 egzaminów z w miarę łatwym materiałem, do którego wystarczy usiąść tydzień przed, a na innych możesz mieć 1 egzamin, ale taką kobyłę, że przez miesiąc nie ogarniesz. Ja trochę nie rozumiem o co to całe oburzenie- przecież łatwiejszy kierunek nie oznacza od razu głupszego studenta

Ale gdzie tu oburzenie? Chciałam jedynie wyrazić swoją opinię o pedagogice, z racji, że studiuję ten kierunek

Napisane przez Mileva_

Tak, ale siada na ambicję studentom tych "słabszych", bo to te uznawane powszechnie za trudne cieszą się często podziwem w stylu "woow, studiujesz prawo, to nie byle co".

Wyobraź sobie, że nic mi na ambicję nie siada Studiuję to, co chciałam i co lubię, nie mam żadnych kompleksów z powodu studiowania pedagogiki, a nie np. prawa, które mnie totalnie nie interesuje.

[pepita]

Napisane przez gwiazdka93

Wyobraź sobie, że nic mi na ambicję nie siada Studiuję to, co chciałam i co lubię, nie mam żadnych kompleksów z powodu studiowania pedagogiki, a nie np. prawa, które mnie totalnie nie interesuje.

Właśnie to jest chore, że niektórzy ze względu na ambicje niektórzy obierają całkiem inną drogę... Znam osobę, która poszła na medycynę tylko dlatego, że jest to najbardziej oblegany i prestiżowy kierunek a nie dlatego, że chce zostać lekarzem Może to dziwne ale ja zaś strasznie dziwiłam się jak słuchałam, że ktoś próbował dostać się na medycynę i medycynę weterynaryjną, jak dla mnie to tu również mogło bardziej chodzić o prestiż studiowania medycyny niż o pasję, zamiłowanie, marzenia. Bo według mnie medycyna i weterynaria to dwa, zupełnie różne kierunki, różne zawody wymagające znacznie różniących się od siebie predyspozycji poza chęcią niesienia pomocy cierpiącemu... Być może ktoś uzna to za moje dziwactwo, ale nic nie poradzę, taka była moja pierwsza myśl i poniekąd dalej tak myślę

[Mileva_]

Napisane przez gwiazdka93

Wyobraź sobie, że nic mi na ambicję nie siada Studiuję to, co chciałam i co lubię, nie mam żadnych kompleksów z powodu studiowania pedagogiki, a nie np. prawa, które mnie totalnie nie interesuje.

Er... przepraszam gdzie była mowa o tobie?

Opisałam jedną z możliwych przyczyn. Ktoś pewnie napisałby o nożycach i stole, cóż, mam nadzieję że jednak tak nie jest.

Napisane przez pepita

Właśnie to jest chore, że niektórzy ze względu na ambicje niektórzy obierają całkiem inną drogę... Znam osobę, która poszła na medycynę tylko dlatego, że jest to najbardziej oblegany i prestiżowy kierunek a nie dlatego, że chce zostać lekarzem Może to dziwne ale ja zaś strasznie dziwiłam się jak słuchałam, że ktoś próbował dostać się na medycynę i medycynę weterynaryjną, jak dla mnie to tu również mogło bardziej chodzić o prestiż studiowania medycyny niż o pasję, zamiłowanie, marzenia. Bo według mnie medycyna i weterynaria to dwa, zupełnie różne kierunki, różne zawody wymagające znacznie różniących się od siebie predyspozycji poza chęcią niesienia pomocy cierpiącemu... Być może ktoś uzna to za moje dziwactwo, ale nic nie poradzę, taka była moja pierwsza myśl i poniekąd dalej tak myślę

Dokładnie. Sama z medycyną akurat nie mam nic wspólnego, ale z opowieści dość bliskich znajomych studiujących wynika, że sporo osób idzie na te studia z powodu ich prestiżu, szacunku jakim są otoczone albo, co nie wiem czy nie gorsze, tradycji rodzinnej. I te osoby przyznają, że powołania do zawodu nie mają za gorsz i liczą się z tym, że w przyszłości mogą źle traktować pacjentów.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez Nadis

Jak dla mnie, wszystko zależy od uzdolnień, pamięci, pracowitości. Dla jednego prawo czy psychologia będą mega przyjemne, dla innych już turystyka albo wiedza o kulturze będzie przerażająco trudne. Ja jestem niby na kierunku uważanym powszechnie za najtrudniejszy, wymagający najwięcej nauki. Wiele osób na tych studiach uważa podobnie, nie śpią po nocach, wpadają w nerwice i depresje. A ja owszem, muszę się uczyć, ale przy dobrej organizacji czasu nie mam poczucia, bym się przemęczała. A np. filologia byłaby dla mnie już trudniejsza, bo języków się nigdy nie lubiłam uczyć, co innego takie książki drobnym druczkiem napisane po 1000 stron, bo je lubię

Brawo

Napisane przez Nadis

Otóż to... Akurat tak się składa, że się zapoznałam z rozpiskami z biologii medycznej na kilku kierunkach z tego samego zagadnienia, jakim były pasożyty układu pokarmowego. Na lekarskim było ich na jedne zajęcia około 15 (łącznie, z dwóch zajęć z tego tematu - około 30), na stomatologii kilka mniej, natomiast np. na ratownictwie medycznym - tylko te najważniejsze, takie jak: tasiemiec uzbrojony, nieuzbrojony, bruzdogłowiec, owsik, włosogłówka i glista ludzka. A i tak zarówno studenci stomatologii jak i lekarskiego zgodnie przyznają, że biologia medyczna stanowi jeden z łatwiejszych i przyjemniejszych przedmiotów...

Czyli materiał z biologii w liceum w starym jeszcze systemie nauczania

Napisane przez drabineczka

Podejrzewam że złamałabym się na studiach typu filozofia czy psychologia, gdzie jest masa abstrakcyjnej dla mnie nauki. Filozofia to już w ogóle.

Ja tak samo. Mimo, że kończyłam kierunki pedagogiczne - ale najlepiej wspominam te przedmioty, które wymagały ode mnie praktycznej znajomości tematu, jestem zdecydowanie lepszym praktykiem niż teoretykiem. Na pierwszym roku miałam filozofię, etykę - dla mnie koszmar. Najtrudniejsze dla mnie zawsze było nauczenie się czegoś, co mnie nudzi...

Napisane przez klaraxxx

Nie uważam aby był to łatwy kierunek a szczególnie pierwszy rok i oczywiście dużo zależy do uczelni. Koleżanka chodziła i nie narzekała, w ogóle się prawie nie uczyła ale od innych słyszałam znów inne opinie. Tak więc nie wiem jaka jest prawda.

Też się zgadzam. Owszem, na pedagogikach - różnych - są studenci którzy wprost mówią, że studia banalne - tyle, że trzebaby do ich indeksów zajrzeć umówmy się, średnio ogarnięty człowiek na tę trójczynę opanuje materiał. I tym sposobem uzna studia za łatwe.
Ale pedagogika to szeroka dziedzina, czasem skrajnie specjalizacje się różnią od siebie - ja lic robiłam z wczesnoszkolnej i logopedii, ale mgr już z edukacji zdrowotnej i rehabilitacji - zapraszam prócz zwykłych, związanych ze zdrowiem przedmiotów, doszło mi... 13 różnic programowych typowo medycznych. Dostałam ogólne hasła, zagadnienia i radź se kobito sama wiedziałam, na co się porywam, ale było trudno. Z 10 śmiałków jak ja zostały 4 osoby. Ludzie porezygnowali, bo pracy było naprawdę dużo.

[pepita]

Napisane przez Mileva_

Dokładnie. Sama z medycyną akurat nie mam nic wspólnego, ale z opowieści dość bliskich znajomych studiujących wynika, że sporo osób idzie na te studia z powodu ich prestiżu, szacunku jakim są otoczone albo, co nie wiem czy nie gorsze, tradycji rodzinnej. I te osoby przyznają, że powołania do zawodu nie mają za gorsz i liczą się z tym, że w przyszłości mogą źle traktować pacjentów.

Rodzinna tradycja też dobra żenada, bardzo cenię w ludziach indywidualność a jej brak wręcz potępiam... Ale żeby jeszcze nie słyszałam, żeby ktoś tak otwarcie mówił o złym traktowaniu pacjentów w przyszłości, bo nie czuje powołania do zawodu :O Chociaż wierzę, że jest to możliwe :O

[klaraxxx]

Na psychologii też jest biologia medyczna i to bardzo obszerna, muszę powiedzieć że nic z tego nie miałam w szkole średniej a szkołę kończyłam dwa lata temu. Też wszystko zależy od nauczania w szkole średniej. Jak nie musielismy pisać sprawdzianów tylko robiliśmy referaty i za to dostawaliśmy oceny to i nie umiemy teraz nic. Tak więc wszystko zależy od nauczania w szkole średniej. I tak samo jest z uczelniami na jednym na różnych uczelniach, na każdej uczelni są inni wykładowcy i inny sposób uczenia. Na jednej uczelni wymagają szczegółów a na innej uczą bardziej ogólnie. Nawet niektórzy studenci przed podjęciem nauki mogą sobie wybrac przedmioty których chcieliby się uczyć. Tak więc co szkoła to inaczej..

[Mileva_]

Napisane przez pepita

Rodzinna tradycja też dobra żenada, bardzo cenię w ludziach indywidualność a jej brak wręcz potępiam... Ale żeby jeszcze nie słyszałam, żeby ktoś tak otwarcie mówił o złym traktowaniu pacjentów w przyszłości, bo nie czuje powołania do zawodu :O Chociaż wierzę, że jest to możliwe :O

Z tego, co zrozumiałam, tamte osoby były zdania, że pacjent nie jest aż taki ważny, byle zarobki były niezłe. Lekko straszne podejście w zawodzie który zakłada pracę z ludźmi. Oby to były jakieś marginalne jednostki

[pepita]

W takim razie tych osób jest znacznie więcej niż myślałam, sądząc po wielu lekarzach z którymi miałam kontakt :/

[Basiulka19]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;38909017]Brawo



Czyli materiał z biologii w liceum w starym jeszcze systemie nauczania



Ja tak samo. Mimo, że kończyłam kierunki pedagogiczne - ale najlepiej wspominam te przedmioty, które wymagały ode mnie praktycznej znajomości tematu, jestem zdecydowanie lepszym praktykiem niż teoretykiem. Na pierwszym roku miałam filozofię, etykę - dla mnie koszmar. Najtrudniejsze dla mnie zawsze było nauczenie się czegoś, co mnie nudzi...



Też się zgadzam. Owszem, na pedagogikach - różnych - są studenci którzy wprost mówią, że studia banalne - tyle, że trzebaby do ich indeksów zajrzeć umówmy się, średnio ogarnięty człowiek na tę trójczynę opanuje materiał. I tym sposobem uzna studia za łatwe.
Ale pedagogika to szeroka dziedzina, czasem skrajnie specjalizacje się różnią od siebie - ja lic robiłam z wczesnoszkolnej i logopedii, ale mgr już z edukacji zdrowotnej i rehabilitacji - zapraszam prócz zwykłych, związanych ze zdrowiem przedmiotów, doszło mi... 13 różnic programowych typowo medycznych. Dostałam ogólne hasła, zagadnienia i radź se kobito sama wiedziałam, na co się porywam, ale było trudno. Z 10 śmiałków jak ja zostały 4 osoby. Ludzie porezygnowali, bo pracy było naprawdę dużo.[/QUOTE]

Zgadzam się z pogrubionym w 100 % ja robię dwie specjalizacje czyli dwa licencjaty, w tym resocjalizację na dziennych a wczesnoszkolną z przedszkolną na zaocznych i widzę różnice między nimi. Widzę też różnice między studiowaniem dziennym a zaocznym...

[pepita]

Wie ktoś coś na temat pracy socjalnej?

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez zollla

---------- Dopisano o 08:42 ---------- Poprzedni post napisano o 07:32 ----------

Jeszcze tak dodam w ramach ciekawostki
Najtrudniejsze kierunki według mnie pod względem i "trudności" materiału do nauczenia i jego ilości są :
-weterynaria (zdecydowanie mój faworyt, wsþólokatorka uczy się dzień w dzień od 4 rano, potem zajęcia i znowu nauka do 1 w nocy na 3 roku)


A zdrowie publiczne mnie zdziwiło... od studentów medycznej we Wro słyszałam, że są łatwe i przyjemne I wydaje mi się, że na takim kierunku wiedza z biologii medycznej jednak jest ważna i nie jest zapychaczem niech mnie ktoś oświeci?

pani, dajże spokój, 3 rok wety jest najgorszy. ale i tak da się go przejść całkiem bezboleśnie na totalnej wy.bce... oto ja mogę służyć za przykład no ale nie powiem, trochę w książkach trzeba było siedzieć, żeby przygotować się na KAŻDE ćwiczenia.

też mi się wydaje, że na zdrowiu publicznym taki przedmiot to podstawa. nie mieć tak elementarnej wiedzy kończąc uniwersytet medyczny to żałość straszna.
na każdym kierunku znajdą się przedmioty-zapychacze, ale no litości. jakąś wiedzę trzeba mieć, żeby zdobyć wyższe wykształcenie.

---------- Dopisano o 06:15 ---------- Poprzedni post napisano o 06:07 ----------

Napisane przez neia

Czy ktoś mógłby mi wytłumaczyć, dlaczego tyle osób używa ilości egzaminów w czasie sesji jako wskaźnika trudności studiów? Bo spotykam się z tym nagminnie, a sama związku nie widzę żadnego.

też mnie to bardzo ciekawi moi znajomi potrafią się uczyć tydzień na 4 egzaminy łącznie. ja tyle spędziłam nad 1 egzaminem, dosyć trudnym, bo zaliczyło go około 40% studentów.

Napisane przez pepita

Może to dziwne ale ja zaś strasznie dziwiłam się jak słuchałam, że ktoś próbował dostać się na medycynę i medycynę weterynaryjną, jak dla mnie to tu również mogło bardziej chodzić o prestiż studiowania medycyny niż o pasję, zamiłowanie, marzenia. Bo według mnie medycyna i weterynaria to dwa, zupełnie różne kierunki, różne zawody wymagające znacznie różniących się od siebie predyspozycji poza chęcią niesienia pomocy cierpiącemu... Być może ktoś uzna to za moje dziwactwo, ale nic nie poradzę, taka była moja pierwsza myśl i poniekąd dalej tak myślę

no ja ci powiem - mylisz się. i w weterynarii, i w medycynie trzeba mieć jednakowe predyspozycje zawodowe. mówiąc obrazowo - jest to to samo, tylko pacjenci się trochę różnią. ale trzeba mieć takie same predyspozycje, żeby zostać np. chirurgiem, anestezjologiem czy internistą. jedynym czynnikiem różniącym jest to, że na wecie są przedmioty związane z kontrolą mięsa czy paszami.

---------- Dopisano o 06:18 ---------- Poprzedni post napisano o 06:15 ----------

Napisane przez pepita

Wie ktoś coś na temat pracy socjalnej?

od kolegi który studiuje - lekki kierunek, nie uczy się dużo, raczej dużo imprezuje.

[pepita]

Napisane przez skazana_na_bluesa

no ja ci powiem - mylisz się. i w weterynarii, i w medycynie trzeba mieć jednakowe predyspozycje zawodowe. mówiąc obrazowo - jest to to samo, tylko pacjenci się trochę różnią. ale trzeba mieć takie same predyspozycje, żeby zostać np. chirurgiem, anestezjologiem czy internistą. jedynym czynnikiem różniącym jest to, że na wecie są przedmioty związane z kontrolą mięsa czy paszami.

A ja uważam, że się nie mylę bo dla mnie pomoc człowiekowi i pomoc zwierzęciu to zupełnie co innego. Po prostu mam inne zdanie na ten temat. Według mnie weterynarzem powinna zostać przede wszystkim osoba, która lubi, kocha zwierzęta a nie taka, która interesuje się biologią i chce pójść na medycynę, nieważne jaką, ważne, że na medycynę.

[micraneska]

Nie studiujesz weterynarii, a skazana tak, więc chyba ona ma większe pojęcie o tym zawodzie.
Sama chcę studiować weterynarię i uważam że miłość do zwierząt to za mało, bo żeby studiować taki kierunek trzeba pasji do przedmiotów medycznych, interesować się fizjologią itd. Nie wystarczy tylko kochać zwierzątka żeby przejść 5,5 roku ciężkich studiów

[Mileva_]

Napisane przez pepita

Wie ktoś coś na temat pracy socjalnej?

Zależy, jaką wagę przykładasz do informacji z drugiej ręki; koleżanka studiuje. Czasem napisze jakiś referat, poza tym uczy się właściwie tylko w sesji i to niewiele. Przedmioty sprawiają wrażenie poszerzonej wiedzy ogólnej.

Moje ogólne wrażenie jest takie, że laska ma czas na permanentne obijanie się

Napisane przez skazana_na_bluesa

jednakowe predyspozycje zawodowe. mówiąc obrazowo - jest to to samo, tylko pacjenci się trochę różnią. ale trzeba mieć takie same predyspozycje, żeby zostać np. chirurgiem, anestezjologiem czy internistą

Serio? A nie jest tak, że np. chirurg czy stomatolog, musi być o wiele bardziej precyzyjny, mieć tzw. "pewną rękę", pewne zdecydowanie? Jednak to trochę inna praca niż lekarz w przychodni. Nie dopatruj się ironii - pytam z ciekawości, bo zawsze mi się zdawało, że charakter pracy chirurga i anestezjologa się różni; czy np. pediatra teoretycznie powinien mieć lepsze zdolności interpersonalne niż chirurg

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez pepita

A ja uważam, że się nie mylę bo dla mnie pomoc człowiekowi i pomoc zwierzęciu to zupełnie co innego. Po prostu mam inne zdanie na ten temat. Według mnie weterynarzem powinna zostać przede wszystkim osoba, która lubi, kocha zwierzęta a nie taka, która interesuje się biologią i chce pójść na medycynę, nieważne jaką, ważne, że na medycynę.

na weterynarii lepiej wychodzą ludzie, którzy nie kochają zwierząt mogą je lubić, ale nie kochać - mniej ładunku emocjonalnego jeśli chodzi o krzywdę zwierząt. i pomoc jest bardzo porównywalna. jedyną różnicą są koszta tej pomocy, bo weterynaria to w 100% płatna pomoc, nie ma czegoś takiego jak NFZ. możesz się ze mną nie zgadzać, ale widać, że średnio masz pojęcie

Napisane przez Mileva_

Serio? A nie jest tak, że np. chirurg czy stomatolog, musi być o wiele bardziej precyzyjny, mieć tzw. "pewną rękę", pewne zdecydowanie? Jednak to trochę inna praca niż lekarz w przychodni. Nie dopatruj się ironii - pytam z ciekawości, bo zawsze mi się zdawało, że charakter pracy chirurga i anestezjologa się różni; czy np. pediatra teoretycznie powinien mieć lepsze zdolności interpersonalne niż chirurg

ale zdajesz se sprawę, że w weterynarii też są chirurdzy i stomatolodzy? ;> więc tak - jednakowe predyspozycje musi mieć chirurg ludzki i zwierzęcy. tak samo internista - wiedza ogromna.
przecież weterynarze te przyjmują w przychodni. tylko większość musi być bardziej wielozadaniowa. chyba, że ktoś ma przyjemność pracować w lepiej urządzonym/wyposażonym miejscu to wtedy jak najbardziej każdy działa w obrębie swojej specjalizacji

[Mileva_]

Napisane przez skazana_na_bluesa

ale zdajesz se sprawę, że w weterynarii też są chirurdzy i stomatolodzy? ;> więc tak - jednakowe predyspozycje musi mieć chirurg ludzki i zwierzęcy. tak samo internista - wiedza ogromna.
przecież weterynarze te przyjmują w przychodni. tylko większość musi być bardziej wielozadaniowa. chyba, że ktoś ma przyjemność pracować w lepiej urządzonym/wyposażonym miejscu to wtedy jak najbardziej każdy działa w obrębie swojej specjalizacji

A, to chyba że tak Bo zrozumiałam, że predyspozycje chirurga mają = predyspozycjom internisty, nie umniejszając wiedzy żadnego oczywiście.

[skazana_na_bluesa]

nienie. teraz prawie wszystkie specjalizacje się pokrywają w weterynarii i medycynie, więc ta sama specjalizacja to te same predyspozycje.

[pepita]

Napisane przez skazana_na_bluesa

na weterynarii lepiej wychodzą ludzie, którzy nie kochają zwierząt mogą je lubić, ale nie kochać - mniej ładunku emocjonalnego jeśli chodzi o krzywdę zwierząt. i pomoc jest bardzo porównywalna. jedyną różnicą są koszta tej pomocy, bo weterynaria to w 100% płatna pomoc, nie ma czegoś takiego jak NFZ. możesz się ze mną nie zgadzać, ale widać, że średnio masz pojęcie

Dobrze, że Ty masz pojęcie Ale pozwól, że ja będę innego zdania niż Ty. To, że ktoś ma inne zdanie niż Ty nie czyni go gorszym lub mającym mniejsze pojęcie na dany temat. Jak dla mnie przyszły weterynarz powinien być zdecydowany, że chce iść na weterynarię a nie jak mój znajomy, rozważać czy on woli medycynę weterynaryjną czy zwykłą medycynę, aby to była medycyna... Ty masz inne zdanie na ten temat i nie uważam, że masz przez to mniejsze pojęcie na ten temat. Według mnie weterynarz oprócz zamiłowania do biologii, chemii i chęci studiowania jakiejś medycyny powinien wykazywać również zamiłowanie do zwierząt. I nie zmienię zdania w tej kwestii bo nie podważam żadnych faktów odnośnie tego czym zajmuje się weterynaria tylko jako osoba kochająca zwierzęta, wrażliwa na ich krzywdę uważam, że weterynarz powinien być pewny, że on chce pomagać zwierzętom, studiować weterynarię. Mam duży szacunek do tych co od wielu lat byli pewni co chcą robić w życiu, ale wierzę, że istnieją tacy, którzy nie byli pewni, ale stali się prawdziwymi, dobrymi specjalistami w dziedzinie, którą wybrali, ich również bardzo podziwiam i szanuję. Dla Ciebie różnica między medycyną a medycyną weterynaryjną nie jest taka jak dla mnie. Mam inny stosunek do tego i tyle, nie zmienisz tego żadnymi argumentami.

[nice_]

Napisane przez pepita

Wie ktoś coś na temat pracy socjalnej?

Moja współlokatorka studiuje ten kierunek, w zasadzie nie musiała się uczyć przez cały semestr (ale zawsze przygotowywała się do ćwiczeń z psychologii czy psychopatologii, czego nie robiła większość jej grupy). Mieli jedno kolokwium z socjologii (chyba w listopadzie), którego oblanie nie niosło za sobą żadnych konsekwencji. Najwięcej wymagała od nich germanistka Ale nadszedł styczeń i w ciągu 4 dni musiała napisać 7 kolokwiów zaliczeniowych Najtrudniejszy egzamin - demografia (najwyższa ocena na roku to 3+).

[myszka_2011]

Słyszałam wiele razy, że są uczelnie gdzie się płaci i za kasę zdaje się egzaminy. Czy to prawda? Proszę mnie źle nie zrozumieć, chciałam po prostu wiedzieć czy coś takiego istnieje czy to są tylko takie pomówienia?
Bo z tego co wiem od znajomych to mimo to, że chodzą na prywatne uczelnie i płacą krocie to uczyć się muszą i egzamimów czasami nie zdają więc tak nie jest. Bynajmniej ja nie wiem gdzie takie szkoły są.

Ale niedawno czytałam na jakimś forum jak dziewczyna pisała że skończyła jakiś kierunek i nie umie nic ponieważ egzaminy zdawała za kasę. Ja pierwsze słyszę o takich szkołach. Może Wy wiecie coś więcej?

[Basiulka19]

Napisane przez myszka_2011

Słyszałam wiele razy, że są uczelnie gdzie się płaci i za kasę zdaje się egzaminy. Czy to prawda? Proszę mnie źle nie zrozumieć, chciałam po prostu wiedzieć czy coś takiego istnieje czy to są tylko takie pomówienia?
Bo z tego co wiem od znajomych to mimo to, że chodzą na prywatne uczelnie i płacą krocie to uczyć się muszą i egzamimów czasami nie zdają więc tak nie jest. Bynajmniej ja nie wiem gdzie takie szkoły są.

Ale niedawno czytałam na jakimś forum jak dziewczyna pisała że skończyła jakiś kierunek i nie umie nic ponieważ egzaminy zdawała za kasę. Ja pierwsze słyszę o takich szkołach. Może Wy wiecie coś więcej?

Ja studiuje na uczelni prywatnej i musze sie uczyć i to czasami nie mało ... Wykładowców mamy z innej uczelni z Uniwerku i traktują nas tak samo jak ich. Dużo zalezy od podejścia też studenta, bo np ja choc czasami mam lżejszy przedmiot na który musze zrobic prezentacje to i tak dużo czytam na ten temat, po prostu chce coś wiedzieć

[zollla]

Napisane przez myszka_2011

Słyszałam wiele razy, że są uczelnie gdzie się płaci i za kasę zdaje się egzaminy. Czy to prawda? Proszę mnie źle nie zrozumieć, chciałam po prostu wiedzieć czy coś takiego istnieje czy to są tylko takie pomówienia?
Bo z tego co wiem od znajomych to mimo to, że chodzą na prywatne uczelnie i płacą krocie to uczyć się muszą i egzamimów czasami nie zdają więc tak nie jest. Bynajmniej ja nie wiem gdzie takie szkoły są.

Ale niedawno czytałam na jakimś forum jak dziewczyna pisała że skończyła jakiś kierunek i nie umie nic ponieważ egzaminy zdawała za kasę. Ja pierwsze słyszę o takich szkołach. Może Wy wiecie coś więcej?

Mój chłopak studiuje informatykę na prywatnej uczelni i na każdy egzamin czy zaliczenie się solidnie przygotowywał bo były spore wymagania, chociaż jakoś w 3 terminach ludzi przepychają dalej...

Studiował wcześniej na publicznej uczelni i największe różnice widzi:
-na prywatnej jest porządek w organizacji, szacuneczek i podejście "klient nasz pan", chcą wyniki na maila to są, chcą elektroniczny indeks to zrobili... itp.
- duży nacisk kładą na przedmioty zawodowe i praktykę a mniej na teorie i przedmioty zapychacze (na publicznej często miał tak, że najtrudniej było zaliczyć głupoty lub przedmioty ogólne)
- inne podejście studentów, często to ludzie starsi, pracujący więc nie są po to by "studiować" ale by coś z tego wynieść dopytują prowadzących, dyskutują - "płacę to wymagam"

Możliwe, ż to specyfika kierunku

[Basiulka19]

Napisane przez zollla

Mój chłopak studiuje informatykę na prywatnej uczelni i na każdy egzamin czy zaliczenie się solidnie przygotowywał bo były spore wymagania, chociaż jakoś w 3 terminach ludzi przepychają dalej...

Studiował wcześniej na publicznej uczelni i największe różnice widzi:
-na prywatnej jest porządek w organizacji, szacuneczek i podejście "klient nasz pan", chcą wyniki na maila to są, chcą elektroniczny indeks to zrobili... itp.
- duży nacisk kładą na przedmioty zawodowe i praktykę a mniej na teorie i przedmioty zapychacze (na publicznej często miał tak, że najtrudniej było zaliczyć głupoty lub przedmioty ogólne)
- inne podejście studentów, często to ludzie starsi, pracujący więc nie są po to by "studiować" ale by coś z tego wynieść dopytują prowadzących, dyskutują - "płacę to wymagam"

Możliwe, ż to specyfika kierunku

Oj niestety nie na każdej uczelni prywatnej tak jest, u mnie jest jeden wielki burdel, bywało że przychodziliśmy na zajecia a okazało sie ze jest błąd w planie i zajęć nie ma, ciągłe zmiany wykładowców, wyłączone ogrzewanie, to nieliczne przykłady ...

[neia]

Napisane przez zollla

-na prywatnej jest porządek w organizacji, szacuneczek i podejście "klient nasz pan", chcą wyniki na maila to są, chcą elektroniczny indeks to zrobili... itp.

Oj, Twój TŻ musiał trafić na jakąś naprawdę porządną uczelnię. Od znajomych studiujących na prywatnych nasłuchałam się zupełnie odwrotnych opinii. Olewanie studentów, brak szacunku, tragiczna organizacja, a wykładowcy do zaliczenia wymagaja znajomosci ksiązek jedynie wlasnego autorstwa (z czym na moich obu publicznych się jeszcze nie spotkałam). Dlatego wiekszosc znajomych jesli tylko miała okazję, to po 1-2 latach na prywatnej, przenosili się na uczelnie państwowe (przez poprawianie matury albo dzięki wysokim średnim).

[zollla]

Napisane przez Basiulka19

Oj niestety nie na każdej uczelni prywatnej tak jest, u mnie jest jeden wielki burdel, bywało że przychodziliśmy na zajecia a okazało sie ze jest błąd w planie i zajęć nie ma, ciągłe zmiany wykładowców, wyłączone ogrzewanie, to nieliczne przykłady ...

Napisane przez neia

Oj, Twój TŻ musiał trafić na jakąś naprawdę porządną uczelnię. Od znajomych studiujących na prywatnych nasłuchałam się zupełnie odwrotnych opinii. Olewanie studentów, brak szacunku, tragiczna organizacja, a wykładowcy do zaliczenia wymagaja znajomosci ksiązek jedynie wlasnego autorstwa (z czym na moich obu publicznych się jeszcze nie spotkałam). Dlatego wiekszosc znajomych jesli tylko miała okazję, to po 1-2 latach na prywatnej, przenosili się na uczelnie państwowe (przez poprawianie matury albo dzięki wysokim średnim).

Kurczę to naprawde dziwne
Mój TŻ jest zachwycony porządkiem i podejściem do studenta
Jedynie czasem narzeka, że sale bywają zbyt małe, no ale to jest nic w porównaniu z podejściem w dziekanatach na publicznej gdzie jest się tylko numerem indeksu.
Na prywatnej go zawsze witają po imieniu, dzwonią "Panie X za tydzień proszę przynieść książkę do biblioteki bo kończy się termin"
Plany zajęć mają na bieżąco wstawiane co zjazd więc nie ma mowy o tym, że zajęcia są odwołane (co u mnie na publicznej się zdarza...).

No i największy plus jest taki, że prowadzący naprawdę słuchają się studentów.
Mój Tż podszedł do babki po wykładzie i prosi, żeby nie robila list bo przychodzą wtedy ludzie pogadać a on chce posłuchać więc lepiej jak przyjdzie ich mniej i babka "tak oczywiście".
Podszedł do drugiej "czy mogłaby Pani poruszyć ten temat na następnych zajęciach bo jest to bardziej interesujące"...

Zresztą mam przyjaciółkę na Koźmińskim w Wawie i po licencjacie poszła na UW na mgr... wytrzymała miesiąc bo stwierdziła, że tam jest burdel i masówka

Ja nie zachwalam wszystkich prywatnych i nie krytykuję publicznych.
Dużo zależy od tego czego oczekujemy po studiach jak papierka i prestiżu to zdecydowanie publiczna, ale jak wiedzy to... obojętne byle się uczyć
Mój TŻ świadomie wybrał prywatną bo chciał się uczyć programowania a nie latać i męczyć się z matmy i fizyki na polibudzie bo człowiek pracujący nie ma czasu na pierdoły