Dystans w związku, przeprowadzka z zagranicy

[Manequinnsuicides]

Witajcie dziewczyny,


często podczytuję to forum, a teraz sama założyłam konto specjalnie po to, by się wygadać w tym wątku - w ostatnich dniach nagromadziła się we mnie frustracja i potrzebuję komuś się wygadać.


Mam 33 lata, mój chłopak 38. Na stałe mieszkałam w Irlandii (Drogheda), gdzie skończyłam studia licencjackie i pracowałam w sklepie odzieżowym. W zasadzie to układałam już sobie życie na stałe w Irlandii, jednak poznałam na pewnym czacie niesamowitego mężczyznę (mojego chłopaka) i postanowiłam wrócić do Polski. I tu zaczęły się problemy.


Ale po kolei. Na początku relacji układało nam się cudownie - on - niezwykle inteligentny, czarujący, świetne ciało - miał powodzenie u kobiet, ale zwrócił uwagę właśnie na mnie. Świetnie nam się rozmawiało, gdy przyjechałam do dziadków do Polski zaplanowaliśmy pierwsze spotkanie. Zabrał mnie do zoo, na obiad, a potem wylądowaliśmy w łóżku. Było po prostu cudownie. Bardzo szybko stwierdziliśmy, że jesteśmy zakochani. Kolejne spotkania też wyglądały jak bajka. Gdy tylko miałam wolne, jeździłam do niego do Wrocławia (moi dziadkowie mieszkają w Warszawie), spotykaliśmy się u niego w domu, doskonale rozumieliśmy, pojawiły się pierwsze plany, by zamieszkać razem.


W między czasie niestety wybuchła pandemia, przez to okazji do spotkań było mniej. Podjęłam jednak decyzję: przeprowadzam się do Polski, na razie do dziadków, mam trochę oszczędności i jednocześnie będę starać się o pracę we Wrocławiu i w perspektywie zamieszkamy razem. W tej chwili jestem już u dziadków i ponad wszystko pragnę, abysmy byli razem. Sęk w tym, że widujemy się jeszcze rzadziej niż kiedy mieszkałam w Irlandii, a kiedy już się widzimy, czasami mam wrażenie, że jest chłodny i nieobecny. Pierwszym rozczarowaniem była sytuacja, gdy zadzwoniłam, że jestem na lotnisku, myślałam, że od razu będziemy razem, on po mnie nie przyjechał, gdy zadzwoniłam dał mi znać że coś mu wypadło i że spotkamy się innym razem.


Potem widzieliśmy się dwa razy - znowu ja przyjeżdżałam do niego i niby było w porządku, ale - zauważyłam, że to ja cały czas naciskam na bliskość, na kolejne kroki, on był znacznie bardziej zdystansowany, co mnie zaskoczyło. Brakowało mi gestów czułości z jego strony, a tak bardzo tego potrzebowałam. I zastanawiam się co robić? Tak bardzo chciałabym abyśmy już zamieszkali razem nie zniosę znowu widywania się raz na miesiąc czy dwa

[nightingale__]

Wygląda na to, że facet wycofuje się z relacji. Pierwsza fascynacja minęła, w przypływie emocji twierdził, że chce się związać na poważnie, ale teraz gdy etap szalonego zauroczenia mija, on pewnie ma wątpliwości, ale boi się o tym pogadać. Musisz z nim szczerze porozmawiać. Przygotuj się na rozstanie, bo nie wygląda to dobrze. Facet, który myśli na poważnie o drugiej osobie, chce się związać, nie zachowuje się w ten sposób.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

No cóż podjęłas zla decyzje zdarza sie
Moim zdaniem twojemu facetowi nie zalezy na tobie i nic z tego o czym marzysz sie nie stanie
Dziwi mnie ze podjelas taka decyzje bez uprzedniej konsultacji i glebokiej dyskusji z partnetem i dopiero teraz dociera do ciebie reality
Jesli mozesz rozwaz powrot do Irlandii

[karawanna]

Teraz to już nie myśl o zamieszkaniu z tym facetem. Jego zachowanie wyraźnie wskazuje na to, że jego uczucie do Ciebie osłabło.

[pfffh]

Jesteś pewna, że jesteś jego JEDYNĄ dziewczyna? Bo mi to wygląda jakby w Polsce miał normalna, etatową dziewczynę, a ciebie miał na doojezdzanie i snucie planów. Nie spodziewał się, że rzeczywiście wszystko rzucisz i będziesz chciała z nim zamieszkać więc tak się teraz dziwaczne zachowuje. Uważam, że źle zrobiłaś przyjeżdżając do Polski. Jeśli jest szansa powrotu do Irlandii to wracaj, ale jeśli nie to zostań w Warszawie, znajdź pracę i tu się urzadzaj. Chłopaka zostaw i zacznij od nowa bez niego.

[lubiekielbase]

Dla mnie sprawa jest jasna. Postaraj się wrócić jak najszybciej do Irlandii.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[karola11]

Ciężko powiedzieć czy facet grał na dwa fronty czy się po prostu wycofuje. Jedno jest dla mnie pewne - on nie chce się z Tobą wiązać na poważnie.
Nie patrz już na niego, jeśli możesz i chcesz to wracaj za granicę, a jeśli masz możliwość dobrej pracy w Polsce i odpowiada Ci zostanie tutaj to zostań. Ale patrz na siebie, a jego olej.

[Ballantines_1]

Przykro mi, że tak się stało. Na Twoim miejscu bym się wycofała z relacji w myśl zasady, że nie pcha się komuś w tyłek wbrew jego woli. On ewidentnie nie chce być z Tobą na poważnie, motyle odleciały.
Usiądź na spokojnie, przeanalizuj czy chcesz mieszkać w Polsce czy Irlandii i podejmij zdecydowane kroki związane z pracą, zanim przejesz oszczędności.

[NocnaWiedma]

Jak wyżej - on się wycofuje z relacji, nie ma co za nim gonić, pogadajcie, rozmówcie się i tyle,.


I myśl teraz o sobie. Zastanów się czy dalsze plany i życie chcesz układać w Polsce czy w Irlandii i zgodnie z tym podejmuj dalsze decyzje.




Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Overcooked]

Napisane przez Manequinnsuicides

Witajcie dziewczyny,


często podczytuję to forum, a teraz sama założyłam konto specjalnie po to, by się wygadać w tym wątku - w ostatnich dniach nagromadziła się we mnie frustracja i potrzebuję komuś się wygadać.


Mam 33 lata, mój chłopak 38. Na stałe mieszkałam w Irlandii (Drogheda), gdzie skończyłam studia licencjackie i pracowałam w sklepie odzieżowym. W zasadzie to układałam już sobie życie na stałe w Irlandii, jednak poznałam na pewnym czacie niesamowitego mężczyznę (mojego chłopaka) i postanowiłam wrócić do Polski. I tu zaczęły się problemy.


Ale po kolei. Na początku relacji układało nam się cudownie - on - niezwykle inteligentny, czarujący, świetne ciało - miał powodzenie u kobiet, ale zwrócił uwagę właśnie na mnie. Świetnie nam się rozmawiało, gdy przyjechałam do dziadków do Polski zaplanowaliśmy pierwsze spotkanie. Zabrał mnie do zoo, na obiad, a potem wylądowaliśmy w łóżku. Było po prostu cudownie. Bardzo szybko stwierdziliśmy, że jesteśmy zakochani. Kolejne spotkania też wyglądały jak bajka. Gdy tylko miałam wolne, jeździłam do niego do Wrocławia (moi dziadkowie mieszkają w Warszawie), spotykaliśmy się u niego w domu, doskonale rozumieliśmy, pojawiły się pierwsze plany, by zamieszkać razem.


W między czasie niestety wybuchła pandemia, przez to okazji do spotkań było mniej. Podjęłam jednak decyzję: przeprowadzam się do Polski, na razie do dziadków, mam trochę oszczędności i jednocześnie będę starać się o pracę we Wrocławiu i w perspektywie zamieszkamy razem. W tej chwili jestem już u dziadków i ponad wszystko pragnę, abysmy byli razem. Sęk w tym, że widujemy się jeszcze rzadziej niż kiedy mieszkałam w Irlandii, a kiedy już się widzimy, czasami mam wrażenie, że jest chłodny i nieobecny. Pierwszym rozczarowaniem była sytuacja, gdy zadzwoniłam, że jestem na lotnisku, myślałam, że od razu będziemy razem, on po mnie nie przyjechał, gdy zadzwoniłam dał mi znać że coś mu wypadło i że spotkamy się innym razem.


Potem widzieliśmy się dwa razy - znowu ja przyjeżdżałam do niego i niby było w porządku, ale - zauważyłam, że to ja cały czas naciskam na bliskość, na kolejne kroki, on był znacznie bardziej zdystansowany, co mnie zaskoczyło. Brakowało mi gestów czułości z jego strony, a tak bardzo tego potrzebowałam. I zastanawiam się co robić? Tak bardzo chciałabym abyśmy już zamieszkali razem nie zniosę znowu widywania się raz na miesiąc czy dwa

Czekaj, układało wam się cudownie PRZED pierwszym spotkaniem na które musiałaś przylecieć (wydając kasę na bilet), potem spotykaliście się co miesiąc czy dwa i postanowiłaś rzucić swoje plany i lepszą pensję oraz wydawać oszczędności dla niemal obcego typa z którym nie jesteś razem (w związku?), mieszkać z dziadkami i dojeżdżać do niego, a teraz i tak ma cię w tyłku i nawet nie odbiera z lotniska. Od początku o wiele bardziej inwestowałaś w to, pojedyncze zabranie do zoo oraz wyznawanie miłości pod wpływem początkowego szału poznawania i seksu nie są gwarancją udanej relacji.

[nightingale__]

Napisane przez Overcooked

Czekaj, układało wam się cudownie PRZED pierwszym spotkaniem na które musiałaś przylecieć (wydając kasę na bilet), potem spotykaliście się co miesiąc czy dwa i postanowiłaś rzucić swoje plany i lepszą pensję oraz wydawać oszczędności dla niemal obcego typa z którym nie jesteś razem (w związku?), mieszkać z dziadkami i dojeżdżać do niego, a teraz i tak ma cię w tyłku i nawet nie odbiera z lotniska. Od początku o wiele bardziej inwestowałaś w to, pojedyncze zabranie do zoo oraz wyznawanie miłości pod wpływem początkowego szału poznawania i seksu nie są gwarancją udanej relacji.

W 100% się zgadzam.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[1c6bb63197ff1a395b05499f561db3079819e20a_60ad8184b6c32]

O wow :0

Rzuciłaś wszystko dla typa z ktirym się pare razy widziałaś i jeszcze Zawsze ty latałas do niego do polski i jeździłaś do Warszawy :0

I jeszcze nawet go o tym nie informowałas? Ze wszystko dla niego rzucasz? Czy to była jakaś wspólna decyzja?



Chłopak pewnie niezłe się wystraszył i w sumie nic dziwnego :0

[Manequinnsuicides]

Hej dziewczyny,


ja to może opisuję trochę chaotycznie, ale nie, nie zaplanowałam sobie przeprowadzki do obcego gościa Cały czas piszę jak wyglądały nasze wspólne plany Nasza znajomość w pierwszych miesiącach - pierwsze spotkania - wyglądały cudownie. On wychodził z inicjatywą, miał mnóstwo kreatywnych pomysłów i był zaangażowany: raz zaplanował wycieczkę po zamkach na Śląsku innym razem zabrał mnie do Czech. Poznałam jego rodzinę, konkretnie brata i bratową i ich synka. Nie jest to więc tak że zaangażowałam się w relację z jakimś anonimem, który ma mnie w dupie i tak naprawdę nie wiem, kim jest. Nie sądzę też, by była jakaś "druga" - jak mówię, bywałam w domu Wojtka, mam kontakt z jego rodziną, więc nie jest to jakiś żonaty random z neta. Oczywiście nie mogę wykluczyć, że kogoś poznał w ostatnim czasie, ale mam zaufanie.


Faktem jest jednak, że ostatnio czuję się w tej relacji bardzo samotna, tak jakbym była zupełnie sama z naszymi planami. To, że ja latałam do Polski było poniekąd naturalne - i tak chciałam bywać w ojczyznie, odwiedzać dziadków i znajomych ze szkoły - choć gdyby nie on pewnie nie robiłabym tego tak często. Tylko że teraz on wydaje się w to wszystko znacznie mniej zaangażowany niż kiedyś. Ta syt. na lotnisku była pierwszym takim zimnym prysznicem. Wytłumaczyłam sobie, że stracił pracę i przez to nie ma głowy. Niby mamy kontakt, ale wygląda to tak, że ja cały czas siedze w napieciu i czekam w napięciu co powie, tymczasem on mówi ostatnio głównie o syt. w pracy czy o jakichś bzdurach, tymczasem ja bym chciała ustalić jak ma dalej wyglądać przyszłość.

[pfffh]

No dobrze, ufasz mu i inne takie. Ale to w takim razie ustaliliscie WSPOLNIE ze przprowadzasz się do Polski, teraz, już i zamieszkujecie razem? Czy po prostu były jakieś tam rozmowy, że tak, że kiedyś może byś się przeprowadziła i zamieszkalibyście razem? Bo może facet rzeczywiście jest w szoku, że to się dzieje teraz, na bieżąco i jeszcze plus pandemia. Nie spodziewał się, że tak szybko, bla bla bla. Chociaż mnie osobiście się wydaje że jest inna dziewczyna na miejscu, ty byłaś atrakcyjna jak byłaś daleko, było fajnie ale już się skonczylo. Bo gdybyście to mieli obgadane, postanowione to zareczam ci ze facet przyjechał by na lotnisko. Ba sterczał by z kwiatami i czekał. Podjęłaś samodzielnie nieodpowiednią, zbyt pochopną decyzję i musisz się teraz w niej odnaleźć. Wydaje mi się że musisz się odnaleźć w tej sytuacji sama nie licząc na Wojtka. A na przyszłość działaj wolniej niż myślisz.

[Iwona 25]

jestes romantyczną dziewczyną i dobrze,ale musisz mieć też twardą d..pę!
Masz już 33 lata, pogadaj z nim= kawa na ławę i finito, jak nie to wracaj do lepszego świata, facetów jest miliony na całym świecie. Szkoda życia i czekania na księciunia.
Podejrzewam, że pandemia ostro go wpędziła w depresję, w końcu stracił pracę. Spytaj czy nie chce lecieć do Irlandii za pracą...może to jest rozwiązanie?

[1c6bb63197ff1a395b05499f561db3079819e20a_60ad8184b6c32]

To ze cie zabrał na wycieczki Ma świadczyć o tym ze mu zależy?



Jakby to była rzeczywiście wasza wspólna decyzja to już by były podjęte dalsze działania a nie taka olewka z jego strony. Jakby to była wasza decyzja to by skakał z radości i jak najszybciej chciał być razem .. widocznie on się czuje zaskoczony i wystraszony .

Jak to wyglądało? Były konkretne ustalenia, rozmowy ze przyjeżdżasz i jakieś dalsze plany?

---------- Dopisano o 07:43 ---------- Poprzedni post napisano o 07:40 ----------

Ile razy w się w ogóle widzieliście? On wykonywał w tej relacji jakiś wysiłek w ogóle? Czy to było tak ze pezyjezdzalas, spędziliście miło czas i odjezdzalas ? Proponował kiedyś ze do ciebie przyleci czy coś? Skoro on stracił prace czemu nie zaproponowałaś by on się przeprowadził do Irlandii?

[wlosomaniaczkaaa]

Wszystko wskazuje na to, że popełniłaś duży błąd wywracając swoje życie do góry nogami dla faceta, którego praktycznie nie znałaś. Ale to nie koniec świata i zawsze jakaś lekcja od życia na przyszłość. Tak więc nie łam się i patrz gdzie Tobie będzie najlepiej nie uwzględniając tego faceta.

Wg mnie albo się przestraszył poważnego związku albo kogoś poznał, stąd ta oziębłość. Nie inwestowałabym energii na reanimację czegoś, co tak naprawdę jeszcze się nie zaczęło.

[patusiaa23]

Żaden facet nie jest wart, żeby rzucać wszystko i wracać do tego kraju trzeciego świata, a ten to juz w szczególności.

[TadCooper]

Napisane przez patusiaa23

Żaden facet nie jest wart, żeby rzucać wszystko i wracać do tego kraju trzeciego świata, a ten to juz w szczególności.

dokładnie tak

[Ballantines_1]

Napisane przez patusiaa23

Żaden facet nie jest wart, żeby rzucać wszystko i wracać do tego kraju trzeciego świata, a ten to juz w szczególności.

Fajnie wiedzieć, że żyję w kraju trzeciego świata.
A za słynną granicą tylko cud, miód i orzeszki
Jeśli można wiedzieć to z jakiego konkretnie powodu tak pięknie się wyrażasz o ojczyźnie? Rozumiem, że sprawdzałaś już czy poza granicami kraju trawa jest bardziej zielona i masz porównanie

[kennedy]

za bardzo sie pospieszylas. Bardzo zle zrobilas on tez moglby sie przeniesc do Irlandii.
{Piszesz ze do niego jezdzilas a nie napisalas czy on jezdzil do ciebie.

Slabo to wiudze mysle ze sie zauroczyl a ty za szybko sie przeprowadzilas.

[patusiaa23]

Napisane przez Ballantines_1

Fajnie wiedzieć, że żyję w kraju trzeciego świata.
A za słynną granicą tylko cud, miód i orzeszki
Jeśli można wiedzieć to z jakiego konkretnie powodu tak pięknie się wyrażasz o ojczyźnie? Rozumiem, że sprawdzałaś już czy poza granicami kraju trawa jest bardziej zielona i masz porównanie

Nie wiem, może weź czasem do ręki gazetę, poczytaj w internecie coś wiecej niż wizaż, a jak skupiasz się wyłacznie na fioletowym forum, to polecam poważniejsze tematy, niż cudze związki. Czytając twoje popisy ignorancji choćby na wątku aborcyjnym, widać, ze faktycznie mało się orientujesz co się tu dzieje i działo.
Nie, co Ty, wymyśliłam to sobie.

[Agoose]

Napisane przez patusiaa23

nie wiem, może weź czasem do ręki gazetę, poczytaj w internecie coś wiecej niż wizaż, a jak skupiasz się wyłacznie na fioletowym forum, to polecam poważniejsze tematy, niż cudze związki. Czytając twoje popisy ignorancji choćby na wątku aborcyjnym, widać, ze faktycznie mało się orientujesz co się tu dzieje i działo.
nie, co ty, wymyśliłam to sobie.

+1

[lubiekielbase]

Napisane przez Manequinnsuicides

Hej dziewczyny,


ja to może opisuję trochę chaotycznie, ale nie, nie zaplanowałam sobie przeprowadzki do obcego gościa Cały czas piszę jak wyglądały nasze wspólne plany Nasza znajomość w pierwszych miesiącach - pierwsze spotkania - wyglądały cudownie. On wychodził z inicjatywą, miał mnóstwo kreatywnych pomysłów i był zaangażowany: raz zaplanował wycieczkę po zamkach na Śląsku innym razem zabrał mnie do Czech. Poznałam jego rodzinę, konkretnie brata i bratową i ich synka. Nie jest to więc tak że zaangażowałam się w relację z jakimś anonimem, który ma mnie w dupie i tak naprawdę nie wiem, kim jest. Nie sądzę też, by była jakaś "druga" - jak mówię, bywałam w domu Wojtka, mam kontakt z jego rodziną, więc nie jest to jakiś żonaty random z neta. Oczywiście nie mogę wykluczyć, że kogoś poznał w ostatnim czasie, ale mam zaufanie.


Faktem jest jednak, że ostatnio czuję się w tej relacji bardzo samotna, tak jakbym była zupełnie sama z naszymi planami. To, że ja latałam do Polski było poniekąd naturalne - i tak chciałam bywać w ojczyznie, odwiedzać dziadków i znajomych ze szkoły - choć gdyby nie on pewnie nie robiłabym tego tak często. Tylko że teraz on wydaje się w to wszystko znacznie mniej zaangażowany niż kiedyś. Ta syt. na lotnisku była pierwszym takim zimnym prysznicem. Wytłumaczyłam sobie, że stracił pracę i przez to nie ma głowy. Niby mamy kontakt, ale wygląda to tak, że ja cały czas siedze w napieciu i czekam w napięciu co powie, tymczasem on mówi ostatnio głównie o syt. w pracy czy o jakichś bzdurach, tymczasem ja bym chciała ustalić jak ma dalej wyglądać przyszłość.

Znaczy no sytuacja nie jest za ciekawa pod względem pracy, on ja stracił, ty jej nie masz.

Jak dokładnie wyglądała rozmowa z nim na ten temat?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Trzepotka]

Treść usunięta

[v-x-n]

Napisane przez Ballantines_1

Fajnie wiedzieć, że żyję w kraju trzeciego świata.
A za słynną granicą tylko cud, miód i orzeszki
Jeśli można wiedzieć to z jakiego konkretnie powodu tak pięknie się wyrażasz o ojczyźnie? Rozumiem, że sprawdzałaś już czy poza granicami kraju trawa jest bardziej zielona i masz porównanie

Ja mam, ponad 6-8 lat zyje za granica i tak, Polska (mimo ze piekna) jest bardzo srednim krajem do zycia, juz nawet nie wspominam o tym wszystkim, co sie ostatnio dzieje, bo szkoda slow. Nie mam zamiaru wracac, tu, gdzie jestem, zyje sie o wiele lepiej.


Co do tematu - wyglada to tak, jakby chlopak nic o tych Twoich planach powrotu i budowania wspolnego zycia nie wiedzial. Ile jestescie razem? Rozmawialas z nim na ten temat czy po prostu sie spakowalas i wrocilas, a on zostal postawiony przed faktem dokonanym? Wyglada jakby on nie byl juz Toba zainteresowany i chcial sie wycofac z tego zwiazku.

[Manequinnsuicides]

Ustalone było konkretnie, że zimą przeprowadzam się do dziadków najpierw, a potem mieszkając na razie u nich szukam pracy we Wrocławiu (w czym on miał mnie wspierać, nie było wiadome jeszcze, że też straci pracę), by w perspektywie kilku miesięcy myśleć o wspólnym zamieszkaniu. A teraz widzę, że faktycznie brak pracy działa na niego depresyjnie, to zawsze był mega ambitny facet.



Słuchajcie dziewczyny to nie jest tak że ja wymagam żebyśmy zamieszkali razem teraz już na cito. Po prostu chciałabym by był przy mnie i byśmy razem planowali dalsze kroki.

[Ellen_Ripley]

Pandemia i brak pracy na pewno mają wpływ, ale też pokazują jak jednak mało się znacie (mimo wszystko) i że jakieś to takie słabe, kruche. Nawet w dobie kryzysu ludzie walczą razem, sami przeciwko światu a tu jest "każde sobie". Możliwe, że dla niego romans się skończył i nie za bardzo ma ochotę, aby zaczął być związkiem pełną gębą, ze wszystkimi tego zobowiązaniami i minusami.

[Manequinnsuicides]

Napisane przez lubiekielbase

Znaczy no sytuacja nie jest za ciekawa pod względem pracy, on ja stracił, ty jej nie masz.

Jak dokładnie wyglądała rozmowa z nim na ten temat?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Tak, ale mam odłożone pieniądze, które pozwolą nam spokojnie przeżyć przez kilka miesięcy, więc o to aż tak się nie obawiam, a jakby co żadnej pracy się nie boję. Nie oszukujmy się też w UK jakoś super ustawiona życiowo nie byłam - miałam tylko prace w sklepie odzieżowym i szczerze powiedziawszy brak pomysłu co dalej. Liczyłam, że może powrót tutaj doda mi wiatru w żagle i z irlandzkim dyplomem (international business management) będę miała szanse na jakąś ciekawszą pracę

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Manequinnsuicides

Ustalone było konkretnie, że zimą przeprowadzam się do dziadków najpierw, a potem mieszkając na razie u nich szukam pracy we Wrocławiu (w czym on miał mnie wspierać, nie było wiadome jeszcze, że też straci pracę), by w perspektywie kilku miesięcy myśleć o wspólnym zamieszkaniu. A teraz widzę, że faktycznie brak pracy działa na niego depresyjnie, to zawsze był mega ambitny facet.



Słuchajcie dziewczyny to nie jest tak że ja wymagam żebyśmy zamieszkali razem teraz już na cito. Po prostu chciałabym by był przy mnie i byśmy razem planowali dalsze kroki.

ale co tu planowac jak pracy obydwoje nie macie,nie macie perspektyw na wspolne zamieszkanie bo za co?
trzeba bylo wziac z pracy urlop na kilka miesiecy przyjechac tutaj posiedziec z nim i zobaczyc jak sie sprawy maja a ty rzucilas sie na gleboka wode ,postawilas wszytsko na jedna karte bez zadnych solidnych podstaw i jest jak jest
moim zdaniem powazny blad facet raczej nie traktuje cie serio i caly ten zwiazek to taka troche dziecinada,spotykanie sie co jakis czas,jakies wyjazdy,naprawde male podwaliny pod zyciowe plany