Ona starsza, on się wypalił + wrogość jego matki

[Wiki899]

Witajcie,


To mój pierwsz post na forum, więc proszę o wyrozumiałość


Krótko i na temat:
Niespełna rok temu poznałam młodszego chłopaka (dokładnie 6 lat). Motyle w brzuchu i te sprawy od początku, wiele wspólnych tematów + wspólna pasja. Mieszkamy jakieś 100km od siebie, ale widywaliśmy się w sumie co tydzień.


Jego mama bardzo źle zareagowała na wieść o moim wieku, wręcz zabroniła mu kontaktu ze mną. On zareagował bardzo dojrzale - rozmawiał z nią nieustannie, mnie pocieszał, że nie zmienia to jego uczuć itp.


Często nawiązywał do przyszłości, mówił, że kocha, wiele wspólnie planowaliśmy. I.. pojechał za granicę dorobić, wrócił i stwierdził, że nie chce się już spotykać, bo to wszystko jednak za szybko się działo itp (ja 29, on 23). Dodam, że nie miałam parcia na dzieci itp, nie naciskałam, on zawsze wychodził z inicjatywą.


Była z Was któraś dziewczyny w podobnej sytuacji?
Dać mu czas wszystko przemyśleć czy sobie darować choć ciężko?

[kennedy]

Skoro mama ma na niego taki wplyw to ja bym odpuscila.


Natomiast mysle ze na rozstanie wplynal jego wyjazd- gosciu pobyl sam, odkochal sie i zerwal.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[c6b6756720a205d307becdde1d052a7f45362f96_64ed273165c68]

Szczerze powiedziawszy - i wybacz, że to tak bezpośrednio mówię, ale ja tak mam - to popatrz na swój wiek, popatrz na jego wiek, zastanów się jakie priorytety w tym wieku ludzie mają i czemu nie ma sensu czekać na tego faceta. O ile wcześniej może autentycznie był zakochany to dopiero teraz dojrzał, zobaczył jakie problemy niesie za sobą ta relacja i się rozmyślił. Nie czekałabym na niego, że jemu się za 5 lat odmieni - może się odmieni, może się nie odmieni, a jak się nie odmieni to co wtedy? I to zabrzmi brutalnie, ale zaczniesz na rynku matrymonialnym rywalizować z kobietami o 5, 10, 15 lat młodszymi od Ciebie. Moim zdaniem strata czasu - szukaj kogoś, kto się wyszalał i szuka stabilizacji.

[201803290936]

Napisane przez Wiki899

(...)
Często nawiązywał do przyszłości, mówił, że kocha, wiele wspólnie planowaliśmy. I.. pojechał za granicę dorobić, wrócił i stwierdził, że nie chce się już spotykać, bo to wszystko jednak za szybko się działo itp (ja 29, on 23). Dodam, że nie miałam parcia na dzieci itp, nie naciskałam, on zawsze wychodził z inicjatywą.
(...)

Chłopak jest młody, wyjechał daleko, miał szansę tam poznać nowych ludzi, inne życie. Zrozumiał, że poważny związek to nie jest to, czego w tym momencie chce w życiu. Nie dziwię mu się.

Natomiast co mnie lekko dziwi w tej historii? 29-latka biorąca sobie do serca gadanie faceta o miłości i "przyszłości". Ilu to dużo gada, a nic z tego nie wynika. A szczególnie trzeba być ostrożną, jeżeli facet jest młody.

[Wiki899]

Dziewczyny rozsądek mi mówi, że macie rację, odpuścić. Tylko przez cały ten rok naprawdę pokazał mi swoją dojrzałą stronę, planował przyszłość i sam wychodził z inicjatywą.


Jestem po jednym długim związku i wiem, że właśnie z nim chciałabym być. Był też zawsze bardzo zazdrosny, więc nie wiem czy podczas wyjazdu nie skumulowało się to wszystko - odległość, matka, zazdrość itp.

[260c4d4fdb0e7f4840fc70476d5f7e46d82a0f3e]

Napisane przez Doris1981

Natomiast co mnie lekko dziwi w tej historii? 29-latka biorąca sobie do serca gadanie faceta o miłości i "przyszłości". Ilu to dużo gada, a nic z tego nie wynika. A szczególnie trzeba być ostrożną, jeżeli facet jest młody.

Fakt, co za naiwność - wierzyć ludziom... Rozumiem oczywiście Twoją uwagę, po prostu smutne jest, że kłamstwo przyjmujemy już za normę, a zaufanie za aberrację.

Co do meritum - w tej sytuacji pozostaje odpuścić i przyjąć do wiadomości decyzję faceta. Niewykluczone, że jeszcze zmieni zdanie, ale to on powinien zainicjować kontakt i prosić Cię o ponowną szansę. Nie demonizowałabym różnicy wieku, dojrzałość i zdecydowanie nie zawsze idzie z wiekiem w parze - tak samo mógł się zachować 30-latek, to samo ten 23-latek mógł powiedzieć swej rówieśniczce.

[201803290936]

[1=260c4d4fdb0e7f4840fc704 76d5f7e46d82a0f3e;7723791 6]Fakt, co za naiwność - wierzyć ludziom... Rozumiem oczywiście Twoją uwagę, po prostu smutne jest, że kłamstwo przyjmujemy już za normę, a zaufanie za aberrację.
(...)[/QUOTE]

Nie chodzi o to, że ktoś kłamie, ale może jednak ze świeżo poznanym facetem za bardzo się nie skupiać na tym, co mu się tam marzy, wydaje i "za rok jak pojedziemy na wakacje...", tylko żyć tu i teraz, poznawać go, budować coś krok po kroku. Nie od dziś wiadomo, że ludzie pod wpływem zauroczenia czasami dużo za dużo obiecują, nawet mając jak najlepsze chęci. Prawie, że 30-latka takie rzeczy już wiedzieć powinna i jednak ostrożnie podchodzić do zbyt mocno rozbudowanych marzeń i planów szczególnie w wydaniu faceta, który nie zbliża się do 30-tki, a przekroczył nie tak dawno 20-tkę. On mógł naprawdę w to wierzyć, chcieć, ale potem ochłonął i zrozumiał, że to nie na jego wiek, doświadczenie, potrzeby.

[Wiki899]

I tu się zgadzam, bo chyba właśnie dogłębnie to przemyślał. Nie wiem tylko czego się wystraszył, bo tak jak mówię żadnych nacisków i większych planów z mojej strony nie było.


Nie wybiegałam dalej niż wspomniane wakacje na które po jego powrocie nie pojechaliśmy.


Zaskoczę Cię, że ja w wydaniu prawie 30stki (paskudnie to brzmi) niestety nie wiem co to odrzucenie. Jestem po długim związku, a pierwszego chłopaka to ja pożegnałam. Nigdy nikt nie zaskoczył mnie tak bardzo swoim zmiennym zdaniem, a wierzcie mi, że to ja byłam tą która stopowała Jego popędy w planowaniu.

[260c4d4fdb0e7f4840fc70476d5f7e46d82a0f3e]

Napisane przez Doris1981

Nie chodzi o to, że ktoś kłamie, ale może jednak ze świeżo poznanym facetem za bardzo się nie skupiać na tym, co mu się tam marzy, wydaje i "za rok jak pojedziemy na wakacje...", tylko żyć tu i teraz, poznawać go, budować coś krok po kroku. Nie od dziś wiadomo, że ludzie pod wpływem zauroczenia czasami dużo za dużo obiecują, nawet mając jak najlepsze chęci. Prawie, że 30-latka takie rzeczy już wiedzieć powinna i jednak ostrożnie podchodzić do zbyt mocno rozbudowanych marzeń i planów szczególnie w wydaniu faceta, który nie zbliża się do 30-tki, a przekroczył nie tak dawno 20-tkę. On mógł naprawdę w to wierzyć, chcieć, ale potem ochłonął i zrozumiał, że to nie na jego wiek, doświadczenie, potrzeby.

Jasne, zgadzam się co do ostrożności, natomiast przy całym dystansie do planowania, takie zachowanie faceta, jak tu opisane, odebrałabym jednak jako zainteresowanie samym rozwojem znajomości. I po powrocie okazuje się, że tego zainteresowania już nie ma, a za wymówkę facet przyjmuje zbyt szybkie tempo - po pierwsze, sam takie tempo nadawał, po drugie - jeśli to o tempo chodzi, to wystarczy je zwolnić, a nie uciekać. Często w takich sytuacjach rzekomy strach przed związkiem oznacza de facto brak uczucia do konkretnej osoby. Nie wiem, czy tak jest w tym wypadku - być może tak, być może facet przemyśli i będzie chciał wrócić.

Napisane przez Wiki899

I tu się zgadzam, bo chyba właśnie dogłębnie to przemyślał. Nie wiem tylko czego się wystraszył, bo tak jak mówię żadnych nacisków i większych planów z mojej strony nie było.


Nie wybiegałam dalej niż wspomniane wakacje na które po jego powrocie nie pojechaliśmy.


Zaskoczę Cię, że ja w wydaniu prawie 30stki (paskudnie to brzmi) niestety nie wiem co to odrzucenie. Jestem po długim związku, a pierwszego chłopaka to ja pożegnałam. Nigdy nikt nie zaskoczył mnie tak bardzo swoim zmiennym zdaniem, a wierzcie mi, że to ja byłam tą która stopowała Jego popędy w planowaniu.

Niestety też doświadczyłam takiego odwracania kota ogonem - sama hamowałam zapędy, by potem usłyszeć absurdalne bajeczki o zbyt szybkim tempie. Dla mnie to niedojrzałość, jakieś przekonanie, że kobietę należy mamić obietnicami. Dobrze, że nie dajesz sobie wmówić, że Ty coś źle zrobiłaś.

[Wiki899]

I właśnie dlatego po tych wszystkich zapewnieniach, obietnicach i rozmowach Jego zachowanie wydaje mi się być niezrozumiałe.





Wiem, że ja nie mam sobie nic do zarzucenia, bo naprawdę ostrożenie podchodziłam do Niego od samego początku, ale bez mojego zaangażowania nic by z tego nie powstało, a nie mogę przecież na wstępie zakładać, że On kłamie.



Nadal jest we mnie stety bądź nie iskierka nadziei na to, że obudzi się i uświadomi co stracił. Nie uważam się za gwaizdę rocka, ale naprawdę takie dopasowanie zdarza się rzadko.






Pożyjemy, zobaczymy

[c6b6756720a205d307becdde1d052a7f45362f96_64ed273165c68]

Ja raczej podzielę zdanie koleżanki wyżej - odkochał się w Tobie, tak jak Ty odkochałaś się w swoim poprzednim facecie (popraw mnie jeśli się nie odkochałaś i coś innego było przyczyną zerwania) i mu się nie odmieni, tak samo jak Tobie się nie odmieni i nie wrócisz do ex-a. Przenosisz swoje uczucia na obecnego faceta - Ty uważasz, że do siebie rewelacyjnie pasujecie i dlatego sądzisz, że on ma takie samo odczucie, a prawda może być taka, że 2 miesiące temu poznał nową laskę i doszedł do wniosku, że ona mu lepiej pasuje. Tu nie chodzi o naciski, czy oczekiwania - to nic nie zmienia jak uczucia już nie ma. Ale Ty go oczywiście znasz, my stwierdzamy po tym co napisałaś, ja bym sobie nadziei nie robiła.

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Autorko, ja także nie demonizowałabym różnicy wieku i nie uważam, że mając 30 lat każdy powinien być już jakoś niesamowicie mądry i dokonywać jedynie słusznych wyborów. Dlatego moja rada jest bardzo uniwersalna:

bez względu na to, jak bardzo czujesz, że to Ten - jeżeli on mówi, że to koniec, przyjmij to do wiadomości i daj sobie spokój. Czekanie na to, aż ktoś zmieni zdanie, nic nie zmieni. A wręcz, szczerze mówiąc, jest szczytem naiwności i marnowaniem czasu. Swojego czasu.

Musisz iść dalej. Nie mówię, żebyś już dziś założyła konto na Tinderze lub zastanawiała się, czy przypadkiem nie masz jakiegoś wyjątkowo interesującego kolegi. Wystarczy, że zamkniesz za sobą ten rozdział. Zajmij się sobą, swoimi sprawami. Bądź gotowa na nowe relacje

Nawet (powtarzam: nawet) gdyby chłopak zmienił zdanie i chciał do Ciebie wrócić, musisz być gotowa, że to się nie zdarzy. Trudno. Najwyżej wróci, a Ty już będziesz z kimś innym i będziesz szczęśliwsza. Lub nadal będziesz sama. Czas pokaże.

Chodzi o to, żeby nie czekać na cud, tylko żyć po swojemu, normalnie.

[Wiki899]

Mój Ex.. cóż długa historia, ale tak w skrócie - związek prawie 10letni, który przez ostatnie dwa lata zażarcie ratowałam. Zażarcie. W kwestii czekania - nie zamierzam czekać aż zmieni zdanie, bo to się może nigdy nie wydarzyć, a ja chcę być szczęśliwa. Niestety jest to teraz dla mnie moment w którym ciężko mi nawet pomyśleć o kimś innym, zanim zapomnę o Nim. Albo przynajmniej emocje opadną i uczucie częściowo minie. Szanuję Jego decyzję, ale nie pasuje mi ona nie ze względu na to, że ja chcę bardzo, ale ze względu na to co mi mówił, jak się zachowywać, co pisał i co planował. Jak widać jedno rozczarowanie za mną. Głowa do gory i do przodu, chodć nie jest łatwo

[c6b6756720a205d307becdde1d052a7f45362f96_64ed273165c68]

A nie widzisz trochę, że sytuacja/schemat się powtarza? Z jakiegoś powodu związek się chyli ku upadkowi, a Ty nie dajesz za wygraną i próbujesz na siłę ratować? Normalnie bym powiedziała, że dobrze robisz, ale nie w przypadku kiedy jesteś z kimś kto jest na innym życiowym etapie, priorytety wam się pozmieniały, macie inne wizje na najbliższe lata i na dodatek uczucie u tej drugiej osoby wygasło. Chociaż oczywiście rozumiem czemu Ci ciężko to odpuścić, skoro uważasz, że do siebie pasujecie, ale nic na siłę.

[Wiki899]

Owszem schemat powtarza się, ale nie można porównywać tych dwóch związków.


Nr 1 - walczyłam do samego końca, on twierdził, że kocha, ale nic od siebie nie dawał, bardzo długa i smutna historia, w końcu to ja zdecydowałam się rozstać, pomimo, że nie przestałam Go kochać, ale wiedziałam, że nic się już nie zmieni.


Nr 2 - podjęłam tak naprawdę jedną probe, po jego powrocie rozmawialiśmy o tym czy widzimy szanse na dalsze bycie razem, On więc stwierdził, że potrzebujemy czasu, po czym tydzień później powiedział, że się wypalił. Więcej prób z mojej strony nie było, bo bardzo te słowa mnie zabolały.


Tak więc Wizażanki moje bardzo Wam dziękuję, bo spojarzłyście na tą historię z innej strony i mi też wiele uświadomiłyście. Ja ze swojej strony zrobiłam wszystko co mogłam, jeśli On podjął taka decyzję to nie pozostaje mi nic innego jak się z nią pogodzić i starać się wrócić do normalnego życia, bez tęsknoty.

[Onnaa88]

[1=c6b6756720a205d307becdd e1d052a7f45362f96_64ed273 165c68;77236551]Szczerze powiedziawszy - i wybacz, że to tak bezpośrednio mówię, ale ja tak mam - to popatrz na swój wiek, popatrz na jego wiek, zastanów się jakie priorytety w tym wieku ludzie mają i czemu nie ma sensu czekać na tego faceta. O ile wcześniej może autentycznie był zakochany to dopiero teraz dojrzał, zobaczył jakie problemy niesie za sobą ta relacja i się rozmyślił. Nie czekałabym na niego, że jemu się za 5 lat odmieni - może się odmieni, może się nie odmieni, a jak się nie odmieni to co wtedy? I to zabrzmi brutalnie, ale zaczniesz na rynku matrymonialnym rywalizować z kobietami o 5, 10, 15 lat młodszymi od Ciebie. Moim zdaniem strata czasu - szukaj kogoś, kto się wyszalał i szuka stabilizacji.[/QUOTE]

Miałam chłopaka młodszego o 5 lat ja miałam 26 on 21 jak się poznaliśmy,bardzo dojrzały kredyt ma na 20 lat,dwa lata praktycznie to ciągle remonty żebyśmy mogli ze sobą zamieszkać,zareczył mi się po roku,chciał ślubu i dzieci.
Niestety ja nie chciałam ślubu po zamieszkania razem okazało się jaki z niego arogancki i niedojrzały typ.
Tylko ja też chyba jestem jeszcze niedojrzała wyzywałam go,raz uderzyłam mocno w rękę bo nie chciał mnie słuchać,w kłótni słyszało nas pół osiedla.Mimo wszystko uważam,że rozpad związku jest z mojej jak i z jego winy i jednak jeżeli chodzi o przyszłość i o to co dla nas robił i jego wiek bez imprez,kumpli i odmawiania sobie wielu rzeczy to dojrzałość ja jestem prowokatorka do tego by komuś puściły nerwy tak było w moim pierwszym jak i drugim związku no cóż

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Facet niechce z toba byc
Zwiazek na odległość przy dużej różnicy wieku serio to miało bardzo małe szanse na powodzenie
Zaakceptuj ze chce odejść nikogo do miłości nie zmusisz

[lady666macbeth]

Po pierwsze, trochę sie dziwię że matka próbuje wpłynąć aż do tego stopnia na swojego dorosłego syna..
A po drugie, wydaje mi się że jego wyjazd pokazał ze nie jesteście sobie pisani, nie obraź się ale on pewnie uświadomił sobie że woli być sam.

[c6b6756720a205d307becdde1d052a7f45362f96_64ed273165c68]

Napisane przez Onnaa88

Miałam chłopaka młodszego o 5 lat ja miałam 26 on 21 jak się poznaliśmy,bardzo dojrzały kredyt ma na 20 lat,dwa lata praktycznie to ciągle remonty żebyśmy mogli ze sobą zamieszkać,zareczył mi się po roku,chciał ślubu i dzieci.
Niestety ja nie chciałam ślubu po zamieszkania razem okazało się jaki z niego arogancki i niedojrzały typ.
Tylko ja też chyba jestem jeszcze niedojrzała wyzywałam go,raz uderzyłam mocno w rękę bo nie chciał mnie słuchać,w kłótni słyszało nas pół osiedla.Mimo wszystko uważam,że rozpad związku jest z mojej jak i z jego winy i jednak jeżeli chodzi o przyszłość i o to co dla nas robił i jego wiek bez imprez,kumpli i odmawiania sobie wielu rzeczy to dojrzałość ja jestem prowokatorka do tego by komuś puściły nerwy tak było w moim pierwszym jak i drugim związku no cóż

Oczywiście taki związek może wyjść, nawet z większą różnicą wieku, jak każdy inny, ale tu mam przeczucie, że po prostu był to jego pierwszy poważny związek, później motylki opadły, trochę oprzytomniał, że to dla niego za wcześnie na stabilizacje, zdał sobie sprawę, że to dobre lata na bycie wolnym, wyszalenie się i tyle. W przypadku twojego ex-faceta faktycznie brzmi, że wiedział czego chce w życiu, miał poukładane życie i szukał stabilizacji, trochę inne sytuacje.

[Moon_Flower]

A teraz opowiem Ci po krótce swoją historię. Mój chłopak również jest młodszy o 5 lat i jesteśmy razem już 3,5 roku, zaczynając od związku na odległość o 300 km, widzeniu się co 2 tygodnie i wrogości całej rodziny. Przeszliśmy przez to wszystko razem, on walczył i walczy, ja przeprowadziłam się na 2 lata do jego miasta, natomiast ostatecznie obecnie zamieszkaliśmy w innym mieście razem i wiesz co? Nie jest łatwo. Jest rozerwany pomiędzy jazgoczącą na mnie matką, która desperacko próbuje na każdym kroku złapać mnie na błędach, wyrzyguje mu każdy mój błąd i żywi do mnie taką urazę jakbym była ostatnim śmieciem i głąbem ale on jasno poinformował ją, że nie życzy sobie takich uwag na mój temat i pomimo wszystko będziemy razem.

Śmieszy mnie trochę ten schemat rozmyślania się. Chryste, w każdym wieku mężczyzna może się rozmyślić ze związku, bo kogoś pozna, będzie pragnął czegoś innego. Fakt, różnica priorytetów jest ważnym elementem, ale nie należy przekreślać kogoś tylko dlatego, bo pewnie jest młodszy i mu się odwidzi.

Autorko, dla Ciebie uniwersalna rada - Być może chłopak po prostu miał dosyć dręczenia matki. Będąc rozerwanym między ukochaną kobietą a matką, którą też się przecież kocha, możliwe, że przerosła go walka... może uważa, że wybrał mniejsze zło. Pomyślał, że trudno znajdziesz Ty kogoś innego, on myślę też, tylko świadczy to niestety o tym, że jego uczucie nie było wystarczająco silne. Ja też nie mam tej pewności, że będziemy razem na zawsze, ale wydaje mi się, że żaden człowiek nie może być tego pewny.
Pozdrawiam

[Wiki899]

Historia dość podobna do mojej. Po głębszym zastanowieniu myślę, że Jego matka miała tu dość dużo do powiedzenia, niestety.


Nie chcę się dołować, zastanawiać czy czekać, ale okrutne w życiu jest to, że oceniamy drugie osoby nie znając ich. Nawet kiedyś wspólnie razem stwierdziliśmy, że powinna była mnie najpierw poznać, a potem dowiedzieć się ile mam lat, ale cóż, uczymy się na błędach.

[mellitus]

[1=c6b6756720a205d307becdd e1d052a7f45362f96_64ed273 165c68;77236551]Szczerze powiedziawszy - i wybacz, że to tak bezpośrednio mówię, ale ja tak mam - to popatrz na swój wiek, popatrz na jego wiek, zastanów się jakie priorytety w tym wieku ludzie mają i czemu nie ma sensu czekać na tego faceta. O ile wcześniej może autentycznie był zakochany to dopiero teraz dojrzał, zobaczył jakie problemy niesie za sobą ta relacja i się rozmyślił. Nie czekałabym na niego, że jemu się za 5 lat odmieni - może się odmieni, może się nie odmieni, a jak się nie odmieni to co wtedy? I to zabrzmi brutalnie, ale zaczniesz na rynku matrymonialnym rywalizować z kobietami o 5, 10, 15 lat młodszymi od Ciebie. Moim zdaniem strata czasu - szukaj kogoś, kto się wyszalał i szuka stabilizacji.[/QUOTE]

Możesz doprecyzować jakie to problemy miałaś na myśli?

[patrycjapatib]

Napisane przez Wiki899

Witajcie,


To mój pierwsz post na forum, więc proszę o wyrozumiałość


Krótko i na temat:
Niespełna rok temu poznałam młodszego chłopaka (dokładnie 6 lat). Motyle w brzuchu i te sprawy od początku, wiele wspólnych tematów + wspólna pasja. Mieszkamy jakieś 100km od siebie, ale widywaliśmy się w sumie co tydzień.


Jego mama bardzo źle zareagowała na wieść o moim wieku, wręcz zabroniła mu kontaktu ze mną. On zareagował bardzo dojrzale - rozmawiał z nią nieustannie, mnie pocieszał, że nie zmienia to jego uczuć itp.


Często nawiązywał do przyszłości, mówił, że kocha, wiele wspólnie planowaliśmy. I.. pojechał za granicę dorobić, wrócił i stwierdził, że nie chce się już spotykać, bo to wszystko jednak za szybko się działo itp (ja 29, on 23). Dodam, że nie miałam parcia na dzieci itp, nie naciskałam, on zawsze wychodził z inicjatywą.


Była z Was któraś dziewczyny w podobnej sytuacji?
Dać mu czas wszystko przemyśleć czy sobie darować choć ciężko?

Po pierwsze chłopak powiedział, że nie chce się spotykać. No to co masz zrobić? No nic nie zrobisz, nie zmusisz go.

Jaka była przyczyna. Może jednak nic do Ciebie nie czuł albo przestał czuć, moze poznał kogos innego, może matka go w końcu przekonała, a może jeszcze coś innego, a mówi tak, żeby mniej bolało. Ale co to zmienia, powiedział 'nie'. Każdy z tych powodów tak naprawdę sprawia, że w tej relacji nie byłabyś szczęśliwa, tak samo on.

Ja bym nie czekała. Bo możesz się nie doczekać i stracić czas. Zresztą no cos mu nie pasowało. Żyj dalej i tyle.

[mmuffinkaa]

Autorko, słowo "nie" znaczy nic innego tylko nie. Wydaje się że może druga strona przemyśli i wróci , ale tak naprawdę bardzo rzadko się tak zdarza. Ja byłam po dwóch stronach. Byłam tą porzuconą w całkiem dobrze układającym związku, w którym naprawdę pasowaliśmy do siebie , jednak według niego byliśmy na innych etapach życia /7 lat starszy/i wydawało mi się że on jednak przemyśli i wróci , bo mieliśmy wiele serca do siebie i całkiem fajny kontakt po rozstaniu. Jednak jego nie było nie i już, trudno było mi to zrozumieć. Dopiero zrozumiałam to gdy znalazłam się po drugiej stronie , też był całkiem fajny związek jednak dla mnie to nie było to czego od życia oczekuje i zakończyłam. On też miał dużą nadzieję że wrócimy do siebie ale moje nie też znaczyło nie. Właśnie wtedy zrozumiałam i poczułam co znaczy słowo nie. Rozstanie jest zawsze ciężki zwłaszcza będąc porzuconą , jednak trzeba i się podnieść iść do przodu a nie oglądać się na cud bo cuda bardzo rzadko się zdarzają.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez mmuffinkaa

Autorko, słowo "nie" znaczy nic innego tylko nie. Wydaje się że może druga strona przemyśli i wróci , ale tak naprawdę bardzo rzadko się tak zdarza. Ja byłam po dwóch stronach. Byłam tą porzuconą w całkiem dobrze układającym związku, w którym naprawdę pasowaliśmy do siebie , jednak według niego byliśmy na innych etapach życia /7 lat starszy/i wydawało mi się że on jednak przemyśli i wróci , bo mieliśmy wiele serca do siebie i całkiem fajny kontakt po rozstaniu. Jednak jego nie było nie i już, trudno było mi to zrozumieć. Dopiero zrozumiałam to gdy znalazłam się po drugiej stronie , też był całkiem fajny związek jednak dla mnie to nie było to czego od życia oczekuje i zakończyłam. On też miał dużą nadzieję że wrócimy do siebie ale moje nie też znaczyło nie. Właśnie wtedy zrozumiałam i poczułam co znaczy słowo nie. Rozstanie jest zawsze ciężki zwłaszcza będąc porzuconą , jednak trzeba i się podnieść iść do przodu a nie oglądać się na cud bo cuda bardzo rzadko się zdarzają.

Dokladnie
W momencie Kiedy porzuilam mojego partnera zrozumiałam jak głupie było z mojej strony wierzenie w poprzednich związkach ze moze zasteskni i wróci
Nic takiego u mnie się nie stało a błagania czekanie i prośby mnie tylko kompletnie obrzydzily do mojego ex
NIE znaczy nie .
Coś się skończyło. On chce iść swoją drogą bez Ciebie i nie ważne jaki jest tego powód to nie zmienia faktu że dla ciebie w jego życiu nie ma już miejsca
Zostaw to i szukaj szczęścia z kimś innym

[c6b6756720a205d307becdde1d052a7f45362f96_64ed273165c68]

Napisane przez mellitus

Możesz doprecyzować jakie to problemy miałaś na myśli?

Np. dziecko - co prawda tu autorka twierdzi, że nie chce dzieci itd., ale nie wiemy co sądzi ten facet. Jeśli on zakłada, że przez najbliższe 10-15 lat on nie chce mieć dzieci, ale gdzieś tam w dalekiej przyszłości może, może, to on umie liczyć i pewnie mniej czy bardziej zdaje sobie sprawę ze spraw czysto biologicznych - im ona jest starsza, tym trudniej będzie o ciąże. Z młodszą partnerką, czy partnerką w tym samym wieku on sobie może ten "odpowiedni moment" przekładać długo, aż się ustabilizuje, aż będzie miał dobrą sytuację materialną itd. Ze starszą partnerką ten czas się dużo skraca. Inny problem - kobiety (stety niestety) starzeją się dużo szybciej - zaraz ktoś się oburzy, że bzdura, co Ty gadasz, a spójrz na Madonnę! (ona ma kupę kasy i najlepszych specjalistów od medycyny estetycznej - jak każda inna pani w show biz) - z czysto biologicznego punktu widzenia kobiety mają np. cieńszą skórę, przez co zmarszczki pojawiają się wcześniej, niektóre kobiety mają duże wahania hormonalne - co może rozwalić organizm itd. - i w konsekwencji tego pojawi się kolejny problem - ona zacznie zauważać, że nie jest już tak atrakcyjna jak on i pojawi się zazdrość.
Kolejny problem - jego konkretnie wiek w tej chwili - jeśli chcesz imprezować, bawić się i szaleć - to właśnie jest to ten najlepszy czas, bo wszyscy znajomi czują podobnie, masz po prostu z kim wyjść i szaleć. Mając np. 40-stkę jak chcesz tak szaleć to chcąc nie chcąc zaczniesz się obracać w towarzystwie osób o 2 dekady młodszych. I można tak wymieniać i wymieniać. Gdyby oni mieli 30 i 35 lat - oboje ustabilizowani życiowo, wiedzą czego chcą, przetestowali już życie, różne opcje, różne związki - to bym dawała inne szanse temu związkowi. Tu mi się wydaje facet dalej szuka miejsca na ziemi i nie wie co robić - ta przerwa w związku, wyjazd za granicę, za chwilę powrót, ostateczne zerwanie; ja bym sobie dała w tej sytuacji już spokój - poszukała kogoś o podobnych priorytetach.

[Wiki899]

[1=c6b6756720a205d307becdd e1d052a7f45362f96_64ed273 165c68;77298281]Np. dziecko - co prawda tu autorka twierdzi, że nie chce dzieci itd., ale nie wiemy co sądzi ten facet. Jeśli on zakłada, że przez najbliższe 10-15 lat on nie chce mieć dzieci, ale gdzieś tam w dalekiej przyszłości może, może, to on umie liczyć i pewnie mniej czy bardziej zdaje sobie sprawę ze spraw czysto biologicznych - im ona jest starsza, tym trudniej będzie o ciąże. Z młodszą partnerką, czy partnerką w tym samym wieku on sobie może ten "odpowiedni moment" przekładać długo, aż się ustabilizuje, aż będzie miał dobrą sytuację materialną itd. Ze starszą partnerką ten czas się dużo skraca. Inny problem - kobiety (stety niestety) starzeją się dużo szybciej - zaraz ktoś się oburzy, że bzdura, co Ty gadasz, a spójrz na Madonnę! (ona ma kupę kasy i najlepszych specjalistów od medycyny estetycznej - jak każda inna pani w show biz) - z czysto biologicznego punktu widzenia kobiety mają np. cieńszą skórę, przez co zmarszczki pojawiają się wcześniej, niektóre kobiety mają duże wahania hormonalne - co może rozwalić organizm itd. - i w konsekwencji tego pojawi się kolejny problem - ona zacznie zauważać, że nie jest już tak atrakcyjna jak on i pojawi się zazdrość.
Kolejny problem - jego konkretnie wiek w tej chwili - jeśli chcesz imprezować, bawić się i szaleć - to właśnie jest to ten najlepszy czas, bo wszyscy znajomi czują podobnie, masz po prostu z kim wyjść i szaleć. Mając np. 40-stkę jak chcesz tak szaleć to chcąc nie chcąc zaczniesz się obracać w towarzystwie osób o 2 dekady młodszych. I można tak wymieniać i wymieniać. Gdyby oni mieli 30 i 35 lat - oboje ustabilizowani życiowo, wiedzą czego chcą, przetestowali już życie, różne opcje, różne związki - to bym dawała inne szanse temu związkowi. Tu mi się wydaje facet dalej szuka miejsca na ziemi i nie wie co robić - ta przerwa w związku, wyjazd za granicę, za chwilę powrót, ostateczne zerwanie; ja bym sobie dała w tej sytuacji już spokój - poszukała kogoś o podobnych priorytetach.[/QUOTE]



Dziewczyny,


Ja naprawdę nie mam zamiaru za nim biegać, bo znam swoją wartość, tak więc tutaj zgadzam się bezapelacyjnie - nie to nie i już.


Doprecyzowując jednak historię i to co zostało wyżej napisane - od zawsze chciałam mieć dzieci i mieć je będę, Pan nr 2 tutaj również sam wychodził z inicjatywą i nawet mówił, że jak tylko skończy studia w roku kolejnym to chce zacząć się o nie starać.


Wiem, że jak ktoś ma 23 lata to emocjonalnie różnie z dojrzałością - i takie też miałam obawy na początku, dlatego nie galopowałam. On natomiast (kilka przykładów zachowań):


- planował już ze mną dzieci (wybrał nawet imię),
- zwracał się do mnie często ze swoim nazwiskiem,
- zabrał mnie, żebym wybrała działkę pod budowę domu z tych, które ma,
- mówił o tym, że już ma pomysł na oświadczyny,
- rozmawialiśmy o mojej pracy, która niestety jest mobilna co zrobimy


.. i mnóstwo innych rzeczy. Wiem, że to może wydawać się abstrakcją, ale ja naprawdę widziałam, że mówiąc o tym chce aby to wszystko się zdarzyło. Nie płynęłam z nurtem, a wręcz jak wspomniałam stopowałam jego marzeania i plany bardziej chcąc się skupić na tym co tu i teraz.


Dlatego też tak nagły zwrot akcji okazał się ogromnym szokiem dla mnie, bo naprawdę uważałam się za ogromną szczęsciarę.


Tak więc podsumowując to nie tak, że ja nagle chciałam go wpakować w bycie Tatą czy od razu zamieszkać. To On tego chciał. Jak widać finalnie chyba go to przerosło, albo przeraziło co naobiecywał i się wycofał.

[patrycjapatib]

Super, trzymaj się