Miłość?

[kalor]

Napisane przez Kotka99

I co z tego że mam 18 lat? To jest jakiś problem?

Po prostu masz jeszcze trochę nastoletnie, bardzo romantyczne wyobrażenie miłości i szukasz problemów tam, gdzie ich nie ma. To nic złego, ale naprawdę nie masz się czym martwić.

A, No i z tym instynktem macierzyńskim najlepiej jeszcze poczekaj

[ruda_beksa]

Ojej od razu problem, spokojnie Pytam, bo piszesz jak ktoś, kto nie ufa swoim uczuciom, tylko szuka potwierdzenia w necie. A często tego typu rozkminy są domeną bardzo młodych osób. Są wyjątki oczywiście. Każdy związek jest inny, każde uczucie jest inne. "Bo w necie pisali że tęskni się bardzo". I co z tego? W necie jest dużo bzdur.

[Kotka99]

Za dużo razy dostałam kopa w dupę. Może boje się dlatego zaufać. Przepraszam że tak nerwowo zareagowałam ale mnie to dobija �� wiem że każdy myśli że jak młoda to co pcha się w związek itp. Ale ja jestem całkiem inna osoba niż ludzie w moim wieku. Mi zależy na stabilizacji, miłości prawdziwiej, nie na zabawie nigdy nie chciałam tak

[mmuffinkaa]

Nie ulega wątpliwości że jesteś młoda, ale może bardziej dojrzała niż twoje rówieśniczki. Ile lat ma twój partner? Jeśli tak wszystko wam się układa to rozwijaj ten związek , jednak myślę ze na dziecko to trochę za wcześnie.

[Kotka99]

Ma 20 lat, wiem wiem że za wcześnie na dziecko, po prostu chciała bym mieć z nim ale nie teraz normalne

[Kotka99]

Mam na imię Patrycja, mam 18 lat. Mam ogromny problem związany z miłością... Mam chłopaka, dwa lata starszy. Mogę powiedzieć takiego jakiego szukałam. Miałam za sobą 3 związki nie udane i wiele zauroczen. Pierwszy wiadomo pierwsza miłość. Potem ślepe zauroczenie i trzecie to było coś z tej miłości prawdziwej. Po nim poznałam wielu, ale to były ślepe zauroczenia, chciało tylko wykorzystać, nie byli tacy jak ja. I wreszcie poznałam Jego - Kamila. Jest taki sam jak Ja. To samo poczucie humoru, poglądy na życie, obydwoje jesteśmy romantykami, zawsze chciałam mieć kogoś takiego, żeby przynosił kwiaty czasem, był ze mną, wspierał. Ale problem polega na tym że mam wątpliwości. Trwają od początku związku czyli 2 miesiące. Jak go poznałam wiadomo coś zaiskrzyło, ale nie było tych motylków, umierania z tęsknoty. Różnica jest taka że z nim widuję się praktycznie kiedy tylko chce, nie raz w tygodniu. Cieszę się jak jest obok mnie, zawsze robimy jakieś głupie rzeczy, ciągle się śmiejemy, rozmawiamy, ja mu zawsze staram się pomóc czy to o pracę chodzi czy miał zabieg i musi mu ktoś to opatrzeć. Wiem że nie każdy by się tego podjął ale mi to nie sprawia problemu, miał ciężka sytuacje z pieniędzy, był przed wypłata a dostał mandat. Bez zawahania dałam mu 250zl. Nie chce aby mi oddawał, czuła bym się nie fajnie z sobą że pozwoliła bym na to. Zawsze gdzieś idziemy wyrywam się pierwsza do płacenia jak tylko mam. Ciągle pytam jak się czuje, pociąga mnie, ale nie jest to nie wiadomo jak ogromne, bardziej wolę z nim poleżeć, spać niż całować się. Przy nim mam takie myśli że to ten, że mogła bym wziasc z nim kiedyś ślub, mieć dzieci. Nie raz się śmiejemy że ślub bierzemy itp. Zawsze trzymamy się za ręce, wymyślamy 1000-siace słodkich słówek określających nas. Jest nie idealny, ma więcej kilogramów itp. Ale mi to nie przeszkadza, nie zwróciłam nawet uwagi na to na pierwszym spotkaniu. Nasze poczucia humoru w połączeniu w jedno to jest coś naprawdę niesamowitego. Tak się dobrze dogadujemy. Ale problem jest w tym że nie wiem czy to miłość. Mam zakodowane że musi być zauroczone, ogromną tęsknota, czucie nie wiadomo czego w środku. Jakiegoś ukłucia na sercu. Że to tzreba ciągle czuć itp. A ja tak nie mam. Myślę o nim. Jak jadę do niego po pracy albo przed kupuje mu coś z ostatnich pieniędzy do jedzenia (dzisiaj jakbym tak nie zrobiła to miałby same kabanosy a co to jest dla dorosłego mężczyzny który pracuje fizycznie). Zawsze mu oddaje co tylko mogę i nie szkoda mi. Pomagał przy mojej 18, spełniał każda zachciankę moja, bo chciałam mieć tu balony, a tu chciałam mieć to. On się cieszył że może mi pomóc a ja cieszyłam się że pomógł mi dopiąć wszystko na ostatni guzik. Jak ma jechać go nie chce aby jechal, mam myśl że chciała bym z nim popaść w taką pozytywną rutynę, czyli budzić się razem jeść itp. Ale jak jedzie to nie umieram ze smutku, on ciągle pisze że smutno mu że tęskni a ja mam tylko myśli że chciała bym go już zobaczyć, że chce się z nim widywać, tyle. Coraz częściej mam myśli ,,kocham cię,, ,,to miłość,, ale nie mogę tego powiedzieć bo mówię sobie że nie czuje nie wiadomo czego w środku, że to nie tak ma być itp. Nie chce go stracić, chce go mieć na zawsze. Co mogę zrobić aby to zrozumieć? Kocham czy nie kocham? Proszę o pomoc, płacze przez to i jest mi smutno. Wszystko jest niby tak jak powinno być a jednak 🙁 nie wyobrażam sobie żeby go nie było zależy mi by to wyszło. Wiem jedno ze jeśli bym nie chciała nic z nim to po prostu bym go olała ale nie czuje takiej potrzeby

---------- Dopisano o 16:59 ---------- Poprzedni post napisano o 16:57 ----------

Chodzi mi o to z tym leżeniem że lubię się z nim całować rzecz jasna ale nie muszę na nim wisieć ciągle i tego robić, że czasem fajniej jest poleżeć razem

[kalor]

Spotykacie się 2 miesiace, pewnie dość często, a ty masz czuć nieustanną tęsknotę w sercu? Wyluzuj

[Kotka99]

Napisane przez kalor

Spotykacie się 2 miesiace, pewnie dość często, a ty masz czuć nieustanną tęsknotę w sercu? Wyluzuj

Czyli to normalne? Że nie umieram z tęsknoty? Ta tęsknota to jest właśnie to ,,chce się już spotkac,, ,,chce by tu był,,?

[kalor]

Aaaa, to ty od miliona wątków na ten sam temat moim zdaniem to normalne, ale najwyraźniej ciebie to bardzo meczy, Wiec nie wiem, czy jest sens

[Andz126p]

Zdecydowanie wyluzuj.

[mirabelka3690]

Spokojnie to dopiero 2 miesiące. Widujecie się często to i motylków nie masz. Zróbcie se przerwę od spotkań na tydzień to coś może poczujesz.
Po za tym, nikt Ci nie odpowie czy to prawdziwa miłość bo to jest wasze życie i od was zależy jak to się potoczy. Albo wam się uda albo nie. Jesteście młodzi ale to niczego nie wyklucza, może akurat trafiłaś na swoją miłość, więc nie potrzebnie szukasz dziury w całym.

[Kotka99]

Napisane przez mirabelka3690

Spokojnie to dopiero 2 miesiące. Widujecie się często to i motylków nie masz. Zróbcie se przerwę od spotkań na tydzień to coś może poczujesz.
Po za tym, nikt Ci nie odpowie czy to prawdziwa miłość bo to jest wasze życie i od was zależy jak to się potoczy. Albo wam się uda albo nie. Jesteście młodzi ale to niczego nie wyklucza, może akurat trafiłaś na swoją miłość, więc nie potrzebnie szukasz dziury w całym.

Jestem dziwna jakaś, każdy mówi że kocham go ze to widać, że normalnie nie zachowywała bym się tak, ale do mnie to nie trafi bo usralam sobie że miłość nie może być taka spokojna bez emocji tylko musza być jakies uczucia

[Adrianna_8]

Znowu te same posty? Już dostałaś odpowiedzi...

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[mirabelka3690]

Napisane przez Kotka99

Jestem dziwna jakaś, każdy mówi że kocham go ze to widać, że normalnie nie zachowywała bym się tak, ale do mnie to nie trafi bo usralam sobie że miłość nie może być taka spokojna bez emocji tylko musza być jakies uczucia

Albo coś do niego czujesz albo nie. 2 miesiące to w tym przypadku (dla Ciebie) za wcześnie za wyznawania miłości. Super, że czujesz się przy nim dobrze, czekasz na spotkanie. Dobrze to świadczy. Przestań tym się zamartwiać a te uczucie "Kocham go" w końcu powinno się pojawić. Ale wyluzuj przede wszystkim. Nikt Ci nie powie co będzie za 5-10 lat. Żyjesz tu i teraz i ciesz się chwilą z tym mężczyzną.

[owieczka258]

Miałam podobny problem i też leciałam na wizaż. Nie miałam potrzeby pisania non stop na telefonie, nie idealizowałam go, itd., ale mimo tego dobrze się układa i myślę, że taki spokój jest dobry. Przy tym mocnym zauroczeniu czasem można się nieźle rozczarować jak mam już te różowe okulary spadną.

[mirabelka3690]

Po prostu daj sobie czas. To, że teraz nie czujesz motylków nie znaczy że później ich nie będzie.
Mój tż wyznał mi miłość po miesiącu a ja autentycznie byłam przerażona. Mi to zajęło jeszcze 2 miesiące aby wszystko pojąć i poukładać. A teraz nie długo pyknie nam 5 lat. Wszystko jest możliwe, ale jeśli czujesz się przy nim dobrze to nie masz co się zamartwiać.