Jak ja mam iść do pracy?

[zlotniczanka]

Jeśli będziesz umiała uzasadnić taką przerwę, wskazać na rzeczy, jakie robiłaś, popisać się znajomością języka obcego itp to nie jest to az taki problem.
Pracodawcy są różni, wiele zależy od tego, czy dostaniesz w ogóle szansę na to, by Ci takie pytanie zadano.
Może nie, że trzeba wiecznie pracować, ale jakbym miała do wyboru osobę, która ma pustą przerwę, a osobę, która np była w tym czasie na jakimś programie wymiany europejskiej to bym wybrała tą drugą.

[cholernarejestracja]

Eee, chyba trochę niepoważna jesteś. A jak ty byś zareagowała, gdyby przyszła do Ciebie osoba i zapytana o to, czemu nie pracowała, powiedziała "bo póki nie musiałam, to mi się nie chciało, wolałam robić inne rzeczy, no ale teraz mnie trochę przycisnęło i oto jestem" bo to usłyszy pracodawca.

[kahoko hino]

Napisane przez cholernarejestracja

Eee, chyba trochę niepoważna jesteś. A jak ty byś zareagowała, gdyby przyszła do Ciebie osoba i zapytana o to, czemu nie pracowała, powiedziała "bo póki nie musiałam, to mi się nie chciało, wolałam robić inne rzeczy, no ale teraz mnie trochę przycisnęło i oto jestem" bo to usłyszy pracodawca.

i to jest absolutnie normalne, że kiedy człowiek nie musi pracować, to nie pracuje, a się spełnia

[cholernarejestracja]

Napisane przez kahoko hino

i to jest absolutnie normalne, że kiedy człowiek nie musi pracować, to nie pracuje, a się spełnia

Jasne, i że się rozwija w kierunku, który go pasjonuje, a później chce w życiu robić to, co kocha, żeby żadnego dnia nie przepracować


...i właśnie dlatego pracodawcy zabijają się o magistrów filozofii, którzy szukają swojej pierwszej pracy w wieku 30 lat, bo wcześniej żyli na garnuszku rodziców i nie kiwnęli palcem.

[201611290914]

Autorko, a może za badzo użalasz się nad sobą i biegasz po lekarzach. Rozumiem że masz poważne problemy zdrowotne, ale odnośnie diety, nie trzeba iść od razu do dietetyka żeby coś poprawić w tej kwestii (pisałaś że dietę masz tragiczną). Jeżeli działania na własną rękę nie satysfakcjonowałyby Ciebie to wtedy dopiero mogłabyś się udać do specjalisty. Nie dziwię się że Cię do przerasta, jeżeli tylu lekarzy odwiedzasz. Może dałoby się ustalić jakieś priorytety i zająć się najpierw tymi najważniejszymi kwestiami zdrowotnymi?

[absurdalna89]

Po prostu nie chcesz iść do pracy. Przeraża Cię sama myśl o niej. Jesteś mocno poranioną osobą, która uwierzyła w to, że tego nie udźwignie. Szukałabym terapii psychodynamicznej na Twoim miejscu. I pracy, np. na pół etatu. Zresztą dziewczyny już Ci świetnie poradziły.

Problem polega na tym, że Ty nie chcesz być "zwyczajna", żyć "normalnie". Sama napisałaś, że nie widzisz powodu, żeby każdy musiał chodzić do pracy i żyć przeciętnie (być może coś przekręciłam). Rozumiem Cię, bo miałam tak samo (pochodzę z totalnej patologii). Przeszło, gdy zaczełąm nad sobą pracować, ale tak konkretnie. Obecnie wstaję do pracy o 4.30, a jeżdżę na 7.00. Da się.

[xenon88]

Autorko, zgadzam się z tym, że pójście do pracy na pewno pomoże w niektórych dolegliwościach, bo zdobędziesz pewności siebie trochę niezależnie od charakteru pracy.

Nie musisz od razu lecieć do pracy z klientem, ale na początek coś prostego - sprzątanie na przykład.

Nie wiem czy czegoś nie pomyliłam, ale chyba pisałaś, że rodzina Ci sugeruje, że do zdalnej pracy się nie nadajesz? Leżę, naprawdę. Nie słuchaj ich. Mam za to parę pytań: czy w dzieciństwie rodzice Cię wyręczali we wszystkim, nie pozwalali na popełnianie błędów? Dawali Ci do zrozumienia słowami i czynami, że sobie nie poradzisz, że jesteś niewydarzona? Porównywali Cię z innymi dziećmi? Krytykowali za byle pierdołę, którą wg nich źle zrobiłaś? Zastanów się nad tymi pytaniami.

Już doczytałam, że rodzina Ci gada, że do pracy 8-godzinnej się nie nadajesz. Nosz ja p*******... Jak można tak własne dziecko krzywdzić, ja się pytam? Musisz uwolnić się od ich opinii. Po prostu musisz. Po pierwsze - wolność emocjonalna i intelektualna. Reszta przyjdzie wraz z tym. Uwierz z siebie.

[ddas]

Napisane przez Margot45

O, a gdzie takie cuda dają? Chętnie się przeniosę

Np.u mnie, ale to w budżetówce. Urlopy na żądanie, chorobowe, wszystko, co przewidziane w kodeksie pracy.