Czy powinniśmy starać się już o dziecko?

[laurkaa28]

Cześć!
Tytuł trochę przewrotny, bo nie oczekuję konkretnych odpowiedzi ale trzeźwej oceny naszej sytuacji Poprzedni wątek się chyba nie zapisał.

Jesteśmy młodym małżeństwem, chwilkę przed 30. Jesteśmy pewni, że chcemy mieć dzieci i pewnie jak większość małżeństw stoimy przed pytaniem czy to jest dobry moment. Mamy własne mieszkanie, oboje pracujemy na umowę na czas nieokreślony, mamy sporo oszczędności. Za kilka lat chcemy zacząć budować dom. Finansowo jesteśmy spokojni, że sobie poradzimy. Mój mąż rozumie potrzebę mojej samorealizacji w pracy.

Argumenty za:
- chcemy mieć minimum dwójkę dzieci a jeśli się uda może i trójkę. Między dziećmi fajnie byłoby mieć 4-5 lat "oddechu". Z punktu widzenia medycyny najbezpieczniejszy wiek dla kobiety na dzieci to do 35 roku życia. Chciałabym urodzić dwojkę mniej więcej do tego czasu. Jeśli zdecydujemy się na trzecie dziecko to bliżej 40. Więc wypadałoby już zacząć się starać chociaż o pierwsze, bo starania mogą trwać kilka miesięcy lub kilka lat.
- chcemy, żeby nasi rodzice mogli nacieszyć się wnukami i żeby dzieci pamiętały dziadków
- moja mama mogłaby nam trochę pomóc przy dziecku po moim powrocie do pracy

Argumenty za tym, żeby poczekać:

-aktualnie pracuję jako specjalista w swoim dziale, ale dążę do bycia kierownikiem. Szef twiedził, że dostanę awans jak tylko coś się zwolni. Od roku nic się nie zwolniło a dyrektor zmienia dział. Nowy szef przyjdzie z zewnątrz, więc żeby znowu on mnie docenił to chwilę to potrwa. A kolejka chętnych do awansu jest długa Z drugiej strony moje odejście na macierzyński zeszłoby się z jego przyjściem, a wiec w przypadku mojego powrotu do pracy byłabym dla niego doświadczonym, ale tylko specjalistą z którym nie ma żadnego doświadczenia. Pytanie co lepsze: harówka teraz, awans (niewiadomo kiedy) i później dziecko czy na odwrót: dziecko, powrót do pracy, harówka na awans.

-w dobie tego co się dzieje w kraju, obawiam się czy będę mieć dostęp do badań prenatalnych, lekarza, który powie mi co się dzieje z dzieckiem (koleżanka już miała taki przypadek, że lekarz odmówił udzielenia takich informacji). Pytanie ile to potrwa i czy kiedyś wróci normalność.



Które argumenty są dla was bardziej racjonalne?

[sunshinebutterfly]

Napisane przez laurkaa28

Cześć!
Tytuł trochę przewrotny, bo nie oczekuję konkretnych odpowiedzi ale trzeźwej oceny naszej sytuacji Poprzedni wątek się chyba nie zapisał.

Jesteśmy młodym małżeństwem, chwilkę przed 30. Jesteśmy pewni, że chcemy mieć dzieci i pewnie jak większość małżeństw stoimy przed pytaniem czy to jest dobry moment. Mamy własne mieszkanie, oboje pracujemy na umowę na czas nieokreślony, mamy sporo oszczędności. Za kilka lat chcemy zacząć budować dom. Finansowo jesteśmy spokojni, że sobie poradzimy. Mój mąż rozumie potrzebę mojej samorealizacji w pracy.

Argumenty za:
- chcemy mieć minimum dwójkę dzieci a jeśli się uda może i trójkę. Między dziećmi fajnie byłoby mieć 4-5 lat "oddechu". Z punktu widzenia medycyny najbezpieczniejszy wiek dla kobiety na dzieci to do 35 roku życia. Chciałabym urodzić dwojkę mniej więcej do tego czasu. Jeśli zdecydujemy się na trzecie dziecko to bliżej 40. Więc wypadałoby już zacząć się starać chociaż o pierwsze, bo starania mogą trwać kilka miesięcy lub kilka lat.
- chcemy, żeby nasi rodzice mogli nacieszyć się wnukami i żeby dzieci pamiętały dziadków
- moja mama mogłaby nam trochę pomóc przy dziecku po moim powrocie do pracy

Argumenty za tym, żeby poczekać:

-aktualnie pracuję jako specjalista w swoim dziale, ale dążę do bycia kierownikiem. Szef twiedził, że dostanę awans jak tylko coś się zwolni. Od roku nic się nie zwolniło a dyrektor zmienia dział. Nowy szef przyjdzie z zewnątrz, więc żeby znowu on mnie docenił to chwilę to potrwa. A kolejka chętnych do awansu jest długa Z drugiej strony moje odejście na macierzyński zeszłoby się z jego przyjściem, a wiec w przypadku mojego powrotu do pracy byłabym dla niego doświadczonym, ale tylko specjalistą z którym nie ma żadnego doświadczenia. Pytanie co lepsze: harówka teraz, awans (niewiadomo kiedy) i później dziecko czy na odwrót: dziecko, powrót do pracy, harówka na awans.

-w dobie tego co się dzieje w kraju, obawiam się czy będę mieć dostęp do badań prenatalnych, lekarza, który powie mi co się dzieje z dzieckiem (koleżanka już miała taki przypadek, że lekarz odmówił udzielenia takich informacji). Pytanie ile to potrwa i czy kiedyś wróci normalność.



Które argumenty są dla was bardziej racjonalne?

Ja bym się zdecydowała na dziecko.
Oboje chcecie, macie dobre prace, oszczędności, planujecie więcej niż jedno dziecko. Nad czym tu się zastanawiać?
Nie martwiłabym się teraz obietnicą uzyskania tego mitycznego awansu. Obiecanki cacanki a głupiemu radość (tym bardziej, że sama piszesz, że kolejka do awansu jest spora, wtf )
Równie dobrze przez następne 5 lat mogą Cię zwodzić a Ty będziesz tylko żałować, że straciłaś czas. Na awans masz jeszcze sporo czasu, teraz postaw przede wszystkim na siebie i swoje potrzeby.

[Ellen_Ripley]

Zdecydowałabym się od razu robiąc sobie osobne konto z kasą na poczet badań i ewentualnego wyjazdu do Czech / Słowacji, gdy tfu tfu coś poszło mocno nie tak. Skoro oboje chcecie i rozumiecie z czym to się wiąże, to po co odkładać?

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

wszystkie argumenty mają sens, trzeźwo podchodzisz do sprawy. Na plus przemawia to, że macie stabilność, bezpieczeństwo, pomoc, którą zaoferowała rodzina, wiek dobry, wszystko zdaje się przemawiać za.

Co do obecnej sytuacji związanej z aborcją to w PL nigdy nie wiesz co się wydarzy, na jakiego lekarza trafisz, co zostanie powiedziane a co przemilczane, nawet gdy to rzekomo dobry specjalista (moje osobiste zdanie). Wiec tutaj akurat warto by było poczekać, ale kto wie ile zajmie wam staranie o dziecko, ile taka sytuacja potrwa i czy nawet jak się ustabilizuje, to czy zaraz znowu nie zmieni? Czy ktoś czegoś nocą nie przepchnie... Niestety, ale ja starając się o dziecko rozważałabym akurat pod tym kątem również kliniki zagraniczne.

Co do awansu, czekasz rok, nie wiadomo jak długo będziesz jeszcze czekać, czy nowy kierownik bedzie równie zadowolony co poprzedni. Najpierw pogadałabym z aktualnym przełożonym, szczerze o Twoich szansach. Poza tym, co jeżeli zostaniesz kierownikiem? Pójdziesz od razu na macierzyński? Zależy Ci na karierze, więc nie sądzę. Więc powiedzmy rok będziesz kierownikiem i pyk, będizesz w wieku 32 -33 lat. Żaden dramat, ale znowu: nie wiadomo ile zajmie Wam staranie o dziecko (robiliście już badania?), a chciałabyś mieć ich min 2 z przerwami, a czas płynie, ryzyko później rośnie.

Na poczatek sprawdziłabym Waszą płodność i potem decydowała.

[NocnaWiedma]

Napisane przez Ellen_Ripley

Zdecydowałabym się od razu robiąc sobie osobne konto z kasą na poczet badań i ewentualnego wyjazdu do Czech / Słowacji, gdy tfu tfu coś poszło mocno nie tak. Skoro oboje chcecie i rozumiecie z czym to się wiąże, to po co odkładać?

Dokładnie. Odłożyłabym pieniądze na wypadek ciąży z wadami i starała się o dziecko.

[linaya]

Zdecydowałabym się teraz, skoro macie stabilną sytuację finansowo-mieszkaniową.


Nie wiadomo, czy uda się Wam począć dziecko od razu, czy dopiero za jakiś czas. Poza tym w pracy też między chwilą obecną a Twoim potencjalnym urlopem macierzyńskim może jeszcze wiele rzeczy się zmienić, jakieś zmiany kierownictwa, roszady personalne. Skoro masz kompetencje, doświadczenie i ambicje, stanowisko kierownicze możesz objąć prędzej czy później, jak nie w tej pracy, to w innej.


Co do sytuacji w kraju, proponowałabym zbierać na "poduszkę finansową" i w razie czego leczenie/zabiegi medyczne za granicą.

[malwoz88]

Ja bym nie czekała.

[JustShe]

Chcieć a moc. Najpierw się przebadajcie czy oboje jesteście dostatecznie płodni by móc czekać. Takie czasy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ballantines_1]

Napisane przez laurkaa28

Cześć!
Tytuł trochę przewrotny, bo nie oczekuję konkretnych odpowiedzi ale trzeźwej oceny naszej sytuacji Poprzedni wątek się chyba nie zapisał.

Jesteśmy młodym małżeństwem, chwilkę przed 30. Jesteśmy pewni, że chcemy mieć dzieci i pewnie jak większość małżeństw stoimy przed pytaniem czy to jest dobry moment. Mamy własne mieszkanie, oboje pracujemy na umowę na czas nieokreślony, mamy sporo oszczędności. Za kilka lat chcemy zacząć budować dom. Finansowo jesteśmy spokojni, że sobie poradzimy. Mój mąż rozumie potrzebę mojej samorealizacji w pracy.

Argumenty za:
- chcemy mieć minimum dwójkę dzieci a jeśli się uda może i trójkę. Między dziećmi fajnie byłoby mieć 4-5 lat "oddechu". Z punktu widzenia medycyny najbezpieczniejszy wiek dla kobiety na dzieci to do 35 roku życia. Chciałabym urodzić dwojkę mniej więcej do tego czasu. Jeśli zdecydujemy się na trzecie dziecko to bliżej 40. Więc wypadałoby już zacząć się starać chociaż o pierwsze, bo starania mogą trwać kilka miesięcy lub kilka lat.
- chcemy, żeby nasi rodzice mogli nacieszyć się wnukami i żeby dzieci pamiętały dziadków
- moja mama mogłaby nam trochę pomóc przy dziecku po moim powrocie do pracy

Argumenty za tym, żeby poczekać:

-aktualnie pracuję jako specjalista w swoim dziale, ale dążę do bycia kierownikiem. Szef twiedził, że dostanę awans jak tylko coś się zwolni. Od roku nic się nie zwolniło a dyrektor zmienia dział. Nowy szef przyjdzie z zewnątrz, więc żeby znowu on mnie docenił to chwilę to potrwa. A kolejka chętnych do awansu jest długa Z drugiej strony moje odejście na macierzyński zeszłoby się z jego przyjściem, a wiec w przypadku mojego powrotu do pracy byłabym dla niego doświadczonym, ale tylko specjalistą z którym nie ma żadnego doświadczenia. Pytanie co lepsze: harówka teraz, awans (niewiadomo kiedy) i później dziecko czy na odwrót: dziecko, powrót do pracy, harówka na awans.

-w dobie tego co się dzieje w kraju, obawiam się czy będę mieć dostęp do badań prenatalnych, lekarza, który powie mi co się dzieje z dzieckiem (koleżanka już miała taki przypadek, że lekarz odmówił udzielenia takich informacji). Pytanie ile to potrwa i czy kiedyś wróci normalność.



Które argumenty są dla was bardziej racjonalne?

Ja bym nie czekała na mityczny awans. Jest jak jest, za chwilę, co sama dostrzegłaś, zmieni Ci się przełożony i w zasadzie walka zacznie się od nowa. Do tego sytuacja na rynku pracy też jest nieciekawa i zapowiada się jeszcze gorzej. Jaką masz pewność, że zamiast mitycznego awansu nie dostaniesz redukcji etatu? Może nie pracujesz w branży bezpośrednio uderzonej koronawiruem, ale gospodarka to sieć naczyń połączonych i za chwilę kryzys może zapukać w prawie każde drzwi.

[kennedy]

Wyglada na to ze nie ma na co czekac i powinnas sie zaczac starac

[evonla]

Jeśli oboje czujecie potrzebę i macie zaplecze finansowe ku temu to na co w zasadzie czekać? Nie powiedziane też jest, że szybko uda Ci się zajść w ciążę. Zdrowe pary często starają się do roku, to tylko tak się wydaje..

[amillia]

Jest środek pandemii, polska służba zdrowia właśnie dogorywa... Nie decydowałabym się na ciążę dopóki sytuacja się nie uspokoi.

[sunshinebutterfly]

Napisane przez amillia

Jest środek pandemii, polska służba zdrowia właśnie dogorywa... Nie decydowałabym się na ciążę dopóki sytuacja się nie uspokoi.

Aha, tylko dopiero zaczyna się druga fala, może będzie trzecia i czwarta i tak możemy się bujać.

[TakaAnita]

Starać się

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[evonla]

Napisane przez sunshinebutterfly

Aha, tylko dopiero zaczyna się druga fala, może będzie trzecia i czwarta i tak możemy się bujać.

Albo dojdzie obowiązek szczepień, szczepionkami, które były opracowywane w pośpiechu, które przyniosą więcej strat niż korzyści.. Ja też bym się nie wahała i nie odkładała, bo nie jest pewne, że sytuacja ta szybko się zakończy.

[mikoma]

Napisane przez laurkaa28

Cześć!
Tytuł trochę przewrotny, bo nie oczekuję konkretnych odpowiedzi ale trzeźwej oceny naszej sytuacji Poprzedni wątek się chyba nie zapisał.

Jesteśmy młodym małżeństwem, chwilkę przed 30. Jesteśmy pewni, że chcemy mieć dzieci i pewnie jak większość małżeństw stoimy przed pytaniem czy to jest dobry moment. Mamy własne mieszkanie, oboje pracujemy na umowę na czas nieokreślony, mamy sporo oszczędności. Za kilka lat chcemy zacząć budować dom. Finansowo jesteśmy spokojni, że sobie poradzimy. Mój mąż rozumie potrzebę mojej samorealizacji w pracy.

Argumenty za:
- chcemy mieć minimum dwójkę dzieci a jeśli się uda może i trójkę. Między dziećmi fajnie byłoby mieć 4-5 lat "oddechu". Z punktu widzenia medycyny najbezpieczniejszy wiek dla kobiety na dzieci to do 35 roku życia. Chciałabym urodzić dwojkę mniej więcej do tego czasu. Jeśli zdecydujemy się na trzecie dziecko to bliżej 40. Więc wypadałoby już zacząć się starać chociaż o pierwsze, bo starania mogą trwać kilka miesięcy lub kilka lat.
- chcemy, żeby nasi rodzice mogli nacieszyć się wnukami i żeby dzieci pamiętały dziadków
- moja mama mogłaby nam trochę pomóc przy dziecku po moim powrocie do pracy

Argumenty za tym, żeby poczekać:

-aktualnie pracuję jako specjalista w swoim dziale, ale dążę do bycia kierownikiem. Szef twiedził, że dostanę awans jak tylko coś się zwolni. Od roku nic się nie zwolniło a dyrektor zmienia dział. Nowy szef przyjdzie z zewnątrz, więc żeby znowu on mnie docenił to chwilę to potrwa. A kolejka chętnych do awansu jest długa Z drugiej strony moje odejście na macierzyński zeszłoby się z jego przyjściem, a wiec w przypadku mojego powrotu do pracy byłabym dla niego doświadczonym, ale tylko specjalistą z którym nie ma żadnego doświadczenia. Pytanie co lepsze: harówka teraz, awans (niewiadomo kiedy) i później dziecko czy na odwrót: dziecko, powrót do pracy, harówka na awans.

-w dobie tego co się dzieje w kraju, obawiam się czy będę mieć dostęp do badań prenatalnych, lekarza, który powie mi co się dzieje z dzieckiem (koleżanka już miała taki przypadek, że lekarz odmówił udzielenia takich informacji). Pytanie ile to potrwa i czy kiedyś wróci normalność.



Które argumenty są dla was bardziej racjonalne?

Starać się, bo nie wiesz, jak długo te starania mogą potrwać. W przypadku jakichkolwiek problemów cała diagnostyka i leczenie może trwać kilka miesięcy, a nawet lat.

[dzwonek_dzyn_dzyn]

Na moje, to bardziej przeważają argumenty "za".

W każdym z Twoich argumentów jest jakaś racja, ale sama widzisz, że tych "za" jest trochę więcej

Myślę też, że liczy się wewnętrzna gotowość. Jak czujesz, że chcesz i podołasz być dobrą matką dla dziecka, to nie ma co czekać. A problemy zawsze się mogą przydarzyć, nie znamy przyszłości. W pracy nikt Ci nie zagwarantuje awansu, sytuacja w kraju i na świecie też nie jest stała.

Ale czas ucieka, zegar biologiczny tyka i jeśli czujesz się gotowa na potomstwo, z partnerem Ci się dobrze układa, masz za co żyć - nie ma co szukać dziury w całym, inne problemy są do obejścia.

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

A ja bym poczekała do połowy przyszłego roku. Teraz jest środek epidemii i kryzysu. Równie dobrze mogą pozamykać granice i nie będzie możliwości dostania się do innego kraju. Albo ten dostęp będzie mocno utrudniony. Nie wiem po co sobie w ciąży fundować tyle stresu.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[lightangel]

Przez pryzmat własnych doświadczeń powiem że nie ma na co czekać. Ja ciągle odkładałam temat bo coś, jak już się zdecydowaliśmy okazało się że TŻ ma problemy zdrowotne które powodują bezpłodność. Leczenie jest niezbędne (nie tylko ze względu na płodność), będzie trwało wiele lat a nie ma najmniejszej gwarancji że kiedykolwiek TŻ będzie mógł zostać ojcem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[amillia]

Napisane przez sunshinebutterfly

Aha, tylko dopiero zaczyna się druga fala, może będzie trzecia i czwarta i tak możemy się bujać.

Autorka nie jest przyparta do muru, jest młodą kobietą, może równie dobrze poczekać jeszcze kilka miesięcy i zobaczyć jak się sytuacja rozwija. Albo zaryzykować, że zajdzie w ciążę, zamkną jej granice i nawet w przypadku ciąży z ciężko niepełnosprawnym płodem nigdzie nie wyjedzie. Nie mówiąc już o tym, że prawdopodobnie na przestrzeni kilku następnych miesięcy szpitale staną się zupełnie niewydolne, a uzyskanie pomocy medycznej będzie mocno utrudnione/de facto niemożliwe. Świetne perspektywy na ciążę, nie daj boże zagrożoną.

[a240a5cdc9601fd61cd3ffc006c0fc885123340f_657b9702b0d25]

Napisane przez amillia

Jest środek pandemii, polska służba zdrowia właśnie dogorywa... Nie decydowałabym się na ciążę dopóki sytuacja się nie uspokoi.

Napisane przez amillia

Autorka nie jest przyparta do muru, jest młodą kobietą, może równie dobrze poczekać jeszcze kilka miesięcy i zobaczyć jak się sytuacja rozwija. Albo zaryzykować, że zajdzie w ciążę, zamkną jej granice i nawet w przypadku ciąży z ciężko niepełnosprawnym płodem nigdzie nie wyjedzie. Nie mówiąc już o tym, że prawdopodobnie na przestrzeni kilku następnych miesięcy szpitale staną się zupełnie niewydolne, a uzyskanie pomocy medycznej będzie mocno utrudnione/de facto niemożliwe. Świetne perspektywy na ciążę, nie daj boże zagrożoną.

Dokładnie.
Poczekałabym z tym co najmniej rok.

[uno_deluxe]

Starać się, nigdy nie wiadomo, ile starania potrwają, szczególnie, że chcecie mieć więcej dzieci.

[tinkerver2]

Nie zdecydowałabym się na dziecko w tym momencie, przy tym, co dzieje się w Polsce.

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

[TakaAnita]

Napisane przez tinkerver2

Nie zdecydowałabym się na dziecko w tym momencie, przy tym, co dzieje się w Polsce.

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

Niestety nigdy nie jest dobra pora,a w Polsce to ciągle się coś dzieje

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Napisane przez TakaAnita

Niestety nigdy nie jest dobra pora,a w Polsce to ciągle się coś dzieje

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

A co się niby działo do tej pory w Polsce na tyle strasznego, że ludzie odradzali ciążę?



Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[laurkaa28]

Napisane przez amillia

Autorka nie jest przyparta do muru, jest młodą kobietą, może równie dobrze poczekać jeszcze kilka miesięcy i zobaczyć jak się sytuacja rozwija. Albo zaryzykować, że zajdzie w ciążę, zamkną jej granice i nawet w przypadku ciąży z ciężko niepełnosprawnym płodem nigdzie nie wyjedzie. Nie mówiąc już o tym, że prawdopodobnie na przestrzeni kilku następnych miesięcy szpitale staną się zupełnie niewydolne, a uzyskanie pomocy medycznej będzie mocno utrudnione/de facto niemożliwe. Świetne perspektywy na ciążę, nie daj boże zagrożoną.

Jesteśmy w tej komfortowej w miarę sytuacji, że mamy spore oszczędności z myślą o budowie domu, które w sytuacji awaryjnej moglibyśmy ruszyć. W ramach opieki medycznej w pracy mam dostęp do ginekologa i położnej w jednej z popularnych sieciówek medycznych w naszym kraju ale liczymy się też z tym, że jeśli będzie taka potrzeba to na wszystkie wizyty możemy chodzić prywatnie i/lub rodzić w prywatnym szpitalu.

Biorąc pod uwagę pracę, redukcja etatów już była. Mój dział teoretycznie jest nie do ruszenia. Dopuszczam jednak możliwość, że po takim dłuższym urlopie w ogóle zmieniłabym firmę.

[Azhaar]

Uzależnianie ciązy od mglistej wizji awansu w jednej firmie jest mega naiwne i beznadziejnie głupie.

Nie zależy to tylko od Twoich kompetencji, jest to decyzja jakiegoś tam człowieka i jest zależna od wielu czynników. I jak sama mówisz, kierownik się zmienia, nowy nie ma obowiązku Cię lubić i chociaż byłabyś światowym ekspertem i choćby góry sr...ły, to nie ma żadnego obowiązku dawać awansu akurat Tobie. Chyba masz trochę zbyt duże mniemanie o sobie i mało realne spojrzenie na życie.

Natomiast dla mnie głownym argumentem przeciw teraz byłaby raczej pandemia, która w wiekszości krajów stawia przecież służbę zdrowia do góry nogami. Nie dość, że z Polski może być trudno za moment wyjechać, to za granicą też nie jest różowo. Oczywiście, ciąża trwa 9 miesięcy + nie wiadomo kiedy uda się w nią zajsć, więć dużo może się zmienić w tym czasie. Niemniej, warto mieć na uwadze, że może się udać szybko a opieka lekarska jest potrzebna już w trakcie ciązy i może być różnie.

---------- Dopisano o 20:36 ---------- Poprzedni post napisano o 20:35 ----------

Napisane przez laurkaa28

Jesteśmy w tej komfortowej w miarę sytuacji, że mamy spore oszczędności z myślą o budowie domu, które w sytuacji awaryjnej moglibyśmy ruszyć. W ramach opieki medycznej w pracy mam dostęp do ginekologa i położnej w jednej z popularnych sieciówek medycznych w naszym kraju ale liczymy się też z tym, że jeśli będzie taka potrzeba to na wszystkie wizyty możemy chodzić prywatnie i/lub rodzić w prywatnym szpitalu.

Ja też miałam i nie wiem co z tego wynika - na początku pandemii odmawiali robienia nawet podstawowych badań.

[laurkaa28]

[1=bafa65383b74e1029ccef70 174e4f68b71e8a0f7_646950f 23ada7;88244177]A ja bym poczekała do połowy przyszłego roku. Teraz jest środek epidemii i kryzysu. Równie dobrze mogą pozamykać granice i nie będzie możliwości dostania się do innego kraju. Albo ten dostęp będzie mocno utrudniony. Nie wiem po co sobie w ciąży fundować tyle stresu.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]

Też chodzi mi taka myśl po głowie, żeby zaczekać do wakacji 2021. Może coś sie wyklaruje w temacie wirusa, dodatkowo przyjdzie nowy szef do pracy i przynajmniej będzie kojarzył, że ktoś taki jak ja istnieje.

[mel95]

Ja bym poczekała. Jestem pielęgniarką i widzę co dzieje się w ochronie zdrowia. Lekarze i pielęgniarki są powoływani masowo do szpitali covidowych i nikogo nie obchodzi czy w miejscach w których pracują na co dzień ma ich kto zastąpic. Pakietami luxmedu czy pzu można sobie podetrzec tylek jeżeli nie będzie miał kto świadczyć usług. Tak samo pieniądze nic nie dadza jeżeli nie będzie komu zapłacić za uslugi.
Niestety to bardzo kiepski czas na ciąże, zwłaszcza że może być zagrożona, co często oznacza samotny pobyt w szpitalu bez odwiedzin bliskich.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[laurkaa28]

Napisane przez Azhaar

Uzależnianie ciązy od mglistej wizji awansu w jednej firmie jest mega naiwne i beznadziejnie głupie.

Nie zależy to tylko od Twoich kompetencji, jest to decyzja jakiegoś tam człowieka i jest zależna od wielu czynników. I jak sama mówisz, kierownik się zmienia, nowy nie ma obowiązku Cię lubić i chociaż byłabyś światowym ekspertem i choćby góry sr...ły, to nie ma żadnego obowiązku dawać awansu akurat Tobie. Chyba masz trochę zbyt duże mniemanie o sobie i mało realne spojrzenie na życie.

Natomiast dla mnie głownym argumentem przeciw teraz byłaby raczej pandemia, która w wiekszości krajów stawia przecież służbę zdrowia do góry nogami. Nie dość, że z Polski może być trudno za moment wyjechać, to za granicą też nie jest różowo. Oczywiście, ciąża trwa 9 miesięcy + nie wiadomo kiedy uda się w nią zajsć, więć dużo może się zmienić w tym czasie. Niemniej, warto mieć na uwadze, że może się udać szybko a opieka lekarska jest potrzebna już w trakcie ciązy i może być różnie.

---------- Dopisano o 20:36 ---------- Poprzedni post napisano o 20:35 ----------



Ja też miałam i nie wiem co z tego wynika - na początku pandemii odmawiali robienia nawet podstawowych badań.

Dlatego jesteśmy gotowi całą ciążę prowadzic prywatnie i rodzić w prywatnym szpitalu. O ile będzie gdzie.

Jeśli chodzi o pracę, to z obecnym szefem miałabym na co czekać. Z kimś nowym? Średnio mi się chce znowu kilka lat zasuwać na pełnych obrotach, zeby się wykazać a awans może będzie, może nie.. Sama nie wiem. Dodatkowo moja obecna firma jest ok. 45 min od mojego mieszkania i dopuszczam, że chcąc spędzać więcej czasu z dzieckiem mogłabym zmienić firmę na taką bliżej domu lub pracującą częściowo zdalnie i spróbować od razu dostać się na takie stanowisko o jakie ubiegam się tutaj.