Ludzie z nerwicą oraz depresją - grupa wsparcia cz. III.

[elkiza81]

Napisane przez Misthios

I już po mojej terapii Nie wiem czy kiedykolwiek znajdę kogoś kompetentnego w kim będę widziała autorytet a płacić☠za słowa, które ja znam nie ma sensu. Z resztą po tym co ostatnio usłyszałam i jak mnie to zabolało nie mam ochoty już zwierzać☠się☠tej kobiecie.

Próbuję jakoś ruszyć. Właściwie nie wiem gdzie iść, ale idę☠gdziekolwiek. Szukam miejsc, w które mogłabym się☠udać. Może tam kogoś☠poznam? Może tam odkryję☠jakąś pasję czy chociażby sens? W sumie miasto jest duże. Najpierw praca i odkładanie na wynajem pokoju. To już będzie pół sukcesu. Chcę być zdana tylko na siebie.

Może spróbuj zmienić psychologa.

[Misthios]

Napisane przez Agaciok xD

Co sie stalo? Co powiedziala?

Że to, że eks znalazł sobie tak szybko nową laskę do seksu to normalne u mężczyzn i faceci tak mają, poza tym powtórzyła chyba 6 razy seks seks seks pod rząd, że myślałam, że zemdleję bo już miałam przed oczami wszystkie ich pozycje

[thankyounext_]

Czy ktoś brał dutilox na depresje i może podzielić się odczuciami?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Agaciok xD]

Napisane przez thankyounext_

Czy ktoś brał dutilox na depresje i może podzielić się odczuciami?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja biorę od kilku miesięcy nie miałam absolutnie żadnych skutków ubocznych, ale ja rzadko takie miewam po lekach. Czuję się OK, od pewnego czasu bardzo stabilnie. Myślę, że niedługo będę mogła z nich schodzić.

[elkiza81]

Napisane przez thankyounext_

Czy ktoś brał dutilox na depresje i może podzielić się odczuciami?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Też brałam. Szybko mnie ustabilizował, potem było już ok.

Wysłane z mojego SM-J600FN przy użyciu Tapatalka

[thankyounext_]

Ufff dzięki dziewczyny, dostrzegam więc jakąś nadzieję

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ukladlimbiczny]

Cześć, jest tu ktos jeszcze?

[thankyounext_]

Tak ja

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[alice171993]

Napisane przez Anonimka1988

Witajcie,
W poniedziałek zadzwonię, aby umówić się na wizytę do psychiatry, ale zastanawiam się czy on w ogóle jest w stanie mi pomóc. Mój plan był taki , aby poprosić o leki po których zobojętnieje mi mój wygląd, bo już naprawdę ciężko mi na siebie patrzeć. Nie jestem pewna czy leki pomogą, ponieważ autentycznie źle się czuję przez swoją twarz a konkretnie - nie odpowiada mi nos oraz kształt szczęki. Wyglądam jak skrzyżowanie Rummer Willis z Babą Jagą - naprawdę ciężko jest żyć z takim wyglądem , uwierzcie na słowo. Do tego mam lekki hirsutyzm bez choroby, po prostu nadwrażliwość mieszków na testosteron... Katastrofa po prostu. Niestety na laser ani operacje plastyczne mnie na razie nie stać, więc wpadłam na pomysł, że może jednak pomogłyby te leki , ale czy jakakolwiek substancja ma wpływ na postrzeganie kompleksów? Mam zwyczajnie ochotę się naćpać i nie widzieć tych swoich niedoskonałości - gdyby to była figura mogłabym odpowiednio się ubrać i byłoby po sprawie. Niestety twarzy zakryć się nie da... Zatem co zrobić? Przez wygląd ciężko mi wyjść z domu, znaleźć pracę, nie mam żadnych przyjaciół, czuję się niekomfortowo ze swymi kompleksami, wstyd mi nawet przy rodzinie. Tylko błagam nie wmawiajcie, że to kwestia gustu bo moja twarz jest po prostu wybrykiem natury i nie ma dla mnie miejsca w społeczeństwie, mam słabą psychikę a kiepski wygląd wymaga dużej siły woli aby przezyć

Hej. Często jest tak, że przy zaburzeniach psychicznych, (depresji, nerwicy) zaczyna się bardzo zwracać uwagę na swój wygląd, wyszukiwać wady, i bardzo przejmować się istniejącymi. Kiedyś miałam dokładnie to samo, depresja + widzenie siebie w najgorszym świetle. Leczyłam się, psychiatra i i psychoterapeuta. Jakoś było lepiej i przestałam zwracać uwagę na samą siebie.
Nie wiem jak wyglądasz, ale na pewno przesadzasz.
Pomyśl, że są ludzie, którzy mają różne deformacje twarzy, a są bardzo pozytywni.
To wszystko wynika z psychiki. Myślę, że wizyta u specjalisty jest jak najbardziej wskazana.

---------- Dopisano o 16:43 ---------- Poprzedni post napisano o 16:35 ----------

Witam. też cierpię na zaburzenia depresyjno - lękowe, nasilone od jakichś 8 lat. Przez 5 lat się męczylam, bywało źle, mniej źle, całkiem znośnie i tak w kółko. Aż raz mnie tak wzięło, że zdecydowałam się na wizytę u psychiatry. Brałam leki, setralinę i benzo. Wizyty u psychologa również. Nie liczyłam dokładnie, ale myślę, że od jakiegoś roku leków nie biorę. Jednak od paru miesięcy czuję, że się staczam . Konflikty rodzinne i śmierć bliskich osób, szczególnie ostatnia, dały mi "psychicznie popalić". Myślałam, że jakoś dojdę do siebie, ale jest coraz gorzej. Męczę się sama ze sobą, duszę. Chyba będę musiała wrócić do leków, czego tak bardzo nie chcę. Z wierzchu wszystko wygląda ok i pewnie nikt nie wie co mnie męczy.
Pozdrawiam wszystkich którzy się z tym zmagają i życzę powodzenia w walce o siebie

[julienn]

Cześć wszystkim. Brał ktoś może escitalopram? Od roku brałam 5 mg i dobrze się czułam, w zeszłym tygodniu ze względu na zwiększenie stanów lękowych zwiększyłam do pierwotnej dawki 10 mg, od której zaczęłam leczenie w zeszłym roku i czuję się koszmarnie. Natrętne myśli, nerwowość, brak chęci i mobilizacji i ogółem odczuwania radości tylko wieczny strach. Czy po zwiększeniu dawki leków ssri też odczuwałyscie takie działania niepożądane? Dodam, że przez dwa pierwsze dni po zwiększeniu dawki męczyły mnie mdłości.

[drzewosandalowe]

Napisane przez julienn

Cześć wszystkim. Brał ktoś może escitalopram? Od roku brałam 5 mg i dobrze się czułam, w zeszłym tygodniu ze względu na zwiększenie stanów lękowych zwiększyłam do pierwotnej dawki 10 mg, od której zaczęłam leczenie w zeszłym roku i czuję się koszmarnie. Natrętne myśli, nerwowość, brak chęci i mobilizacji i ogółem odczuwania radości tylko wieczny strach. Czy po zwiększeniu dawki leków ssri też odczuwałyscie takie działania niepożądane? Dodam, że przez dwa pierwsze dni po zwiększeniu dawki męczyły mnie mdłości.

Ja brałam w tamtym roku. Czułam się wyśmienicie,na 5mg moje ciało się oswajało z lekiem, a przy 10mg samopoczucie miałam idealne. Może to nie lek dla Ciebie?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[julienn]

Napisane przez drzewosandalowe

Ja brałam w tamtym roku. Czułam się wyśmienicie,na 5mg moje ciało się oswajało z lekiem, a przy 10mg samopoczucie miałam idealne. Może to nie lek dla Ciebie?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Problem w tym, że dobrze go tolerowałam, zastanawiam się czy aby nie za szybko znów oczekuję rezultatów po zwiększeniu dawki. Nawet w niedzielę wyczułam polepszenie i wyciszenie się, ale dzisiaj znów jakaś tragedia. Wspomagam się alproxem w gorsze dni (nie codziennie) i czuję większy luz i przynajmniej chęć by coś robić.

[mc266]

Napisane przez julienn

Cześć wszystkim. Brał ktoś może escitalopram? Od roku brałam 5 mg i dobrze się czułam, w zeszłym tygodniu ze względu na zwiększenie stanów lękowych zwiększyłam do pierwotnej dawki 10 mg, od której zaczęłam leczenie w zeszłym roku i czuję się koszmarnie. Natrętne myśli, nerwowość, brak chęci i mobilizacji i ogółem odczuwania radości tylko wieczny strach. Czy po zwiększeniu dawki leków ssri też odczuwałyscie takie działania niepożądane? Dodam, że przez dwa pierwsze dni po zwiększeniu dawki męczyły mnie mdłości.

Ja brałam i nic nie czułam, ani złego, ani dobrego. Ale ja ogólnie niespecjalnie czułam jakiś wpływ antydepresantów na siebie. Teraz pod kontrolą psychiatry schodzę do zera.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[elkiza81]

Antydepresanty poprawiały mi nastrój i wyciszały mnie. Pod kontrolą lekarza zeszłam z nich do zera, bo jechałam na nich dziesięć lat. Trochę za długo jak dla mnie.

Wysłane z mojego SM-J600FN przy użyciu Tapatalka

[elkiza81]

Widzę, że wątek umarł. Szkoda.

Wysłane z mojego SM-J600FN przy użyciu Tapatalka

[Noelle]

Też się zastanawiam co tu tak cicho od jakiegoś czasu. Może wszyscy wyzdrowieli

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Amazoniak]

Jest lato, więcej słońca i sezon urlopowy więc wszyscy się lepiej czują. Jak przyjdzie jesień, zwolnienia w budżetówce, pogłębi kryzys na rynku pracy to się nasilą wszelkie dolegliwości...

[julienn]

Ja się najgorzej czuję latem, tak dla odmiany. Bardzo trudny miesiąc za mną. 10 mg escitalopramu robiło ze mnie wariatkę, wymiotowałam, nie spałam. Lekarka kazała mi go definitywnie odstawić, teraz tylko mianseryna, również w dzień. Mam okropne objawy odstawienne, ataki paniki, trudności w zasypianiu, napięcie, lęki, ale z dnia na dzień jest lepiej.

[mc266]

Od końca lipca mam nową pracę, z której wychodzę o 14 i z tego względu mogę chodzić na terapię tylko po 14, ale terapeutka nie ma dla mnie terminów popołudniowych. Byłam ostatni raz na spotkaniu pod koniec lipca. Potem miała dwa tygodnie urlopu, a potem miała dać znać, jak ktoś odwoła jakąś popołudniową wizytę. Do tej pory cisza. I tak oto nagle i niespodziewanie urwała mi się terapia. Nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy chodząc prywatnie i dołuje mnie to bardzo. Z racjonalniej strony wiem, że to nie jej wina, ale emocjonalnie czuję się opuszczona. Znowu zostałam ze swoimi problemami psychicznymi bez pomocy.

[elkiza81]

Od sześciu tygodni jeżdżę na oddział dzienny terapeutyczny na terapię grupową i indywidualną. Czuję się lepiej. Półmetek mam za sobą. Biorę leki, nie mam objawów.

Wysłane z mojego SM-J600FN przy użyciu Tapatalka

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Ja się lepiej czuje odkąd mam psa i skupiam większość uwagi na nim.

[elkiza81]

Chciałabym mieć psa, ale jak pomyślę o zimowych spacerach i chlebie w domu po każdorazowym powrocie do domu...odechciewa się mi. Wolę już moje koty, które cudownie mruczą i lubią bawić się ze sobą. Wiadomo, bracia z jednego miotu.

Wysłane z mojego SM-J600FN przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 19:57 ---------- Poprzedni post napisano o 19:56 ----------

Chciałabym mieć psa, ale jak pomyślę o zimowych spacerach i chlebie w domu po każdorazowym powrocie do domu...odechciewa się mi. Wolę już moje koty, które cudownie mruczą i lubią bawić się ze sobą. Wiadomo, bracia z jednego miotu.

Planuję jeszcze przygarnac dwie kotki i jeża pigmejskiego. Z żółwie greckim na razie muszę się wstrzymać, bo nie mam tyle miejsca w domu na terraria.

Wysłane z mojego SM-J600FN przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 19:58 ---------- Poprzedni post napisano o 19:57 ----------

Awaria wizaż.

Wysłane z mojego SM-J600FN przy użyciu Tapatalka

[Agnek]

Ja od końca maja chodzę na terapię i bardzo bardzo się cieszę, że się w końcu zdecydowałam. Mam za sobą roczną terapię psychodynamiczną i teraz jak je porównuję to niebo a ziemia. Pewnie znaczenie ma fakt, że jedna na nfz a druga prywatnie


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[elkiza81]

Ja chodzę na trzymiesięczną psychodynamiczną na NFZ. Dłużej nas nie trzymają. Wcześniej byłam pięć miesięcy w szpitalu psychiatrycznym. Mam chorobę afektywną dwubiegunową. Oprócz tego cierpię na nerwice.

Wysłane z mojego SM-J600FN przy użyciu Tapatalka

[kotyksiazki]

Też mam koty i je kocham, ale w przeciwieństwie do Twoich rzadko bawią sie miedzy sobą, a cały czas chciałyby ze mną... Trochę mnie to męczy, bo wymagają dużo uwagi. A specjalnie wzięłam 3, żeby nie był jeden sam i się nie nudził.



Ja na terapię psychodynamiczna z NFZ chodzę już 3 rok. Podobno w przypadku zaburzeń osobowości takie terapie trwają latami. Ale jestem zadowolona.

[mc266]

Napisane przez elkiza81

Ja chodzę na trzymiesięczną psychodynamiczną na NFZ. Dłużej nas nie trzymają. Wcześniej byłam pięć miesięcy w szpitalu psychiatrycznym. Mam chorobę afektywną dwubiegunową. Oprócz tego cierpię na nerwice.

Wysłane z mojego SM-J600FN przy użyciu Tapatalka

Trzy miesiące wydają mi się krótkim okresem. Nie masz po ich zakończeniu wrażenia, że wolałabyś dłużej?

---------- Dopisano o 20:23 ---------- Poprzedni post napisano o 20:22 ----------

Ja kocham koty Teraz na mieszkaniu nie mam na nie warunków, ale moi rodzice mają i uwielbiam je. Choć miewają swoje humory.

[Agnek]

Mnie na psychodynamicznej zraziła tekstem „gdybym ja nic nie mówiła to siedziałybyśmy w ciszy”. Niczego z tej terapii nie zapamiętałam tak dobrze, jak tego


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[elkiza81]

Napisane przez mc266

Trzy miesiące wydają mi się krótkim okresem. Nie masz po ich zakończeniu wrażenia, że wolałabyś dłużej?

---------- Dopisano o 20:23 ---------- Poprzedni post napisano o 20:22 ----------

Ja kocham koty Teraz na mieszkaniu nie mam na nie warunków, ale moi rodzice mają i uwielbiam je. Choć miewają swoje humory.

Jestem w połowie. Dziesięć lat temu chodziłam pięć miesięcy i wydawało się mi, że powinnam chodzić dłużej. Na tegorocznym pobycie jestem zadowolona z tego jak jest i nie wyobrażam sobie, że musiałabym chodzić dłużej.

Wysłane z mojego SM-J600FN przy użyciu Tapatalka

[Alice_96]

Hej, można?

[Anonimka1988]

[QUOTE=alice171993;8804043 7]Hej. Często jest tak, że przy zaburzeniach psychicznych, (depresji, nerwicy) zaczyna się bardzo zwracać uwagę na swój wygląd, wyszukiwać wady, i bardzo przejmować się istniejącymi. Kiedyś miałam dokładnie to samo, depresja + widzenie siebie w najgorszym świetle. Leczyłam się, psychiatra i i psychoterapeuta. Jakoś było lepiej i przestałam zwracać uwagę na samą siebie.
Nie wiem jak wyglądasz, ale na pewno przesadzasz.
Pomyśl, że są ludzie, którzy mają różne deformacje twarzy, a są bardzo pozytywni.
To wszystko wynika z psychiki. Myślę, że wizyta u specjalisty jest jak najbardziej wskazana. [COLOR="Silver"]

---------- Dopisano o 16:43 ---------- Poprzedni post napisano o 16:35 ----------

Hej, wybacz, że dopiero teraz odpisuję, ale ostatnio nieco mnie wcięło i robiłam sobie przerwę od Wizażu na jakiś czas.
Osobiście już chyba wiem co mi najbardziej przeszkadza / nie odpowiada w mojej twarzy: ona po prostu wygląda na "męską". Żeby nie było, że sobie coś wymyślam albo jestem nieobiektywna w tym co widzę, zrobiłam sobie test z selfie na stronie: pictriev.com i miałam następujący wynik: 54% cechy męskie a 46 % żeńskie a mój wiek oceniano na 44 lata (mam 32). Dla porównania wkleiłam zdjęcia dwóch dziewczyn z internetu, których twarze uważam za atrakcyjne (były bez makijażu i filtrów) w jednej wynik testu był : cechy kobiece 100 % a druga miała 96 %.
Zatem wynik jest jednoznaczny i ostatecznie potwierdza, że nie mam żadnych zaburzeń i bardzo dobrze odbieram swój wygląd (mam po prostu męską twarz). Zwyczajnie chciałabym mieć bardziej kobiecą twarz i tyle. Niestety jest to nie do przeskoczenia. Nie wydaje mi się, aby psycholog/psychiatra mógł pomóc skoro moje rzekome "zaburzenie postrzegania siebie" znajduje potwierdzenie w niezależnych/obiektywnych testach.
Oczywiście wygląd to tylko dodatek, dużo bardziej ważne są dla mnie inne sprawy w życiu, jednak nie da się ukryć, że po prostu wstydzę się swojej twarzy - teraz cały czas chodzę w maseczce i nie jestem w stanie znaleźć pracy bo mój wygląd sprawia, że czuję się niepewnie...Staram się być otwarta, miła i uśmiechnięta wśród ludzi, ale jednak widzę, że patrzą na mnie z żalem i nigdy nie komplementują, a jeśli już to mówią coś w stylu: no fajnie... (z nutką wahania i zawstydzenia w głosie).