Prokrastynacja, czyli zgubne odkładanie na później... cz.IV

[czerwieclipiec]

Szybciutko podziękuję Elle i spadam.

[inga86]

Napisane przez fairytale

Mam kilka przemyslen:

1) Troche mnie przeraza to, ze kazdy w dzisiejszych czasach musi wiedziec czego chce, a raczej musi wiedziec czego KONKRETNIE chce. Nie, że np. ciekawej pracy, zdrowej rodziny... Konkretnie jakiej pracy, gdzie i za ile. Przeciez mozliwosci sa szerokie jak morze i glebokie jak Bajkal, mozna nawet nie wiedziec, ze sie czegos chcialo, poki sie nie sprobowalo. Moim zdaniem probowanie roznych rzeczy to nic zlego, pulapka moze byc co najwyzej ciagla zmiana i brak poczucia, ze cos jest wystarczajaco dobre, by sie tym przez jakis czas zajac.

Mysle, ze bardziej od tego, czego chemy konkretnie, wazniejsze jest to, ile w stanie jestesmy zainwestowac w robote, ktora nas interesuje, i ktora moze przyniesc jakies profity. Ile pracy, czasu i energii. Mam wrazenie, ze jest mnostwo poradnikow na temat tego, jak odkryc w sobie talenty, spelnic marzenia itd, a malo tym jak znalezc motywacje do ciezkiej pracy.

3) Prokrastynacja niestety mnie nie opuscila. Mam do zrobienia dwa bardzo wazne zdrowotne badania i o nich zapominam. Mam nadzieje, ze mi w cycku siedzi torbiel, a nie rak, bo cos wyczulam. Odkladam usg.

Chyba te poradniki w stylu "Sekret" wprowadziły taką presję, że koniecznie trzeba swoje życie wymyślić do emerytury ze wszystkimi szczegółami, nakręcić się tym i wszystko stanie się cudowne.
Pięknie powiedziałaś, że ważniejsze jest pomyśleć ile pracy chcemy/możemy w coś włożyć niż samo to czego chcemy. W ogóle chyba mało książek porusza temat wysiłku i kładzie na to nacisk, chyba dopiero ostatnio zaczęło się o tym mówić, że żeby coś wyjąć, trzeba najpierw coś włożyć (kolokwialnie mówiąc), albo ja dopiero teraz zaczęłam na to zwracać uwagę.

Może chcesz żeby z Tobą pójść na te badania? Mogę zaproponować swoje towarzystwo.

Napisane przez bura kocurka

Zasadniczo się z Tobą zgadzam
Wiesz jaki ja mam problem z myśleniem o tym? Bo ogólnie to pewnie, trzeba próbować...w zasadzie to bym brała nawet to co mi życie (z moją pomocą oczywiście) przyniesie...tylko nie mogę, po prostu nie mogę się oprzeć wrażeniu, że czas na takie zastanawianie się czy tu się sprawdzę czy może gdzie indziej...czy to mnie kręci, a może nie kręci, już minął. Teraz to ja już mam skończone JAKIEŚ studia, w tym wieku to się zakłada dom i rodzinę i już się POWINNO wiedzieć gdzie usiąść na doopie i pracować. Po czym to zrobić. I robić przez następne długie lata (Czego oczywiście też sobie nie mogę wyobrazić...). A ja mam wrażenie, że gdzieś po drodze zgubiłam czas na zastanawianie się nad sobą i próbowanie różnych rzeczy (to chyba gdzieś między liceum a studiami...tak podejrzewam ) i teraz to już na ramieniu mam tykający zegar i nie wiem w co wsadzić ręce, żeby było dobrze. To znaczy, żebym po roku pracy nad czymś nie stwierdziła znowu: "ło jezuuu...to jest beznadziejne, nie chcę tego robić, po co mi to było?" i wpadła w kolejny dół egzystencjalny, że znowu zrobiłam coś nie tak ze swoim życiem i poszłam nie tą drogą, a wszyscy naokoło uważają, że zatrzymałam się w rozwoju na początku liceum

Kocur, a skąd Ty czerpiesz takie mądrości, że już za późno i że się powinno? Pójdź na jakiekolwiek kursy czy zajęcia i zobacz ile (ilu?) ludzi tam przychodzi, którym w sumie bliżej do grobu i mogliby sobie już odpuścić uczenie się czegoś nowego Nigdy nie jest za późno, a powinno wyrzuć za okno, bo kto to ustala? Chcesz żeby ktoś ustawiał Ci życie? Bo to zadowoli rodziców lub sąsiadkę?

Też kiedyś myślałam, że na wszystko już jest w moim życiu za późno. Ale teraz myślę, że guzik prawda. Pomyśl o tym, że masz przed sobą jeszcze jakieś 50 lat życia co najmniej, to mało?
A rok poświęcony na robienie czegoś na pewno nie będzie stracony, czasem rzeczy układają się tak nieprzewidywalnie, że nie wiesz kiedy coś może Ci się przydać.
Łap jakąś rzecz, która Cię interesuje i zacznij ją rozwijać. I zobacz dokąd Cię to zaprowadzi, może tam o czym nawet nie marzyłaś.

Napisane przez Cindy28

Dość to przyziemne, ale bardzo prawdziwe.
Z gładszą twarzą, błyszczącymi włosami, chudszym tyłkiem - duuużooo łatwiej. Dla mnie również.

Dla mnie też łatwiej Na szczęście jeszcze to mam i nauczyłam się to doceniać

U mnie dzień się zaczął dobrą wiadomością. Wciąż kuję temat piloctwa i coś tam się zarysowuje, pochwalę się kiedy będę znać szczegóły.

[isza89]

Napisane przez inga86

Pomyśl o tym, że masz przed sobą jeszcze jakieś 50 lat życia co najmniej, to mało?

Moja pierwsza myśl: O nie... Jeszcze tak długo mam się męczyć?

[Patri]

Bardzo ciekawe tematy podejmujecie. Chciałabym się inteligentnie odnieść, ale mogę jedynie kiwać głową na kolejne mądre posty.

Iszka - pyłku we wszechświecie - różnica jest w Twoim poczuciu szczęścia, spełnienia. Tobie samej (i mi i wszystkim o podobnym podejściu) nie powinno być wszystko jedno, bo podobno sami(same) mamy wpływ na kształt swojego życia (czego raczej nie czuję). Działać albo nie działać sprowadza się u mnie (może nie tylko u mnie, ale bezpieczniej jest mówic o sobie niż wydawać uogólnione sądy) do żyć albo nie żyć. (może rzyć...)

Że każdy obligatoryjnie (inteligentne słowo) musi wiedzieć dokąd zmierza?
Bo może łatwiej leźć przez tę "cudowność" jaką jest życie (rzyć-ie), kiedy masz jakiś odległy cel i przedzierasz się przez chaszcze z głową w chmurach i w szczęśliwym zakończeniu?

Że uważność i tu i teraz? Podobno rzeczy po prostu są, a opinie i emocje dobudowuje nasza głowa. Podejście uważne ukróca (w założeniu) wycieczki mentalne, szczególnie te obezwładniające (tak, sami/same sobie to robimy), więc tak samo warto z tego korzystać jak warto mieć jakiś cel, żeby jakoś znośnie się żyło.

Satysfakcja to przyjemne uczucie. Miewałam to w górach, gdy wczłapałam na jakiś wysoki szczyt i z góry oglądałam sobie widoki. To taka odhaczona rzecz z listy rzeczy, na które chcę (chcę!) się wdrapać. Po co? Po nic, po satysfakcję. To chyba jedyne uczucie, które współgra z moją motywacją - inne coś, co współgra nie przychodzi mi teraz do głowy.

Trochę zastanawiam się ostatnio (albo całe życie, hm, rzyć-ie) nad relacjami, nad wolnością jednostki - niezależności (bujda na resorach).
...Obecnie nastała pustka w mym mózgu i zimno mi jak cholera, wątek mi się urwał. Idę.

Pozdrawiam Was.
Fairy! Do lekarza marsz! Bo jak to rak, to i wcześniej tym lepiej, żeby za to paskudztwo się zabrać. Tu nie ma odkładania, bo życiem (...) możesz to przypłacić.
Właśnie niedawno dowiedziałam się o koleżance - młodsza ode mnie - z rakiem złośliwym, szczęśliwie wykrytym we wczesnym stadium, więc duże ma szanse, że wyjdzie z tego żywa... Boi się jak cholera.

A ty sobie zwlekasz z durnym badaniem i ustaleniem co tam właściwie siedzi?

[Konwalia11]

Napisane przez Patri

http://www.youtube.com/watch?v=qy29WIZxUOU (prowadzący z długimi włosami sprawił, że miałam ochotę wyłączyć, ale na szczęście nie wyłączyłam )
Cz.II. Tu czekam na fragment dotyczący wpływu przekonań rodziców na ich dzieci, na nas jako dzieci gdy byliśmy pod wpływem swoich rodziców.
http://www.youtube.com/watch?v=gRvD7Xtw80Q

Patri, az szczeka mi opadla na podloge i troche czasu mi zajelo, zeby ja pozbierac. Ostatnio sluchalam tego wykladu i od raz pomyslalam: "To byloby cos dla Patri!", mialam tu to wrzucic ale potem calkiem zapomnialam. I co widze?
To co mialo do Ciebie dotrzec jakos samo Cie znalazlo, niezle!!!
A ogolnie to caly koncept zdaje sie nosi (chyba) nazwe epigenetyka. Na biologii nie znam sie nic a nic, ale podoba mi sie idea.

[isza89]

Czyli wszystko sprowadza się do chęci życia, której u mnie brak. Myślę, że przydałby mi się wyjazd w góry i wdrapanie się gdzieś. Może się wybierzemy wątkowo?

[Nebula]

Napisane przez isza89

Czyli wszystko sprowadza się do chęci życia, której u mnie brak. Myślę, że przydałby mi się wyjazd w góry i wdrapanie się gdzieś. Może się wybierzemy wątkowo?

wybrałabym się ale najwcześniej mogę w ....październiku. wcześniej o wakacjach mogę pomarzyć No chyba że weekendowo pójść w szkockie góry. NIE MOGĘ uwierzyć, że jestem tutaj ponad 2,5 roku, a nie znalazłam w sobie odwagi by wsiąść w autobus i gdzieś podjechać i połazić. żałosne. wyjadę stąd nie widząc ani trochę okolicy...

[WomenInTheMirror]

Napisane przez isza89

Czyli wszystko sprowadza się do chęci życia, której u mnie brak. Myślę, że przydałby mi się wyjazd w góry i wdrapanie się gdzieś. Może się wybierzemy wątkowo?

Fajny pomysł, to dopiero byłby wyjazd

Napisane przez ellefant

Może warto spróbować? Zrobić rozeznanie? Może nie trzeba od razu zamykać za sobą drzwi? Nie jesteś cieniasem.

Przecież wiesz, czego chcesz, tylko czegoś się obawiasz.
Jaka ja mądra jestem

Elle, to co napisałaś Kocurce, że wie czego chce - ze mną jest podobnie. W gruncie rzeczy chyba dobrze czuję czego chciałabym w życiu. Nie boję się ciężkiej pracy, ale okoliczności z tym związanych, że nikt we mnie nie będzie wierzył, że inni wyśmieją mnie, że los sprawi że tego nie osiągnę.
Brak mi odwagi. Potrafię być odważna w pojedynczych sprawach, ale nie w tych długodystansowych.

Fajnie piszecie Dziewczyny
Ostatnio mam spadek formy, więc nie umiem tak mądrze odnieść się do Waszych słów. Ale odkąd jestem na tym wątku, mam o wiele więcej przemyśleń na temat życia, jestem bardziej uważna. Ciekawe czym to zaowocuje

---------- Dopisano o 11:08 ---------- Poprzedni post napisano o 11:05 ----------

Napisane przez Nebula

wybrałabym się ale najwcześniej mogę w ....październiku. wcześniej o wakacjach mogę pomarzyć No chyba że weekendowo pójść w szkockie góry. NIE MOGĘ uwierzyć, że jestem tutaj ponad 2,5 roku, a nie znalazłam w sobie odwagi by wsiąść w autobus i gdzieś podjechać i połazić. żałosne. wyjadę stąd nie widząc ani trochę okolicy...

Szkoda, że w tej głupiej Polsce wszystko jest takie drogie. W normalnym kraju, przy normalnych pensjach to mogłybyśmy spakować się i wpaść na kilka dni do Ciebie

[inga86]

Właśnie się zbieram żeby napisać mail do promotorki, nie odzywałam się do niej od pół roku (edit: właśnie wysłałam, ufff... może jak dostanę konkretny termin do oddania, w końcu się wezmę za to żabsko).

Taki wyjazd to byłoby coś no ale właśnie finanse...

[isza89]

To co? W październiku jakiś niskobudżetowy wypad prokrastynacyjny?

[Cindy28]

Napisane przez isza89

Czyli wszystko sprowadza się do chęci życia, której u mnie brak. Myślę, że przydałby mi się wyjazd w góry i wdrapanie się gdzieś. Może się wybierzemy wątkowo?

U mnie góry odpadają, ale zapraszam nad morze .

Tak czytam Was, czytam - i nie chce mi się nic konstruktywnego pisać.

To chociaż swoje żaby wypiszę. Może jak ujrzy je światło dzienne inne, niż moje zapiski, coś się ruszy.

1) Zdrowotnie :
-gin,
-okulist,
-prześwietlenie nadgarstków i stopy,
-wyniki,
-& schuść .

2) Naukowo :
-odebrać pracę od promotora i w ogóle się z nim spotkać,
-nauczyć się na egzamin i w końcu na niego pojechać, a wcześniej zadzwonić i się przypomnieć, że jestem,
-reaktywować prawko
-odkurzyć języki.

3) Inne [domowa papierologia] :
-zmienić licznik wody,
-zmienić licznik prądu,
-ogarnąć rachunki w tbs [pójść tam i kto wie czy nie zrobić awantury],
-zmienić umowę internetową,
-rozwiązać umowę w sprawie telewizji,
-dobrze przeanalizować wszystkie oferty i zmienić bank,
-pojechać i zmienić rozliczenie gazu na miesięczne,
-podobnie zrobić z prądem,
-zobaczyć czy można tak zrobić z wodą [ostatnio nie było takiej możliwości],
-zapłacić podatek od gruntu i nieruchomości,
-pójść do urzędu miasta i uzyskać potrzebne informacje.

[bura kocurka]

Napisane przez inga86

Kocur, a skąd Ty czerpiesz takie mądrości, że już za późno i że się powinno? Pójdź na jakiekolwiek kursy czy zajęcia i zobacz ile (ilu?) ludzi tam przychodzi, którym w sumie bliżej do grobu i mogliby sobie już odpuścić uczenie się czegoś nowego Nigdy nie jest za późno, a powinno wyrzuć za okno, bo kto to ustala? Chcesz żeby ktoś ustawiał Ci życie? Bo to zadowoli rodziców lub sąsiadkę?

Też kiedyś myślałam, że na wszystko już jest w moim życiu za późno. Ale teraz myślę, że guzik prawda. Pomyśl o tym, że masz przed sobą jeszcze jakieś 50 lat życia co najmniej, to mało?
A rok poświęcony na robienie czegoś na pewno nie będzie stracony, czasem rzeczy układają się tak nieprzewidywalnie, że nie wiesz kiedy coś może Ci się przydać.
Łap jakąś rzecz, która Cię interesuje i zacznij ją rozwijać. I zobacz dokąd Cię to zaprowadzi, może tam o czym nawet nie marzyłaś.

Nie wiem skąd to biorę...z głowy chyba i z obserwacji świata Wszyscy wokół tacy ułożeni...źle się z tym czuję. I z tym, że za każdym razem jak się spotykam ze znajomymi to pada pytanie "co u Ciebie słychać? pracujesz gdzieś?". A ja nie mam co odpowiedzieć Ale jak akurat przypadkiem jestem w jakiejś "głupszej" pracy, no bo za coś żyć trzeba, to wysłuchają i myślą sobie "Boże...co ona robi w takiej dziwnej pracy...powinna się wziąć za coś w zawodzie" (nie czytam w myślach - widzę po wyrazie twarzy). A ja nie mam nic w zawodzie! No i już nawet nie wiem czy tego właśnie chcę...przez te studia zupełnie niepotrzebnie wyrosły mi jakieś ambicje, przez to mam skrzywiony obraz. Gdybym była bez studiów, to na każdą pracę patrzyłabym jak na coś, co jest dobre, bo płacą. Później, w trakcie, sprawdziłabym czy podoba mi się to czy nie...wszystko powinno robić się w odwrotnej kolejności. Najpierw trochę popracować w różnych miejscach, później iść na studia...czemu ten świat wszystko tak obraca, że jest dla psychiki człowieka fatalnie?!

Nadal nie umiem odpędzić się od "co inni o mnie pomyślą" - to jest jak natrętna mucha Tracę chęci do spotkań ze znajomymi, nie mówię o żadnych swoich pomysłach i planach rodzicom i...znajomym zresztą też nie. W sumie to tylko biednemu TŻ-towi mówię wszystko i jednej najbliższej koleżance mówię cokolwiek więcej i Wam tutaj, czasem...też nie zawsze, bo w sumie nie ma o czym słuchać i co to kogo może interesować - każdy ma swoje problemy, większe niż moje

Jeszcze też często się zastanawiam jak obserwuję ludzi...skąd oni mają pieniądze na życie? Nie wiem...czy tylko mnie to zastanawia? Poza tymi ułożonymi, pracującymi ludźmi, mam też trochę koleżanek nadal uczących się lub przekwalifikowujących się (nie utrzymuję z nimi zbytniego kontaktu, widzę raz na jakiś dłuższy czas, po facebooku przede wszystkim wiem co się z nimi dzieje). I tak: studiują w dwóch miejscach (jedna jednocześnie w Polsce i zagranicą), przemieszczają się za coś, mieszkają za coś, płacą czesne za studia...za coś. Skąd ta forsa? Przecież nie ma nawet 5 minut wolnego na pracę zarobkową... Druga studiuje dziennie, jej chłopak też, z tego co wiem ona pracuje najwyżej dorywczo (on jest dla mnie niewiadomą) - wyprowadzili się do wynajmowanego mieszkania. Skąd? Jak?
Oni na to wszystko biorą od rodziców będąc w moim wieku? No bo ja już nie wiem...Zawsze uważałam, że rodzice wspierają mnie finansowo dość mocno, ale nie miałam dużych wymagań (mieszkam z nimi, nie wyprowadzałam się na studia, nie ciągnęłam na swoje wydatki typu ciuchy czy kosmetyki, to co zarobiłam to odkładałam...ale nie mam tego nigdy aż tyle, żeby na tym przeżyć nie wiadomo jak długo albo opłacić sobie jakieś zagraniczne studia ). W dodatku bardzo nie lubię prosić o pieniądze...Czy oni mają jakieś magiczne sposoby pozyskiwania pieniędzy poza pracą, o których ja nie wiem?

Napisane przez WomenInTheMirror

Elle, to co napisałaś Kocurce, że wie czego chce - ze mną jest podobnie. W gruncie rzeczy chyba dobrze czuję czego chciałabym w życiu. Nie boję się ciężkiej pracy, ale okoliczności z tym związanych, że nikt we mnie nie będzie wierzył, że inni wyśmieją mnie, że los sprawi że tego nie osiągnę.
Brak mi odwagi. Potrafię być odważna w pojedynczych sprawach, ale nie w tych długodystansowych.

Rozumiem Cię Dlatego mam opory przed mówieniem o swoich planach i rozpoczęciem działania w nich - bo nie każdy rozumie, bo jak się nie uda, to ktoś mnie wyśmieje, że straciłam czas. A ja jestem nieodporna. I wystarczy, że sobie to wyobrażę, a już mi siada motywacja i już nie wiem czy na pewno tego chcę...

Zresztą nadal jestem niezdecydowana. Wczoraj zasnęłam spokojnie z jakąś decyzją. Rano obudziłam się już z inną Teraz staram się nie myśleć...

Napisane przez inga86

Właśnie się zbieram żeby napisać mail do promotorki, nie odzywałam się do niej od pół roku (edit: właśnie wysłałam, ufff... może jak dostanę konkretny termin do oddania, w końcu się wezmę za to żabsko).

Ja byłam u swojej promotorki (też się nie odzywałam kilka miesięcy...) i byłam nawet na starym wydziale u poprzedniego promotora (mało się nie popłakałam z tego stresu, bo od roku tam nie byłam ). I no cóż...ciężko było, ale dało radę. Chociaż raczej moja promotorka mnie nie zmotywowała do działania, bo żadnego terminu nie narzuciła (chyba kobieta czuje, że ja tego nie napiszę ). W każdym razie powodzenia

Isza, podoba mi się Twój pomysł z wyjazdem Ja akurat czasem spontanicznie wybieram się ze znajomymi w góry, jak najniższym kosztem się da. Problem jest natury logistycznej - zebrać grupę z różnych miast w jeden termin
Ale w Poznaniu nigdy nie byłam - wyobrażasz to sobie?!

[isza89]

Napisane przez bura kocurka

Isza, podoba mi się Twój pomysł z wyjazdem Ja akurat czasem spontanicznie wybieram się ze znajomymi w góry, jak najniższym kosztem się da. Problem jest natury logistycznej - zebrać grupę z różnych miast w jeden termin

Ogarnęłam Ukrainę, ogarnę i góry. Rezerwujcie któryś z październikowych weekendów.

Napisane przez bura kocurka

Ale w Poznaniu nigdy nie byłam - wyobrażasz to sobie?!

No to na co czekasz?

[WomenInTheMirror]

Też nigdy nie byłam w Poznaniu - wstyd
Ale zawsze chciałam wybrać się

[bura kocurka]

To co, patrzymy na tanie bilety na polskiego busa? Może Iszka nas przyjmie na kawę

[isza89]

Dobrze kombinujecie! Coś do kawy też mogę upiec...

[WomenInTheMirror]

U mnie bus/autobus odpada (choroba lokomocyjna), ale sprawdzalam, że ceny biletow PKP nie sa takie straszne

Wysyłane z mojego GT-I9001 za pomocą Tapatalk 2

[bura kocurka]

Napisane przez WomenInTheMirror

U mnie bus/autobus odpada (choroba lokomocyjna), ale sprawdzalam, że ceny biletow PKP nie sa takie straszne

Wysyłane z mojego GT-I9001 za pomocą Tapatalk 2

Mnie wyskoczyło prawie 50 zł za bilet w jedną stronę To jednak preferuję polskiego busa za 20... Zawsze możemy się umówić na miejscu

[isza89]

Gdybym odpowiednio sterroryzowała współlokatorkę, to mogłabym nawet nocleg zaoferować.

[WomenInTheMirror]

Zawsze można wynająć jakiś tani hotelik Bura, proszę odkładać na wyjazd

[Aper]

Cześć, dawno mnie tu nie było - praca się rozkręciła i wpadłam w wir... Mądrze piszecie (nadgoniłam część postów).
Cieszę się, że dziś świeci słońce. Właśnie zeżarłam kawałek 3-bita zrobiony przed półgodziną ledwo się trzymał kupy, herbatniki twarde. satysfakcja - prawie zerowa z jedzenia, zjadłam bo "jakoś musiałam". za dużo jedzenia, za dużo kalorii. brak siły na ogarnianie domu, brak chęci na prace papierową. łapię mimo to nowe projekty (daje kopa na chwilę ale zostawia muł szarej i nudenj roboty do ogarniecia). dziecko - albo nasilona alergia, albo zbiera podstepnie (bez gorączki, dobry humor) choroba - w każdym razie noc-koszmar - pobudka, co 10-15 min - podawać chusteczki do smarkania lub wodę do picia na suche gardło do kompletu sny niespokojne, głupie. i cały dzień mnie ten niepokój trzyma

w dodatku sytuacja (dla mnie dykomfortowa) - poradźcie:
w mojej skrzynce awizo sądowe wrzucone przez inpost dla nieznanej, obcej osoby, (ale z moim adresem). mieszkam w bloku - zły nr mieszkania podany? brak możliwości by ktoś dodatkowo był zameldowany w tajemnicy przede mną.
co robić? robić cokolwiek?

[isza89]

Napisane przez Aper

w dodatku sytuacja (dla mnie dykomfortowa) - poradźcie:
w mojej skrzynce awizo sądowe wrzucone przez inpost dla nieznanej, obcej osoby, (ale z moim adresem). mieszkam w bloku - zły nr mieszkania podany? brak możliwości by ktoś dodatkowo był zameldowany w tajemnicy przede mną.
co robić? robić cokolwiek?

Jak masz po drodze, to możesz podrzucić awizo do najbliższego punktu InPostu i powiedzieć, że taka osoba nie mieszka pod tym adresem. Będą mieli wtedy podstawę, żeby zwrócić list do nadawcy ze stosowną adnotacją.

[bura kocurka]

Napisane przez WomenInTheMirror

Zawsze można wynająć jakiś tani hotelik Bura, proszę odkładać na wyjazd

Jakaś stówka się znajdzie...
Ale to by musiało być w marcu, bo później zamierzam sobie wyfrunąć z kraju

Aperku, przykro mi z powodu kiepskiego samopoczucia, ale to pewnie zmęczenie
Na pocieszenie powiem Ci, że moja mama jakiś czas temu robiła 3-bita i też herbatniki wyszły twarde Pożarliśmy tak czy siak...

A to z przesyłką, to tak jak Isza mówi, podejdź gdzieś do punktu, najlepiej do tego, gdzie jest odbiór przesyłki...tzn. dobrze by było, bo w sumie ktoś nie dostał wezwania do sądu (chyba, że masz jakoś daleko bardzo, to może zadzwoń?) Swoją drogą, to ciągle odwalają jakieś numery z tym...chyba sobie nie radzą

[fairytale]

Napisane przez bura kocurka

Zasadniczo się z Tobą zgadzam
Wiesz jaki ja mam problem z myśleniem o tym? Bo ogólnie to pewnie, trzeba próbować...w zasadzie to bym brała nawet to co mi życie (z moją pomocą oczywiście) przyniesie...tylko nie mogę, po prostu nie mogę się oprzeć wrażeniu, że czas na takie zastanawianie się czy tu się sprawdzę czy może gdzie indziej...czy to mnie kręci, a może nie kręci, już minął. Teraz to ja już mam skończone JAKIEŚ studia, w tym wieku to się zakłada dom i rodzinę i już się POWINNO wiedzieć gdzie usiąść na doopie i pracować. Po czym to zrobić. I robić przez następne długie lata (Czego oczywiście też sobie nie mogę wyobrazić...). A ja mam wrażenie, że gdzieś po drodze zgubiłam czas na zastanawianie się nad sobą i próbowanie różnych rzeczy (to chyba gdzieś między liceum a studiami...tak podejrzewam ) i teraz to już na ramieniu mam tykający zegar i nie wiem w co wsadzić ręce, żeby było dobrze. To znaczy, żebym po roku pracy nad czymś nie stwierdziła znowu: "ło jezuuu...to jest beznadziejne, nie chcę tego robić, po co mi to było?" i wpadła w kolejny dół egzystencjalny, że znowu zrobiłam coś nie tak ze swoim życiem i poszłam nie tą drogą, a wszyscy naokoło uważają, że zatrzymałam się w rozwoju na początku liceum



Zapominasz z premedytacją?
Co powiesz na to, żeby tak np. sprawdzić dzisiaj kiedy przyjmuje lekarz i zapisać sobie numer pod który zadzwonić?

Bura, ale pomysl, pracujesz sobie w zawodzie, przychodzi do pracy nowa dziewczyna - z buzi mloda, ale w sumie nie wiadomo czy ma 25 czy 35 lat. Ile czasu bedzie Cie interesowalo 1) ile tak naprawde ma lat, 2) co robila po studiach 3) dlaczego zaczyna od najnizszego stanowiska?
no dzien? moze dwa? Potem zaczynacie wspolpracowac i juz laska sie wtapia w zaloge, wazniejsze ile potrafi i czy chetna do pracy, a nie jej przeszlosc/sprawy prywatne.
Ta laska mozesz byc Ty. :P

Zapisalam sie na piatek rano. Nie bylo wczesniejszych terminow do specjalistki, ktora chcialam. Myslalam ze bede miec to dzis za soba, ale...

Napisane przez Elfia4

Masz rację z tym nakręcaniem się i odkładaniem tej ważnej rzeczy na odpowiednią chwilę. Czasem zauważam to u siebie - zajmuję się pobocznymi, mało ważnymi sprawami, a to, co ważne odkładam, bo chwila nie taka, okoliczności nie te, pogoda za brzydka na tak ważne sprawy i zmęczenie odbiera mi chęć. W gruncie rzeczy czas upływa, ja się zajmuję tym, co ma mi wypełnić czas, chociaż ma niski priorytet, zamiast zająć się tym, co ważne dla mnie. To tak jak z wyczekiwaną książką, którą ty odkładasz, bo zawsze chwila jest nieodpowiednia na jej czytanie, a jednocześnie idealna na czytanie czegoś obiektywnie mniej ciekawego i ważnego.
Dla mnie to takie pozorne uzasadnianie i szukanie wymówek. Bo po co zająć się tym co ważne, skoro można okłamywać samą siebie, że mam tyle bieżących drobnostek przykuwających uwagę i absorbujących umysł, że tę ważną sprawę muszę odłożyć na inną, spokojniejszą chwilę, później znowu ją odkładam i tak w kółko, aż spadnie grom z jasnego nieba i będę musiała spiąć tyłek (klnąc, że nie zajęłam się ważną sprawą wcześniej, bo miałabym na nią więcej czasu, zrobiłabym to lepiej, inaczej, przemyślałabym może itd.)

To co opisalas, to typowy przyklad prokrastynowania Mnie moze chodzilo nawet o bardziej pokretna sytuacje, w ktorej nie MUSISZ nic robic, ale w sumie CHCESZ albo wiesz ze powinnas, ale jakos tego nie robisz. Zajmujesz sie innymi sprawami. I teraz pytanie: dlaczego nie cieszyc sie tymi innymi sprawami? Dlaczego upierac sie co do tej jednej rzeczy? Mowie i o tak malych sprawach jak czytanie ksiazek i tak duzych jak np. kariera zawodowa...

Napisane przez inga86

Chyba te poradniki w stylu "Sekret" wprowadziły taką presję, że koniecznie trzeba swoje życie wymyślić do emerytury ze wszystkimi szczegółami, nakręcić się tym i wszystko stanie się cudowne.
Pięknie powiedziałaś, że ważniejsze jest pomyśleć ile pracy chcemy/możemy w coś włożyć niż samo to czego chcemy. W ogóle chyba mało książek porusza temat wysiłku i kładzie na to nacisk, chyba dopiero ostatnio zaczęło się o tym mówić, że żeby coś wyjąć, trzeba najpierw coś włożyć (kolokwialnie mówiąc), albo ja dopiero teraz zaczęłam na to zwracać uwagę.

Może chcesz żeby z Tobą pójść na te badania? Mogę zaproponować swoje towarzystwo.

Dziękuję Boję sie, ale chyba wole to zrobic sama. Przychodnia jest kolo mojej pracy, wiec sobie wyjde tak jak na lunch...

No wlasnie - nakrecac sie na wymyslone wczesniej zycie. A gdzie niespodzianka?

Napisane przez Patri

Pozdrawiam Was.
Fairy! Do lekarza marsz! Bo jak to rak, to i wcześniej tym lepiej, żeby za to paskudztwo się zabrać. Tu nie ma odkładania, bo życiem (...) możesz to przypłacić.
Właśnie niedawno dowiedziałam się o koleżance - młodsza ode mnie - z rakiem złośliwym, szczęśliwie wykrytym we wczesnym stadium, więc duże ma szanse, że wyjdzie z tego żywa... Boi się jak cholera.

A ty sobie zwlekasz z durnym badaniem i ustaleniem co tam właściwie siedzi?

Tez sie boje Nie wiem, cos tam bylo juz z pare miesiecy temu, ale bylam pewna, ze to naturalne "cos". Miesiac temu wyczulam ze chyba inne niz w drugim cycku, ale bylam tuz przed okresem, to sobie pomyslalam ze sprawdze po. I sprawdzilam i jest inne niz w drugim! Nie wiem jak dlugo rozwija sie rak. Nie mialam przypadkow w rodzinie, wiekszosci znajomym ktore mialy taki problem, wychodzily torbiele. Nie chce czytac internetu, bo mam napady paniki, rano przy zapisywaniu czytalam i myslalam ze umre z nerwobolu.

Napisane przez WomenInTheMirror

Fajny pomysł, to dopiero byłby wyjazd



Elle, to co napisałaś Kocurce, że wie czego chce - ze mną jest podobnie. W gruncie rzeczy chyba dobrze czuję czego chciałabym w życiu. Nie boję się ciężkiej pracy, ale okoliczności z tym związanych, że nikt we mnie nie będzie wierzył, że inni wyśmieją mnie, że los sprawi że tego nie osiągnę.
Brak mi odwagi. Potrafię być odważna w pojedynczych sprawach, ale nie w tych długodystansowych.

Dlatego nie mowie znajomym o moim zyciu.

Napisane przez bura kocurka

Jeszcze też często się zastanawiam jak obserwuję ludzi...skąd oni mają pieniądze na życie? Nie wiem...czy tylko mnie to zastanawia? Poza tymi ułożonymi, pracującymi ludźmi, mam też trochę koleżanek nadal uczących się lub przekwalifikowujących się (nie utrzymuję z nimi zbytniego kontaktu, widzę raz na jakiś dłuższy czas, po facebooku przede wszystkim wiem co się z nimi dzieje). I tak: studiują w dwóch miejscach (jedna jednocześnie w Polsce i zagranicą), przemieszczają się za coś, mieszkają za coś, płacą czesne za studia...za coś. Skąd ta forsa? Przecież nie ma nawet 5 minut wolnego na pracę zarobkową... Druga studiuje dziennie, jej chłopak też, z tego co wiem ona pracuje najwyżej dorywczo (on jest dla mnie niewiadomą) - wyprowadzili się do wynajmowanego mieszkania. Skąd? Jak?
Oni na to wszystko biorą od rodziców będąc w moim wieku? No bo ja już nie wiem...Zawsze uważałam, że rodzice wspierają mnie finansowo dość mocno, ale nie miałam dużych wymagań (mieszkam z nimi, nie wyprowadzałam się na studia, nie ciągnęłam na swoje wydatki typu ciuchy czy kosmetyki, to co zarobiłam to odkładałam...ale nie mam tego nigdy aż tyle, żeby na tym przeżyć nie wiadomo jak długo albo opłacić sobie jakieś zagraniczne studia ). W dodatku bardzo nie lubię prosić o pieniądze...Czy oni mają jakieś magiczne sposoby pozyskiwania pieniędzy poza pracą, o których ja nie wiem?


Ale w Poznaniu nigdy nie byłam - wyobrażasz to sobie?!

Od rodzicow ciagna, naiwna istotko! Albo od chłopa.

Ja w Poznaniu bede juz za miesiac na Pyrkonie, ha!

(Iszka, bede z tz, takze nie wiem jak moglabym czasowo zorganizowac spotkanie. Ale moze cos wykombinuje, jesli mialabys ochote sie spotkac )

Dziewczyny, artykul w WO podsumowujacy moje wczorajsze rozmyslania. Przeczytalam go dopiero dzis, przyrzekam!! http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-...rmarkecie.html

[Elfia4]

Napisane przez WomenInTheMirror

Zawsze można wynająć jakiś tani hotelik Bura, proszę odkładać na wyjazd

Jakby coś, to w Poznaniu mam sprawdzony hotelik w centrum miasta, blisko "Starego Browaru" i dworca. Nocowałam tam parę razy, więc służę namiarami w razie potrzeby.
Kiedyś spędziłam sporo czasu szukając noclegu w dobrych warunkach i w cenie, która nie drenuje kieszeni, więc mam już rozeznanie co i jak

[bura kocurka]

Napisane przez fairytale

Bura, ale pomysl, pracujesz sobie w zawodzie, przychodzi do pracy nowa dziewczyna - z buzi mloda, ale w sumie nie wiadomo czy ma 25 czy 35 lat. Ile czasu bedzie Cie interesowalo 1) ile tak naprawde ma lat, 2) co robila po studiach 3) dlaczego zaczyna od najnizszego stanowiska?
no dzien? moze dwa? Potem zaczynacie wspolpracowac i juz laska sie wtapia w zaloge, wazniejsze ile potrafi i czy chetna do pracy, a nie jej przeszlosc/sprawy prywatne.
Ta laska mozesz byc Ty. :P

Ale to chodzi o to co ja myślę! A myślę, że jestem dzieciuchem, który się tuła i nadal nie wiem co ze swoim życiem ma robić, podczas gdy inni jakoś je już mają ułożone będąc w moim wieku albo młodsze W sumie nie wiem co mnie to obchodzi...ale po prostu źle to na mnie działa, psychikę mi ryje Może po prostu potrzebuję stabilizacji jakiejś, żebym wiedziała co właściwie u mnie słychać i co będzie słychać za tydzień, a nie że ciągle się zastanawiam gdzie się podziać No...z drugiej strony - stabilizacja pewnie też znudziłaby mi się w kilka miesięcy, taki typ człowieka - nie dogodzisz

Muszę sobie pomiauczeć...w końcu kot ze mnie

Napisane przez fairytale

Tez sie boje Nie wiem, cos tam bylo juz z pare miesiecy temu, ale bylam pewna, ze to naturalne "cos". Miesiac temu wyczulam ze chyba inne niz w drugim cycku, ale bylam tuz przed okresem, to sobie pomyslalam ze sprawdze po. I sprawdzilam i jest inne niz w drugim! Nie wiem jak dlugo rozwija sie rak. Nie mialam przypadkow w rodzinie, wiekszosci znajomym ktore mialy taki problem, wychodzily torbiele. Nie chce czytac internetu, bo mam napady paniki, rano przy zapisywaniu czytalam i myslalam ze umre z nerwobolu.

Fairy, nie panikuj! Grunt, że się zapisałaś! A cycki nie muszą być identyczne! W moich też po dwóch stronach jest inaczej, dwa razy ginekolożki uznały, że na pewno coś mam w jednym, a wcale nie mam...możesz mieć po prostu taką budowę cyca i nic nie poradzisz. Tak było w moim przypadku...badam się z pomocą usg raz na 1-2 lata, sama nie umiem, bo moje cycki są dziwne i ja to bym tam ciągle coś wyczuwała i się zastanawiała czy może to gruczoł czy rak

[isza89]

Jestem jak najbardziej chętna (pokonuję ludziowstręt, pokonuję ludziowstręt, pokonuję ludziowstręt...) na jakąś kawę, jeśli tylko uda nam się zgrać czasowo - na razie jestem bardzo dyspozycyjna, poza tym mieszkam tylko 3 przystanki od MTP.

---------- Dopisano o 19:42 ---------- Poprzedni post napisano o 19:41 ----------

Bura i Women - to rozumiem, że mogę rezerwować jakiś marcowy weekend?

[bura kocurka]

Napisane przez fairytale

Dziewczyny, artykul w WO podsumowujacy moje wczorajsze rozmyslania. Przeczytalam go dopiero dzis, przyrzekam!! http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-...rmarkecie.html

Ja cieeee...toż to normalnie nasz temat wątkowy ostatnio, jak nic! Dobry artykuł, ciekawe jak ta książka...Bardzo mnie to wszystko dotyczy - chcę, żeby wszystko było tak jak w przepisie jakimś. Na czas, idealnie, zgodnie z zasadami, zaprogramowane jakieś, a każda decyzja to ból wręcz fizyczny, co powoduje u mnie jedynie paraliż decyzyjny jak przychodzi co do czego Jedyne z czym mam najmniejszy problem w tym przypadku to związek - jakoś tutaj nie mam tej obsesji, którą obserwuję u dokładnie wszystkich koleżanek singielek (najczęściej są singielkami tylko z takiego powodu, że nie potrafią się zdecydować Raz koleżanka wprost powiedziała, że skąd ona ma wiedzieć jak spotka fajnego chłopaka, że to ten, skoro za rogiem może czaić się inny fajniejszy i co ona wtedy zrobi z tym swoim wyborem ).

Napisane przez isza89

Jestem jak najbardziej chętna (pokonuję ludziowstręt, pokonuję ludziowstręt, pokonuję ludziowstręt...) na jakąś kawę, jeśli tylko uda nam się zgrać czasowo - na razie jestem bardzo dyspozycyjna, poza tym mieszkam tylko 3 przystanki od MTP.

---------- Dopisano o 19:42 ---------- Poprzedni post napisano o 19:41 ----------

Bura i Women - to rozumiem, że mogę rezerwować jakiś marcowy weekend?

To może tylko na kilka godzin na kawkę i krótkie obejście miasta zajedziemy, a nie do następnego dnia? Żebyś się ze stresu ludziowego nam nie pochorowała

[fairytale]

Ja bede w Pzn 21-23 jbc.

[isza89]

Napisane przez bura kocurka

To może tylko na kilka godzin na kawkę i krótkie obejście miasta zajedziemy, a nie do następnego dnia? Żebyś się ze stresu ludziowego nam nie pochorowała

W jeden dzień to Wam wszystkich fajnych budynków nie zdążę pokazać. Tzn. nie zmuszam do niczego, ale aktualnie cieszę się z każdej okazji na pokonywanie ludziowstrętu (a marudzę sobie tylko dla zasady). Np. w ten weekend idę po dłuuugiej przerwie na bilarda.