gdzie wychowywać dziecko?

[holenderka]

Pytanie z cyklu co wybrać...

Czy zdecydować się na dziecko w nadziei, że będzie lepiej/inaczej?

Ja i Mąż, oboje lat 37. Chyba czas najwyższy na dziecko. Nie dlatego że wypada/nie chcemy być sami na starość/rodzina na nalega. Chcemy, bo od pewnego czasu oboje o tym marzymy. Pragniemy rodziny.
Mieszkamy w Niemczech, wynajmujemy duże mieszkanie, nie brakuje nam niczego, tzn mamy co jeść, pić, mamy na moje leki i drobne przyjemności. Problemem jest to, że nie chcemy tutaj wychowywać dziecka. Jakkolwiek się różnią Niemcy od Polski, to Polska to nasz kraj. Tam są przyjaciele, rodzina. W Niemczech jesteśmy kompletnie sami, i to mnie dołuje. Wiem, że dla dziecka rodzice są najważniejsi, ale nie chce mu odmawiać kontaktu z innymi ludźmi, z naszymi bliskimi.
Chcieliśmy wrócić, ale co dalej? U Teściów brak miejsca, niby jest dom ale maleńki, siedzą wszyscy na kupie. A u moich... Tu trochę bardziej skomplikowane. Jest całe piętro ale w stanie gorzej niż surowym. Moi rodzice całe życie widzieli tylko moją siostrę (to już temat na osobny wątek). W każdym razie, ona ma całe piętro zrobione dla siebie, a my przyjeżdżając do Polski musimy sobie wynajmować z Mężem kwaterę, bo w "domu rodzinnym" (o ironio) nie ma miejsca dla nas. Przeszło nam przez myśl żeby to piętro wyremontować ale dom jest zapisany na rodziców i siostrę, o mnie zapomnieli. Teraz się karzę w myślach za głupi pomysł.
Co zostaje... Wynajem mieszkania w Polsce, ale dla mnie i dziecka. Mąż by został w Niemczech, bo zarabia dobrze. Nawet pracując we dwójkę w PL nigdy tyle nie zarobimy. Tylko ta rozłąka.
Ciekawa jestem co o tym myślicie, co byście wybrali? Niemcy czy Polskę? Z jednej strony w Niemczech mamy gdzie mieszkać, ale ten kraj mnie po prostu dołuje. Doskwiera mi brak rodziny, przyjaciół, no mojego kraju. Narasta tu moja frustracja i nie łudzę się że to się zmieni. I niestety może to się odbić na dziecku. To może Polska... Ale Mąż by musiał utrzymać dwa mieszkania. I w taki sposób własnym nie będziemy nawet marzyć.
Ja mam mętlik w głowie, ciekawa jestem jak Wy to widzicie? Gdybyście mieli wybrać to którą opcję?

[kennedy]

Napisane przez holenderka

Pytanie z cyklu co wybrać...

Czy zdecydować się na dziecko w nadziei, że będzie lepiej/inaczej?

Ja i Mąż, oboje lat 37. Chyba czas najwyższy na dziecko. Nie dlatego że wypada/nie chcemy być sami na starość/rodzina na nalega. Chcemy, bo od pewnego czasu oboje o tym marzymy. Pragniemy rodziny.
Mieszkamy w Niemczech, wynajmujemy duże mieszkanie, nie brakuje nam niczego, tzn mamy co jeść, pić, mamy na moje leki i drobne przyjemności. Problemem jest to, że nie chcemy tutaj wychowywać dziecka. Jakkolwiek się różnią Niemcy od Polski, to Polska to nasz kraj. Tam są przyjaciele, rodzina. W Niemczech jesteśmy kompletnie sami, i to mnie dołuje. Wiem, że dla dziecka rodzice są najważniejsi, ale nie chce mu odmawiać kontaktu z innymi ludźmi, z naszymi bliskimi.
Chcieliśmy wrócić, ale co dalej? U Teściów brak miejsca, niby jest dom ale maleńki, siedzą wszyscy na kupie. A u moich... Tu trochę bardziej skomplikowane. Jest całe piętro ale w stanie gorzej niż surowym. Moi rodzice całe życie widzieli tylko moją siostrę (to już temat na osobny wątek). W każdym razie, ona ma całe piętro zrobione dla siebie, a my przyjeżdżając do Polski musimy sobie wynajmować z Mężem kwaterę, bo w "domu rodzinnym" (o ironio) nie ma miejsca dla nas. Przeszło nam przez myśl żeby to piętro wyremontować ale dom jest zapisany na rodziców i siostrę, o mnie zapomnieli. Teraz się karzę w myślach za głupi pomysł.
Co zostaje... Wynajem mieszkania w Polsce, ale dla mnie i dziecka. Mąż by został w Niemczech, bo zarabia dobrze. Nawet pracując we dwójkę w PL nigdy tyle nie zarobimy. Tylko ta rozłąka.
Ciekawa jestem co o tym myślicie, co byście wybrali? Niemcy czy Polskę? Z jednej strony w Niemczech mamy gdzie mieszkać, ale ten kraj mnie po prostu dołuje. Doskwiera mi brak rodziny, przyjaciół, no mojego kraju. Narasta tu moja frustracja i nie łudzę się że to się zmieni. I niestety może to się odbić na dziecku. To może Polska... Ale Mąż by musiał utrzymać dwa mieszkania. I w taki sposób własnym nie będziemy nawet marzyć.
Ja mam mętlik w głowie, ciekawa jestem jak Wy to widzicie? Gdybyście mieli wybrać to którą opcję?

Mysle ze to bez sensu zebys wracala do Polski i zostawila meza w Niemczech.

Twoja rodzina to twoj maz i ewentualne dziecko, nikt inny.

[kaledonia]

Napisane przez kennedy

Mysle ze to bez sensu zebys wracala do Polski i zostawila meza w Niemczech.

Twoja rodzina to twoj maz i ewentualne dziecko, nikt inny.

Też tak uważam.

Wracać do Polski, ale po co ? Siedzieć na kupie u rodziców ?

Naprawdę macie po 37 lat, bo to nie brzmi dojrzale

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Dziwia mnie twoje rozkminy o powrocie do Polski i siedzeniu u jednych czy drugich rodziców
Glupszego pomysłu już chyba mieć nie można
Na twoim miejscu zostalabym tam gdzie jesteście i razem wychowała dziecko
Ze swoją rodziną nie masz perfekcyjnej relacji tesciowie żyją na kupię do czego chcesz tam wracać?
Twoje dziecko będzie miało lepsze perspektywy w Niemczech będzie rozmawiało 2 językami

[natalia_t]

Według mnie to totalnie bez sensu żebyście się rozdzielali. Albo wracacie do Polski wszyscy razem i tu organizujecie sobie mieszkanie, pracę i ogólnie życie, albo wszyscy zostajecie w Niemczech.

[melkmeisje]

Nie wracać.

[karola11]

Oczywiście, że zostałabym z mężem i tam wychowywała dziecko. To jest Twoja rodzina.

[skazana_na_bluesa]

Jak dla mnie masz dziwne priorytety. Wolisz mieszkać w kraju, gdzie rodzina ma cię w tyłku i pozbawić dziecka ojca?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[cava]

Napisane przez skazana_na_bluesa

Jak dla mnie masz dziwne priorytety. Wolisz mieszkać w kraju, gdzie rodzina ma cię w tyłku i pozbawić dziecka ojca?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No, pomysł z kosmosu po prostu.
Bo jacyś mityczni przyjaciele którzy jak znam życie dawno powyrastali z młodzieńczych przyjaźni i mają własne życie i rodzina co ma w zadzie.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

A nie jest po prostu tak autorko, ze ty się w Niemczech nie odnajdujesz i chcesz wracać, a dziecko to dobra wymówka ku temu? Bo ja też nie rozumiem jak babcie na miejscu miałby być lepsze od ojca na co dzień dla dziecka.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[AuroraCoriolis]

Napisane przez holenderka

Pytanie z cyklu co wybrać...

Czy zdecydować się na dziecko w nadziei, że będzie lepiej/inaczej?

Ja i Mąż, oboje lat 37. Chyba czas najwyższy na dziecko. Nie dlatego że wypada/nie chcemy być sami na starość/rodzina na nalega. Chcemy, bo od pewnego czasu oboje o tym marzymy. Pragniemy rodziny.
Mieszkamy w Niemczech, wynajmujemy duże mieszkanie, nie brakuje nam niczego, tzn mamy co jeść, pić, mamy na moje leki i drobne przyjemności. Problemem jest to, że nie chcemy tutaj wychowywać dziecka. Jakkolwiek się różnią Niemcy od Polski, to Polska to nasz kraj. Tam są przyjaciele, rodzina. W Niemczech jesteśmy kompletnie sami, i to mnie dołuje. Wiem, że dla dziecka rodzice są najważniejsi, ale nie chce mu odmawiać kontaktu z innymi ludźmi, z naszymi bliskimi.

Moze to dziecko sprawi wlasnie ze kogos poznasz-wiesz,inne matki ze zlobka/przedszkola/placu zabaw. Macie tam prace i dobre zycie, w Polsce nie masz nic...mieszkanie z tesciami/rodzicami roznie sie konczy,zwykle klotniami, zwlaszcza ze

musimy sobie wynajmować z Mężem kwaterę, bo w "domu rodzinnym" (o ironio) nie ma miejsca dla nas.

rokuje juz na poczatku slabo.
A co do

Co zostaje... Wynajem mieszkania w Polsce, ale dla mnie i dziecka. Mąż by został w Niemczech, bo zarabia dobrze.

I lepiej dla dziecka zamiast kochajacego ojca nieszczegolnie byc moze kochajaca rodzinka? Nie che przerywac marzen ale jesli jestes 2 corka w kolejnosci dla rodzicow (jak np ja) to Twoje dziecko tez bedzie.

[Limonka2738]

Napisane przez holenderka

Gdybyście mieli wybrać to którą opcję?

Nidy w życiu nie skazałabym dziecka na życie w Polsce. A bez ojca na co dzień to w ogóle poroniony pomysł.

[melkmeisje]

Napisane przez Limonka2738

Nidy w życiu nie skazałabym dziecka na życie w Polsce. A bez ojca na co dzień to w ogóle poroniony pomysł.

Zapomnialas dodać, że albo na kupie u teściów, albo na pięterku u rodziców.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Limonka2738]

Napisane przez melkmeisje

Zapomnialas dodać, że albo na kupie u teściów, albo na pięterku u rodziców.

U rodziców, którzy za autorką niespecjalnie przepadają i pięterko po ich śmierci nie będzie jej.

[7ccce98bd1fb37e774261cb8463420b8c7814618_5eb735f295b28]

Autorko, to czemu nikogo nie poznacie? Na fejsbuku są grupy 'polacy w x', ludzi można poznać w pracy, na kursach, na zajęciach sportowych, no wszędzie. A jak nie znacie języka to są grupy Polaków.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Mnie się wydaje, ze posiadanie dziecka stwarza wiele możliwość do poznawania lokalnych rodziców. W przedszkolu, piaskownicy itp. Autorko, znasz niemiecki?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[pfffh]

Ty w Niemczech nic nie robisz, nie pracujesz, że tak tęsknisz za rodziną (która ma Cię w poważaniu) i za przyjaciółmi (którzy jak znam życie nie siedzą non stop przy tobie)? Daj sobie spokój z powrotem do Polski. Lepsza przyszłość twoje dziecko czeka w Niemczech.

[7ccce98bd1fb37e774261cb8463420b8c7814618_5eb735f295b28]

Napisane przez pfffh

Ty w Niemczech nic nie robisz, nie pracujesz, że tak tęsknisz za rodziną (która ma Cię w poważaniu) i za przyjaciółmi (którzy jak znam życie nie siedzą non stop przy tobie)? Daj sobie spokój z powrotem do Polski. Lepsza przyszłość twoje dziecko czeka w Niemczech.

Ja też mam takie rozkminy jak właśnie nic nie robię i się nudzę ;] ale szybko mi przechodzi

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Nimve]

Nie rozumiem. Twoja rodzina ma Cię gdzieś, a Tobie jej brakuje na tyle, żeby zostawiać męża w Niemczech?

[Wenress]

Przepraszam ale jakby mi matka powiedziała, że wróciła z Niemiec do Polski żeby mnie tu wychować to bym się długo nie mogła pozbierać nad zmarnowaną szansą na lepsze życie. Dziecko na pewno znajdzie tam przyjaciół, Wy pewnie też przy okazji

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[holenderka]

Co do tej rodziny co mnie ma w d... Tu nie chodzi tylko o moich rodziców. Jeśli chodzi o nich to nie liczę na jakieś nagłe olśnienie, że zaczną traktować mnie inaczej, lepiej.
Jest jeszcze cała reszta, chociażby rodzeństwo Męża, mnóstwo dzieci w różnym wieku. O ich towarzystwo najbardziej mi chodzi.
I jest wreszcie moja przyjaciółka, najlepsza. Nie jakaś zapomniana znajoma, tylko osoba z którą mam codzienny kontakt od lat 20.
Wiem, że dziecko miałoby w Niemczech lepszy start, lepsze perspektywy. Ale zrozumcie, że ten kraj mnie po prostu dobija, mentalnie. Tęsknie za Polską i cieszę się jak dziecko za każdym razem jak tam jeździmy. Cieszy mnie samo bycie tam. Fakt, żyje się tam gorzej, nie przeczę. I oboje bierzemy to pod uwagę. Ale oboje chcemy tam kiedyś wrócić.
Wiem, że mówi się że do wszystkiego można się przyzwyczaić, ale to tylko powiedzenie. Owszem, są ludzie którzy nie wyobrażają sobie powrotu do Polski, ale są też tacy którzy mimo wszystko wracają. Gdyby nie kasa to byśmy dawno wracali, i nawet gdybyśmy w Polsce nikogo nie mieli to byłoby tak samo. Tam jest nasz dom.
Wiem, że dziecko może zmienić moje nastawienie, że inaczej będę wszystko postrzegać. Ale może tak być że niczego nie zmieni, a moja frustracja będzie się pogłębiać. I boje się tego.
Dlatego jestem w rozterce.

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Napisane przez holenderka

Co do tej rodziny co mnie ma w d... Tu nie chodzi tylko o moich rodziców. Jeśli chodzi o nich to nie liczę na jakieś nagłe olśnienie, że zaczną traktować mnie inaczej, lepiej.

Jest jeszcze cała reszta, chociażby rodzeństwo Męża, mnóstwo dzieci w różnym wieku. O ich towarzystwo najbardziej mi chodzi.

I jest wreszcie moja przyjaciółka, najlepsza. Nie jakaś zapomniana znajoma, tylko osoba z którą mam codzienny kontakt od lat 20.

Wiem, że dziecko miałoby w Niemczech lepszy start, lepsze perspektywy. Ale zrozumcie, że ten kraj mnie po prostu dobija, mentalnie. Tęsknie za Polską i cieszę się jak dziecko za każdym razem jak tam jeździmy. Cieszy mnie samo bycie tam. Fakt, żyje się tam gorzej, nie przeczę. I oboje bierzemy to pod uwagę. Ale oboje chcemy tam kiedyś wrócić.

Wiem, że mówi się że do wszystkiego można się przyzwyczaić, ale to tylko powiedzenie. Owszem, są ludzie którzy nie wyobrażają sobie powrotu do Polski, ale są też tacy którzy mimo wszystko wracają. Gdyby nie kasa to byśmy dawno wracali, i nawet gdybyśmy w Polsce nikogo nie mieli to byłoby tak samo. Tam jest nasz dom.

Wiem, że dziecko może zmienić moje nastawienie, że inaczej będę wszystko postrzegać. Ale może tak być że niczego nie zmieni, a moja frustracja będzie się pogłębiać. I boje się tego.

Dlatego jestem w rozterce.

Ja Cię ogólnie rozumiem z tą Polską. Sama nie wyobrażam sobie mieszkać gdzie indziej, to najbliższe mi miejsce.
Ale.
Pomysl dobrze. Ważniejszy dla Ciebie powinien być Twój mąż. Dziecko najlepiej jak ma ojca na co dzień, a nie od święta.
Mieszkanie z rodzicami to chory pomysł.

Tak naprawdę powinnaś się zastanowić nad tym, czy oboje tu wracacie lub czy zostajecie tam, razem.
Może jednak twój facet znajdzie tu jakaś fajna pracę, za mniejszą kase, ale nadal przyzwoicie płatna. Próbowaliście w ogóle?
Zresztą co z tobą? Jak u Ciebie wygląda sytuacja zawodowa?
Robisz coś w ogóle żeby zadomowić się w nowym kraju? Nauczyłaś się języka? Próbujesz nawiązać jakiekolwiek znajomości? Robisz tam coś sensownego?

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[GdyKochamy]

Nie odpowiedziałaś na pytanie czy znasz niemiecki i czy masz tam pracę.

[pfffh]

Nie rozumiem. Czyli dla ciebie/was lepsze jest wychowywanie dziecka w kontakcie z innymi ludźmi i dziećmi z rodziny ale nie w stałym kontakcie i bliskości z wlasnym ojcem? Skoro kiedyś chcecie wrócić do Polski to wróćcie wtedy wszyscy, razem z dzieckiem. A nie Ty z dzieckiem w Polsce, a mąż i ojciec dziecka w Niemczech.

[7ccce98bd1fb37e774261cb8463420b8c7814618_5eb735f295b28]

O boże dziewczyny, wiadomo że pewnie autorka nie zna niemieckiego albo zna jakieś podstawy, więc nie ma szans ani na dobrą pracę, ani na zawiązanie lokalnych znajomości. Jest na łasce tego czy w jej wiosce mieszkają inne Polki.
No cóż, jak sobie poscielesz tak się wyśpisz. Może autorko czas na kurs niemieckiego i jakiś Ausbildung. Bo gnić to tak można do śmierci.
Niemcy to bardzo mili ludzie, ale jak nie znasz języka to choćby się mówiło po angielsku z trzema różnymi akcentami, to znajomości się nie zawiąże.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Tashira]

Dla mnie to co autorko piszesz to kompletna abstrakcja. Nie wybaczylabym chyba swojej matce, ze zabrala mi szanse na pelna rodzinę z obojgiem rodzicow na rzecz przyszywanej ciocio-przyjaciółki czy jakis tam wujkow. Serio abstrakcja.

Rozumiem natomiast Twoje zle samopoczucie w obcym kraju bo ja sama nie moglabym wyemigrowac. Rozwazalsicie by jednak wrócić juz teraz, cala rodzina? Może to banał ale pieniądze to serio nie wszystko. Ja bym wolala miec ich mniej ale miec pelna kochajaca sie rodzine i oboje rodzicow. Nawet w wynajomowanym niedużym mieszkaniu. Pieniądze dziecku ojca, ani ojcu dziecka nie wynagrodza...

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[holenderka]

Język - znam podstawy niemieckiego, może trochę więcej. Uczyłam się sama, w szkole miałam angielski i francuski.
Pracę mam, ale żadna to rewelacja. Znajoma, która wracała do Polski jakiś czas temu "wepchnęła" mnie na swoje miejsce. Praca dorywcza, sprzątanie. Co mi pasuje to to, że nie ma presji że chodzę codziennie. Latam często do Polski, bo mnie tam trzymają różne sprawy, przed wszystkich lekarze i przyjaciółka. I nie czarujmy się, rodzice. Tak, mimo wszystko to rodzice. Nie wyprę się ani nie wypnę. Także wracając do pracy, żadna rewelacja, nie poznajesz w takiej ludzi, jeśli już to przelotnie.
A powrót razem do Polski i praca Męża tam... Powiem tak, pracując w Rossmannie cały rok zarabiałam tyle co on tu przez miesiąc. Póki co to kupa kasy idzie na moje leczenie, to jest też powód dla którego się nie zdecydowałam na pracę po 8h, tylko jest mi na rękę pracowanie kiedy chcę. I stąd problem aby poznawać nowych ludzi i się zaprzyjaźnić. Z kolei Mąż na przyjaźnie w pracy sobie nie pozwala, bo jest kierownikiem i stara się nie wybierać ani nie spoufalać. Mieliśmy tu jednych dobrych znajomych, ale wrócili do Polski to nie mogli wytrzymać z dala od kraju.

[7ccce98bd1fb37e774261cb8463420b8c7814618_5eb735f295b28]

No i wszystko jasne, nuda.

Czytającym przypominam , że kurs do B1 może finansować państwo, wystarczy złożyć podanie.


Autorko - jak długo już mieszkacie w Niemczech?

[Tashira]

Napisane przez holenderka

A powrót razem do Polski i praca Męża tam... Powiem tak, pracując w Rossmannie cały rok zarabiałam tyle co on tu przez miesiąc. Póki co to kupa kasy idzie na moje leczenie, to jest też powód dla którego się nie zdecydowałam na pracę po 8h, tylko jest mi na rękę pracowanie kiedy chcę. I stąd problem aby poznawać nowych ludzi i się zaprzyjaźnić. Z kolei Mąż na przyjaźnie w pracy sobie nie pozwala, bo jest kierownikiem i stara się nie wybierać ani nie spoufalać. Mieliśmy tu jednych dobrych znajomych, ale wrócili do Polski to nie mogli wytrzymać z dala od kraju.

Skoro mąż ma tak dobre cv, doświadczenie oraz zna język to w Polsce bez problemu znajdzie równie dobrą pracę. Może nie az za taka kase ale mysle ze nadal będziecie żyć na niezłym poziomie.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Donatella_Rosa]

I chcesz zostawić męża za granicą na rzecz przyjaciółki, którą pewnie przy dobrych wiatrach będziesz widywać raz na tydzień? I na rzecz rodziców, którzy mają Cię w nosie? To jest jakiś fatalny pomysł, jak Ty na to wpadłaś?
I czemu jako pierwsze opcje mieszkania wpada Ci wpychanie się do rodziców? Młodzi ludzie powinni mieszkać sami. Można wynająć, można kupić nieruchomość.
Jak już chcesz wracać do Polski to zrób to z sensem. Oceń realnie jakie masz szanse na prace i na jakie zarobki, jakie ma szanse mąż, na co będzie was stać. Zorientuj się jakie są zarobki w waszych branżach, ile kosztuje wynajem mieszkania, ile będziecie wydawać na życie, na lekarzy. Czy to wszystko jest warte kilku spotkań z koleżanką.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk