Trudność z uczuciami

[Hope97]

Czesc, piszę tu ponieważ czuje sie pogubiona trochę w relacji.. i wlasciwie to nie wiem czego oczekuje, moze jakiejś sensownej rady a może po prostu wygadać się.. od paru miesięcy spotykam sie z pewnym chłopakiem, ale nie potrafie (albo nie chce) zakochac sie w nim i zaangażować.. odczuwam jakiś niepokój i lęk czy ze mną wszystko jest w porządku, czy moze po prostu nie jesten gotowa na związek? On szybko dążył do związku, wyznał miłość itd a ja sie przestraszyłam tego bo nie czułam tego co on, choć jest fajnym chłopakiem, stara się.. czuje w sobie jakąś blokade, chyba nie ciągnie mnie tak do niego, chociaz chciałabym.. teraz jest w zawieszeniu relacja bo nie wiem czy jest sens to ciągnąć, z jednej strony chcialabym byc w szczesliwym zwiazku bo on jest fajnym chłopakiem ogólnie, z drugiej czuje ze to nie to :/ choć racjonalnie wydaje sie jakbysmy pasowali do siebie itd, tylko chyba tez boje sie ze cos za szybko bedzie szło, mam troche tak jakby opór przed tym.. albo sobie wmawiam bo boje sie zakochac? Bije sie z myślami bardzo i trudno podjąć mi decyzje Czy dać nam szanse i spróbowac jeszcze raz? Bo ciągle mam wątliwości w tym związku, nie wiem nawet co ja naprawdę do niego czuję.

[0f78e7ab4a87196fb8e6ee2746a5f35dfd845f1c_5ee6abf249ce5]

Napisane przez Hope97

Czesc, piszę tu ponieważ czuje sie pogubiona trochę w relacji.. i wlasciwie to nie wiem czego oczekuje, moze jakiejś sensownej rady a może po prostu wygadać się.. od paru miesięcy spotykam sie z pewnym chłopakiem, ale nie potrafie (albo nie chce) zakochac sie w nim i zaangażować.. odczuwam jakiś niepokój i lęk czy ze mną wszystko jest w porządku, czy moze po prostu nie jesten gotowa na związek? On szybko dążył do związku, wyznał miłość itd a ja sie przestraszyłam tego bo nie czułam tego co on, choć jest fajnym chłopakiem, stara się.. czuje w sobie jakąś blokade, chyba nie ciągnie mnie tak do niego, chociaz chciałabym.. teraz jest w zawieszeniu relacja bo nie wiem czy jest sens to ciągnąć, z jednej strony chcialabym byc w szczesliwym zwiazku bo on jest fajnym chłopakiem ogólnie, z drugiej czuje ze to nie to :/ choć racjonalnie wydaje sie jakbysmy pasowali do siebie itd, tylko chyba tez boje sie ze cos za szybko bedzie szło, mam troche tak jakby opór przed tym.. albo sobie wmawiam bo boje sie zakochac? Bije sie z myślami bardzo i trudno podjąć mi decyzje Czy dać nam szanse i spróbowac jeszcze raz? Bo ciągle mam wątliwości w tym związku, nie wiem nawet co ja naprawdę do niego czuję.

Myślę, że to po prostu nie ten facet, albo masz jakieś negatywne doświadczenia z przeszłości z facetami, które Cię jakoś blokują

[OldWorldBlues]

Napisane przez Hope97

Czesc, piszę tu ponieważ czuje sie pogubiona trochę w relacji.. i wlasciwie to nie wiem czego oczekuje, moze jakiejś sensownej rady a może po prostu wygadać się.. od paru miesięcy spotykam sie z pewnym chłopakiem, ale nie potrafie (albo nie chce) zakochac sie w nim i zaangażować.. odczuwam jakiś niepokój i lęk czy ze mną wszystko jest w porządku, czy moze po prostu nie jesten gotowa na związek? On szybko dążył do związku, wyznał miłość itd a ja sie przestraszyłam tego bo nie czułam tego co on, choć jest fajnym chłopakiem, stara się.. czuje w sobie jakąś blokade, chyba nie ciągnie mnie tak do niego, chociaz chciałabym.. teraz jest w zawieszeniu relacja bo nie wiem czy jest sens to ciągnąć, z jednej strony chcialabym byc w szczesliwym zwiazku bo on jest fajnym chłopakiem ogólnie, z drugiej czuje ze to nie to :/ choć racjonalnie wydaje sie jakbysmy pasowali do siebie itd, tylko chyba tez boje sie ze cos za szybko bedzie szło, mam troche tak jakby opór przed tym.. albo sobie wmawiam bo boje sie zakochac? Bije sie z myślami bardzo i trudno podjąć mi decyzje Czy dać nam szanse i spróbowac jeszcze raz? Bo ciągle mam wątliwości w tym związku, nie wiem nawet co ja naprawdę do niego czuję.

Podziwiam ludzi, którzy chcą się zmuszać do miłości i bezmyślnie brnąć w bylejakość dalej. Serio, posiadając wolną wolę i ogromny wybór kandydatów na wyciągnięcie ręki, mając przed sobą całe jeszcze życie (zakładam, że "97" w nicku nie jest tylko dla dekoracji), ci ludzie nie tracą nadziei i postanawiają tkwić w martwym punkcie, mimo faktu, iż sami sobie zdają sprawę z tego, że coś jest nie tak. A prawdziwe życie przelatuje tak naprawdę koło nosa, i to na własne życzenie.

Gdyby to był mężczyzna, którego kochasz i za którym szalejesz, to nie miałabyś wąpliwości. Samo bycie dobrym niestety nie gwarantuje szczęścia w związku.

[Mija62]

Ja nie podziwiam,( może troszkę jednak za to że potrafią dawać tyle szans?) Ja się dziwię. Ja bym nawet na jedno spotkanie nie umówiła się z kimś, kto mnie nie kręci. No szkoda mi mojego czasu i tego kogoś, żeby się nie angażował na darmo.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez OldWorldBlues

Podziwiam ludzi, którzy chcą się zmuszać do miłości i bezmyślnie brnąć w bylejakość dalej. Serio, posiadając wolną wolę i ogromny wybór kandydatów na wyciągnięcie ręki, mając przed sobą całe jeszcze życie (zakładam, że "97" w nicku nie jest tylko dla dekoracji), ci ludzie nie tracą nadziei i postanawiają tkwić w martwym punkcie, mimo faktu, iż sami sobie zdają sprawę z tego, że coś jest nie tak. A prawdziwe życie przelatuje tak naprawdę koło nosa, i to na własne życzenie.

Gdyby to był mężczyzna, którego kochasz i za którym szalejesz, to nie miałabyś wąpliwości. Samo bycie dobrym niestety nie gwarantuje szczęścia w związku.

Jak wyżej. Oczywiście "podziwiam" ironicznie, ze zdziwieniem.

Co z tego, że on fajny, czy miły? Widać nie dla Ciebie. Nie każdy na świecie do nas pasuje. Nie z każdym, nawet chwalonym przez otoczenie, będziemy się dobrze czuć. Brnięcie w znajomość nie ma sensu, unieszczęśliwia. Dobra znajomość po prostu się toczy, rozwija, gładko, bez dramatów i wewnętrznego poczucia "co ja tu robię??".

[cybilla]

po prostu tego nie czujesz - to nie ten facet, nie zakochałaś się, daj sobie spokój. Nie możesz się zmuszać do tego, żeby coś poczuć do niego...

[f284c48a05423b409a451c4db0eed2c1276616e1_6008c4288f43f]

Młoda jeszcze, nie ma doświadczenia i nie wie co robić, dość typowe. Niby źle, ale fajny, więc z nim jest. Do czasu aż pozna takiego, który jej zawróci w głowie, albo facet sam zobaczy że nie ma iskry.

[Hope97]

Dzięki za odpowiedzi.. zerwałam bo tak czułam ze to jest słuszne ale mam jakiś żal że on mnie pokochał a ja nie umiałam sie tak otworzyć na miłość

[OldWorldBlues]

Napisane przez Hope97

Dzięki za odpowiedzi.. zerwałam bo tak czułam ze to jest słuszne ale mam jakiś żal że on mnie pokochał a ja nie umiałam sie tak otworzyć na miłość

Największy banał na świecie, ale czas naprawdę leczy rany. Takie rozwiązanie wyjdzie na dobre zarówno tobie, jak i twojemu dotychczasowemu chłopakowi.

[tiuteraz]

Przechodziłam w życiu coś podobnego co Ty. Uczucia to skomplikowana materia. To nie działa tak, że on jest miły, dobry, uczynny i generalnie złoty chłopak to nasze serce oszaleje z miłości. Możesz pokochać kogoś kto będzie Twoim całkowitym przeciwieństwem i nie spodziewałabyś się tego nigdy po sobie. Dobrze zrobiłaś, że z nim zerwałaś. Jak po kilku spotkaniach nie czujesz chemii, pożądania, fascynacji i pierwszych oznak zauroczenia - nie brnij w to dalej. Dawanie szans, bo może kiedyś coś poczujesz to strata czasu i duże prawdopodobieństwo skrzywdzenia drugiej strony. Po prostu do tanga trzeba dwojga. Jak się zakochasz naprawdę to nie będziesz miała w głowie takich rozterek, wszystko przyjdzie naturalnie i gładko.

[MsN]

Napisane przez Hope97

Czesc, piszę tu ponieważ czuje sie pogubiona trochę w relacji.. i wlasciwie to nie wiem czego oczekuje, moze jakiejś sensownej rady a może po prostu wygadać się.. od paru miesięcy spotykam sie z pewnym chłopakiem, ale nie potrafie (albo nie chce) zakochac sie w nim i zaangażować.. odczuwam jakiś niepokój i lęk czy ze mną wszystko jest w porządku, czy moze po prostu nie jesten gotowa na związek? On szybko dążył do związku, wyznał miłość itd a ja sie przestraszyłam tego bo nie czułam tego co on, choć jest fajnym chłopakiem, stara się.. czuje w sobie jakąś blokade, chyba nie ciągnie mnie tak do niego, chociaz chciałabym.. teraz jest w zawieszeniu relacja bo nie wiem czy jest sens to ciągnąć, z jednej strony chcialabym byc w szczesliwym zwiazku bo on jest fajnym chłopakiem ogólnie, z drugiej czuje ze to nie to :/ choć racjonalnie wydaje sie jakbysmy pasowali do siebie itd, tylko chyba tez boje sie ze cos za szybko bedzie szło, mam troche tak jakby opór przed tym.. albo sobie wmawiam bo boje sie zakochac? Bije sie z myślami bardzo i trudno podjąć mi decyzje Czy dać nam szanse i spróbowac jeszcze raz? Bo ciągle mam wątliwości w tym związku, nie wiem nawet co ja naprawdę do niego czuję.

Robienie sobie czegoś "wbrew sobie'" jest największą krzywdą jaką człowiek może sobie zrobić. Pamiętaj też, że z bycia nawet i dobrym czy miłym związku nie musi być. I czasem nie ma. Tu tak właśnie jest z myślę.

Po za tym najważniejsza sprawa - psycholog bądź terapeuta. Być może masz jakieś negatywne doświadczenia z facetami czy w środowisku z przeszłości i to na Ciebie tak działa, że występuje pewna blokada psychiczna?

Jak zostałaś wychowana, jacy są Twoi rodzice? Nie wiem jak ten aspekt może wpłynąć i czy może mieć coś wspólnego z tym, ale wole zapytać.

[Hope97]

Wiem ze nie bez sensu robić coś na siłę... miałam tak wiele wątpliwosci ze chcialam to skonczyc choc widze ze on mnie kocha i żal ze jakoś miałam blokade przed nim.. tydzien temu zerwałam z nim i czulam ze to jest słuszna decyzja ale jak po kilku dniach odezwał sie to jakos znowu nie jestem pewna czy dobrze zrobilam bo troche mi go jednak brakuje... nie chce robić mu też mętliku w głowie ale też boję się że straciłam kogoś kto mnie obdarzył uczuciem, a mnie to przerosło

[0f78e7ab4a87196fb8e6ee2746a5f35dfd845f1c_5ee6abf249ce5]

Napisane przez Hope97

Wiem ze nie bez sensu robić coś na siłę... miałam tak wiele wątpliwosci ze chcialam to skonczyc choc widze ze on mnie kocha i żal ze jakoś miałam blokade przed nim.. tydzien temu zerwałam z nim i czulam ze to jest słuszna decyzja ale jak po kilku dniach odezwał sie to jakos znowu nie jestem pewna czy dobrze zrobilam bo troche mi go jednak brakuje... nie chce robić mu też mętliku w głowie ale też boję się że straciłam kogoś kto mnie obdarzył uczuciem, a mnie to przerosło

Jeśli nie jesteś pewna swoich uczuć to daj mu spokój i nie mieszaj mu w głowie.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Hope97

Wiem ze nie bez sensu robić coś na siłę... miałam tak wiele wątpliwosci ze chcialam to skonczyc choc widze ze on mnie kocha i żal ze jakoś miałam blokade przed nim.. tydzien temu zerwałam z nim i czulam ze to jest słuszna decyzja ale jak po kilku dniach odezwał sie to jakos znowu nie jestem pewna czy dobrze zrobilam bo troche mi go jednak brakuje... nie chce robić mu też mętliku w głowie ale też boję się że straciłam kogoś kto mnie obdarzył uczuciem, a mnie to przerosło

Gdy wyrwą człowiekowi zepsuty ząb, to czuje miejsce po wyrwaniu, bo jest rana, która się musi zagoić. Czy to oznacza, że chciałby wstawienia tego samego zęba na nowo? Nie. Ten facet oczywiście nie jest w żaden sposób "zepsuty" - zepsuty w sensie bezsensownego był Wasz związek. Podjęłaś niełatwą, ale słuszną decyzję i przebolej. Jesteś dorosła i naprawdę nic Ci się nie stanie od odrobiny żalu i smutku. Czas leczy rany. A związku w szczęściu uczuciem jedynie jednej ze stron nie utrzymasz. Za moment znowu byłoby to samo.

[Hope97]

Czyli myślicie ze nie można nauczyć sie kogoś kochać? Nie wiem czemu nie mogłam po prostu być z nim szczęśliwa, to mnie trochę nurtuje. Jakbym nie mogła się tak zaangażować, przeciez to nie jest tak że od razu wybucha miłość tylko że ja nie umiałam przełamać się i zaufać, pokochać.. nawet przeszło mi przez myśl ze czuję coś do niego tylko jakoś wypierałam to ale czy to jest możliwe?

[f284c48a05423b409a451c4db0eed2c1276616e1_6008c4288f43f]

Napisane przez Hope97

Czyli myślicie ze nie można nauczyć sie kogoś kochać?

Nie... Chciałbym żeby tak było.

[0f78e7ab4a87196fb8e6ee2746a5f35dfd845f1c_5ee6abf249ce5]

Napisane przez Hope97

Czyli myślicie ze nie można nauczyć sie kogoś kochać? Nie wiem czemu nie mogłam po prostu być z nim szczęśliwa, to mnie trochę nurtuje. Jakbym nie mogła się tak zaangażować, przeciez to nie jest tak że od razu wybucha miłość tylko że ja nie umiałam przełamać się i zaufać, pokochać.. nawet przeszło mi przez myśl ze czuję coś do niego tylko jakoś wypierałam to ale czy to jest możliwe?

Nie da się nauczyć, bo to nie jest zależne od naszej woli czy kogoś pokochamy. I nie, gdybyś coś do niego czuła to nie miałabyś co do tego wątpliwości.

[tiuteraz]

Nie da się nauczyć kogoś kochać.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Hope97

Czyli myślicie ze nie można nauczyć sie kogoś kochać? Nie wiem czemu nie mogłam po prostu być z nim szczęśliwa, to mnie trochę nurtuje. Jakbym nie mogła się tak zaangażować, przeciez to nie jest tak że od razu wybucha miłość tylko że ja nie umiałam przełamać się i zaufać, pokochać.. nawet przeszło mi przez myśl ze czuję coś do niego tylko jakoś wypierałam to ale czy to jest możliwe?

Nie. Gdyby się tak dało, to na świecie prawie nie byłoby dramatów miłosnych i nieudanych związków. Gdy uczucie wygasa, to można wybrać pracę nad związkiem (niektórzy to nazywają "wybieraniem miłości") i podsycić uczucie, spróbować na nowo i nieraz się coś takiego uda. Natomiast tu nie ma nad czym pracować, bo Ty nie kochałaś, nie kochasz i nie pokochasz. Zabrakło tego "czegoś" co zmienia "bardzo cię lubię, doceniam, szanuję" w jednak ten stopień wyżej, w to "coś".

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez Hope97

Czyli myślicie ze nie można nauczyć sie kogoś kochać?

Nie. Można się zakochać dopiero po bliższym poznaniu. Natomiast skoro wy byliście razem to raczej nie znaliście się tylko z widzenia

[chyntia]

Dla Was to wszystko takie czarno-białe. Czasem sytuacja życiowa sprawia, że mamy pewne opory przed wchodzeniem w zobowiązania. Może to nie jest tak, że to nie "ten" tylko to nie wasz czas.

[0f78e7ab4a87196fb8e6ee2746a5f35dfd845f1c_5ee6abf249ce5]

Napisane przez chyntia

Dla Was to wszystko takie czarno-białe. Czasem sytuacja życiowa sprawia, że mamy pewne opory przed wchodzeniem w zobowiązania. Może to nie jest tak, że to nie "ten" tylko to nie wasz czas.

To co? Ma oszukiwać faceta, bo może jednak coś do niego poczuje? Nie, jak nie czujesz to już nie poczuje i kropka.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ellen_Ripley]

Napisane przez chyntia

Dla Was to wszystko takie czarno-białe. Czasem sytuacja życiowa sprawia, że mamy pewne opory przed wchodzeniem w zobowiązania. Może to nie jest tak, że to nie "ten" tylko to nie wasz czas.

Pewne kwestie to właśnie czerń i biel. Bowiem na tej zasadzie (że może ten, ale nie ten czas....) można domniemywać, że pasuje do nas życiowo jeszcze 20 innych osób, ale "nie ten czas". Właśnie sztuka udanego związku polega na tym, że jest również zgranie się w czasie. Bo co? Ktoś ma czekać 5 lat, aż partner do niego dołączy uczuciowo? Bez sensu.

"Ten właściwy" oznacza również właściwy czas. Jeżeli jest inaczej, to nie jest właściwym. Tyle.

[Grabi97]

[1=0f78e7ab4a87196fb8e6ee2 746a5f35dfd845f1c_5ee6abf 249ce5;87136207]To co? Ma oszukiwać faceta, bo może jednak coś do niego poczuje? Nie, jak nie czujesz to już nie poczuje i kropka.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Amen.

[Hope97]

To prawda ze uczucia to nie zawsze czerń i biel.. mam wrażenie że jest dla mnie ważną osobą, tylko ja się przestraszyłam tempa i deklaracji jakie padły w szybkim czasie.. :/ za bardzo czułam nacisk i moze dlatego tak to się potoczyło.. trochę tesknie za nim i nawet jak ostatnio spotkałam go przypadkiem to miałam wrażenie ze to nie koniec, ze z tego mogłaby być piękna miłość, sama nie wiem. On jest świetnym chłopakiem. Najlepsze jest to ze na 1 naszym spotkaniu poczułam ze będziemy razem a potem jakoś zablokowałam się i raz coś kiełkowało a raz byłam pewna ze to nie to..chyba nie jestem gotowa na to wszystko a kto wie co przyniesie życie

[tiuteraz]

Możesz tęsknić za nim jak za przyjacielem.

Może powiem Ci jak to jest na swoim przykładzie. Niedawno poznałam faceta. Na początku znajomości czułam fascynację nim, on także był mną zainteresowany, rozmawialiśmy, czułam w dniu spotkania charakterystyczne motylki w brzuchu, a gdy coś opowiadał to myślałam, że mogłabym słuchać go bez końca. Po jakimś czasie znajomość zaczęła się psuć. Aktualnie choć mam z nim kontakt (sprawy zawodowe) to już tego nic czuje, jest mi zupełnie obojętny. Nie są to nawet negatywne uczucia, nie rozmyślam o nim po spotkaniach, patrzę na niego i nic, zero chemii, zero pociągu seksualnego. Stał mi się obojętny, wciąż myślę, że to fajny facet, ale to za mało. Etap fascynacji minął. To nie ten facet. To tak nie działa, że pojawia się, znika, znów pojawia i znika. Tam gdzie jest miłość jest też stabilność.

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Napisane przez chyntia

Dla Was to wszystko takie czarno-białe. Czasem sytuacja życiowa sprawia, że mamy pewne opory przed wchodzeniem w zobowiązania. Może to nie jest tak, że to nie "ten" tylko to nie wasz czas.

Potwierdzam Byłam w sytuacji, kiedy to mężczyzna po przejściach podchodził do związku jak do jeża, bojąc się zaangażowania i nie otwierając się na miłość. A teraz z kolei ja mam problemy ze zdrowiem, bardzo się boję, że przez to nie znajdę pracy, i nie szukam żadnej miłości. Także faktycznie, są takie sytuacje, kiedy się jest niegotowym na związki...

Tyle tylko, że właśnie. Jak się czuje, że to nie ten czas, jest jakaś blokada, bardziej kogoś ranimy niż uszczęśliwiamy... to jednak trzeba odejść. Bo brnąć w coś ze świadomością, że się niczego nie czuje...? Myślę, że to nie w porządku. Każdy przecież zasługuje na miłość, i chłopak, i Autorka. A tkwiąc w takim układzie jak teraz, żadne z nich tej odwzajemnionej miłości tak naprawdę nie dostaje.

[Hope97]

Wiem i staram się zrozumieć o co mi chodzi, chyba za bardzo przeżywam wszystko.. już nawet myślę o wizycie u psychologa, może to mnie jakoś ukierunkuje.. bo najgorsze jest że ja go ogólnie lubię i tęsknię nawet gdy nie mamy kontaktu, ale przy spotkaniach nie czuję się jakoś swobodnie, czuje że coś jest nie tak, tak jakbyśmy znali się powierzchownie i nie mogło dojść do prawdziwego uczucia, zaangażowania i bliskości. Takie niby fajnie, wesoło itd ale męczące dla mnie. Być może mimo ze to ogólnie dobry chłopak to nie pasujemy do siebie, takie uczucie towarzyszy mi w sumie już dawno

[tiuteraz]

Myślę, że to dobry pomysł aby wybrać się do psychologa, pomoże Ci to wszystko poukładać.

Z boku wygląda to tak, że dalej w tej znajomości grzebiesz. Skoro zakończyłaś to już nie wracaj. Jeśli nie czułaś tego "czegoś" to się to raczej nie pojawi. To, że czasem za nim tęsknisz jest czymś zupełnie normalnym. Skoro lubiłaś go to poniosłaś pewną stratę. To, że jest dobry nie oznacza, że pojawi się miłość. To tak nie działa.

Jak naprawdę pojawi się w Twoim życiu osoba, która pokochasz to będziesz to wiedziała. Nie będziesz miała wątpliwości, nie będziesz czuła się zagubiona i zmęczona. Możliwe, że jeszcze nie przeżyłaś tego i nie masz odniesienia. To prawdziwe uczucie się pojawi samo. Nic nie będziesz musiała w tym kierunku robić, uczyć się, na siłę wymuszać na sobie. To nie ten facet.

[Hope97]

To nie jest tak ze ja grzebię w tej znajomości.. bo ona trwa nadal - ni to para ni przyjaciele.. on wie o moich odczuciach, spróbowalismy po prostu zwolnic i skupic sie na tym aby się dobrze poznać ale mi towarzyszą skrajne uczucia - nie chcę go stracić i tęsknie jak nie mamy kontaktu (nawet przez myśli mi przeszło ze moze jestem zakochana) a jednocześnie wcale nie jestem szczęśliwa, nawet czasem odczuwam silny stres związany z tą sytuacją może po prostu boję się być sama, nie wiem, bo chyba gdybym była zakochana to jednak otworzyłam sie bardziej i nie męczyła tak wątpliwościami ;/