Staraczki 2019, część 7

[dorotka1066]

Napisane przez klakla91

Zaciskam kciuki!

Mocno przytulam i trzymam kciuki, zebyście wyszli zwycięsko z tego kryzysu

Trochę się tego obawiam u nas, 13 lat razem, 5 po ślubie, prawie 3 lata starań. Boję się, że jak już się uda to nie będziemy potrafili się odnaleźć w nowej rzeczywistości.

Właśnie cały czas mi to chodzi po głowie... dam znać po porodzie jak to wszystko funkcjonuje u nas w tym roku też 5 rocznica ślubu

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[NotreDame]

[1=a79790139dd0658ebd8b23c e8e3846ca00e1de31_65bd820 1a8975;88746420]A co to jest dwupłytowe łożysko?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]


Dwuplatowe (głupi słownik), mam dwa płaty łożyska, czyli w skrócie można powiedzieć, że mam dwa łożyska.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[1a9c51b4548d89d11e721d236c99b8ab04e98e50_62b39ef2e88cf]

Napisane przez dorotka1066

To co piszesz jest bardzo ważne i potrzebne, tak jak pisze Stotek. Dla mnie dużym zaskoczeniem było to, że jasne, wszystkie te wydarzenia wzmocniły nasz związek, a jednocześnie przeniosły go na inny poziom. Odkąd zaszłam w ciążę, staliśmy się bardziej rodzicami niż parą samą w sobie. Tak jak już pisałam ja zupełnie straciłam zainteresowanie seksem, mąż się nie przystawia, bo się boi. Przytulamy się, ale tak żeby nie gnieść brzucha, albo tak, żeby mąż czuł kopniaki. Widzę też, że jeśli ja się do niego nie zbliżę to on sam też tego nie robi. Tłumaczy to tym, że nie chce mi sprawiać dyskomfortu. Bardzo mało między nami takiej fizycznej bliskości, którą kiedyś zapewnialiśmy sobie seksem, a teraz jakoś słabo z czymkolwiek. Kiedyś robiliśmy sobie wieczorne seanse z jakimś dobrym jedzeniem i alkoholem. Teraz obydwoje padamy wieczorami i zasypiamy po jednym odcinku serialu, alko wiadomo, że odpada, wyżerka też bo mam cukrzycę więc muszę trzymać dietę. Także z dawnych przyjemności w sumie mało co zostało, a jak dziecko przyjdzie na świat to już w ogóle będzie kosmos
Oczywiście nie chcę, żeby ktoś odebrał moją wypowiedź jako narzekanie. Jesteśmy szczęśliwi, że nasze marzenie się spełnia, cieszymy się z każdego etapu ciąży i wokół tego kręci się obecnie nasze życie. Po prostu jestem zaskoczona tym jak z czasem zmieniają się relacje między ludźmi. W sumie my też długo jesteśmy ze sobą, bo już 11 lat i nie znamy innego życia niż bezdzietnej pary. Może tak ciężko się teraz przestawić, bo tamten etap trwał za długo

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Warto jest dzielić się doświadczeniami. To, co napiszę, może być okropne, ale przez pierwszy miesiąc, to chciałam powrócić do poprzedniego życia. Raczej ze zmęczenia takie głupie, tępe myśli przychodziły do głowy. Wstawałam normalnie, jak na kacu, ale dobrze, że była mama obok. Mąż półprzytomny chodził. Np. budził mnie o 2 w nocy, bo dzidzia zrobiła kupkę, a ja mu odpowiedziałam: daj Ty mi spokój, chcę chociaż godzinę spać, spać, spać, spać i jeszcze raz spać. Ale podniosłam się resztkami sił. Mąż naszykował ciepłą wodę i jakoś wspólnie przewinęliśmy, wiecie przez ten pierwszy okres. Teraz idzie jak z płatka, czas leci, dzidzia jest już spora, więcej kuma. Teraz mnie straszyła ciotka: poczekaj, jak będzie chodzić, wtedy dopiero nic nie zrobisz. A ja mówię: e tam, teraz dam radę. Jak się wyśpię, to dam radę. 4-5 godzin snu ciągiem to rarytas wielki. Daliśmy radę i to jest najważniejsze. To są moje przeżycia z tej drugiej strony. Przepraszam, ale punkt widzenia się zmienia. Nie chodzi o narzekanie, tylko o realia, o faktyczne zmęczenie. Teraz, jak widzę kobietę w stanie błogosławionym, to już do głowy przychodzą myśli typu: współczuję tego wstawania nocnego i koczowania, dobrze, że już to za mną, uff. To jest takie właśnie dziwne, sama na siebie jestem zła, bo wcześniej, to po prostu byłam zazdrosna. Ja nie chcę kogoś z Was straszyć, nie o to mi chodzi, bardziej o to, że niekoniecznie może być cukierkowo. Nie wolno się zgubić. Przytulanki też stały się rzadsze. Tak czy siak trzymam mocne kciuki za wszystkie dziewczyny i życzę samych cudownych chwil. Jestem z Wami. Buziaczki.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[NotreDame]

[1=1a9c51b4548d89d11e721d2 36c99b8ab04e98e50_62b39ef 2e88cf;88746762]Warto jest dzielić się doświadczeniami. To, co napiszę, może być okropne, ale przez pierwszy miesiąc, to chciałam powrócić do poprzedniego życia. Raczej ze zmęczenia takie głupie, tępe myśli przychodziły do głowy. Wstawałam normalnie, jak na kacu, ale dobrze, że była mama obok. Mąż półprzytomny chodził. Np. budził mnie o 2 w nocy, bo dzidzia zrobiła kupkę, a ja mu odpowiedziałam: daj Ty mi spokój, chcę chociaż godzinę spać, spać, spać, spać i jeszcze raz spać. Ale podniosłam się resztkami sił. Mąż naszykował ciepłą wodę i jakoś wspólnie przewinęliśmy, wiecie przez ten pierwszy okres. Teraz idzie jak z płatka, czas leci, dzidzia jest już spora, więcej kuma. Teraz mnie straszyła ciotka: poczekaj, jak będzie chodzić, wtedy dopiero nic nie zrobisz. A ja mówię: e tam, teraz dam radę. Jak się wyśpię, to dam radę. 4-5 godzin snu ciągiem to rarytas wielki. Daliśmy radę i to jest najważniejsze. To są moje przeżycia z tej drugiej strony. Przepraszam, ale punkt widzenia się zmienia. Nie chodzi o narzekanie, tylko o realia, o faktyczne zmęczenie. Teraz, jak widzę kobietę w stanie błogosławionym, to już do głowy przychodzą myśli typu: współczuję tego wstawania nocnego i koczowania, dobrze, że już to za mną, uff. To jest takie właśnie dziwne, sama na siebie jestem zła, bo wcześniej, to po prostu byłam zazdrosna. Ja nie chcę kogoś z Was straszyć, nie o to mi chodzi, bardziej o to, że niekoniecznie może być cukierkowo. Nie wolno się zgubić. Przytulanki też stały się rzadsze. Tak czy siak trzymam mocne kciuki za wszystkie dziewczyny i życzę samych cudownych chwil. Jestem z Wami. Buziaczki.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]


Ja to mowie sobie, że teraz to najłatwiejsza część, później sie dopiero zacznie.
Chociaż z zazdrością patrzę na mojego męża, który wychodzi na 4 piętro bez zadyszki.
Jestem powolna jak moja matka


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[dorotka1066]

Napisane przez NotreDame

Ja to mowie sobie, że teraz to najłatwiejsza część, później sie dopiero zacznie.
Chociaż z zazdrością patrzę na mojego męża, który wychodzi na 4 piętro bez zadyszki.
Jestem powolna jak moja matka


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Ja z zazdrością patrzę na ludzi beztrosko jedzących lody

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mikoma]

Starania potrafią bardzo przeorać związek. My może nie jesteśmy jakimiś dinozaurami w tym temacie, wielu problemów w ogóle nie musieliśmy przerabiać, ale pamiętam jak na początku byliśmy przekonani, że wszystko pójdzie łatwo, bo przecież każdy mówi, że odstawisz tabletki i zaraz jesteś wiatropylna. A to tak nie działa. Wtedy nie mieliśmy pojęcia jaki wpływ na to wszystko ma nasz styl życia i że na własne życzenie jesteśmy niepłodni. Przez te 9 miesięcy starań o pierwszą ciążę ciężko było wyciągnąć jakąkolwiek przyjemność z seksu, szczególnie w płodne dni, kiedy teoretycznie powinno być przecież najfajniej. Ale to myślenie, że musi być tego i tego dnia, że muszą być konkretne pozycje mnie dobijało. Co miesiąc wkręcanie sobie, że może się udało, że chyba mam objawy. W końcu okropne słowa mojej lekarki, która stwierdziła, że jak przez 2 miesiące leki nie zadziałają, to mamy iść do kliniki. A potem strata i też dramat, bo ja, mimo że i tak chyba poradziłam sobie z tym całkiem dobrze, to i tak miałam doły, przez 2 miesiące żyłam tylko tym i zastanawianiem się jak to się stało i co zrobić, żeby się nie powtórzyło. A mąż, chociaż też przeżywał, to podchodził na chłodno, bo przecież od początku z ciążą było źle i zanim się zdążył przyzwyczaić, to się skończyło. Ja jeszcze czasami o tym myślę, tym bardziej, że zbliża się termin porodu tamtej ciąży i wciąż mnie to kłuje.

Ale powiem wam, że teraz nie jest wcale lepiej. Ja się ciągle zamartwiam. Teraz tym, że dziecko się słabo rusza albo ja nie umiem tego wyczuć, bo bardzo rzadko czuję. Już mam takie fazy, że 2 razy dziennie potrafię detektor włączyć (a najchętniej to ciągle bym z nim chodziła) i mimo że tętno jest i że wtedy słychać bulgotanie i jakby ruchy, to i tak się denerwuję. Totalnie mi nie służą wizyty co miesiąc. Prawie nic jeszcze nie kupiłam, bo się boję. I tutaj też się z mężem nie rozumiemy, bo on uważa, że skoro lekarz mówi, że jest książkowo i skoro serce bije i brzuch mi rośnie, to przecież nie ma się czym martwić. A ja jak mam doła to na maksa i nic mi się nie chce, przez co nie mam ochoty na wspólne spędzanie czasu. Najchętniej bym leżała i się zastanawiała czy dziecko się rusza. Chociaż w sprawach seksualnych jest teraz rewelacyjnie, mi się bardzo podniosło libido, ale znowu dużo pozycji, które lubimy jest teraz dla nas zakazane i też jest rzadziej, bo mąż się trochę boi.

Czasami próbuję sobie wyobrażać jak to będzie potem, chociaż jak tylko zaczynam o tym myśleć, to mnie od razu ogarnia czarnowidztwo "o ile będzie jakieś potem, o ile to wszystko się w ogóle dobrze skończy". Na pewno będzie trudno, tym bardziej, że mąż od października wraca trochę do pracy stacjonarnej, często ma na rano i jak każdy musi się wysypiać. Przez pierwsze miesiące nie będziemy mieć właściwie żadnej pomocy ze strony babć (chociaż mam nadzieję, że może czasami obiad ugotują), do tego pora roku będzie depresyjna. Na pewno z każdej strony będą też "dobre rady" (szczególnie od mojej mamy i siostry) i przez to bardzo się obawiam depresji i tego, jak to wpłynie na małżeństwo.

Nie wiedziałam, że to będzie aż takie trudne - najpierw prawie rok starań, potem poronienie, a teraz strach o dziecko i o przyszłość.

[rysienka]

Ważne tematy dziewczyny poruszyłyście. Nasze starania trwały prawie dwa lata, długo i niedługo. Od początku ciąży jestem na jakimiś euforycznym hype'ie i z każdym tygodniem coraz większym i mam wrażenie, że tych dwóch lat nie było dosłownie dostałam jakiejś amnezji - wydaje mi się, że to po prostu wyparcie. To był okropny czas, szczególnie od poronienia w zeszłym roku, miałam myśli, że nigdy już mamą nie zostanę. Nasz związek mam wrażenie to umocniło, mimo że były gorsze momenty to czułam, że coraz mocniej ściskamy się za ręce i obiecaliśmy sobie, że cokolwiek się nie stanie to przetrwamy to i wyjdziemy z tego silniejsi i będziemy szczęśliwi, z tym dzieckiem czy bez. Przed zajściem bałam się, że całą ciąże spędze na internecie wyszukując objawy, smutne historie etc, będę cała w nerwach itd. Jest zupełnie inaczej, nie czytam, nie nakręcam się, ufam lekarzowi, słucham się organizmu, który mówi mi, że wszystko z naszym maluszkiem jest ok (czuję, że tam siedzi we mnie mały chłopczyk ).
Innym tematem natomiast będzie poród, połóg i czas z małym dzieckiem. Póki co nie wyobrażam sobie siebie w tej nowej rzeczywistości, ale staram się myśleć pozytywnie. Zdaje sobie jednak sprawę, że z tej euforii niewiele może pozostać i permanentne zmęczenie ją zabije. Zobaczymy co czas pokaże.

[NotreDame]

Napisane przez dorotka1066

Ja z zazdrością patrzę na ludzi beztrosko jedzących lody

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Jako jeżdżąca beztrosko lody-przepraszam!



Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[orzeszkova]

Ja właśnie wracam z wizyty, pochwale się, ze widziałam dzisiaj bijące serduszko

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[dorotka1066]

Napisane przez NotreDame

Jako jeżdżąca beztrosko lody-przepraszam!



Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Spoko zazdroszczę, ale tak w granicach normy, nie mam ochoty nikogo zabić za te lody

Napisane przez orzeszkova

Ja właśnie wracam z wizyty, pochwale się, ze widziałam dzisiaj bijące serduszko

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Gratulacje

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[rysienka]

Napisane przez orzeszkova

Ja właśnie wracam z wizyty, pochwale się, ze widziałam dzisiaj bijące serduszko

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

orzeszkova cudownie! a jak Ty sie czujesz?:love :

[MoszKa88]

Napisane przez orzeszkova

Ja właśnie wracam z wizyty, pochwale się, ze widziałam dzisiaj bijące serduszko

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Gratuluje!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[stotek]

orzeszkova gratuluję ️ to musi być przepiękny moment

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[meggie94]

Orzeszkova ogromne gratulacje


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[mikoma]

Napisane przez orzeszkova

Ja właśnie wracam z wizyty, pochwale się, ze widziałam dzisiaj bijące serduszko

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Super, gratulacje


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[NotreDame]

Napisane przez orzeszkova

Ja właśnie wracam z wizyty, pochwale się, ze widziałam dzisiaj bijące serduszko

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Gratulacje!
Spokojnych 8 miesięcy


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[ulotnamelodia]

Napisane przez orzeszkova

Ja właśnie wracam z wizyty, pochwale się, ze widziałam dzisiaj bijące serduszko

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Cudownie, to musi być piękna chwila .


U mnie pęcherzyk zdecydował się sam pęknąć, więc transfer będzie wcześniej . Na wizycie u dzisiejszego lekarza zgłupiałam, bo absolutnie kazał przyjść na wlew pomimo histeroskopii. Paśnik w zaleceniach napisał to lub to, więc już sama nie wiem czy iść czy nie, nie chcę przedobrzyć... Stotek proszę doradź .

[stotek]

Nie pomogę niestety, bo u Ciebie jest problem z tym polipowatym endo, a ja nie wiem, jak Accofil może na nie wpłynąć

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[orzeszkova]

Napisane przez rysienka

orzeszkova cudownie! a jak Ty sie czujesz?:love :

Dziękuję za wszystkie gratulacje
Ja się czuję dokladnie tak jak przed ciążą, jedynie może to że powiększyłem się w okolicach brzucha.
Niemozliwe żeby to już było widać, ale jak tak patrzę na mój brzuch to daleko mu do płaskiego. Możliwe że to od proga, albo pod prostu jakieś wzdęcie.
Ale rzeczywiście to radosny moment, mąż też szczęśliwy. Korci nas żeby się tym z kimś podzielić, ale będziemy się wstrzymywać z tym jeszcze parę tygodni.
A wy kiedy mówiliście?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[dorotka1066]

Napisane przez orzeszkova

Dziękuję za wszystkie gratulacje
Ja się czuję dokladnie tak jak przed ciążą, jedynie może to że powiększyłem się w okolicach brzucha.
Niemozliwe żeby to już było widać, ale jak tak patrzę na mój brzuch to daleko mu do płaskiego. Możliwe że to od proga, albo pod prostu jakieś wzdęcie.
Ale rzeczywiście to radosny moment, mąż też szczęśliwy. Korci nas żeby się tym z kimś podzielić, ale będziemy się wstrzymywać z tym jeszcze parę tygodni.
A wy kiedy mówiliście?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

My powiedzieliśmy rodzicom i mojej siostrze tydzień po pozytywnej becie, nie umiałabym tego ukryć. Reszcie ok 10-12tygodnia.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ulotnamelodia]

Napisane przez stotek

Nie pomogę niestety, bo u Ciebie jest problem z tym polipowatym endo, a ja nie wiem, jak Accofil może na nie wpłynąć

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Wlew będzie robić jeszcze ktoś inny, więc jeszcze to skonsultuje u 3 źródła.

---------- Dopisano o 20:52 ---------- Poprzedni post napisano o 20:51 ----------

Napisane przez orzeszkova

Dziękuję za wszystkie gratulacje
Ja się czuję dokladnie tak jak przed ciążą, jedynie może to że powiększyłem się w okolicach brzucha.
Niemozliwe żeby to już było widać, ale jak tak patrzę na mój brzuch to daleko mu do płaskiego. Możliwe że to od proga, albo pod prostu jakieś wzdęcie.
Ale rzeczywiście to radosny moment, mąż też szczęśliwy. Korci nas żeby się tym z kimś podzielić, ale będziemy się wstrzymywać z tym jeszcze parę tygodni.
A wy kiedy mówiliście?
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Nikomu nie mówiliście o ivf? Moja teściowa co chwilę mnie pyta kiedy mi wszczepią zarodek .

[gr8ania]

Dziewczyny, która ma ochotę założyć nową część?

---------- Dopisano o 22:32 ---------- Poprzedni post napisano o 22:26 ----------

Napisane przez orzeszkova

Ja właśnie wracam z wizyty, pochwale się, ze widziałam dzisiaj bijące serduszko

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

gratulacje

[ParoleParole]

Napisane przez orzeszkova

Dziękuję za wszystkie gratulacje
Ja się czuję dokladnie tak jak przed ciążą, jedynie może to że powiększyłem się w okolicach brzucha.
Niemozliwe żeby to już było widać, ale jak tak patrzę na mój brzuch to daleko mu do płaskiego. Możliwe że to od proga, albo pod prostu jakieś wzdęcie.
Ale rzeczywiście to radosny moment, mąż też szczęśliwy. Korci nas żeby się tym z kimś podzielić, ale będziemy się wstrzymywać z tym jeszcze parę tygodni.
A wy kiedy mówiliście?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Gratuluję serduszka

My powiedzieliśmy moim rodzicom na Wigilię był 7 tydzień wtedy. Potem na dzień dziadka i babci moim dziadkom powiedzieliśmy i już się samo rozniosło. Jedynie męża babciom jakoś pod koniec lutego. Ale tu też że względu, że jedna by przyjeżdża ciągle i mi głowę zawracała a u mnie początek ciąży był trochę senny. I łatwiej było mi udawać chodzenie do pracy i odpoczywać w domu.
Wcześniej wiedziała moja bardzo bliska koleżanka z pracy. W sumie od razu po teście.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[pink_rabbit22]

Napisane przez orzeszkova

Ja właśnie wracam z wizyty, pochwale się, ze widziałam dzisiaj bijące serduszko

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Cudownie gratulacje

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[klakla91]

Napisane przez orzeszkova

Ja właśnie wracam z wizyty, pochwale się, ze widziałam dzisiaj bijące serduszko

Pięknie <3

Napisane przez ulotnamelodia

Nikomu nie mówiliście o ivf? Moja teściowa co chwilę mnie pyta kiedy mi wszczepią zarodek .

Hahah, dobra nasi rodzice nic nie wiedzą o in vitro. Może jeśli się uda to powiemy, ale też niekoniecznie. A za Ciebie trzymam kciuki niezależnie czy z wlewami czy też bez. W obu przypadkach nie zaszkodzą

[Barbarka992]

Orzeszkova gratulacje

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[gr8ania]

ponieważ nie było chętnych, założyłam nowy wątek

https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=1281954

zapraszam