Miał być ślub i nie ma nic....moja historia.

[201803290936]

Napisane przez eyo

ja Ci może napiszę w prostych słowach co Ci się przytrafiło:
poznałaś, zdawałoby się, księcia z bajki - koleś rozkochał Ciebie w sobie, szybko razem zamieszkaliście, zaczął Cię mamić słodkimi słowami a ślubie i białej sukni (taki tam standard, nie wpadł na to, że Tobie to średnio leży) - no i cacy do czasu aż zaczęły wychodzić trupy z szafy a największym trupem w tej całej historii jest fakt, że koleś szukał naiwnej panny, która jego matce spłaci kredyt za dom w którym nie będziesz mieszkać

wiesz co byś robiła niebawem? to ja Ci powiem - byłabyś rozwódką (w najlepszy wypadku) z kredytem na cudzy dom w którym mieszka obca Ci patologiczna rodzina i której nie możesz się z tej chałupy pozbyć

krótko i zwięźle - koleś wyrwał Cię w celach finansowych i to, że w sytuacji w której cele finansowe okazały się niemożliwe do zrealizowania facet przestał się z Tobą kontaktować nie dziwi w ogóle

on Cię nie kochał tylko chciał interes ubić, interes nie wyszedł więc brak emocji z jego strony nie dziwi bo ich nigdy tam nie było, wpadłaś jak śliwka w kompot i całe szczęście, że się z tego wyplątałaś

rada na przyszłość - zasługujesz na więcej i wymagaj dla siebie więcej

Mocnooo prawdopodobna wersja.

[jaaaa11]

Wiem jak to wygląda ale to dwa nie znaczy że łatwo sobie z tym poradzić

Wysłane z mojego SM-J510FN przy użyciu Tapatalka

[eyo]

Napisane przez jaaaa11

Wiem jak to wygląda ale to dwa nie znaczy że łatwo sobie z tym poradzić

Wysłane z mojego SM-J510FN przy użyciu Tapatalka

ja myślę, że bycie tak wykorzystanym powoduje, że nawet trudniej sobie z tym poradzić bo jedno to rozstać się bo np. związek się nie układał (boli ale no zdarza się) a drugie to rozstać się w poczuciu, że nie można ufać drugiej osobie

myślę natomiast, że kiedy otrząśniesz się z tej całej sytuacji to docenisz fakt, że zwiałaś z tego związku zanim ten facet zrobił z Ciebie bezwolną lalkę bez poczucia własnej wartości (bo jego zachowanie ewidentnie sugeruje, że do tego dążył - jak wiadomo łatwo jest sterować ludźmi zgnębionymi psychicznie)

poza tym zachowania, które prezentowała jego matka (posunięcie się do przemocy fizycznej) jak i reakcja tego faceta (a raczej jej brak) sugerują, że nie minęło by wiele czasu do tego aż on by się do takich czynów posunął - bo takim typom często po ślubie odbija, jakieś poczucie posiadania drugiego człowieka się takim włącza i jest równia pochyła

[jaaaa11]

Ja mam świadomość że dla Was to jest dziwne i że dawno powinnam już to urwać ale ja sobie nie mogę poradzić psychicznie tym. Cały czas jestem w dolku. Są dni że jest ok A są dni że nie wiem co z sobą robić.

Wysłane z mojego SM-J510FN przy użyciu Tapatalka

[elvegirl]

Ale to przecież nic dziwnego, skoro minęło mało czasu (tak, mało) i skoro on ciągle jest jakoś tam obecny w Twoim życiu. Dlatego trzeba w końcu zatrzasnąć te drzwi.

[jaaaa11]

Chyba faktycznie trzeba urwać kontakt wstrząsnąć drzwi i iść dalej . Miesza mi w głowie. Gadaniem że on żałuję że tak wyszło że zbyt pochopna decyzja że nie wyklucza tego że chciałby wrócić ale że jest na to za wcześnie bo oboje musimy sobie poleczyc rany po tym co się stało.

Nie wiem czy powinnam się z tego śmiać bo to aż dziwnie brzmi:d

Wysłane z mojego SM-J510FN przy użyciu Tapatalka

[elvegirl]

Jakim cudem on Ci w ogóle może mieszać w głowie, skoro wiesz doskonale jak było? Jaka pochopna decyzja? Chyba że chodzi mu o Twoją, że nie weźmiesz tego kredytu
Daj spokój, przecież to co on mówi jest na pograniczu śmieszności i tak zwanego żal.pl

[e60e5454b131baabfef11f4156e093bc04f95d5e_5ebdcd725ac57]

Jak go będziesz tak wpuszczać co jakiś czas w swoje życie to ciągle będziesz jedną nogą w przeszłości. Moim zdaniem nie powinnaś z nim dyskutować. Teraz ci ciężko, ale z czasem będzie lepiej i lepiej. Ty potrzebujesz tego czasu.

[elvegirl]

Dokładnie, czasu i zamknięcia tego rozdziału.
Autorka tylko pokazuje eksowi, że jeszcze może coś ugrać, że jeszcze może jednak da się ją trochę wykorzystać.

[Asior77]

Po co się z nim kontaktujesz?
Wcale się nie dziwie, że jesteś w dołku, skoro nie potrafisz zamknąć tego rozdziału.

[jaaaa11]

Miało nie być gadania o przeszłości. Mowiłam mu że powinniśmy od siebie w końcu odpocząc, minęły 2 miesiące od rozstania... A my dalej siedzimy w tym, taka relacja miedzy kocham a spierdalaj... bo to tak wygląda. Z początku nasz kontakt był burzliwy, robiliśmy sobie na złość, w sumie on mi, stale mówił jak mu dobrze samemu, ile to on sam nie ma i ile kasy nie oszczedził samemu, bo on wszystko przelicza na kase, potrafił mi po rozstaniu wygarnąć że ja zakupoholik, nie brał pod uwagę że kazde z nas pracowało na te wydatki swoje i wspólne. Wkręcał mi ile to on nie ma, a teraz nagle dwa miesiące później on jednak nie radzi sobie tak świetnie jak mówił, i nagle on mnie wspomina, a jeszcze dwa spotkania wczesniej wkręcał mi że już tyle mineło czasu że jego już to nie rusza.
Sam kontakt to jest nic, najgorsze że on porusza temat tego co było, w innym wypadku dało by sie zniesc wszystko ale ile razy można drapać tą samą rane? Ile ray można poruszać ten sam temat? Pytania jakie mi zadawał aż mnie szokowały i bawiły bo ja nie mam sentymentu do rzeczy materialnych. Pytał mnie o takie ☠☠☠☠☠☠☠y czy jeszcze śpię w naszym łóżku [meble ktore byly moje zabrałam] czy po jego stronie [tu mnie zdziwił bo w sumie ja zawsze śpie po ścianie i nie patrze na to czy to jego moja czy kogo strona bo to chyba nie ważne] , czy moja rodzina jeszcze go wspomina, co o nim mówią . Powiedziałam ze nie mówią o nim nic, bo nikt o tym nie mówi, ja tematu nie poruszam oni też. Mówiłam że tylko raz w pracy znajomy pytał o niego bo wiedzial o ślubie ale pytał o kontkat to mu powiedziałam mimo że nie mamy. On zapytał czemu skłamałam skoro mamy... Ja mu powiedziałam że nie musi każdy wiedzieć to nasa sprawa. On twierdzi że jego ojciec wie że mamy kontakt. A na fakt że powinniśmy ze sobą nie rozmawiać po rozstaniu jak mu powiedziałam że powinniśmy sobie zejść z oczu i sami przeboleć powiedział 'A co to zmieni?' ja że oboje ruszymy do przodu bo siedzienie jedną nogą w przeszłosci nie ma sensu. I też mówił że on nie szuka innej bo w sumie nie chce sie wiązać ani nic. ŻE ON jako kierowca umie być sam i mu to nie przeszkadza.
w skrócie stale wracał do tego stale.
Mówił że on nas nie skreślił i ze nie zapomni tego związku i cały czas sobie wspomina jak było i ze on uważa ze to było pochopne i załuje tego troche. Ale ja myślę że nie była to pochopna decyzja, moze potoczyło się wszystko nagle i szybko ale przecież ja kilka miesiecy myślałam o tym by odejść i to nie byłoo tak że on nie wiedział, on wiedział że mi źle, że moim zdaniem poświęca mi mało uwagi. że zamiast byc zemną i spedzać czas ze mną, nawet po tylu godzinach pracy [duzo pracował] zamiast pogadac ze mną i cieszyć się naszym czasem to on wolał seriale i telefon i o autach i samolotach czytać. To nie było tak ze z dnia na dzien si popsuło... wiec nie wiem nie rozumiem jego stwierdzenia że to nagle..

Chyba czas się zaprzeć i wiecej nie wchodzić w dyskusje z nim. I dać temu odejść, bo trzymanie się tego sprawia ból, ja staram się nie myślec, i nawet jak miałam z nim kontakt wczesniej nie zaczynałam tematu, mówiłam wszystko ale nie o nas i tym o czym nie powinien wiedzieć, ale jemu się zdarza wracać do tematu.

[elvegirl]

Autorko, PO CO Ci ta znajomość? Przecież on nawet Twoim przyjacielem nie będzie.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez jaaaa11

Miało nie być gadania o przeszłości. Mowiłam mu że powinniśmy od siebie w końcu odpocząc, minęły 2 miesiące od rozstania... A my dalej siedzimy w tym, taka relacja miedzy kocham a spierdalaj... bo to tak wygląda. Z początku nasz kontakt był burzliwy, robiliśmy sobie na złość, w sumie on mi, stale mówił jak mu dobrze samemu, ile to on sam nie ma i ile kasy nie oszczedził samemu, bo on wszystko przelicza na kase, potrafił mi po rozstaniu wygarnąć że ja zakupoholik, nie brał pod uwagę że kazde z nas pracowało na te wydatki swoje i wspólne. Wkręcał mi ile to on nie ma, a teraz nagle dwa miesiące później on jednak nie radzi sobie tak świetnie jak mówił, i nagle on mnie wspomina, a jeszcze dwa spotkania wczesniej wkręcał mi że już tyle mineło czasu że jego już to nie rusza.
Sam kontakt to jest nic, najgorsze że on porusza temat tego co było, w innym wypadku dało by sie zniesc wszystko ale ile razy można drapać tą samą rane? Ile ray można poruszać ten sam temat? Pytania jakie mi zadawał aż mnie szokowały i bawiły bo ja nie mam sentymentu do rzeczy materialnych. Pytał mnie o takie ☠☠☠☠☠☠☠y czy jeszcze śpię w naszym łóżku [meble ktore byly moje zabrałam] czy po jego stronie [tu mnie zdziwił bo w sumie ja zawsze śpie po ścianie i nie patrze na to czy to jego moja czy kogo strona bo to chyba nie ważne] , czy moja rodzina jeszcze go wspomina, co o nim mówią . Powiedziałam ze nie mówią o nim nic, bo nikt o tym nie mówi, ja tematu nie poruszam oni też. Mówiłam że tylko raz w pracy znajomy pytał o niego bo wiedzial o ślubie ale pytał o kontkat to mu powiedziałam mimo że nie mamy. On zapytał czemu skłamałam skoro mamy... Ja mu powiedziałam że nie musi każdy wiedzieć to nasa sprawa. On twierdzi że jego ojciec wie że mamy kontakt. A na fakt że powinniśmy ze sobą nie rozmawiać po rozstaniu jak mu powiedziałam że powinniśmy sobie zejść z oczu i sami przeboleć powiedział 'A co to zmieni?' ja że oboje ruszymy do przodu bo siedzienie jedną nogą w przeszłosci nie ma sensu. I też mówił że on nie szuka innej bo w sumie nie chce sie wiązać ani nic. ŻE ON jako kierowca umie być sam i mu to nie przeszkadza.
w skrócie stale wracał do tego stale.
Mówił że on nas nie skreślił i ze nie zapomni tego związku i cały czas sobie wspomina jak było i ze on uważa ze to było pochopne i załuje tego troche. Ale ja myślę że nie była to pochopna decyzja, moze potoczyło się wszystko nagle i szybko ale przecież ja kilka miesiecy myślałam o tym by odejść i to nie byłoo tak że on nie wiedział, on wiedział że mi źle, że moim zdaniem poświęca mi mało uwagi. że zamiast byc zemną i spedzać czas ze mną, nawet po tylu godzinach pracy [duzo pracował] zamiast pogadac ze mną i cieszyć się naszym czasem to on wolał seriale i telefon i o autach i samolotach czytać. To nie było tak ze z dnia na dzien si popsuło... wiec nie wiem nie rozumiem jego stwierdzenia że to nagle..

Chyba czas się zaprzeć i wiecej nie wchodzić w dyskusje z nim. I dać temu odejść, bo trzymanie się tego sprawia ból, ja staram się nie myślec, i nawet jak miałam z nim kontakt wczesniej nie zaczynałam tematu, mówiłam wszystko ale nie o nas i tym o czym nie powinien wiedzieć, ale jemu się zdarza wracać do tematu.

zaraz zaproponuje powrót do siebie , ślub i kredyt na dom do remontu. Bo jemu tak ciężko i trudno....
Utnij ten kontakt bo to nie prowadzi do niczego dobrego.

[motyla]

Autorko, to się skończy tak, że on Cię będzie nakręcał, a co by było gdyby, a czy pamiętasz, a dlaczego, a czy z kimś się spotykasz, po czym po jakichś 2-3 miesiącach mignie Ci na FB, że zmienił swój status na w związku, bo poznał kogoś i się spotykają.

i zacznie się rozpacz, bo Ty przecież karmiłaś w sobie nadzieję, że on zmądrzeje, odetnie się od matki i zrozumie, że jesteś tą jedyną. bo inaczej po co by się odzywał i ciągnął kontakt, w jakim celu??

będziesz cierpieć i to na własne życzenie.

[Nymerth]

Ty mu tylko gadasz, żeby przestał o tym gadać, a potem nam piszesz o tym samym i rozmawiasz z nim i sama ciągle do tego wracasz. Czyli: próbujesz udawać przed nim mądrą i rozsądną, że tego i tamtego nie powinniście, a robisz to i brniesz w to cały czas. Aż żal czytać. Dużo mówisz, mało robisz. Tak jak i on dużo mówił, a nic z tego nie robił. Pasujecie do siebie.

[e60e5454b131baabfef11f4156e093bc04f95d5e_5ebdcd725ac57]

Napisane przez jaaaa11

Miało nie być gadania o przeszłości. Mowiłam mu że powinniśmy od siebie w końcu odpocząc, minęły 2 miesiące od rozstania... A my dalej siedzimy w tym, taka relacja miedzy kocham a spierdalaj... bo to tak wygląda. Z początku nasz kontakt był burzliwy, robiliśmy sobie na złość, w sumie on mi, stale mówił jak mu dobrze samemu, ile to on sam nie ma i ile kasy nie oszczedził samemu, bo on wszystko przelicza na kase, potrafił mi po rozstaniu wygarnąć że ja zakupoholik, nie brał pod uwagę że kazde z nas pracowało na te wydatki swoje i wspólne. Wkręcał mi ile to on nie ma, a teraz nagle dwa miesiące później on jednak nie radzi sobie tak świetnie jak mówił, i nagle on mnie wspomina, a jeszcze dwa spotkania wczesniej wkręcał mi że już tyle mineło czasu że jego już to nie rusza.
Sam kontakt to jest nic, najgorsze że on porusza temat tego co było, w innym wypadku dało by sie zniesc wszystko ale ile razy można drapać tą samą rane? Ile ray można poruszać ten sam temat? Pytania jakie mi zadawał aż mnie szokowały i bawiły bo ja nie mam sentymentu do rzeczy materialnych. Pytał mnie o takie ☠☠☠☠☠☠☠y czy jeszcze śpię w naszym łóżku [meble ktore byly moje zabrałam] czy po jego stronie [tu mnie zdziwił bo w sumie ja zawsze śpie po ścianie i nie patrze na to czy to jego moja czy kogo strona bo to chyba nie ważne] , czy moja rodzina jeszcze go wspomina, co o nim mówią . Powiedziałam ze nie mówią o nim nic, bo nikt o tym nie mówi, ja tematu nie poruszam oni też. Mówiłam że tylko raz w pracy znajomy pytał o niego bo wiedzial o ślubie ale pytał o kontkat to mu powiedziałam mimo że nie mamy. On zapytał czemu skłamałam skoro mamy... Ja mu powiedziałam że nie musi każdy wiedzieć to nasa sprawa. On twierdzi że jego ojciec wie że mamy kontakt. A na fakt że powinniśmy ze sobą nie rozmawiać po rozstaniu jak mu powiedziałam że powinniśmy sobie zejść z oczu i sami przeboleć powiedział 'A co to zmieni?' ja że oboje ruszymy do przodu bo siedzienie jedną nogą w przeszłosci nie ma sensu. I też mówił że on nie szuka innej bo w sumie nie chce sie wiązać ani nic. ŻE ON jako kierowca umie być sam i mu to nie przeszkadza.
w skrócie stale wracał do tego stale.
Mówił że on nas nie skreślił i ze nie zapomni tego związku i cały czas sobie wspomina jak było i ze on uważa ze to było pochopne i załuje tego troche. Ale ja myślę że nie była to pochopna decyzja, moze potoczyło się wszystko nagle i szybko ale przecież ja kilka miesiecy myślałam o tym by odejść i to nie byłoo tak że on nie wiedział, on wiedział że mi źle, że moim zdaniem poświęca mi mało uwagi. że zamiast byc zemną i spedzać czas ze mną, nawet po tylu godzinach pracy [duzo pracował] zamiast pogadac ze mną i cieszyć się naszym czasem to on wolał seriale i telefon i o autach i samolotach czytać. To nie było tak ze z dnia na dzien si popsuło... wiec nie wiem nie rozumiem jego stwierdzenia że to nagle..

Chyba czas się zaprzeć i wiecej nie wchodzić w dyskusje z nim. I dać temu odejść, bo trzymanie się tego sprawia ból, ja staram się nie myślec, i nawet jak miałam z nim kontakt wczesniej nie zaczynałam tematu, mówiłam wszystko ale nie o nas i tym o czym nie powinien wiedzieć, ale jemu się zdarza wracać do tematu.

I te właśnie spotkania Cię pogrążają jeszcze bardziej, bo myślisz, rozpamiętujesz. Najkorzystniejsze dla Cb jest urwanie kontaktu i przebolenie, poukładanie sobie wszystkiego, przecierpienie. Tak to wciąż będziesz rozgrzebywać tę ranę.

[jaaaa11]

Ja nie wierzę w coś takiego jak powroty, bo nigdy to nie wychodzi, kiedyś z jednym próbowałam i i tak skończyło sie tak samo. Ale on raczej powrotów nie zaproponuje.

Po co mi ta znajomość sama nie wiem.
Chciałabym to urwać ale nie wiem jak.
Ciezko jest to olać jakoś, jednak było to ważne,

Ale wiem e dopoki nie piszemy to jakoś łatwiej zając myśli.

[e60e5454b131baabfef11f4156e093bc04f95d5e_5ebdcd725ac57]

Jak to jak, powiedz mu że nie chcesz kontynuować tej znajomości, ma nie pisać, nie dzwonić, nie kontaktować się i tyle. Ja tak zrobiłam. Mój były nadal pisał, ale po kilku miesiącach braku reakcji z mojej strony, dał sobie spokój. Ja nawet nie czytałam, co ma do powiedzenia- od razu usuń.

[jaaaa11]

Czytam wasze komentarze i ja zdaje sobie sprawę że macie rację, że kontakt z nim powinien być urwany w dniu kiedy zakończyliśmy związek, nie powinno być go dawno w moim życiu ani na odwrót. I tak staram się przed nim udawać że mnie to już nie boli, bo w sumie nie bolało do momentu kiedy znów poruszył ten temat, dlatego ten wątek powstał bo już nie wiedziałam gdzie uciekać i z kim rozmawiać. Wasze wpisy mi wiele uświadamiają tylko muszę to teraz wprowadzić w zycie.
Ktoś musi nad tym wszystkim postawić kropkę lub oddzielić kreskę bo prawda taka że dużo gada, niewiele robi. W sumie ja wam tak samo, szukam tu wsparcia bo sama jestem w totalnie zagubiona, sama czasem nie wiem co czuję, bo wiem że tyle się stało że tego nie da się zapomniec, nie jeden uraz będę miała.
I ja wiem że teraz może nie ma nikogo i mówi że myśli ale zaraz powie że ma kogoś albo się przypadkiem dowiem ze ma... bo to oczywiste jesteśmy wolnymi ludzmi. On wie e kogoś poznałam bo jak pytał byłam szczera ale to że poznałam to mówię akurat wam nie znaczy że ja zapomniałam bo ja wciąż myślę, i jakoś nie czuje by cos z tego wyszło. MOże za szybko uciekam w nową relację, ale każdy sobie radzi na swój sposob.

I ja wiem ze to co wy mi piszecie to jest prawda i macie 100 % racji, bo to nie ma racji bytu a ten kontakt to i tak skonczy się źle. I tak będę cierpieć co by się nie wydarzyło, ta droga prowadzi do nikad i chyba czas zmienić trasę.
Ciezko zrobić ten jeden krok . Nawet jeśli wiem ze to bedzie dla mnie najlepsze.

---------- Dopisano o 19:30 ---------- Poprzedni post napisano o 19:28 ----------

[1=e60e5454b131baabfef11f4 156e093bc04f95d5e_5ebdcd7 25ac57;81844301]Jak to jak, powiedz mu że nie chcesz kontynuować tej znajomości, ma nie pisać, nie dzwonić, nie kontaktować się i tyle. Ja tak zrobiłam. Mój były nadal pisał, ale po kilku miesiącach braku reakcji z mojej strony, dał sobie spokój. Ja nawet nie czytałam, co ma do powiedzenia- od razu usuń.[/QUOTE]


Dlugo bolało to wszystko czy poczułaś jakaś ulgę?

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez jaaaa11

Czytam wasze komentarze i ja zdaje sobie sprawę że macie rację, że kontakt z nim powinien być urwany w dniu kiedy zakończyliśmy związek, nie powinno być go dawno w moim życiu ani na odwrót. I tak staram się przed nim udawać że mnie to już nie boli, bo w sumie nie bolało do momentu kiedy znów poruszył ten temat, dlatego ten wątek powstał bo już nie wiedziałam gdzie uciekać i z kim rozmawiać. Wasze wpisy mi wiele uświadamiają tylko muszę to teraz wprowadzić w zycie.
Ktoś musi nad tym wszystkim postawić kropkę lub oddzielić kreskę bo prawda taka że dużo gada, niewiele robi. W sumie ja wam tak samo, szukam tu wsparcia bo sama jestem w totalnie zagubiona, sama czasem nie wiem co czuję, bo wiem że tyle się stało że tego nie da się zapomniec, nie jeden uraz będę miała.
I ja wiem że teraz może nie ma nikogo i mówi że myśli ale zaraz powie że ma kogoś albo się przypadkiem dowiem ze ma... bo to oczywiste jesteśmy wolnymi ludzmi. On wie e kogoś poznałam bo jak pytał byłam szczera ale to że poznałam to mówię akurat wam nie znaczy że ja zapomniałam bo ja wciąż myślę, i jakoś nie czuje by cos z tego wyszło. MOże za szybko uciekam w nową relację, ale każdy sobie radzi na swój sposob.

I ja wiem ze to co wy mi piszecie to jest prawda i macie 100 % racji, bo to nie ma racji bytu a ten kontakt to i tak skonczy się źle. I tak będę cierpieć co by się nie wydarzyło, ta droga prowadzi do nikad i chyba czas zmienić trasę.
Ciezko zrobić ten jeden krok . Nawet jeśli wiem ze to bedzie dla mnie najlepsze.

to trudne ale przypomnij sobie co czułaś kiedy jego matka Cię uderzyła a on nie zareagował. Nic lepszego Cie nie czeka w relacji z nim, raczej coś gorszego.
Napisz do niego że nie Wasze spotkania nie mają sensu i żeby już się z Tobą nie kontaktował. Nie czytaj wiadomości od niego, nie odpowiadaj, zablokuj. Spisz sobie na kartce wszystkie złe rzeczy które cie z jego strony spotkały - i jak najdzie Cie chęć żeby sie do niego odezwać - przeczytaj to.
Jest gdzieś wątek rozstaniowy - dziewczyny Cię wesprą w tym trudnym czasie.

[e60e5454b131baabfef11f4156e093bc04f95d5e_5ebdcd725ac57]

Napisane przez jaaaa11

Dlugo bolało to wszystko czy poczułaś jakaś ulgę?

Mój związek był bardzo toksyczny i nie skończył się tak nagle jak u Ciebie, ja już emocjonalnie odcięłam się będąc nadal w nim (w międzyczasie chodząc na terapię). Niedługo po tym byłam już z facetem, który jest teraz moim mężem. Do dziś nie mogę pojąć jak się w to wpakowałam i jak długo w tym tkwiłam. Jedno jest pewne, potrzebowałam pomocy i w końcu zaczęłam jej szukać. Także ja odchodząc wiedziałam, że nic nie czuje, że mam problem ze sobą, skoro pozwoliłam sobie na takie traktowanie i pewność, że zasługuje na lepsze życie.

[jaaaa11]

[1=e60e5454b131baabfef11f4 156e093bc04f95d5e_5ebdcd7 25ac57;81844866]Mój związek był bardzo toksyczny i nie skończył się tak nagle jak u Ciebie, ja już emocjonalnie odcięłam się będąc nadal w nim (w międzyczasie chodząc na terapię). Niedługo po tym byłam już z facetem, który jest teraz moim mężem. Do dziś nie mogę pojąć jak się w to wpakowałam i jak długo w tym tkwiłam. Jedno jest pewne, potrzebowałam pomocy i w końcu zaczęłam jej szukać. Także ja odchodząc wiedziałam, że nic nie czuje, że mam problem ze sobą, skoro pozwoliłam sobie na takie traktowanie i pewność, że zasługuje na lepsze życie.[/QUOTE]

Szczerze byłam raz na terapi, ale to był jeden raz i się poddałąm, nie wiem czy trafiłam źle w sensie nieodpowiedni terapeuta...
Facet mówił wiecej niż ja, zapytał dlaczego tu jestem... powiedzialam mu o rozstaniu nie pytal o szczegoly. zaczal wracac do przeszlosci rodziny, ale wlasciewie sam wiecej mowil jak ja, jeszcze twierdzac ze u niego tez sie przytula na terapii a mi sie nie podobalo takie podejscie. Nie wiem... sama czasem mysle by poszukac dalej kogoś innego i probowac poukladac sobie tą traume i wszystko od psychologicznej strony. Bo ja wiem ze u mnie to wszystko nie jest noemalne, ze normalny człowiek by dawno to olał, zostawił a nie ciągnał za sobą.
boję się być sama.

---------- Dopisano o 20:02 ---------- Poprzedni post napisano o 20:00 ----------

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;81844641]to trudne ale przypomnij sobie co czułaś kiedy jego matka Cię uderzyła a on nie zareagował. Nic lepszego Cie nie czeka w relacji z nim, raczej coś gorszego.
Napisz do niego że nie Wasze spotkania nie mają sensu i żeby już się z Tobą nie kontaktował. Nie czytaj wiadomości od niego, nie odpowiadaj, zablokuj. Spisz sobie na kartce wszystkie złe rzeczy które cie z jego strony spotkały - i jak najdzie Cie chęć żeby sie do niego odezwać - przeczytaj to.
Jest gdzieś wątek rozstaniowy - dziewczyny Cię wesprą w tym trudnym czasie.[/QUOTE]

Jakbym przypomniała wszystkie złe sprawy z nim związane to fakt było by sporo... Wchodze na tą grupę rozstaniową. Może dziewczyny coś poradzą.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez jaaaa11

Jakbym przypomniała wszystkie złe sprawy z nim związane to fakt było by sporo... Wchodze na tą grupę rozstaniową. Może dziewczyny coś poradzą.

trzymam kciuki bo przez te spotkania z ex emocjonalnie stoisz w miejscu

[e60e5454b131baabfef11f4156e093bc04f95d5e_5ebdcd725ac57]

Napisane przez jaaaa11

boję się być sama.

Też się bałam samotności, że nikogo nie poznam, że już nie założę rodziny, że będę sama itd.(byłam tuż przed 30tką), a to był dla mnie dobry czas na przemyślenie, na spędzenie czasu sama ze sobą, mogłam robić, co chciałam, więc wspominam go dobrze. Uszy do góry, spożytkuj ten czas dobrze i czekaj, co życie przyniesie. Będzie dobrze, musi być! tak sobie powtarzałam.
Trzymaj się!

I przykro mi, że tak trafiłaś, ale jeśli tego potrzebujesz to szukaj nadal odpowiedniej dla siebie osoby, może z polecenia, może po opiniach w necie. Ja trafiłam na super babkę, nasze spotkania wiele mi uświadomiły i już wiem, dlaczego tak się stało.

[jaaaa11]

Najgorsza jest tęsknota. Bo tkwię w błędnym kole, tęsknie spotkam się z nim pogadam, i potem ta tęsknota znów się pojawia i tęsknię dalej zamiast z kazdym dniem mniej.

[elvegirl]

To sobie za każdym razem jak tęsknisz przypomnij jak Cię na zimno wykorzystywał. Jak Cię miał w dupie. I parę innych rzeczy z Twojego pierwszego posta.

[Paprotka_]

O rany... aż mi się niedobrze zrobiło po przeczytaniu pierwszego posta. Autorko, czy Ty przypadkiem nie utrzymujesz kontaktu z nim bo liczysz na cudowną przemianę? Moim daniem to on kombinuje jakby tu Cię zwabić ponownie w to szambo. Manipuluje aż miło, próbuje obudzić sentymenty. Jeżeli ulegniesz, to zafundujesz sobie niezłe piekło. Sądzę, że większe niż to z którego uciekłaś.
Dziewczyny mają rację. Utnij kontakt całkowicie. Poczujesz się lepiej.

[jaaaa11]

Ja wiem że dziewczyny mają rację valkowita. Ale nie jest to łatwe A wręcz jest to ciężkie. Ta tęsknota. Czuje się troch3 jakbym była uzależniona emocjonalnie

Wysłane z mojego SM-J510FN przy użyciu Tapatalka

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Paprotka_

O rany... aż mi się niedobrze zrobiło po przeczytaniu pierwszego posta. Autorko, czy Ty przypadkiem nie utrzymujesz kontaktu z nim bo liczysz na cudowną przemianę? Moim daniem to on kombinuje jakby tu Cię zwabić ponownie w to szambo. Manipuluje aż miło, próbuje obudzić sentymenty. Jeżeli ulegniesz, to zafundujesz sobie niezłe piekło. Sądzę, że większe niż to z którego uciekłaś.
Dziewczyny mają rację. Utnij kontakt całkowicie. Poczujesz się lepiej.

też tak uważam.

[jaaaa11]

Ja i tak po tym mam cholerny uraz. Odwołanie ślubu szantaż emocjonalny. Nie codzienni3 się ludzie tak rozchodzą. On to tłumaczył że on nie miał na myśli źle tym ślub albo kredyt tylko że mogliśmy ślub przełożyć A najpierw on by kredyt załatwił.
Mam totalny mętlik w głowie . Powiedziałam że nie chce z nim kontaktów mieć bo to bez sensu . Potwierdził że jak mamy kontakt to w tym ciągle siedzimy jedna noga.

Tak ciężko jest to zapomnieć. I przestać myśleć.

Wysłane z mojego SM-J510FN przy użyciu Tapatalka