Czy rzucić medycynę?

[kokbuk123]

Czy rzucić medycynę?
Przez rok studiowałam inny kierunek, chcąc dostać się na medycynę i dostałam się na nią. Po rekrutacji i wynikach byłam z siebie dumna, mimo to płakałam mój stan się pogorszył źle się czułam, lecz zdecydowałam, że podejmę się tych studiów. Na początku było średnio, później się troche wkręciłąm wpadłam w wir zaliczeń nie zastanawiając się co robie. Zaliczyłam wszystko w pierwszym terminie, ale po praktykach źle się czułam, przytłoczona całą tą atmosferą. Płakałam, nie wiedziałam co mam powiedzieć rodzicom. Zarekrutowałam się na studia, związane bardziej z pacą biurową, Wydaje mi się , że bardziej nadaje się do pracy biurowej. Boje się odpowiedzialności za ludzkie życie, wiem że to głupie i że powinnam się wcześniej nad tym zastanowić. Moja mama jest na mnie zła, powiedziała, że jak rodzina się mnie pytała czy mi się podoba to mówiłam twierdząco, że wszyscy w pracy u niej się o mnie wypytują i że jak ja zrezygnuje to ona się będzie musiała zwolnić z pracy, że przez swoją ambicje unieszczęśliwiłam siebie i ją i że wszyscy się bedą z nas śmiać, bo pomyślą. że sobie wymyśliła, że studiuje . Że nikt się nie zastanawia nad odpowiedzialnością. Nie wiem co mam robić czuję się źle, ale może faktycznie to jest moje wydzimisie i nie powinnam poddawać się po pierwszych praktykach i unieszczęśliwiać innych. Sama nauka w sobie w sumie mi się podoba, a to była by już kolejna zmiana studiów. Rodzice mówią, że mogę robić co chce, ale dobrze wiem , że chcą żebym została. Czuje presje, zarazem boje się że zepsuje sobie życie i może faktycznie będę żałować, że zrezygnowałam. Kocham rodziców, bo poświęcili mi wszystko, nie chce ich ranić i siebie również. Boje się, że ten kierunek jest za bardzo ukierunkowany i że nie mam po tym innej alternatwy, a zarazem , że będe tyko przedłużać czas a wątpliwości nie miną i będę musiała zrezygnować za rok, a jak pracodawca popatrzy na 3 letnią dziurę w CV? Czy macie jakieś rady?

[cava]

A musisz po tej medycynie pracować jako lekarz z pacjentami?
No chyba nie.

Jest jeszcze chyba kupę pracy dla ludzi po medycynie w laboratoriach, no ktoś te leki opracowuje i badania prowadzi jednak.


Bo dla mnie to masz jakieś dziwne stany emocjonalne, najpierw się upierasz, drugi raz zdajesz, a jak się dostajesz, to pogorszenie jakiegoś stanu (jakiego stanu?) i płacze .
Jeszcze rozumiem jakby się okazało, że za trudny kierunek i nie zaliczasz egzaminów jednego po drugim.

[749d3470e67da5a340716cf11c99d98c9d41692a_5eab587331573]

kiedyś na stopa wziął mnie dentysta co był przedstawicielem medycznym


inna dziewczyna został tłumaczem

[eae41177eb364e60e3fe3d47289b23a1b4ea3858_5d8e9471c90a4]

Matka się będzie musiała z pracy zwolnić bo wstyd?
Czemu ona Ci robi pranie mózgu?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[la'Mbria]

Rzuć. Mam nadzieję, że ludzie którzy czasem mnie leczą nie mieli tego typu rozkmin tylko zajmowali się nauką.
Mam wrażenie, że nie nadajesz się na studia (z jakiegoś powodu. I to wcale nie jest takie złe. Nie każdy musi kończyć studia), ważne żebyś nie marnowala swoich lat na"wieczny" pierwszy rok studiów.
Jesli sie jednak zdecydujesz na medycynę to idź w to na 100% i nie wyobrażaj sobie od razu nie wiem czego po praktykach. Przecież nie musisz przyjmować pacjentów. Możesz choćby pracować w kostnicy. Albo być przedstawicielem handlowym. Do wyboru do koloru.

Wysłane z mojego SM-J710F przy użyciu Tapatalka

[Nette]

Skończenie medycyny nie musi od razu oznaczać odpowiedzialności za cudze życie. Są jeszcze inne zawody medyczne, np. laboratoria, firmy farmaceutyczne. Widziałam niedawno ciekawą ofertę pracy dla absolwenta medycyny w spółce typu IT - pracującej nad robotami/automatami dla sektora medycznego - uwaga, takie rzeczy w Polsce.

Inna sprawa, że liczba odejść z zawodu lekarza jest chyba dość spora. Sama poznałam absolwentów medycyny lub lekarzy, którzy odeszli od praktykowania, a przerzucili się na kompletnie inne zawody, jak bankowość, usługi finansowe, księgowość (to jak na drugim końcu skali!), prowadzenie pensjonatu, działalność rolnicza, praca w korpo. Tak samo z dentystami, zdarzyło mi się poznać ludzi po stomatologii, którzy to rzucili, bo nie znosili zawodu lub zaczął szwankować kręgosłup.

Praca biurowa niekoniecznie wymaga wykształcenia kierunkowego. O ile nie jest to zawód prawniczy, to wykształcenie niekierunkowe nie jest absolutnie żadną przeszkodą.

Z drugiej strony jeśli studiowanie medycyny ma Cię unieszczęśliwiać i wpędzać w jakieś stany nerwicowe, to rzuć to. Co prawda matka będzie Cię wówczas usiłowała wpędzać w poczucie winy i manipulować Tobą, więc - jeśli nie potrafisz się od tego odciąć - niekoniecznie będziesz miała święty spokój po zmianie kierunku.

Jednego tylko proszę nie rób. Nie pracuj jako lekarz, jeśli tego nie czujesz, jeśli będziesz się wahała, by podjąć decyzję, bała odpowiedzialności, nie chciała złych widoków etc. Chyba właśnie z tego się biorą tacy fatalni lekarze, jak np. dermatolog, który nie potrafi nawet wyciąć brodawki wirusowej, tylko w nieskończoność każe smarować.

Dziury w CV się nie obawiaj. Nie ma obowiązku wpisywania LO w CV, ani też daty urodzenia. Taka dziura jest kompletnie niewidoczna. Poza tym wiele osób zaczyna pracować na studiach, a kierunek/fakt studiowania bardzo traci na znaczeniu. Istotne jest doświadczenie zawodowe.

Wysłane z mojego CLT-L29 przy użyciu Tapatalka

[megamag]

Napisane przez kokbuk123

Czy rzucić medycynę?
Przez rok studiowałam inny kierunek, chcąc dostać się na medycynę i dostałam się na nią. Po rekrutacji i wynikach byłam z siebie dumna, mimo to płakałam mój stan się pogorszył źle się czułam, lecz zdecydowałam, że podejmę się tych studiów. Na początku było średnio, później się troche wkręciłąm wpadłam w wir zaliczeń nie zastanawiając się co robie. Zaliczyłam wszystko w pierwszym terminie, ale po praktykach źle się czułam, przytłoczona całą tą atmosferą. Płakałam, nie wiedziałam co mam powiedzieć rodzicom. Zarekrutowałam się na studia, związane bardziej z pacą biurową, Wydaje mi się , że bardziej nadaje się do pracy biurowej. Boje się odpowiedzialności za ludzkie życie, wiem że to głupie i że powinnam się wcześniej nad tym zastanowić. Moja mama jest na mnie zła, powiedziała, że jak rodzina się mnie pytała czy mi się podoba to mówiłam twierdząco, że wszyscy w pracy u niej się o mnie wypytują i że jak ja zrezygnuje to ona się będzie musiała zwolnić z pracy, że przez swoją ambicje unieszczęśliwiłam siebie i ją i że wszyscy się bedą z nas śmiać, bo pomyślą. że sobie wymyśliła, że studiuje . Że nikt się nie zastanawia nad odpowiedzialnością. Nie wiem co mam robić czuję się źle, ale może faktycznie to jest moje wydzimisie i nie powinnam poddawać się po pierwszych praktykach i unieszczęśliwiać innych. Sama nauka w sobie w sumie mi się podoba, a to była by już kolejna zmiana studiów. Rodzice mówią, że mogę robić co chce, ale dobrze wiem , że chcą żebym została. Czuje presje, zarazem boje się że zepsuje sobie życie i może faktycznie będę żałować, że zrezygnowałam. Kocham rodziców, bo poświęcili mi wszystko, nie chce ich ranić i siebie również. Boje się, że ten kierunek jest za bardzo ukierunkowany i że nie mam po tym innej alternatwy, a zarazem , że będe tyko przedłużać czas a wątpliwości nie miną i będę musiała zrezygnować za rok, a jak pracodawca popatrzy na 3 letnią dziurę w CV? Czy macie jakieś rady?

Dziewczyno, ja rozumiem, że jesteś młoda, ale niedojrzałość Twojego myślenia aż boli. Praca zawodowa to nie przedszkole i rysowanie laurki dla mamy. Studiowanie medycyny nie ma niczego wspólnego z tym, czy kochasz rodziców. Podstawowym pytaniem jest, czy chcesz zostać lekarzem czy nie. (Bo ok, niby po medycynie można sobie też zostać przedstawicielem handlowym, ale przedstawicielem handlowym można też zostać po wszystkim innym, medycyny do tego nie trzeba). Jeśli wiesz, że się do takiej pracy nie nadajesz, to po co tam siedzisz? To kwestia dojrzałości i odpowiedzialności, także za potencjalnych pacjentów, którzy jednak chcieliby zapewne, żeby leczył ich ktoś zainteresowany swoją pracą.

I nie masz żadnej luki w CV, bo jeszcze nawet nie zaczęłaś pracować. Luka w CV jest wtedy, kiedy się robi przerwę pomiędzy jedną pracą a drugą.

Zastanów się, co chcesz robić w życiu i wyjdź wreszcie z butów przedszkolaka, który podejmuje decyzje "bo mama będzie zła".

[8c9538aac29bb5fbc2d31b2aac28a8f9b62d5c74_6584d267571b8]

Po medycynie nie musisz pracować z pacjentem. Jest praca przy badaniach klinicznych, w laboratoriach. Przemyśl swoją decyzję, a przede wszystkim pomyśl nad pójściem do terapeuty, bo Twoje stany to nie jest norma.

[Aqua_Wro]

Napisane przez kokbuk123

Moja mama jest na mnie zła, powiedziała, że jak rodzina się mnie pytała czy mi się podoba to mówiłam twierdząco, że wszyscy w pracy u niej się o mnie wypytują i że jak ja zrezygnuje to ona się będzie musiała zwolnić z pracy, że przez swoją ambicje unieszczęśliwiłam siebie i ją i że wszyscy się bedą z nas śmiać

Twoja matka ma jakies problemy ze sobą? Bo juz widze jak przychodzi do niej szef z tekstem "No Pani XY, doszly mnie sluchy ze pani córka juz nie bedzie lekarzem więc przykro mi bardzo, ale pakuj swoje rzeczy i wy*******laj"

[Nette]

Napisane przez Aqua_Wro

Twoja matka ma jakies problemy ze sobą? Bo juz widze jak przychodzi do niej szef z tekstem "No Pani XY, doszly mnie sluchy ze pani córka juz nie bedzie lekarzem więc przykro mi bardzo, ale pakuj swoje rzeczy i wy*******laj"

Matka to manipulantka i Dulska. Najważniejsze "co ludzie powiedzo".

Wysłane z mojego CLT-L29 przy użyciu Tapatalka

[kokbuk123]

Napisane przez Nette

Matka to manipulantka i Dulska. Najważniejsze "co ludzie powiedzo".

Wysłane z mojego CLT-L29 przy użyciu Tapatalka

Trochę ją rozumiem mimo wszystko, ludzie są często zawistni i mało kto chce wierzyć, że można taki kierunek rzucić. Większość jednak pomyśli, że mi nie poszło i pewnie wszystkiego nie zdałam, a moja mama to jedna wielka oszustka, która chwali się jakie to ona dziecko ma mądre, chociaż wiem, że nikomu się jakoś bardzo nie chwaliła, ale ,,wiadomości się rozchodzą". Wiadomo, że jak ludzie ją będą obgadywać to źle się będzie czuć w takiej pracy. Nie oceniam jej za to , bo sytuacja jest dosyć ciężka, a świadomość tego wszystkiego jakby nie pomaga w podjęciu decyzji. Ona też mówi, że może za szybko się zniechęcam, może to faktycznie prawda i że mimo wszystko pragnie mojego szczęścia.

[Aqua_Wro]

Napisane przez kokbuk123

Trochę ją rozumiem mimo wszystko, ludzie są często zawistni i mało kto chce wierzyć, że można taki kierunek rzucić.

Jeżeli matke bardziej obchodzi cos takiego niz wlasna córka to tu nie ma niczego do rozumienia.

[Cytokina]

Lekarski to bardzo obszerny kierunek, który daje różnorodne możliwości. To, że jest się lekarzem paradoksalnie nie znaczy, że trzeba leczyć
Możesz zawsze skupić się na badaniach naukowych publikowaniu pracach naukowych. Są specjalizacje, które polegają głównie na pracy z danymi, a nie z pacjentem: farmakologia kliniczna, zdrowie publiczne. Jeśli wolisz zajęcie manualne to zawsze możesz wybrać mikrobiologię, diagnostykę laboratoryjną (tak, jest taka specjalizacja lekarska), genetykę medyczną. Możesz też wybrać specjalizację nastawioną typowo na diagnostykę obrazową: radiologię, medycynę nuklearną, gdzie siedzisz sobie ze sowim komputerem, a większość pracy z człowiekiem wykonują technicy. Istnieje też patomorfologia, medycyna sądowa. I jeszcze kilka innych, gdzie w sumie się nie leczy.

A jeśli lubisz klimaty korporacji to firmy farmaceutyczne przyjmą lekarza z otwartymi ramionami.

Także jeśli wiedza sama w sobie Cię interesuje i nie masz większych problemów z jej przyswojeniem (podziwiam, dla mnie pierwszy rok to była trauma, gdzie poprawka goniła poprawkę) to nie rezygnowałabym. Z resztą pojedyncze praktyki wakacyjne z zakresu pielęgniarstwa nie dają żadnej realnej wizji tego jak praca lekarza klinicysty wygląda w rzeczywistości. Wystarczy, że trafiłaś na oddział, gdzie zespół pielęgniarski był nieprzyjemny, albo gdzie wzięły sobie za punkt honoru "wyżyć się i zniechęcić młodą, która za kilka lat będzie wyżej odemnie, pokażę jej że nic nie umie i się nie nadaje". Takie sytuacje niestety się zdarzają. Ja "poczułam" medycynę dopiero jak zaczęły mi się pierwsze typowo kliniczne zajęcia (nie praktyki, gdzie w większości mało kto się mną interesował, ale zajęcia pod okiem lekarzy), po pierwszym roku też zastanawiałam się czy to zawód dla mnie, czy podołam odpowiedzialności. Teraz nie zamieniłabym go na żaden inny.
Ale to ja, piszę z perspektywy siebie. Jeśli jesteś pewna, że żaden aspekt pracy lekarza nie jest dla ciebie to nie ma sensu żebyś ciągnęła jak by nie patrzeć wymagający kierunek tylko z rozpędu albo bo matka ci karze.

[megamag]

Napisane przez kokbuk123

Trochę ją rozumiem mimo wszystko, ludzie są często zawistni i mało kto chce wierzyć, że można taki kierunek rzucić. Większość jednak pomyśli, że mi nie poszło i pewnie wszystkiego nie zdałam, a moja mama to jedna wielka oszustka, która chwali się jakie to ona dziecko ma mądre, chociaż wiem, że nikomu się jakoś bardzo nie chwaliła, ale ,,wiadomości się rozchodzą". Wiadomo, że jak ludzie ją będą obgadywać to źle się będzie czuć w takiej pracy. Nie oceniam jej za to , bo sytuacja jest dosyć ciężka, a świadomość tego wszystkiego jakby nie pomaga w podjęciu decyzji. Ona też mówi, że może za szybko się zniechęcam, może to faktycznie prawda i że mimo wszystko pragnie mojego szczęścia.

Matka wyprała Ci mózg. Zaręczam Cię, że ludzie, znaczy większość ludzkości, ma głęboko i kompletnie w pupie, na jakie chodzisz studia. Nie mam bladego pojęcia, co studiują dzieci ludzi, z którym pracuję. Serio, trzeba być naprawdę pustą osobą i jak tu ktoś napisał taką Dulską, żeby się przejmować przede wszystkim tym, co ludzie powiedzą, a kompletnie olewać nieszczęście własnego dziecka i ewentualne przyszłe nieszczęście pacjentów nieudanego lekarza bez powołania. Zaręczam Cię też, że ludzie, którzy mają po kolei w głowach, ani nie zazdroszczą Tobie tej medycyny, ani tym bardziej Twojej matce, że ma córkę na medycynie.
"mało kto chce wierzyć, że można taki kierunek rzucić" - to zdanie tylko potwierdza, że matka wyprała Ci mózg dulszczyzną. Ludzie rzucają różne kierunki, jeśli czują, że to nie jest dla nich. Nic nadzwyczajnego. To, że Twoja matka ma taki popaprany stosunek o rzeczywistości, nie znaczy, że wszyscy taki mają i tylko sobie zazdroszczą i obgadują.

[Cytokina]

Ah, jeszcze dopiszę: bardzo dużo ludzi rzucało medycynę. Było wiele osób, które wybrały kierunek, bo rodzice im kazali, bo prestiż w rodzinie. Część z nich zrezygnowała i robi co innego, część jakoś dotrwała do końca i niestety nie interesuje ich człowiek czy praca sama w sobie, ale jak najłatwiejszy pieniądz. Wielu się wykruszało, bo nie dawało rady psychicznie. Część zrobiła sobie rok przerwy i dopiero później zdecydowała. Część osób robi te studia w swoim tempie, bo na przykład wiążą przyszłość z inną pokrewną dziedziną, nad którą głównie się skupiają, ale jednak uprawnienia lekarza otwierają im więcej możliwości niż fizjoterapeuty czy analityka medycznego.

[Aqua_Wro]

A - no i zapomnialam - tez przerabialam płacz matki po tym jak rzucilam studia wybrane przez rodzine i postanowilam pojsc na cos co zainteresuje dla odmiany mnie. Bylo wygrażanie, blaganie, próby przemowienie do "rozumu" i wszystkie mozliwe chwyty bym tego nie robila. Postawilam na swoim i udowodnilam ze mozna miec po tym dobrze platny zawod to oczywiscie teraz zaczelo sie jęczenie ze kiedy bedzie podwyzka, a dlaczego nie chce wziac kredytu, pewnie tak naprawde źle mi sie wiedzie a moglam skonczyc tamte i moze nawet po znajomosci by sie zalatwilo mi dobre stanowisko.

Serio, olej to.

[eae41177eb364e60e3fe3d47289b23a1b4ea3858_5d8e9471c90a4]

Napisane przez kokbuk123

ludzie są często zawistni i mało kto chce wierzyć, że można taki kierunek rzucić. Większość jednak pomyśli, że mi nie poszło i pewnie wszystkiego nie zdałam, a moja mama to jedna wielka oszustka, która chwali się jakie to ona dziecko ma mądre, chociaż wiem, że nikomu się jakoś bardzo nie chwaliła, ale ,,wiadomości się rozchodzą". Wiadomo, że jak ludzie ją będą obgadywać to źle się będzie czuć w takiej pracy. Nie oceniam jej za to , bo sytuacja jest dosyć ciężka,

A czy Ty w tej chwili się zastanawiasz nad studiami kogoś innego? Masz własny problem... Miałabyś siłę czas i ochotę analizować czyjąś sytuację? I to tylko tyle że ktoś zrezygnował z kierunku studiów?
A inni ludzie mają własne problemy i nimi się zajmują.
Serioo

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz