Jak do niej mówić ?

[PiotrP90]

Hej dziewczyny

Mam na imię Piotr i chyba uduszę swoją żonę(żart)

Jako że nie mogę sobie poradzić z problemem komunikacji w związku , a chce aby była ona podstawowym filarem naszego związku , postanowiłem zwrócić się do drogich pań .



Żona ma w nawyku rozkładania problemów na czynniki pierwsze jednak w drugą stronę bardzo łatwo się obraża



Doszło do tego że jadłem absolutnie przesolone gołąbki które zrobiła ( żona rzadko gotuję , ale Jak to robi jestem absolutnie wdzięczny ) po to żeby sie nie wycofała na kilka dni .

Śmieszne to wiem ale kurka nie lubię się klucic czy stale walczyc z kimś kto jest bliski



Problem z gołąbkami jest trywialny, uważam go za śmieszny

Ale to sięga głębiej , wyjście ze znajomymi , zakup którego chce dokonać , inne zdanie na temat jakiejś sprawy

Powoduje to że żona w najlepszym razie milczy , obojętnieje .

Trochę mnie to denerwuje i niepokoi .

Czy w waszych związkach też tak jest że facet musi się na wszystko godzić ?

Bo ja już nie wiem czy ja jestem nie dojrzały czy po prostu mamy jakiś problem

[skara]

W żadnym związku takie traktowanie nie powinno być normą, niezależnie czy przez kobietę czy przez mężczyznę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Aelora]

W sensie, że ona może mówić Ci wszystko, ale jak cokolwiek Ci się nie spodoba zaczyna się obrażać? To chyba nie zaczęło się od wczoraj, tylko problem z komunikacją jest u Was od dawna? Pogadaj z nią poważnie, chowanie głowy w piasek byle jej nie urazić nie jest rozwiązaniem, sam widzisz że ta metoda się nie sprawdza. Nie musisz z nią wojować, zacznij stawiać wyraźne granice.
Czy Ty już kiedyś tutaj nie pisałeś o swojej żonie? Był tutaj facet, któremu żona zabraniała wszystkiego, obrażała się i skłóciła ze wszystkimi.

[PiotrP90]

Też mi się wydaje , stąd ten wątek

---------- Dopisano o 14:26 ---------- Poprzedni post napisano o 14:20 ----------

Wlansie w większości przypadków tak wygląda . Nie odzywa się a w najlepszym wypadku obojętnieje .

Generalnie wcześniej nie było nam źle . Problem powstał gdy właśnie zaczelem stawiać granice . Rozmowy na ten tamte z reguły kończą się tym że dostaje wodospadem tego jak jej nie jest przykro i jak ona cierpi . Trochę to śmieszne bo to często nie adekwatne do sytuacji .

Oj całe szczęście nie mam nic wspólnego z tym nieszczęśnikiem . Wie pani może jak nazywał sie owy wątek? Chętnie sobie poczytam



Pytanie , gdy rozmawiacie ze swoimi mężami , i się pokłócicie , to nie macie tak że mimo tego że się wkurzyłyście to i tak macie ochotę na bliskość i bycie razem ? Czy mi też wydaje się nienormalne to że nie rozmawia się po 5-7 dni ?

[Aelora]

Jak jest jej wiecznie źle i cierpi to nie musicie być razem. Wymagaj od dorosłej kobiety zachowania dorosłego człowieka i tyle, jeśli rozmowy nie przynoszą skutku to niestety nic się nie poprawi. Co do pytania, nie obrażam się na tyle dni, w ogóle nie uznaję karania milczeniem.

Napisane przez Michu93

Każda sytuacja która jest niezgodna z jej światopoglądem kończy obraza z jej strony . Ja wiem ze ludzie nie zawsze sie musza zgadzać , są w związku burzliwe dyskusje ale można sie w czymś nie zgadzać i być blisko

Ciagle mi zarzuca brak szacunku i tego ze nie jest dla mnie ważna bo przeklnelem , bo ja idotka albo głupia ( nigdy jej nie wyzwalem , tylko nazwywm jej zachowanie ze jest np głupie )

[...]
Ciagle powtarza ze ona nie jest od gotowania (choć jej o to nie proszę ) ,

https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=1291113

Kurczę, mega podobna historia, nawet ta jej niechęć do gotowania. Wy chyba te wszystkie wariatki wyszukujecie w jednej piaskownicy.

[PiotrP90]

Szczerze , naprawdę jakbym czytał o sowim życiu , tylko kolor włosów się nie zgadza



Dziękuję za link

[Bruma_w_Hogsmeade]

Nie porozmawiasz z nią i nie obgadasz problemu, bo pewnie wtedy utnie temat i wyjdzie, czy coś.
Musisz chyba stawiać granice nie przejmując się jej fochami. Trudno się nie przejmować, bo to jest krzywdzenie ciebie, ale co innego? Duża szansa, że wkrótce stracisz do niej jakąkolwiek sympatię i zwiejesz.

---------- Dopisano o 14:56 ---------- Poprzedni post napisano o 14:52 ----------

Napisane przez Aelora

Pogadaj z nią poważnie, chowanie głowy w piasek byle jej nie urazić nie jest rozwiązaniem, sam widzisz że ta metoda się nie sprawdza.

No jak nie jest rozwiązaniem? To jedyne rozwiązanie, jeśli facet chce mieć spokój w domu. Ona nie zaakceptuje żadnych jego uwag.

[Camillie32]

Nie, to nie jest normalne by nie można było na nic zwrócić uwagi.

Co do ciszy 5-7 dni - mój partner też miał do tego tendencję, ale ogromną robotę zrobiła terapia dla par. Bardzo polecam, jeśli żona w ogóle da sobie coś powiedzieć, bo do poprawy komunikacji to naprawdę świetne narzędzie. A gdybyś tak normalnie z nią usiadł i zapytał jak ona postrzega Waszą komunikację, że bardzo Ci na niej zależy i może byście spróbowali ten aspekt dopracować na terapii dla par, bo nie wyobrażasz sobie bez niej życia itp itd? W sensie jakbyś spróbował ją “podejść” w taki sposób, by się nie zamknęła w sobie?

[havarti]

Napisane przez PiotrP90

Generalnie wcześniej nie było nam źle . Problem powstał gdy właśnie zaczelem stawiać granice .

Czyli wziąłeś ślub z kimś, z kim "generalnie nie było ci źle" i to i tak tylko wtedy kiedy byłeś pod jej pantoflem?

[PiotrP90]

Hmm

Jak opadną emocje , zawsze zaznaczam , ze mimo niezgody bardzo ją kocham i jest dla mnie ważna . Na co ona dość często kwituje min „jak może być ważna skoro ja tak traktuje i żebym nie kłamał” bardzo mnie to wyprowadza z równowagi . Czuję się jakbym naprawdę robił jej jakąś krzywdę , choć tak nie jest.

Kuźwa naprawdę zostało chyba udusić



Przeczytałem też wątek podesłany przez panią , i mogę powiedzieć że trochę się utożsamiam z autorem . Może sytuacje dotyczą czego innego ale schemat podobny . Skrzydła mi opadły Bo marne szanse są na taką zdrową relację .

Jakoś tak myślałem że jak będę miał żonę to będziemy sobie chodzić nad jeziorko , gotować razem , zarażać się wzajemnie pomysłami. A wiekosc energii musze przeznaczyć na to żeby jej nie zranić czy nie urazić .

[Ellen_Ripley]

Nie, zostało przestać się na pokaz z tego śmiać, gdzie tak naprawdę dobrze wiesz, że sytuacja jest mocno nieciekawa. Stań w końcu "w prawdzie", idź na terapię własną na początek, agresorce i manipulatorce, którą tak wielce kochasz, zaproponuj terapię dla par, a jeżeli będzie, że nie, to się zastanów nad rozstaniem lub separacją, bo to czasami otrzeźwia. Robienie sobie hihihi z sytuacji tak naprawdę przemcowej nie zmieni Twojego życia na lepsze. Z czasem będzie tylko gorzej.

Tylko warto zacząć od zrozumienia, że nikt nie każe Ci w tym tkwić i z nią być. Więc i te bzdurki o tym, że pozostaje Ci tylko to, czy tamto czas wyrzucić z głowy.

Plus warto być ze sobą szczerym jak to wyglądało przed ślubem i co naprawdę uczuciowo i życiowo Was łączyło. Jak niewiele, jakość uczuć taka sobie, jakość komunikacji jeszcze bardziej taka sobie, to sorry...

[Bruma_w_Hogsmeade]

Napisane przez Ellen_Ripley

Nie, zostało przestać się na pokaz z tego śmiać, gdzie tak naprawdę dobrze wiesz, że sytuacja jest mocno nieciekawa. Stań w końcu "w prawdzie", idź na terapię własną na początek, agresorce i manipulatorce, którą tak wielce kochasz, zaproponuj terapię dla par, a jeżeli będzie, że nie, to się zastanów nad rozstaniem lub separacją, bo to czasami otrzeźwia. Robienie sobie hihihi z sytuacji tak naprawdę przemcowej nie zmieni Twojego życia na lepsze. Z czasem będzie tylko gorzej.

Tylko warto zacząć od zrozumienia, że nikt nie każe Ci w tym tkwić i z nią być. Więc i te bzdurki o tym, że pozostaje Ci tylko to, czy tamto czas wyrzucić z głowy.

Plus warto być ze sobą szczerym jak to wyglądało przed ślubem i co naprawdę uczuciowo i życiowo Was łączyło. Jak niewiele, jakość uczuć taka sobie, jakość komunikacji jeszcze bardziej taka sobie, to sorry...

Rewelacyjny komentarz. Daje do myślenia.

[Camillie32]

Napisane przez Ellen_Ripley

Nie, zostało przestać się na pokaz z tego śmiać, gdzie tak naprawdę dobrze wiesz, że sytuacja jest mocno nieciekawa. Stań w końcu "w prawdzie", idź na terapię własną na początek, agresorce i manipulatorce, którą tak wielce kochasz, zaproponuj terapię dla par, a jeżeli będzie, że nie, to się zastanów nad rozstaniem lub separacją, bo to czasami otrzeźwia. Robienie sobie hihihi z sytuacji tak naprawdę przemcowej nie zmieni Twojego życia na lepsze. Z czasem będzie tylko gorzej.

Tylko warto zacząć od zrozumienia, że nikt nie każe Ci w tym tkwić i z nią być. Więc i te bzdurki o tym, że pozostaje Ci tylko to, czy tamto czas wyrzucić z głowy.

Plus warto być ze sobą szczerym jak to wyglądało przed ślubem i co naprawdę uczuciowo i życiowo Was łączyło. Jak niewiele, jakość uczuć taka sobie, jakość komunikacji jeszcze bardziej taka sobie, to sorry...

Zgadzam się w 100%, nawet czytaj to sobie codziennie przed snem by nie zapomnieć

[xfrida]

Napisane przez PiotrP90

Hmm

Jak opadną emocje , zawsze zaznaczam , ze mimo niezgody bardzo ją kocham i jest dla mnie ważna . Na co ona dość często kwituje min „jak może być ważna skoro ja tak traktuje i żebym nie kłamał” bardzo mnie to wyprowadza z równowagi . Czuję się jakbym naprawdę robił jej jakąś krzywdę , choć tak nie jest.

Kuźwa naprawdę zostało chyba udusić



Przeczytałem też wątek podesłany przez panią , i mogę powiedzieć że trochę się utożsamiam z autorem . Może sytuacje dotyczą czego innego ale schemat podobny . Skrzydła mi opadły Bo marne szanse są na taką zdrową relację .

Jakoś tak myślałem że jak będę miał żonę to będziemy sobie chodzić nad jeziorko , gotować razem , zarażać się wzajemnie pomysłami. A wiekosc energii musze przeznaczyć na to żeby jej nie zranić czy nie urazić .

przykro mi ale jestes w przemocowym zwiazku
pozostaje ci albo zaproponowac zonie terapie i dac jej ultimatum ze bedzie nad soba pracowac albo sie ewakuowac dla ochrony wlasnego zdrowia psychicznego
milczenie przez kilka dni jest forma przemocy i absolutnie nie powinno byc tolerowane
dam ci powazna rade ,stosuj antykoncepcje bo jesli polaczy was dziecko to bedziesz cierpial przez reszte zycia na ta chwile masz jeszcze szanse sie uratowac

[Ellen_Ripley]

Napisane przez xfrida

przykro mi ale jestes w przemocowym zwiazku
pozostaje ci albo zaproponowac zonie terapie i dac jej ultimatum ze bedzie nad soba pracowac albo sie ewakuowac dla ochrony wlasnego zdrowia psychicznego
milczenie przez kilka dni jest forma przemocy i absolutnie nie powinno byc tolerowane
dam ci powazna rade ,stosuj antykoncepcje bo jesli polaczy was dziecko to bedziesz cierpial przez reszte zycia na ta chwile masz jeszcze szanse sie uratowac

A przede wszystkim cierpiało będzie dziecko. Dorosłych jakoś mi nie szkoda w takiej sytuacji.

[Aelora]

Napisane przez Ellen_Ripley

Nie, zostało przestać się na pokaz z tego śmiać, gdzie tak naprawdę dobrze wiesz, że sytuacja jest mocno nieciekawa. Stań w końcu "w prawdzie", idź na terapię własną na początek, agresorce i manipulatorce, którą tak wielce kochasz, zaproponuj terapię dla par, a jeżeli będzie, że nie, to się zastanów nad rozstaniem lub separacją, bo to czasami otrzeźwia. Robienie sobie hihihi z sytuacji tak naprawdę przemcowej nie zmieni Twojego życia na lepsze. Z czasem będzie tylko gorzej.

Tylko warto zacząć od zrozumienia, że nikt nie każe Ci w tym tkwić i z nią być. Więc i te bzdurki o tym, że pozostaje Ci tylko to, czy tamto czas wyrzucić z głowy.

Plus warto być ze sobą szczerym jak to wyglądało przed ślubem i co naprawdę uczuciowo i życiowo Was łączyło. Jak niewiele, jakość uczuć taka sobie, jakość komunikacji jeszcze bardziej taka sobie, to sorry...

100% prawdy, nie ma nic zabawnego w Twoim położeniu autorze. Nie bagatelizuj tego ani nie przerzucaj tego na inne kobiety "czy one też tak robią", bo to nie jest zdrowe ani normalne zachowanie, problem jest z Twoją wybranką.

[havarti]

Napisane przez PiotrP90

Jakoś tak myślałem że jak będę miał żonę to będziemy sobie chodzić nad jeziorko , gotować razem , zarażać się wzajemnie pomysłami.

A to było jakieś zaaranżowane małżeństwo? Mówisz tak jakby ci ktoś obiecał żonę i sobie wymarzyłeś jak to będzie, a się okazało że jest inaczej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ellen_Ripley]

Napisane przez havarti

A to było jakieś zaaranżowane małżeństwo? Mówisz tak jakby ci ktoś obiecał żonę i sobie wymarzyłeś jak to będzie, a się okazało że jest inaczej.

Dokładnie. W chipsach wylosowana, czy jak? Dżin ją z lampy wyciągnął? Kamień rzucony z okna, trafił ją w głowę i ślub był po 24h?

[Cienista28]

Napisane przez PiotrP90

Hej dziewczyny

Mam na imię Piotr i chyba uduszę swoją żonę(żart)

Jako że nie mogę sobie poradzić z problemem komunikacji w związku , a chce aby była ona podstawowym filarem naszego związku , postanowiłem zwrócić się do drogich pań .



Żona ma w nawyku rozkładania problemów na czynniki pierwsze jednak w drugą stronę bardzo łatwo się obraża



Doszło do tego że jadłem absolutnie przesolone gołąbki które zrobiła ( żona rzadko gotuję , ale Jak to robi jestem absolutnie wdzięczny ) po to żeby sie nie wycofała na kilka dni .

Śmieszne to wiem ale kurka nie lubię się klucic czy stale walczyc z kimś kto jest bliski



Problem z gołąbkami jest trywialny, uważam go za śmieszny

Ale to sięga głębiej , wyjście ze znajomymi , zakup którego chce dokonać , inne zdanie na temat jakiejś sprawy

Powoduje to że żona w najlepszym razie milczy , obojętnieje .

Trochę mnie to denerwuje i niepokoi .

Czy w waszych związkach też tak jest że facet musi się na wszystko godzić ?

Bo ja już nie wiem czy ja jestem nie dojrzały czy po prostu mamy jakiś problem

Czy przed waszym wejściem w związek małżeński też taka była?

[PiotrP90]

Dziękuję za odpowiedzi



Nie nie było to zaaranżowane małżeństwo , poślubiłem ja w pełni świadomie

Gdybym znalazł ja w chipsach to nie szukałbym rozwiązania .

Oczywiście rozumiem że nie wszytsko mogę zrobić i na końcu nie dostanę za to medalu . Ale uważam że warto podjąć próbę ratowania , naprawy lub zrozumienia pewnych rzeczy zanim powie się - Pa



Co do życia przed ślubem to wbrew pozorom uważam że było one udane . Czasami bywała despotyczna ale traktowałem to na zasadzie postawię granicę i to wypracujemy .

Żona ma stwierdzoną depresję , jej samopoczucie zaczęło spadać i zaczęły nasilać się takie akcje. Chodzi na terapię .

Generalnie jaka ie dowiedziałem kilka dni temu że zanim zaczęliśmy się spotykać żona miała problemy i rozwiązywała je u terapeuty . A okres od poznania do teraz był chyba jej po prostu stabilnym okresem .

Naprawdę nie wiem co robić w obliczu tych informacji .

Wiem że to może być męka , z drugiej syronybw zdrowiu i chorobie . Postawiłem sobie granice w postaci mojego zdrowia . Gdy próby pomocy i doalpgu zawiodą i będzie to mnie zabijać , krok będzie niestety tylko jeden

---------- Dopisano o 14:40 ---------- Poprzedni post napisano o 14:38 ----------

Dziękuję za wsze wypowiedzi , trochę mi to rozjaśniło w głowie

[Aelora]

Tylko wiesz, nie wszystkie zachowania, zwłaszcza krzywdzące drugą stronę, można tłumaczyć chorobą. To, że ona ma swoje problemy, nie oznacza, że ma przerzucać je na Ciebie. Była w terapii (teraz też chodzi?), więc powinna już wypracować pod okiem specjalisty metody radzenia sobie z gorszym samopoczuciem zamiast wyżywania się na Tobie. Sorry, ale jej choroba nie jest usprawiedliwieniem, a Ty mimo swojego uczucia nie rób za męczennika, który znosi wszystko.
Poza tym skoro zaczynasz stonować narrację, że to wina depresji, ale w sumie to od zawsze była despotyczna, zaczynam wątpić na ile to kwestia choroby, a na ile to po prostu paskudny charakterek Twojej lubej.

[Bruma_w_Hogsmeade]

Ciekawe ile czasu ona znosiłaby takie zachowania w drugą stronę. Pewnie kilka dni max.

[Cienista28]

Napisane przez PiotrP90

Co do życia przed ślubem to wbrew pozorom uważam że było one udane . Czasami bywała despotyczna ale traktowałem to na zasadzie postawię granicę i to wypracujemy .

Żona ma stwierdzoną depresję , jej samopoczucie zaczęło spadać i zaczęły nasilać się takie akcje. Chodzi na terapię .

Generalnie jaka ie dowiedziałem kilka dni temu że zanim zaczęliśmy się spotykać żona miała problemy i rozwiązywała je u terapeuty . A okres od poznania do teraz był chyba jej po prostu stabilnym okresem .

Pamiętaj, że depresja nie jest wymówką do toksycznego traktowania innych i w takich sytuacjach masz pełne prawo (a nawet zdroworozsądkowe podejście) aby w pierwszej kolejności dbać o siebie zamiast robić z siebie męczennika. I jeżeli to założone przez ciebie "postawienie granic" nie zadziała to musisz działać radykalniej.

[PiotrP90]

Też mi się wydaje że nie powinienem patrzeć na wszytsko przez pryzmat depresji

Tak dalej chodzi na terapię. Może nie potrzebnie się martwię ale może nie jest też szczera z terapeutą stąd marne owoce współpracy.

Generalnie śmiem tak twierdzić że w sytuacji gdy coś jej się nie podoba bywa bezczelna . Potem w sytuacji gdy nawiązujemy do takiej sytuacji ona opisuje to w taki sposób jakoby ona wyłącznie zwróciła moją uwagę a ja niesłusznie na nią naskoczyłem

[Bruma_w_Hogsmeade]

Napisane przez PiotrP90

Też mi się wydaje że nie powinienem patrzeć na wszytsko przez pryzmat depresji

Patrzysz na to przez pryzmat depresji, bo masz wyparcie. Twój mózg nie może znieść, że żona cię nie szanuje i nie liczy się z twoim zdaniem, więc wytworzył iluzję, że "tak naprawdę" to choroba, depresja, zaburzenia, nie myśli logicznie. "Tak naprawdę to mnie szanuje i się ze mną liczy, ale po prostu depresja nie pozwala jej tego okazać, nie jej wina, kocha mnie".

[PiotrP90]

Co do traktowania innych źle na podstawie swojego samopoczucia to jest prawda i coś o cym myślałem zakładając ten wątek .

Mam wiele sytuacji stresowych ale nigdy nie obarczam tym innych . W sensie nie jestem zły na cały świat gdy mi coś się nie uda . I też myślę że ona nie ma do tego prawa . Chciałem się upewnić , pytając was drogie panie .

Wydaje mi się i czego się obawiam że ona jest jakaś wypalona i może nic do mnie nie czuje .

Ja popełniam błędy . Robię je codziennie

Ale myślę że człowiek który czuje coś do drugiego i szczerze darzy go szacunkiem nie jest w stanie obrazić się na niego na kilka dni czy tak się złościć .

I zastanawiam się dlaczego ona ze mną jest skoro tak wiele jej nie pasuje .

Ja wiem że ja kocham bo inaczej walnął bym to po prostu

I było sytuacji wiele w których w moim mniemaniu postąpiła źle . Ale poza czystą informacją po prostu nie potrafię robić z tego afery czy się dąsać . Choćbym chciał to nie potrafię . Może to kwestia innych charakterów …

[skara]

Po prostu zacznij z nią rozmawiać. Wiele razy. Przedstaw jej twoje racje, argumentuj, próbujcie to naprawić. Jeśli to po jakimś czasie nie przyniesie rezultatu, to przynajmniej będziesz wiedział, że próbowałeś. Może ona się opamięta jak zobaczy, że nie tolerujesz już dłużej takich akcji. Każdy po kłótni powinien trochę ochłonąć, więc parę godzin dla siebie możesz jej dać, ale nie tydzień ciszy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Camillie32]

Napisane przez PiotrP90

Też mi się wydaje że nie powinienem patrzeć na wszytsko przez pryzmat depresji

Tak dalej chodzi na terapię. Może nie potrzebnie się martwię ale może nie jest też szczera z terapeutą stąd marne owoce współpracy.

Generalnie śmiem tak twierdzić że w sytuacji gdy coś jej się nie podoba bywa bezczelna . Potem w sytuacji gdy nawiązujemy do takiej sytuacji ona opisuje to w taki sposób jakoby ona wyłącznie zwróciła moją uwagę a ja niesłusznie na nią naskoczyłem

Z mojej perspektywy depresja nie ma z tym nic wspólnego. Sama choruję, moi bliscy chorują więc raczej wiem z czym to się je i nie do końca mnie przekonuje to, by takie zachowanie usprawiedliwiać depresją. To po prostu taki charakter nienajładniejszy.

[TurboKon]

każdy ma prawo do krytyki swojej żony czy meża, jak ci jedzenie nie smakuje to jej powiedz, jak mi sie w związku cos nie podobało to mówiłem o tym dziewczynie, jak coś przesoli to jej powiedz "słuchaj kochanie, troche przesoliłas" powinna zrozumiec, wiesz co? ja sam sobie robie jedzenie i jak coś przesole to jasne nie mam na kogo narzekać, chyba ze na siebie, no ale bądz szczery z zoną

[hasta_la_vista]

Terapia par, tam jest przestrzeń do nauki porozumiewania się bez agresji (NVC), do pracy nad tym jak indywidualne różnice (np. style przywiązania) wpływają na związek, postrzeganie drugiej osoby.

Jeśli chcesz tego. I druga osoba też. Obie osoby muszą być na to zorientowane. Lepiej dać czas i przestrzeń do namysłu niż kazać jej/sobie iść na to , na przymuszeniu nic się nie zbuduje.

Chociaż jeśli żona teraz przeżywa jakiś silny kryzys czy nawrót depresji (?), to nie wiem czy to jest dobry czas na zaczynanie terapii par. Bo ona musi być w tym aktywna i dać sobie z tym radę, skupić się, przemyśleć parę rzeczy. Rozgrzebywanie trudnych rzeczy w ciężkim stanie może nie być skuteczne, może też nasilić jej stany depresyjne.

Wątek i tak można poruszyć mając na uwadze w/w.