30 na karku i załamanie

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

do autorki
kazdy ma wzloty i upadki
kazdy moze stracic prace,rozstac sie z partnerem itp
dzis jest dobrze jutro moze byc kompletnie inaczej
nie patrz na innych to co ty widzisz to to co inni chca abys widziala
skup sie na sobie
szukasz pracy od miesiaca to nie jest jeszcze zadna tragedia
ja mialam naprawde bardzo zly wzrok(-7) zrobilam korekcje laserowa po 40
prawo jazdy tez zrobilam po 40
pierwszy dom kupilam krotko przed 40
30 lat to nie jest jakis krytyczny wiek jeszcze wiele sie zmieni i wiele mozesz osiagnac
po co stawiasz sobie jakies kosmiczne wymagania z weselem? chcesz poslubic swojego faceta to wystarczy pojsc do urzedu i zrobic skromna impreze dla rodziny w koncu chodzi o deklaracje a nie pokaz dla innych
nie porownuj sie do innych tak jak ktos to u gory napisal trawa jest zawsze bardziej zielona po drugiej stronie
jestes mloda zdrowa i jeszcze wiele mozesz osiagnac,naprawde nie ma powodu do dramatu

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Autorko, ja ci jeszcze poradzę, żeby nie przejmować się tym na co nie ma się wpływu. Szkoda zdrowia. A ty na brak umowy w pracy nie miałaś wpływu skoro faktycznie mieli kogoś po znajomości na twoje miejsce. A nawet jeśli by nie mieli to skoro się starałaś i nie olewałaś to też nie powinnaś się zadręczać. Mówi się trudno i żyje się dalej. W życiu różnie bywa. Nie wszyscy ludzie, którzy pozornie wyglądają na szczęśliwych i spełnionych są tacy w rzeczywistości. A nawet jeśli faktycznie to nie ma sensu marnować energii na dołowanie siebie tym faktem tylko trzeba się racjonalnie zastanowić co zrobić, żeby zmienić sytuację i jakie działania są w twoim zasięgu.

[panna_felicjanna]

Misthios, rzeczywiście chyba trochę się zapędziłaś. Antydepresanty to nie cukierki. Nie wolno ich brać od tak bez wyraźnych wskazań i szerzenie takich poglądów zwyczajnie jest szkodliwe.

[cocolocco]

Coz, kazdy w zyciu miewa wzloty i upadki. Mimo wszystko uważam, że rada w stylu nie przejmuj się, inni mają gorzej to najgorsza mozliwa rada jaką można dać i jest przejawem totalne ignorancji.

Wracając do tematu - wydaje mi się, że Twoim problemem może być tak naprawdę brak pewności siebie, dlatego zastanowilabym się nad jakąś pomocą psychologa. Wówczas zyskasz nową energie do działania a problemy przestaną mieć takie znaczenie.

Trzeba pamiętać o tym, że zwykle widzimy u innych to co oni chcą nam pokazać, a ludzie raczej nie afiszują się swoimi problemami, porażkami i raczej nie wydaje mi się, żeby istniała choć jedna osoba na.świecie której życie byłoby usłane przysłowiowymi różami. No i warto pamiętać, że dużo ludzi bierze kredyty na mieszkania, dlatego nie sugerowalabym sie kupnem mieszkania jako oznaką powodzenia w życiu.

Jak chodzi o pracę - cóż życie nie zawsze jest sprawiedliwe, ale jeżeli nie tu, to wierze, ze znajdziesz rownie satysfakcjonująca pracę gdzieś indziej. Jeżeli przełożony stwierdził, że wolno sie uczysz, to możesz na przykład spróbować poznać jakieś metody szybkiej nauki. Nawet, jeżeli faktyczny powód zwolnienia był inny to wyrobisz sobie przewagę konkurencyjną i myślę ze to może byc atut w cv, czt nowej pracy.

Trzymam kciuki, zeby wszystko jakos sie ulozylo

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[meliandra]

Napisane przez Misthios

Pomyśl, że inni mają gorzej może co? Jak jest ci ciężko się zmobilizować polecam antydepresanty od psychiatry, będziesz widzieć wszystko w różowych kolorach i z największej porażki będziesz się cieszyć, to taki głupi „narkotyk” wtedy najgorszy wróg jest jak bliska rodzina
Zazdroszczę, że nigdy nie byłaś bezrobotna. Ja nigdzie nie pracowałam dłużej niż rok a obecnie nie mam pracy od pół roku i nawet nie szukam bo kto mnie przyjmie? Ale dałaś mi do myślenia z tym Urzędem Pracy i kasą, to bardzo fajne wyjście o ile zarobki to +2k to całkiem fajnie.
Każdy się przechwala co to nie on i jak mu się powodzi a nikt nie powie, że dostał to za darmo bo miał szczęście i mu się trafiło albo ktoś mu załatwił albo zapierniczał jak dziki osioł i dużo go to kosztowało nerwów ale do tego nikt się nie przyzna, ty masz po prostu pecha ale po burzy wychodzi słońce także musisz być cierpliwa.

Zrób sobie test ciążowy może ???


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Napisane przez Misthios

Często tu widzę porady w stylu idź na terapię, więc co jest złego w antydepresantach?

Z reszta psycholog sam by to polecił.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No jasne, zamiast pracować nad sobą, najlepiej faszerować się lekami. Co jest złego w antydepresantach? To nie jest witamina C i nie bierze się tego od tak. Problemy trzeba przepracowywać, ewentualnie iść na terapię. Leki to dla mnie ostateczność.


Autorko jak dla mnie przesadzasz. Sytuacja z pracą nie jest przyjemna, ale niestety takie rzeczy się zdarzają. W różnych firmach pracują różni ludzie i czasem dzieją się takie rzeczy. Znajdź jakąkolwiek pracę żeby mieć dochód, a potem na spokojnie szukaj czegoś fajnego. Co do okularów to teraz większość ludzi ma wadę wzroku. Fajne i pasujące oprawki dodają uroku. A jak bardzo nie chcesz okularów, zawsze można zrobić operację. Co do wagi po prostu musisz się zmotywować do diety i ćwiczeń. Spróbuj też dostrzegać plusy. Jesteś młoda, zdrowa, masz partnera. Nie ma sensu dołować się z powodu takich rzeczy.

[e36b38c1b02253f65e484b4d30ebb09d9d5f8578_646d4571ebe9e]

Dzięki za wszystkie rady.

Leki nie wchodzą w grę. Nie uważam, żebym ich potrzebowała i nie chcę uzależniać dobrego samopoczucia od tabletek. Wolę sama sobie poukładać wszystko w głowie, leki to ostateczność.

Wiem, że przesadzam Doceniam wszystko, co mam, od stycznia uderzam znowu mocno z szukaniem pracy, coś znajdę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[farmaceutka88]

No pewnie, że tak! Nie porównuj się tak do innych, bo to nie ma sensu. Żyj swoim życiem, ciesz się nim, delektuj, nie oczekuj od życia zbyt wiele. I będzie dobrze.

[1110060bd2fa2752dc539504bcb5246e1c314d18_5eaf4d11e849a]

No ja jestem w podobnej sytuacji i jestem nawet o kilka lat starsza. Raz mnie zwolniono, bo jak szef twierdził "twoje osiągnięcia są super, ale nienawidzę twojej osobowości". Potem zaakceptowałam pracę, która miała być pewniakiem a okazała się obozem pracy. Pracowałam po 70 godzin w tygodniu każdego tygodnia, oczywiście nadgodziny bezpłatne. Jak coś powiedziałam to dostałam fatalną opinię, od której zależała moja premia. Czyli pracowałam miesiącami po 70 h, bez dodatkowego wynagrodzenia, nie miałam prawie życia osobistego i potem dostałam za to fatalną oceną. Próbowałam rozmawiać, ale się nie dało. I jak to się mówi, coś we mnie pękło. Rzuciłam pracę. Teraz od stycznia jestem na bezrobociu.

[sunshinebutterfly]

Napisane przez megamag

spielmitmir, wielu trzydziestolatków przechodzi kryzysy, nawet ci, którzy nie są bezrobotni. Po prostu, kiedy człowiek ma te dwadzieścia kilka la, to ciągle mu się wydaje, że ma na wszystko czas, że te sukcesy jeszcze przyjdą, a potem sobie uświadamia, że zamiast pasma sukcesów jest proza życia. Wcześniej sobie wyobrażał, że do tej trzydziestki będzie miał już to czy tamto, a tu się okazuję, że wyszedł krowi placek. Takie kryzysy mogą przechodzić też osoby, którym teraz zazdrościsz, bo u sąsiada trawa zawsze jest bardziej zielona.

Teraz kazdy ma kryzys trzydziestolatka.
Wydaje mi sie, ze to dlatego, ze ludzie zyja na pol gwizdka. Czekaja az cos im z nieba spadnie. Sukces sam przyjdzie albo zycie samo sie ulozy.
I potem mamy kryzysy i dol bo olaboga trzydziestka
A wystarczy nie narzekac, codziennie ustalac sobie cele, ciezko pracowac nad soba.

[dekko27]

Napisane przez sunshinebutterfly

Teraz kazdy ma kryzys trzydziestolatka.
Wydaje mi sie, ze to dlatego, ze ludzie zyja na pol gwizdka. Czekaja az cos im z nieba spadnie. Sukces sam przyjdzie albo zycie samo sie ulozy.
I potem mamy kryzysy i dol bo olaboga trzydziestka
A wystarczy nie narzekac, codziennie ustalac sobie cele, ciezko pracowac nad soba.

mi się wydaje, ze sami sobie to robimy, ze niby w pewnym wieku to powinno się to lub to, każdy ma swoja droge, jeden ma to wieku 20 inny w wieku 40 lat, 30 lat to jest mloda osoba,a biorac pod uwagę ,ze zyjemy ponad 80 to bardzo mloda i cale zycie przed nia…

nawet na wizażu widać, ' no jakbys miała 22 lata to rozumiem ale masz 32 to powinnas cos tan"
Nic nie musisz, sama prowadzisz swoje własne zycie, własne cele we własnym tempie.Zycie jest tu i teraz.
i serio to,ze ktoś idzie z prądem i spelnia te oczekiwania społeczne ; kariera, kredyt na mieszkanie, malzenstwo, dzieci nie znaczy,ze jest szczęśliwy i spełniony.
Może wlasnie zazdrości Ci beztroski, braku zobowiazan i tylu drog do wyboru...

[sunshinebutterfly]

Napisane przez dekko27

mi się wydaje, ze sami sobie to robimy, ze niby w pewnym wieku to powinno się to lub to, każdy ma swoja droge, jeden ma to wieku 20 inny w wieku 40 lat, 30 lat to jest mloda osoba,a biorac pod uwagę ,ze zyjemy ponad 80 to bardzo mloda i cale zycie przed nia…

nawet na wizażu widać, ' no jakbys miała 22 lata to rozumiem ale masz 32 to powinnas cos tan"
Nic nie musisz, sama prowadzisz swoje własne zycie, własne cele we własnym tempie.Zycie jest tu i teraz.
i serio to,ze ktoś idzie z prądem i spelnia te oczekiwania społeczne ; kariera, kredyt na mieszkanie, malzenstwo, dzieci nie znaczy,ze jest szczęśliwy i spełniony.
Może wlasnie zazdrości Ci beztroski, braku zobowiazan i tylu drog do wyboru...

To tez prawda. Ludzie sa bardziej zajeci tym czego chce od nich spoleczenstwo zamiast tym czym oni sami chca.
No i niestety przeklenstwo porownywania sie z innymi - z czego to sie bierze?
Ludzie na sile szukaja sobie problemów, przez co nie sa szczesliwi z tego co maja wiec sila rzeczy u sasiada trawa bedzie zawsze bardziej zielona.

[dekko27]

Napisane przez sunshinebutterfly

To tez prawda. Ludzie sa bardziej zajeci tym czego chce od nich spoleczenstwo zamiast tym czym oni sami chca.
No i niestety przeklenstwo porownywania sie z innymi - z czego to sie bierze?
.

Z niskiego poczucia wartości

[sunshinebutterfly]

Napisane przez dekko27

Z niskiego poczucia wartości

Bo ludzie nie doceniaja tego co maja.
Ja to chyba jestem jakas dziwna bo uwielbiam ludzi sukcesu, ludzi szczesliwych, ludzi pieknych (rowniez kobiety) .
Ciesze sie jak ktos jest ode mnie bogatszy, madrzejszy czy ma wieksze sukcesy zawodowe. Wrecz wsrod takich ludzi chce sie obracac.
Ale to rzeczywiscie kwestia przede wszystkim najpierw docenienia wlasnej trawy na podworku.

[dekko27]

Napisane przez sunshinebutterfly

Bo ludzie nie doceniaja tego co maja.
Ja to chyba jestem jakas dziwna bo uwielbiam ludzi sukcesu, ludzi szczesliwych, ludzi pieknych (rowniez kobiety) .
Ciesze sie jak ktos jest ode mnie bogatszy, madrzejszy czy ma wieksze sukcesy zawodowe. Wrecz wsrod takich ludzi chce sie obracac.
Ale to rzeczywiscie kwestia przede wszystkim najpierw docenienia wlasnej trawy na podworku.

Bo jeśli wiesz, ze sukcesy, uroda nie definiują Twojej wartości jako człowieka to latwiej podziwiać zalety innych, inspirować się, natomiast jak dzielic ludzi na lepszych i gorszych zaleznie od tego co maja to zawsze będzie powod ,by zazdroscic czy czuc się zle, w końcu zawsze ktoś jest w czyms lepszy...
Czym ktoś wieksza wage przywiazuje do osobowości swojej czy kogos, tym mniej widzi wartość jako posiadanie pieniędzy, sukcesow, urody. Jak się nie czuje wartościowym człowiekiem po prostu to powyższe wartości nie pomoga doceniać siebie, bo latwo wypasc z rynku ...niemodne ciuchy, utrata pracy, partnera i prestiż spada. Malo ludzi ma silna osobowość i stabilne poczucie wartości w obecnych czasach

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Misthios

Często tu widzę porady w stylu idź na terapię, więc co jest złego w antydepresantach?

Z reszta psycholog sam by to polecił.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Lol. Akurat psycholog nie jest od przepisywania leków. I jednak jest różnica między farmakoterapią a psychoterapią.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[megamag]

Napisane przez sunshinebutterfly

Teraz kazdy ma kryzys trzydziestolatka.
Wydaje mi sie, ze to dlatego, ze ludzie zyja na pol gwizdka. Czekaja az cos im z nieba spadnie. Sukces sam przyjdzie albo zycie samo sie ulozy.
I potem mamy kryzysy i dol bo olaboga trzydziestka
A wystarczy nie narzekac, codziennie ustalac sobie cele, ciezko pracowac nad soba.

Ja bym powiedziała, że jest dokładnie odwrotnie. Ludzie wokół mnie żyją raczej intensywnie, zwłaszcza zawodowo. Praktycznie wszyscy znani mi trzydziestolatkowie łącznie ze mną bardzo dużo pracują, nadgodziny nikogo nie dziwią. Mam wrażenie, że nasi rodzice czegoś takiego nie znali, w PRL-u się tak intensywnie nie pracowało. Do tego człowiek jednak czuje presję, że w tym wieku wypadałoby to czy tamto, że trzeba kupić mieszkanie, zacząć się zabezpieczać na starość. Jak ktoś zdążył się już dorobić dziecka, to już w ogóle pada na twarz ze zmęczenia. Łatwo się wypalić w ten sposób.