śmierć taty, powinność, co robić?

[sublips]

Napisane przez Mijanou

To są bardzo paskudne manipulacje. Wybaczyć to nie to samo, co pojednać się i udawać, że nic się nie stało. Poza tym- wybaczanie ze wzgledu na naciski rodziny nie jest żadnym wybaczeniem a żądaniem poddania się presji rodziny. Nie da się zapomnieć o krzywdzie. Ale można w duszy przebaczyć, uwolnić się od negatywnych emocji, które samych nas niszczą (o ile niszczą) a następnie odciąć się i od sprawcy i od nacisków rodziny. Wcale nie trzeba informować sprawcy, że się wybaczyło ale nie chce się z tą osobą utrzymywać stosunków.

Dla przykładu (z autopsji): bardzo skrzywdził mnie eks. Bolało mnie to, żal i złość oraz zadraznione ego żarły mnie od środka. Po jakimś czasie (emocje wystygły) przebaczyłam mu zdradę i kłamstwa.I poczułam się lepiej, bo tym przebaczeniem uwolniłam się od przeszłości. Jednak do tej pory nie odpowiadam na jego maile i inne formy nawiązania ponownego kontaktu. Nie mam pojęcia po co mu ten kontakt ale przebaczyłam, jestem wolna i nawet nie chcę wiedzieć, czego ode mnie chce. Przebaczenie mnie uwolniło jednak i od ciekawości i od wszelkich negatywnych uczuć wobec tego człowieka. Niech mu będzie jak najlepiej, ale jak najdalej ode mnie.

Zgadzam się z Tobą i odnoszę wrażenie, że wiele osób nie zrozumiało Twojego przekazu.

Przebacza się dla siebie. Tylko. Jakbym trzymała urazę do osób, które mi coś złego zrobiły, pragnęłabym zemsty, rozpamiętywała to, to szkodziłabym sobie - nie im.

Co nie jest jednoznaczne, że muszę stawać z tą osobą w kółeczku, trzymać się za rękę i śpiewać kumbaya. Albo w ogóle się do niej odzywać. Po prostu chodzi o to, żeby nawet jej ewentualny widok nie powodował u mnie żadnych emocji - ani złych, ani dobrych.

[tinkerver2]

Widzisz, a ja bym potrzebowała w swoim życiu, żeby ktoś, kto mnie zranił przyznał się do winy czy błędu i przeprosił. Nie chcę żadnego naprawianie szkód, pieniędzy czy prezentów. Wystarczy, żeby ktoś powiedział "tak, zrobiłem wiele błędów, źle cię traktowałem, przepraszam".
A niestety w mojej rodzinie nic takiego nie ma racji bytu. Już nawet nie mówię o babce, ona jest stara i jedną nogą po tamtej stronie. Ale jedyna osoba, z którą naprawdę chciałam utrzymywać kontakt, czyli moja matka, nie umie przyznać się do błędu i jest mi naprawdę przykro. Tak jak pisałam - przed wyjazdem za granicę byłam 2 tygodnie, może miesiąc w domu rodzinnym. Nieszczęśliwie była tam też moja siostra, która zawsze była "ta lepsza". No i cóż, moja kochana siostra np. Zaczęła mówić, że jestem puszczalska, matka ani słowa. Co chwilę rzucała jakieś krzywe teksty - matka ani słowa. Ale jak ja coś powiedziałam, to "nie mów tak do niej bo ona ma dziecko". Matka dała mi swoją spódnicę. Siostrze też się spodobała, więc matka z tekstem "a to weź sobie, dałam tinker, ale jej zabiorę to sobie możesz wziac". Było mi straszliwie przykro, bo matka w dodatku nie wierzy w moje problemy psychiczne (no bo ona też nie miała w życiu łatwo, a jest normalna), uważa, że "chodzę po psychiatrach i zre psychotropy". A w dniu wyjazdu za granicę, jak siostry już nie było, to nagle troskliwa mamusia, wstała ze mną i śniadanko mi będzie robic, walizki znosic.
I naprawdę, wystarczyłoby, gdyby po prostu powiedziała "wiem, że skrzywdzilam cię moim zachowaniem, przepraszam". Ale nie, ona zamiast to zrobić nie odzywa się do mnie przez 2 miesiące, jedynie raz zadzwoniła, żebym pamiętała o prezencie na chrzciny.
Więc widzisz - ja jestem trochę jak Jezus potrzebuję czyjegoś żalu i postanowienia poprawy, żeby wybaczyc.

Wysłane z mojego Redmi Note 5A Prime przy użyciu Tapatalka

[elvegirl]

Napisane przez sublips

Jakbym trzymała urazę do osób, które mi coś złego zrobiły, pragnęłabym zemsty, rozpamiętywała to, to szkodziłabym sobie - nie im.

Brak wybaczenia nie jest równoznaczny z pragnieniem zemsty i rozpamiętywaniem.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez elvegirl

Brak wybaczenia nie jest równoznaczny z pragnieniem zemsty i rozpamiętywaniem.

Dokładnie. Poza tym niektórych rzeczy nie da się wybaczyć. Serio. Mówienie 'wybaczenie da spokój twojej duszy' to wywieranie presji na ofiarze. No bo co jak ktoś nie potrafi wybaczyć?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Trzepotka]

Treść usunięta

[Limonka2738]

Napisane przez Mijanou

Ano, nie każdy ma potrzebę wybaczenia. Jeśli negatywne uczcia nie przeszkadzają w życiu, rzeczywiście nie ma potrzeby wybaczania. Jeśli jednak kogoś te uczuia zjadają od środka, powinien spróbować.

Nie. Powinien się nauczyć olać.

Ja tam nienawidzę wielu osób. Ale nie siedzę przed snem jak Arya Stark i nie rozpatruję tego. Ot, jak przychodzi ten moment, kiedy taka osoba potrzebuje mnie albo mogę jej jakoś zaszkodzić, to wtedy sobie korzystam.

Ale tak to mam wywalone.

I trzeba się nauczyć takiego podejścia, a nie przebaczenia. Przebaczenie jest mocno przereklamowane. Ale ja tam w życiu kieruję się filozofią życiową Sithów.

---------- Dopisano o 12:24 ---------- Poprzedni post napisano o 12:21 ----------

Napisane przez elvegirl

Brak wybaczenia nie jest równoznaczny z pragnieniem zemsty i rozpamiętywaniem.

Pragnienie zemsty nie musi też być rozpamiętywaniem i ciągłym pragnieniem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Marigold19]

Napisane przez Limonka2738

Nie. Powinien się nauczyć olać.

Ja tam nienawidzę wielu osób. Ale nie siedzę przed snem jak Arya Stark i nie rozpatruję tego. Ot, jak przychodzi ten moment, kiedy taka osoba potrzebuje mnie albo mogę jej jakoś zaszkodzić, to wtedy sobie korzystam.

Ale tak to mam wywalone.

I trzeba się nauczyć takiego podejścia, a nie przebaczenia. Przebaczenie jest mocno przereklamowane. Ale ja tam w życiu kieruję się filozofią życiową Sithów.

---------- Dopisano o 12:24 ---------- Poprzedni post napisano o 12:21 ----------

Pragnienie zemsty nie musi też być rozpamiętywaniem i ciągłym pragnieniem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Serio szkodzenie komuś daje Ci satysfakcję?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Limonka2738]

Napisane przez Marigold19

Serio szkodzenie komuś daje Ci satysfakcję?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Jeśli on skrzywdził mnie albo moich bliskich, to tak.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[tinkerver2]

Napisane przez Marigold19

Serio szkodzenie komuś daje Ci satysfakcję?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Mi tak.

Wysłane z mojego Redmi Note 5A Prime przy użyciu Tapatalka

[Mijanou]

Napisane przez Trzepotka

Treść usunięta

Niestety, kochana, możesz się tego nie doczekać. I tu właśnie tkwi problem. Słowo "przepraszam" jest chyba jeszcze mniej modne od przebaczania

Tinker, a matka ma świadomość, że Ciebie skrzywdziła? Widzisz, ja mam dość częsty kontakt z poranieniami w obrębie rodziny. Nieraz zdarza się tak, że ktoś nie wie, że krzywdzi kogoś innego (dziecko, siostrę itp. Oczywiście, abstrahuję tu całkowicie od świadomego krzywdzenia i czynów zabronionych). Ona wie, co Ty czujesz?

Co do Jezusa, hm.... On nienawidzi grzechu ale kocha grzesznika. I tym chyba najbardziej różni się ta miłość od naszej, ludzkiej. On daje, nic w zamian nie żądając. Ale to rozważania nie na ten watek.

[Trzepotka]

Treść usunięta

[elvegirl]

Napisane przez Limonka2738

Pragnienie zemsty nie musi też być rozpamiętywaniem i ciągłym pragnieniem.

Ale jest takim trochę staniem jedną nogą w przeszłości. Mnie się nie chce mścić, a nie jestem typem wybaczającym.

[Mijanou]

Napisane przez Trzepotka

Treść usunięta

Rozumiałabym to tak, że wciąż jeszcze się nie uwolniłaś od przeszłości. I że ta przeszłość nadal Cię boli (nawet jeśli nie rozpamiętujesz, to jednak poczucie krzywdy wciąż mocno w Tobie tkwi) I tylko to. Nie oceniałabym Twojego zachowania, bo nie jestem do tego powołana.

Wyboldowane: oczywiście, że mogą. Przecież mój punkt widzenia to nie jest prawda objawiona i jedynie słuszny punkt widzenia. Zabrałam głos w dyskusji. To wszystko.

[Limonka2738]

Napisane przez elvegirl

Ale jest takim trochę staniem jedną nogą w przeszłości. Mnie się nie chce mścić, a nie jestem typem wybaczającym.

Czy ja wiem. Ja o tym nie myślę na co dzień.

Mszczę się jak nadarza się okazja. A zwykle prędzej czy później się nadarza.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mijanou]

Napisane przez Limonka2738

Czy ja wiem. Ja o tym nie myślę na co dzień.

Mszczę się jak nadarza się okazja. A zwykle prędzej czy później się nadarza.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No ale co Ci daje zemsta?
Poważnie pytam, przecież wiesz, że jaj bym sobie nie robiła. Pytam jako osoba totalnie pozbawiona skłonności do mściwości. Albo taka, której nikt nigdy aż tak nie skrzywdził, żeby chęć zemsty odczuwać (no, może to też jakieś wytłumaczenie braku tejże skłonności). Co czujesz w chwili i po tym, jak już wymierzysz komuś sprawiedliwość?

[tinkerver2]

Napisane przez Mijanou

---------- Dopisano o 16:43 ---------- Poprzedni post napisano o 16:33 ----------

[/COLOR]







Tinker, a matka ma świadomość, że Ciebie skrzywdziła? Widzisz, ja mam dość częsty kontakt z poranieniami w obrębie rodziny. Nieraz zdarza się tak, że ktoś nie wie, że krzywdzi kogoś innego (dziecko, siostrę itp. Oczywiście, abstrahuję tu całkowicie od świadomego krzywdzenia i czynów zabronionych). Ona wie, co Ty czujesz?

Wiesz co, myślę, że tak. Tzn ona sama jest pedagogiem, a ja dopiero dzięki pojsciu na te studia, a już zwłaszcza na specjalizację związana z resocjalizacja dużo zrozumiałam, dużo nowych dróg się przede mną otworzyło, zrozumiałam, że to nie tak, że ja jestem złym dzieckiem, a moja matka biedna, pokrzywdzona przez los kobieta. Nie raz próbowałam z nią porozmawiać, dlaczego jestem jaka jestem, dlaczego np. Brak ojca na mnie wpłynął tak a nie inaczej, powiedziałam jej, że swoimi powrotami i rozstaniami z nim, swoimi slowami o nim, nie miałam poczucia bezpieczeństwa, że jestem dda przez takie i takie sytuacje. Powiedziałam jej to wprost, ale nie zarzucając jej, że była głupia i co ona zrobiła, tylko rzeczowo podawałam przyczyny (oczywiście na tyle, na ile terapeuta i ja mogliśmy je ustalić). I wtedy ona tak jakby nie przyjmowała tego do siebie, na każdą moja "przyczyne" ona podawała kontrargument.

Wysłane z mojego Redmi Note 5A Prime przy użyciu Tapatalka

[Limonka2738]

Napisane przez Mijanou

No ale co Ci daje zemsta?
Poważnie pytam, przecież wiesz, że jaj bym sobie nie robiła. Pytam jako osoba totalnie pozbawiona skłonności do mściwości. Albo taka, której nikt nigdy aż tak nie skrzywdził, żeby chęć zemsty odczuwać (no, może to też jakieś wytłumaczenie braku tejże skłonności). Co czujesz w chwili i po tym, jak już wymierzysz komuś sprawiedliwość?

Satysfakcję.

To jest taki bardziej impuls. Po prostu mogę komuś zaszkodzić i to robię. Nie planuję tego.

Wyobraź sobie, że układasz puzzle. I brakuje jednego kawałka. Więc żyjesz swoim życiem, zapominasz o tym zupełnie i nagle, rok później podczas odkurzania znajdujesz ten brakujący fragment.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[robcia]

Ja mam np ogromny zal do ojca alkoholika. On juz nie pije ,jest starym schorowanym czlowiekiem. Czy mu wybaczylam ? Nie. Czy mu pomagam ? Tak. I robie to dla siebie . Chce moc spojrzec kiedys wstecz i powiedziec sobie , ze zrobilam wszystko co moglam , ze nie mam sobie nic do zarzucenia a przede wszystkim ,ze nie jestem taka jak on. Najlepsze w tym wszystkim jest to , ze on mysli ,ze byl dobrym ojcem. Nie wyprowadzam go z bledu , bo nic tym nie zyskam, dawno temu poukladalam sobie w glowie , jest to poza mna i teraz jest mi go zal , ze stracil taki szmat zycia i nie ma w moim sercu miejsca , ktore moglby zajac tak jak matka.

[Mijanou]

Napisane przez robcia

Ja mam np ogromny zal do ojca alkoholika. On juz nie pije ,jest starym schorowanym czlowiekiem. Czy mu wybaczylam ? Nie. Czy mu pomagam ? Tak. I robie to dla siebie . Chce moc spojrzec kiedys wstecz i powiedziec sobie , ze zrobilam wszystko co moglam , ze nie mam sobie nic do zarzucenia a przede wszystkim ,ze nie jestem taka jak on. Najlepsze w tym wszystkim jest to , ze on mysli ,ze byl dobrym ojcem. Nie wyprowadzam go z bledu , bo nic tym nie zyskam, dawno temu poukladalam sobie w glowie , jest to poza mna i teraz jest mi go zal , ze stracil taki szmat zycia i nie ma w moim sercu miejsca , ktore moglby zajac tak jak matka.

Szacunek, Robcia. Jesteś bardzo prawym człowiekiem. Niewielu ludzi by tak postąpiło. Zawstydziłaś mnie, bo o ile potrafiłabym wybaczyć, to nie wiem, czy w tej sytuacji angażowałabym się tak bardzo w opiekę. Pewnie zapewniłabym opiekę, ale chyba nie umiałabym angażować się tak bardzo osobiście. Oczywiście, upewniałabym się, że nic ojcu nie brakuje i odwiedzałabym regularnie, jednak przyznaję, że przede wszystkim opiekę starałabym się scedować na płatnego opiekuna/płatną, sprawdzoną instytucję. To, co robisz, jest czystym dobrem. Nawet, jeśli ojciec nie zasługuje na to dobro od Ciebie

[robcia]

Napisane przez Mijanou

Szacunek, Robcia. Jesteś bardzo prawym człowiekiem. Niewielu ludzi by tak postąpiło. Zawstydziłaś mnie, bo o ile potrafiłabym wybaczyć, to nie wiem, czy w tej sytuacji angażowałabym się tak bardzo w opiekę. Pewnie zapewniłabym opiekę, ale chyba nie umiałabym angażować się tak bardzo osobiście. Oczywiście, upewniałabym się, że nic ojcu nie brakuje i odwiedzałabym regularnie, jednak przyznaję, że przede wszystkim opiekę starałabym się scedować na płatnego opiekuna/płatną, sprawdzoną instytucję. To, co robisz, jest czystym dobrem. Nawet, jeśli ojciec nie zasługuje na to dobro od Ciebie

Przeceniasz mnie. Poza tym ,moi rodzice wciaz mieszkaja razem , sa w miare sprawni.Mama ma demencje i od groma innych chorob( mysle ,ze spora czesc przez ojca) pokutą ojca jest czujnosc i uwaga , ktora musi jej poswiecac. Mam starsze rodzenstwo , ktore doswiadczylo wiecej . Pewnie ,ze kiedy rodzice zaczeli chorowac ,najpierw mama ,nie chcieli tego widziec . Niektore rzeczy trzeba bylo im i sobie uswiadomic . Wymagam wszystkiego dla mamy , dla ojca - wolna wola , chociaz w wiekszosci robia co trzeba.
Nie mieszkam z nimi ,mieszka ktos inny ale boje sie sytuacji gdy bedzie gorzej. Nie mieszkajac z nimi ,mam komfort resetu .

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez robcia

Przeceniasz mnie. Poza tym ,moi rodzice wciaz mieszkaja razem , sa w miare sprawni.Mama ma demencje i od groma innych chorob( mysle ,ze spora czesc przez ojca) pokutą ojca jest czujnosc i uwaga , ktora musi jej poswiecac. Mam starsze rodzenstwo , ktore doswiadczylo wiecej . Pewnie ,ze kiedy rodzice zaczeli chorowac ,najpierw mama ,nie chcieli tego widziec . Niektore rzeczy trzeba bylo im i sobie uswiadomic . Wymagam wszystkiego dla mamy , dla ojca - wolna wola , chociaz w wiekszosci robia co trzeba.
Nie mieszkam z nimi ,mieszka ktos inny ale boje sie sytuacji gdy bedzie gorzej. Nie mieszkajac z nimi ,mam komfort resetu .

Robciu, ile lat mają Twoi rodzice?

[robcia]

Alefeler 82 lata.

[sublips]

Napisane przez elvegirl

Brak wybaczenia nie jest równoznaczny z pragnieniem zemsty i rozpamiętywaniem.

No jeśli tego nie robisz, jesteś pogodzona z sytuacją, to oznacza, że nie zrobiłaś nic innego niż przebaczyłaś.

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;87238772]Dokładnie. Poza tym niektórych rzeczy nie da się wybaczyć. Serio. Mówienie 'wybaczenie da spokój twojej duszy' to wywieranie presji na ofiarze. No bo co jak ktoś nie potrafi wybaczyć?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
Jakie wywieranie presji na ofierze? O czym Ty mówisz? Przebaczenie pomaga ofierze i tylko jej ma pomóc w wydobrzeniu, nabraniu dystansu, przepracowywaniu emocji.

Przeczytajcie sobie, co to jest "przebaczenie" w psychologii, psychoterapii i może to Wam rozjaśni sytuację, bo po prostu rozumiecie to pojęcie według potocznej definicji, tudzież chrześcijańskiej, a to na tym nie polega. Nie ma to nic wspólnego z żadną fizyczną akcją i stanowi element prawie każdej terapii.

I tak, sądzę, że są sytuacje, w których ludzie nie potrafią przebaczyć, ale niestety robią tym krzywdę sobie.

[kiedyszmienienick]

Wątek troszkę się rozbudował. Nie wszystkie wiadomości dotyczą mojej historii, ale myślę, że... tzn. chciałam tylko napisać jak to u nas teraz wygląda.
Tak jak opisywałam we wcześniejszych postach, napisałam smsa do rodziny. Tzn. wszystkich którzy ustalili, że nie wezmą babci chociażby na chwilkę na parę dni aby ulżyć mojej mamie. Napisałam, że nie podoba mi się jak traktowana jest moja mama, że zrobiono z niej służącą, że bardzo cierpi i potrzebuje chwili spokoju. Że zostałyśmy z tym wszystkim same. No po prostu ulało mi się. Pierwszy raz. Pisałam to pod wpływem emocji, a jak wiadomo emocje są złym doradcą.
Poprosiłam o naradę rodzinną by wszystko jeszcze raz omówić, by wspólnie zastanowić się jak odciążyć mamę. Zgodziły się.
Do spotkania doszło kilka dni temu. Na samym początku było mnóstwo ubliżania, podniesionych głosów, pyskówek między moją mamą a ciotkami. Nie chodziło o babcię, ale o stare zamierzchłe sprawy. Później atmosfera się oczyściła. Widocznie to było im potrzebne. Teraz dochodzimy do sedna. Jedna z ciotek wyjęła notatki i punkt po punkcie analizowała mnie pod kątem wysłanego smsa. Dowiedziałam się, że:
-czekałam na śmierć taty, żeby tylko pozbyć się babci z domu bo mi przeszkadza,
-że traktuję babcie jak worek ziemniaków (poprosiłam ciotki aby ulżyły mamie, zeby zabrały ją na jakiś czas do siebie)

- ze chce wykończyć babcię i pozostałe ciotki
- ze skłócam rodzinę
- ze jestem egoistką
- ze mam za dużo czasu i nękam je
- ze jestem głupia


Po tej części udało się ustalić, że ciotki będą opiekować się babcią tak jak dotychczas. Ok 2-3 godziny w tygodniu. Wykąpią babcię. Poprosiłam, zeby wzieły babcię na weekend, na obiad w niedzielę, na pare godzin bo to już ulży mojej mamie. Kategorycznie nie wchodzi to w grę bo babcia ma słabe serce i nie będą jej przewozić. Spytałam, czy były z tym u lekarza, bo może jakoś farmakologicznie można jej pomóc. Usłyszałam, że ciotka była u swojego lekarza rodzinnego opowiedziała o babci, o sytuacji w której się znajduje itp i lekarka na podstawie opisu ciotki postawiła diagnozę. Zaproponowałam wizytę u lekarza z naszego ośrodka - ciotki nie zgodziły się ponieważ to mój lekarz i na pewno jest przekupiony i postawi diagnozę która będzie fałszywa.
Udało mi się wyegzekwować aby kupiły pościel babci, bo ma już nieciekawą oraz załatwiłam, że lekami będzie zajmować jedna z ciotek (tzn bedzie chodzic do lekarza po recepty i kupować leki)
Na opiekunkę dla babci nas nie stać, a ciotki powiedziały, że jest w zapisie notarialnym, że mama z tatą mają się nią opiekować i tak ma być.



Więc tak jest. Nic nie możemy zrobić. Mama zaciska zęby i idziemy do przodu.

[glossyzuz]

Napisane przez kiedyszmienienick

Na opiekunkę dla babci nas nie stać, a ciotki powiedziały, że jest w zapisie notarialnym, że mama z tatą mają się nią opiekować i tak ma być. .

w MOPSie można załatwić opiekunkę na parę godzin w tygodniu, bezpłatnie.

[robcia]

Napisane przez glossyzuz

w MOPSie można załatwić opiekunkę na parę godzin w tygodniu, bezpłatnie.

Nie bezplatnie , zalezy od dochodu , to jakis ryczatl , grosze ale jednak

[Rena]

Napisane przez Glodomorek

O ile eksa można puścić w niepamięć to z rodziną jest trudniej. Bo masz sprawę+całą rodzinę w pakiecie. Nie chcesz kontaktu z jedną osobą? No to tracisz wszystkie kontakt z rodziny, bo swoim brakiem wybaczenia rozbijasz jedność rodziny.

Porownanie eksow z krewnymi wydaje mi sie nieadekwatne. Nie lubisz eksa? Zrywasz kontakt i nawet mozecie sie juz nigdy nie spotkac. Niestety krewni wracaja jak bumerang, moga upominac sie o swoje racje w sadzie etc. Eks o ile to nie byly maz, to takie mozliwosci ma raczej ograniczone.

Napisane przez sublips

Co nie jest jednoznaczne, że muszę stawać z tą osobą w kółeczku, trzymać się za rękę i śpiewać kumbaya. .

Co to jest ten Kumbay? (szukalam w google i nadal pytam).

Napisane przez elvegirl

Brak wybaczenia nie jest równoznaczny z pragnieniem zemsty i rozpamiętywaniem.

Tez tak uwazam.

[Limonka2738]

Napisane przez Rena

Co to jest ten Kumbay? (szukalam w google i nadal pytam).

https://www.youtube.com/watch?v=vo9AH4vG2wA

[Hultaj]

Współczuję ci takiej pozbawionej serc rodziny. Ciotki są straszne, dodatkowo dają swoim córkom przykłądy fatalne i jest duża szansa że na starość podobnie zostaną potraktowane przez własne dzieci.
Przykre co powiem ale babcia wiecznie żyć nie będzie (tak szczerze to twoje ciotki tak się właśnie zachowują jakby tylko na to czekały), w takim wieku szczególnie każdy dzień może być tym ostatnim. W tym pociecha dla twojej mamy że w końcu odetchnie.

[I am Rock]

Napisane przez robcia

Nie bezplatnie , zalezy od dochodu , to jakis ryczatl , grosze ale jednak

Moja przyjaciółka płaciła za opiekunkę ojca 550zł. Brana była pod uwagę jego emerytura i dochód dzieci, oraz to, że dzieci uczestniczą w opiece, bo w tym przypadku Mops dokłada +/- połowę pieniędzy.