Odezwać się, czy nie?

[pudzian69]

Cześć! To mój pierwszy wpis, ale postanowiłam, że potrzebuję opinii osób zupełnie postronnych.

Od 5 miesięcy spotykać się z facetem. Nie jest to długi staż, ale nie jesteśmy też na etapie randkowania.

Ja mam 29 lat, on 32 i jest Włochem. Miałam wiele stereotypowych oporów kiedy zaczynaliśmy się spotykać, ale jednak stwierdziłam, że warto się nim zainteresować.

Jednak już jakiś czas temu zaczęły się problemy w raju, mianowicie brak kontaktu. On ma dosyć poważne problemy rodzinne i bardzo przejmuje się, co może stąd się z jego rodzina. Dowiedział się o nich około 1.5 miesiąca temu i od tego momentu nasze relacje się zmieniły. Dowiedział się o problemie gdy był w domu we Włoszech, rzadziej się odzywał, mniej pisaliśmy, ale tłumaczyłam sobie, że jak jest w domu i spędza ten czas z bliskimi, więc zakomunikowałam mu, że brakuje mi kontaktu, ale po jego powrocie wszystko było ok. Miesiąc temu nagle zamilkł. Nie odzywał się do nie 4 dni. Wiem, że to krótko, ale ja już zaczęłam świrować. Poprosiłam go więc o spotkanie i pogadaliśmy. Ja mu powiedziałam, że nie wiem co się dzieje, że rozumiem że ma problemy i nie oczekuję, aby teraz poswical mi 100 procent czasu, ale ze ja nie wiem co się dzieje i jest mi źle w momencie, kiedy nie rozmawiamy. Powiedział, że chce być ze mną, że przeprasza, że nie daje mi tyle atencji i że wszystko wrócić do normy, kiedyś.

Minął miesiąc, jesteśmy oboje w jednym miejsce i od tygodnia znów nie ma kontaktu. On się bardzo martwi sytuacja aktulna z wirusem, i w ogóle się nie dziwię, ale nie rozumiem dlaczego totalnie się do mnie nie odzywa. Odezwałam się ją, po 5 dniach milczenia, że mam nadziej, że u niego wszystko ok, bo się martwię. Powiedział, że tak, że jedy odizolowany. Powiedziałam mu co u nie się wydarzyło po wymianie kilku wiadomości powiedziałam, że mam mętlik w głowie, że znowu nie rozmawiamy, że ja rozumiem, że się martwi, i mam nadzieję, że wszyscy będą zdrowi, ale jednak ciągle myślę o tej sytuacji. I od tej pory cisza, "wyświetlono".

Ciągle myślę o tym, źle śpię, płaczę. Przeryczalam 3 dni. Dzisiaj obudziłam się wściekła na niego. Mam ochotę zapytać go, dlaczego traktuje mnie jak gówno. Nie chcę jednak znowu wychodzic na słaba i pisać. Wydaje mi się jednak, że on się nie odezwie zbyt szybko, a ja ciągle myślę o tym, nie jestem w stanie skupić się na pracy, na niczy.

Powiedzcie mi dziewczyny co o tym myślicie o co zrobiłybyscie na moim miejscu?

[Ellen_Ripley]

Napisane przez pudzian69

Cześć! To mój pierwszy wpis, ale postanowiłam, że potrzebuję opinii osób zupełnie postronnych.

Od 5 miesięcy spotykać się z facetem. Nie jest to długi staż, ale nie jesteśmy też na etapie randkowania.

Ja mam 29 lat, on 32 i jest Włochem. Miałam wiele stereotypowych oporów kiedy zaczynaliśmy się spotykać, ale jednak stwierdziłam, że warto się nim zainteresować.

Jednak już jakiś czas temu zaczęły się problemy w raju, mianowicie brak kontaktu. On ma dosyć poważne problemy rodzinne i bardzo przejmuje się, co może stąd się z jego rodzina. Dowiedział się o nich około 1.5 miesiąca temu i od tego momentu nasze relacje się zmieniły. Dowiedział się o problemie gdy był w domu we Włoszech, rzadziej się odzywał, mniej pisaliśmy, ale tłumaczyłam sobie, że jak jest w domu i spędza ten czas z bliskimi, więc zakomunikowałam mu, że brakuje mi kontaktu, ale po jego powrocie wszystko było ok. Miesiąc temu nagle zamilkł. Nie odzywał się do nie 4 dni. Wiem, że to krótko, ale ja już zaczęłam świrować. Poprosiłam go więc o spotkanie i pogadaliśmy. Ja mu powiedziałam, że nie wiem co się dzieje, że rozumiem że ma problemy i nie oczekuję, aby teraz poswical mi 100 procent czasu, ale ze ja nie wiem co się dzieje i jest mi źle w momencie, kiedy nie rozmawiamy. Powiedział, że chce być ze mną, że przeprasza, że nie daje mi tyle atencji i że wszystko wrócić do normy, kiedyś.

Minął miesiąc, jesteśmy oboje w jednym miejsce i od tygodnia znów nie ma kontaktu. On się bardzo martwi sytuacja aktulna z wirusem, i w ogóle się nie dziwię, ale nie rozumiem dlaczego totalnie się do mnie nie odzywa. Odezwałam się ją, po 5 dniach milczenia, że mam nadziej, że u niego wszystko ok, bo się martwię. Powiedział, że tak, że jedy odizolowany. Powiedziałam mu co u nie się wydarzyło po wymianie kilku wiadomości powiedziałam, że mam mętlik w głowie, że znowu nie rozmawiamy, że ja rozumiem, że się martwi, i mam nadzieję, że wszyscy będą zdrowi, ale jednak ciągle myślę o tej sytuacji. I od tej pory cisza, "wyświetlono".

Ciągle myślę o tym, źle śpię, płaczę. Przeryczalam 3 dni. Dzisiaj obudziłam się wściekła na niego. Mam ochotę zapytać go, dlaczego traktuje mnie jak gówno. Nie chcę jednak znowu wychodzic na słaba i pisać. Wydaje mi się jednak, że on się nie odezwie zbyt szybko, a ja ciągle myślę o tym, nie jestem w stanie skupić się na pracy, na niczy.

Powiedzcie mi dziewczyny co o tym myślicie o co zrobiłybyscie na moim miejscu?

Facet wie czego potrzebujesz, nie daje Ci tego. Już mu tłumaczyłaś o co chodzi, co Ci w jego zachowaniu się względem Ciebie nie odpowiada. Obiecał się bardziej starać. Naprawdę, nie traktuj go jak jakiegoś niepełnosprawnego umysłowo. On to wszystko wie. Po co chcesz pytać czemu Cię traktuje tak, a nie inaczej? To niepotrzebne, ośmieszysz się tylko we własnych oczach.

Zerwij kontakt. W sensie już się do niego nie odzywaj. Nie warto.

[skara]

Olać go tak jak on olewa Ciebie. Nie zależy mu na Tobie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Nie wdawaj się w nim żadne dyskusje dlaczego itp, bo jesteś podatna na te jego argumenty i manipulacje. Też radzę olać, nie odzywać się - po co? Za każdym razem będziesz rozczarowana coraz bardziej i to będzie bolesne. Nie jesteś dla niego nikim ważnym i on chyba chce zeby tak zostało

[I am Rock]

Jemu nie zależy i nie ma znaczenia, ile razy jeszcze będziesz żebrać o uwagę i kontakt.

Pewnie mu się podobałaś i to wszystko. W obecnej sytuacji to za mało, żeby miał sobie jeszcze tobą zawracać głowę.

[AnnLady]

Napisane przez pudzian69

Cześć! To mój pierwszy wpis, ale postanowiłam, że potrzebuję opinii osób zupełnie postronnych.

Od 5 miesięcy spotykać się z facetem. Nie jest to długi staż, ale nie jesteśmy też na etapie randkowania.

Ja mam 29 lat, on 32 i jest Włochem. Miałam wiele stereotypowych oporów kiedy zaczynaliśmy się spotykać, ale jednak stwierdziłam, że warto się nim zainteresować.

Jednak już jakiś czas temu zaczęły się problemy w raju, mianowicie brak kontaktu. On ma dosyć poważne problemy rodzinne i bardzo przejmuje się, co może stąd się z jego rodzina. Dowiedział się o nich około 1.5 miesiąca temu i od tego momentu nasze relacje się zmieniły. Dowiedział się o problemie gdy był w domu we Włoszech, rzadziej się odzywał, mniej pisaliśmy, ale tłumaczyłam sobie, że jak jest w domu i spędza ten czas z bliskimi, więc zakomunikowałam mu, że brakuje mi kontaktu, ale po jego powrocie wszystko było ok. Miesiąc temu nagle zamilkł. Nie odzywał się do nie 4 dni. Wiem, że to krótko, ale ja już zaczęłam świrować. Poprosiłam go więc o spotkanie i pogadaliśmy. Ja mu powiedziałam, że nie wiem co się dzieje, że rozumiem że ma problemy i nie oczekuję, aby teraz poswical mi 100 procent czasu, ale ze ja nie wiem co się dzieje i jest mi źle w momencie, kiedy nie rozmawiamy. Powiedział, że chce być ze mną, że przeprasza, że nie daje mi tyle atencji i że wszystko wrócić do normy, kiedyś.

Minął miesiąc, jesteśmy oboje w jednym miejsce i od tygodnia znów nie ma kontaktu. On się bardzo martwi sytuacja aktulna z wirusem, i w ogóle się nie dziwię, ale nie rozumiem dlaczego totalnie się do mnie nie odzywa. Odezwałam się ją, po 5 dniach milczenia, że mam nadziej, że u niego wszystko ok, bo się martwię. Powiedział, że tak, że jedy odizolowany. Powiedziałam mu co u nie się wydarzyło po wymianie kilku wiadomości powiedziałam, że mam mętlik w głowie, że znowu nie rozmawiamy, że ja rozumiem, że się martwi, i mam nadzieję, że wszyscy będą zdrowi, ale jednak ciągle myślę o tej sytuacji. I od tej pory cisza, "wyświetlono".

Ciągle myślę o tym, źle śpię, płaczę. Przeryczalam 3 dni. Dzisiaj obudziłam się wściekła na niego. Mam ochotę zapytać go, dlaczego traktuje mnie jak gówno. Nie chcę jednak znowu wychodzic na słaba i pisać. Wydaje mi się jednak, że on się nie odezwie zbyt szybko, a ja ciągle myślę o tym, nie jestem w stanie skupić się na pracy, na niczy.

Powiedzcie mi dziewczyny co o tym myślicie o co zrobiłybyscie na moim miejscu?

Zakonczylabym znajomość.

Wysłane z mojego Redmi 4X przy użyciu Tapatalka

[DaisyMerollin]

Facet ewidentnie nie traktuje cie jako waznego priorytetu, jeżeli taki stan ci nie odpowiada to koncz te znajomosc i tyle.

[bittersweet_]

Daj sobie spokój

[nemezis08]

Podobno jeśli facet przestaje się odzywać to koniec tylko Ci jeszcze nie powiedział.

Zawsze się sprawdza. Nie robiłabym sobie nadziei.