Żałowanie posiadania dzieci

[Misi1994]

Czy zalujecie ze posiadacie dzieci?
Bardzo prosze o szczere odpowiedzi ..

[Paprotka_]

Nie. Nawet kiedy mam gorszy dzień, cieszę się że ją mam.

[farmaceutka88]

Ani przez moment. Za długo się starałam o dziecko, by żałować, że je mam. Celebrujemy każdy dzień razem, zwłaszcza w tym ciężkim okresie.

[MlodaMatka]

Absolutnie ja jestem akurat z tych kobiet dla, których macierzyństwo to najpiękniejsze co mogło spotkać w życiu.

[VinoNero]

Nie jestem " typową matką kwoką " zakochaną w swoich dzieciach bez pamięci , nie wszystko jest ach i och i nie , nie są najlepsze , najmądrzejsze i najpiękniejsze , (tak obiektywnie) . Miałam depresje poporodowe, miałam wiele kiepskich dni, miałam dość , płaczu , zmęczenia , nieprzespanych nocy , problemów i kłótni z nimi gdy dojrzewały . Jednak nigdy , przenigdy nie żałowałam że są na świecie i że je urodziłam. Nigdy ! Macierzyństwo to nie jest tylko sielanka , to ciężka praca i wyzwania i odpowiedzialność, bo kształtujesz nowego człowieka , którego kiedyś puścisz w świat i musi sobie radzić. Więc trzeba trochę włożyć pracy i okazać dużo miłości i wsparcia żeby czuły , że są bezpieczne i przygotowane do samodzielnego życia . No i przede wszystkim muszą być szczęśliwe i czuć że mogą zawsze na nas liczyć , przez całe ich życie . Wiec matką się jest do końca życia to nie jest przejściowy stan. Mimo jednak tego ciężaru który czasem dźwigamy, obaw , strachu , zwątpienia , satysfakcja i miłość jest tak duża że wszystko rekompensuje. Przynajmniej u mnie tak jest. Więc świadomie i z pewnością powiem , że nie, nie żałuję że je mam.

[Ninanina88]

Ja długo nie chciałam mieć dzieci, zawsze wiedziałam, że kiedyś, ale nie teraz. Nie czułam instynktu, dzieci bardzo nie lubiłam. Teraz jestem już 9 miesiąc na macierzyńskim i mimo trudnych początków to jeden z najfajniejszych momentów w moim życiu. Nie spodziewałam się, że macierzyństwo jest takie ciekawe i piękne

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Likka9]

Nie

Mam dwójkę dzieci, bywa ciężko, bywa że w myślach obiecuje im bilety w kosmos w jedną stronę ale potem przychodzi chwila, uśmiech, jedno zdanie i mogłabym ich pożreć z tej miłości.

Jednak - dzieci chciałam , nigdy nie miałam rozważań czy chce być kiedyś matka czy nie, więc była to naturalna kolej rzeczy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[pfffh]

Likka9 jak ja się z Tobą zgadzam! Tez mam 2 dzieci, w tym jedno że spektrum autyzmu ( na szczęście wysokkofunncomujący, na pierwszy rzut oka nie zauważalny ten autyzm) i we dwóch tak potrafią mnie wkurzyc, że mam ochotę walić ściany. A potem jak przylezie jeden z drugim i się przytulają to złość mija jak ręką odjął. Nigdy nie żałowałam, że ich mam, żałuję tylko tego, że zostałam matką po 30tce. Powinnam wcześniej.

[puchaty71]

Dzieci się nie posiada. To są autonomiczne istoty. Można żałować, że ma się więcej obowiązków albo mniej czasu czy pieniędzy w związku z ich istnieniem ale "żałośnie posiadania dzieci" to jak życzenie komuś śmierci albo żałowanie, że się samemu istnieje (mimo że bez istnienia nie możnaby żałować).

Wysłane z mojego EML-L29 przy użyciu Tapatalka

[golgie]

Nigdy-jestem szczęśliwa i dumna.

[jakona]

Mam 2 córki, odstęp pomiędzy ciążami 13lat. Gdybym miała 2 rok po roku to bym się wykończyła, ale taki model jest ok. Nigdy nie żałowałam, chociaż życie wywraca się do góry nogami.. Kocham bardzo.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[dekko27]

Napisane przez jakona

Mam 2 córki, odstęp pomiędzy ciążami 13lat. Gdybym miała 2 rok po roku to bym się wykończyła, ale taki model jest ok. Nigdy nie żałowałam, chociaż życie wywraca się do góry nogami.. Kocham bardzo.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Mi się wydaje ,ze ciekawsze pytanie to czy drugi raz mając te 20 pare czy 30pare lat u bedac bezdzietna bys zdecydowala się na taki krok. Zalowac może się nie zaluje, i pewnie wiekszosc matek kocha dzieci i jest dumna z nich , bo tak myśleć najlepiej,pytanie czy gdyby wiedziały to czy by się zdecydowaly.bardziej mnie ciekawi....

[megamag]

Jest taka strona: https://www.facebook.com/ZalujeRodzicielstwa/

[jakona]

Napisane przez dekko27

Mi się wydaje ,ze ciekawsze pytanie to czy drugi raz mając te 20 pare czy 30pare lat u bedac bezdzietna bys zdecydowala się na taki krok. Zalowac może się nie zaluje, i pewnie wiekszosc matek kocha dzieci i jest dumna z nich , bo tak myśleć najlepiej,pytanie czy gdyby wiedziały to czy by się zdecydowaly.bardziej mnie ciekawi....

2 razy tak. Zdecydowałam się po raz drugi na dziecko, bo wiedziałam z czym to się wiąże, znałam wszystkie za i przeciw. Ale np. mój brat powiedział jasno, że mają za małą różnicę wieku między dziećmi i gdyby wcześniej ktoś pokazał mu jeden dzień z jego późniejszego życia to nie mieli by syna. Albo dopiero jak pierwsza córka byłaby już naprawdę duża. Moja mama też mówiła, że 2 chłopców w odstępie 2 lat to był horror. Na mnie zdecydowali się dopiero 8 lat później. Ja uważam, że odstęp 13 lat jest super, zrobiłbym dokładnie tak samo po raz drugi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ava_]

Napisane przez jakona

Ja uważam, że odstęp 13 lat jest super, zrobiłbym dokładnie tak samo po raz drugi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

I jak dziewczynki się dogadują? Mi się wydaje, ze tak duża różnica może spowodować, ze wież między rodzeństwem będzie słabsza.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[cava]

Napisane przez jakona

2 razy tak. Zdecydowałam się po raz drugi na dziecko, bo wiedziałam z czym to się wiąże, znałam wszystkie za i przeciw. Ale np. mój brat powiedział jasno, że mają za małą różnicę wieku między dziećmi i gdyby wcześniej ktoś pokazał mu jeden dzień z jego późniejszego życia to nie mieli by syna. Albo dopiero jak pierwsza córka byłaby już naprawdę duża. Moja mama też mówiła, że 2 chłopców w odstępie 2 lat to był horror. Na mnie zdecydowali się dopiero 8 lat później. Ja uważam, że odstęp 13 lat jest super, zrobiłbym dokładnie tak samo po raz drugi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja mam córki w odstępie 23 miesięcy.
Wg. mnie nie był to żaden horror, dużym pozytywem jest ze się brzydko mówiąc, za jednym zamachem obrabia te wszytkie pieluchy,spacerki, wózkowanie, przecieranie zupek.
Bardzo jestem zadowolona z tam krótkiego odstępu. Nie chciałabym duzo większego odstępu między dziećmi.
A i dzieci zaczęły się w dużej mierze szybko zajmować same sobą , w sensie być dla siebie w miere równym towarzyszem do zabaw.

Rodzeństwo mam swoje w odstępie 6 i 8 lat, i oni są ze sobą, i byli jako dzieci, o wiele bardziej zżyci i za dzieciaka też trzymali się razem.

Gdybym miała decydować jeszcze raz, wiedząc to co wiem teraz ( a moje córki obie są już pełnoletnie), zdecydowałbym się na pierwsze dziecko wcześniej i miała jeszcze jedno dziecko więcej.

[Paprotka_]

Napisane przez dekko27

Mi się wydaje ,ze ciekawsze pytanie to czy drugi raz mając te 20 pare czy 30pare lat u bedac bezdzietna bys zdecydowala się na taki krok. Zalowac może się nie zaluje, i pewnie wiekszosc matek kocha dzieci i jest dumna z nich , bo tak myśleć najlepiej,pytanie czy gdyby wiedziały to czy by się zdecydowaly.bardziej mnie ciekawi....

Tak. Zdecydowałabym się dużo wcześniej. Przez długi czas nie chciałam mieć dzieci, potem się wahałam, bo obce dzieci mnie nie ruszały a nawet ich nie lubiłam. Gdym wiedziała to co wiem teraz, zdecydowałabym się wcześniej. Nawet w chwili największej złości czy zmęczenia, nie mam mysli, że chciałabym wrócić do czasów bezdzietnych.

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez Ava_

I jak dziewczynki się dogadują? Mi się wydaje, ze tak duża różnica może spowodować, ze wież między rodzeństwem będzie słabsza.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

ja mam o 15 lat młodszą siostrę I faktycznie czasem łapię się na tym, że utożsamiam się z byciem jedynaczką Ale czy więź jest słaba? Jak na te warunki raczej nie, wiem, że za kilka, kilkanaście lat jest szansa, że będziemy sobie bliższe. Tak jak jest teraz - jest okej. No i miałam okazję z bardzo bliska zobaczyć jak wygląda życie z małym dzieckiem, kiedy już byłam "kumata". To duży plus i na pewno to doświadczenie wpłynęło na zwiększenie mojej świadomości na temat mojego potencjalnego macierzyństwa

[Likka9]

Zdecydowałabym się drugi raz i dokładnie w tych samych momentach życia. Między dziećmi mam prawie 4 lata różnicy i jest luz. Drugie dziecko było już po 30tce. Uważam,że jeśli chodzi o etap życia, sytuację z pracą, domem, stabilnością, nasze nastawienie - wybraliśmy idealne momenty.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ava_]

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;87699904]ja mam o 15 lat młodszą siostrę I faktycznie czasem łapię się na tym, że utożsamiam się z byciem jedynaczką Ale czy więź jest słaba? Jak na te warunki raczej nie, wiem, że za kilka, kilkanaście lat jest szansa, że będziemy sobie bliższe. Tak jak jest teraz - jest okej. No i miałam okazję z bardzo bliska zobaczyć jak wygląda życie z małym dzieckiem, kiedy już byłam "kumata". To duży plus i na pewno to doświadczenie wpłynęło na zwiększenie mojej świadomości na temat mojego potencjalnego macierzyństwa

[/QUOTE]


Między mną a siostra jest 10 lat różnicy i niestety przepaść. Kiedy ja byłam nastolatka, ona - denerwującym dzieciakiem. Potem ja się wyprowadzilam na studia i kontakt prawie umarł. Na ten moment widujemy się z okazji świat, a na codzień praktycznie nie mamy kontraktu, jesteśmy jak obce osoby. Myśle, ze jakby była mniejsza różnica między nami to zdarzylybysmy załapać lepsze porozumienie.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[khloe]

Nasuwa mi się taka dygresja po przeczytaniu tytułu wątku :" dziecko to bilet w jedną stronę"

Ja mam siostrę 5 lat starsza i za dzieciaka w ogóle się nie dogadywałyśmy, była między nami zbyt duża różnica wieku. Zawsze za duża przepaść nas dzieliła. Dopiero teraz, po 30 mamy dobre relacje.

Miło mi się czyta to, co tutaj piszecie.

Sama stoję nad dylematem: mieć dzieci, czy nie.

Kiedyś było dla mnie oczywiste, że tak, ale teraz...mam duże wątpliwości.

Zewsząd slucham tylko umęczonych matek, i zdań pt.:" O Jezu, marzę o drzemce.. ty to masz życie, nie masz dzieci, możesz sobie robić co chcesz, kiedy chcesz, od nikogo nie jesteś zależna..." Itp.


Mam 31 lat w tym roku i odkładam to macierzyństwo na.. nie wiem kiedy.

Może to strasznie egoistycznie zabrzmi, ale jestem osobą, która lubi sama spędzać czas, biegać, jwdzic na rowerze, podróżować. Czuję, że jak urodzę to moje życie bezpowrotnie się zmieni
. Czy na gorsze? Na mniej komfortowe na pewno. Że już nie będę sobie mogła powiedzieć beztrosko przed tv, albo wsiąść na rower i gnać przed siebie..
Że będę z pewnych rzeczy wykluczona co najmniej kilka lat, że będę musiała zachłannie wyrywać dla siebie jakieś samotne chwilę.
Boje się, że nie wrócę do pracy, wiem jak trudno jest kobietom wracać do pracy po urodzeniu dziecka, jak trudno młodym wieku mamom jest szukać pracy.

Moja siostra ma dzieci w wieku 4 i6 lat, widzę jaka to jest mega ciężka praca.

To nie tak, że dzieci nie lubię. Moje koleżanki też mają kilkuletnie dzieci, i nie mam nic przeciwko, by ich popilnowac, czy nawet z nimi cały dzień siedzieć, by ich rodzice mogli np.isc sobie na randkę. Lubię rozpieszczać te dzieciaki, bo moim zdaniem nie ma nic lepszego na świecie, niż uśmiech dziecka. Sobie czegoś nie kupię, bo szkoda mi kasy, ale na nich nie zawaham się wydac wszystkich pieniędzy

No ale wiecie, potem wracam do domu i... Czuję się szczęśliwa, że mogę sobie odpocząć przed tv i nikt mi co 5 minut nie woła "mamoooooo, pić!".

Może strasznie to egoistyczne, ale targają mną takie dziwne uczucia.


Do tego absolutnie przeraża mnie fizjologia porodu, polska służba zdrowia. Jak słyszę o porodzie to autentycznie robi mi się gorąco i czuję jak mi się w żołądku przewraca i mam ochotę zwymiotować.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[dekko27]

Napisane przez khloe

Nasuwa mi się taka dygresja po przeczytaniu tytułu wątku :" dziecko to bilet w jedną stronę"

Ja mam siostrę 5 lat starsza i za dzieciaka w ogóle się nie dogadywałyśmy, była między nami zbyt duża różnica wieku. Zawsze za duża przepaść nas dzieliła. Dopiero teraz, po 30 mamy dobre relacje.

Miło mi się czyta to, co tutaj piszecie.

Sama stoję nad dylematem: mieć dzieci, czy nie.

Kiedyś było dla mnie oczywiste, że tak, ale teraz...mam duże wątpliwości.

Zewsząd slucham tylko umęczonych matek, i zdań pt.:" O Jezu, marzę o drzemce.. ty to masz życie, nie masz dzieci, możesz sobie robić co chcesz, kiedy chcesz, od nikogo nie jesteś zależna..." Itp.


Mam 31 lat w tym roku i odkładam to macierzyństwo na.. nie wiem kiedy.

Może to strasznie egoistycznie zabrzmi, ale jestem osobą, która lubi sama spędzać czas, biegać, jwdzic na rowerze, podróżować. Czuję, że jak urodzę to moje życie bezpowrotnie się zmieni
. Czy na gorsze? Na mniej komfortowe na pewno. Że już nie będę sobie mogła powiedzieć beztrosko przed tv, albo wsiąść na rower i gnać przed siebie..
Że będę z pewnych rzeczy wykluczona co najmniej kilka lat, że będę musiała zachłannie wyrywać dla siebie jakieś samotne chwilę.
Boje się, że nie wrócę do pracy, wiem jak trudno jest kobietom wracać do pracy po urodzeniu dziecka, jak trudno młodym wieku mamom jest szukać pracy.

Moja siostra ma dzieci w wieku 4 i6 lat, widzę jaka to jest mega ciężka praca.

To nie tak, że dzieci nie lubię. Moje koleżanki też mają kilkuletnie dzieci, i nie mam nic przeciwko, by ich popilnowac, czy nawet z nimi cały dzień siedzieć, by ich rodzice mogli np.isc sobie na randkę. Lubię rozpieszczać te dzieciaki, bo moim zdaniem nie ma nic lepszego na świecie, niż uśmiech dziecka. Sobie czegoś nie kupię, bo szkoda mi kasy, ale na nich nie zawaham się wydac wszystkich pieniędzy

No ale wiecie, potem wracam do domu i... Czuję się szczęśliwa, że mogę sobie odpocząć przed tv i nikt mi co 5 minut nie woła "mamoooooo, pić!".

Może strasznie to egoistyczne, ale targają mną takie dziwne uczucia.


Do tego absolutnie przeraża mnie fizjologia porodu, polska służba zdrowia. Jak słyszę o porodzie to autentycznie robi mi się gorąco i czuję jak mi się w żołądku przewraca i mam ochotę zwymiotować.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Tak porod to nic fajnego, wiesz myśle, ze gdyby 'posiadanie dzieci' nie było cześcia naszej kultury i przyjętych wzorow , przekonan to latwiej było być bezdzietnym a tak to 'tyle ludzi ma dzieci a ja nie chce, to może jestem jakaś inna'.
Jak dla mnie tegop trzeba chcieć, a nie siebie przekonywać na sile, logicznie czy nielogicznie, to tak jak z muzyka, podróżami, kulinaria jednym to 'gra w duszy'a innym nie. Samo zastanawianie się swiadczy już o jakiejś dojrzalosci, bo wiele osob w mojej ocenie robi dzieci po prostu bez jakiejkolwiek refleksji, bo dziadek i pradziadek miał....
Zawsze można zainwestować ten czas w przyjaciol, i nie będziesz czuc się samotnym a i kupic psa. Dla mnie ten swiat nie ejst dobry i ludzie tez roznie bywa, uważam ze ciężko wychować szczęśliwego ale dobrego człowieka. Żeby go wychować tez wypadalo by ogarniać siebie. Wiec dopóki się nie ogarne na pewno o dziecku myslec nie bede
I dojrzaly, odpowiedzialny partner no cożâ€Ś.tez roznie to bywa. Ilu to ojców na pol gwizdka....a ile samotnych matek...NO nie wiem.
Dzieci ja tez lubie, ale cudze to przyjemność, a swoje obowiązek :

Jeszcze male to słodkie, ale buntujący się niewdzięczny nastolatek. Masakra

[skazana_na_bluesa]

Ja też panikowałam przed porodem i miałam wizje miliona komplikacji. Nie było bezboleśnie, ale było lepiej niż się nastawiałam. Co do zmian w życiu to najwięcej zależy od wsparcia partnera czy rodziny. Jeśli opieka nad dzieckiem nie będzie zrzucona tylko na twoje barki to będziesz miała kiedy pobiegać czy pojeździć rowerem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Misi1994]

Napisane przez khloe

Nasuwa mi się taka dygresja po przeczytaniu tytułu wątku :" dziecko to bilet w jedną stronę"



Może to strasznie egoistycznie zabrzmi, ale jestem osobą, która lubi sama spędzać czas, biegać, jwdzic na rowerze, podróżować. Czuję, że jak urodzę to moje życie bezpowrotnie się zmieni
. Czy na gorsze? Na mniej komfortowe na pewno. Że już nie będę sobie mogła powiedzieć beztrosko przed tv, albo wsiąść na rower i gnać przed siebie..
Że będę z pewnych rzeczy wykluczona co najmniej kilka lat, że będę musiała zachłannie wyrywać dla siebie jakieś samotne chwilę.
Boje się, że nie wrócę do pracy, wiem jak trudno jest kobietom wracać do pracy po urodzeniu dziecka, jak trudno młodym wieku mamom jest szukać pracy.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Mam tak samo, uwielbiam swoja wolnosc i czuje ze posiadanie dziecka zniszczylo by wszystkie moje plany i zdlamislo mnie emocjonalnie. Moze to egoistyczne, ale czy jest cos zlego w byciu egoistycznym?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Misi1994

Mam tak samo, uwielbiam swoja wolnosc i czuje ze posiadanie dziecka zniszczylo by wszystkie moje plany i zdlamislo mnie emocjonalnie. Moze to egoistyczne, ale czy jest cos zlego w byciu egoistycznym?

Posiadanie dzieci też jest egoistycznie. Jakby nie patrzeć nie kierujesz się wtedy (przy zapłodnieniu) niczym innym niż swoim widzimisię.

[dekko27]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;87702802]Posiadanie dzieci też jest egoistycznie. Jakby nie patrzeć nie kierujesz się wtedy (przy zapłodnieniu) niczym innym niż swoim widzimisię.[/QUOTE]

dokładnie, nie uważam ze 'dawanie zycia' musi być czyms dobrym..

[dekko27]

Napisane przez Misi1994

Mam tak samo, uwielbiam swoja wolnosc i czuje ze posiadanie dziecka zniszczylo by wszystkie moje plany i zdlamislo mnie emocjonalnie. Moze to egoistyczne, ale czy jest cos zlego w byciu egoistycznym?

To nie jest egoizm tylko zycie swoim zyciem,egoizm to narzucanie innym jak maja zyc żeby mi się podobalo

[kasztanka3]

Napisane przez khloe

Nasuwa mi się taka dygresja po przeczytaniu tytułu wątku :" dziecko to bilet w jedną stronę"

Ja mam siostrę 5 lat starsza i za dzieciaka w ogóle się nie dogadywałyśmy, była między nami zbyt duża różnica wieku. Zawsze za duża przepaść nas dzieliła. Dopiero teraz, po 30 mamy dobre relacje.

Miło mi się czyta to, co tutaj piszecie.

Sama stoję nad dylematem: mieć dzieci, czy nie.

Kiedyś było dla mnie oczywiste, że tak, ale teraz...mam duże wątpliwości.

Zewsząd slucham tylko umęczonych matek, i zdań pt.:" O Jezu, marzę o drzemce.. ty to masz życie, nie masz dzieci, możesz sobie robić co chcesz, kiedy chcesz, od nikogo nie jesteś zależna..." Itp.


Mam 31 lat w tym roku i odkładam to macierzyństwo na.. nie wiem kiedy.

Może to strasznie egoistycznie zabrzmi, ale jestem osobą, która lubi sama spędzać czas, biegać, jwdzic na rowerze, podróżować. Czuję, że jak urodzę to moje życie bezpowrotnie się zmieni
. Czy na gorsze? Na mniej komfortowe na pewno. Że już nie będę sobie mogła powiedzieć beztrosko przed tv, albo wsiąść na rower i gnać przed siebie..
Że będę z pewnych rzeczy wykluczona co najmniej kilka lat, że będę musiała zachłannie wyrywać dla siebie jakieś samotne chwilę.
Boje się, że nie wrócę do pracy, wiem jak trudno jest kobietom wracać do pracy po urodzeniu dziecka, jak trudno młodym wieku mamom jest szukać pracy.

Moja siostra ma dzieci w wieku 4 i6 lat, widzę jaka to jest mega ciężka praca.

To nie tak, że dzieci nie lubię. Moje koleżanki też mają kilkuletnie dzieci, i nie mam nic przeciwko, by ich popilnowac, czy nawet z nimi cały dzień siedzieć, by ich rodzice mogli np.isc sobie na randkę. Lubię rozpieszczać te dzieciaki, bo moim zdaniem nie ma nic lepszego na świecie, niż uśmiech dziecka. Sobie czegoś nie kupię, bo szkoda mi kasy, ale na nich nie zawaham się wydac wszystkich pieniędzy

No ale wiecie, potem wracam do domu i... Czuję się szczęśliwa, że mogę sobie odpocząć przed tv i nikt mi co 5 minut nie woła "mamoooooo, pić!".

Może strasznie to egoistyczne, ale targają mną takie dziwne uczucia.


Do tego absolutnie przeraża mnie fizjologia porodu, polska służba zdrowia. Jak słyszę o porodzie to autentycznie robi mi się gorąco i czuję jak mi się w żołądku przewraca i mam ochotę zwymiotować.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Mam dokladnie tak samo.
Kocham swoja wolnosc, nawet na psa nie mam ochoty, bo to za duzo obowiazkow.
Poza tym nie ukrywam, ze zwyczajnie nie lubie dzieci i nie czuje najmniejszej potrzeby rozmnazania sie. Nie widze nic fajnego w byciu w ciazy czy opiekowaniu sie noworodkiem czy niemowlakiem.
Takie od 6 lat w gore ewentualnie moglabym miec, bo z takim dzieckiem juz mozna normalnie porozmawiac, poczytac razem, spedzac czas w fajny sposob - a niemowlaka na wspinaczke w gory czy na kajaki nie zabiore, ani nawet w zadna dalsza podroz, bo wiazaloby sie to z ograniczeniami, a to dla mnie jest przeciwienstwem przyjemnie spedzonych wakacji.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

ja kocham moje dzieci ale ciesze sie ze juz sa dorosle
nie chcialabym miec znowu malych dzieci ciesze sie ze jest to juz za mna
poraz kolejny bym sie nie zdecydowala wiedzac jak wiele pieniedzy i nerwow mnie by to kosztowalo
gdyby mozna bylo miec dzieci 20 letnie odrazu to nie ma problemu ;-)

[f60400d832b72deb5c42f716e834e5f0a0698277_6206f895c87a0]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87703313]ja kocham moje dzieci ale ciesze sie ze juz sa dorosle
nie chcialabym miec znowu malych dzieci ciesze sie ze jest to juz za mna
poraz kolejny bym sie nie zdecydowala wiedzac jak wiele piniedzy i nerwow mnie by to kosztowalo
gdyby mozna bylo miec dzieci 20 letnie odrazu to nie ma problemu ;-)[/QUOTE]


Mam tak samo
Moje nie sa jeszcze dorosłe ale juz samodzielne

Ja nawet takich dużych bym nie chciała