Chłopak z Finlandii

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Nie widzę, aby ktoś zadał to pytanie: Skąd wiesz, że jesteście w ogóle w związku? Skoro facet ani razu nie wyznał uczuć, ani nie powiedział, że mu zależy a według twoich relacji w ogóle nie rozmawiacie o uczuciach, to czy w ogóle doszło do "ustaleń o związku"?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Milagros_90]

[1=fbf4f81e41525779832788c d71e9a6a506251643_6580de1 7ecce4;87816873]Nie widzę, aby ktoś zadał to pytanie: Skąd wiesz, że jesteście w ogóle w związku? Skoro facet ani razu nie wyznał uczuć, ani nie powiedział, że mu zależy a według twoich relacji w ogóle nie rozmawiacie o uczuciach, to czy w ogóle doszło do "ustaleń o związku"?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]No właśnie też mi się to nasunęło... Kilka miesięcy razem, a od początku facet ani nie pokazuje, żeby mu zależało, ani o tym nie mówi, i w ogóle temat uczuć nie jest poruszany. Skąd więc pewność, że ta relacja to w ogóle jest związek?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[LhunLai]

Napisane przez I am Rock

Finowie są ponoć specyficzni i partnerstwo bywa trudne.

Moja znajoma ma męża Fina, i nie, on nie jest taki "zimny".
A poza tym narodowość nie ma nic do rzeczy, jeśli ktoś Cię ewidentnie olewa albo źle się z tą osobą czujesz, to daj sobie po prostu spokój.

[f4dc90dff2e2b615c19266a8122ebdaa1aaf3285_639bb50290b9a]

Nigdy nie czytałam czegoś tak przerażającego 🤦 Autorko piszesz że trafiasz na niewłaściwych mężczyzn? Przecież Ty sama ich wybierasz! Ujmując to metaforycznie Twoj związek wyglada tak jakbyś do ubicia kotleta schabowego wybrała packę na muchy i teraz wielce się dziwisz że nie wychodzi 🤷
Czepiasz się tego faceta bezceremonialnie domagając się od niego dowodów miłości i oddania sama będąc w tym zwiazku z czystego wyrachowania. Przeciez Tobie RÓWNIE mocno na nim nie zależy. Sama piszesz że po prostu brakuje Ci kogoś. Domagasz się szczerego uczucia, ktorego sama nie oferujesz. Uważasz że to jest fair?
Pomijam już fakt że absolutnie nie masz pojęcia po co się w związku jest. Napewno nie służy on naprawie Twojej samooceny oraz zabicia wolnego czasu. Jesteś mocno niedojrzala emocjonalnie co widać po wpisie dotyczącym wzbudzania zazdrosci w partnerze przy pomocy innych mężczyzn.
Reasumując żadne Twoje "szczęście" tylko Ty sama to sobie robisz. Dopoki nie popracujesz nad sobą to moim zdaniem o udanym związku zapomnij. Tutaj cudów nie ma 🤷


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Szukasz w narodowości usprawiedliwienia braku uczucia. Nawet jeśli Ci ktoś napisze, że Finowie tacy są, to co? Zacznie Ci to pasować nagle? Mnie by nie pasowało i narodowość nie miała by nic do rzeczy.

A co do tego że masz wymagania - wymagania że jak nie pije i nie bije to już jest super, to żadne wymagania.

[kyrxs]

Autorko jestem dokladnie z takim samym typem czlowieka. Czlowiek kierujacy sie zimna logika, nie emocjami, pochlaniajacy wiedze jak gabka, caly czas musial robic cos produktywnego. Mial problem z okazywaniem emocji. Chlopak imponowal mi swoja inteligencja, opanowaniem, stabilnoscia i zaradnoscia. Ale zaczelam sie dusic. Po roku zwiazku powiedzialam ze to koniec, ze nigdy nawet nie uslyszalam od niego ze mnie kocha itd. On byl w szoku. Pamietam ze przegadalismy wtedy pol dnia, ja wytlumaczylam mu jak sie czulam przez ten caly czas, ze juz dluzej tak nie moge. Postanowilismy dac sobie szanse. Mija juz 3 rok naszego zwiazku, a chlopak zmienil sie nie do poznania. Po wieeeelu rozmowach zaczelam rozumiec jego sposob myslenia. To typ czlowieka dla ktorego licza sie czyny, nie slowa. Potrzebuje bardzo duzo czasu zeby sie otworzyc, uczucia nie przychodza po paru randkach. Czulam sie troche tak jakbym oswajala dzikiego zwierza. Ze wzgledu na to ze ja jestem osoba bardzo emocjonalna, a rzadko kierujaca sie logika, nasz sposob patrzenia na wiele zagadnien byl zupelnie inny. Ja przychodzilam, przytulalam, w nocy robilam to samo, zeby go do tego przyzwyczaic. Nie boje sie konfrontacji, dlatego wywalam wszystko na stol, a to jest to czego ten typ czlowieka potrzebuje. Zadnych gierek czy manipulacji, bo on ich po prostu nie rozumie. On wie doskonale ze jestem romantycznym typem, wiec przedstawilam mu dokladnie ze potrzebuje w zwiazku xyz i on jak najbardziej sie do tego dostosowal, a wrecz sam zaczal lubic niektore aktywnosci i wychodzi z inicjatywa. Nauczylam go tez zwykle go odpoczywania, ciesze nia sie drobnostkami. On nazywa mnie hedonistka i to jest jedna z rzeczy ktora najbardziej mu we mnie imponuje. Robie to, na co mam ochote i kiedy mam na to ochote. Jestesmy swoimi przeciwienstwami ale zaczelismy sie pieknie uzupelniac. Wiec polecam przede wszystkim konfrontacje, wywalenie kawy na lawe, wyrzucenie z siebie wszystkich swoich oczekiwan i wysluchanie drugiej strony. Oswajaj go z emocjami, bo to czlowiek ktory emocje dusi gleboko w sobie i czasami sam ich nie rozumie.

[Plantacja_]

Napisane przez willbeyourdownfall

Hej Autorko!

a jak z jego nastawieniem ogólnie do ludzi? ma tutaj znajomych? czy jest skupiony wyłącznie na sobie i pracy/hobby przez większość czasu?


Ja jestem związkowym niewypłałem, więc wielu rad nie dam i ciężko mi określić, czy komuś zależy i na ile (i jak to wygląda pod względem kultury narodu), ale kiedyś spotykałam się z chłopakiem, którego największa miłością na dany okres była - gitara, był muzykiem, z kumplami mieli swój zespół. Patrząc z perspektywy czasu, to ze mną spotykał się od czapy, ale ja wtedy byłam bardzo zauroczona (), więc nawet takie coś mi wystarczało. Był miły, niezazdrosny..miał swego rodzaju problem z zaangażowaniem, o którym mi wspominał.

W każdym razie zdarzało się, że po kilku godzinach spędzonych razem, potrafił mi wprost powiedzieć, że chciałby teraz zostać sam. Nie robiłam żadnych problemów, szłam do domu. To się kończyło i zaczynało od nowa, zawsze wyglądało tak samo - nijak, teraz już to wiem.

Do brzegu - po jakimś czasie chłopak związał się z dziewczyną, która była po wieloletniej toksycznej relacji i szczerze wierze w to, że nie weszłaby od tak w kolejną. Z tego co wiem związała się z nim i mu zaufała bo po prostu dobrze ją traktował (na pewno nie mówił jej po czułościach, że eeee wiesz co ja to jednak wolałbym teraz posiedzieć trochę sam). Ja takiego traktowania się od niego nie doczekałam i wiem, że na mnie mu po prostu nie zależało.


Myślę, że jeśli ma się potrzebę czegoś więcej (co jest zrozumiałe), to nie ma co się godzić na półśrodki, bo prędzej czy później człowiek w takiej relacji po prostu będzie się czuł niespełniony.

Porozmawiajcie szczerze, u mnie akurat zawsze tego brakowało.

pozdrawiam i życzę dużo siły!

Hej, hej! Dzięki za odpowiedź
Generalnie ma znajomych i też się z nimi czasem widzi. Nie ma ich dużo, ale jacyś tam są.
Mam tak samo, jestem trochę zauroczona, a wydaje mi się że on się ze mną widzi od czapy... tylko żeby ,,odhaczyć'' i potem do domu.
Z tą rozmową to już oczywiście próbowałam, ale on dla mnie się nie zmieni na to nawet nie ma szans, nie ma po co się męczyć w takiej relacji..

---------- Dopisano o 17:24 ---------- Poprzedni post napisano o 17:22 ----------

Napisane przez jamayka1

, tylko POZWALASZ na takie traktowanie siebie tym typom, to jest problem, a tym samym, tak, jestes odpowiedzialna za to, że wchodzisz i tkwisz w takich związkach. I co z tego, że sama odchodzisz jak robisz to za późno, z pokiereszowaną psychiką i już rozwalona emocjonalnie? Za późno. Trzeba nauczyć się rozpoznawać pewne sygnały od początku i dusić takie znajomości w zarodku. Dlatego przed nastepnym związkiem lepiej popracuj nad sobą, abyś znowu złakniona miłości nie utkwiła w czymś podobnym.

Gdybym im pozwalała to bym dalej tkwiła w takich związkach, a jednak je zakończyłam tak jak ten.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Plantacja_

(...)
Generalnie miło nam się rozmawiało, nie było efektu WOW ale ten efekt przerabiałam z byłym i szukałam bardziej czegoś spokojnego, na dłużej. Miłość i przywiązanie pewnie by same naturalnie wyszły.
(...)

Nie, miłość to nie jest proste równanie, że jak dodam dwa jajka i poczekam 45 minut, to na pewno ciasto wyjdzie. Jednak efekt "wow", mniejszy, czy większy jest potrzebny. Uznałaś, nie wiedzieć czemu, że on na pewno pójdzie na taką letnią znajomość i jakoś to przejdzie. A tu zonk. Jednak nie. Dałaś szansę czemu, co się co najwyżej zapowiadało na poprawne, miłe koleżeństwo.

---------- Dopisano o 17:26 ---------- Poprzedni post napisano o 17:26 ----------

[1=c640cdfa886255292692728 c9c3f51a456c1754b_657ce90 228a24;87817767]Szukasz w narodowości usprawiedliwienia braku uczucia. Nawet jeśli Ci ktoś napisze, że Finowie tacy są, to co? Zacznie Ci to pasować nagle? Mnie by nie pasowało i narodowość nie miała by nic do rzeczy.

A co do tego że masz wymagania - wymagania że jak nie pije i nie bije to już jest super, to żadne wymagania.[/QUOTE]

Amen.

[Plantacja_]

Napisane przez Milagros_90

No właśnie też mi się to nasunęło... Kilka miesięcy razem, a od początku facet ani nie pokazuje, żeby mu zależało, ani o tym nie mówi, i w ogóle temat uczuć nie jest poruszany. Skąd więc pewność, że ta relacja to w ogóle jest związek?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Związek wyszedł naturalnie, bo po prostu się zaczęliśmy widywać, chodziliśmy za ręce kiedy gdzieś wychodziliśmy, a nawet przedstawiał mnie jego znajomym jako jego dziewczyna. W to nie wątpie, bardziej wątpie w jego zaangażowanie i czy on w ogóle chce tego związku skoro musze się wpisywać w jego grafik kiedy w koncu zdecyduje, czy w ogóle ma czas się ze mną widywać.

---------- Dopisano o 17:40 ---------- Poprzedni post napisano o 17:28 ----------

[1=f4dc90dff2e2b615c19266a 8122ebdaa1aaf3285_639bb50 290b9a;87817042]Nigdy nie czytałam czegoś tak przerażającego 🤦 Autorko piszesz że trafiasz na niewłaściwych mężczyzn? Przecież Ty sama ich wybierasz! Ujmując to metaforycznie Twoj związek wyglada tak jakbyś do ubicia kotleta schabowego wybrała packę na muchy i teraz wielce się dziwisz że nie wychodzi 🤷
Czepiasz się tego faceta bezceremonialnie domagając się od niego dowodów miłości i oddania sama będąc w tym zwiazku z czystego wyrachowania. Przeciez Tobie RÓWNIE mocno na nim nie zależy. Sama piszesz że po prostu brakuje Ci kogoś. Domagasz się szczerego uczucia, ktorego sama nie oferujesz. Uważasz że to jest fair?
Pomijam już fakt że absolutnie nie masz pojęcia po co się w związku jest. Napewno nie służy on naprawie Twojej samooceny oraz zabicia wolnego czasu. Jesteś mocno niedojrzala emocjonalnie co widać po wpisie dotyczącym wzbudzania zazdrosci w partnerze przy pomocy innych mężczyzn.
Reasumując żadne Twoje "szczęście" tylko Ty sama to sobie robisz. Dopoki nie popracujesz nad sobą to moim zdaniem o udanym związku zapomnij. Tutaj cudów nie ma 🤷


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

To widocznie mało wątków czytałaś na wizażu i mało jesteś obeznana w świecie skoro ,,nigdy nie czytałaś czegoś tak przerażającego'' ... weź już daj z tym spokój bo to żenada co piszesz. Jakbym nie wiadomo co tutaj opisywała.

A gdzie podałam informacje, że sama nic nie robie i nic nie daje od siebie? Skąd ten wniosek? Nie domagam się dowodów miłośći, małe rzeczy które sprawią ze poczuję się jak w normalnym związku by wystarczyły. Nie liczne na żadne kocham cie, bo to odlegla galaktyka, tylko na więcej uwagi od strony partnera, wcale nie mam nie wiadomo jakich oczekiwań. Nie sądze, żeby to było coś wygórowanego.
Zależy mi utrzymać ten związek, ale związek to partnerstwo dwóch ludzi a nie jednego.
Masz też problem z czytaniem ze zrozumieniem. Nigdy nie próbowałam w nim wzbudzić zazdrości, bo i tak to byłoby bezsensu. Napisałam czysto teoretycznie ,,do mnie MOGŁOGY pisać'' a nie ,,do mnie PISAŁO'

---------- Dopisano o 17:42 ---------- Poprzedni post napisano o 17:40 ----------

[1=c640cdfa886255292692728 c9c3f51a456c1754b_657ce90 228a24;87817767]Szukasz w narodowości usprawiedliwienia braku uczucia. Nawet jeśli Ci ktoś napisze, że Finowie tacy są, to co? Zacznie Ci to pasować nagle? Mnie by nie pasowało i narodowość nie miała by nic do rzeczy.

A co do tego że masz wymagania - wymagania że jak nie pije i nie bije to już jest super, to żadne wymagania.[/QUOTE]

Mam więcej wymagań, to ty sobie dopowiedziałaś że zależy mi tylko na nie pije, nie bije. Nie będę przecież opisywać całej historii naszego związku, bo to by za długo wyszło, opisałam tylko najważniejsze spostrzeżenia.
Żaden z moich eksów mnie nie bił ani nie pił, a to nie przez to zakończyłam związki.

---------- Dopisano o 17:49 ---------- Poprzedni post napisano o 17:42 ----------

Napisane przez kyrxs

Autorko jestem dokladnie z takim samym typem czlowieka. Czlowiek kierujacy sie zimna logika, nie emocjami, pochlaniajacy wiedze jak gabka, caly czas musial robic cos produktywnego. Mial problem z okazywaniem emocji. Chlopak imponowal mi swoja inteligencja, opanowaniem, stabilnoscia i zaradnoscia. Ale zaczelam sie dusic. Po roku zwiazku powiedzialam ze to koniec, ze nigdy nawet nie uslyszalam od niego ze mnie kocha itd. On byl w szoku. Pamietam ze przegadalismy wtedy pol dnia, ja wytlumaczylam mu jak sie czulam przez ten caly czas, ze juz dluzej tak nie moge. Postanowilismy dac sobie szanse. Mija juz 3 rok naszego zwiazku, a chlopak zmienil sie nie do poznania. Po wieeeelu rozmowach zaczelam rozumiec jego sposob myslenia. To typ czlowieka dla ktorego licza sie czyny, nie slowa. Potrzebuje bardzo duzo czasu zeby sie otworzyc, uczucia nie przychodza po paru randkach. Czulam sie troche tak jakbym oswajala dzikiego zwierza. Ze wzgledu na to ze ja jestem osoba bardzo emocjonalna, a rzadko kierujaca sie logika, nasz sposob patrzenia na wiele zagadnien byl zupelnie inny. Ja przychodzilam, przytulalam, w nocy robilam to samo, zeby go do tego przyzwyczaic. Nie boje sie konfrontacji, dlatego wywalam wszystko na stol, a to jest to czego ten typ czlowieka potrzebuje. Zadnych gierek czy manipulacji, bo on ich po prostu nie rozumie. On wie doskonale ze jestem romantycznym typem, wiec przedstawilam mu dokladnie ze potrzebuje w zwiazku xyz i on jak najbardziej sie do tego dostosowal, a wrecz sam zaczal lubic niektore aktywnosci i wychodzi z inicjatywa. Nauczylam go tez zwykle go odpoczywania, ciesze nia sie drobnostkami. On nazywa mnie hedonistka i to jest jedna z rzeczy ktora najbardziej mu we mnie imponuje. Robie to, na co mam ochote i kiedy mam na to ochote. Jestesmy swoimi przeciwienstwami ale zaczelismy sie pieknie uzupelniac. Wiec polecam przede wszystkim konfrontacje, wywalenie kawy na lawe, wyrzucenie z siebie wszystkich swoich oczekiwan i wysluchanie drugiej strony. Oswajaj go z emocjami, bo to czlowiek ktory emocje dusi gleboko w sobie i czasami sam ich nie rozumie.

Niezmiernie miło się w kończy czyta konstruktywna wypowiedź w moim wątku, dziękuje Ci za to!
Twój facet jest podobny z charakteru do mojego, ciesze się że Tobie się udało go zmienić, ale wydaje mi się że u mnie będzie inaczej Nie ma opcji, że zmieni się dla mnie, łatwo to po nim wywnioskować, a ja już jestem na skraju wyczerpania psychicznego więc to pójdzie tylko jedną drogą bez happy endu.
Generalnie to z nim porozmawiam, ale wiem że to zakończy naszą znajomość definitywnie.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez Plantacja_

Nie liczne na żadne kocham cie, bo to odlegla galaktyka,

:facepalm: No tak, wymagac od własnego chłopaka deklaracji uczuć. No kto to widział, niesamowite jakieś cuda.

Napisane przez Plantacja_

wcale nie mam nie wiadomo jakich oczekiwań

Przecież dokładnie to jest twoim problemem. Moze zacznij się wyżej cenić?

[Plantacja_]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87818571]:facepalm: No tak, wymagac od własnego chłopaka deklaracji uczuć. No kto to widział, niesamowite jakieś cuda. [/quote]

bo chcę, żeby on to samo poczuł, jak mu będę mówić że chcę to usłyszeć to może być nieszczere. On sam powinien wiedzieć, czy to już czas czy nie i sam to zdeklarować bez najmniejszego podpowiadania. Zreszta i tak nigdy tego nie powie bo raczej mu na mnie nie zależy.

Przecież dokładnie to jest twoim problemem. Moze zacznij się wyżej cenić?

Z tym akurat masz racje. Powinnam się wyżej cenić.

[Hjacynt]

Ja też dodam coś od siebie.
Byłam w związku z obcokrajowcem, nie był z Finlandii ale miał całkiem inne spojrzenie na związek niż ja. Był dość chłodny, skupiał się na swoim hobby, rzadko kiedy bywał zazdrosny (chociaż teraz z ubiegiem czasu wiem że był, tylko okazywał to w inny sposób). Ogólnie związek był udany, byliśmy razem ponad dwa lata ale nie odpowiadało mi to że nie jestem dla niego na pierwszym miejscu, bo wtedy tak właśnie myślałam. Zmienić się nie potrafił, zerwałam z nim. Przez dwa lata od zerwania pozostawaliśmy w kontakcie i właśnie wtedy zdałam sobie sprawę z tego że naprawdę dużo dla niego znaczyłam, tylko okazywał to w inny sposób.
Spróbuj z nim porozmawiać. Może się myle ale mam wrażenie że tobie przeszkadza nie tyle sposób w jaki ten związek wygląda ale to że nie masz pewności czy on odwzajemnia twoje uczucia w taki samym stopniu.

[Ellen_Ripley]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87818571]:facepalm: No tak, wymagac od własnego chłopaka deklaracji uczuć. No kto to widział, niesamowite jakieś cuda.

Przecież dokładnie to jest twoim problemem. Moze zacznij się wyżej cenić?[/QUOTE]

Desperacja Autorki, aby być w jakimkolwiek związku (poprawnym, ale bez jakichkolwiek większych uczuć i uniesień) aż dziwi.

Pachnie mi to jednak jakimiś nieprzepracowanymi uczuciami po poprzednim związku, wypaleniem, które powoduje, że potem się ma postawę pt. już niczego nie oczekuję, nic mnie w życiu nie czeka.

[Milagros_90]

Napisane przez Plantacja_

Związek wyszedł naturalnie, bo po prostu się zaczęliśmy widywać, chodziliśmy za ręce kiedy gdzieś wychodziliśmy, a nawet przedstawiał mnie jego znajomym jako jego dziewczyna.

To wcale nie oznacza, że on traktuje to jak poważny związek.

Spotykałam się kiedyś z facetem, z którym też po prosty zaczęłam się widywać i była między nami fajna chemia, chodziliśmy za ręce, spędzaliśmy sporo czasu razem, przedstawił mnie znajomym, nie spotykał się w tym czasie z innymi kobietami itd. A jednak brakowało mi jakiejś ostatecznej deklaracji, że to jest związek. Może intuicja mi coś podpowiadała, a może po prostu byłam wyczulona na to, że nigdy mi właśnie nie powiedział wprost o uczuciach względem mnie, co jest dla mnie ważne. I w końcu sama zapytałam. W tym miejscu nastąpiło zdziwienie: że przecież owszem, jest fajnie, fajnie się spędza razem czas, ale on tak nie do końca zakładał, że to ma być stały związek i może zobaczmy po prostu, jak to się będzie dalej toczyć. Nie muszę mówić, że nie była to odpowiedź, jaką chciałam usłyszeć. Za jakiś czas padła ta deklaracja, że jesteśmy w związku, ale związek ten i tak się finalnie rozpadł. Myślę, że on czuł do mnie sympatię i lubił mnie i spędzany ze mną czas, ale nie przerodziło się to w głębsze uczucie, a wiedział, że mi zależy na czymś poważnym.

Zmierzam do tego, że sam fakt chodzenia za rękę nie musi dla obu stron oznaczać tego samego. Dlatego nie bój się rozmawiać.

Napisane przez Plantacja_

bo chcę, żeby on to samo poczuł, jak mu będę mówić że chcę to usłyszeć to może być nieszczere. On sam powinien wiedzieć, czy to już czas czy nie i sam to zdeklarować bez najmniejszego podpowiadania.

Mylisz dwie rzeczy:
1) to, co on czuje,
2) to, że on nie mówi o uczuciach.
On może i Ciebie kochać, ale nie czuć potrzeby/nie potrafić mówić o uczuciach. Nie chodzi o to, żebyś Ty go zmuszała do poczucia miłości, ale żebyś z nim porozmawiała, co on w ogóle czuje wobec Ciebie i tej relacji, na czym właściwie stoicie.

Ale ok, zakładając nawet, że faktycznie jest to związek - to jednak ewidentnie ten związek Ci nie leży. Możesz próbować z nim rozmawiać, albo się rozstać. Po co tracić kolejne miesiące?

[kyrxs]

Autorko przeczytaj sobie enneagram, typ numer 5 to powinno Ci duzo rzeczy rozjasnic. Pamietaj ze to jest czlowiek ktory stara sie zeby w jego zyciu wszystko bylo "po cos", zreszta sama widzisz jak obsesyjnie stara sie wypelniac swoj czas rzeczami ktore maja go rozwijac. Dlatego jesli nie bylaby dla niego wazna, nie zalezaloby mu na Tobie, to ten zwiazek nigdy by nie powstal. Jego "sposob bycia" w zwiazku to juz zupelnie inna kwestia. Naprawde ludzie sie od siebie bardzo roznia i moze Cie zaskoczyc ze to co dla Ciebie jest bardzo wazne, dla niego jest malo istotne i odwrotnie. Nie nastawiaj sie negatywnie. Postaw sprawe na ostrzu noza, skonfrontuj swoje poglady i odczucia z jego odczuciami. Co do mojego chlopaka to ja go wlasciwie nie zmienilam, tylko wydobylam to, co on sie staral usilnie zdusic, bo w jego mniemaniu emocje tylko sprawiaja ze czlowiek jest mniej skoncentrowany na swoich celach, niepotrzebnie sie rozprasza. Musisz nauczyc go ze emocje sa tak samo waznym aspektem zycia jak jego rozwoj osobisty. Mozesz mu nawet przetoczyc argument, ze jego rozwoj osobisty nigdy nie nastapi jak bedzie dusil w sobie emocje i bedzie bal sie z nimi zmierzyc.

[black_elderflower]

Autorko, moja rada - albo w jedną albo w drugą. Poważna rozmowa, kawa na ławę. Musisz mu jasno powiedzieć co Ci się nie podoba w waszej relacji, zapytać się jak on to dalej widzi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz