Nie wiem, czy kiedykolwiek chcę mieć dzieci

[Tekniara]

Hej

Jestem bardzo młodą dziewczyną. Mam dopiero 22 lata. Nie muszę teraz podejmować decyzji, bo mam jeszcze bardzo dużo czasu. Poza tym jestem singielką, więc nie mam obecnie takich planów. Jednak męczy mnie to, że kiedyś będę zmuszona się określić i chciałabym wiedzieć, czego chcę od swojego życia.

Odkąd pamiętam zawsze chciałam mieć rodzinę. Widziałam siebie w roli matki z mężem przy boku. Mąż i dzieci były dla mnie priorytetem. Takie rzeczy jak dobra praca, nauka też były dla mnie ważne, ale moim głównym sensem życia na ten czas było znalezienie odpowiedniego partnera i stworzenie szczęśliwej rodziny. Im bardziej starsza jestem, to tym bardziej moje poglądy się zmieniają. Na tą chwilę nie wiem czy chcę mieć dzieci.

Przede wszystkim zdałam sobie sprawę z tego, że dziecko to odpowiedzialność. Trzeba mnóstwo rzeczy w swoim życiu poświęcić dla dziecka. Kobieta różnie może przechodzić poród, potem może mieć też wiele nieprzyjemności przez to. Boję się zszywania krocza, tego bólu, strachu, że dziecko może urodzić się chore albo ulec kiedyś wypadkowi i będę musiała się nim zająć całkowicie rezygnując z własnej egzystencji. Jako nastolatka miałam podejście, że praca jest to zajęcie, które ma mi dawać zarobek. Teraz kiedy znalazłam, to co chcę w życiu robić i się w tym rozwijam, to ta praca nie jest dla mnie tylko zarobkiem, ale też pasją i daje mi dużo radości. Boję się, że jak będę chciała mieć dzieci to moja kariera będzie daleko w tyle za koleżankami z branży, które na dzieci się nie zdecydowały. Jeszcze moją obawą jest to, że z ojcem dziecka się coś zepsuje, zostanę samotną matką, bo wiecie jak to życie pisze różne scenariusze, są rozwody i to bardzo ciężkie sytuacje. Przez głowę mi przechodzą myśli, a co jeśli po prostu mi się "odwidzi". Co bym miała zrobić, gdybym z jakiegoś powodu nie pokochała tego dziecka i żałowałabym, że je urodziłam. Takiej decyzji nie da się cofnąć, nie miałabym jak się pozbyć już tego dziecka z mojego życia.

Jak głębiej się nad tym zastanawiam to widzę więcej głosów na to, aby tego dziecka nie mieć. Nie potrafię żadnych logicznych argumentów wymienić jakie mogą być zalety założenia rodziny oprócz tego, że tak wypada. Jednak boję się, że kiedyś mogę żałować tego, że nie zostałam matką, a będzie może już za późno.

Jakie wy macie poglądy na tą sprawę? Jaką decyzję podjęliście i czy czujecie się z nią dobrze?
Czy ktoś tak miał, że czuł instynkt macierzyński, a potem mu przeszło wręcz w niechęć do dzieci?

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Tekniara

Hej

Jestem bardzo młodą dziewczyną. Mam dopiero 22 lata. Nie muszę teraz podejmować decyzji, bo mam jeszcze bardzo dużo czasu. Poza tym jestem singielką, więc nie mam obecnie takich planów. Jednak męczy mnie to, że kiedyś będę zmuszona się określić i chciałabym wiedzieć, czego chcę od swojego życia.

Odkąd pamiętam zawsze chciałam mieć rodzinę. Widziałam siebie w roli matki z mężem przy boku. Mąż i dzieci były dla mnie priorytetem. Takie rzeczy jak dobra praca, nauka też były dla mnie ważne, ale moim głównym sensem życia na ten czas było znalezienie odpowiedniego partnera i stworzenie szczęśliwej rodziny. Im bardziej starsza jestem, to tym bardziej moje poglądy się zmieniają. Na tą chwilę nie wiem czy chcę mieć dzieci.

Przede wszystkim zdałam sobie sprawę z tego, że dziecko to odpowiedzialność. Trzeba mnóstwo rzeczy w swoim życiu poświęcić dla dziecka. Kobieta różnie może przechodzić poród, potem może mieć też wiele nieprzyjemności przez to. Boję się zszywania krocza, tego bólu, strachu, że dziecko może urodzić się chore albo ulec kiedyś wypadkowi i będę musiała się nim zająć całkowicie rezygnując z własnej egzystencji. Jako nastolatka miałam podejście, że praca jest to zajęcie, które ma mi dawać zarobek. Teraz kiedy znalazłam, to co chcę w życiu robić i się w tym rozwijam, to ta praca nie jest dla mnie tylko zarobkiem, ale też pasją i daje mi dużo radości. Boję się, że jak będę chciała mieć dzieci to moja kariera będzie daleko w tyle za koleżankami z branży, które na dzieci się nie zdecydowały. Jeszcze moją obawą jest to, że z ojcem dziecka się coś zepsuje, zostanę samotną matką, bo wiecie jak to życie pisze różne scenariusze, są rozwody i to bardzo ciężkie sytuacje. Przez głowę mi przechodzą myśli, a co jeśli po prostu mi się "odwidzi". Co bym miała zrobić, gdybym z jakiegoś powodu nie pokochała tego dziecka i żałowałabym, że je urodziłam. Takiej decyzji nie da się cofnąć, nie miałabym jak się pozbyć już tego dziecka z mojego życia.

Jak głębiej się nad tym zastanawiam to widzę więcej głosów na to, aby tego dziecka nie mieć. Nie potrafię żadnych logicznych argumentów wymienić jakie mogą być zalety założenia rodziny oprócz tego, że tak wypada. Jednak boję się, że kiedyś mogę żałować tego, że nie zostałam matką, a będzie może już za późno.

Jakie wy macie poglądy na tą sprawę? Jaką decyzję podjęliście i czy czujecie się z nią dobrze?
Czy ktoś tak miał, że czuł instynkt macierzyński, a potem mu przeszło wręcz w niechęć do dzieci?

miej dzieci w tedy kiedy poczujesz sie na nie gotowa
nie ma obowiazku posiadania dzieci,twoje argumenty sa sensowne
zyj w zgodzie ze soba to nie bedziesz niczego zalowac

[dfa92456d73d4ef7a78ce2327709265e19ebf5a3_60cd257269584]

No i? To jakaś zbrodnia? Jak dla mnie bardzo rozsądnie podchodzisz do tematu.

[Gwiazdeczka223]

Ja też w Twoim wieku wiedziałam że nie chcę mieć dzieci, po 6 latach nic się nie zmieniło a wręcz umocniłam się w tej decyzji Mój narzeczony ma identyczne podejście. Może kiedyś coś nam się odmieni ale na razie się na to nie zapowiada Grunt to od początku o tym rozmawiać żeby potem nie było płaczu jeśli się okaże że jedno chce a drugie nie.

[Wszedobylska_Snupa]

Jesteś młodziutka, może jeszcze zmieni Ci się podejście, ale nie musi. Najważniejsze to nic nie robić wbrew sobie, jeśli tego nie czujesz to ok. Żyj tak jak chcesz

[Rena]

W wieku 22 lat nie bylo w moim otoczeniu presji na dziecko. Pewnie ta granica jest dopoki sie uczysz, to masz spokoj. A jak idziesz do pracy, to sie zaczyna.

[goslawka]

Napisane przez Tekniara

Hej

Jestem bardzo młodą dziewczyną. Mam dopiero 22 lata. Nie muszę teraz podejmować decyzji, bo mam jeszcze bardzo dużo czasu. Poza tym jestem singielką, więc nie mam obecnie takich planów. Jednak męczy mnie to, że kiedyś będę zmuszona się określić i chciałabym wiedzieć, czego chcę od swojego życia.

Odkąd pamiętam zawsze chciałam mieć rodzinę. Widziałam siebie w roli matki z mężem przy boku. Mąż i dzieci były dla mnie priorytetem. Takie rzeczy jak dobra praca, nauka też były dla mnie ważne, ale moim głównym sensem życia na ten czas było znalezienie odpowiedniego partnera i stworzenie szczęśliwej rodziny. Im bardziej starsza jestem, to tym bardziej moje poglądy się zmieniają. Na tą chwilę nie wiem czy chcę mieć dzieci.

Przede wszystkim zdałam sobie sprawę z tego, że dziecko to odpowiedzialność. Trzeba mnóstwo rzeczy w swoim życiu poświęcić dla dziecka. Kobieta różnie może przechodzić poród, potem może mieć też wiele nieprzyjemności przez to. Boję się zszywania krocza, tego bólu, strachu, że dziecko może urodzić się chore albo ulec kiedyś wypadkowi i będę musiała się nim zająć całkowicie rezygnując z własnej egzystencji. Jako nastolatka miałam podejście, że praca jest to zajęcie, które ma mi dawać zarobek. Teraz kiedy znalazłam, to co chcę w życiu robić i się w tym rozwijam, to ta praca nie jest dla mnie tylko zarobkiem, ale też pasją i daje mi dużo radości. Boję się, że jak będę chciała mieć dzieci to moja kariera będzie daleko w tyle za koleżankami z branży, które na dzieci się nie zdecydowały. Jeszcze moją obawą jest to, że z ojcem dziecka się coś zepsuje, zostanę samotną matką, bo wiecie jak to życie pisze różne scenariusze, są rozwody i to bardzo ciężkie sytuacje. Przez głowę mi przechodzą myśli, a co jeśli po prostu mi się "odwidzi". Co bym miała zrobić, gdybym z jakiegoś powodu nie pokochała tego dziecka i żałowałabym, że je urodziłam. Takiej decyzji nie da się cofnąć, nie miałabym jak się pozbyć już tego dziecka z mojego życia.

Jak głębiej się nad tym zastanawiam to widzę więcej głosów na to, aby tego dziecka nie mieć. Nie potrafię żadnych logicznych argumentów wymienić jakie mogą być zalety założenia rodziny oprócz tego, że tak wypada. Jednak boję się, że kiedyś mogę żałować tego, że nie zostałam matką, a będzie może już za późno.

Jakie wy macie poglądy na tą sprawę? Jaką decyzję podjęliście i czy czujecie się z nią dobrze?
Czy ktoś tak miał, że czuł instynkt macierzyński, a potem mu przeszło wręcz w niechęć do dzieci?

Szukaj siebie, odkrywaj siebie. Nie musisz mieć dzieci. Możesz nie chcieć dzieci. Możesz chciec mieć dzieci za 2,5,10 lat. Ja akurat zawsze chciałam mieć dzieci (mam 3) i uwielbiam być mamą. Kocham też moja pracę i tak posiadanie dzieci wiąże się z czasowym zawieszeniem pracy, ale nie oznacza rezygnacji z niej.
Generalnie też nie przewidzisz życia, wypadki i nieszczęścia się zdarzają.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Likka9]

Takie gdybanie byle gdybać. Chce Ci się w tym wieku siedzieć nad takimi rozkminami?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[13e04aff77a26badce511545edbe1fb21313cff4_62d888f2f2271]

Nigdy, przenigdy nie ulegaj presji otoczenia na dzieci. Słuchaj siebie i tego, co ty chcesz.
Ja od zawsze wiedziałam, że dzieci mieć nie chce i z czasem umocniłam się w tej decyzji. Problem w tym, że na swojej drodze spotykałam facetów, którzy zawsze, wręcz obsesyjnie pragnęli mieć dzieci, dużo dzieci...
Zarzucano mi najczęściej egoizm, brak pójścia na kompromis, niewdzięczność...
Uznalam, że życie jest tylko jedno i nie zamierzam się komuś podporządkowywać z tą decyzja.
Obecnie nie mam dzieci i nie mam też partnera i nie czuje się z tym bardzo źle, a wręcz przeciwnie. Nauczyłam się rozumieć siebie, a gdy już sobie uświadomiłam co chce, a czego nie chce poczułam się po prostu dobrze. Tobie też tego życzę



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Wszedobylska_Snupa]

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88760780]Nigdy, przenigdy nie ulegaj presji otoczenia na dzieci. Słuchaj siebie i tego, co ty chcesz.
Ja od zawsze wiedziałam, że dzieci mieć nie chce i z czasem umocniłam się w tej decyzji. Problem w tym, że na swojej drodze spotykałam facetów, którzy zawsze, wręcz obsesyjnie pragnęli mieć dzieci, dużo dzieci...
Zarzucano mi najczęściej egoizm, brak pójścia na kompromis, niewdzięczność...
Uznalam, że życie jest tylko jedno i nie zamierzam się komuś podporządkowywać z tą decyzja.
Obecnie nie mam dzieci i nie mam też partnera i nie czuje się z tym bardzo źle, a wręcz przeciwnie. Nauczyłam się rozumieć siebie, a gdy już sobie uświadomiłam co chce, a czego nie chce poczułam się po prostu dobrze. Tobie też tego życzę



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]


Niewdzięczność za co? Bo nie chcesz mieć dzieci? Argument z egoizmem mnie bawi

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88760780]Nigdy, przenigdy nie ulegaj presji otoczenia na dzieci. Słuchaj siebie i tego, co ty chcesz.
Ja od zawsze wiedziałam, że dzieci mieć nie chce i z czasem umocniłam się w tej decyzji. Problem w tym, że na swojej drodze spotykałam facetów, którzy zawsze, wręcz obsesyjnie pragnęli mieć dzieci, dużo dzieci...
Zarzucano mi najczęściej egoizm, brak pójścia na kompromis, niewdzięczność...
Uznalam, że życie jest tylko jedno i nie zamierzam się komuś podporządkowywać z tą decyzja.
Obecnie nie mam dzieci i nie mam też partnera i nie czuje się z tym bardzo źle, a wręcz przeciwnie. Nauczyłam się rozumieć siebie, a gdy już sobie uświadomiłam co chce, a czego nie chce poczułam się po prostu dobrze. Tobie też tego życzę
[/QUOTE]

Samą musi cię do takich ciągnąć. To nie kwestia zrządzenia losu, ale twoich wyborów. Może zmień środowisko?

Jestem kilka lat starsza od autorki. Nie chcę mieć dzieci. Wszyscy moi partnerzy również nie chcieli. Moja mama trochę truła o wnuki, ale zawsze mówiłam wprost jak wygląda sytuacja i chyba powoli się z tym godzi.

[13e04aff77a26badce511545edbe1fb21313cff4_62d888f2f2271]

Napisane przez Wszedobylska_Snupa

Niewdzięczność za co? Bo nie chcesz mieć dzieci? Argument z egoizmem mnie bawi

Egoizm zarzucali mi byli partnerzy, ale nie tylko. W rodzinie też słyszałam takie głosy, ale zabiłam ich merytorycznymi argumentami i temat ucichł.

Niewdzięczność, o to zawsze słyszałam od byłych. Chodziło o to, że oni sugerowali mi, że się ze mną spotykają, a moja niechęć do posiadania dzieci jest jakimś rodzajem niewdzięczności wobec nich, ich poświęconego czasu dla mnie, itd. Czuli się bardzo odrzuceni z tego powodu zawsze, gdy temat schodził na dzieci. Chcieli wzbudzić we mnie poczucie winy. Totalne dno.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 08:18 ---------- Poprzedni post napisano o 08:14 ----------

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;88760850]Samą musi cię do takich ciągnąć. To nie kwestia zrządzenia losu, ale twoich wyborów. Może zmień środowisko?

Jestem kilka lat starsza od autorki. Nie chcę mieć dzieci. Wszyscy moi partnerzy również nie chcieli. Moja mama trochę truła o wnuki, ale zawsze mówiłam wprost jak wygląda sytuacja i chyba powoli się z tym godzi.[/QUOTE]Jak będę mieć więcej pieniędzy to zdecydowanie je zmienię, na razie pozostają mi tylko drobne zmiany

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 08:22 ---------- Poprzedni post napisano o 08:18 ----------

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88760856]Egoizm zarzucali mi byli partnerzy, ale nie tylko. W rodzinie też słyszałam takie głosy, ale zabiłam ich merytorycznymi argumentami i temat ucichł.

Niewdzięczność, o to zawsze słyszałam od byłych. Chodziło o to, że oni sugerowali mi, że się ze mną spotykają, a moja niechęć do posiadania dzieci jest jakimś rodzajem niewdzięczności wobec nich, ich poświęconego czasu dla mnie, itd. Czuli się bardzo odrzuceni z tego powodu zawsze, gdy temat schodził na dzieci. Chcieli wzbudzić we mnie poczucie winy. Totalne dno.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 08:18 ---------- Poprzedni post napisano o 08:14 ----------

Jak będę mieć więcej pieniędzy to zdecydowanie je zmienię, na razie pozostają mi tylko drobne zmiany

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]To gdzie udało Ci się znaleźć takich, którzy nie chcą mieć? Na portalach randkowych takich nie ma, w pracy nie szukałam, na studiach już mają swoje rodziny. Tak z ciekawości pytam

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88760856]To gdzie udało Ci się znaleźć takich, którzy nie chcą mieć? Na portalach randkowych takich nie ma, w pracy nie szukałam, na studiach już mają swoje rodziny. Tak z ciekawości pytam
[/QUOTE]

W grze online i na Tinderze. Tylko, że mój typ faceta to nerd, a nie jakiś samiec alfa typu wojskowy/strażak/budowlaniec/mięśniak z siłowni itp.

[a240a5cdc9601fd61cd3ffc006c0fc885123340f_657b9702b0d25]

Napisane przez Likka9

Takie gdybanie byle gdybać. Chce Ci się w tym wieku siedzieć nad takimi rozkminami?

Myślenie nie boli. Dobrze je praktykować od najwcześniejszych lat życia.
Dziewczyna jest bardzo młoda, ale już dorosła. Właśnie jej się zaczynają krystalizować tzw. zapatrywania życiowe. Dobrze jest kiedyś zacząć poznawać siebie, swoje potrzeby, cele życiowe itd. itp.
Żeby nie skończyć jak zestarzałe dziecko, które życie przeszło nieświadomie i w sumie nie znając samego siebie.

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Napisane przez Likka9

Takie gdybanie byle gdybać. Chce Ci się w tym wieku siedzieć nad takimi rozkminami?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Moim zdaniem również takie gdybanie na zapas nie ma sensu, a to dlatego, że teraz gdybasz sobie z punktu widzenia młodziutkiej singielki zaczynającej pewnie jakaś wymarzoną pracę, która jest dla ciebie bardzo ważna. A za parę lat możesz być już w całkowicie innej sytuacji, może poznasz miłość życia i poczujesz potrzebę posiadania z nim dzieci, bo będzie wyglądał na wspaniałego "przyszłego ojca". A może poznasz faceta, z którym będziesz chcieć mieć dzieci, ale po 30-stce, by się wyszaleć i najpierw wyrobić pozycję zawodowa. A może dalej zostaniesz pezy obecnych poglądach? Nie wiadomo jeszcze co będzie

Jednak w twoich rozkminach najbardziej uderza przeważający pesymizm. Nie masz jeszcze partnera, a już sobie wyobrażasz: co to będzie jeśli rozwód, jeśli dziecko się rozchoruje, jesli zdarzy się jakis wypadek... To kwestia nastawienia, przecież rozkminy mogą też wyglądać tak "poznam faceta, spędzimy razem wiele wspaniałych lat, będziemy razem podróżować i spełniać swoje marzenia".

Nie ma co zakładać najgorszego. Życie owszem jest nieprzewidywalne, zdarzają się choroby w rodzinie, nieszczęśliwe wypadki, kryzysy... ale czy to znaczy, że mamy przeżyć całe życie w samotności żeby tylko w przyszłości przypadkiem nikt bliski nas nie zostawił albo się nie rozchorował żeby później nie cierpieć?

Nie musisz teraz planować wszystkiego ani decydować, pozwól życiu trwać a i tak na swojej drodze będziesz mieć momenty ważnych decyzji, które mogą zmienic twoje życie, nie unikniesz tego. I nie chodzi tylko o decyzję co do posiadania dzieci, ale decyzję odnośnie wyboru partnera, miejsca pracy, może miejsca zamieszkania, czy studia, szkoła i inne. Najważniejsze to żyć po swojemu, żebyś ty była szczęśliwa. Nie ulegaj presji otoczenia, typu "już czas na ślub... o a jak ślub to już od razu dzieci" - inni za ciebie życia nie przeżyją. Szkoda jednak, byś w wieku 22 lat dołowala się już na zapas w rozkminach, jakie to kiedyś bedzie życie ciężkie i ciężkie wybory...

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Nette]

Napisane przez Tekniara

Hej



Jestem bardzo młodą dziewczyną. Mam dopiero 22 lata. Nie muszę teraz podejmować decyzji, bo mam jeszcze bardzo dużo czasu. Poza tym jestem singielką, więc nie mam obecnie takich planów. Jednak męczy mnie to, że kiedyś będę zmuszona się określić i chciałabym wiedzieć, czego chcę od swojego życia.



Odkąd pamiętam zawsze chciałam mieć rodzinę. Widziałam siebie w roli matki z mężem przy boku. Mąż i dzieci były dla mnie priorytetem. Takie rzeczy jak dobra praca, nauka też były dla mnie ważne, ale moim głównym sensem życia na ten czas było znalezienie odpowiedniego partnera i stworzenie szczęśliwej rodziny. Im bardziej starsza jestem, to tym bardziej moje poglądy się zmieniają. Na tą chwilę nie wiem czy chcę mieć dzieci.



Przede wszystkim zdałam sobie sprawę z tego, że dziecko to odpowiedzialność. Trzeba mnóstwo rzeczy w swoim życiu poświęcić dla dziecka. Kobieta różnie może przechodzić poród, potem może mieć też wiele nieprzyjemności przez to. Boję się zszywania krocza, tego bólu, strachu, że dziecko może urodzić się chore albo ulec kiedyś wypadkowi i będę musiała się nim zająć całkowicie rezygnując z własnej egzystencji. Jako nastolatka miałam podejście, że praca jest to zajęcie, które ma mi dawać zarobek. Teraz kiedy znalazłam, to co chcę w życiu robić i się w tym rozwijam, to ta praca nie jest dla mnie tylko zarobkiem, ale też pasją i daje mi dużo radości. Boję się, że jak będę chciała mieć dzieci to moja kariera będzie daleko w tyle za koleżankami z branży, które na dzieci się nie zdecydowały. Jeszcze moją obawą jest to, że z ojcem dziecka się coś zepsuje, zostanę samotną matką, bo wiecie jak to życie pisze różne scenariusze, są rozwody i to bardzo ciężkie sytuacje. Przez głowę mi przechodzą myśli, a co jeśli po prostu mi się "odwidzi". Co bym miała zrobić, gdybym z jakiegoś powodu nie pokochała tego dziecka i żałowałabym, że je urodziłam. Takiej decyzji nie da się cofnąć, nie miałabym jak się pozbyć już tego dziecka z mojego życia.



Jak głębiej się nad tym zastanawiam to widzę więcej głosów na to, aby tego dziecka nie mieć. Nie potrafię żadnych logicznych argumentów wymienić jakie mogą być zalety założenia rodziny oprócz tego, że tak wypada. Jednak boję się, że kiedyś mogę żałować tego, że nie zostałam matką, a będzie może już za późno.



Jakie wy macie poglądy na tą sprawę? Jaką decyzję podjęliście i czy czujecie się z nią dobrze?

Czy ktoś tak miał, że czuł instynkt macierzyński, a potem mu przeszło wręcz w niechęć do dzieci?

Będąc w Twoim wieku miałam takie założenie, że prawdopodobnie kiedyś się we mnie instynkt obudzi i być może w przyszłości będę chciała mieć dzieci.
Ale nigdy się nie obudził. Nie zdecydowałam i nie zdecydowałabym się na dziecko, bo *może kiedyś będę żałować*. To jest jednak nieodwracalna decyzja, równie dobrze po urodzeniu tego dziecka można żałować, że się je ma, a następnie skrzywdzić na całe życie dając mu to odczuć.
Otoczenie - i to zwłaszcza rówieśnicze, które zdecydowało się na dzieci - przez jakiś czas usiłowało nas namówić, że to takie fajne mieć dzieci i *powinniśmy* sobie sprawić, no ale sorry, nie żyję po to, żeby realizować zachcianki innych. Skoro do aktualnego wieku się we mnie instynkt nie obudził, to takie jasne przesłanie od własnej osobowości, że tych dzieci jednak nie chcę.

[Shar14]

Też jestem bezdzietna z wyboru, moje rozmyślania na ten temat zaczęły się w okolicach 20 r.ż. Powoli poznawałam siebie i swoje potrzeby. Podświadomie wiedziałam, że nie chcę mieć dzieci, a w trakcie dalszego życia utwierdziłam się, że w moim życiu nie ma miejsca na dzieci. Nie widzę żadnych plusów ich posiadania, za to ogromną ilość poświęceń i zmian w życiu już tak. I bardzo się cieszę, że tak wcześnie zaczęłam się nad tym zastanawiać, bo mogłam znaleźć partnera o identycznym podejściu. I jest nam razem dobrze, bo nie rozmijamy się w jednej z najważniejszych kwestii i każdy ma jasną sytuację na chwilę obecną.
Moi znajomi właśnie się rozstali przez kwestię posiadania dzieci, bo dziewczyna nie umiała się zdeklarować, była niepewna i cóż. On stwierdził, że za 5 lat nie chce obudzić się z ręką w nocniku, bo ona może będzie chciała, a może nie.

Wysłane z mojego motorola one vision przy użyciu Tapatalka

[ateris]

Nigdy nie chciałam mieć dzieci. Zmieniło mi się dopiero w wieku lat 33 i po zmianie partnera. Także wszystko jest możliwe, łącznie z tym, że ktoś chciał, ale mu się odwidziało. Rozumiem takie rozkminy bardzo dobrze. Na szczęście żyjesz w czasach, w których bezdzietność jest czymś normalnym.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[gothka152]

Mam 32 lata i dzieci nigdy mieć nie chciałam. ,,Nie zmieniło mi się"-wbrew przepowiedniom ciotek- ani po 30-stce, ani po wyjściu za mąż.
Nie chcę nadal i nie czuję z tego powodu żadnych wyrzutów sumienia.

Nie każdy chce, nie każdy może i nie każdy musi mieć dzieci. Można chcieć żyć tylko dla siebie, poświęcić się zwierzętom bądź innej pasji- i to wszystko jest jak najbardziej ok

[Lumimi]

Mam wrażenie że powody dla których chce się mieć dzieci to to że "wypada", presja, tradycja albo że chce się je po prostu mieć. Ciężko wytłumaczyć dlaczego. Może po prostu to ten instynkt.



Mam wrażenie że ty po prostu jesteś świadoma tego jak to możę wyglądać. Może po prostu chcesz mieć dzieci, ale się boisz tej odpowiedzialności, konsekwencji itp.



Jesteś młoda. Nie przejmuj się na razie tym. Chcesz się skupic na sobie to to rób. Jeśli nie czujesz że chcesz je mieć to się na nie nie decyduj. To naturalne ze priorytety się zmieniają. Za 5 lat możesz się utwierdzić ze dalej chcesz skupić się na sobie albo odwidzi ci się i bedziesz chciała założyć rodzinę. Naprawdę nie musisz na razie o tym decydować. .

[Likka9]

Napisane przez gothka152

Mam 32 lata i dzieci nigdy mieć nie chciałam. ,,Nie zmieniło mi się"-wbrew przepowiedniom ciotek- ani po 30-stce, ani po wyjściu za mąż.
Nie chcę nadal i nie czuję z tego powodu żadnych wyrzutów sumienia.

Nie każdy chce, nie każdy może i nie każdy musi mieć dzieci. Można chcieć żyć tylko dla siebie, poświęcić się zwierzętom bądź innej pasji- i to wszystko jest jak najbardziej ok

Ja to wręcz wielbię i szanuję osoby,które dzieci nie chcą i ich nie posiadają "bo tak". Za dużo na świecie niechcianych dzieci. Nie każdy chce i musi być rodzicem i w takiej sytuacji lepiej,żeby nim nie był.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mamrot28]

Ja zawsze byłam względem dzieci głośno i wyraźnie na nie. Poznając partnera - zmieniłam zdanie. Jego ciepło, bliskość, emocje utwierdziły mnie w przekonaniu, że razem będziemy dobrą rodziną.
Rozstaliśmy się. Ale potrzeba rodziny pozostała we mnie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[5bf57317973e1ec9b234fe526a30a88e7776b256_61f1e0a91bf13]

Jest nas już prawie 8 mld i grozi nam przeludnienie. Jak ktoś nie chce dzieci to jego wybór.