Związek na odległość

[oonaa19]

.

[maszToCoChcesz]

Za dużo masz pytań do siebie, niby jest dobrze dogadujecie się, ale masz wiele wątpliwości, myślę, że za wiele. Zadaj sama sobie pytanie czego właściwie oczekujesz, bo facet się stara, chce z Tobą mieszkać, a Ty nie widzisz planów na przyszłość, a czy wspólne zamieszkanie to nie jest część planu?

[Agus8794]

Wiatm .. powiedzmy ze mam taki sam problem jak Ty mnie i tz także dzieli spora różnica kilometrowa również widujemy sie w weekendy (sobota popołudniu niedziela rano) i w święta
oboje pracujemy ja sie dodatkowo jeszcze uczę tz ma swoją pasję -pilka nożna-jest piłkarzem w każdą niedzielę na niego jedzie dosłownie każdą
Od początku wiedzieliśmy jak będą wyglądały nasze spotkania jak często będziemy się widywali i w ogóle
oboje na to przystalismy i tak trwamy ze sobą juz 3 lata
zdajemy sobie sprawę jak wygląda teraźniejszy świat i wiemy ze nie jest łatwo
ale za jakis czas krótszy dłuższy będziemy juz zawsze razem (zamieszkamy razem)

Gdybym tak myślała jak Ty to nie widzialabym sensu trwać w tym związku ale mam nadzieje ze to tylko chwilowe załamanie roztargnienie i życzę Ci więcej optymizmu i zaufania

[Kretka666]

Co to jest nie widzieć się przez... tydzień?
No, ale może inaczej to widzę, bo byłam 1,5 roku (od samego początku) w związku na odległość, gdzie widywaliśmy się raz w miesiącu na weekend. Jak się chce wytrwać - to się wytrwa. Nie ma, że boli. Pierwsze miesiące były trudne, ale potem się człowiek przyzwyczaja. Mnie ten okres związku w ogóle nie przeszkadzał. Wiedziałam, co będzie dalej. Od 4 lat mieszkamy razem.
Nie macie żadnych planów na przyszłość? Za rok skończysz studia i będziesz się mogła przeprowadzić. To JUŻ jest plan. Dla Ciebie to za mało? Co jeszcze ma zrobić?

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Napisane przez Kretka666

Co to jest nie widzieć się przez... tydzień?
No, ale może inaczej to widzę, bo byłam 1,5 roku (od samego początku) w związku na odległość, gdzie widywaliśmy się raz w miesiącu na weekend. Jak się chce wytrwać - to się wytrwa. Nie ma, że boli. Pierwsze miesiące były trudne, ale potem się człowiek przyzwyczaja. Mnie ten okres związku w ogóle nie przeszkadzał. Wiedziałam, co będzie dalej. Od 4 lat mieszkamy razem.
Nie macie żadnych planów na przyszłość? Za rok skończysz studia i będziesz się mogła przeprowadzić. To JUŻ jest plan. Dla Ciebie to za mało? Co jeszcze ma zrobić?

Dla mnie takie związki zupełnie odpadają. Nie akceptuję związku na odległość i koniec. Bo właśnie to jak się człowiek "przyzwyczaja" jest najbardziej frapujące, przyzwyczajasz się być de facto sama, być de facto nie w związku... Bo czym jest pianie smsów i telefon i widzenie się raz na 1,5 miesiaca? Dla mnie niczym, to tak jakbym była wolna i raz na jakiś czas poszła na randkę. Ale podkreślam, to tylko moje zdanie.

Nie dziwię się więc autorce. Poza tym zauważ, że problem jest w tym, ze autorka się stara wymyśleć jakiś sposób, zeby być razem, to ona zaproponowała że ona się przeprowadzi po studiach, wykazała inicjatywę. Pytasz co on jeszcze ma zrobic? A co zrobił do tej pory? Nic właśnie... Czy on wykazuje w ogóle jakąś inicjatywę i tworzy plany na przyszłość z autorką czy to może tylko jej zależy? Ja tam się nie dziwię wątpliwościom...

[Kretka666]

[1=fbf4f81e41525779832788c d71e9a6a506251643_6580de1 7ecce4;46039904]Dla mnie takie związki zupełnie odpadają. Nie akceptuję związku na odległość i koniec. Bo właśnie to jak się człowiek "przyzwyczaja" jest najbardziej frapujące, przyzwyczajasz się być de facto sama, być de facto nie w związku... Bo czym jest pianie smsów i telefon i widzenie się raz na 1,5 miesiaca? Dla mnie niczym, to tak jakbym była wolna i raz na jakiś czas poszła na randkę. Ale podkreślam, to tylko moje zdanie.

Nie dziwię się więc autorce. Poza tym zauważ, że problem jest w tym, ze autorka się stara wymyśleć jakiś sposób, zeby być razem, to ona zaproponowała że ona się przeprowadzi po studiach, wykazała inicjatywę. Pytasz co on jeszcze ma zrobic? A co zrobił do tej pory? Nic właśnie... Czy on wykazuje w ogóle jakąś inicjatywę i tworzy plany na przyszłość z autorką czy to może tylko jej zależy? Ja tam się nie dziwię wątpliwościom...[/QUOTE]

Jakoś nie widzę, żebym się przyzwyczaiła do bycia sama - 4 lata mieszkamy razem i nie sypiamy w oddzielnych pokojach Dla mnie związek na odległość jest taki sam jak "randkowy". Za to więcej zaufania nabrałam, inaczej się rozwinął niż takie "randka 2-godzinna co 3 dni". Inaczej się poznaliśmy, mam zupełnie inne stosunki z rodzicami, rodzinami drugiej połowy. Cóż, każdy ma taki związek jaki chce Jak ktoś całe życie chce być w związku na odległość z widywaniem się raz na miesiąc - to może być troszkę dziwne, choć co kto lubi, ale jakbyś poznała cudownego faceta i dopiero za rok byście mogli razem zamieszkać - odpuściłabyś sobie? Ja się tak łatwo nie poddaję, mój TŻ tym bardziej Dzięki temu teraz jesteśmy naprawdę szczęśliwi. Ale jak mówię co kto lubi, jak kto chce.

Aaaa, czyli on ma rzucić pracę i zamieszkać przy niej? Mądre, mądre Nie wiemy czy wykazuje, czy coś robi, bo Autorka NIC o tym nie napisała. Nic nie napisała o jego zdaniu, nic nie wiemy, zupełnie nic. Tylko, że jej jest smutno. Dlatego nie zakładam z góry, że to cham i buc, który ma ją tylko na weekendy, a tak to żyje sobie świetnym życiem singla.

[oonaa19]

.

[urfeuszka]

Może spróbujcie porozmawiać o tym jak widzicie waszą wspólną przyszłość po skończeniu Twoich studiów?
Ja jestem w związku na odległość od 1,5 roku i nie zmieni się to przez co najmniej 2 lata. Spędzamy ze sobą co drugi weekend i święta. Częściej nam się nie udaje, gdyż on pracuje a ja studiuję i pracuję dorywczo. A dzieli nas tylko 130 km Zdarza mi się wpadać w taki nastrój jak opisujesz. Czasami się czuję jakbym wcale nie była w związku, nic mnie nie cieszy. Wtedy zaczynam myśleć hola moja droga , chcemy razem przeżyć życie teraz musisz się wziąć w garść, nos w górę i ... dzwonię do TŻ że strasznie tęsknię
Pomaga mi też wyobrażanie sobie jak będzie wyglądać organizacja naszego weselu, poprawiam projekt domu, który wspólnie stworzyliśmy, no i snuję plany na wakacyjne wycieczki.

A teraz pytanie do oonaa19 : czy twój TŻ mówi coś jak widzi waszą przyszłość? Czy cała inicjatywa wychodzi od Ciebie?

Edit: A jak on znosi waszą rozłąkę? Rozmawiałaś z nim o tym?

[Kretka666]

Napisane przez oonaa19

Dziewczyny, inicjatywa zamieszkania razem po ukończeniu moich studiów wyszła z mojej strony. On powiedział, że również by tego chciał, ale poczułam się tak jakby mówił to, żeby nie zrobić mi przykrości i więcej do tematu nie powracał. Mówił, że on nie wie co będzie za rok czy nadal będzie pracował tam gdzie obecnie pracuje i że jeśli sytuacja się nie zmieni to ja przeprowadze się do niego lub będzie codziennie dojeżdżał do domu. On nigdy sam nie poruszał tematu Naszej przyszłości, mimo tego, że jesteśmy razem rok czasu i jest to zwiazek na odległość. Jest jeszcze jedna sprawa, on wynajmuje kawalerke ze swoim kolegą z pracy, nie płaci za wynajem, ponieważ pracodawca ją opłaca. Byłam w tej kawalerce tylko 2 razy. Nasze weekendy wyglądają w ten sposób, że jeden weekend on zostaje u mnie a co 2-3 weekend ja jade do jego rodziców (przyjeżdżam w piątek i wracam w niedziele). Nie mogę stawiać mojego faceta w tak bardzo złym świetle, bo jest dobrym chłopakiem, bardzo się stara żebyśmy widywali się jak najczęściej, wiele dobrego dla mnie zrobił, nie jest typem lekkoducha czy rozrywkowicza, jest spokojnym i zrównoważonym facetem. Martwi mnie tylko wizja przyszłości Naszego związku, której póki co nie dostrzegam. Nie widzę tego, że On naprawdę chce przyszłości ze mna. Rozmawiałam z nim wielokrotnie na ten temat, mówił, że chce być ze mną zawsze i chce mieć ze mną dzieci, nawet kiedyś w formie żartu mi się oświadczał.

Czy jego praca jest stała, pewna, wie? Mówi całkiem rozsądnie, jeśli nie ma stałej posadki to lepiej, żeby nie obiecywał bóg wie czego, a potem się okaże, że facet niesłowny i kolejny wątek powstanie... Chce z Tobą zamieszkać w ogóle? Czy nie chce?

---------- Dopisano o 12:21 ---------- Poprzedni post napisano o 12:15 ----------

Napisane przez urfeuszka

Może spróbujcie porozmawiać o tym jak widzicie waszą wspólną przyszłość po skończeniu Twoich studiów?
Ja jestem w związku na odległość od 1,5 roku i nie zmieni się to przez co najmniej 2 lata. Spędzamy ze sobą co drugi weekend i święta. Częściej nam się nie udaje, gdyż on pracuje a ja studiuję i pracuję dorywczo. A dzieli nas tylko 130 km Zdarza mi się wpadać w taki nastrój jak opisujesz. Czasami się czuję jakbym wcale nie była w związku, nic mnie nie cieszy. Wtedy zaczynam myśleć hola moja droga , chcemy razem przeżyć życie teraz musisz się wziąć w garść, nos w górę i ... dzwonię do TŻ że strasznie tęsknię
Pomaga mi też wyobrażanie sobie jak będzie wyglądać organizacja naszego weselu, poprawiam projekt domu, który wspólnie stworzyliśmy, no i snuję plany na wakacyjne wycieczki.

A teraz pytanie do oonaa19 : czy twój TŻ mówi coś jak widzi waszą przyszłość? Czy cała inicjatywa wychodzi od Ciebie?

Edit: A jak on znosi waszą rozłąkę? Rozmawiałaś z nim o tym?

Dokładnie, pogadaj z nim o tym co będzie jak skończysz studia i tyle. Przecież nie musicie mieszkać w tym mieście, co on. Może zmieni pracę? Chodzi o sam fakt - czy chce z Tobą zamieszkać po tym jak skończysz studia. Nieważnie gdzie, przecież to chyba nie o to się rozbija?

Coś to zmienia? Nie każdy potwornie cierpi z powodu tygodniowej "rozłąki". Szczerze mówiąc ja bym w ogóle nie cierpiała, bo to tylko 5 dni. 5 dni. Czy tylko mi to wydaje się strasznie mało, a nie ogromna rozłąka?
Mnie czasem ten miesiąc nie ruszał - wiedziałam, że w weekend TŻ przyjedzie / ja pojadę do niego (dzieliło nas 400 km) i pobędziemy 2 dni razem. Wyjazdy były smutne, przez pierwsze 2 dni było ciężko, ale wiedziałam, że chcę z nim być, więc spinałam dupę i nie lamentowałam. Inaczej nie dało rady. Dzięki temu jestem tu, gdzie jestem i nie zamieniłabym tego na nic innego

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Napisane przez Kretka666

Jakoś nie widzę, żebym się przyzwyczaiła do bycia sama - 4 lata mieszkamy razem i nie sypiamy w oddzielnych pokojach Dla mnie związek na odległość jest taki sam jak "randkowy". Za to więcej zaufania nabrałam, inaczej się rozwinął niż takie "randka 2-godzinna co 3 dni". Inaczej się poznaliśmy, mam zupełnie inne stosunki z rodzicami, rodzinami drugiej połowy. Cóż, każdy ma taki związek jaki chce Jak ktoś całe życie chce być w związku na odległość z widywaniem się raz na miesiąc - to może być troszkę dziwne, choć co kto lubi, ale jakbyś poznała cudownego faceta i dopiero za rok byście mogli razem zamieszkać - odpuściłabyś sobie? Ja się tak łatwo nie poddaję, mój TŻ tym bardziej Dzięki temu teraz jesteśmy naprawdę szczęśliwi. Ale jak mówię co kto lubi, jak kto chce.

Aaaa, czyli on ma rzucić pracę i zamieszkać przy niej? Mądre, mądre Nie wiemy czy wykazuje, czy coś robi, bo Autorka NIC o tym nie napisała. Nic nie napisała o jego zdaniu, nic nie wiemy, zupełnie nic. Tylko, że jej jest smutno. Dlatego nie zakładam z góry, że to cham i buc, który ma ją tylko na weekendy, a tak to żyje sobie świetnym życiem singla.

Jakbym teraz z moim facetem miała być w związku na odległość z powodu wyższej konieczności i naprawde nie mogłabym na przykład pojechać z nim, to dla niego też bym wytrzymała pewnie. Ale jakbym tak jak piszesz - dopiero co poznała cudownego faceta i miałabym być w związku na odległość, to nawet bym go nie zaczynała. Związek na odległość - jak tu się poznać, skąd niby mam wiedzieć, że on taki cudowny? :P

I nie chodzi mi o to, że facet ma rzucać pracę i się do niej wyprowadzić. Tylko o to, że z tego co pisze autorka, to nie jest jeszcze zaangażowany w tworzenie jakiś wspólnych planów na przyszłość...

[Kretka666]

[1=fbf4f81e41525779832788c d71e9a6a506251643_6580de1 7ecce4;46041269]Jakbym teraz z moim facetem miała być w związku na odległość z powodu wyższej konieczności i naprawde nie mogłabym na przykład pojechać z nim, to dla niego też bym wytrzymała pewnie. Ale jakbym tak jak piszesz - dopiero co poznała cudownego faceta i miałabym być w związku na odległość, to nawet bym go nie zaczynała. Związek na odległość - jak tu się poznać, skąd niby mam wiedzieć, że on taki cudowny? :P

I nie chodzi mi o to, że facet ma rzucać pracę i się do niej wyprowadzić. Tylko o to, że z tego co pisze autorka, to nie jest jeszcze zaangażowany w tworzenie jakiś wspólnych planów na przyszłość...[/QUOTE]

A to w związku na odległość się ludzie nie spotykają, nie rozmawiają ze sobą w ogóle poza tymi spotkaniami? Z moim TŻ-tem spędzałam cały weekend co miesiąc, do tego prawie całe wakacje. Mieszkaliśmy wtedy razem, w jednym mieszkaniu. To nie były comiesięczne randki kilkugodzinne i do swojego domciu. Plus codzienne rozmowy, czasem i kilkugodzinne.
Poza tym... no cóż, okazał się jednak cudowny. Nawet jeśli przez 1,5 roku w ogóle go nie znałam i tylko udawał

Nie znamy go, nie wiemy jak jest naprawdę. Może planuje, ale z nią o tym nie rozmawia? Ja nie spędzam dni na rozmawianiu o naszej przyszłości, ale czasem sobie pomyślę. Facet pewnie nie jest pewny swojej pracy i nie wie czy za rok nadal będzie w tej samej sytuacji co teraz. I nie wie czy ma już jej obiecywać złote góry. Tak to widzę. Teraz proszę o opinię Autorki.

[urfeuszka]

Smutne jest to, że tyle osób ma problem z komunikacją w związku. Bo wydaje mi się, że autorka powinna przede wszystkim pogadać o tym ze swoim TŻ. On będzie wiedział najlepiej co mu w głowie siedzi

Kretka666 w 100% się z Tobą zgadzam

[Kretka666]

Napisane przez urfeuszka

Smutne jest to, że tyle osób ma problem z komunikacją w związku. Bo wydaje mi się, że autorka powinna przede wszystkim pogadać o tym ze swoim TŻ. On będzie wiedział najlepiej co mu w głowie siedzi

Kretka666 w 100% się z Tobą zgadzam

Właśnie Ale lepiej jest rozmyślać, co ktoś może myśleć, taka masochistyczna zabawa

[oonaa19]

Mój facet jest zawodowym wojskowym. Gdy go zapytam twierdzi, że widzi ze mną wspólną przyszłość, ale o zamieszkaniu razem porozmawiamy jak skończe studia, bo został mi tylko rok. Tylko pytanie czy on naprawde tego chce? Byłam w tej kawalerce którą wynajmuje tylko 2 razy, czuje jakby on żył zupełnie innym życiem niż ja. Czasami mam takie myśli, że jestem naiwna że tkwie w takim związku na odległość i gdyby nie to, że mój facet pokazuje mi na każdym kroku, że mu zależy to chyba bym sobie odpuściła. Powiedzcie mi dziewczyny, bo może ja wymagam zbyt wiele poruszając temat wspólnej przyszłości po roku czasu bycia razem w związku na odległość?

[Kretka666]

Napisane przez oonaa19

Mój facet jest zawodowym wojskowym. Gdy go zapytam twierdzi, że widzi ze mną wspólną przyszłość, ale o zamieszkaniu razem porozmawiamy jak skończe studia, bo został mi tylko rok. Tylko pytanie czy on naprawde tego chce? Byłam w tej kawalerce którą wynajmuje tylko 2 razy, czuje jakby on żył zupełnie innym życiem niż ja. Czasami mam takie myśli, że jestem naiwna że tkwie w takim związku na odległość i gdyby nie to, że mój facet pokazuje mi na każdym kroku, że mu zależy to chyba bym sobie odpuściła. Powiedzcie mi dziewczyny, bo może ja wymagam zbyt wiele poruszając temat wspólnej przyszłości po roku czasu bycia razem w związku na odległość?

Dał Ci odpowiedź.
Takie filozoficzne pytania lepiej sobie darować Skąd mamy wiedzieć czy on tego naprawdę chce? Chyba tylko on będzie wiedział...
Czemu? Chodzi Ci o sam sposób mieszkania czy inaczej się zachowuje, itp.? Wiesz, pewnie żyje innym życiem - Ty studiujesz, a on jest wojskowym. To w sumie jest pewna różnica

[Sherminka]

Dobrze, że poruszasz ten temat. Z własnego doświadczenia wiem, że facetom z reguły ciężej mówić o tym co by chcieli robić za rok, zwłaszcza jeśli chodzi o jakieś obietnice... Chłopak Cię kocha i boi się złożyć obietnicę bez pokrycia

[urfeuszka]

Wydaje mi się, że to indywidualna kwestia. My zaczęliśmy wspólną przyszłość planować po mniej więcej 1,5roku związku i spotykania się co drugi dzień. Po 2 latach mi się oświadczył.

Może spróbuj mu wytłumaczyć, że ty jesteś typem planistki i aby poczuć się pewnie i bezpiecznie potrzebujesz mieć możliwość snuć jakieś dalekosiężne plany ? Nie rozmawiajcie też jakoś bardzo poważnie czy też zobowiązująco - tylko np. że marzy ci się w mieszkaniu ... itp
Musisz z nim szczerze pogadać . To najlepsze co możesz zrobić. A jeśli coś będzie wzbudzało w Tobie wątpliwości to po prostu pytaj. Chcąc z nim spędzić życie nie możesz się obawiać rozmów z nim odnośnie tego co cię dręczy lub sprawia, że czujesz się niepewnie.

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Napisane przez Kretka666

A to w związku na odległość się ludzie nie spotykają, nie rozmawiają ze sobą w ogóle poza tymi spotkaniami? Z moim TŻ-tem spędzałam cały weekend co miesiąc, do tego prawie całe wakacje. Mieszkaliśmy wtedy razem, w jednym mieszkaniu. To nie były comiesięczne randki kilkugodzinne i do swojego domciu. Plus codzienne rozmowy, czasem i kilkugodzinne.

Dla mnie to po prostu byłoby za mało, tyle co nic. Ale mówię, ze to tylko moje odczucia. Nie każdy jest stworzony do związku na odległość.

[oonaa19]

.

[Sherminka]

Równie dobrze Ty możesz wykazać inicjatywę co to za zasada, że facet musi ?

[Kretka666]

[1=fbf4f81e41525779832788c d71e9a6a506251643_6580de1 7ecce4;46042671]Dla mnie to po prostu byłoby za mało, tyle co nic. Ale mówię, ze to tylko moje odczucia. Nie każdy jest stworzony do związku na odległość.[/QUOTE]

Codziennie 3 godzin rozmów to jest tyle, co nic? Potrzebujesz czuć przy sobie kogoś, żeby w ogóle rozmawiać i poznawać? Możliwe, nie przeczę i nie mówię, że to źle
Prawda. Dla mnie to było idealnie. Nie jestem typem przytulacza, o wiele bardziej cenię sobie tzw. "daleką bliskość". Zwykle wszystkie moje zainteresowania / zauroczenia mijały po miesiącu, a tutaj nadal trwa. Dzięki temu 1,5 roku osobno nauczyłam się wiele, mogłam spokojnie zamieszkać z TŻ-tem, nie było żadnych okresów "dochodzenia się", poznawania, było tak, jak miało być i jest.

Napisane przez Sherminka

Równie dobrze Ty możesz wykazać inicjatywę co to za zasada, że facet musi ?

Właśnie?

[skazana_na_bluesa]

to nie ty masz chłopaka, który mieszka z kolegą w kawalerce i nie chce cię zapraszać?

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Napisane przez Kretka666

Codziennie 3 godzin rozmów to jest tyle, co nic? Potrzebujesz czuć przy sobie kogoś, żeby w ogóle rozmawiać i poznawać? Możliwe, nie przeczę i nie mówię, że to źle
Prawda. Dla mnie to było idealnie. Nie jestem typem przytulacza, o wiele bardziej cenię sobie tzw. "daleką bliskość". Zwykle wszystkie moje zainteresowania / zauroczenia mijały po miesiącu, a tutaj nadal trwa. Dzięki temu 1,5 roku osobno nauczyłam się wiele, mogłam spokojnie zamieszkać z TŻ-tem, nie było żadnych okresów "dochodzenia się", poznawania, było tak, jak miało być i jest.

Tak 3 godziny rozmów jeszcze bardziej by mnie dobijały, że mam kogoś na niby... Że jest gdzieś tam ale nie przy mnie, nie dla mnie, nie ze mną, nie pomoże mi nigdy, itd To po prostu nie byłby związek dla mnie. Ale cieszę się, że Tobie się udało i ułożyło, zwlaszcza, że już jesteście razem Poza tym moim zdaniem nie da się dobrze poznać człowieka, jak nie widuje się go częściej niż widzi.

[Kretka666]

[1=fbf4f81e41525779832788c d71e9a6a506251643_6580de1 7ecce4;46046949]Tak 3 godziny rozmów jeszcze bardziej by mnie dobijały, że mam kogoś na niby... Że jest gdzieś tam ale nie przy mnie, nie dla mnie, nie ze mną, nie pomoże mi nigdy, itd To po prostu nie byłby związek dla mnie. Ale cieszę się, że Tobie się udało i ułożyło, zwlaszcza, że już jesteście razem Poza tym moim zdaniem nie da się dobrze poznać człowieka, jak nie widuje się go częściej niż widzi.[/QUOTE]

Czemu na niby? Serio pytam, mam wielu znajomych, których poznałam w internecie i tutaj z nimi kontakt utrzymuję - co jest w nim mniej "znajomego" niż w sytuacji spotykania się i rozmawiania?
Musisz zawsze być przy kimś? Według mnie mój TŻ nie żyje dla mnie, ale mogę się mylić Jest z Tobą, po prostu nie cieleśnie. Mój TŻ jest ze mną nawet jak jest w pracy, nie zrywamy ze sobą w tym czasie Jeśli pomoc jest tylko fizyczna, to ok, nie pomoże.

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Napisane przez Kretka666

Czemu na niby? Serio pytam, mam wielu znajomych, których poznałam w internecie i tutaj z nimi kontakt utrzymuję - co jest w nim mniej "znajomego" niż w sytuacji spotykania się i rozmawiania?
Musisz zawsze być przy kimś? Według mnie mój TŻ nie żyje dla mnie, ale mogę się mylić Jest z Tobą, po prostu nie cieleśnie. Mój TŻ jest ze mną nawet jak jest w pracy, nie zrywamy ze sobą w tym czasie Jeśli pomoc jest tylko fizyczna, to ok, nie pomoże.

Ja też mam znajomych internetowych Takich z którymi nigdy nie spotkałam się osobiście, ale dużo rozmawiałam przez neta czy też listownie, czy nawet przez telefon... I dalej kontakt utrzymuję. I uważam wręcz odwrotnie niż ty - że wcale ich nie znam dobrze, mimo że z niektórymi pierwszy raz rozmawiałam z 8-10 lat temu! Uważam, że nie da się dobrze poznać człowieka bez obcowania z nim. Spontaniczne reakcje, gesty, emocje, to jak człowiek zachowuje się w codziennych sytuacjach i w kontaktach ze swoją rodziną i przyjaciółmi - nie poznasz tego na odległość - nie poznasz dobrze tego człowieka. I to właśnie sprawia, że ci znajomi są dla mnie mniej "znajomi" jak to ujęłaś.

Kiedyś rozmawiałam dłuuuugi czas z chłopakiem w necie, który mieszkał w moich okolicach. W ogóle nie interesowało mnie kim jest, jak wygląda, po prostu dobrze nam się rozmawiało. Kiedy jednak trafiłam do szkoły, w której się uczył, chciałam go poznać normalnie. Okazał się jakby był mi kompletnie obcy, jakbym go w ogóle nie znała.

Cóż, chyba po prostu każdy może znaleźć przykład na swoją tezę... Ja po prostu mam inne zdanie niż Ty, inne doświadczenia, może też inne potrzeby Bo dla mnie związek na odległość to związek na niby i tyle.

[kopiczka]

Ja jestem od 7 lat w związku na odległość i nawet nie wiesz, ja bardzo bym się cieszyła, gdybym mogła widywać się z Nim co tydzień (!) przez 2/3 dni (!!!). Nie znam Cię, ale to nie jest miłość, przynajmniej ta w moim rozumieniu...

[oonaa19]

Kopiczka dlaczego sądzisz, że to nie jest miłość?

[Kretka666]

Napisane przez oonaa19

Kopiczka dlaczego sądzisz, że to nie jest miłość?

Zapewne chodzi jej o to, że jeśli 5 dni rozłąki to dla Ciebie coś nie do przejścia, to... nie zależy Ci tak na nim. Też tak to odbieram. Dodatkowo czekasz tylko na jego ruch i jak go nie wykona - kończysz z nim. Z miłości się kogoś nie rzuca. Nie przychodzi to tak łatwo. Ale może mamy z kopiczką inne pojęcie o miłości

[oonaa19]

.

[Kretka666]

Napisane przez oonaa19

Czyli według Was powinnam latami trwać w związku z mężczyzną który nie ma mnie w swoich planach na przyszłość?

Czyli potwierdzasz, że Twój facet w ogóle o Waszej przyszłości nie mówi i szybko zbywa Twoje pytania o tą przyszłość bądź prosto z mostu mówi, że nie ma Cię w niej? Jeśli tak jest - zostaw go. Po co być z kimś, kto nie chce być z Tobą?
Ale ja to widzę inaczej, inaczej to przedstawiłaś, także określ się jednoznacznie.