Problem z rodziną

[grubella]

Napisane przez szakal165

znaczy to jest dziwne, bo moja siostra starsza ma kogoś kilka lat i jakoś już się jej nie czepiają (może machnęli ręką?).
grubella, możliwe. Ale ja tej religii nie wyznaję.

Zrozumiałam z postu w którym o tej religii napisałaś , że to ich religia a nie Twoja.

Czy oni wyznaczyli jakiś wiek w którym będą szukać męża dla Ciebie według ich kryteriów?
W tej chwili według nich jesteś zbyt młoda do związania się z kimś?

[szakal165]

Wydaje mi się, że uważają, że jestem za młoda. O ironio, moja siostra miała w swoim życiu chyba 10 partnerów.
Ale też nie sądzę, by starali się mnie swatać.

[aamidale]

Ja myślę że boją się utrat Twojej pomocy w domu. Pewnie jakiś czas im poświęcasz. Nie daj się. Moim zdaniem powinnaś jak najbardziej spotykać się z mężczyznami.

[grubella]

Napisane przez aamidale

Ja myślę że boją się utrat Twojej pomocy w domu. Pewnie jakiś czas im poświęcasz. Nie daj się. Moim zdaniem powinnaś jak najbardziej spotykać się z mężczyznami.

Pewnie tak. Na dodatek mama jest chora psychicznie. Córka zawsze się przyda w domu.

Ale Ty autorko nie patrz na to , nie poświęcaj się.
Masz prawo życie przeżyć po swojemu z kim tylko chcesz.
Walcz o swoje szczęście jeśli mężczyzna z którym wiążesz nadzieje jest tego warty.

[aamidale]

Napisane przez grubella

Ale Ty autorko nie patrz na to , nie poświęcaj się.
Masz prawo życie przeżyć po swojemu z kim tylko chcesz.
Walcz o swoje szczęście jeśli mężczyzna z którym wiążesz nadzieje jest tego warty.

Oczywiście, że tak. Sama rozumiem, pomoc - jak już pisałam jakiś czas temu wprowadziłam się z TŻ do moich dziadków- ale nie stała ingerencja w życie osobiste! co innego informować gdzie wychodzisz i co będziesz robić bo to jest w ramach bezpieczenstwa, co innego pozwalać, aby rodzina zawładneła Twoim życiem. Wszystko jest dobre, ale w odpowiednich ilościach. Jak ktoś nie umie tego docenić to nie warto się z nim użerać i nie ważne wtedy czy to rodzina czy nie. Żyj swoim życiem i nie daj sobie wejść na głowę. Takie układy w domu są w mojej opinii chore i są pożywką dla rozmaitych lęków i stanów depresyjnych. Nie daj się.

[emma8]

Kompletnie nie rozumiem tych dyskusji o tym czy autorka powinna mówić rodzinie gdzie idzie i z kim jeżeli nie ma na to ochoty. Głupie gadanie "a gdybyś miała wypadek, a gdyby coś tam", a jeżeli studiowałaby w innym mieście i rodzina nawet nie miałaby szansy poznania jej znajomych? Kontrolowania o której godzinie wraca, o której wychodzi? Jak słusznie ktoś zauważył w wieku 23 lat niektóre dziewczyny już za mąż wychodzą i dzieci rodzą, a widać że autorka niestety jest w jakimś stopniu uszkodzona przed rodziców. Jeżeli ktoś ma normalną rodzinę to pewnie że fajnie jest opowiadać o swoich znajomych, zapraszać ich do domu, ale co fajnego i normalnego jest w w tym, że starsza siostra do niej dzwoni spanikowana i z pretensjami że dziewczyna ośmieliła się wyjść z domu? Nie wiem jak dla Was, ale dla mnie to jest chore, tak samo jak chore jest dla mnie to, że dziewczyna boi się przyznać rodzicom że z kimś się spotyka. I nieistotne jest to czy poznała się z nimi w internecie czy nie, ja umawiałam się i z ludźmi spotkanymi w knajpie i poznanymi przez przypadek na jakiejś stronce. Człowieka z którym potańczycie parę minut i zamienicie kilka słów typu "podasz mi swój numer telefonu" też kompletnie nie znacie, więc każdą taką znajomość powinno zaczynać się od spotkań w miejscach publicznych, chyba że randkujemy z kumplem którego znamy od x czasu.

[Dotka90]

Napisane przez emma8

w wieku 23 lat niektóre dziewczyny już za mąż wychodzą i dzieci rodzą

Niektóre dziewczyny wychodzą za mąż w wieku 11 lat, a w wieku 12 rodzą dzieci, no i czego to niby ma dowodzić?

Wyjście za mąż i urodzenie dziecka nie nadaje ani dojrzałości ani samodzielności z automatu

[khloe]

Napisane przez grubella

[/B]
Święte słowa. Ze znajomościami z internetu trzeba bardzo uważać.

ktoś poznany w 'normalny' sposób, np. na imprezie, czy w muzeum na 3 spotkaniu tez może się okazać seryjnym mordercą.

Zayebiste jest stwierdzenie, że z 'internetowymi znajomościami trzeba uważać'

wracając do tematu:

szakal, nie odpowiedziałaś nam na ważne pytanie: czy twoi rodzice wprost powiedzieli ci, że nie chcą, żebyś z kimkolwiek się związała? tak dosłownie ci to powiedzieli?

Bo jeżeli tak to dla mnie jest to chore- tak jakby rodzice chcieli cię na siłę unieszczęśliwić próbując pozbawić cię jakichkolwiek relacji damsko-męskich.

[szakal165]

Nie tyle, że nie chcą bym z kimkolwiek się związała, ale powiedzieli wprost, że "mam na to czas"...

[emma8]

Nie twierdzę że nadaje czegokolwiek, chodzi mi o porównanie- niektóre dziewczyny w jej wieku mają już własne rodziny, są odpowiedzialne za dziecko, niektóre są po studiach, mają pracę, a przede wszystkim własne, niezależne od rodziców życie. A autorka wątku zatrzymała się gdzieś na etapie 15-latki, która boi się reakcji rodziców na to że ma chłopaka, albo na to że wróci do domu później niż to robiła mając te 15 lat.

[Pantegram]

Napisane przez szakal165

Witajcie,
mam problemy ze swoją rodziną. Otóż zazwyczaj byłam samotnikiem i większość czasu spędzałam w domu. Od jakiegoś czasu rozwijam swoje hobby, latem jeździłam dużo na rolkach i na rowerze nad wodę. Jednak problem jest taki, że rodzina chciałaby ingerować w moje życie. Moja siostra (29 l.) dzwoni do mnie i pyta, gdzie jestem jeśli mówię jej że nie ma mnie w domu w tej chwili. Chce wszystko wiedzieć, gdy powiedziałam jej, że nie mam czasu rozmawiać, bo jestem na rolkach, od razu pytanie "z kim" i wielkie oburzenie. A jak pytam, po co jej ta informacja mówi "A ciebie już nic nie można zapytać ple ple".
Poznałam kogoś na portalu społecznościowym i spotkałam się z nim, oczywiście nic nie mówiłam rodzinie. Tylko teraz boję się, bo nie da się tego ukrywać w nieskończoność. Od razu mówię, że rodzina raczej nie bierze pod uwagę możliwości, bym miała kogoś.

Twoim rodzicom udało się wziąć Ciebie pod pantofel i teraz musisz z tym walczyć
Proponuję metodę małych kroków. Bardzo dobrze, że zaczęłaś więcej wychodzić i spotykać się z ludźmi, ale nie zaszkodzi rodzicom udzielić chociażby lakonicznej informacji typu: "wychodzę do parku" "idę na zakupy z koleżanką" "umówiłam się na spotkanie z kolegą" itp. Wtedy, jak będą dobijać się telefonicznie, możesz to uciąć krótkim: "przecież mówiłam, że wychodzę i gdzie, a teraz nie mogę rozmawiać, bo jestem zajęta".
A chłopaka możesz przedstawić jako kolegę i zaprosić na kawę - przecież to nic złego. Jak rodzice będą mieli obiekcje i "będą robić dym" - wysłuchaj, potakuj, spokojnie wyłóż swoje zdanie, a potem... i tak rób swoje Przyzwyczają się Twoja siostra pewnie właśnie dzięki takiemu "przyzwyczajaniu" rodziców do samodzielnego podejmowania decyzji uzyskała taką niezależność i swobodę, jaką ma teraz.

[aamidale]

Napisane przez emma8

Nie twierdzę że nadaje czegokolwiek, chodzi mi o porównanie- niektóre dziewczyny w jej wieku mają już własne rodziny, są odpowiedzialne za dziecko, niektóre są po studiach, mają pracę, a przede wszystkim własne, niezależne od rodziców życie. A autorka wątku zatrzymała się gdzieś na etapie 15-latki, która boi się reakcji rodziców na to że ma chłopaka, albo na to że wróci do domu później niż to robiła mając te 15 lat.

Dlatego, że zwyczajnie się boi tej zmiany. Nie przełamała tego wtedy więc musi przełamać teraz, kiedyś mogło jej to nie przeszkadzać. Musiała dojrzeć do tego teraz. Moim zdaniem to nie jest kwestia wieku ale dojrzałości emocjonalnej i potrzeb a te u różnych osób zmieniają się w innych okresach

[szakal165]

sytuacja z dziś. Siedzę i słucham muzyki, przychodzi siostra i patrzy na koszulę na wieszaku. "Idziesz jutro do pracy?", ja : "nie" ona "to czemu ta bluzka wisi"
myślałam, że padnę...
Ja "przeszkadza ci koszula?" ona : "a gdzie się wybierasz?"
Nie wiem, może to ja jestem dziwna. Ale nigdy takich pytań dziwacznych nie zadawałam.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez szakal165

Znaczy mój ojciec tak powiedział jeśli chodzi o wiek. Rodzice są dość specyficzni, choć ojciec zaakceptował związek mojej siostry. Moja mama leczy się na schizofrenię, także pewnie muszę brać na to poprawkę, to skomplikowane ale rodziną rządziła religia i niestety przez to trochę byłam odizolowana.
Pracuję od kwietnia, wcześniej pracowałam ok. 4 miesięcy w 2012r. Jeśli chodzi o usamodzielnienie się, na dzień dzisiejszy jest to niemożliwe z powodu niskich zarobków.

Moi tez tak mowili z roznica wieku. Po czym wiedzieli, ze sie spotykam z facetem 8 lat starszym. Pozniej pojawil sie 11 lat starszy. Reakcja? "Najwazniejsze, zebys byla szczesliwa i zeby cie dobrze traktowal". Wiec takim gadaniem sie nie przejmuj.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[szakal165]

pojechałam dziś na zakupy do większego miasta, wróciłam po 21.00.
Moja matka potrafiła wyleźć z domu i chodzić koło dworca, szukać mnie.
Mój ojciec natomiast tylko spytał czy wszystko gra i kiedy wracam.
Chciałabym za tydzień wyjechać na 2 dni nad morze i boję się reakcji,

[szakal165]

No cóż, pojechałam nad morze informując ich że wracam na następny dzień. Powiedziałam to jak już byłam spakowana i w sumie nie było jakiejś pozytywnej reakcji ale też może wzięłam z zaskoczenia.
Teraz taka sytuacja: znam kogoś ponad miesiąc i przypuszczalnie chciałby kiedyś spędzić czas u mnie w domu. To w ogóle kosmos, nie wiem czy powiedzieć wprost, że moja rodzina jest z tych trudnych (bałabym się, że wyrzuciliby z domu każdego, kto nie jest płci żeńskiej)? No załóżmy jest zimniej niż latem i chciałabym nie wydawać np. ciągle na knajpy żeby tylko gdzieś się spotykać.

[szakal165]

cóż, jakieś 2 mce temu zaprosiłam do siebie faceta. Strasznie się bałam reAkcji mojej matki więc oczywiście uprzedziłam go o sytuacji w domu, bo nie wiedziałam czego się po matce spodziewać, nie wiem jak się zachowa.
Nie było tak źle, siedzieliśmy w moim pokoju, przygotowałam obiad, herbatę.
W tym miesiącu pojechałam do niego na weekend a moja siostra już zaczęła się martwić, czy aby będę miała gdzie spać.
A najgorsze to było w sylwestra- pojechałam 31 a wróciłam w piatek wieczorem, poinformowałam o tym jak wychodziłam, by nie słuchać gadania i pytań matki. Siostra pytała mnie telefonicznie, więc też jej powiedziałam. NatomiAST jak wróciłam, siostra pytała mnie, gdzie spałam, czy na podłodze (było na sylwestra dużo osób) a gdzie spał mój facet wobec tego. Gdy odpowiedziałam, że na tym samym materacu, była w szoku. Czułam się przesłuchiwana, zwyczajnie głupio mi się zrobiło, czy aby takie pytania są normalne?

[Paje3ka]

Moim zdaniem takie zachowanie nie nalezy do normalnych. Masz juz swoje lata , nie jestes nastolatka rodzice i siostra powinni przyjac to do wiadomosci i nie zadawac takich pytan


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.