Problem dotyczący dalszej edukacji

[szakal165]

Owszem, ale nie wybieram się na żadną prestiżową uczelnię typu UJ czy UW, uważam że mam szansę, skoro ludzie z mojego rocznika ledwo zdający z roku na rok dostali się na studia. Nie mam matury rozszerzonej, to prawda ale mimo wszystko mam szanse.
Chyba brakuje mi czegoś w życiu, nie umiem się odnaleźć. Dla ludzi, którzy nie mają poważnych problemów moje wypowiedzi na pewno są abstrakcją. Nie mogę tego ogarnąć, problemem jest nawet wyjście z domu

[mpt]

Napisane przez szakal165

Owszem, ale nie wybieram się na żadną prestiżową uczelnię typu UJ czy UW, uważam że mam szansę, skoro ludzie z mojego rocznika ledwo zdający z roku na rok dostali się na studia. Nie mam matury rozszerzonej, to prawda ale mimo wszystko mam szanse.
Chyba brakuje mi czegoś w życiu, nie umiem się odnaleźć. Dla ludzi, którzy nie mają poważnych problemów moje wypowiedzi na pewno są abstrakcją. Nie mogę tego ogarnąć, problemem jest nawet wyjście z domu

Zajęcia Ci brakuje
Twój problem jest poważny, ale nie leży tam, gdzie go szukasz. To nie brak studiów jest Twoim problemem, ale depresja, zaniedbanie i zniechęcenie. Nie chce Ci się zrobić nawet małego kroku po to, żeby było lepiej.

[Morfinka 20]

Dziewczyny mają rację, najważniejsze, żebyś miała jakieś pieniądze, bo bez tego ciężko Ci będzie wystartować bez żadnego wsparcia od rodziny.

A żeby te pieniądze mieć, musisz się zapisać do szkoły policealnej. Dzięki temu będziesz mogła uzyskać status ucznia, domagać się o alimenty czy zniżki dla uczniów. Bez tych pieniędzy nie dasz rady. Więc nie lepiej poszukać jakiegoś kierunku, chociażby na rok i dzięki temu móc zacząć pracować na spelnienie swoich marzeń...? Nie dość, że mogłabyś rozpocząć starania o jakieś zapomogi czy alimenty, to tak jakby "skutkiem ubocznym" byłaby nauka i zdobycie tytułu technika w jakimś zawodzie. To już jest konkretny papier, dzięki ktoremu naprawdę można szukać pracy, skoro mówisz, że dla osób po LO, czyli praktycznie bez wykształcenia u Ciebie w okolicy pracy nie ma. A w większych miastach, gdzie są uczelnie łatwiej złapać jakąś dorywczą pracę, chociażby rozdawanie ulotek.

Mogłabyś też poszukać gdzieś w internecie darmowych porad prawnych i tam poprosić o pomoc w przygotowaniu odpowiednich wniosków, zawsze lepiej jak zajmuje się tym profesjonalista.

Co innego, że ja nie wierzę w to co czytam... Naprawde Ci współczuję, ja nigdy nie byłam w takiej sytuacji, nie mam pojęcia co czujesz i z czym się zmagasz. Jest to bardzo przykre, że nie masz naprawde nikogo, kto pożyczyłby Ci pieniądze chociaż na bilet czy opłatę rekrutacyjną. Nie dziwię się, że z tego powodu jesteś przygnębiona i zrezygnowana. Ale wiesz sama jak jest i w takim razie musisz sprobować coś z tym robić. Jeśli nawet nie uda Ci się iść na prawo, to dzięki alimentom czy zapomogom będziesz mogła się usamodzielnić, nie wysłuchiwać już pretensji i zacząć żyć, tak jak Ty chcesz, co na pewno wpłynie pozytywanie na Twój nastroj i nastawienie.

Ale się rozpisałam... Ale taka sytuacja jest dla mnie nie do pomyślenia...

[szakal165]

To prawda, jednak nie tylko zajęcia. )Problem jest złożony, brakuje też nawet ludzi, bo nie zamieniam z nikim słowa w ciągu dnia i to jest męczące bo nie będę rozmawiać z telewizorem. Brakuje wielu innych ważnych rzeczy.
U nas jak mówiłam są tylko 2 kierunki, ale techników administracji jest na pęczki i nie ma miejsc dla osób po tym kierunku. A gdybym chciała ruszyć dalej to znowu pojawia się problem z pieniędzmi, bo w dużym mieście jest łatwiej tylko że trudno startować od zera śpiąc na dworcu. Jeśli podjęłabym ten kierunek w mojej mieścinie, to nie mogłabym raczej pracować bo i gdzie? Status ucznia niczego nie zmieni w przypadku mojej okolicy. Da jedynie naukę dla samej nauki. A co będę robić przez resztę czasu (podobno ta szkoła to spotkania raz tygodniowo lub co drugi weekend)? Nadal nie bede miala pracy jedynie odlozyc moge jesli sie uda cos w sprawie alimentow, ale nadal bede bala sie w ciemno jechac do duzego miasta

[mpt]

Napisane przez szakal165

To prawda, jednak nie tylko zajęcia. )Problem jest złożony, brakuje też nawet ludzi, bo nie zamieniam z nikim słowa w ciągu dnia i to jest męczące bo nie będę rozmawiać z telewizorem. Brakuje wielu innych ważnych rzeczy.
U nas jak mówiłam są tylko 2 kierunki, ale techników administracji jest na pęczki i nie ma miejsc dla osób po tym kierunku. A gdybym chciała ruszyć dalej to znowu pojawia się problem z pieniędzmi, bo w dużym mieście jest łatwiej tylko że trudno startować od zera śpiąc na dworcu. Jeśli podjęłabym ten kierunek w mojej mieścinie, to nie mogłabym raczej pracować bo i gdzie? Status ucznia niczego nie zmieni w przypadku mojej okolicy. Da jedynie naukę dla samej nauki. A co będę robić przez resztę czasu (podobno ta szkoła to spotkania raz tygodniowo lub co drugi weekend)? Nadal nie bede miala pracy jedynie odlozyc moge jesli sie uda cos w sprawie alimentow, ale nadal bede bala sie w ciemno jechac do duzego miasta

To samo co teraz, jeśli nie przestaniesz bredzić. Widzę, że argumenty masz w czterech literach, wiesz, że tylko duże miasto jest dla Ciebie wybawieniem i po co robić cokolwiek, skoro Tobie się należy bez wysiłku. Ktoś Ci powinien przelewać pieniądze na konto i tyle. Rusz tyłek po te alimenty, włóż odrobinę wysiłku w naukę zamiast biadolić, że masz tak źle i nic się nie da zrobić. Da się zrobić i trzy lata temu też się dało - trzeba było zdać lepiej maturę, poprawić ją, dowiedzieć się czym jest kredyt studencki, jak się załatwia alimenty na osobę uczącą się. Teraz nadal leżysz i pachniesz zamiast zmobilizować się do działania.

[Chibiusa]

Wbrew pozorom szkoły policealne to nie jest takie zło konieczne jak sobie wyobrażasz. Z tego co słyszałam to wiele osób sobie radzi lepiej od tych co są po studiach. Rozumiem ,że chciałabyś studiować i masz obrane kierunki , ale w tym roku już za późno- a lepiej byłoby się gdzieś zaczepić , mogłabyś starać się o alimenty , wyszłabyś do ludzi (w domu siedzieć tyle to można zwariować...). Choć najlepiej byłoby znaleźć pracę i odłożyć pieniądze. A nie chciałabyś jeszcze raz napisać matury?rozszerzonej? Bo wątpię, żeby można było dostać się na prawo na państwową uczelnię (nie mówię o UJ czy UW) z podstawową maturą na ten kierunek jest dużo chętnych, na niektórych uczelniach chcą i wos-u i historii nawet. Tak samo na filologię- często wymagane są rozszerzony obcy i polski R. Chybaże sprawdziłaś dokładnie wymagania na swojej uczelni ,realnie oceniłaś swoje szanse i jesteś pewna,że się dostaniesz.

[szakal165]

Nie uwazam,ze mi sie cokolwiek nalezy bo i dlaczego
jak mowilam, sa u mnie 2 kierunki+ informatczny ale to dla mnie czarna magia, jakis marketingowy lub administracyjny. jednak po tym drugim to nie ma az tak duzych szans, wiekszosc stanowisk w administracji jest zajetych i nawet po studiach administracyjnych tutaj ludzie maja problemy. nie wiem,moze u was jest inaczej. teoretycznie jest to jakies rozwiazanie,ten kierunek. choc pewnie zal by bylo czasu poswieconego ale lepiej cos robic. wiem,ze lepiej by bylo odlozc przez rok ale jestem pewna ze skoro 3 lata ubiegalam sie o kazda robote jaka sie tu pojawiala (w miare rozsadku oczywiscie, nie startowalam tam gdzie nie mam szans) to i teraz tez niewiele w tej materii rusze. ja nie wiem,czy bym byla w stanie porywac sie na mature teraz, po trzyletniej przerwie w nauce.

[201607280909]

skoro nie masz niczego innego do roboty to możesz się pouczyć do matury o ile się nie mylę deklaracje można składać do końca września, więc musisz się pośpieszyć. to nic nie kosztuje, a jeśli zdasz maturę na poziomie rozszerzonym zrobisz choć mały krok ku wymarzonym studiom. masz jeszcze tyle miesięcy, że z pewnością zdążysz się nauczyć zwłaszcza, że historia i wos to głównie pamięciówka

[Chibiusa]

Ja również bym na Twoim miejscu uczyła się do tej matury, bo może się okazać,że się nie dostaniesz - i co wtedy? Jeśli będziesz chciała zdawać w szkole macierzystej,to chyba można składać do stycznia/lutego deklarację..
Pracować nie będziesz, do policealnej nie chcesz iść, to na co chcesz przeznaczyć ten czas? Masz mnóstwo czasu , jeśli będziesz chciała to możesz napisać tą maturę naprawdę na dobrym poziomie- sama pisałaś,że wiedza Ci dobrze "wchodzi" . Bo jak narazie to nie widzę żadnych rozwiązań,bo wszystko negujesz...

[niusia_87]

Opisz Twój cały tydzień, dzień po dniu co robisz.

[panierrka]

Tak samo jak teraz wzbraniasz się przed nauką po tylu latach, tak samo będziesz miała na studiach. Poprawa matury ma kilka plusów: "przyzwyczaisz" się z powrotem do nauki, będziesz miała większe szanse na dostanie się na studia i będziesz miała produktywne zajęcie.

[szakal165]

Napisane przez niusia_87

Opisz Twój cały tydzień, dzień po dniu co robisz.

wstaję, jem śniadanie, oglądam tv, czasem wychodzę na chwilę, przeglądam sieć, jem obiad, oglądam wiadomości, czytam coś albo oglądam coś w sieci, idę na spacer, jem kolację, oglądam film, przeglądam sieć, idę spać.

[niusia_87]

Żadnych obowiązków? Same przyjemności.
Piszesz "przeglądam sieć", coś konkretnego? Czy różne portale społecznościowe, strony z grami itp?
Wzbraniasz się przed nauką, by poprawić maturę. Co myślisz, że jak pójdziesz na studia, to będziesz w stanie z kopyta ruszyć? Otóż nie.
Zastanów się, co można zmienić w rozkładzie dnia.
Napisz sobie plan i główny cel na dany tydzień oraz mniejsze cele do zrealizowania w ciągu np 2 dni.

Termin składania deklaracji maturalnych jest do 30 września, to już w piątek, w ten piątek.

[basiek0109]

Dziewczyny mają rację, jak chcesz poprawiać w maju maturę to masz czas tylko do piątku Potem już będzie za późno i nic się nie da zrobić. Osobiście uważam, że jeśli nie czujesz że Twoje wyniki z matury są wystarczająco dobre, żeby dostać się na prawo to zamiast siedzieć cały dzień przed TV czy przed komputerem zabieraj się do nauki! No bo jeśli do szkoły policealnej się nie chcesz zapisać to nie zmarnuj tego czasu przynajmniej. I postaraj się jakoś "uzbierać" do przyszłego roku te 80zł żeby się w przyszłym roku zarejestrować na studia (A jeśli z prawem nie wyjdzie, to może administracja? Piszesz, że po tym pracy w Twoim mieście nie ma, ale skąd wiesz co będzie za te 5 lat jak skończysz studia? Sytuacja się może odmienić, a to jest taki kierunek, po którym masz wbrew pozorom duże możliwości i w wielu miejscach możesz starać się o pracę. No chyba lepsze to, niż zostać ze średnim wykształceniem! )

[Narrhien]

Przeraził mnie ten wątek... Autorko, czy ty myślałaś kiedyś o tym, by pójść do psychologa? Z depresją, nerwicą, przebytą anoreksją ty powinnaś uczęszczać na regularną terapię!!! Z twoich postów aż bije problem psychiczny, te studia to tylko przykrywka!


Sama argumentacja tej szkoły policealnej - że po techniku administracji też nie będzie pracy. Dziewczyno, ty nie rozumiesz podstawowych kwesti:
1. Ty nie musisz tej szkoły skończyć!!! To jest tylko środek do zdobycia statusu ucznia, który uprawniałby cię do starania się o alimenty!!!
2. W tym momencie twoje wykształcenie to jedno, wielkie NIC. Mając technika administracji jesteś o jedno oczko wyżej!!! Załóżmy, że złożysz CV do jakiejś firmy - jak myślisz, kogo przyjmą w pierwszej kolejności. Kogoś, kto skończył liceum i potem 3 lata siedział na dupsku w domu, czy kogos, kto skończył liceum i dodatkowo szkołę policealną?
3. W twoim obecnym stanie ty naprawdę potrzebujesz zajęcia. I szkoła policealna dałaby ci to zajęcie. Nawet, jeśli jej nie skończysz, nawet, jeśli nie masz zamiaru pracować po niej w zawodzie to zrobisz cokolwiek, by się rozwijać, by ćwiczyć umysł, by przygotować się do nauki.

Nie poradzisz sobie na ŻADNYM kierunku studiów, jeśli będziesz miała 4roletnią przerwę w jakimkolwiek wysiłku umysłowym. Niećwiczony umysł nie stoi w miejscu, tylko się cofa, więc nie będziesz nawet na tym samym poziomie, co po maturze, a dużo dużo gorszym!!!


Poza tym przeraża mnie fakt, że nie masz żadnych obowiązków w domu i szczerze - w jakiś sposób rozumiem twojego ojca. Ma żonę chorą psychicznie, ciężar utrzymania i robót domowych spoczywa na nim, a on jeszcze musi przez 3 lata utrzymywać córke, która palcem nie ruszy, by cokolwiek zmienić. Na jego miejscu chyba też nie chciałabym ci żadnej kasy dawać.


A co do wyjazdu za granicę - sama napisałaś, że nie wszystkie agencje organizują wyjazd bez wkładu pieniężnego i potem odbijają z wypłaty. Więc z tego wynika, że są takie agencje, które załatwią ci przejazd. Dlaczego takich nie poszukasz, tylko skupiasz sie na tych, które nie dają ci takiej możliwości? Dziewczyno, logika twojego myślenia jest tak pokrętna, że ja nie wiem, o co ci chodzi...

A poza tym znam ludzi, którzy tak jak ty nie dostali od rodziców ani jednej złotówki, byli z małego miasta bądź wsi i udało im się wyrwać z rodzinnej miejscowości, studiować, znaleźć pracę. Trzeba determinacji i walki, bo to jest trudne, ale nie niemożliwe.


Zastanów sie, co ty dalej chcesz robić ze swoim życiem, masz zamiar siedzieć czwarty rok rodzicom na głowie? Wiesz, że w takiej sytuacji ojciec może cię nawet z domu wyrzucić i złamanego grosza nie dać? Nie dziwię mu się, że jest sfrustrowany tą sytuacją.

[_stardust]

Chciałaś rad, dostałaś ich całe mnóstwo - a każdą z nich odbijasz swoim "argumentem". Masz poważny problem ze sobą, albo jesteś po prostu leniem patentowanym który narzeka że jest źle, ale jednocześnie na jakąkolwiek propozycję znajdzie jakąś wymówkę. Zbierz tyłek w troki i weź się w końcu do roboty! Mnie rodzice chyba wyrzuciliby z domu, gdybym przez 3 lata NIC nie robiła. Sama nie pracowałam przez 4 miesięczne wakacje i zaczynam już wariować w domu, a co dopiero 3 lata! Ogarnij się kobieto!

[niusia_87]

Autorko wiem, że czytasz te posty, zdradzają Cię odpowiedzi w innych watkach.
Chciałam zauważyć, że jest takie coś jak edukacja na odległość...

[szakal165]

Minęło trochę czasu, chciałabym zaktualizować temat.
Do tej pory podjęłam kilka prób wyjścia z tego szajsu. Najpierw była propozycja nauki dualnej w Niemczech oferowana przez PUP wspólnie z EURESem. Były rozmowy kwalifikacyjne, udało mi na nie się pojechać do Niemiec wraz z innymi uczestnikami.
Jedna firma informatyczna wyraziła zainteresowanie moją osobą i spytała, czy mogę na miesiąc przyjechać, by odbyć praktykę. Zgodziłam się, sądząc, że po praktyce będę miała szanse na naukę zawodu przez 3 lata za granicą. Co prawda, tylko ta firma wymagała jakiegoś okresu testowego u siebie, reszta normalnie wybierała 1 osobę z grupy zainteresowanych nauką wybranego zawodu. Ale wtedy byłam pełna zapału i nadziei, było to w styczniu br. i w lutym pojechałam na miesiąc do Niemiec.
Na miejscu okazało się, że praktyka jest kosmiczną pomyłką, bo nie dostałam "mentora" czyli osoby, która zajęłaby się stażystą jak w Polsce i miała z grubsza plan stażu do realizacji. Ja pierwszy tydzień przyglądałam się innym pracownikom, ale nie dostawałam żadnych zadań, często pytałam i szefa, i pracowników, co mogłabym robić. Zaczęło mnie to nużyć, bo odpowiadali mi, że nie wiedzą. Po 2 tygodniach szef pytał mnie o wrażenia i sam stwierdził, że jestem osobą introwertyczną i nie mam własnej inicjatywy, że wg niego praca z klientami przez telefon nie jest dla mnie. Tym samym spędziłam miesiąc i wróciłam pod koniec marca do Polski. Co dziwne, pani z EURESu szef powiedział coś innego- że ja nie umiem programować, choć na rozmowie kwalifikacyjnej powiedziałam, że tego jeszcze nie potrafię ale przez 3 lata chętnie będę się uczyć zawodu informatyka. Pani powiedziała, że u nich trzeba być "know how" i mają problem, by kogoś tej firmie znaleźć ze względu na wymagania. Tylko dlaczego nie wiedziałam tego wcześniej?
Oczywiście od powrotu pogorszył mi się strasznie nastrój, bo w Niemczech odetchnęłam od rodzinki i miałam względnie normalne życie mimo problemów dt. stażu. W kraju miałam od nowa plany samobójcze i jakimś cudem udało mi się nie doprowadzić ich do skutku, głównie dzięki nadziejom na wyjazd do znajomej. Niestety, wylała ona na mnie kubeł zimnej wody, gdy okazało się, że po Wielkanocy nie mogę jednak do niej pojechać, bo wypięła się na mnie.
Od powrotu przestałam wychodzić z domu, miałam napady płaczu i próbowałam wysyłać cv na zagraniczne oferty pomocy kuchennych itp. Pomimo kilku rozmów telefonicznych i przekazania dokumentów pracodawcom, nie dostałam od nich odpowiedzi i nie udało mi się wyjechać.
Ostatnio zaniosłam cv na staż w stacji paliw (było ogłoszenie), bez odzewu.
Po świętach również umówiłam się na rozmowę kwalifikacyjną, pojechałam do firmy, chyba wypadłam nie najgorzej.Tydzień później zaproszono mnie na próbę. Odbyłam tam 5 dni, z czego jeden to wstępne pokazanie stanowiska, itp. Razem ze mną przyszedł jakiś młody chłopak, później kolejno nas wzywano do szefa. Chłopak wypytywał mnie później o przebieg rozmowy, był niezadowolony i szybko wyszedł. Szef pytał mnie o ten staż, który wpisałam do cv, mówił o tym, że szuka kogoś nie tylko "na lato" bo inwestuje się w pracownika i trzeba go przyuczać. Ja byłam zainteresowana, a powiedział mi, że z moim wykształceniem ma dużo chętnych i ze względu na znajomość języka i staż za granicą mogę przyjść w środę (na rzekomą próbę). Przyszłam i siedziałam przy osobie zajmującej się ofertami, sprzedażą, planowaniem transportu. Było dużo liczenia, informacji, mimo to starałam się to wszystko zapisywać i uczyć się. W piątek kazano mi zadzwonić do obcokrajowca i uzyskać informacje, po czym przygotować ofertę (zrobiłam to) i kalkulacje. Z wyliczeniami miałam trochę kłopotów, bo przez 3 dni trudno wszystko zapamiętać, tym bardziej że jedynie słuchałam, zaś zadań nie wykonywałam samodzielnie. Z pomocą tej osoby jednak zrobiłam całość. W poniedziałek sądziłam, że nadal będę pracowała ale po przyjeździe byłam może 10 minut i pan dyrektor powiedział, że mój okres próbny się zakończył, a oni mają jeszcze "kogoś innego do sprawdzenia" i odezwą się. Wróciłam do domu i dostałam mega doła, zastanawiając się, gdzie popełniłam błąd. Wcześniej funkcjonowałam, bo tkwiła we mnie nadzieja, że być może odezwą się i w końcu odezwali, a teraz podziękowano mi Gdy miałam po co wstawać rano, czułam, że jestem szczęśliwa i łatwo się nauczę nowych rzeczy.
Teraz nie mam siły, zdobyłam co prawda małą sumę którą mogę przeznaczyć na wpisowe na studia, ale nadal nie mam środków na dalszą naukę, przynajmniej na początek. Po pół roku tak naprawdę nie udało mi się za wiele zdziałać.

[CzarnyElf]

Ja to widze zupelnie inaczej.Moim zdaniem przez pol roku sporo osiagnelas
Praktyka za granica,rozmowy,dni probne.Widac ze nie stoisz w miejscu tylko dzialasz.Podziwiam za praktyke za granica,bardzo mi sie podoba ze sie odwazylas i pojechalas mimo wielu problemowDalas rade sama w obcym miescie bez pomocy nikogo
Rusza sie powoli,co do ostatniej sytuacji z dniami probnymi to sie nie przejmuj.Taki jest proces rekrutacji,chodzisz na rozmowy,dni probne i czsami potrzeba czasu aby cos wypalilo.Najwazniejsze ze chodzisz na rozmowy,to tez spore doswiadczenie.Za kazdym razem bedzie lepiej i lepiej.Ja widze w Tobie potencjal i wierze ze Ci sie uda.Wczesniej czy pozniej cos wypali.No i nie poddawalabym sie jezeli chodzi o te ostatnie dni probne,mozliwe ze jeszcze do Ciebie zadzwonia.A jezeli nie to sama zadzwon i zapytaj sie co moglabys poprawic jezeli chodzi o prace aby nastepnym razem wypasc lepiej.Porazki tez sa przydatne bo sie uczysz na bledach.Nadal wysylaj CV i nie poddawaj sie.Widac ze po korekcji CV masz wiecej zaproszen na rozmowe i wczesniej czy pozniej cos z tego wyjdzie.Trzymam kciuki aby Ci sie udalo i z praca i ze studiami.
I pamietaj jak bedziesz miala gorsze dni to pisz zawsze na tym watku.

[szakal165]

Tylko że już dosłownie nie mam gdzie wysyłać, wysyłałam na zagranicę bo w Polsce jest problem- mam zawężone pole działania do okolicy powiatu, dalej byłby problem z przeprowadzką (nie mam pieniędzy).
Mimo z pozoru zbieranego doświadczenia, moja samoocena jeszcze się pogorszyła. Ja odbieram to tak, że ciągle ktoś mnie wdeptuje w ziemię, nigdzie nikt mnie nie chce na dłużej. Coś jest chyba ze mną nie tak.
Każdego dnia budzę się i nie chcę żyć, a podczas praktyki i dni próbnych miałam energię, humor, po prostu odżyłam. Myślę o życiu i tak naprawdę nic mnie nie czeka, nie mam przyszłości. Wczoraj spotkałam znajomą z gimnazjum, jak przykro mi było kiedy mnie pytała a ja nie miałam co odpowiedzieć. Bo co ja robię? Siedzę w domu i grzebię w necie, jem, śpię i od nowa w kółko. Pytała się mnie, czy się uczę, a ja mogłabym odpowiedzieć co najwyżej, że mam 3 lata w plecy... żal.
Wyszłam niby z anoreksji, ale wiem, że to tylko pozory- ja chciałam umrzeć z głodu, a wyleczyłam tylko ciało. Mój ojciec tylko tym się interesował- żebym jadła, tyła, i tylko o tym mówił. A tymczasem problemy, których SKUTKIEM była anoreksja, nie zniknęły, ja ich nie rozwiązałam, nawet nie wiem do końca czy poznałam je wszystkie.
Jedno jest pewne- odchudzanie dawało mi CEL i SENS w życiu, bo miałam zajęty czas (jakkolwiek to brzmi) i myślałam, że piękniejsza ja wreszcie coś od życia dostanie, coś osiągnie, ktoś jej da szansę... Że przestanie siedzieć przed kompem, znajdzie radość w życiu. Inna sprawa, że faktycznie czegoś musiało mi brakować (i brakuje nadal!), że w mojej rodzinie jest coś nie halo, skoro nikt nie zauważył, że schudłam do 35kg i nikt teraz nie zauważa, że się staczam i mam myśli samobójcze.
Bo nie mam planów, czuję że siedzę i patrzę na upływający czas, a moje działania są donkiszoterią. Cokolwiek robię, czuję się jak jakaś przeklęta, nie mogę zmienić nic, moje wysiłki są daremne. Dlaczego tak się dzieje, skoro gdy dostaję szansę, to jestem innym człowiekiem? Powinno chyba być na odwrót, gdy łapię wiatr w żagle, powinno się coś ruszyć, zmieniać. To takie moje wynurzenia...
Mogę co prawda złożyć w tym roku podanie, ale czy to by się udało>? Nie mam aż tylu pieniędzy, by przeżyć 2 pierwsze miesiące na studiach. Z drugiej strony, czasem zastanawiałam się, czy studia COŚ mi dadzą, w sensie, czy naprawdę po mgr moje szanse na rynku pracy będą na tyle znaczące, by mi się udało ją znaleźć. Gdybym mogła teraz się rozwijać, studia nie byłyby koniecznością. Obawiam się też, czy po 3 letniej przerwie dałabym sobie w ogóle radę.

[AntoinetteEpps]

Piszesz, że na opłatę rekrutacyjną już uzbierałaś, więc może złożysz papiery na te studia i już teraz zaczniesz się rozglądać za jakąkolwiek pracą w mieście, w którym miałabyś studiować? Wiem, że będzie ciężko bez żadnej pomocy i znajomości, ale szukaj czegokolwiek, w Twoim przypadku każdy grosz będzie na wagę złota. Jest kredyt studencki, ale wątpię, żeby rodzice czy ktoś z rodziny Ci go poręczył (a poręczenie jest konieczne z tego co się orientuję), skoro robią problemy dosłownie o wszystko sądząc po tym, co opisujesz.
Źle zrobiłaś, że nie zapisałaś się do policealnej. Dziewczyny już pisały, że miałabyś status osoby uczącej się i tym samym mogłabyś starać się o alimenty, a nawet teraz łatwiej byłoby z szukaniem pracy, bo pracodawca widziałby, że próbowałaś czegokolwiek, a tak widzi 3-letnią dziurę w CV i wątpię, żeby ktokolwiek dociekał powodów takiego stanu, dzisiaj za duża konkurencja na rynku pracy, więc mogą wybierać i przebierać, zawyżać poprzeczkę, a kandydatów i tak od groma. No ale stało się i niczego nie cofniesz. Tak jak pisałam, składaj papiery na te studia, tylko najpierw zorientuj się, czy masz szanse na dostanie się na kierunek, który Cię interesuje, sprawdź progi z ostatnich lat i oceń realnie swoje szanse, jeżeli okaże się, że masz nikłe, to złóż może na jakiś mniej oblegany, bo w Twoim przypadku poprawa matury i strata kolejnego roku to bezsens. Może jak już dostaniesz się na studia, to rodzic zmieni podejście i chociaż trochę Cię wesprze finansowo, chociaż na początku.
Poza tym jeśli będziesz studiować, prawdopodobnie dostaniesz jakieś alimenty, chociaż o to będziesz musiała walczyć drogą sądową, i ja rozumiem, że nie chcesz, że to będzie dla Ciebie trudne (dla mnie też by było, sama jestem dupa wołowa jeżeli chodzi o takie sprawy), ale w tej sytuacji musisz spiąć dupkę i walczyć o swoje. Jeżeli nie to są jeszcze stypendia socjalne, ale musisz się zorientować w tej kwestii, bo ja nie wiem, na jakiej zasadzie są one przyznawane.

[szakal165]

Złożyć papierki mimo wszystko spróbuję. Jednak nie znam progów, wyliczyłam sobie punkty ale od jakiego progu można się dostać? Na dodatek zauważyłam, że rok temu można było mieć podstawę z j.obcego, a w tym roku już nie.

[AntoinetteEpps]

Napisane przez szakal165

Złożyć papierki mimo wszystko spróbuję. Jednak nie znam progów, wyliczyłam sobie punkty ale od jakiego progu można się dostać? Na dodatek zauważyłam, że rok temu można było mieć podstawę z j.obcego, a w tym roku już nie.

A jaka to filologia jeżeli można wiedzieć? Jeżeli polska, to dość łatwo można się dostać, wystarczy podstawowa matura, na dodatek nie musi być jakoś znakomicie zdana na większości uczelni. Poza tym jaki Uniwersytet Cię interesuje? Wpisz sobie w wyszukiwarkę hasło z nazwą uczelni i listą przyjętych w roku np. 2011, łatwo się zorientować, czy progi są wysokie i czy podstawa z matury starczy.
Plus, jeżeli w tym roku w kryteriach mają wymaganą maturkę rozszerzoną z języka obcego a Ty jej nie masz, to automatycznie mogą odrzucić Twoją kandydaturę i nie wezmą Cię pod uwagę przy rekrutacji bo nie spełniasz wymogów, więc lepiej wybierz kierunek, na który spełniasz wszystkie kryteria, bo inaczej możesz kasę wyrzucić w błoto.
A progi to nic innego jak punkty, chodzi o minimum, które wypadałoby mieć.

[szakal165]

Tak, dlatego chciałam zapytać czy ktoś mniej więcej się orientuje jakie są progi. Marzyłam o germanistyce, ale mam tylko podstawę, choć dobrze napisaną. O filologii polskiej także myślałam, ale nie wiem czy progi spełnię. Zaczęłam liczyć na Uniwersytecie Szczecińskim na jakich kierunkach miałabym największe szanse, wyszła mi archeologia (ale absolutnie nie chcę jej studiować, nie ma po niej przyszłości), historia, stosunki międzynarodowe (67), filologia polska (65), pedagogika wczesnoszkolna, praca socjalna (62). Na prawo mam mniej więc w ogóle nie próbuję tym bardziej, że to wymagający kierunek. Gdyby tylko germanistyka miała jakąś uczelnię z podstawowym językiem, to wyliczyłabym sobie też germanistykę bo podstawę mam dobrą.

[AntoinetteEpps]

Napisane przez szakal165

Tak, dlatego chciałam zapytać czy ktoś mniej więcej się orientuje jakie są progi. Marzyłam o germanistyce, ale mam tylko podstawę, choć dobrze napisaną. O filologii polskiej także myślałam, ale nie wiem czy progi spełnię. Zaczęłam liczyć na Uniwersytecie Szczecińskim na jakich kierunkach miałabym największe szanse, wyszła mi archeologia (ale absolutnie nie chcę jej studiować, nie ma po niej przyszłości), historia, stosunki międzynarodowe (67), filologia polska (65), pedagogika wczesnoszkolna, praca socjalna (62). Na prawo mam mniej więc w ogóle nie próbuję tym bardziej, że to wymagający kierunek. Gdyby tylko germanistyka miała jakąś uczelnię z podstawowym językiem, to wyliczyłabym sobie też germanistykę bo podstawę mam dobrą.

Są uczelnie, na które masz szansę dostać się na germanistykę z maturą podstawową, np. UŚ. Nie wiem jednak, jak jest na Uniwersytecie Szczecińskim.
Skoro tak, to może filologia polska? Z wymienionych przez Ciebie kierunków, oprócz germanistyki, wydaje się najrozsądniejszym rozwiązaniem wg mnie. A po polonistyce też możesz uczyć w szkole. Jeszcze mogłabyś się zastanowić nad pedagogiką wczesnoszkolną, praca z maluchami w przedszkolu albo w szkole w klasach 1-3. Z tym, że może być ciężko z pracą w zawodzie potem, a po polonistyce, nawet o specjalności nauczycielskiej są chyba większe perspektywy, np. praca w mediach, logopedia. Oczywiście wszystko zależy od szczęścia, nie ukrywajmy, i od tego, jak się sytuacja na rynku pracy wyklaruje za 5 lat. Stosunki międzynarodowe wydają się być bardzo ogólnym kierunkiem, coś jak administracja, ale nie chcę pochopnie wystawiać opinii.
Najlepiej złóż na 2 kierunki na wszelki wypadek.
I radziłabym już teraz zacząć się rozglądać za pracą/pokojem do wynajęcia w nowym mieście, piszesz, że mieszkasz w zachodniopomorskim, więc możesz się załapać gdzieś do knajpy/domu wczasowego/gdziekolwiek na kelnerkę, często jeszcze szukają pracowników na sezon, nawet, gdyby to miała być praca sezonowa, to przez wakacje jesteś w stanie odłożyć trochę kasy na start.
______

Swoją drogą nie rozumiem najazdu na autorkę, pisała, że starała się o pracę wszędzie, gdzie tylko nadarzyła się taka okazja, wiecie, że teraz łatwo wcale nie jest, znam bezrobotne osoby PO STUDIACH, a co dopiero po liceum. Rodzice też utrudnili jej dalszą ścieżkę edukacji, więc nie jest to łatwa sprawa, na pewno cała ta historia autorki jest frustrująca, osoby, które nie miały podobnych problemów myślą pewnie innymi kategoriami, niemniej nie na miejscu jest wyzywanie kogoś od lenia w takiej sytuacji.

[szakal165]

A jeśli na historii mam więcej punktów, może powinnam się nad nią także zastanowić?
Interesowały mnie też kierunki logistyka oraz zarządzanie, ale pomimo że paleta przedmiotów do wyboru jest szeroka i wybrałam każdy (j.polski, j.obcy, wos) to mam podstawy i po zliczeniu wyszło mi mało- szkoda. Chyba że miałabym jakieś szanse, ale nie wiem jak wyglądają progi. Na jakimś forum znalazłam gg osoby, która studiuje germanistykę. Germanistyka na Politechnice Koszalińskiej również mnie interesuje, jednak na chwilę obecną strona z rekrutacją jest nieaktywna i nie jestem w stanie sprawdzić wymagań. Na Uniwersytecie w Bydgoszczy natomiast znalazłam informację, że osoby z nową maturą 2012 będą oprócz tego miały egzamin z języka. Czy ja też taki mogłabym mieć, tego nie dowiedziałam się. A chętnie bym napisała, bo mam podstawową z niemieckiego ale w liceum byłam w grupie rozszerzonej, poziom mam mocne B2. Jeśli chodzi o pokój, chyba akademik? Tylko nie wiem, czy warto wybrać germanistykę i poszukać innych uniwersytetów, gdzie mogłabym ew. zdać egzamin dodatkowo lub honorowana byłaby dobrze napisana podstawowa matura czy wybrać filologię polską/historię ? Praca socjalna też jest ciekawa, tylko nie wiem, czy jako pracownik socjalny miałabym szanse na rynku pracy? Jak to wygląda w placówkach np. pomocy społecznej?

[AntoinetteEpps]

Napisane przez szakal165

A jeśli na historii mam więcej punktów, może powinnam się nad nią także zastanowić?
Interesowały mnie też kierunki logistyka oraz zarządzanie, ale pomimo że paleta przedmiotów do wyboru jest szeroka i wybrałam każdy (j.polski, j.obcy, wos) to mam podstawy i po zliczeniu wyszło mi mało- szkoda. Chyba że miałabym jakieś szanse, ale nie wiem jak wyglądają progi. Na jakimś forum znalazłam gg osoby, która studiuje germanistykę. Germanistyka na Politechnice Koszalińskiej również mnie interesuje, jednak na chwilę obecną strona z rekrutacją jest nieaktywna i nie jestem w stanie sprawdzić wymagań. Na Uniwersytecie w Bydgoszczy natomiast znalazłam informację, że osoby z nową maturą 2012 będą oprócz tego miały egzamin z języka. Czy ja też taki mogłabym mieć, tego nie dowiedziałam się. A chętnie bym napisała, bo mam podstawową z niemieckiego ale w liceum byłam w grupie rozszerzonej, poziom mam mocne B2. Jeśli chodzi o pokój, chyba akademik? Tylko nie wiem, czy warto wybrać germanistykę i poszukać innych uniwersytetów, gdzie mogłabym ew. zdać egzamin dodatkowo lub honorowana byłaby dobrze napisana podstawowa matura czy wybrać filologię polską/historię ? Praca socjalna też jest ciekawa, tylko nie wiem, czy jako pracownik socjalny miałabym szanse na rynku pracy? Jak to wygląda w placówkach np. pomocy społecznej?

Nie wiem, jak to wygląda w praktyce, ale ludzie szumią, że nie ma pracy po kierunkach socjalnych, w co jestem w stanie uwierzyć, bo mam dwie absolwentki w rodzinie. O pracę w zawodzie jest po tym baaaardzo ciężko, i mimo, że filologia polska to też nie jest mega przyszłościowy kierunek, to daje duże perspektywy rozwoju, tak jak pisałam - szkoła, podyplomówka z logopedii albo dziennikarstwa (po polonistyce masz już jakiś warsztat, przygotowanie), a praca socjalna, to tylko właściwie perspektywa pracy w urzędach albo domu dziecka. Porównaj, ilu jest absolwentów pracy socjalnej a ile domów dziecka czy urzędów. I pamiętaj, że o miejsce w takim urzędzie nie jest łatwo jeżeli już znajdzie się jakaś wolna posada. Kieruj się zdrowy rozsądkiem.
Historia? Nie wiem... Możesz złożyć papiery, to już zależy od Ciebie. Gdybym była na Twoim miejscu, rozglądałabym się za germanistyką na innej uczelni albo wybrałabym filologię polską na miejscu, ewentualnie tą pedagogikę. Złóż na 2 kierunki, zobaczysz, gdzie się dostaniesz.
Jeżeli masz jakiś nr kontaktowy na Politechnikę w Koszalinie to może zadzwoń tam i się dopytaj.

[CzarnyElf]

Szakal,
Wiem ze to bylo juz pisane na kilku watkach,ale robisz cos w kierunku szukania fachowej pomocy?W Twojej sytuacji potrzebny jest psycholog/terapeuta i dlugotrwala terapia.Za duzo wszystkiego sie u Ciebie nagromadzilo i potrzebujesz fachowca/leczenia.My Cie tu mozemy wpierac i moze to troche pomoc ale prosze poszukaj dobrego psychologaMartwie sie o Ciebie

3 lata przerwy w edukacji to nie jest duzo,napewno dalabys rade,bo widac ze inteligentna z Ciebie dziewczynaStudia maja sens i warto studiowac Jezeli bedziesz w czyms dobra to zawsze sa szanse na prace.Zloz papiery.Mysle ze w Twojej sytuacji dostalabys pomoc socjalna na studia,dopytaj sie o to.

[AntoinetteEpps]

Autorko, co postanowiłaś ?

[szakal165]

Teraz już nie wiem sama, mam wątpliwości po odpowiedziach na wizażu. Inne osoby pisały, że na pedagoga się nie nadaję, a po filologiach bez znajomości mało komu udaje się uczyć w szkole.
Jednak nadal myślę nad tymi kierunkami, czasu niby niewiele do namysłu zostało. Biorę pod uwagę obie filologie (wybrałabym ostatecznie jedną), pedagogikę wczesnoszkolną i przedszkolną. Myślałam czy by nie iść na kierunki bliżej techniczne/ścisłe, bardziej przyszłościowe? Na ZUT w Szczecinie są interesujące, jest tylko jedno ale: nie mam zdanego przedmiotu pożądanego przez uczelnię o wadze 0,35. W to miejsce mogę jedynie dopisać sobie wos, który zdałam ale już z wagą 0,2.
CzarnyElf, masz rację ale nie mogę leczyć się w domu, po prostu terapia w środowisku chorobowym nie przyniosłaby pożądanych rezultatów.
Tydzieńtemu byłam na innej rozmowie, stanowisko związane z projektowaniem. Oczywiście nie znam się na tym ale powiedziałam o stażu i o znajomości języka. Pan powiedział, że może właściwie dać mi kredyt zaufania, bo wykazuję chęć nauki, znam język i odezwie się . Na drugi dzień faktycznie dostałam telefon, to było w piątek, żebym podjechała w poniedziałek. Tak się cieszyłam! A tu w sobotę nagle telefon, że dostał cv od kogoś po wzornictwie i że chce z nim przeprowadzić rozmowę. Do dziś zero odzewu, więc zrezygnował ze mnie. Normalnie nie mogę się pozbierać, ciągle mi się nie udaje, o krok od celu.