Tesknota za ojczyzna

[640153e4df0157aa7c295487ff8c20c42fd57238_65c176d09c1ac]

Jask, mam troche podobnie do Ciebie.
Czwarty rok poza Polska, czwarty kraj, troche juz mnie to zaczyna meczyc. Obecnie mieszkam w kraju najbardziej podobnym do Polski, bo w Czechach, ale szczerze mowiac to tutaj czuje sie najbardziej obco, najbardziej niechciana.

Tesknie za rodzina i tym, ze wiem jak sie w Polsce zyje. Bardzo chcialabym wrocic, ostatnio doszlo do tego, ze w wolnych chwilach hobbystycznie przegladam mieszkania na wynajem i oferty pracy w Trojmiescie Ale potem przypominam sobie te kilka miesiecy rok temu, gdy szukalam pracy takze w Polsce, no i nagle jakos strasznie zaczym doceniac co mam
Mam nadzieje, ze w przyszlym roku zmienie prace-to by mi pomglo w jakichs 70% zmienic cale nastawienie, bo na razie praca mimo ze dobra i dobrze platna, to troche mocno srednio rozwojowa. Zobaczymy. Na stale tu na pewno nie zostane, ale czy Polska bedzie nastepnym etapem, nie wiem. Na razie planuje jakies 5 lat w Pradze z czestymi odwiedzinami w rodziny i znajomych, bo wszyscy to miasto uwielbiaja.

[Rena]

Nie tesknie, bo teskni sie za ludzmi, ktorzy Cie kochali. Mnie w Polsce nikt nie kochal.

Tz Francuz je bigos, jezdzi ze mna do Krakowa. Francuskiego uczylam sie od dziecka i rozmowa jest dla mnie dosc naturalna.

[chwast]

Hej, tez tęsknię. Tzn wiem, ze w Polsce żyje mi się gorzej i nie mam totalnie do czego wracać ponieważ wyjechałam jako 19 latka... ale jednak mam wrażenie, ze za granica po prostu jestem. Wszystko jest poprawnie, bez kontrastów... w Polsce mam jakaś tam przeszłość. Moge spotkać dawnego znajomego na mieście. Moge pójść do parku, który budzi wspomnienia. Moge przejść się pod blok babci, przypominając sobie dzieciństwo.
Duzo sentymentów.
Anglia kojarzy mi się tylko z praca. Życiem dorosłym. I w sumie z bezbarwnością.
Brakuje mi drożdżówki. Chruścików.
Chce wrócić, ale nie mam do czego. Wzięłabym kredyt, bo mam tu stała prace itd, ale mieszkając za granica nje dadzą mi kredytu w Polsce .... zagwozdka.

[chimay]

Ludzie dzielą się na tych, co się nadają do życia za granicą i tych, co się nie nadają, tylko czasem trochę czasu zajmuje dojście do tego, jakim się jest typem.
Ja starałam się od początku mojego pobytu w Niemczech żyć tutejszą rzeczywistością, bynajmniej nie dlatego, żeby się szybko zniemczyć, bo nigdy nie będę Niemką, ale żeby się nie męczyć i nie podkładać sobie samej kłód pod nogi, zwłaszcza że początki były trudne i każdy krótki pobyt w Polsce kończył się popłakiwaniem w autobusie powrotnym. Więc nie słuchałam polskiego radia, nie oglądałam polskiej tv, nie zbudowałam sobie swojej małej polskiej ojczyzny w mieszkaniu, ani nie szukałam polskiego kręgu znajomych, jak to robi wiele Polaków, bo nie chcę żyć jedną nogą tu, jedną tam, nie zniosłabym takiej schizofrenii na długo.
Tylko na Wizażu jeszcze jestem i rozmawiam prawie codziennie z moją przyjaciółką Polką, która też zresztą już tam nie mieszka.

[chwast]

Ja absolutnie nie żyje Polska, nawet nie kupuje w polskich sklepach.... nie oglądam telewizji, filmów, nie słucham radia.... a i tak
Cóż człowiek wyjechał za młodu myśląc, ze tu kraina mlekiem i miodem płynąca.

[cavvythecat]

To ciekawe co piszesz, chwast, bo ja właśnie mam więcej sentymentu i więzów związanych z UK przez to, że tutaj zaczęłam budować swoje dorosłe życie Z dzieciństwem w Polsce nie czuję się związana, nie wspominam też jakoś często.

[chwast]

To pewnie zależy od wielu czynników. Dla mnie np Anglicy nie sa materiałem na bliższych znajomych, w ogóle cieżko mi tutaj zachować jakies więzi z nowo poznanymi, w Polsce nie mam takiego problemu. Zależy tez gdzie pracujesz na przykład - ja na kazdym kroku widze dyskretne dyskryminowanie NON english employees itd

[cavvythecat]

Na fakt, ja się u siebie czuję w UK bardziej niż w PL, chociaż wiadomo, że nie żyję jak normalny obywatel.

[Lucy94]

Witaj,

Jestem w identycznej sytuacji tylko w innym kraju- za oceanem, w Kanadzie. Myśle ze tu jest zupełnie szaro wiec wyobraź sobie moje rozczarowanie emigracja. Chciałabym wiedzieć jeśli jeszcze tu jesteś, jak potoczyło się Twoje życie. Ja jestem w tym momencie w którym zadaje sobie pytanie nie czy wrócić, ale kiedy wrócić? Jestem pół roku po studiach i mam prace. Dorabiać się jeszcze rok,dwa a może więcej ? Czy wracać kiedy nadarzy się okazja i znajdę prace w Polsce? Jeśli chodzi o partnera to również, jest on dobry, czuły ale coraz bardziej się czuje jak z przyjacielem, bratem, wiem dziwne porównanie ale czasem tak bywa. Dlatego nie wiem czy zostać tu do momentu w którym byłabym niezależna finansowo i wrócić do kraju z jakimś kapitałem. Czy może zabierać się za rok mniej więcej. W tym momencie pewnie będę nadal w Polsce zbierać i zbierać na mieszkanie czy dom. Ale meczy mnie tu każdy miesiąc dlatego pytam co większość ludzi zrobiłaby na moim miejscu, zimna kalkulacja, bez impulsu ?

[9db319b6775c28ea43120ca668718a4b2b45fa01_5eadfbab66f1a]

[1=640153e4df0157aa7c29548 7ff8c20c42fd57238_65c176d 09c1ac;79247291]Jask, mam troche podobnie do Ciebie.
Czwarty rok poza Polska, czwarty kraj, troche juz mnie to zaczyna meczyc. Obecnie mieszkam w kraju najbardziej podobnym do Polski, bo w Czechach, ale szczerze mowiac to tutaj czuje sie najbardziej obco, najbardziej niechciana.

Tesknie za rodzina i tym, ze wiem jak sie w Polsce zyje. Bardzo chcialabym wrocic, ostatnio doszlo do tego, ze w wolnych chwilach hobbystycznie przegladam mieszkania na wynajem i oferty pracy w Trojmiescie Ale potem przypominam sobie te kilka miesiecy rok temu, gdy szukalam pracy takze w Polsce, no i nagle jakos strasznie zaczym doceniac co mam
Mam nadzieje, ze w przyszlym roku zmienie prace-to by mi pomglo w jakichs 70% zmienic cale nastawienie, bo na razie praca mimo ze dobra i dobrze platna, to troche mocno srednio rozwojowa. Zobaczymy. Na stale tu na pewno nie zostane, ale czy Polska bedzie nastepnym etapem, nie wiem. Na razie planuje jakies 5 lat w Pradze z czestymi odwiedzinami w rodziny i znajomych, bo wszyscy to miasto uwielbiaja.[/QUOTE]

Ja nie wiem czy tęskniłabym za Polską, mieszkając w Czechach. Ten kraj mnie kompletnie nie interesuje, ale jakbym mieszkała, to bym jeździła często i bym nie tęskniła.

Mnie tęsknota przechodzi na myśl, że musiałabym zacząć wszystko od nowa. Nie chciałoby mi się i nie wiem, czy by mi się udało.

Widzisz więcej plusów, gdybyś mieszkała w Polsce?

Czujesz się niechciana w jakim sensie?