Czy to nerwica?

[Natii1666]

Cześć mam takie małe pytanie do was. Ostatnio miałam przeziębienie, gorączka, katar, kaszel i od tej pory czyli jakichś tydzień codziennie mam myśli w głowie, że umieram, że się kończę i muszę się z wszystkimi żegnać. Myśląc o tym mam łzy w oczach, staram się o tym nie myśleć, ale nie potrafię. Nie pale, nie ćpam i nie nadużywam alkoholu. Mam co jakiś czas bóle w klatce piersiowej i wrażenie, że serce mi bije albo za szybko, albo za wolno. Ostatnio widziałam całą reanimację mojego dziadka, która niestety się nie udała. Bardzo to mną wstrząsnęło i nie wiem czy to też może mieć wpływ. Jestem ogólnie osobą bardzo nerwową i potrafię się wszystkim denerwować w bardzo zaawansowanym stopniu. Miewam też chwilę kiedy myślę, że po prostu mam depresję, jutro idę do lekarza i powiem o wszystkim oraz o tym, żebym zrobiła EKG, bo się martwię. Co robić?

[KarolinaWisniew099]

Możliwe ze reanimacja dziadka wywarła na tobie taki wpływ. Radzę się udać do psychologa, on Ci pomoże najtrudniejszy jest ten pierwszy krok

[Natii1666]

7.12 idę do psychiatry zobaczymy co mi powie i wtedy się odezwę, dziękuję

[musicwoman1990]

Powiem Ci tak,ja choruję na silną nerwicę od długich lat,pamiętaj że psychiatra psychiatrze nie jest równy i aby nie wciskał Ci nie potrzebnych leków "zamulających" jak to zwykle lubią czynić zamiast pomóc.Niekoniecznie musisz mieć nerwicę możliwe że dostaniesz lekkie leki uspokajające,ja borykam się z ogromnymi objawami które przeszkadzają w normalnym funkcjonowaniu,jak i mam lekko uszkodzone serce,sprawdź też czy przyczyną stresu nie są inne rzeczy np zbyt wysoki poziom kortyzolu wywołany guzem nadnercza. Zapisz się na terapię ale leków sama nie polecam,chyba że ziołowe. Trzymam kciuki i mam nadzieje że nie zaplączesz się w farmakologiczne życie lekami jak większość osób.

[Natii1666]

Hej, byłam u psychiatry przepisała mi Asentrę po jednej tabletce rano i powiedziała, żebym zapisała się najlepiej na psychoterapię, tylko są długie terminy, a ja sobie już nie radzę. Cały czas mam głupie myśli, a jeszcze dużo życia powinno być przede mną. Już nie wiem co robić

[Agnek]

Hej
Pomogły Ci leki? Myślę, że psychoterapia to najlepsze wyjście. Leki pomagają zwalczyć objawy, a nie przyczynę i terapia naprawdę może pomóc. Mogę doradzić Ci jedynie nie zwracać uwagi na te myśli. Zaakceptuj fakt, że je masz. Nie walcz z nimi kiedy się pojawiają. Staraj zająć się czymś innym, poczytaj coś, porozmawiaj z kimś. Zobaczysz, że myśli odejdą tak szybko jak się pojawiły

[musicwoman1990]

Dokładnie,polecam dodatkowe zajęcia,wolontariat cokolwiek - wtedy po prostu nie myślisz zbyt dużo i nie przychodzą Ci te byle jakie czarne. Żyje z nerwicą i depresją i da się a to są najlepsze pomysły ))

[MeegZed]

Nie jestem fanka leków, ale przy nerwicy, albo początkowych stadiach nerwicy bardzo się przydają. Pozwalają się zdystansować i nabrać właściwej perspektywy. Idzie do psychologa albo psychiatry i opowiedz o swoich przeżyciach.

[Gruwer94]

Hej. Jestem tu nowa i zabardzo jeszcze nie ogarnęłam tego forum ale mam pytanie na temat leków uspokajajacych. Jestem kłębkiem nerwów codziennie jakiś stres teraz nagła przeprowadzka, kłótnie i rostanie z facetem, wypowiedzenie z pracy i muszę szukać nowej w nowym miejscu bo do byłej za daleko, ciągle jakieś pretensje, dziecko tez daje popalić a jestem samotnie wychowujaca matką, od jakiegoś czasu odczuwam klucie w klatce piersiowej, źle sypiam brałam jakieś bez recepty ale szczerze nic nie pomagało a chciałabym mieć chociaż jeden dzień takiego spokoju dodam że mam 23 lata. Czy lekarz by mi coś przepisał czy może jakieś inne sposoby na uspokojenie znacie ? Z góry dziękuję za odpowiedź

[Natii1666]

Hej, zażywam już od trzech tygodni lek Asentrę jedną tabletkę rano, może wewnętrznie jestem spokojniejsza, ale myśli mam cały czas. Tak samo rano wstaje i mam wrażenie, że mi się coś dzieje z sercem, że mam zawał i, że coś mi się stanie wychodząc z domu i już nie wrócę. Te myśli przeszkadzają mi w normalnym funkcjonowaniu. Na psychoterapię nie ma terminów, tylko prywatnie a wychodzi to dość drogo. Już nie wiem co mam robić, a mam w tym roku maturę, zamiasy uczyć się to po prostu boję się wrócić do domu, że będę sama i coś mi się stanie, a jak ktoś już wróci to jest późno i nie mam siły na naukę. Co robić?

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Napisane przez Natii1666

Hej, zażywam już od trzech tygodni lek Asentrę jedną tabletkę rano, może wewnętrznie jestem spokojniejsza, ale myśli mam cały czas. Tak samo rano wstaje i mam wrażenie, że mi się coś dzieje z sercem, że mam zawał i, że coś mi się stanie wychodząc z domu i już nie wrócę. Te myśli przeszkadzają mi w normalnym funkcjonowaniu. Na psychoterapię nie ma terminów, tylko prywatnie a wychodzi to dość drogo. Już nie wiem co mam robić, a mam w tym roku maturę, zamiasy uczyć się to po prostu boję się wrócić do domu, że będę sama i coś mi się stanie, a jak ktoś już wróci to jest późno i nie mam siły na naukę. Co robić?

Ile bierzesz asentry 50 mg czy 100 mg?

[Natii1666]

Asentra zażywam 50mg codziennie rano.

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Napisane przez Natii1666

Asentra zażywam 50mg codziennie rano.

Asentra to dobry lek ale moim zdaniem bierzesz za mala dawke skoro nadal sa leki one powinny powoli juz sie wyciszac albo poczekaj jeszcze tydzien.Czy masz na ten czas zapisane jakies leki wspomagajace typu xanax? Czasem zanim lek sie na dobre rozkreci psychiatra zapisuje takie leki zebys jakos przetrwac ten okres

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Natii1666]

Mam też przepisany najmniejszą dawkę Lorafenu. Ale nie brałam ani razu, bo lekarz powiedział że jest uzależniający. Mam krytyczne momenty kiedy powinnam go zażyć, ale jednak staram się tego nie robić. Mam tez Hydroxyzyne,ale ona usypia. poczekam jeszcze ten tydzień i zobaczę jak to będzie.

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Napisane przez Natii1666

Mam też przepisany najmniejszą dawkę Lorafenu. Ale nie brałam ani razu, bo lekarz powiedział że jest uzależniający. Mam krytyczne momenty kiedy powinnam go zażyć, ale jednak staram się tego nie robić. Mam tez Hydroxyzyne,ale ona usypia. poczekam jeszcze ten tydzień i zobaczę jak to będzie.

Doskonale cie rozumiem co przezywasz bo ja choruje na nerwice od 16 roku zycia wiec wiem co to lek, strach.Ja mialam jeszcze straszne objawy fizyczne. Tak leki typu xanax , lorafen uzalezniaja ale mi psychiatra powiedzial ze miesiac spokojnie mozna pobrac zeby nie katowac sie bo leki ssri rozkrecaja sie nawet do 6 tyg dlatego pisalam zeby poczekac. Ja 4 razy zmienialan leki i wkoncu mam dopasowane

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Natii1666]

A jak się teraz czujesz? Zazywasz dalej jakieś leki? Uważam, że ja mając teraz prawie 20 lat powinnam się cieszyć życiem i być szczęśliwą, mam chłopaka, przyjaciół, rodzinę na którą mogę liczyć, jednak choroba ma na mnie za duży wpływ, może z czasem nauczę się z tym żyć i będzie wszystko tak jak dawniej.

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Napisane przez Natii1666

A jak się teraz czujesz? Zazywasz dalej jakieś leki? Uważam, że ja mając teraz prawie 20 lat powinnam się cieszyć życiem i być szczęśliwą, mam chłopaka, przyjaciół, rodzinę na którą mogę liczyć, jednak choroba ma na mnie za duży wpływ, może z czasem nauczę się z tym żyć i będzie wszystko tak jak dawniej.

Dobrze się czuje. Mam jakieś tam pobolewania, drętwienia, problemy z oddychaniem, staram się olewać. Biorę leki też, ale nauczyłam się właśnie z tym żyć i Ty też musisz, bo inaczej będziesz cierpieć Wiesz ważna jest akceptacja, że jest się chorym i że nerwica gdzieś już w tle będzie z nami. Pomimo brania leków, czasem może złapać lęk, dlatego ważne żeby nie wpadać w panikę i dodatkowo się nie nakręcać tylko podchodzić spokojnie. U mnie akceptacja nastąpiła dopiero 2 lata temu kiedy sięgnęłam już dna z tą chorobą i stwierdziłam, że tak nie może być. A wcześniej usilnie nie wierzyłam psychiatrze i szukałam sobie ukrytej choroby fizycznej. Teraz jak mnie złapie lęk to nie wpadam już w panikę tylko staram się wyciszyć. Naprawdę lepiej mi się żyje.

https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=1162206&page=31 wejdź tutaj i poczytaj Nie jesteś sama !

[Natii1666]

Mam dokładnie to samo, szukam w sobie cały czas ukrytej choroby zwłaszcza jakiegoś raka czy zawału mam często napady lęku, ale wierzę, że wcześniej czy później to powinno przejść. Ciężko jest z tym normalnie funkcjonować. Też mam właśnie częste bóle w klatce piersiowej, wrażenie że mi brak powietrza i nie mogę oddychać. Dziękuję bardzo poczytam

[zanka205]

Polecam odwiedzić psychiatrę i psychologa. Leki faktycznie mogę na początku pomóc, bo wiem jak bywa ciężko wziąć się w garść. Jednak najbardziej polecam psychoterapię, która pomaga znaleźć przyczynę leków, sposoby, aby sobie radzić w trudnych chwilach. Nie ma czego sie bać, szkoda czasu i zdrowia na czekanie aż samo przejdzie, nerwica lubi nawracać, ja czasem przez rok czułam się rewelacyjnie, a tu nagle bum i znowu się pojawiała, zatruwając życie.

[BorderlineMary]

Leki dosyć długo się rozkrecaja i trzeba o tym pamiętać. Obserwuj też efekty jakie dają leki zapisane przez danego psychiatre - jeżeli przez kilka miesięcy nie zobaczysz żadnej poprawy to poszukaj innego lekarza. Ja dopiero za trzecim razem trafiłam na dobrą Panią doktor psychiatre,ktora postawiła diagnozę i widzę efekty leczenia a na terapię się zapisz nawet jak są długie terminy - czas szybko leci i w końcu się doczekasz ! powodzenia!

www.borderlinemary.blogspot.com
Blog o życiu z chorobą psychiczną afektywną dwubiegunową, zaburzeniem osobowości z pogranicza (borderline) i zaburzeniem odżywiania.

[Natii1666]

Do psychologa chodzę ale prywatnie więc rzadko. Nie wiem skąd u mnie myśli, że umieram, ale to jest bardzo męczące, potrafią złapać w najmniej odpowiednim momencie, a chciałabym żyć tak jak kiedyś

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Napisane przez Natii1666

Do psychologa chodzę ale prywatnie więc rzadko. Nie wiem skąd u mnie myśli, że umieram, ale to jest bardzo męczące, potrafią złapać w najmniej odpowiednim momencie, a chciałabym żyć tak jak kiedyś

Ja chyba już byłam u wszystkich specjalistów szukając sobie choroby. Niestety tak jest z nerwicą, że łapie zupełnie w nieoczekiwanych w chwilach np w okresie bezstresowym, spokoju. Nie masz innego wyjścia jak nauczyć się z tym żyć - poznać tą chorobę, poczytać o niej, porozmawiać z ludźmi, którzy też to przeżywają, na pewno w jakiś sposób ci to pomoże, bo nie jesteś sama

[Natii1666]

Tak samo byłam u większości lekarzy już i nie wiem co robić. :/ może w końcu uda mi się Chociaż trochę to zwalczyć i będzie mi się lepiej żyło.

[renia0809]

[1=ad661336dba67467d5566b7 c0c939a9c82ec46ac_5f7e487 29cea2;80545501]Ja chyba już byłam u wszystkich specjalistów szukając sobie choroby. Niestety tak jest z nerwicą, że łapie zupełnie w nieoczekiwanych w chwilach np w okresie bezstresowym, spokoju. Nie masz innego wyjścia jak nauczyć się z tym żyć - poznać tą chorobę, poczytać o niej, porozmawiać z ludźmi, którzy też to przeżywają, na pewno w jakiś sposób ci to pomoże, bo nie jesteś sama [/QUOTE]

Święte słowa - poczytaj o tym, oswój to, zobacz ile osób się z tym boryka. Osobiście polecam blog http://ilemnietoja.pl. Również mnie to dotyka, w różnym nasileniu. Wcześniej dosłownie biegałam od lekarza do lekarza z różnymi przypadłościami, które na poczekaniu wynajdowałam. A uwierz, że jestem bardzo kreatywna pod tym względem . Teraz umiem już opanować w sobie uczucie natychmiastowej chęci zbadania się. Mam świadomość, że jestem jaka jestem i walczę z tym. Staram się to skontrolować, choć oczywiście czasem nogi mi nagle miękną w ataku paniki gdy znów coś "wynajdę". Staram się wtedy uspokoić i broń Boże i napiszę to wielkimi literami : NIE SZUKAJ DIAGNOZY W INTERNECIE. Tam zawsze, ale to zawsze znajdziesz raka. Nawet na ból głowy, gardła itp. Nie rób tego, nie googluj, bo to wykańcza i nakręca. Na mnie osobiście negatywnie działają wszelkie informacje o pogrzebach, ciężkich chorobach, programy TV na ten temat, czego się da w tym wydaniu - unikam. Potwierdzam też u siebie - czas wolny, bezczynność, gdy jest "za dobrze" - to doskonała chwila, by znaleźć u siebie chorobę. Sama w swoim otoczeniu mam trzy osoby, które mają z tym problem, w tym jedna ogromny, nie ma tygodnia, by nie gnała z czymś innym do lekarza, nie robiła badań krwi. Duże wsparcie to rodzina, przyjaciele, którzy wiedzą, że "tak mam". Czasem potrzebny jest ktoś, poza mną samą, by mi o tym przypomniał.