Związek z chłopakiem ze wsi/rolnikiem

[Manequinnsuicides]

Hej babeczki,


kilka miesięcy temu poznałam fajnego chłopaka przez aplikację randkową - w momencie gdy byłam zmęczona samotnością i bardzo bolesnym poprzednim rozstaniem. P. jest zupełnie inny niż mój były - może nie budzi tak gwałtownych emocji, ale jest skromny, poważny, opiekuńczy - dobry materiał by myśleć o czymś poważniejszym. Stopniowo obydwoje bardzo zaangażowaliśmy się w tę znajomość, weszliśmy w związek. Ostatnio jednak po wizycie u jego rodziny ogarnęły mnie wątpliwości.

P. przedstawił mi się jako "zootechnik". Później przyznał, że studiował zootechnikę, choć nie ukończył i pracuje w pokrewnym zawodzie. Po czasie natomiast okazało się, że jest po prostu rolnikiem w gospodarstwie rodziców. Mnie to nie przeszkadza, nigdy nie miałam takie wyobrażenia, że wieś to smród, bród i ubóstwo, wiem że rolnicy dostają dotację, mają kasę, markowe ubrania, mogą być przedsiębiorczy i wykształceni.

Z tym jego gospodarstwem związane są jednak pewne kwestie, które mocno studzą mój zapał:
- on nie wyobraża sobie przeprowadzić się do miasta, upiera się że po ślubie chce żebym zamieszkała w jego wsi, z jego rodzicami, po których przemie gospodarke;
- on opowiadał mi rózne swoje pomysły na to gospodarstwo: że może nie będzie kontynuował działalności rodziców, tylko urządzi na części ziemi agroturystyke (blisko miały być ładne stawy), może zamiast krów będzie hodował daniele) - później się okazało że to raczej marzenia mające niewiele wspólnego z rzeczywistością, np. stawy są oddalone ładnych kilka kilometrów od gospodarstwa, raczej mało kto chciałby tu przyjechać ze względu na nie;
- z jednej strony to nie jest tak, że absolutnie nie wyobrażam sobie wyprowadzki z Warszawy, wiadomo w życiu trzeba być elastycznym, ale w okolicy tej jego wsi naprawdę nic nie ma, owszem można dojeżdżać do miasta, ale to czas i koszty, a najbliższe miasto to Opoczno, w którym perspektywy na pracę też chyba nie są jakieś za☠☠☠iste..
- chyba najbardziej przygnębiła mnie "wizja lokalna" i rozmowa z jego rodzicami. Oni mają b. sprecyzowane wyobrażenie na temat roli kobiety w rodzinie. Chwalili synka, że "pracowity, skromny, nie wymagałby od kobiety pracy w oborze, NO MOŻE mogłaby cielaczki nakarmić, krowy wydoić, a tak to niech obiad będzie podany dom ogarnięty przez kobiete..."
- studiowałam za granicą, tak nie całkiem udało mi się zrealizować plany związane z karierą, ale nie chciałabym całkiem z nich rezygnować.

Widzę że P. bardzo na mnie zależy, cieszę się wreszcie mam kogoś, w kim mam oparcie, ale nie wiem, jak podejść do tej kwestii planowania wspólnego życia.

[PumpkinEyes]

Miłość to nie wszystko, zbieżny styl życia i cele są na dłuższą metę ważniejsze. Jeżeli nie chcesz mieszkać na wsi na kupie z jego rodziną, prawdopodobnie musieć zrezygnować z części albo większości swoich ambicji i kariery to nie zostaje ci nic innego jak to zakończyć.

A jakie twój facet ma wyobrażenia na temat roli kobiety? Jaki ma światopogląd? Bo to że jest opiekuńczy to w sumie żaden "selling point". Dużo ludzi jest opiekuńczych i troskliwych wobec partnerów. Poza tym nie masz pewności, że to będzie trwało wiecznie, bo część osób zmienia oblicze jak już sobie przyklepią wybrankę - jest od nich zależna finansowo albo odejście jest utrudnione małymi dziećmi.

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Ojej, dla mnie jedno wielkie NIE. Mieszkanie z rodzicami, uwiązanie do jednego miejsca na całe życie. Ty byś była skazana na dojazdy, a jak pojawią się dzieci, to jeszcze ktoś im będzie musiał przez około 18 lat robić za szofera zapewne. Jeszcze jego rodzice już wychodzą z takimi tekstami. No cóż.. w moim najbliższym otoczeniu ktoś zdecydował się na taką przeprowadzkę i jak słucham o tym, co się dzieje i jak to wygląda, to mam ciary. Ale zdjęcia na insta ładne, bo cisza i spokój

[Gwiazdeczka223]

Jestem na nie.

Przede wszystkim z Twojej strony żadnej wielkiej miłości tu nie widzę - sam sposób w jaki go opisujesz na początku nie wygląda na opis zakochanej kobiety.

Poza tym jeśli Ty od zawsze mieszkasz w mieście i przede wszystkim chcesz dalej mieszkać w mieście to macie ogromny konflikt ! On prawdopodobnie jest przesiąknięty poglądami swoich rodziców, świadczy o tym fakt że nie ma tu od początku żadnego pola do kompromisu albo wspólnej decyzji - Ty masz się przeprowadzić na wieś i koniec. Nie obchodzi go czy będziesz tu szczęśliwa, czy będziesz miała pracę. Zapytaj go o to, bo podejrzewam że oczekuje że będziesz ogarniać dom i gospodarstwo i to będzie Twoje podstawowe zadanie.

Mam rodzinę ze wsi, i mimo że dziadków bardzo kocham to jest to totalnie inny świat- facet jest panem i władcą a baba do garów. Mój dziadek nawet herbaty sobie sam nie zrobi jeśli w kuchni jest jakaś kobieta. Mój tata też na początku jak się przeprowadził do miasta wykazywał takie skłonności mimo że wyprowadził się z domu w wieku 15 lat.

To nie wyjdzie, ja bym od razu dała sobie spokój.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

Zapytaj się ile ma hektarów. To nie złośliwość, bo zaraz okaże się, że to mały rolnik i w przypadku braku dotacji będzie bieda.

Jestem na nie, chociaż mam męża "ze wsi". Tylko mój mąż nigdy nie zakładał tylko jednej wizji jaką jest gospodarstwo. Z biegiem czasu lepiej nam w mieście i tam zostaliśmy.

Gospodarstwo z zwierzętami to bardzo ciężko kawałek chleba od którego wolnego nie weźmiesz. Plus teściowie obok, tradycyjny podział ról. Wiejska mentalność w znaczeniu " co sąsiad robi" nadal w wielu miejscach ma się niestety dobrze.

Z tym nie oczekiwaniem pracy na roli to średnio wierzę. Po prostu nie znam osób żyjących z gospodarstwa, gdzie kobiety nie pracują ( zbiory, pomoc przy załadunku, karmienie zwierząt itp). I to kobiety pracujące zawodowo, bo trzeba zrobić, a jedna osoba ( mąż) nie daje rady.

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

nie nie nie

ok chlopak Ci sie podoba, ale nie pasujecie do siebie
Milosc to jedno, a Wy macie inne wartosci i cele w zyciu, inne plany na przyszlosc i nie bedziecie razem szczesliwi na dluzsza mete

[DrDoom]

Napisane przez Gwiazdeczka223

Jestem na nie.

Przede wszystkim z Twojej strony żadnej wielkiej miłości tu nie widzę - sam sposób w jaki go opisujesz na początku nie wygląda na opis zakochanej kobiety.

Poza tym jeśli Ty od zawsze mieszkasz w mieście i przede wszystkim chcesz dalej mieszkać w mieście to macie ogromny konflikt ! On prawdopodobnie jest przesiąknięty poglądami swoich rodziców, świadczy o tym fakt że nie ma tu od początku żadnego pola do kompromisu albo wspólnej decyzji - Ty masz się przeprowadzić na wieś i koniec. Nie obchodzi go czy będziesz tu szczęśliwa, czy będziesz miała pracę. Zapytaj go o to, bo podejrzewam że oczekuje że będziesz ogarniać dom i gospodarstwo i to będzie Twoje podstawowe zadanie.

Mam rodzinę ze wsi, i mimo że dziadków bardzo kocham to jest to totalnie inny świat- facet jest panem i władcą a baba do garów. Mój dziadek nawet herbaty sobie sam nie zrobi jeśli w kuchni jest jakaś kobieta. Mój tata też na początku jak się przeprowadził do miasta wykazywał takie skłonności mimo że wyprowadził się z domu w wieku 15 lat.

To nie wyjdzie, ja bym od razu dała sobie spokój.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Coś w tym jest, bardziej wygląda na bezpieczną przystań po nieudanym związku niż "zakochanie".
A chłop jak chłop, na roli też ktoś musi pracować, taką ma wizję na życie, albo w to wchodzisz albo nie, Twoja decyzja, co Ci ludzie z miasta mają doradzać w kwestii stylu życia który jest sprawą indywidualną.
Osobiście też bym nie potrafił, ale wiele osób tak robi i jest szczęśliwych, więc nie mi oceniać.

[Ellen_Ripley]

Kontynuowanie tego nie ms sensu. Ty się u jego boku (i jego rodziców), w tym miejscu nie widzisz. Zresztą, podejrzewam, że jego rodzina szybko by Cię skreśliła i przekonała faceta, że to nie to. Bo to nie to i nie ma się co czarować. Zauroczenie mu przejdzie, to sam to zrozumie. Na roli romantyzm szybko mija. Trzeba mieć wspólną wizję, kochać tego typu życie.

[morning_coffee]

Nie powinnaś poddawać się niczyjej presji. Wiejskie życie i pracę na roli trzeba po prostu czuć i lubić. Jeśli nie widzisz siebie jako kury domowej na gospodarstwie (a z Twojego opisu wynika, że jak nic tak byś skończyła), to w to nie wchodź. Masz prawo chcieć żyć i pracować w mieście i nie ma w tym nic złego.

Wysłane z mojego SM-A536B przy użyciu Tapatalka

[Silje_]

O nie, nie, uciekałabym. Wprawdzie lubię mieszkanie na wsi, ale nie takiej z gospodarstwem w pakiecie. Mnie by przeraziły te oczekiwania rodziców faceta, że "cielaczki" masz ogarnąć czy krowy wydoić. No na pewno nie.

[skara]

Ja też jestem na nie. To byłby zwrot o 180 stopni, a wcale tego nie planowałaś i o tym nie marzyłaś. Mieszkasz w mieście, a masz się wyprowadzić na wieś, gdzie nawet miasteczka blisko nie ma. Wszędzie daleko, perspektywy zawodowo- kulturalne żadne. Tylko byś zaprzepaściła dotychczasowe osiągnięcia. A facet może i miły, ale miłych wielu jest na świecie, a Ty na zakochaną po uszy nie wyglądasz.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[pixelova]

Oczekujesz czegoś innego od życia i to jest w porządku. Nie zmuszaj się do relacji. Może być fajnym kolegą.

[Aelora]

Też nie rozwijałabym dalej tej relacji. Już teraz rodzice i chłopak wspominają o konieczności pracy, a w przyszłości jeśli zostaniesz z partnerem mogą Ci też patrzeć na ręce ile pomagasz w gospodarstwie, czy nie za mało itp. Do tego w okolicy może być ciężko o sensowną pracę, a przecież będzie gospodarstwo do zajęcia się nim. Plus mentalność i częsty problem, że każdy każdego zna, wszyscy wiedzą o sobie wiele rzeczy, niektórzy są nietykalni.
Swoją drogą to podobno spory problem społeczny że na wsiach zostaje dużo kawalerów bo kobiety opuszczają takie małe miejscowości a mężczyźni będą dziedziczyć gospodarstwo ale w ich okolicy zabrakło potencjalnych partnerek.

[wlosomaniaczkaaa]

Wykształcona dziewczyna z Warszawy rozważa przeprowadzkę na totalne zadupie by poić cielaki pod okiem konserwatywnych teściów. Toż to brzmi jak scenariusz komedii, albo raczej dramatu.

Lata temu ktoś tu wrzucił link do innego forum identycznej historii. Dziewczyna wiele lat opisywała swoje życie. Była masakrycznie nieszczęśliwa. Daj sobie z tym spokój.

[road_rage]

Co się przejmujesz wyobrażeniami jego rodziców na temat roli kobiety? Lepiej się dowiedz jakie są jego wyobrażenia.

[Manequinnsuicides]

Ech... mam wrażenie że z P. jest tak, że nasza teraźniejszość gdy przyjeżdża do Warszawy do mnie jest cudowna, chodzimy do kina, na spacery do knajpek obydwoje lubimy ciężkie brzmienia - interesują nas te same koncerty. Mieliśmy kilka razy drobne sprzeczki (1. gdy wybiłam mu z głowy głosowanie na konfederacje 2. gdy ochrzaniłam go mocno że mówi że szwagierka pomaga jego bratu przy dziecku - powiedziałam że to dziecko jego brata i on przy nim nie pomaga, to tak samo jego obowiązek 3. w czasie zakupów, ale nic poważnego.

Natomiast co mnie zmartwi to zupełnie inna wizja przyszłości i fakt, że przy rodzicach zachowywał się inaczej niż gdy byliśmy sami. Gdy powiedziałam coś o swojej diecie to przyznał matce racje że wydziwiam, ironicznie komentował przy niej moje hobby (zumba), gdy rozmowa zeszła na to, jak spędza wolny czas na wsi - "on nie potrzebuje wysnobowanych rozrywek" jak kino czy teatr chociaż w Warszawie było normalne, że chodziliśmy. Niby takie szczegóły, ale pokazał nieco inne oblicze.

[skara]

Napisane przez Manequinnsuicides

Ech... mam wrażenie że z P. jest tak, że nasza teraźniejszość gdy przyjeżdża do Warszawy do mnie jest cudowna, chodzimy do kina, na spacery do knajpek obydwoje lubimy ciężkie brzmienia - Mieliśmy kilka razy drobne sprzeczki (1. gdy wybiłam mu z głowy głosowanie na konfederacje 2. gdy ochrzaniłam go mocno że mówi że szwagierka pomaga jego bratu przy dziecku - powiedziałam że to dziecko jego brata i on przy nim nie pomaga, to tak samo jego obowiązek 3. w czasie zakupów), ale nic poważnego)

Natomiast co mnie zmartwi to zupełnie inna wizja przyszłości i fakt, że przy rodzicach zachowywał się inaczej niż gdy byliśmy sami. Gdy powiedziałam coś o swojej diecie to przyznał matce racje że wydziwiam, ironicznie komentował przy niej moje hobby (zumba), gdy rozmowa zeszła na to, jak spędza wolny czas na wsi - "on nie potrzebuje wysnobowanych rozrywek" jak kino czy teatr chociaż w Warszawie było normalne, że chodziliśmy. Niby takie szczegóły, ale pokazał nieco inne oblicze.

Przecież wiesz dokładnie co masz zrobić. On się przed Tobą nie kryje.
A fanów Behemota czy Dimu Borgir poszukaj raczej na koncertach.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

Napisane przez Manequinnsuicides

Ech... mam wrażenie że z P. jest tak, że nasza teraźniejszość gdy przyjeżdża do Warszawy do mnie jest cudowna, chodzimy do kina, na spacery do knajpek obydwoje lubimy ciężkie brzmienia - interesują nas te same koncerty. Mieliśmy kilka razy drobne sprzeczki (1. gdy wybiłam mu z głowy głosowanie na konfederacje 2. gdy ochrzaniłam go mocno że mówi że szwagierka pomaga jego bratu przy dziecku - powiedziałam że to dziecko jego brata i on przy nim nie pomaga, to tak samo jego obowiązek 3. w czasie zakupów, ale nic poważnego.

Natomiast co mnie zmartwi to zupełnie inna wizja przyszłości i fakt, że przy rodzicach zachowywał się inaczej niż gdy byliśmy sami. Gdy powiedziałam coś o swojej diecie to przyznał matce racje że wydziwiam, ironicznie komentował przy niej moje hobby (zumba), gdy rozmowa zeszła na to, jak spędza wolny czas na wsi - "on nie potrzebuje wysnobowanych rozrywek" jak kino czy teatr chociaż w Warszawie było normalne, że chodziliśmy. Niby takie szczegóły, ale pokazał nieco inne oblicze.

I uważasz, że skoro on nagle przy rodzicach jest inny to po ślubie pozostanie taki jakim jest u Ciebie w mieście? I sam fakt, że chciał głosować na konferencję i " pomaganie " mężczyzny przy własnym dziecku mówi baaaardzo dużo.

Jesteś autorko idealnym przykładem, że facet od początku przejawia dane cechy charakteru, partnerka je ignoruje, a potem szok i zdziwienie.

[PumpkinEyes]

Mam dziwne wrażenie, że to trollowy wątek i pisany przez tą samą osobę co 'Problem z mężem'...

ale jeśli nie, to wiedz autorko, że przy rodzicach masz jego prawdziwą wersję, a nie wtedy gdy randkujecie i spijacie sobie z dziubków. Poza tym wątpię, żebyś coś mu faktycznie wybiła z głowy, nawet jak ci przytaknął w danej sytuacji. Ciężko zmienić mentalność dorosłego człowieka.

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

Napisane przez Manequinnsuicides

głosowanie na konfederacje

Dla mnie ten pomysł byłby powodem do natychmiastowego zerwania a nie drobnej sprzeczki. Nie wyobrażam sobie budować życia z kimś o takich poglądach

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_64582d7210082]

Napisane przez Manequinnsuicides

Natomiast co mnie zmartwi to zupełnie inna wizja przyszłości i fakt, że przy rodzicach zachowywał się inaczej niż gdy byliśmy sami. Gdy powiedziałam coś o swojej diecie to przyznał matce racje że wydziwiam, ironicznie komentował przy niej moje hobby (zumba), gdy rozmowa zeszła na to, jak spędza wolny czas na wsi - "on nie potrzebuje wysnobowanych rozrywek" jak kino czy teatr chociaż w Warszawie było normalne, że chodziliśmy. Niby takie szczegóły, ale pokazał nieco inne oblicze.

Najgorzej. Nawet gdyby nie mieszkał na wsi i związek z nim nie oznaczałby dla Ciebie konieczności wywrócenia własnego życia do góry nogami i poświęcenia się, to takie zachowanie byłoby ogromnie alarmujące. Nie może być tak, że facet przy Tobie jest ideałem, czułym i kulturalnym chłopakiem, a przy rodzinie/kolegach pokazuje zupełnie inną twarz: zmienia poglądy, krytykuje Cię, nagle deklaruje, że ma inne zainteresowania itp. itd.
Zdecydowanie porozmawiałabym z nim o takim zachowaniu i powiedziała, że mam wątpliwości, czy mu dalej ufać, bo nie wiem, jaki tak naprawdę jest, skoro raz mówi jedno, raz drugie.

Natomiast nie wiem, czy jest sens, żebyś przeprowadzała z nim takie rozmowy, skoro i tak nie pasujecie do siebie stylem życia... Życie na wsi i prowadzenie gospodarstwa to tak fundamentalna zmiana, wiąże się z tak ogromnym trudem, że nie wiem, czy na pewno tego chcesz. Z tego, co piszesz, wynika, że chyba nie miałaś w bliskiej rodzinie rolników i nie do końca wiesz, z czym to się wiąże... Oczywiście, że teraz są dotacje, wyspecjalizowane maszyny i urządzenia, agroturystyka też jest ciekawym pomysłem, ale tak czy owak życie na wsi to jest kolosalna zmiana. W mojej rodzinie wszyscy, którzy mieli perspektywę życia na wsi, uciekli do miast. Nikt nie żałuje i każdy jest wdzięczny mogąc pracować choćby w Żabce czy innej Biedronce niż harować na wsi... A Ty masz studia, w dodatku zagraniczne...

[wlosomaniaczkaaa]

Napisane przez PumpkinEyes

Mam dziwne wrażenie, że to trollowy wątek i pisany przez tą samą osobę co 'Problem z mężem'...
.

Ja też. Co post, to coraz większa porażka, a ona biedna nie wie co robić. Nic tylko dzieci z takim produkować.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Manequinnsuicides

Ech... mam wrażenie że z P. jest tak, że nasza teraźniejszość gdy przyjeżdża do Warszawy do mnie jest cudowna, chodzimy do kina, na spacery do knajpek obydwoje lubimy ciężkie brzmienia - interesują nas te same koncerty. Mieliśmy kilka razy drobne sprzeczki (1. gdy wybiłam mu z głowy głosowanie na konfederacje 2. gdy ochrzaniłam go mocno że mówi że szwagierka pomaga jego bratu przy dziecku - powiedziałam że to dziecko jego brata i on przy nim nie pomaga, to tak samo jego obowiązek 3. w czasie zakupów, ale nic poważnego.

Natomiast co mnie zmartwi to zupełnie inna wizja przyszłości i fakt, że przy rodzicach zachowywał się inaczej niż gdy byliśmy sami. Gdy powiedziałam coś o swojej diecie to przyznał matce racje że wydziwiam, ironicznie komentował przy niej moje hobby (zumba), gdy rozmowa zeszła na to, jak spędza wolny czas na wsi - "on nie potrzebuje wysnobowanych rozrywek" jak kino czy teatr chociaż w Warszawie było normalne, że chodziliśmy. Niby takie szczegóły, ale pokazał nieco inne oblicze.

Jego zachowanie przy rodzicach to Wasza przyszłość. Nie sugeruj się randkami. Gospodarstwo = nie ruszasz za bardzo 4 liter nigdzie. On teraz jeszcze nie ma źle, bo rodzice są na chodzie. Jak to przejdzie na niego, to zapomnij o koncertach i lataniu po kawiarniach. Dla tych ludzi będziesz tylko i wyłącznie "wydziwiającą" księżniczka z Warszawy. Co to życia i pracy nie zna. I facet w końcu również zacznie tak na Ciebie patrzeć. I nie nabieraj się na żadne "pracuje w mieście, nie musi robić w gospodarstwie". Na wsi niea czegoś takiego, że w ogóle ręką nie ruszysz. Prace typu sprzątanie podwórka są traktowane jak relaks, nic takiego. I takie rzeczy chcąc nie chcąc będziesz musiała robić.

Nie wiem zresztą serio nad czym Ty się zastanawiasz. Masz wszystko czarno na białym.

---------- Dopisano o 13:03 ---------- Poprzedni post napisano o 13:02 ----------

Napisane przez wlosomaniaczkaaa

Ja też. Co post, to coraz większa porażka, a ona biedna nie wie co robić. Nic tylko dzieci z takim produkować.

Również wydaje mi się, że troll. Ta wstawka o konfederacji. Albo serio ktoś się minął z rozumem i aż tak życia nie zna.

[Manequinnsuicides]

Dziewczyny, nie zrozumcie mnie źle. Ja nigdzie nie pisałam, że rzucam wszystko i wyjeżdżam do niego na wieś. My jesteśmy na etapie poznawania się. Nie chcę jeszcze skreślać wartościowego chłopaka, ale też jeszcze nie zamierzam zgadzać się na ślub dzieci wywrócenie życia do góry nogami. Kurde, najlepiej by było jakby się udało go przekonać do zamieszkania w mieście :/

Oczywiście, gdyby facet był oszołomem, miał poglądy ksenofobiczne, antykobiece jak Bosak czy Mentzen na pewno nie bylibyśmy razem. On raz powiedział po prostu że może zagłosuje na Konfederacje bo mu sie podobało coś co Dziambor mówił o gospodarce ale po kłótni i pokazaniu mu postulatów konfederacji on stwierdził że wcale tego nie popiera. Na co dzień mówi że wszyscy politycy kradną dlatego dawno nie był głosować. Po tej kłótni o dzieciach powiedział, że czepiam sie słówek, a on chciałby sie zajmować dzieckiem, zwłaszcza marzy żeby mieć syna i spędzać z nim czas.

Przy matce to nie była drastyczna zmiana w zachowaniu, w sumie nie zachowywał się przy niej chamsko wobec mnie, ale pozwolił sobie na takie lekkie ironizowanie (na temat mojej diety - zrezygnowałam z mięsa, ograniczam nabiał) i zumby. No i o tych rozrywkach mówił że jemu snobowanie się nie jest potrzebne - to było dziwne.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Manequinnsuicides

Dziewczyny, nie zrozumcie mnie źle. Ja nigdzie nie pisałam, że rzucam wszystko i wyjeżdżam do niego na wieś. My jesteśmy na etapie poznawania się. Nie chcę jeszcze skreślać wartościowego chłopaka, ale też jeszcze nie zamierzam zgadzać się na ślub dzieci wywrócenie życia do góry nogami. Kurde, najlepiej by było jakby się udało go przekonać do zamieszkania w mieście :/

Oczywiście, gdyby facet był oszołomem, miał poglądy ksenofobiczne, antykobiece jak Bosak czy Mentzen na pewno nie bylibyśmy razem. On raz powiedział po prostu że może zagłosuje na Konfederacje bo mu sie podobało coś co Dziambor mówił o gospodarce ale po kłótni i pokazaniu mu postulatów konfederacji on stwierdził że wcale tego nie popiera. Na co dzień mówi że wszyscy politycy kradną dlatego dawno nie był głosować. Po tej kłótni o dzieciach powiedział, że czepiam sie słówek, a on chciałby sie zajmować dzieckiem, zwłaszcza marzy żeby mieć syna i spędzać z nim czas.

Przy matce to nie była drastyczna zmiana w zachowaniu, w sumie nie zachowywał się przy niej chamsko wobec mnie, ale pozwolił sobie na takie lekkie ironizowanie (na temat mojej diety - zrezygnowałam z mięsa, ograniczam nabiał) i zumby. No i o tych rozrywkach mówił że jemu snobowanie się nie jest potrzebne - to było dziwne.

kobieto masz 35lat a rozkminy i tlumaczenia swoego misia jak jakas 16tka
to nie jest juz twoj pierwszy watek na forum i po nich widac ze masz tendencje zbytniego napalania sie na zwiazek z byle kim byle byl
z tym facetem jest ci nie po drodze,wymixuj sie z tego zanim zrobisz taka sama glupote jak ostatnim razem(stawianie wszystkiego na jedna karte)

[Manequinnsuicides]

[1=26cabbdd88f595c38f9b7f8 139ef1472f28f75bc_65628a8 226dae;89544092]Zapytaj się ile ma hektarów. To nie złośliwość, bo zaraz okaże się, że to mały rolnik i w przypadku braku dotacji będzie bieda.

Jestem na nie, chociaż mam męża "ze wsi". Tylko mój mąż nigdy nie zakładał tylko jednej wizji jaką jest gospodarstwo. Z biegiem czasu lepiej nam w mieście i tam zostaliśmy.

Gospodarstwo z zwierzętami to bardzo ciężko kawałek chleba od którego wolnego nie weźmiesz. Plus teściowie obok, tradycyjny podział ról. Wiejska mentalność w znaczeniu " co sąsiad robi" nadal w wielu miejscach ma się niestety dobrze.

Z tym nie oczekiwaniem pracy na roli to średnio wierzę. Po prostu nie znam osób żyjących z gospodarstwa, gdzie kobiety nie pracują ( zbiory, pomoc przy załadunku, karmienie zwierząt itp). I to kobiety pracujące zawodowo, bo trzeba zrobić, a jedna osoba ( mąż) nie daje rady.[/QUOTE]

Wiem że mówił o 28 ha tylko jest też wydzielona część brata i bratowej ale nie zrozumiałam czy to 28 to już z ich częścią czy bez. Ja się na pewno w "pomaganiu przy cielaczkach" nie widze. Może jakby faktycznie jakiś biznes na wsi założył typu agroturystyka, ale obawiam się że to mrzonki.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Taranka]

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89544072]Ojej, dla mnie jedno wielkie NIE. Mieszkanie z rodzicami, uwiązanie do jednego miejsca na całe życie. Ty byś była skazana na dojazdy, a jak pojawią się dzieci, to jeszcze ktoś im będzie musiał przez około 18 lat robić za szofera zapewne. Jeszcze jego rodzice już wychodzą z takimi tekstami. No cóż.. w moim najbliższym otoczeniu ktoś zdecydował się na taką przeprowadzkę i jak słucham o tym, co się dzieje i jak to wygląda, to mam ciary. Ale zdjęcia na insta ładne, bo cisza i spokój [/QUOTE]

Myślę dokładnie tak samo

Napisane przez Gwiazdeczka223

Jestem na nie.

Przede wszystkim z Twojej strony żadnej wielkiej miłości tu nie widzę - sam sposób w jaki go opisujesz na początku nie wygląda na opis zakochanej kobiety.

Bardo trafne spostrzeżenie.


A teraz jeszcze doczytałam, że konfiarz, więc już w ogóle

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Cytokina]

Napisane przez Manequinnsuicides

Dziewczyny, nie zrozumcie mnie źle. Ja nigdzie nie pisałam, że rzucam wszystko i wyjeżdżam do niego na wieś. My jesteśmy na etapie poznawania się. Nie chcę jeszcze skreślać wartościowego chłopaka, ale też jeszcze nie zamierzam zgadzać się na ślub dzieci wywrócenie życia do góry nogami. Kurde, najlepiej by było jakby się udało go przekonać do zamieszkania w mieście :/

Taki wartościowy, że okłamał cię na temat wykształcenia i pracy, gdzie to są jedne z najbardziej podstawowych informacji o sobie. Wstydził się? Czy raczej chciał cię "troszkę" oszukać żebyś nie darowała sobie znajomości na początkowym etapie? A tak mógł bajerować cie dalej. Po akcji ukrywania, że jest rolnikiem i pracuje na gospodarce nie miałabym do niego i tego co mówi zbyt dużego zaufania. Według mnie to duża czerwona flaga na samym początku związku.
A rozwijanie relacji z nadzieją, że on się zmieni nie ma najmniejszego sensu.

Napisane przez Manequinnsuicides

Przy matce to nie była drastyczna zmiana w zachowaniu, w sumie nie zachowywał się przy niej chamsko wobec mnie, ale pozwolił sobie na takie lekkie ironizowanie (na temat mojej diety - zrezygnowałam z mięsa, ograniczam nabiał) i zumby. No i o tych rozrywkach mówił że jemu snobowanie się nie jest potrzebne - to było dziwne.

Czyli znacie się ledwie kilka miesięcy, ledwo co poznałaś jego rodziców, a on już w ich towarzystwie tobie umniejszał, ironizował. No to wyobraż sobie jego podejście do ciebie jak będziesz już "swoja", urobiona i nie trzeba będzie udawać i się kryć.