Strasznie upierdliwa samotność

[manonnie]

Cześć, melduje się. Dalej samotnie....

Tinder - niestety, jak jestem w Krakowie/Warszawie/Poznaniu i sobie z ciekawości przeglądam, to faktycznie sporo jest facetów z sensownym opisem, całkiem niezła aparycja. Niestety, u mnie tragedia. Faceci z opisami typu "normalny chłopak, a nie jakieś rurki", "jak jesteś księżniczka to w lewo", "paniusiom szukającym nie wiadomo czego dziekuję" plus cała masa antyszczepionkowców, nacjonalistów i innych światopoglądowo odległych mi gosci.
Liczba opisów, które warto przeczytać i sie człowiekiem zainteresować minimalna. I nie mówie tu o jakichść porywajacych elaboratach wcale, obnizyłam oczekiwania znacząco
Na zdjęciach też bieda - albo zdjęcia samochodów, albo dowolnej czesci ciała, albo jakieś sciągnięte z neta, albo chłop z puszka piwa, faceci głównie niezadbani, mnóstwo fot z lusterka, gdzie w tle widać nieposprzatany kibel... No kurde, szanujmy się.


Wychodzenie do ludzi tez u mnie kuleje. Nie mam z kim, więc nie wychodzę. Nie mam ochoty na samotne siedzenie w knjpie albo kinie. Chciałam pojechac na narty - biegowe, zjazdowe, sanki, cokolwiek. No autentycznie nie ma z kim. Przecież jak sama pojadę, to nie będę podchodzić do par i rodzin z dziecmi i zagadywać w celach rozszerzenia kręgu znajomych.

Jak wychodzić do ludzi, którzy zostana w zyciu na dłużej? Fajna rada, tylko jak to praktycznie wykonać?

[ParasolkaMaryPoppins]

U mnie na chwilę obecną życie towarzyskie jest mocno prowizoryczne. Na studiach średnia wieku to 20-25, więc mam wąski zakres wspólnych tematów. Wyprowadziłam się do innego miasta, ale tutaj ciężko nawiązać nowe relacje. Pandemia mnie wyalienowała. Raz mi samotność odpowiada, a czasami bardzo doskwiera.

Chciałabym się wreszcie zakochać.

Próbowałam randkowania na portalach dla katolików, ale panowie szybko rezygnują, gdy odległość jest za duża, ale robią casting, co mnie średnio cieszy.

[pustkaaa]

Jeżeli interesuje cię sport to lrzecież na fb są grupy. Mój ex tak robił jak w gory jeździł. Ludzie różni, ale myślę że jakościowo lepsi niż większość na portalach, bo naprawdę też się czasami zastanawiam czy gościu kogoś szuka czy z racji samego istnienia nalezy mu się miss

[tinque]

Napisane przez ParasolkaMaryPoppins

U mnie na chwilę obecną życie towarzyskie jest mocno prowizoryczne. Na studiach średnia wieku to 20-25, więc mam wąski zakres wspólnych tematów. Wyprowadziłam się do innego miasta, ale tutaj ciężko nawiązać nowe relacje. Pandemia mnie wyalienowała. Raz mi samotność odpowiada, a czasami bardzo doskwiera.

Chciałabym się wreszcie zakochać.

Próbowałam randkowania na portalach dla katolików, ale panowie szybko rezygnują, gdy odległość jest za duża, ale robią casting, co mnie średnio cieszy.

Mam tak samo, po studiach większość znajomości się rozeszła, potem wszedł covid i praca zdalna. Gdzie nie pójdę widzę same szczęśliwe pary, grupki znajomych, a ja nawet nie mam z kim pójść na kawę czy ciuchowe zakupy.
Też bym chciała się kiedyś zakochać, albo mieć chociaż grupkę prawdziwych przyjaciół z którymi mogłabym gdzieś czasem wyjść.
To nie jest tak że nie poznaje ludzi - wszystkie znajomości kończą się na zwykłym small talku, ludzie mają swoje rodziny i nie mają potrzeb żeby zawierać jakieś głębsze znajomości.
Odkąd zaczął się covid nie poznałam żadnej wolnej osoby. Dosłownie ŻADNEJ. Już nawet straciłam jakiekolwiek nadzieje na ułożenie sobie życia.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mniej]

Cześć dziewczyny, jeśli któraś z Was szuka koleżanki z Warszawy, to polecam się
Piszcie, spotkajmy się na kawę, to najszybciej uda się nam poznać

[c6b6756720a205d307becdde1d052a7f45362f96_64ed273165c68]

Mam podobnie. Zakończył mi się dłuuugi związek, 8 lat, znajomych praktycznie zero. Prawie wszystko robię sama - rower, basen, spacery, siłownia. O ile przyzwyczaiłam się do samotności trochę, to wakacje - z kim jechać jak znajomi jeżdżą z drugimi połówkami? Młodsze koleżanki na wakacjach chcą imprezować, ja nie bardzo. Wolę aktywne zwiedzanie i ogólnie aktywny relaks, chociaż kondycji nie mam. Nowych relacji nie umiem nawiązywać - zazwyczaj nawiązuję z jakimiś zaburzonymi jednostkami, często mężczyznami i często próbuję im "pomóc", podnieść na duchu, są to relacje bardzo jednostronne, gdzie ja daję, oni biorą.
Co do kobiet - mam niby x koleżanek, ale jak ja nie napiszę to sama się żadna nie odezwie, więc trochę wy☠☠☠kę mam już na takie jednostronne relacje i koniec końców zostaje samotność.

Jak poznaję facetów to też mi już trochę głupio, bo wiem, że jak są normalni to mają jakieś kręgi znajomych, a ja nie mam totalnie nikogo. 2-3 osoby, które widuję raz na x miesięcy dosłownie.

---------- Dopisano o 10:21 ---------- Poprzedni post napisano o 09:55 ----------

Napisane przez Belive_23

Cześć.


Ej dziewczyny co prawda jestem przed 30 i jestem w związku ale... proponuję wychodzic do ludzi.

Co bym zrobiła?
Zapisałabym się na siłownię i tam poznałabym jakieś koleżanki.
Generalnie nie można się zamykać w swoim świecie. Trzeba dużo wychodzic do ludzi. Nawet w parach
Sa tez np. Jakies wspólnoty chrześcijańskie. Sama tam uczestniczyłam i byłam często gościem. Fajne rozwiązanie . Można iść. Śmiało spędzić czas z ludzmi.. Są różne wyjścia. Duzo moich znajomych się tak poparowalo.
Jakieś planszowki gry itd.
Biblioteka.

W końcu się kogoś pozna.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Chodzę na siłownię od roku - nikogo nie poznałam. Chodziłam wcześniej na yogę - po zajęciach każdy się rozchodził do domu, nikogo nie poznałam

[ParasolkaMaryPoppins]

Depresyjny wątek - czuję, że pandemia zabrała mi 2 lata i szansę na miłość. Chciałabym cofnąć się w czasie do 2020r., gdy byłam szczęśliwa.

Samotność to straszna zołza. Dopada w najgorszych momentach.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez ParasolkaMaryPoppins

Depresyjny wątek - czuję, że pandemia zabrała mi 2 lata i szansę na miłość. Chciałabym cofnąć się w czasie do 2020r., gdy byłam szczęśliwa.

Samotność to straszna zołza. Dopada w najgorszych momentach.

Próbujesz się z kimś umawiać? Jeżeli masz fundusze, to ja bym chyba dała szansę jakiejś nowoczesnej swatce lub biuru matrymonialnemu. Wbrew pozorom takie usługi poszły do przodu i nie jest wcale tak, że to miejsca z panią Halinką 60+ siedzącą nad kawą parzoną i przeglądającą karteczki. Nie każdy może sobie pozwolić (np. ze względu na charakter wykonywanej pracy) na obecność na portalu randkowym. Także ja bym szukała wielotorowo, dała sobie tą szansę.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez Ellen_Ripley

Próbujesz się z kimś umawiać? Jeżeli masz fundusze, to ja bym chyba dała szansę jakiejś nowoczesnej swatce lub biuru matrymonialnemu. Wbrew pozorom takie usługi poszły do przodu i nie jest wcale tak, że to miejsca z panią Halinką 60+ siedzącą nad kawą parzoną i przeglądającą karteczki. Nie każdy może sobie pozwolić (np. ze względu na charakter wykonywanej pracy) na obecność na portalu randkowym. Także ja bym szukała wielotorowo, dała sobie tą szansę.

Niegłupi pomysł.

Jednak Parasolka jawi mi się jako depresyjna osoba, której wydaje sie, że wszystko co najlepsze jest już za nią, a szanse na jakiekolwiek powodzenie są marne. Z takim nastawieniem nawet najlepsze biuro matrymonialne na świecie nie pomoże. Trzeba zacząć od głowy, od siebie, bo aktualnie ona nie jest gotowa na związek i szczerze wątpię, że kogoś do siebie przyciągnie.

[Ellen_Ripley]

[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;89295012]Niegłupi pomysł.

Jednak Parasolka jawi mi się jako depresyjna osoba, której wydaje sie, że wszystko co najlepsze jest już za nią, a szanse na jakiekolwiek powodzenie są marne. Z takim nastawieniem nawet najlepsze biuro matrymonialne na świecie nie pomoże. Trzeba zacząć od głowy, od siebie, bo aktualnie ona nie jest gotowa na związek i szczerze wątpię, że kogoś do siebie przyciągnie.[/QUOTE]

Troszkę rzeczywiście przebija takie myślenie, a przecież dopiero po 30-tce, a nie 70-tce. Szkoda. Wiele jest w głowie. Z negatywnym nastawieniem i takimi pokładami smutku i rozczarowania, nawet poznawszy kogoś, szybko można tą znajomość zawalić już na starcie.

[Nebtu]

Jestem w związku, ale do niedawna bardzo często czułam się samotna. Udało mi się poznać kilka fajnych znajomych w pracy, z którymi widuję się po pracy raz na jakiś czas. Pza tym chyba zaakceptowałam w końcu to, że rzadko spotykam się z ludźmi na żywo. Mam za to grupę znajomych w internecie, na grupach związanych z grami video.



Z jednej strony rozumiem rady dotyczące tindera: to prawda, że zdarza się kogoś poznać, mój brat też poznał tak narzeczoną. Ale bardziej prawdopodobne wydaje mi się znalezienie znajomych w grupach wspólnego zainteresowania. Jeśli czytacie książki, może warto poszukać jakiejś grupy na FB albo na lubimyczytać lub goodreads, żeby znaleźć fajne osoby, z którymi łączą Was podobne zainteresowania.



Myślę, że następnym razem, kiedy poczuję potrzebę poznania kogoś nowego, tak zrobię.

[Anunnaki]

MessAround a skąd jesteś?

[Michiko_1]

mam obecnie tak samo. Trudno jest to zaakceptowac, ale to chyba jedyna droga zeby poczuc sie lepiej…

Randki internetowe sa beznadziejne!

Zaglada tu ktos jeszcze na ten watek?

[RedFlag07]

A ja tam nawet lubiłam te internetowe spotkania. Co prawda większość kończyła się na jednym spotkaniu ale w gąszczy tych porażek znalazłam ( mam nadzieje!) prawdziwą miłość ;p

Też przydałoby mi się poznać nowe osoby bo zmieniłam miejsce zamieszkania i fajnie byłoby od tak mieć czasami z kim się spotkać. I wierze, że po 30tce to wciąż możliwe ;p