Dlaczego wyjazd za granicę wydaje mi się nie możliwy?

[wojtekt8pl]

Nie wiem jak ci ludzie to robią, ale jest to dla mnie co najmniej ciekawe. Mianowicie - jak oni to robią, że wyjeżdżają sobie za granicę od tak i im się udaje.
Np. znam gościa, który wyjechał rok temu do Niemiec właściwie całkowicie bez niczego, nagranej pracy, po samym gimnajzum, bez znajomości niemieckiego, ani w ogóle języków obcych. Siedzi tam już rok nadal nie znając języka, a ma pracę wynajęty pokój i sobie spokojnie żyje.
Takich przypadków jak się obejrzeć jest dookoła mnóstwo.
Na forum czytam, że super pomysł wyjechać do Argentyny tylko najpierw warto zrobić sobie "krótki przystanek" w Holandii, żeby trochę dorobić (?!) i nie jechać z niczym...
Czy to ja jestem jakiś tępy, że sobie takiego czegoś nie wyobrażam?
Więc, chciałbym pojechać za granicę, spróbować, żyć sobie na własny rachunek (do tej pory pracowałem w gospodarstwie rolnym z rodzicami), ale nie mam nikogo za granicą, mam bardzo małą rodzinę raczej nikt mi nie jest w stanie w tym pomóc.
Znam język angielski komunikatywnie, mam wykształcenie średnie zawodowe (sprzedawca + liceum). Chciałbym spróbować na islandii, no ale ja sobie tego kompletnie nie wyobrażam - jak niby to zorganizować. Ląduję na lotnisku w obcym kraju no i co dalej?
Dobra macie pewnie teraz ze mnie beke, ale - tak do tych co wyjechali za granicę - jakieś rady?

[kaledonia]

Jeśli jesteś zainteresowany Islandią zainteresuj się kanałem na YT
https://www.youtube.com/user/lovisa13/
Jest to osoba mocno stąpająca nogami po ziemi, która zna realia tego kraju.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Dla mnie wyjazd za granicę nie różnił się specjalnie od wyprowadzki do innego miasta. Nie pojechałam tam bez żadnego przygotowania, ale nie zrobiłabym tego przy jakiejkolwiek zmianie miejsca niezależnie od kraju.
Zresztą co za problem poszukać sobie wcześniej pracy i mieszkania mając internet i znając angielski? Oczywiście jeśli mówimy o Europie, gdzie właściwie wszędzie po angielsku da się dogadać prędzej czy później.

[moniamarzec85]

z takimi "spontanicznymi" wyjazdami jest rożnie, raz się uda, raz nie. Najlepiej zrobić sobie jakiś research, o mieście w którym chciałbyś mieszkać, a potem poszukać ewentualnych miejsc żeby przenocować( w twoim wypadku naprawdę warto bo nocka na Islandii może być słabym pomysłem ). prace najlepiej szukać tez z poziomu internetu w Polsce, lecz nie głupie wydaje się tez poszukać już na miejscu

[2f6abb6d3878858271ffdb3efd65c95d1f4fde9b_623d0cb3af0b6]

Ci, którzy nie mają znajomych to raczej nie jadą w ciemno.
Można załatwić sobie pracę przez agencję - mój ex wyjechał w grupie do Anglii jako kierowca autobusu, przy czym przed wyjazdem mieli 4 miesiące kurs językowy, agencja załatwiła też zakwaterowanie na pierwsze pół roku. Na miejscu mieli normalnie płatny miesiąc adaptacyjny w pracy - jezdzili autobusem z instruktorem.

O ile pamiętam, to była agencja Silverhand (czy jakaś podobna nazwa)


edit
sprawdziłam, tak, to była ta agencja
łap oferty
https://silverhand.eu/strefa-pracown...a&category=&q=

[triss_k]

Oklepane, ale prawdziwe stwierdzenie: większość granic "nie do przekroczenia" tkwi wyłącznie w Twojej głowie. Można spokojnie znaleźć pracę za granicą przez internet - poszukaj, poczytaj fora dla expatów, praktycznie każde duże miasto za granicą ma grupę na FB "Polacy w..." lub bardziej ambitnie i międzynarodowo, "Expats in...". Na początek łapiesz pracę przez agencję, która zapewnia umowę, zakwaterowanie i podróż, może być chociażby na produkcji czy w rolnictwie. Jedziesz, pracujesz, zarabiasz a jednocześnie rozglądasz się zaczymś lepszym, szlifujesz język, poznajesz nowych ludzi.

Jeśli nie czujesz się pewnie, to na początek polecałabym jakiś bardziej "przystępny" kraj niż Isladnia - Wielka Brytania (aczkolwiek nie wiem jak to wygląda w kontekście brexitu--> fora), Niemcy, Holandia? Nawet Czechy, gdzie wbrew pozorom jest dużo pracy dla obcokrajowców. W fabrykach blisko granicy pracuje tam mnóstwo Polaków, kasa może mniejsza niż dalej na zachód, ale szok kulturowy niewielki i bliżej - w sam raz na początek.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Naucz się języka danego kraju do którego chcesz wyjechać, a nagle prawie wszystko stanie się możliwe.

[wojtekt8pl]

[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;85867567]Naucz się języka danego kraju do którego chcesz wyjechać, a nagle prawie wszystko stanie się możliwe.[/QUOTE]
No znam angielski, a jakoś nie czuję, że w UK czy Irlandii wszystko jest dla mnie możliwe...

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez wojtekt8pl

No znam angielski, a jakoś nie czuję, że w UK czy Irlandii wszystko jest dla mnie możliwe...

Skoro tak nie czujesz, to zapewne tak będzie. Zmień myślenie. Podejście i podniesienie poprzeczki jest bardzo ważne. Jeżeli się z góry tak nastawiasz, to sorry, ale nic ci dane nie będzie.

Ja pojechałam z jasnym celem, wiedziałam co chce robić, byłam uparta i wierzyłam w siebie - na zasadzie: albo będę pracować w biurze, albo wracam do kraju. I co? I było ciężko, ale determinacja pozwoliła mi po miesiącu robić to co chciałam. Dodam, że szukanie pracy, to... ciężka praca.

Może na początku poszukaj pracy przez agencje, żeby gdzieś tam się zaszczepić, a jak już się ogarniesz trochę, to zmieniaj pracę.

[malypeszek]

Napisane przez wojtekt8pl

Nie wiem jak ci ludzie to robią, ale jest to dla mnie co najmniej ciekawe. Mianowicie - jak oni to robią, że wyjeżdżają sobie za granicę od tak i im się udaje.
Np. znam gościa, który wyjechał rok temu do Niemiec właściwie całkowicie bez niczego, nagranej pracy, po samym gimnajzum, bez znajomości niemieckiego, ani w ogóle języków obcych. Siedzi tam już rok nadal nie znając języka, a ma pracę wynajęty pokój i sobie spokojnie żyje.
Takich przypadków jak się obejrzeć jest dookoła mnóstwo.
Na forum czytam, że super pomysł wyjechać do Argentyny tylko najpierw warto zrobić sobie "krótki przystanek" w Holandii, żeby trochę dorobić (?!) i nie jechać z niczym...
Czy to ja jestem jakiś tępy, że sobie takiego czegoś nie wyobrażam?
Więc, chciałbym pojechać za granicę, spróbować, żyć sobie na własny rachunek (do tej pory pracowałem w gospodarstwie rolnym z rodzicami), ale nie mam nikogo za granicą, mam bardzo małą rodzinę raczej nikt mi nie jest w stanie w tym pomóc.
Znam język angielski komunikatywnie, mam wykształcenie średnie zawodowe (sprzedawca + liceum). Chciałbym spróbować na islandii, no ale ja sobie tego kompletnie nie wyobrażam - jak niby to zorganizować. Ląduję na lotnisku w obcym kraju no i co dalej?
Dobra macie pewnie teraz ze mnie beke, ale - tak do tych co wyjechali za granicę - jakieś rady?

Bo jesteś realistą i z tych, co muszą mieć plan, żeby działać. Na razie nie masz planu, więc wydaje Ci się to niemożliwe. Są jednak ludzie, którzy takiego planu nie potrzebują, bo wszystko ogrania się w trakcie. I tak np. taka osoba wie tylko, że chce za granicę do pracy, więc np. kupuje bilet lotniczy (pierwszy krok)i jedzie z walizką CV, na miejscu znajduje hotel, chodzi z CV, po jakimś czasie znajduje mieszkanie itd. - po prostu wszystko ogarnia w trakcie, zamiast mieć cały plan na początku.
Też jestem typem nr 1 - muszę mieć wszystko zaplanowane i wydaje mi się niemożliwe wyjechanie do kraju, gdzie nie ma się już załatwionej pracy i mieszkania, ale wiem, że jest to jak najbardziej możliwe - tylko kwestia odwagi.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez malypeszek

Bo jesteś realistą i z tych, co muszą mieć plan, żeby działać. Na razie nie masz planu, więc wydaje Ci się to niemożliwe. Są jednak ludzie, którzy takiego planu nie potrzebują, bo wszystko ogrania się w trakcie. I tak np. taka osoba wie tylko, że chce za granicę do pracy, więc np. kupuje bilet lotniczy (pierwszy krok)i jedzie z walizką CV, na miejscu znajduje hotel, chodzi z CV, po jakimś czasie znajduje mieszkanie itd. - po prostu wszystko ogarnia w trakcie, zamiast mieć cały plan na początku.
Też jestem typem nr 1 - muszę mieć wszystko zaplanowane i wydaje mi się niemożliwe wyjechanie do kraju, gdzie nie ma się już załatwionej pracy i mieszkania, ale wiem, że jest to jak najbardziej możliwe - tylko kwestia odwagi.

Jak to mówią: kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana.