Wybór szkoły. Pomocy!!! :(

[Tamaraxox313]

Witam, we wrześniu poszłam do technikum, nie miałam pomysłu na siebie, a większość osób z mojej rodziny pracuje w tym kierunku, więc wybór takiego technikum był dla mnie w tamtym czasie najlepszym rozwiązaniem. No i okazało się że mialam świetnie osoby klasie, panowala cudowna atmosfera,było bardzo zabawnie, rozmawiałam ze wszystkimi, a z kilkoma osobami złapałam świetny kontakt, byłam taka szczęśliwa...Jednak jedynym problemem były przedmioty zawodowe...męczylam się na nich w ogóle mi się to nie podobało, a od dziecka uwielbiałam biologię i chemię oraz lubiłam uczyć się o chorobach i anatomii i od kilku miesięcy bez przerwy myślę o medycynie.pasjonuje mnie to i ciekawi. Pytałam się kilku osób co mam zrobić, radziłam się nauczycieli i wszyscy byli zgodni aby przenieść się do elitarnego liceum medycznego w mieści,żeby robić swoje i uczyć się tego co się lubi i jak najlepiej zdac mature z bioli i chemii Z wielkim bólem rozstałam się ze swoją świetną klasą i poszłam do biolchwmu. Minął tydzień i jestem totalnie zdołowana... z nauką daje sobie radę, nie mam dużo zaległości, mam świetną pamięć, dobrze się uczę, ale klasa wgl mi nie pasuje...jest w 100 % żeńska. Dziewczyny są albo panisiowate albo przynudzające, zagadywalam do prawie każdej, ale jeszcze z żadną nie znalazłam wspólnego języka. wcześniej w gim. Zawsze byłam niesmiala i trochę trudno mi było nawiązywać nowe kontakty, a w technikum wszystko poszło tak łatwo, byłam taka szczęśliwa. Słyszałam że LO to najlepsze lata zycia, że trzeba je jak najlepiej wykorzystać, a czuje że tu w biolchemie nie będę miała żadnych wspomnień z wyjątkiem nauki...Doradźcie mi proszę co mam wybrać, zostać w biolchemie I spełniać marzenia o medycynie czy wrócić do technikum i przygotowywać się do tej matury sama, co może być bardzo ciężkie

[Limonka2738]

Napisane przez Tamaraxox313

Witam, we wrześniu poszłam do technikum, nie miałam pomysłu na siebie, a większość osób z mojej rodziny pracuje w tym kierunku, więc wybór takiego technikum był dla mnie w tamtym czasie najlepszym rozwiązaniem. No i okazało się że mialam świetnie osoby klasie, panowala cudowna atmosfera,było bardzo zabawnie, rozmawiałam ze wszystkimi, a z kilkoma osobami złapałam świetny kontakt, byłam taka szczęśliwa...Jednak jedynym problemem były przedmioty zawodowe...męczylam się na nich w ogóle mi się to nie podobało, a od dziecka uwielbiałam biologię i chemię oraz lubiłam uczyć się o chorobach i anatomii i od kilku miesięcy bez przerwy myślę o medycynie.pasjonuje mnie to i ciekawi. Pytałam się kilku osób co mam zrobić, radziłam się nauczycieli i wszyscy byli zgodni aby przenieść się do elitarnego liceum medycznego w mieści,żeby robić swoje i uczyć się tego co się lubi i jak najlepiej zdac mature z bioli i chemii Z wielkim bólem rozstałam się ze swoją świetną klasą i poszłam do biolchwmu. Minął tydzień i jestem totalnie zdołowana... z nauką daje sobie radę, nie mam dużo zaległości, mam świetną pamięć, dobrze się uczę, ale klasa wgl mi nie pasuje...jest w 100 % żeńska. Dziewczyny są albo panisiowate albo przynudzające, zagadywalam do prawie każdej, ale jeszcze z żadną nie znalazłam wspólnego języka. wcześniej w gim. Zawsze byłam niesmiala i trochę trudno mi było nawiązywać nowe kontakty, a w technikum wszystko poszło tak łatwo, byłam taka szczęśliwa. Słyszałam że LO to najlepsze lata zycia, że trzeba je jak najlepiej wykorzystać, a czuje że tu w biolchemie nie będę miała żadnych wspomnień z wyjątkiem nauki...Doradźcie mi proszę co mam wybrać, zostać w biolchemie I spełniać marzenia o medycynie czy wrócić do technikum i przygotowywać się do tej matury sama, co może być bardzo ciężkie

To tylko 3 lata życia, potem już nie będziesz ich pamiętać.


Ze swoją byłą klasą możesz się spotykać poza szkołą, przecież to żaden problem.


Też trafiłam na słabą klasę w liceum i dokładnie tak robiłam, bo profil mi pasował.


Jeśli chcesz iść na medycynę, to zostań gdzie jesteś, będzie ci łatwiej potem.


Co nie znaczy, że po technikum nie dasz rady, więc jeśli masz wpaść w depresję w tej klasie albo coś, to też możesz wrócić.


Podsumowanie - w liceum da się przemęczyć i mieć znajomych spoza szkoły, więc zostałabym, jeśli ta klasa nie niszczy ci psychiki. Jeśli bardzo się męczysz i zaczniesz czuć niechęć do życia, to lepiej zadbaj głównie o swoje zdrowie.

[Tamaraxox313]

Napisane przez Limonka2738

To tylko 3 lata życia, potem już nie będziesz ich pamiętać.


Ze swoją byłą klasą możesz się spotykać poza szkołą, przecież to żaden problem.


Też trafiłam na słabą klasę w liceum i dokładnie tak robiłam, bo profil mi pasował.


Jeśli chcesz iść na medycynę, to zostań gdzie jesteś, będzie ci łatwiej potem.


Co nie znaczy, że po technikum nie dasz rady, więc jeśli masz wpaść w depresję w tej klasie albo coś, to też możesz wrócić.


Podsumowanie - w liceum da się przemęczyć i mieć znajomych spoza szkoły, więc zostałabym, jeśli ta klasa nie niszczy ci psychiki. Jeśli bardzo się męczysz i zaczniesz czuć niechęć do życia, to lepiej zadbaj głównie o swoje zdrowie.

Jestem dopiero tydzień, więc dam sobie czas na przemyślenie aczkolwiek klasa może nie niszczy mi jakoś bardzo psychiki, bo nikt mnie nie wyśmiewa, wyzywa ani krzywo nie patrzy, ale nie mogę znaleźć z nikim wspólnego języka, mam wrażenie, że tam nie pasuje i bardzo tęsknię za znajomymi z poprzedniej szkoły ( wiem, że samej będzie mi ciężko tak dobrze zdac mature z 3 rozszerzonych trudnych przedmiotów, a tu mam lepsza motywację do nauki i nauczyciele naprawdę dobrze przygotowują do matury. Dziękuję za rady

[megamag]

Zajmuj się nauką i zrealizowaniem swoich planów, a nie internetowymi mądrościami z tyłka o najlepszych latach życia. Bo tak jak mówi Limonka2738, liceum szybko mija, a potem i tak się go nie pamięta, a z ludźmi kontakt się urywa. Lekarzem będziesz przez kilkadziesiąt lat swojego życia, do liceum chodzisz przez trzy.

[Tamaraxox313]

Napisane przez megamag

Zajmuj się nauką i zrealizowaniem swoich planów, a nie internetowymi mądrościami z tyłka o najlepszych latach życia. Bo tak jak mówi Limonka2738, liceum szybko mija, a potem i tak się go nie pamięta, a z ludźmi kontakt się urywa. Lekarzem będziesz przez kilkadziesiąt lat swojego życia, do liceum chodzisz przez trzy.

No właśnie dużo osób wspomina te cudowne nastoletnie czasy, jjak się piło, paliło i imprezowało, że to były najlepsze lata życia i jak ja tego słucham to mam wrażenie,że coś mnie omija, że też powinnam w ten sposób korzystać z życia... wiem że może brzmi to trochę głupio i pusto, ale naprawdę mam takie wrażenie, że właśnie tak powinna wyglądać idealna młodość. Może się mylę...

[Limonka2738]

Napisane przez Tamaraxox313

No właśnie dużo osób wspomina te cudowne nastoletnie czasy, jjak się piło, paliło i imprezowało, że to były najlepsze lata życia i jak ja tego słucham to mam wrażenie,że coś mnie omija, że też powinnam w ten sposób korzystać z życia... wiem że może brzmi to trochę głupio i pusto, ale naprawdę mam takie wrażenie, że właśnie tak powinna wyglądać idealna młodość. Może się mylę...

Ale to musi być koniecznie z klasą w liceum?

Przecież imprezować można z każdym. A Ty masz już znajomych w swojej starej klasie, wystarczy znajomość utrzymać.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Tamaraxox313]

Napisane przez Limonka2738

Ale to musi być koniecznie z klasą w liceum?

Przecież imprezować można z każdym. A Ty masz już znajomych w swojej starej klasie, wystarczy znajomość utrzymać.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

I właśnie zamierzam utrzymywać te znajomości, mam nadzieję, że mi się uda
A odnosząc się do mojej wcześniejszej wypowiedzi ,czy waszym zdaniem też tak powinna wyglądać młodość? Czyli picie, palenie, imprezowanie i korzystanie z życia właśnie w ten sposób?

[Limonka2738]

Napisane przez Tamaraxox313

czy waszym zdaniem też tak powinna wyglądać młodość? Czyli picie, palenie, imprezowanie i korzystanie z życia właśnie w ten sposób?

Absolutnie nie.

Znaczy co kto lubi, ani to super ani zbrodnia, ale czepiam się słowa powinna.

Twoja młodość powinna wyglądać jak chcesz, żeby wyglądała.

[Tamaraxox313]

Napisane przez Limonka2738

Absolutnie nie.

Znaczy co kto lubi, ani to super ani zbrodnia, ale czepiam się słowa powinna.

Twoja młodość powinna wyglądać jak chcesz, żeby wyglądała.

Ciężko mi określić czego sama chcę i co będzie dla mnie dobre, a co nie

[Tamaraxox313]

Zachęcam do udziału w wątku

[megamag]

Młodość nic nie powinna, tak jak i starość nic nie powinna. Jak ktoś ma ochotę imprezować, to niech imprezuje, a jak ma ochotę siedzieć z nosem w książce, to niech siedzi. A tak przy okazji to szczerze współczuję ludziom żyjącym wspomnieniami z liceum, bo to zwykle oznacza, że ich późniejsze życie było ch.jowe.

[Limonka2738]

Napisane przez megamag

A tak przy okazji to szczerze współczuję ludziom żyjącym wspomnieniami z liceum, bo to zwykle oznacza, że ich późniejsze życie było ch.jowe.

A to swoją drogą.

[1b006c1cc4b33fb32b0a741c96d131cb0dc83f78_5f5d531644303]

Nie ma zasady mówiącej o tym, że etap szkoły średniej ma być tym najlepszym w życiu. Równie dobrze może on przypaść na studia, albo okolice 30stki Jeśli na prawdę czujesz, że medycyna jest tym czym chcesz się zajmować, to traktuj czas spędzony w szkole jako coś, co ma Ci pomóc spełnić marzenia Przyjaciół można znaleźć gdzieś indziej - w kołach zainteresowań, albo jakichś zajęciach całkiem poza szkolnych... zapisz się np. na jakieś zajęcia taneczne, albo sporty walki, albo cokolwiek co Ci się wydaje ciekawe - poznasz ludzi, których też to bawi, a przy okazji będziesz miała ten raz czy dwa w tygodniu fajną okazję, żeby oderwać się na chwile od nauki

[Tamaraxox313]

No właśnie ciągle nurtuje mnie ten temat, bo z jednej strony boję się że jak będę się dobrze uczyć to osiągnę dobre wykształcenie, rozwinę swoje pasję, mam większą szansę na wymarzoną pracę, ale będę potem żałować, że coś mnie ominęło, że się nie wyszalałam i zmarnowałam młodość, a z drugiej strony jeśli będę imprezowac i korzystać z życia w ten sposób to nie mam sznas na zostanie lekarzem. Ah te dylematy...

[Tamaraxox313]

[1=1b006c1cc4b33fb32b0a741 c96d131cb0dc83f78_5f5d531 644303;86081511]Nie ma zasady mówiącej o tym, że etap szkoły średniej ma być tym najlepszym w życiu. Równie dobrze może on przypaść na studia, albo okolice 30stki Jeśli na prawdę czujesz, że medycyna jest tym czym chcesz się zajmować, to traktuj czas spędzony w szkole jako coś, co ma Ci pomóc spełnić marzenia Przyjaciół można znaleźć gdzieś indziej - w kołach zainteresowań, albo jakichś zajęciach całkiem poza szkolnych... zapisz się np. na jakieś zajęcia taneczne, albo sporty walki, albo cokolwiek co Ci się wydaje ciekawe - poznasz ludzi, których też to bawi, a przy okazji będziesz miała ten raz czy dwa w tygodniu fajną okazję, żeby oderwać się na chwile od nauki [/QUOTE]

Rozumiem, dziękuję
A co do tej mojej nowej klasy to jestem tam trochę czasu, ale z nikim nie znalazłam wspólnego języka na tyle by się przyjaźnić.... ostatnio nawet dowiedziałam się że dziewczyny mnie obgadywały. Rozpowiedziały kilku osobą z innych klas, że dostałam słabą ocenę ze sprawdzianu z polaka, że nie nadaję się na ten profil itd. Staram się tym wcale nie przejmować, ale trochę ciężko czuć się znowu nie lubianą, zakłopotaną i wstydliwą, bo zawsze byłam nieśmiała, ale z roku na rok coraz mniej i wiele osób mi to powtarzało. W gim zaczęłam ju żzagadaywać do chłopaków co w moim przypadku było cudem , więcej się śmiać, żartować usłyszałam wiele razy, że mam super poczucie humoru . A w technikum to wogóle złapałam kontakt z każdym i było super pod tym względem więc może jednak nie jestem jakaś dziwna i to tym razem nie we mnie tkwi problem, bo w technikum kontakt z ludźmi złapałam odrazu i udało mi się przełamać nieśmiałość, a tu jednak jest inaczej....

[cavvythecat]

Napisane przez Tamaraxox313

No właśnie dużo osób wspomina te cudowne nastoletnie czasy, jjak się piło, paliło i imprezowało, że to były najlepsze lata życia i jak ja tego słucham to mam wrażenie,że coś mnie omija, że też powinnam w ten sposób korzystać z życia... wiem że może brzmi to trochę głupio i pusto, ale naprawdę mam takie wrażenie, że właśnie tak powinna wyglądać idealna młodość. Może się mylę...

Liceum to trzy lata życia, potem będziesz żyła jeszcze hoho. Jakby to serio miały być najlepsze lata, to nic tylko sobie palnąć w głowę.

Pamiętam bardzo mało z liceum, a myślę o nim jeszcze mniej. Za kilka lat pewnie całkiem zapomnę z kim chodziłam do klasy.

Napisane przez Tamaraxox313

No właśnie ciągle nurtuje mnie ten temat, bo z jednej strony boję się że jak będę się dobrze uczyć to osiągnę dobre wykształcenie, rozwinę swoje pasję, mam większą szansę na wymarzoną pracę, ale będę potem żałować, że coś mnie ominęło, że się nie wyszalałam i zmarnowałam młodość, a z drugiej strony jeśli będę imprezowac i korzystać z życia w ten sposób to nie mam sznas na zostanie lekarzem. Ah te dylematy...

Studenci medycyny też chodzą na imprezy i palą, bez przesady Takie życie, w sobotę się nawalisz jak szpadel, zaśniesz na głośniku i zgubisz majtki, a w niedzielę będziesz ryć jak kret, bo kolos.

To jakies dziwne pojmowanie starych ciotek, albo wyszalenie albo nauka. Raczej w życiu jest czas na oba, w liceum i potem.

[malootka]

Napisane przez Tamaraxox313

No właśnie dużo osób wspomina te cudowne nastoletnie czasy, jjak się piło, paliło i imprezowało, że to były najlepsze lata życia

serio? Ja już prawie nic z mojego życia z czasów liceum nie pamiętam.
Na pewno nie były to najlepsze lata życia, powiedziałabym bardziej, że dopiero jego słabe początki.

[Limonka2738]

Mi dzisiaj wyskoczyło na Facebooku stare zdjęcie z liceum.


☠☠☠☠a, nawet nie pamiętam tych ludzi już.

[polaapolo]

Osobiście najlepiej wspominam czas spędzony na studiach. W liceum jeszcze nie do końca wszyscy byli dojrzali, trzymały się ich głupie żarty, żartowanie z nauczycielu często było na skandalicznym poziomie itp. Na studiach osoby były już na poziomie, takie do tańca i do różańca

[Tamaraxox313]

Ja w technikum poznałam super ludzi, spotykam się z nimi po szkole i w tamtej klasie uchodziłam za osobę otwartą, wygadaną i towarzyską, co było jak dla mnie dużym wyczynem . W tej nowej klasie (w LO) znowu jestem troche "niewidzialna" ,ale staram się do ludzi zagadywać na każdej przerwię itd. Najbardziej zakolegowałam się z jedną dziewczyną i jest całkiem zabawna. zamierzam już zostać w tej klasie ze względu na moje plany zawodowe, ale trochę dobija mnie to, że klasa nie jest jakaś fajna ,ciężko mi znaleźć wspólny język z większością i znowu jestem cicha i nieśmiała. Jakoś poprostu ci ludzie mi nie dokońca pasują i trochę ciężko mi się przy nich otworzyć

[Tamaraxox313]

W ogóle ostatnio znowu mam troszkę doła, bo niby z jednej strony jestem zadowolona z profilu, uczę się w końcu tego co lubię, ale dobija mnie ta klasa i ilość nauki... w szkole jest straszna nuda, ciężko mi na tyle nawiązać kontakt z klasą, aby się z nimi pośmiać itd. Co w poprzedniej szkole nie stanowiło żadnego problemu :/ i nauki mam tak dużo że nie mam czasu na spotkania ze znajomymi z okolicy i z poprzedniej szkoły, bo mam słabe oceny i muszę uczyć... nwm co mam zrobić czasem tracę wiarę w siebie i zastanawiam się czy dobrze zrobiłam i czy rzeczywiście uda mi się zostać lekarzem, bo ja tak bardzo tego chcę, ale boję się że może się nie udać ,a jak się nie uda to zostanę na lodzie... bez fajnych wspomnień z mlodosci oraz bez wymarzonego zawodu. Chciałabym żebyście się trochę po udzielali w tym wątku jeśli możecie chętnie poczytam może dowiem się czegoś może humor mi się poprawi

[megamag]

Tak, istnieje szansa, że nie dostaniesz się na dzienną medycynę,bo tam jednak trzeba mieć te 80% z rozszerzonej matury, ale jak nie spróbujesz, to się nie dowiesz, poza tym czasu na naukę masz mnóstwo. A jak się nawet nie uda,to istnieją też inne medyczne zawody,w których można pomagać ludziom, np. pielęgniarka, fizjoterapeuta, ratownik medyczny.

[Limonka2738]

Napisane przez Tamaraxox313

W ogóle ostatnio znowu mam troszkę doła, bo niby z jednej strony jestem zadowolona z profilu, uczę się w końcu tego co lubię, ale dobija mnie ta klasa i ilość nauki... w szkole jest straszna nuda, ciężko mi na tyle nawiązać kontakt z klasą, aby się z nimi pośmiać itd. Co w poprzedniej szkole nie stanowiło żadnego problemu :/ i nauki mam tak dużo że nie mam czasu na spotkania ze znajomymi z okolicy i z poprzedniej szkoły, bo mam słabe oceny i muszę uczyć... nwm co mam zrobić czasem tracę wiarę w siebie i zastanawiam się czy dobrze zrobiłam i czy rzeczywiście uda mi się zostać lekarzem, bo ja tak bardzo tego chcę, ale boję się że może się nie udać ,a jak się nie uda to zostanę na lodzie... bez fajnych wspomnień z mlodosci oraz bez wymarzonego zawodu. Chciałabym żebyście się trochę po udzielali w tym wątku jeśli możecie chętnie poczytam może dowiem się czegoś może humor mi się poprawi

Pewnych rzeczy nie rozumiesz (i ja w twoim wieku też nie rozumiałam, zrozumiałam kiedy przeszedł czas).


Po pierwsze - nie musisz mieć super wspomnień według wszystkich, wystarczy, że będziesz miała według siebie.


Po drugie - możesz znaleźć znajomych spoza szkoły/klasy.


Po trzecie - nawet jeśli nie dostaniesz się na medycynę, to są pokrewne kierunki, na które możesz się dostać. Jest też mnóstwo uniwerków medycznych (proponuję poczytać o ich wymaganiach od razu i uczyć się do tyley matur, żeby aplikować na jak najwięcej uczelni - na przykład znajoma dostała się do Łodzi, bo tam chcieli rozszerzonej matematyki, na której mało kto się skupił w biol-chemie itd.)


Po czwarte - jeszcze nie wiesz, co jest twoim ulubionym zawodem. Oglądanie Dra House'a i wyobrażanie sobie jak to będzie i przyjemność z uczenia się nazw kości w liceum to nie jest to samo, co bycie prawdziwym lekarzem. Ja wiem, że zdajesz sobie z tego sprawę na pewnym poziomie, ale może się okazać, że pójdziesz na medycynę i zrozumiesz, że to nie jest dla ciebie, to się zdarza.


Po piąte - oceny nie mają tak naprawdę wielkiego znaczenia. Liczy się tylko i wyłącznie matura, pamiętaj o tym. Możesz mieć same tróje i 90% średnio z matury i to ciebie przyjmą, a nie Zosię ze średnią 5.0, która napisała na 80%.



Po szóste - maturę można poprawiać, a "stracony rok" to nie jest koniec świata. Osoby z mojej klasy, którym zależało, ale nie były pewne wyników, bo kulały z jakiegoś przedmiotu robili tak - aplikowali na studia z przedmiotu, który im gorzej poszedł i tam się uczyli na zajęciach i we własnym zakresie do poprawy tej matury.

[Tamaraxox313]

Napisane przez Limonka2738

Pewnych rzeczy nie rozumiesz (i ja w twoim wieku też nie rozumiałam, zrozumiałam kiedy przeszedł czas).


Po pierwsze - nie musisz mieć super wspomnień według wszystkich, wystarczy, że będziesz miała według siebie.


Po drugie - możesz znaleźć znajomych spoza szkoły/klasy.


Po trzecie - nawet jeśli nie dostaniesz się na medycynę, to są pokrewne kierunki, na które możesz się dostać. Jest też mnóstwo uniwerków medycznych (proponuję poczytać o ich wymaganiach od razu i uczyć się do tyley matur, żeby aplikować na jak najwięcej uczelni - na przykład znajoma dostała się do Łodzi, bo tam chcieli rozszerzonej matematyki, na której mało kto się skupił w biol-chemie itd.)


Po czwarte - jeszcze nie wiesz, co jest twoim ulubionym zawodem. Oglądanie Dra House'a i wyobrażanie sobie jak to będzie i przyjemność z uczenia się nazw kości w liceum to nie jest to samo, co bycie prawdziwym lekarzem. Ja wiem, że zdajesz sobie z tego sprawę na pewnym poziomie, ale może się okazać, że pójdziesz na medycynę i zrozumiesz, że to nie jest dla ciebie, to się zdarza.


Po piąte - oceny nie mają tak naprawdę wielkiego znaczenia. Liczy się tylko i wyłącznie matura, pamiętaj o tym. Możesz mieć same tróje i 90% średnio z matury i to ciebie przyjmą, a nie Zosię ze średnią 5.0, która napisała na 80%.



Po szóste - maturę można poprawiać, a "stracony rok" to nie jest koniec świata. Osoby z mojej klasy, którym zależało, ale nie były pewne wyników, bo kulały z jakiegoś przedmiotu robili tak - aplikowali na studia z przedmiotu, który im gorzej poszedł i tam się uczyli na zajęciach i we własnym zakresie do poprawy tej matury.

Dziękuję wam bardzo za rady
Naprawdę podoba mi się ta chemia i biologia chętnie się ich uczę ostatnio robiłam zadania przez 4 godziny i to nie z przymusu, robiłam je chętnie i dobrze mi szło co do ocen to właśnie trochę się podłamałam, bo są dosyć słabe między innymi dlatego że przyszłam do najlepszego LO w mieście ze słabego gimnazjum no i musiałam ogólnie ponadraniać wszystkie zaległe sprawdziany, a klasa nie motywuje mnie do chodzenia do tej szkoły, bo poprostu nie ma w niej osób z którymi bym się jakoś bardzo zakolegowała. No ale nie zamierzam się poddawać i jeśli chodzi o zawód lekarza to nie sugeruje się serialami z dr. House'm, nie będę też wymyślać, że mam jakieś cudowne powołanie itd. Ja poprostu nie wyobrażam sobie siebie w innym zawodzie. Nawet nie potrafię dokładnie wytłumaczyć dlaczego chcę to robić. Poprostu chcę, to mnie intersuje i poprostu Lubię ludzi