Co mam robić? Przeprowadzka a zwiazek

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Ninka199

Cóż, ja mam już dosc slow mojego ojca 'niewazne gdzie, byleby sie wkrecic' i faceta 'nie wazne gdzie, byleby hajs byl, laski sa sprzataczkami w Anglii i zarobia cztery razy tyle'. Czuje sie tym sciagana w dol

I dlatego chcesz stamtąd niejako uciekać. Nie dziwota. Nie zasłaniaj się już miłością do niego, bo ona coś mi się wydaje przejdzie jak ręką odjął bardzo szybko, gdy się wyrwiesz z pod jego i rodziców wpływu i gadania.

Zmień swoje życie. Myślę, że w tym przypadku warto. "Związkowe" decyzje podjęte kilka lat wstecz nie powinny rzutować na całe Twoje życie. Natomiast masz nauczkę na przyszłość: jeżeli facet puszcza Twoje słowa mimo uszu, nie chce rozmawiać konkretnie, lekceważy Twoje plany, to wyjaśniaj od razu i ewentualnie zbieraj manele. Bo przyczyniłaś się do tej sytuacji zaniechaniem, olaniem problemu, który cały czas kiełkował.

[NocnaWiedma]

Napisane przez Ninka199

Cóż, ja mam już dosc slow mojego ojca 'niewazne gdzie, byleby sie wkrecic' i faceta 'nie wazne gdzie, byleby hajs byl, laski sa sprzataczkami w Anglii i zarobia cztery razy tyle'. Czuje sie tym sciagana w dol

I dlatego przeprowadzka czy nie ja bym się rozstała z delikwentem, który miałby w moje aspiracje i by je lekceważył.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ellen_Ripley]

Napisane przez NocnaWiedma

I dlatego przeprowadzka czy nie ja bym się rozstała z delikwentem, który miałby w moje aspiracje i by je lekceważył.

Dla mnie związek Autorki to jeden z tych pozornie ok związków, które potrafią się rozpaść w 5 minut, bo tak naprawdę, pod powierzchnią nie jest wcale tak dobrze. Owszem, jest poprawnie, jest przyzwyczajenie, ale nie ma tego całkowitego "jesteśmy za sobą, stoimy za sobą murem". Jest za to strona silniejsza (w tym przypadku kilka lat starszy facet) i słabsza (dziewczyna dopiero wkraczająca w realną dorosłość).

[glossyzuz]

oczywiście, że się przeprowadź. facet jak nie ten to będzie inny, a Ty życie masz jedno i przeżyj je tak, żebyś niczego nie żałowała. znajdziesz takiego człowieka, z którym Ci będzie po drodze, z którym będziecie tak samo patrzyli na życie. Twój obecny partner tak samo. i oboje będziecie szczęśliwi w swoich nowych związkach. tylko pamiętaj, że zawsze najpierw stawiaj na siebie, na swój rozwój, na swoją niezależność, a nie na to, jak facetowi będzie wygodniej.

[mariamalaria]

Autorko, olej gościa, który chce Cię zmusić, byś lekceważyła swoje cele i poświęcała się dla niego. Wbrew głupim mniemaniom twojej rodziny, złapanie męża nie musi być celem madrej dziewczyny, tylko tych głupich.

[ukladlimbiczny]

Autorko, byłam na Twoim miejscu, i dla faceta zrezygnowałam z przeniesienia się na studia do Warszawy Drugi raz nie popełniłabym tego błędu.

[sweria]

Napisane przez Ninka199

A przepraszam bardzo, gdzie tak napisałam ? Zacytuj prosze gdzie napisałam ze MA RZUCIĆ. Jeśli nie chce, to go nie zmuszę. Tylko boje się, ze skoro zaczyna mi dyktować warunki jeśli o prace chodzi, to potem będzie tak w innych dziedzinach zycia. Gdybym go posłuchała to bym nawet licencjatu nie dokończyła, bo po co. A on w Wawie znalazłby prace bez problemu, to właśnie ja musiałabym rzucić marzenia. On sam powiedział ze nie chce mu się szukać nowej pracy i przeprowadzać, bo tu jest przyzwyczajony. Wiec odpowiedz mi gdzie miejsce na to co ja czuje?

Z tego co czytam to masz do niego pretensje, że Cię ogranicza. Wcześniej licencjat niepotrzebny, teraz magisterka. Komunikacja między wami jest słaba, najwidoczniej ani razu dobitnie nie pokazałaś jemu, że myślisz poważnie o przeprowadzce. Albo on ignorował to co mówiłaś. Chyba że mówiłaś mimochodem, to wiesz do kogo możesz mieć pretensje.

Ja widzę to tak: jak wam zależy, to znajdziecie rozwiązanie optymalne dla was obojga. Ale musicie szczerze porozmawiać, a nie że idziesz i stawiasz go przed faktem dokonanym (bo widzę, że ofertę pracy masz już konkretną, studia też już wybrane, więc musiałaś to zrobić zupełnie poza nim skoro się tak zbulwersował). Gdyby to mnie spotkało, będąc na miejscu Twojego faceta, odczytałabym, że masz mnie zupełnie gdzieś. Jednak ja patrzę przez pryzmat tego, że nie rozmawiasz jasno czego chcesz i za plecami ogarniasz sobie już robotę, a to nie jest fair. Natomiast jeśli mówiłaś o tym, a on to zlewał, to w sumie się nie dziwię, że postanowiłaś pomyśleć tylko o sobie. I znów wracamy do punktu wyjścia- na spokojnie pogadajcie, plusy, minusy, możliwości. Jak wam naprawdę zależy, to założę się, że znajdziecie możliwości do bycia razem. Nawet na odległość, bo Poznań-Warszawa to nie koniec świata. Chyba, że któreś z was nie lubi związków na odległość.

[megamag]

Napisane przez Ninka199

Cześć, zacznę może od tego, ze ja mam 24 lata a mój tz 31. Jesteśmy parą od dwóch lat. Ja dopiero skonczylam licencjat z dosc rzadkiej filologii, mieszkamy w Poznaniu. Problem polega na tym, ze w naszym mieście nie ma zbyt dużo ofert pracy w moim zawodzie(żeby nie rzec, ze wcale nie ma), toteż zdecydowałam się na magisterkę w Warszawie i pozostanie tam w celach pracy. Mój tz gdy się o tym dowiedział wpadł w szał i powiedział, ze to będzie koniec. Kazał mi wybierać, on albo praca i studia. Bardzo go kocham, ale nie wyobrażam sobie nie pracować w zawodzie-poszłam na studia z pasji, wiedziałam, ze prawdopodobnie będę musiała wyjechać. Jezyk, który studiowałam był niszowy, wiec czekają mnie całkiem dobre zarobki. On pracuje w dużej firmie, ma niezle stanowisko i nie chce się stad ruszać+tu mieszkaja jego rodzice, tu ma znajomych. Jestem rozdarta. Kocham go, planowałam z nim przyszłość, ale nie będę tu szczęśliwa bo nie będę się tu realizowała. Moi rodzice mowia ze jestem egoistka, ze powinnam liczyć się z jego zdaniem, ze zostanę sama na starość... Placze przez to po nocach bo zawsze byłam ambitna a tu moje marzenia i plany legły w gruzach. Wybaczcie, ze tak chaotycznie pisze, ale naprawdę jestem w kropce. Każdy w ogóle odradza mi magistra, ze będę już „stara” gdy będę go kończyła, bo będę miała 26 lat. Ale jeśli mam być szczera, to dowiadywałam się co do pracy i znalazłabym prace która mogłabym pogodzic ze studiami, także nie jest zle. Teraz mam dylemat: poświecić zeiazek dla spełnienia się i robienia tego, co lubię, czy zostać tutaj i absolutnie nie pracować w swoim zawodzie? Ps. Owszem, to nie jest duża odleglosc, ale jeśli on nie będzie chciał się przeprowadzić, to nie będziemy do siebie wiecznie jeździć....

Jakby ten facet Cię kochał, toby nie wymagał od Ciebie porzucenia tego, na czym Ci zależy.

[Fortuna1]

Autorko zdecydowanie myśl o edukacji, zwłaszcza, że facet stawia ultimatum - nie warto rezygnować z siebie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz