4 lata związku z niedojrzałym typem - ogromne rozczarowanie i poczucie straty czasu

[Czesia12345]

Napisane przez Ellen_Ripley

Ba, wręcz zimnawy. Nie wiem jakim cudem to trwało aż 4 lata.

Nie uważam, że związek był zimny. Nie była to pełnowymiarowa relacja jakiej pragnę, ale była w nim czułość, seks, dotyk, wspólne spędzanie czasu, pociąg fizyczny. A że nie było głębokich rozmów o przyszłości czy tej wielkiej więzi emocjonalnej, cóż. Jest to osoba totalnie zablokowana emocjonalnie, która zdaje sobie sprawę z tego, bo jasno mi powiedział wiele razy, że on nie lubi i nie potrafi gadać o uczuciach i emocjach, że jak ja zaczynam o tym rozmawiać to on czuje blokadę i nic nie jest w stanie wydusić. Wiele razy była gadka, że on czuje się jakby miał depresję. Ja próbowałam się z nim komunikować głębiej, mówić o potrzebach, zachęcać, żeby się trochę otworzył, bo przecież nie będę go oceniać.

W trakcie związku otworzył się może z 5 razy tak bardziej, czasem pomógł mu alkohol. Zdarzyło się, że płakał i mówił co go gryzie. Ale to były ewenementy. Próbowałam mu pomóc i proponowałam psychologa. Najpierw mówił, że ok szukał kogoś, potem zmienił zdanie, że nie pójdzie bo nie wie co miałby tam gadać. Serio starałam się dotrzeć do tej jego skorupy. Jakiś tam progres po tych 4 latach zrobił, ale widocznie to było max możliwości które mi mógł dać. I powiem tak - gdyby on chciał nad tym pracować, żeby chociaż trochę bardziej się otworzyć, umieć rozmawiać i rozwiązywać problemy w związku to nie miałabym żadnego problemu z tym, że taki jest. Bo rozumiem, że ludzie są różni i ja akceptowałam, że on nigdy nie będzie wylewny. Ale on sobie nic z tego nie robił, marudził, że on nie umie i jednocześnie widząc, że ja chcę, potrzebuję rozmowy o jakimś problemie, to on potrafił siedzieć i nic nie mówić, gdy ja pytałam co dalej z tym wszystkim, a potem jak gdyby nic zaczynać inny temat typu co dzisiaj będziemy jeść, zostawiając to wszystko bez komentarza. No to... no comment.

[karamelli]

A może typ jest introwertykiem a ty go chciałaś zmieniać na sile?
Znajdź sobie kogoś wylewnego, po prostu.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[chwast]

Napisane przez karamelli

A może typ jest introwertykiem a ty go chciałaś zmieniać na sile?
Znajdź sobie kogoś wylewnego, po prostu.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Ale co ma wspólnego bycie introwertykiem do niemożności mówienia o swoich emocjach partnerowi? Nie mylisz pojęć?


Sent from my iPhone using Tapatalk

[karamelli]

Napisane przez chwast

Ale co ma wspólnego bycie introwertykiem do niemożności mówienia o swoich emocjach partnerowi? Nie mylisz pojęć?


Sent from my iPhone using Tapatalk

Duzo


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[chwast]

Napisane przez karamelli

Duzo


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

No nie.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[bloom26]

Napisane przez chwast

Ale co ma wspólnego bycie introwertykiem do niemożności mówienia o swoich emocjach partnerowi? Nie mylisz pojęć?


Sent from my iPhone using Tapatalk

Dokładnie.

Moja sis ma męża introwertyka i wcale nie ma problemu z komunikacją czy mówieniem o swoich uczuciach/potrzebach/obawach itp. między nimi.

[chwast]

Napisane przez bloom26

Dokładnie.

Moja sis ma męża introwertyka i wcale nie ma problemu z komunikacją czy mówieniem o swoich uczuciach/potrzebach/obawach itp. między nimi.

No bo introwertyzm to cos zupełnie innego choć fakt - trochę podobnego - jednak introwertycy w zdrowiej, wieloletniej relacji zachowują się absolutnie „normalnie” i jesli ktoś ma problem z rozmowa i komunikacja - to nie z powodu introwertyzmu, tylko z jakiegoś innego.


Mylenie takich rzeczy jest szkodliwe.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[karamelli]

Napisane przez chwast

No bo introwertyzm to cos zupełnie innego choć fakt - trochę podobnego - jednak introwertycy w zdrowiej, wieloletniej relacji zachowują się absolutnie „normalnie” i jesli ktoś ma problem z rozmowa i komunikacja - to nie z powodu introwertyzmu, tylko z jakiegoś innego.


Mylenie takich rzeczy jest szkodliwe.


Sent from my iPhone using Tapatalk

Myhyyy


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Alekto123]

[1=578537b29e2e39e1d6e3dc9 dfc9821e485b809af_62f97e7 3ceb2a;89317100]A właśnie nie zgadzam się z tym stereotypem, że "rozstanie to wina zawsze 2 osób". Naprawdę bywa winą wyłącznie jednej. W przypadku Autorki jej "winą" jest to, że tkwiła w związku z facetem, który ewidentnie się nie angażował. Czy to serio powód do przyczepiania się do niej na forum? Moim zdaniem nie.[/QUOTE]
Raczej jest mało prawdopodobne, że jedna strona to był okaz cnót i zalet wszelkich, a druga była ta zła i niedobra, co miała same wady.

Pomijając jakieś patologie jak przemoc, zdrady itp. to tak problem jest po obu stronach.

Tutaj związek był plasterkiem i ze strachu przed samotnością. Tyle lat chodzenia, a nawet ze sobą nie mieszkali. Na miejscu autorki zamiast zastanawiać się co było nie tak z facetem, zastanowiłabym się porządnie co było nie tak ze mną, że tyle lat siedziałam w takim związku? Rozważanie teraz nad tym, jakie problemy ma ten facet wygląda jak chęć ucieczki przed własnymi problemami.


Może sobie teraz robić jakieś bieda psychoanalizy byłego, tylko co to da? Dostępu do jego uczuć, potrzeb i innych rzeczy nie ma. Do swoich uczuć i potrzeb natomiast ma jak najbardziej. W dodatku wpływ na to, czy sama w sobie coś zmieni też ma, w przeciwieństwie do prób zmieniania innego człowieka pod swoje oczekiwania.

[chwast]

Napisane przez karamelli

Myhyyy


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Poziom Twoich odpowiedzi jest cudny, tylko po co rzucać w eter stwierdzenia, których nie potrafi się obronić (bo nie maja sensu), niemniej dzięki za dyskusję


Sent from my iPhone using Tapatalk

[karamelli]

Napisane przez chwast

Poziom Twoich odpowiedzi jest cudny, tylko po co rzucać w eter stwierdzenia, których nie potrafi się obronić (bo nie maja sensu), niemniej dzięki za dyskusję


Sent from my iPhone using Tapatalk

ja po prostu nie przezywam tak bardzo tego co wy tu piszecie. po prostu mam swoje zdanie i doswiadczenia i nie musze sie tutaj rozpisywac. i przede wszystkim udowadniac czegokolwiek osobom, ktorych nie znam

---------- Dopisano o 13:41 ---------- Poprzedni post napisano o 13:39 ----------

Napisane przez Alekto123

Raczej jest mało prawdopodobne, że jedna strona to był okaz cnót i zalet wszelkich, a druga była ta zła i niedobra, co miała same wady.

Pomijając jakieś patologie jak przemoc, zdrady itp. to tak problem jest po obu stronach.

Tutaj związek był plasterkiem i ze strachu przed samotnością. Tyle lat chodzenia, a nawet ze sobą nie mieszkali. Na miejscu autorki zamiast zastanawiać się co było nie tak z facetem, zastanowiłabym się porządnie co było nie tak ze mną, że tyle lat siedziałam w takim związku? Rozważanie teraz nad tym, jakie problemy ma ten facet wygląda jak chęć ucieczki przed własnymi problemami.


Może sobie teraz robić jakieś bieda psychoanalizy byłego, tylko co to da? Dostępu do jego uczuć, potrzeb i innych rzeczy nie ma. Do swoich uczuć i potrzeb natomiast ma jak najbardziej. W dodatku wpływ na to, czy sama w sobie coś zmieni też ma, w przeciwieństwie do prób zmieniania innego człowieka pod swoje oczekiwania.

no wlasnie, a potem sie ktos dziwi ze byl brak zaangazowania.

[Czesia12345]

Napisane przez Alekto123

Może sobie teraz robić jakieś bieda psychoanalizy byłego, tylko co to da? Dostępu do jego uczuć, potrzeb i innych rzeczy nie ma. Do swoich uczuć i potrzeb natomiast ma jak najbardziej. W dodatku wpływ na to, czy sama w sobie coś zmieni też ma, w przeciwieństwie do prób zmieniania innego człowieka pod swoje oczekiwania.

Racja, robienie analizy jego zachowania nie ma już najmniejszego sensu skoro to już koniec. We mnie jest problem, poczytałam trochę i wyszło, że mam chyba lękowy styl przywiązania. Już znalazłam literaturę i chcę nad tym pracować

Btw napisałeś, że 'Pomijając jakieś patologie jak przemoc, zdrady itp. to tak problem jest po obu stronach.' - dla mnie jest to krzywdzące stwierdzenie i myślę, że dla wielu innych osób, które starały się w imię dobra związku, który nie wypalił również. Abstrahując od mojego przypadku, to to samo powiedziałbyś osobie, która zerwała bo partner/partnerka po jakimś czasie stwierdziliby, że uczucie się wypaliło/jednak nie chcą dzieci/nie chcą ślubu/ razem mieszkać/ przestało im zależeć? Powiedziałbyś takiej osobie "noo, mogłaś się bardziej postarać" albo "to twoja wina, że partner się odkochał"? Czy te przypadki podchodzą już pod te "patologie itd", które opisałeś wyżej?

[Alekto123]

Ale co jest krzywdzącego w tym stwierdzanie, że wina jest po obu stronach? To jakiś problem przyjąć na klatę, że nie jest się chodzącym ideałem, popełnia się błędy i że może nad sobą też trzeba się zastanowić?

Natomiast co napisałabym osobie, od której ktoś odszedł zależałoby od konkretnej sytuacji tej osoby.

Na razie w tym wątku widzę kogoś, kto wszedł w związek ze strachu przed samotnością i traktując to jako plaster na poprzednią relację, tkwił nie wiadomo po co latami, a teraz próbuje obsmarować byłego i doszukuje się w nim wad i win, plus postawa to na pewno tylko on jest winny, ja byłam taka super, że już bardziej się nie dało.

[karamelli]

Napisane przez Alekto123

Ale co jest krzywdzącego w tym stwierdzanie, że wina jest po obu stronach? To jakiś problem przyjąć na klatę, że nie jest się chodzącym ideałem, popełnia się błędy i że może nad sobą też trzeba się zastanowić?

Natomiast co napisałabym osobie, od której ktoś odszedł zależałoby od konkretnej sytuacji tej osoby.

Na razie w tym wątku widzę kogoś, kto wszedł w związek ze strachu przed samotnością i traktując to jako plaster na poprzednią relację, tkwił nie wiadomo po co latami, a teraz próbuje obsmarować byłego i doszukuje się w nim wad i win, plus postawa to na pewno tylko on jest winny, ja byłam taka super, że już bardziej się nie dało.

otoz to. zero winy. a facet byl zly bo sie nie angazowal fujka