Problem z wyborem studiów i pracy - brak pomysłu na siebie

[Buttercup_]

Cześć wszystkim
W związku z tym, że nie ma mi kto doradzić postanowiłam zapytać o opinię Was. Jestem studentką II roku kierunku pedagogika wczesnoszkolna i przedszkolna (licencjat). Ostatnio zaczęłam zastanawiać się nad swoją przyszłością i nad tym, czy rzeczywiście chcę wykonywać zawód związany z dziećmi. Doszłam do wniosku, że niekoniecznie, a ponadto pracę w tym zawodzie bardzo ciężko znaleźć, a jeżeli już to zarobki nie są duże, a obowiązków sporo. A więc zapytacie pewnie, dlaczego wybrałam ten kierunek? Była to opcja B. Początkowo chciałam studiować administrację, zarządzanie (jestem osobą typowo humanistyczną, więc na nic ambitniejszego nie mogę sobie pozwolić), nie dostałam się i padło na pedagogikę. Studiuje mi się bardzo dobrze, studia są łatwe, więc to jest jeden +. Ale czy jest sens to dłużej ciągnąć? Jedno jest pewne - chcę dokończyć licencjat. Pytanie, co dalej. Myślałam o kilku wariantach:
1. Zrobić magisterkę, ale już na innym kierunku (np. administracja)
2. Magisterka na tym samym kierunku, nadal to ciągnąć, a ewentualnie później iść jeszcze na studia zaoczne.
3. Tak jak wyżej i dołożyć do tego jeszcze jakąś szkołę policealną (myślałam tu o np: asystentce stomatologicznej, higienistce, techniku administracji/administracji medycznej, techniku farmacji, opiekun medyczny/dziecięcy) i dodatkowo iść jeszcze później na studia, by dalej szkolić się w tym kierunku.
Co o tym myślicie?
Szczerze powiem, że nie mam zupełnie pomysłu na siebie. Myślałam, że po liceum się coś zmieni, ale tak naprawdę trudno mi się zobaczyć w jakimkolwiek zawodzie.
Jestem osobą nieśmiałą, introwertykiem, czasem trudno mi nawiązać kontakty z innymi ludźmi, ale z drugiej strony jestem systematyczna, rzetelna, odpowiedzialna, obowiązkowa i chcę coś osiągnąć w życiu. Problem, że nie wiem kompletnie jak się do tego zabrać.

Dziękuję z góry za wszystkie odpowiedzi

[Cytokina]

Hej.
Opcja 3 według mnie jest strasznie dziwaczna. Po co zdobywać zawód, w którym się nie widzisz i w którym nie chcesz pracować po to żeby później się przekwalifikować i wchodzić na kolejną kilkuletnią ścieżkę zdobywania zawodu z zupełnie innej dziedziny? Straszna strata czasu.
Jeżeli ukończenie licencjatu z pedagogiki umożliwia Ci zrobienie magisterki z czegoś innego, w czym lepiej się czujesz to warto rozważyć tą opcję. Ale robienie magisterki z kierunku, który ani Cię nie interesuje ani nie jest przyszłościowy według mnie zupełnie nie ma sensu. Jednak skoro piszesz, że studia są łatwe (swoją drogą według mnie to minus, bo przez to rozleniwiasz się i nie rozwijasz) to może zacznij drugi kierunek? Albo zainwestuj wolny czas w uniwersalne umiejętności, które przydadzą Ci się w większości branży, jak na przykład języki, znajomość programów komputerowych, umiejętności, które możesz poprzeć certyfikatem, różne uprawnienia.
Jest jeszcze zupełnie inna opcja - idź do pracy (można ją pogodzić ze studiami dziennymi, zwłaszcza tymi łatwymi, albo jeżeli uda Ci się znaleźć coś fajnego to np przenieść się na zaoczne). To chyba najlepsza metoda żeby się przekonać co chcesz w życiu robić, albo chociaż czego nie chcesz robić (chociażby dlatego warto żebyś się rozejrzała za jakąś pracą z dziećmi, kilka godzin w przedszkolu jako pomoc czy coś w tym rodzaju żeby już na 100% przekonać się czy praca z dziećmi jest dla Ciebie). W końcu przekonasz się na własnej skórze, zdobędziesz doświadczenie, wiele Ci to rozjaśni.

[Karla Electra]

Zrób magisterkę z czegoś innego ale licz się z tym, że będziesz musiała się nauczyć na egzaminy wstępne. Ja tak zrobiłam i nie żałuję.
Moim zdaniem szkoda pieniędzy na szkołę policealną jeżeli nie wiesz, czy chcesz w tym pracować. Nie łap dziesięciu srok za ogon bo ostatecznie zostaniesz wiecznie gdzieś ,,pomiędzy", bez konkretów.
Może w wakacje poszukaj pracy w różnych branżach i zobacz, co ci odpowiada a co nie? Wtedy mogłabyś już sobie wybrać magisterkę pod to, co cię interesuje. Masz jeszcze rok na rozeznanie się w temacie i podjęciu decyzji gdzie pójść dalej.

[Buttercup_]

Dziękuję dziewczyny serdecznie za odpowiedzi. Bardzo mi rozjaśniłyście w głowie. Może trochę przekombinowałam z tą szkołą policealną. To rzeczywiście mogłaby być strata czasu, w dodatku w sytuacji, kiedy ja zupełnie nie wiem w jakim zawodzie chciałabym się kształcić.
Ogólnie to ostatnimi czasy jestem zupełnie niezdecydowana Jednego dnia myślę, że mogłabym iść dalej w tą pedagogikę, a drugiego znowu że to nie ma przyszłości, ale wydaje się, że jedynie pójście do pracy daje stuprocentową pewność, czy chcę pracować z dziećmi czy też nie. Co do języków i zdobywania innych umiejętności to myślałam o tym. Podobnie o rozpoczęciu innego kierunku. Najbardziej do mnie jednak teraz przemawia praca i doskonalenie języka.
Jeżeli chodzi natomiast o skończenie licencjatu z pedagogiki i rozpoczęcie magisterki na innym kierunku to ja słyszałam różne opinie. Niektórzy twierdzą właśnie, że nie żałują, a z kolei inni że niczego się nie nauczyli i nic z zajęć nie wynieśli. Więc tego się najbardziej obawiam. Poza tym wydaje mi się, że kierunki powinny ze sobą jakoś współgrać, a pedagogika do administracji czy do zarządzenia ma się raczej nijak. :/
Fajnie by było, gdyby wypowiedziała się też jakaś osoba, która studiuje pedagogikę/skończyła licencjat i ma w planach bądź już robi mgr z zupełnie innego kierunku

[megamag]

Napisane przez Buttercup_

(jestem osobą typowo humanistyczną, więc na nic ambitniejszego nie mogę sobie pozwolić)

Tak bycie humanistą własnie na tym polega, że sobie człowiek nie radzi, nie jest w stanie ogarnąć niczego trudniejszego i ogólnie jest tępą dzidą.

[casus_belli]

Napisane przez megamag

Tak bycie humanistą własnie na tym polega, że sobie człowiek nie radzi, nie jest w stanie ogarnąć niczego trudniejszego i ogólnie jest tępą dzidą.

O to, to

[megan megan]

Powinnaś spróbować pracy z dziećmi to jednak najlepszy sposób by się przekonać czy ci się to podoba, czy w ogóle się do tego nadajesz. Do wakacji jest jeszcze trochę czasu, możesz poszukać praktyk (nawet nadobowiązkowych jeśli nie macie ich teraz w planie studiów), zrobić kurs wychowawcy kolonijnego i wyjechać do pracy na wakacje, animatora dla dzieci, opcji trochę jest.

Doszkalanie się z języka jest bardzo dobrym pomysłem, w większości zawodów pracodawcy jednak wymagają komunikatywnej znajomości przynajmniej angielskiego. Jeżeli masz uzdolnienia w tym kierunku to może warto spróbować dostać się na jakąś filologię? Znając biegle język (co dodatkowo poświadczone będzie ukończonymi studiami) można znaleźć pracę w wielu firmach o różnym profilu.

Szkoła policealna nie jest zła pod warunkiem, że nie jest się w niej tylko dla legitymacji/papierka że się ją ma, bo to faktycznie strata czasu. Większość kierunków jest darmowa, z większości szkół można zrezygnować w każdym momencie. Chciałaś iść na administracje, więc jeśli w jakiś sposób cię to interesuje, możesz spróbować technika administracji. Poprzeglądaj oferty szkół, może cię coś konkretnego zainteresuje

[casus_belli]

I jako technik administracji robić co? Nie oszukujmy się, w dużych miastach jest dość absolwentów administracji, prawa, zarządzania, itp. W małych bez znajomości i dyplom Oxfordu nie pomoże.
Wykształcenie zawodowe jest spoko, jeśli daje konkretny zawód.

[Buttercup_]

Napisane przez megamag

Tak bycie humanistą własnie na tym polega, że sobie człowiek nie radzi, nie jest w stanie ogarnąć niczego trudniejszego i ogólnie jest tępą dzidą.

Może to zdanie źle sformułowałam, bo nie o to mi dokładnie chodziło, nikogo nie urażając oczywiście. Po prostu ja, mimo wysiłków i ciężkiej pracy nie radziłam sobie chociażby w liceum z przedmiotami ścisłymi. Dlatego wniosek, że nie dałabym sobie po prostu rady z innymi kierunkami na studiach, niż humanistyczne.

Przegadałam temat szkoły policealnej z kilkoma osobami i zdecydowanie odrzucam tę opcję. Ja nad jednym, określonym zawodem się nie zastanawiałam, więc nie ma sensu tracić na to czasu. Natomiast jeżeli chodzi o doszkalanie językowe to uważam, że raczej nie trzeba kończyć filologii, żeby znać biegle dany język. Istnieją przecież różne kursy. Wydaje mi się, że pójście na taki kurs to dla mnie byłaby lepsza opcja, bez rozpoczynania kolejnego kierunku, tym samym oszczędzam czas i zdobywam już praktykę.
Dzięki za odpowiedzi i zainteresowanie tematem. Bardzo doceniam.

[Buttercup_]

Chciałabym odświeżyć wątek.

Dużo czasu myślałam nad moimi studiami. Miałam też praktyki w szkole podstawowej i przedszkolu. Doszłam do wniosku, iż praca w szkolnictwie nie jest spełnieniem moich marzeń. Nie potrafiłabym się w tym odnaleźć.. Licencjat z pedagogiki wczesnoszkolnej jednak chciałabym dokończyć (zostały 3 semestry, więc szkoda)
i.. no właśnie. Chciałabym zmienić zupełnie kierunek studiów na magisterce. Dziewczyny, moje pytanie brzmi - czy opłaca się zmieniać diametralnie ten kierunek? Myślę cały czas nad administracją - tak naprawdę od początku chciałam to studiować, ale się nie dostałam Żałuję, że się nie przeniosłam wcześniej, ale do końca miałam nadzieję, że jednak się przekonam do pracy w szkole/przedszkolu
Opcja B natomiast jest taka, by rozpocząć studia od początku (czyli licencjat z administracji) i studiować równocześnie tą pedagogikę+administrację i później robić też magisterkę z administracji. Doradźcie mi, która opcja jest najlepsza: rozpoczynać od nowa administrację i kończyć w tym samym czasie pedagogikę czy dokończyć sobie spokojnie licencjat z pedagogiki i studiować później administracje na magisterce.
Pozdrawiam

[megamag]

Wybacz moją złośliwość o humanistach, ale aż tyłek boli od rozpowszechniania (nawet nieświadomego) takich stereotypów. A tak na marginesie to ani pedagogika, ani administracja to nie są studia humanistyczne, a społeczne.

Mnie się generalnie wydaje, że trochę podchodzisz do sprawy od tyłka strony i może powinnaś się jednak zastanowić, co Ty chcesz w życiu robić i gdzie pracować, zamiast bez pomysłu skakać z kierunku na kierunek. Po co Ci ta administracja tak naprawdę? Ten kierunek bywa przydatny wyłącznie w sytuacji, gdy chcesz pracować potem jako urzędnik w administracji państwowej (choć tak po prawdzie możesz tam też pracować po każdym innym kierunku, ten daje Ci jedynie tę przewagę, że znasz prawo administracyjne). Poza administracją publiczną jest to kierunek w zasadzie o cztery litery potłuc. Jeśli zaś marzy Ci się kariera urzędnika, to może zacznij od drugiej strony, czyli najpierw poszukaj zatrudnienia w jakimś urzędzie, a potem dorobisz sobie do tego jakieś studia?

[Buttercup_]

Napisane przez megamag

Wybacz moją złośliwość o humanistach, ale aż tyłek boli od rozpowszechniania (nawet nieświadomego) takich stereotypów. A tak na marginesie to ani pedagogika, ani administracja to nie są studia humanistyczne, a społeczne.

Mnie się generalnie wydaje, że trochę podchodzisz do sprawy od tyłka strony i może powinnaś się jednak zastanowić, co Ty chcesz w życiu robić i gdzie pracować, zamiast bez pomysłu skakać z kierunku na kierunek. Po co Ci ta administracja tak naprawdę? Ten kierunek bywa przydatny wyłącznie w sytuacji, gdy chcesz pracować potem jako urzędnik w administracji państwowej (choć tak po prawdzie możesz tam też pracować po każdym innym kierunku, ten daje Ci jedynie tę przewagę, że znasz prawo administracyjne). Poza administracją publiczną jest to kierunek w zasadzie o cztery litery potłuc. Jeśli zaś marzy Ci się kariera urzędnika, to może zacznij od drugiej strony, czyli najpierw poszukaj zatrudnienia w jakimś urzędzie, a potem dorobisz sobie do tego jakieś studia?

Po co mi administracja? Dla satysfakcji, spełnienia, poszerzenia wiedzy w dziedzinie, która mnie interesuje, dla lepszej pracy (a przede wszystkim wynagrodzenia, bo jednak jest różnica między zarobkami w edukacji, a w administracji).
Może to jest jakiś pomysł, żeby najpierw znaleźć zawód, a później dodatkowo się kształcić w tym kierunku - wydaje mi się jednak, że bez jakiegokolwiek doświadczenia i wykształcenia pracodawca nie spojrzy na mnie przychylnie i raczej taką karierę urzędnika bez studiów można zacząć jedynie po znajomości, ale ręki sobie uciąć nie dam, bo nigdy nie próbowałam.
Myślałam ewentualnie jeszcze o studiach podyplomowych z administracji.

[megamag]

Na najniższe stanowisko w administracji publicznej, czyli referenta, często wymagają tylko wykształcenia średniego. Jeśli szukasz pracy w Warszawie, to w administracji publicznej powinnaś znaleźć ją bez problemu, bo tutejsza administracja cierpi raczej na niedobór kandydatów i zdarza się nawet, że konkursy nie są rozstrzygane ze względu na liczbę chętnych równą zero. Wynika to z tego, że urzędy płacą dużo słabiej niż dyskonty spożywcze w tym mieście. (O osobach po studiach z językami nawet nie wspominam, bo te sobie mogą iść do korpo za dwa razy tyle na dzień dobry). Moja znajoma z wykształcenia psycholog i bez żadnego doświadczenia z finansami poszła ostatnio pracować do urzędu skarbowego, a wśród kolegów w pracy ma też osoby prosto po ogólniaku. Także jeżeli marzy Ci się taka kariera urzędnika, to po prostu idź i pracuj w tym urzędzie, a studia sobie ewentualnie dorobisz zaocznie. Lepiej na tym wyjdziesz, bo będziesz miała doświadczenie. Masz tu 229 ogłoszeń o naborze na urzędników w Warszawie i sobie składaj tam, gdzie spełniasz wymagania: Praca w Służbie Cywilnej. Pamiętaj tylko, że oni z tą znajomością ustaw nie żartują i przed rozmową naprawdę trzeba te ustawy przeczytać.

No chyba że chcesz szukać pracy w jakiejś pipidówie, no to tu i studia nie pomogą, bo tam kariera urzędnika ciągle jeszcze bywa po znajomości.

[monika96r]

Uważam, że pomysł z magisterką jest dobry, ale zapewne będziesz mieć zaległości w materiałach.
A może opcja - studia podyplomowe (ogromny wybór kierunków).