Nie wiem co dalej z moim życiem - ważna decyzja.

[may26]

Witajcie Mam 20 lat, w październiku przeprowadziłam się z Bydgoszczy do Warszawy, na studia. Na początku byłam pełna zapału, chciałam zacząć nowe życie, oderwać sie od przeszłości. Mimo dobrego nastawienia dużo rzeczy poszło nie tak. Kierunek okazał się niewypałem, nie poradziłam sobie przez co nie zdałam sesji. Na uczelni nie poznałam nowych znajomych, przez co grono bliski osob w Warszawie jest bardzo małe. Oprócz współlokatorki mam 3 koleżanki ale nie są to żadne zażyłe znajomości, wiecie jak to jest. Kazdy ma swoje zycie. Do tego często myslami wracam do faceta z ktorym rozstałam się w listopadzie. Nie umiem o nim zapomnieć, tęsknie za nim. Tęsknie bardzo za rodzicami i rodzenstwem. Szczegolnie martwie sie o mlodszą siostre, boje sie ze cos jej sie stanie. Czesto tez dopadają mnie mysli, ze rodzice są juz co raz starsi i co raz gorzej z ich zdrowiem. Boje sie, ze kiedys będę zalowac, ze tak malo ich widywalam. Ogolnie mam wrazenie ze samodzielnosc troche mnie przerosła. Nie jestem pewna czy jestem gotowa na takie zycie z dala od domu. Od konca lutego pracuje tutaj w Warszawie, bo nie chciałam zeby rodzice utrzymywali mnie po tym jak przerwałam naukę. Planuje zostać tutaj do wakacji, a pozniej nie wiem co ze sobą zrobić. Rodzice dali mi wolną rękę, chociaż wiem, że woleliby żebym w październiku zaczeła nowe studia w Warszawie. A ja nie wiem czy mam na to siłę. Czuję, ze chciałabym wrocic do domu i iść na studia w Bydgoszczy lub w pobliskim Toruniu. Byc w rodzinnym, bezpiecznym domu, miec na codzien rodzinę i przyjaciol ktorych zostawialam. Boje sie jednak, ze bedzie to ucieczka, pojscie na skróty i że będę w przyszlosci tego zalowac. Nie ukrywajmy, ze w Warszawie jest wiecej mozliwosci. Kompletnie nie wiem czym sie kierowac. Wrocic do domu, gdzie czuje sie o wiele lepiej ale mam mniejsze mozliwosci rozwoju i gorsze perspektywy czy isc n a studia w Warszawie, miec te lepsze perspektywy ale byc w miejscu gdzie psychicznie czuje sie gorzej i nie zyje mi sie tu lekko? Wiadomo, sa lepsze i gorsze momenty ale nie chcialabym przez kolejne trzy lata czuc sie tak jak czuje sie teraz.

[201604181004]

przesadzasz
bydgoszcz to nie jest jakiś pcim dolny żeby żadnych perspektyw tam nie było
ja tam bym wrócila skoro aż tak ci to ciąży

[Nameria]

Też bym wróciła skoro tęsknisz za przyjaciółmi, rodziną.
Co jest dla CIebie ważniejsze kariera czy rodzina i bliscy?
Bydgoszcz to nie mała wioska, tam tez spokojnie życie można sobie ułożyć, zrobić karierę. Zresztą na tę karierę jeszcze masz czas, najpierw masz 5 lat studiów, które możesz spędzić z rodziną a nie męczyć się w Warszawie. W Bydgoszczy też nie wydawałabyś na stancję, jedzenie.

[Darkoz]

Nie wszyscy muszą zachłystywać się możliwościami w wielkim mieście i skakać z radości, że uwolnili się od zrzędzącej rodziny. Masz prawo mieć swoje priorytety, rób tak, żebyś Ty była szczęśliwa. Bydgoszcz/Toruń to nie jakieś zadupie, gdzie niczego nie zdziałasz ani się nie nauczysz.

[verumka]

Nie każdy czuje się dobrze w "wielkim mieście" i z dala od najbliższych. Jedni wręcz marzą o tym, żeby "wreszcie" się uwolnić od "zrzędzących" rodziców, inni przeciwnie. Nie widzę sensu siedzenia w Warszawie, skoro Ci to nie odpowiada. Nic na siłę. Jak dziewczyny piszą - Bydgoszcz czy Toruń to nie są pipidówki, tylko spore miasta, ludzie w znacznie mniejszych miejscowościach jakoś dają sobie radę, żyją, pracują. Jasne, że może jest w pewnym stopniu inaczej niż w metropolii, jaką jest Warszawa, ale nie każdy nadaje się do życia w tak wielkim mieście - ja np. nie mogłabym chyba w nim mieszkać.

Jedno zdanie z Twojej wypowiedzi mnie tylko zastanowiło i chyba trochę zaniepokoiło:

Szczegolnie martwie sie o mlodszą siostre, boje sie ze cos jej sie stanie.

Właściwie dlaczego? Przecież nie została sama, tylko pod opieką rodziny. Co może jej się stać?

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez may26

Witajcie Mam 20 lat, w październiku przeprowadziłam się z Bydgoszczy do Warszawy, na studia. Na początku byłam pełna zapału, chciałam zacząć nowe życie, oderwać sie od przeszłości. Mimo dobrego nastawienia dużo rzeczy poszło nie tak. Kierunek okazał się niewypałem, nie poradziłam sobie przez co nie zdałam sesji. Na uczelni nie poznałam nowych znajomych, przez co grono bliski osob w Warszawie jest bardzo małe. Oprócz współlokatorki mam 3 koleżanki ale nie są to żadne zażyłe znajomości, wiecie jak to jest. Kazdy ma swoje zycie. Do tego często myslami wracam do faceta z ktorym rozstałam się w listopadzie. Nie umiem o nim zapomnieć, tęsknie za nim. Tęsknie bardzo za rodzicami i rodzenstwem. Szczegolnie martwie sie o mlodszą siostre, boje sie ze cos jej sie stanie. Czesto tez dopadają mnie mysli, ze rodzice są juz co raz starsi i co raz gorzej z ich zdrowiem. Boje sie, ze kiedys będę zalowac, ze tak malo ich widywalam. Ogolnie mam wrazenie ze samodzielnosc troche mnie przerosła. Nie jestem pewna czy jestem gotowa na takie zycie z dala od domu. Od konca lutego pracuje tutaj w Warszawie, bo nie chciałam zeby rodzice utrzymywali mnie po tym jak przerwałam naukę. Planuje zostać tutaj do wakacji, a pozniej nie wiem co ze sobą zrobić. Rodzice dali mi wolną rękę, chociaż wiem, że woleliby żebym w październiku zaczeła nowe studia w Warszawie. A ja nie wiem czy mam na to siłę. Czuję, ze chciałabym wrocic do domu i iść na studia w Bydgoszczy lub w pobliskim Toruniu. Byc w rodzinnym, bezpiecznym domu, miec na codzien rodzinę i przyjaciol ktorych zostawialam. Boje sie jednak, ze bedzie to ucieczka, pojscie na skróty i że będę w przyszlosci tego zalowac. Nie ukrywajmy, ze w Warszawie jest wiecej mozliwosci. Kompletnie nie wiem czym sie kierowac. Wrocic do domu, gdzie czuje sie o wiele lepiej ale mam mniejsze mozliwosci rozwoju i gorsze perspektywy czy isc n a studia w Warszawie, miec te lepsze perspektywy ale byc w miejscu gdzie psychicznie czuje sie gorzej i nie zyje mi sie tu lekko? Wiadomo, sa lepsze i gorsze momenty ale nie chcialabym przez kolejne trzy lata czuc sie tak jak czuje sie teraz.

Pogrubione zdanie mnie zastanowiło.

[_chocolate]

Minęło już trochę czasu i jeśli nadal się nie odnajdujesz w Warszawie, to chyba czas zmienić miejsce...bo frustracja będzie narastać...

[Flai]

Jak twoje studia mają magisterkę to zawsze możesz wracać do Warszawy na magisterkę, a licencjat skończyć w Bydgoszczy czy Toruniu. Też przeanalizuj sobie czy twój zawód naprawdę wymaga Warszawy już, natychmiast. Licz się też z tym, że przez rok twojej nieobecności dawni przyjaciele mogli poznajdować nowe paczki, chyba że stale utrzymywałaś kontakt. Równie dobrze możesz odnaleźć się w Warszawie na 2 kierunku studiów, jak nie odnaleźć w Toruniu. Niestety to czy nasze decyzje były poprawne czy błędne możemy określić dopiero po punkcie do którego nas doprowadziły.

[tamtaglista]

Napisane przez drabineczka

przesadzasz
bydgoszcz to nie jest jakiś pcim dolny żeby żadnych perspektyw tam nie było
ja tam bym wrócila skoro aż tak ci to ciąży

Też nie zauważyłam by to dziura była