Cacharel, LouLou Blue

Mnie się podoba ten zapach. Kojarzy mi się z chińskimi kredkami świecowymi, które kiedyś kiedyś można było kupić. Może przypomina mi zapach dzieciństwa, szczęścia i pełnej radości. Zapach być może nie dla każdego. Na mojej skórze ładnie się rozwija

Ojojoj... Wczoraj przetestowałam sobie Lou Lou Blue będąc w Sephorze i pognałam w kilka minut po tym wydarzeniu do łazienki celem zmycia zapachu (nie chciał się zmyć skurczybyk !). Jest słodko-mdlący, duszący (niewiele perfum jestem w stanie nazwać "duszącymi") i ewidentnie mi nie "leżał" - przeszkadzał będąc na mojej skórze. Na pewno ma zwolenników, ale nie jest dla mnie, z całkowitą pewnością.Butelka jest łokropna.Ilość zużytych opakowań: przetestowane w perfumerii

to naprawdę dziwne perfumy, podobnie jak geometryzujące opakowanie...zapachu takiego mogłaby używać nieco kiczowata lolitka - taki małoletni wamp z lat 20tych albo 30tych<BR>na pozór słodka i naiwna a w głębi swej polukrowanej duszyczki - prawdziwy kobiecy demon, doprowadzajacy do szaleństwa bogatych gentelmenów po czterdziestce...

Zapach dziwny, plastykowy, sztuczny, ale chyba coś w sobie ma skoro inni go kupują. Dla mnie nie do pzryjęcia.

Kiedyś mnie niesamowicie fascynował; "przedziwny" dlatego, że nie wiem, jak go opisać: nie jest ani lekki, ani bardzo słodki, ani ciężki... Ostatnio jednak powąchałam i już nie ma dla mnie takiej magii jak kiedyś. Jak słusznie zauważyła zgłaszająca, kontrowersyjny.

To była miłość od pierwszego wejrzenia ;) Jak tylko go powąchałam, od razu poczułam coś znajomego i przyjemnego, jakbym go znała od dawna, no i kupiłam go. Do tej pory mi się nie znudził (a kupiłam go z 5 lat temu) i na szczęście jeszcze trochę w buteleczce go zostało.