Łuszczyca to przewlekła, zapalna, nawrotowa i niezakaźna choroba skóry. Dotyczy ona około 2 procent populacji w Europie i Stanach Zjednoczonych. W Polsce choruje na nią do 3 procent społeczeństwa, za to w Azji i Afryce występuje rzadziej. Jej przyczyny nie są do końca znane, ale zakłada się, że jest ona dziedziczona. Za to rozwój i nasilenie łuszczycy zależy od czynników środowiskowych oraz stanu psychicznego chorego.
Fot.: iStock
Jako najważniejszy powód zachorowania na łuszczyce podaje się skłonność genetyczną, a konkretnie obecność genu HLA-Cw6. Ale choroba zwykle uaktywnia się i nasila pod wpływem konkretnych czynników środowiskowych oraz chorób. Wywołują oraz zaostrzają łuszczycę:
Wyróżnia się dwa typy łuszczycy. Typ pierwszy jest dziedziczony i do ujawnienia choroby dochodzi przed 40. rokiem życia (zwykle w okresie dojrzewania, miedzy 10 a 14 rokiem życia). Ten typ łuszczycy ma cięższy przebieg, trudniej się go leczy i dość często następują nawroty choroby.
Typ drugi łuszczycy to tak zwana łuszczyca dorosłych. Jej pierwsze objawy pojawiają się po 40. roku życia (szczyt zachorowań przypada po 55. roku życia). Ten typ łuszczycy jest rzadziej dziedziczony i zazwyczaj bardziej związany z czynnikami środowiskowymi.
Fot.: iStock
Głównymi objawami łuszczycy są grudkowe wykwity pojawiające się na skórze ciała – najpierw pojawiające się na tak zwanych prostownikach kończyn (kolanach, łokciach), a z czasem na pośladkach, okolicach kości krzyżowej, twarzy, dłoniach, stopach i skórze głowy.
Te czerwone grudki pokryte srebrzystą łuską powstają na skutek zbyt szybkiego nawarstwiania się naskórka na powierzchni skóry. Normalnie skóra regeneruje się co 28 dni. Ale u osób chorych na łuszczycę ten proces skraca się nawet o kilka dni.
Nowe komórki skóry dojrzewają, gdy tymczasem stare nie zdążyły się jeszcze złuszczyć. Właśnie dlatego u chorych na łuszczycę dochodzi do pogrubienia skóry i tworzenia się na jej powierzchni łusek z martwych komórek.
Ze względu na postać zmian łuszczycowych wyróżnia się:
Szczególną odmianą łuszczycy jest łuszczyca stawowa. W łuszczycowym zapaleniu stawów zmianom skórnym towarzyszy zapalenie stawów, które objawia się ich:
Przy łuszczycowym zapaleniu stawów występują także objawy ogólnoustrojowe – osłabienie i podwyższona temperatura ciała.
Łuszczycowe zapalenie stawów zaczyna się od zapalenia stawów obwodowych, któremu towarzyszy ich ocieplenie i poranna sztywność. Dyskomfort dotyczy wtedy głównie knykci, nadgarstków, łokci, barków, kolan i bioder.
Kolejna postacią łuszczycowego zapalenia stawów jest postać osiowa. Wtedy dochodzi do zapalenia stawów kręgosłupa oraz stawów krzyżowo-biodrowych. Pojawia się ból pleców oraz ograniczenie ruchomości w odcinku szyjnym, piersiowym lub lędźwiowym kręgosłupa. Kolejną postacią łuszczycowego zapalenia stawów jest zapalenie palców. Pojawia się ból, zaczerwienienie i obrzęk całego palca. Z czasem palce zaczynają się deformować.
Łuszczyca paznokci dotyczy zarówno osób chorujących na łuszczycę zwyczajną, jak i stawową. Najczęstszym jej objawem są wgłębienia na płytce paznokci, jej podłużne bruzdowanie, szorstkość i kruszenie się. W skrajnym wypadku może jednak dojść do oddzielenia paznokcia od palca i jego utraty.
Łuszczyca jest leczona – a w zasadzie łagodzona – miejscowo i ogólnie. W leczeniu miejscowym stosuje się maści, pasty i wcierki, które mają usunąć łuski i ograniczyć złuszczanie się skóry. W ich składzie znajdziemy:
W leczeniu ogólnym łuszczycy stosuje się:
Objawy łuszczy można złagodzić odpowiednio się odżywiając, unikając stresu oraz stosując właściwą pielęgnację. W diecie osoby chorej na łuszczycę nie powinno zabraknąć kwasów omega-3, które znajdziemy między innymi w łososiu, tuńczyku, oleju lnianym i oleju rzepakowym.
Jeśli zaś chodzi o pielęgnację skóry z łuszczycą, należy szukać kosmetyków zawierających humektanty (np. kwas hialuronowy) i emolienty (np. lanolinę, ciekłą parafinę, oleje roślinne). Osobom chorym na łuszczycę polecamy zwłaszcza stosowanie oleju konopnego i oleju z awokado.
Zobacz także: Twoja skóra szczypie i swędzi oraz jest sucha i zaczerwieniona? Sprawdź, czy nie masz atopowego zapalenia skóry!
Zdjęcie główne: iStock
Tak jak w przypadku łuszczycy zwyczajnej czy stawowej, lekarze nie znają dokładnego powodu zachorowania na łuszczycę paznokci. Przyjmuje się, że jest to choroba autoimmunologiczna, czyli taka, w której z niewiadomego powodu organizm zaczyna atakować własne tkanki i je niszczyć . Łuszczyca paznokci wymaga leczenia dermatologicznego oraz wyjątkowego dbania o dłonie. Fot.: iStock Łuszczyca paznokci – przyczyny Łuszczyca paznokci zwykle występuje u osób, które już chorują na łuszczycę zwyczajną (ma ją 50 procent chorych) lub stawową (ma ją ponad 80 procent chorych). Łuszczyca paznokci może jednak pojawić się samodzielnie (najczęściej u dzieci), będąc zapowiedzią późniejszego zachorowania na łuszczycę zwyczajną lub stawową. Tak jak już wspominaliśmy, łuszczyca paznokci to choroba autoimmunologiczna, której dokładne przyczyny nie są znane. Wiadomo jednak, że istnieją czynniki, które mogą ją wywołać lub spowodować jej nawrót . Są to: ostre i przewlekłe infekcje – zapalenie zatok, próchnica, nawracające zapalenie pęcherza lub przydatków, angina, różyczka, ospa czy odra, choroby przewlekłe – cukrzyca, dna moczanowa przyjmowanie niektórych leków – tetracycliny (antybiotyk stosowany w leczeniu trądziku pospolitego), sterydów, leków hormonalnych, interferonu (lek stosowany w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C) czy beta-blokerów (leków przyjmowanych między innymi przez osoby z chorobą niedokrwienną serca), stres. Łuszczyca paznokci – objawy Zmiany typowe dla łuszczycy paznokci pojawiają się najczęściej w obrębie dłoni i bardzo rzadko dotyczą paznokci u stóp. Najczęstszym objawem łuszczycy paznokci jest tak zwane naparstkowanie, czyli pojawienie się na płytce paznokciowej pojedynczych wgłębień . Wgłębienia te mogą być dość duże i głębokie oraz mieć nieregularny kształt. Inne popularne objawy łuszczycy...
Łuszczyca to genetycznie uwarunkowana choroba autoimmunologiczna, której przebieg zależy od ogólnego stanu zdrowia i stylu życia chorego . Objawy łuszczycy będą mniej uciążliwe, a jej leczenie bardziej skuteczne, jeżeli chory zrezygnuje z palenia papierosów, ograniczy spożywanie alkoholu oraz zmniejszy natężenie stresu . Olbrzymie znaczenie w przypadku łuszczycy ma też dieta. Odpowiednie jedzenie powoduje, że: znacznie mniejsza powierzchnia skóry jest zajęta przez zmiany łuszczycowe, mniejsze jest ich zaczerwienienie, mniejsze jest złuszczanie się naskórka, nacieki zmian łuszczycowych są cieńsze. View this post on Instagram A post shared by (@mygoodnessrecipes) on Aug 6, 2019 at 12:19am PDT Łuszczyca – co jeść, żeby złagodzić objawy choroby Osoby chore na łuszczycę (podobnie jak cierpiący na atopowe zapalenie skóry ) powinny dbać o to, żeby wraz z pożywieniem dostarczać swojemu organizmowi duże ilości wielonienasyconych kawasów tłuszczowych , a zwłaszcza kwasów z rodziny omega-3, które łagodzą stany zapalne. Wielonienasycone kwasy tłuszczowe znajdziemy w: tłustych rybach (halibucie, łososiu, śledziu, dorszu, makreli, sardynkach), siemieniu lnianym, oleju lnianym, oleju rzepakowym, nasionach chia, orzechach włoskich, pestkach dyni, migdałach, jajkach, produktach sojowych. Dieta chorych na łuszczycę powinna być także bogata w antyoksydanty . Dlaczego? Bo reaktywne formy tlenu (wolne rodniki) nasilają stan zapalny. Za to spożywanie produktów bogatych w neutralizujące je antyoksydanty (warzyw, owoców), zmniejsza stan zapalny . Duże ilości antyoksydantów znajdziemy między innymi w: aronii, borówkach amerykańskich, czarnej porzeczce, wiśniach, malinach, truskawkach, śliwkach, czerwonych grejpfrutach, burakach,...
Atopowego zapalenia skóry głowy jest bardziej problematyczne w leczeniu niż na innych częściach ciała. Gęsto owłosienie może bowiem utrudniać odpowiednią pielęgnację skóry. Podstawą jest tutaj dobór odpowiedniego szamponu łagodzącego, a także stosowanie odpowiednich preparatów dermatologicznych w formie płynnej, które możemy aplikować jak wcierkę. Atopowe zapalenie skóry głowy - przyczyny Objawy atopowego zapalenia skóry głowy Domowe sposoby na atopowe zapalenie skóry głowy Szampon na atopowe zapalenie skóry głowy Leczenie atopowego zapalenia skóry głowy Atopowe zapalenie skóry głowy - przyczyny Przyczyny atopowego zapalenia skóry mogą wynikać z predyspozycji genetycznych i wpływu czynników środowiskowych. Bardzo często choroba ta jest przekazywana genetycznie w linii prostej, czyli po rodzicach lub dziadkach. To choroba genetyczna, która polega na odpowiedzi układu immunologicznego po kontakcie z czynnikiem, który u zdrowego człowieka nie wywołuje żadnej reakcji. Z kolei do najpopularniejszych czynników środowiskowych należą: zanieczyszczenia powietrza, alergeny, przewlekły stres, infekcje, składniki pożywienia. Objawy atopowego zapalenia skóry głowy zaostrzają się wraz z występowaniem czynników środowiskowych. Może je także zaostrzać nieprawidłowa dieta i przewlekły stres. Niekiedy całkowicie ustępują, jeśli nie występuje czynnik zapalny. Objawy atopowego zapalenia skóry głowy - zdjęcia Najczęstszym objawem atopowego zapalenia skóry są zmiany o charakterze wypryskowym, zgrubiała i pofałdowana oraz niezwykle sucha skóra. Skóra bardzo intensywnie się łuszczy, dosłownie odpada całymi łuskami. Wypryski z czasem zmieniają się w strupki. Może również dochodzić do rozwoju grzybicy oraz infekcji na podłożu bakteryjnym lub...
Rogowacenie ciemne skóry występuje zarówno u mężczyzn, jak i kobiet, może też pojawić się u dzieci. Nadmiernie zrogowaciały naskórek ma ciemną barwę, może być gładki bądź przeciwnie – szorstki, chropowaty. Nierzadko plamom towarzyszy świąd i brodawkowate zmiany. Leczenie rogowacenia ciemnego polega przede wszystkim na leczeniu choroby podstawowej. Spis treści: Co to jest i jak wygląda rogowacenie ciemne? Rogowacenie ciemne – przyczyny Typy rogowacenia ciemnego skóry Jak leczyć rogowacenie ciemne? Co to jest i jak wygląda rogowacenie ciemne? Rogowacenie ciemne ( acanthosis nigricans ) jest chorobą dermatologiczną, w której występują hiperpigmentacyjne plamy. Wyraźnie odznaczają się one kolorem od otaczającej skóry, przyjmując barwę brązową, a nawet czarną. Zmiany te zazwyczaj rozmieszczone są symetrycznie i pojawiają się głównie w obrębie załamań i fałdów skórnych, np. na szyi, pod pachami, w pachwinach, ale też w pobliżu pępka, na kolanach, w okolicach łokci. W przypadku rogowacenia ciemnego o zaawansowanej formie obejmuje ono też śluzówkę, np. jamy ustnej, oraz skórę twarzy. Typową dla acanthosis nigricans lokalizację przebarwień przedstawia poniższa grafika. Ciemne plamy pod pachami to jedna z najczęściej występujących form rogowacenia ciemnego, podobnie jak plamy na szyi. Plamy mogą mieć gładką powierzchnię, jednak przy mocno nasilonym rogowaceniu skóra staje się chropowata, sucha i szorstka. Zdarza się, że na skórze pojawiają się też wystające brodawkowate wykwity. Rogowaceniu ciemnemu może też towarzyszyć uciążliwy świąd. Wyświetl ten post na Instagramie ...
