Na czym polega: jest to lek podawany dożylnie lub mięśniowo, w Polsce zazwyczaj stosuje się merpedynę (Petydyna, Dolargan, Dolcontoral, Dolantyna). Jest to lek narkotyczny (pochodny morfiny), działa przeciwbólowo i rozkurczowo. Jego podanie jest bezpłatne, decyzję o podaniu podejmuje lekarz.
Kiedy się stosuje: podczas porodu siłami natury, jeśli niemożliwe jest zastosowanie znieczulenia zewnątrzoponowego, gdy ze względów zdrowotnych wskazane jest zmniejszenie bólu (np. poród trwa bardzo długo)
Przeciwwskazania: nie można stosować, jeśli rodząca cierpi na choroby wątroby, ma nadciśnienie lub ma uczulenie na substancje czynne leku.
Plusy: działa ogólnie przeciwbólowo
Minusy: często spowalnia akcję porodową, powoduje mdłości i zawroty głowy oraz senność. Przenika do krwi dziecka i silnie na nie działa: noworodek ma osłabione napięcie mięśniowe, kłopoty z oddychaniem, upośledzony odruch ssania – mogą wystąpić problemy z karmieniem piersią. Merpedyna jest nadal bardzo często stosowana na polskich porodówkach, jednak specjaliści zdecydowanie ją odradzają ze względu na liczne skutki uboczne.
Na czym polega: to zabieg tradycyjnej medycyny chińskiej: polega na wkłuciu rodzącej cieniutkich igieł w określone miejsca na ciele – poprzez zablokowanie kanałów bólowych kobieta nie odczuwa bólu.
Kiedy się stosuje: metoda ta jest bardzo rzadko stosowana, gdyż wymaga obecności lekarza specjalisty, który zajmuje się akupunkturą, a nie ma ich wielu. Zaleca się ją jeśli nie jest możliwe stosowanie innych form znieczulenia
Przeciwwskazania: choroby skórne, hemofilia, posiadanie przez pacjentkę rozrusznika serca, czynna gruźlica, sarkoidoza, choroby psychiczne, padaczka, złośliwe choroby nowotworowe.
Plusy: metoda naturalna, nie wymaga stosowania farmakologii, nie jest szkodliwa dla matki ani dziecka, nie ma efektów ubocznych. Podobno przynosi doskonałe rezultaty u tych pań, które wcześniej z powodzeniem stosowały akupunkturę.
Minusy: nie do końca wiadomo, czy działa – w Polsce nie przeprowadzano badań na ten temat. Jeśli kobieta boi się igieł, nakłuwania, lepiej zrezygnować z tej metody, bo strach może nasilić bóle zamiast je zmniejszyć.
Na czym polega: najpierw znieczula się skórę w miejscu nakłucia, a następnie wprowadza się cewnik pomiędzy kręgi kręgosłupa w okolicy lędźwiowej. Wówczas przez cewnik podaje się lek znieczulający. Środek działa po ok. 15 - 20 minutach. Przy porodzie siłami natury znieczulenie to jest płatne (średnio ok. 500 zł), przy cięciu cesarskim spowodowanym wskazaniami jest bezpłatne.
Kiedy się stosuje: podczas porodu siłami natury na życzenie pacjentki, podczas cesarskiego cięcia. Zalecane zwłaszcza wtedy, jeśli rodząca ma cukrzycę, wadę serca lub wzroku, niewydolność nerek, nadciśnienie.
Przeciwwskazania: łożysko przodujące, obniżona krzepliwość krwi, zwyrodnienia kręgosłupa, gestoza.
Plusy: jedna z najbezpieczniejszych form znieczulenia (dla matki i dziecka). Mama może aktywnie uczestniczyć w porodzie, nie odczuwając bólu poniżej pasa, może również chodzić.
Minusy: spadek ciśnienia, ból głowy, uczucie ciężkich nóg, może spowolnić akcję porodową
Na czym polega: do przestrzeni podpajęczynówkowej w okolicy rdzenia kręgowego podaje się lek o działaniu miejscowo znieczulającym. Lek przedostaje się do rdzenia kręgowego i znieczula go, w rezultacie przekazywanie informacji o bólu zostaje zablokowane.
Kiedy się stosuje: przy cięciu cesarskim
Przeciwwskazania: w chorobach krwi z utrudnionym krzepnięciem krwi, przy krwotoku, posocznicy, zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, choroby centralnego układu nerwowego
Plusy: jedna z najbezpieczniejszych form znieczulenia (dla matki i dziecka), działa znieczulająco już po kilku minutach i nawet do 6 godzin, a rodząca jest świadoma tego co się dzieje.
Minusy: rodząca musi cały czas leżeć (nie ma czucia w dolnej połowie ciała), może wystąpić spadek ciśnienia krwi, czasem pojawiają się przemijające bóle pleców w miejscu wkłucia, rzadko występują popunkcyjne bóle głowy, a także krwiak w miejscu wkłucia.
Na czym polega: pacjentka jest usypiana tak jak podczas standardowej operacji (traci świadomość). Kobieta nic nie czuje, nie słyszy, nie oddycha samodzielnie – przy pomocy aparatury oddycha mieszaniną tlenu i gazów usypiających. Po podaniu środków usypiających ciężarna zasypia bardzo szybko – w ciągu kilkunastu sekund.
Kiedy się stosuje: obecnie wyłącznie w nagłych przypadkach, gdy istnieje zagrożenie dla dziecka lub matki, ewentualnie wtedy gdy nie można zastosować znieczulenia zewnątrzoponowego lub podpajęczynówkowego.
Plusy: błyskawiczne działanie, można szybko pomóc dziecku w razie zagrożenia życia.
Minusy: ma negatywny wpływ na organizm kobiety (bóle głowy, osłabienie, ospałość, nudności, wymioty, kłopoty ze wzrokiem, podrażnienie tchawicy, nerwowość, niskie ciśnienie) i dziecka (wiotczenie mięśni, zaburzenia trawienia, brak apetytu).
Znieczulenie zewnątrzoponowe jest jednym ze skuteczniejszych sposobów uśmierzenia bólu porodowego. Znieczulenie to polega na wprowadzeniu do przestrzeni zewnątrzoponowej kanału kręgowego (w kręgosłupie, w okolicy lędźwiowej) cienkiego, plastikowego cewnika o średnicy około 1 mm. Poprzez cewnik w trakcie porodu podaje się leki znieczulające , które blokują czucie w nerwach rdzeniowych i międzykręgowych. Po porodzie cewnik jest usuwany. Znieczulenie zewnątrzoponowe: kiedy się stosuje? Zabieg wykonuje anestezjolog , dlatego nie zawsze znieczulenie to może być zastosowane: lekarz decyduje, czy i kiedy przeprowadzi znieczulenie. Przy porodzie drogami natury czeka się z podaniem znieczulenia, aż rozwarcie szyjki osiągnie 2-4 cm , bo inaczej znieczulenie może wstrzymać akcję porodową. Ta forma znieczulenia nie eliminuje bólu całkowicie , ale w znacznie osłabia bolegliwości bólowe. Jeśli w trakcie porodu zdecydujesz się na znieczulenie, a rozwarcie osiągnie już 7-8 cm, lekarz może odmówić podania tej formy znieczulenia - najsilniejsze jego działanie mogłoby przypaść na czas parcia, co jest niekorzystne. Znieczulenie zewnątrzoponowe stosuje się podczas porodu siłami natury na życzenie pacjentki lub podczas cesarskiego cięcia . Zalecane jest zwłaszcza wtedy, gdy rodząca ma cukrzycę, wadę serca lub wzroku, niewydolność nerek, nadciśnienie. Znieczulenie zewnątrzoponowe: wady i zalety Zalety znieczulenia zewnątrzoponowego: jedna z najbezpieczniejszych form znieczulenia (dla matki i dziecka) mama może aktywnie uczestniczyć w porodzie, nie odczuwa bólu poniżej pasa rodząca może swobodnie chodzić w trakcie porodu, nie musi leżeć można wykorzystać założony cewnik do podania znieczulenia w razie konieczności cesarskiego cięcia lub szycia krocza po porodzie po porodzie można od razu karmić piersią , gdyż leki podawane w znieczuleniu...
Potocznie wierzy się, że nazwa porodu przez cesarskie cięcie pochodzi od Juliusza Cezara, który właśnie w ten sposób miał się narodzić. Obecnie cięcie cesarskie jest często praktykowane – średnio ¼ porodów kończy się w ten sposób. Jest to standardowy zabieg chirurgiczny, istnieją liczne wskazania do takiego typu porodu. Wskazania do cesarskiego cięcia: Wskazania do cesarki ze strony dziecka: pośladkowe, miednicowe lub poprzeczne ułożenie dziecka w macicy ciąża mnoga (bliźnięta, trojaczki, czworaczki) duża waga dziecka (powyżej 4,6 kg) choroba lub nieprawidłowości u dziecka (np. niedotlenienie) zagrożenie życia dziecka Wskazania do cesarki ze strony matki: brak predyspozycji matki do porodu naturalnego (wąska miednica, drobna budowa ciała) choroba u matki: nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, stan przedrzucawkowy lub rzucawka, infekcja wirusem opryszczki, choroby siatkówki krwotok z dróg rodnych Inne wskazania medyczne: przedłużający się poród naturalny przodujące łożysko lub przedwczesne oddzielenie łożyska wypadnięcie pępowiny ciąża przeterminowana Znieczulenie przy cesarskim cięciu Przy tego typu porodzie konieczne jest podanie znieczulenia . Najczęściej podaje się znieczulenie zewnątrzoponowe lub podpajęczynówkowe, które znieczulają dolną część ciała bez utraty świadomości. Jest to najbezpieczniejsza forma znieczulenia dla matki i dziecka, w zasadzie nie powodująca powikłań. Podaje się je w formie zastrzyku do okolicy rdzenia kręgowego w obszarze lędźwiowym. Podczas znieczulania często dochodzi od nagłego spadku ciśnienia, dlatego ciężarna powinna być stale monitorowana. Niekiedy w nagłych przypadkach konieczne jest przeprowadzenie znieczulenia ogólnego (narkozy), podczas którego pacjentka jest usypiana tak jak podczas standardowej operacji (traci świadomość). Niestety ten rodzaj znieczulenia często ma negatywny wpływ na...
Prawidłowe ciśnienie krwi w ciąży to bardzo istotna kwestia - zbyt wysokie może prowadzić do powikłań. Dlatego ginekolog prowadzący ciążę przy każdej wizycie upewnia się, że twoje ciśnienie jest w normie. Jeśli ciśnienie jest niskie - czujesz się osłabiona, senna, na nic nie masz siły. Ale jeśli ciśnienie krwi jest za wysokie, mogą pojawić się poważne problemy: nadciśnienie ciążowe, gestoza, a nawet rzucawka, która jest zagrożeniem dla ciebie i dziecka. Prawidłowe ciśnienie krwi w ciąży wynosi od 110/60 do 140/90 mmHg. Nadciśnienie ciążowe dotyczy aż 8-10% przyszłych mam, ciąża z nadciśnieniem określana jest jako ciąża wysokiego ryzyka. Nadciśnienie przedciążowe Najmniej groźne dla ciebie i dziecka jest nadciśnienie przewlekłe przedciążowe , czyli takie, które miałaś przed zajściem w ciążę. Jeżeli przed ciążą brałaś leki, zapewne będziesz musiała je zmienić na takie, które są bardziej bezpieczne dla płodu. Powinnaś także mieć swój ciśnieniomierz i codziennie kontrolować poziom ciśnienia. Oczywiście niezbędna jest stała kontrola lekarza. Nadciśnienie ciążowe W przypadku, gdy nadciśnienie pojawi się w ciąży ( powyżej 140/90 mmHg ), lekarz powinien otoczyć cię dodatkową opieką i dać dokładne zalecenia: badania krwi i moczu, zwolnienie lekarskie, częstsze kontrole lekarskie, leki, odpoczynek, unikanie stresu, dietę ubogą w sód (bez soli), częsty pomiar ciśnienia krwi. Nadciśnienie w ciąży (zwłaszcza nie leczone) jest groźne dla płodu : może hamować jego rozwój i prowadzić do niedotlenienia wewnątrzmacicznego, a także przedwczesnego oddzielenie łożyska oraz przedwczesnego porodu. Stan przedrzucawkowy (zatrucie ciążowe) Jeśli oprócz podwyższonego ciśnienia dołączą takie objawy, jak białkomocz i obrzęki, jest to stan przedrzucawkowy (nazywany również zatruciem...
Plan porodu: co to jest? Od niedawna także w Polsce każda rodząca ma prawo do porodu według indywidualnych wskazań, które zebrane są w dokumencie nazwanym planem porodu. Najlepiej sporządzić go w czasie ciąży (w 7-8 miesiącu, nie na ostatnią chwilę). Warto zrobić to wspólnie z położną lub ginekologiem, który prowadzi ciążę – będzie mógł podpowiedzieć, które opcje warto zaznaczyć i wyjaśni twoje wątpliwości. Plan porodu: w jakim celu? Po co tak naprawdę robić plan porodu? Istnieje kilka ważnych powodów: planując poród, będziesz mogła się zastanowić, czego tak naprawdę oczekujesz , jak chciałabyś, aby twój poród wyglądał, czego chciałabyś uniknąć. personel medyczny już od samego początku będzie znał twoje oczekiwania , np. odnośnie pozycji porodowej lub znieczulenia. położnik oraz anestezjolog będą wiedzieć, jakiego typu problemy mogą się pojawić w trakcie porodu lub podczas podawania znieczulenia. pielęgniarki zajmujące się noworodkami będą wiedziały, czy chcesz karmić piersią , czy mogą dokarmiać lub dopajać dziecko. Plan porodu: zanim zaczniesz Najpierw zastanów się, gdzie chcesz rodzić : w szpitalu, w domu? Jeżeli w szpitalu, zdecyduj w którym - biorąc pod uwagę odległość od domu i standard opieki medycznej. Porozmawiaj z partnerem i rodziną i zdecyduj, czy wolisz rodzić sama , czy też w towarzystwie bliskiej osoby. Zastanów się nad znieczuleniem , a także pozycją, w której chciałabyś rodzić oraz możliwością rodzenia w wannie. Porozmawiaj z lekarzem lub położną o wskazaniach i przeciwwskazaniach porodu naturalnego i cięcia cesarskiego. Plan porodu: najważniejsze informacje W planie porodu powinny być zawarte twoje dane oraz wszystkie istotne informacje dotyczące kolejnych etapów porodu, twojego stanu zdrowia, znieczulenia w trakcie porodu, ochrony krocza, cesarskiego cięcia, a także czynności...
