Wyjechać do Szkocji do mamy teraz czy za 3 lata z chłopakiem?

[roxy66]

x

[agusiajnw]

Napisane przez roxy66

Przede mną bardzo poważny wybor. Mam dopiero niecałe 16 lat. Jednak ten wybór może wpłynąć na całe moje życie. Właściwie to już powinnam podjąć decyzję, jednak ja nie mam pojęcia co robić. Zacznę od początku. Moi rodzice rozwiedli się jakieś 5 lat temu. Po rozwodzie mieszkałam z mamą i z siostrą. Po jakimś czasie wprowadziłyśmy się do babci i dziadka. Tata mieszkał na wsi. Po jakimś czasie poznał pewną kobietę, która mieszkała (i nadal mieszka) w niewielkim mieście - ok 35tys mieszkańców - w tym samym mieście w którym mieszkam. Rok temu mama poznała kogoś. Wyjechali razem do Szkocji, ponieważ On tam pracował. Dodam, że moja babciakiedyś też w Szkocji pracowała przez kilka lat i byłam tam razem z mamą dwa razy na wakacjach. Mama wiedziała, że tam jest lepsze życie, łatwiej znależć pracę, więcej się zarabia itd, więc zgodziła się na wyjazd. Ja z siostrą zostałyśmy w Polsce razem z babcią i dziadkiem. Z tatą widywałyśmy się, jednak niezbyt często. Po około jednym miesiącu ten facet, z którym była moja mama w Szkocji zaczął robić jej awantury o rzeczy które sam sobie zmyślał (że moja mama ćpa. Kiedy to on wracał do domu często naćpany!), i inne podobne. W końcu mama się od niego wyprowadziła, jednak nadal pozostała w Szkocji z myślą, że wszystko sie ułoży. Nie było jej łatwo, ale dała radę. Były plany, że ten rok wytrzymamy i pod koniec czerwca/początek lipca - jak skończy sie rok szkolny - mama po mnie i siostrę przyjedzie i zamieszkamy w Szkocji razem. Ja już się nie mogłam doczekać, kiedy tam wyjadę, w wieku 16 lat byłabym już tam pełnoletnia, mogłabym uczyć się i jakoś zarabiać w wolnych chwilach... Jednak poznałam tutaj kogoś. Zakochałam się. Kiedy się poznaliśmy,. powiedziałam mu o tym, że za pół roku wyjeżdżam na stałe do Szkocji, jednak że chcę korzystać z życia i że przez te pół rou możemy razem być a potem wyjadę... Jednak po trzech miesiącach zmieniłam zdanie. Powiedziałam mamie, że chcę zostać tutaj, w Polsce. Pójść do jakiegos liceum/technikum i za trzy lata przyjechać do Szkocji, razem z Nim. Mama dała mi wolny wybór, oczywiście chciała żebym do niej przyjechała, jednak powiedziała, że zrobię, co będę chciała. Moja siostra wyjedzie, to jest pewne. Babcia chce wyjechać do rodziny na drugi koniec Polski. Pozostaje mi wyjazd do Szkocji lub mieszkanie w domu mojego taty na wsi, w którym on sam nie mieszka, tylko pracuje w warsztacie obok domu. Na noc jeżdzi do swojej kobiety o której wcześniej pisałam. Rozmawiałam z nim o tym, powiedział, że mogłabym w tym domu mieszkać. Już nawet podjęłam decyzję - tak, zostanę w Polsce, będę mieszkać w tym domu, noce będę spędzać sama, bez rodziców, bez rodzeństwa. Chłopak, z którym jestem, trzy miesiące od rozpoczęcia roku szkolnego skończy 18 lat - mógłby jeżdzić do mnie na noc wtedy. Jednak ja mam dopiero 16 lat. Kocham Go. Czuję, że mogłabym zrobić dla niego wszystko, że to jest ten jedyny. Jednak nie jestem pewna, czy mogę poświęcić dla niego taką wartość, jaką jest rodzina (wprawdzie tylko mama i siostra, jednak mimo wszystko rodzina, którą kocham). Gdybym została jeszcze na trzy lata w Polsce - mamy, siostry nie stracę. A jeśli wyjadę - Jego stracę. On powiedział, że gdybym została na te trzy lata, to moglibyśmy potem razem wyjechać i całe zycie spędzić razem. Jednak jeżeli teraz wyjadę, to on nie wytrzyma tych dwóch lat (bo za dwa lata kończy technikum) i to nie będzie miało sensu - będziemy musieli rozejść się.Ja go na prawdę kocham. Bardzo go kocham. Nie chcę się z nim rozstawać. Jednak jeżeli zostanę to te lata przez które będę mieszkać praktycznie sama nie wrócą. Mam na myśli chwile które mogłabym spędzić z mamą, razem gotując, robiąc w domu czy poza domem różne rzeczy razem. Jeśli bym została na te trzy lata w Polsce, wyjechałabym do Szkocji w wieku 19 lat. To już nie będzie to samo. Wtedy zamieszkam z facetem. Nawet gdybyśmy zamieszkali na tej samej ulicy co moja mama i nawet gdybym się z nią widywała co wieczór - to i tak ten czas nie wróci, czas ktory mogłabym z nią spędzić. Jednak jeżeli wyjadę teraz, to stracę osobę, którą kocham. Na zawsze. Co mam robić? Wyjechać teraz, czy zostać na te trzy lata w Polsce? Wiem, że większość osób pewnie powie: wyjedź, nie zastanawiaj się nawet, znajdziesz kogoś innego! Jednak to jest ten jedyny. Kocham go. Doradźcie mi coś, proszę, ja nie mam pojęcia co robić! A decyzję muszę JUŻ podjąć.

Zasadnicze pytanie - po co w ogóle chcesz jechać do Szkocji? Nie lepiej zdobyć jakieś wykształcenie w kraju?

[roxy66]

Tam jest wszyzstko prostsze, zarabia się o wiele więcej. Nie ma tam takich problemów ze wszystkim jak w Polsce. Poza tym tam mieszka moja mama.

[0sa]

Ja bym pojechał
ale to ja

[agusiajnw]

Napisane przez roxy66

Tam jest wszyzstko prostsze, zarabia się o wiele więcej. Nie ma tam takich problemów ze wszystkim jak w Polsce. Poza tym tam mieszka moja mama.

A czy Twoja mama zastanawiała się gdzie Ty będziesz jak się spakowała i wyjechała?
Może i jest prostsze, ale trzeba mieć wykształcenie, języki itp żeby nie robić tylko na zmywaku...
Ja myślę, że powinnas pomyśleć przede wszystkim o sobie a nie chłopaku czy mamie...

[kolorowatecza]

Masz dopiero 16 lat - jeśli to jest ten jedyny, to Wasza miłość przetrwa rozłąkę. Będziesz mogła przyjeżdżać do taty? Nie będzie miał nic przeciw?

Jeśli tak nawet bym się nie zastanawiała. Mama to jednak mama, Ty jesteś młoda, a w Szwecji masz znacznie szersze perspektywy i zarobku i rozwoju niż u nas.

[Akashka]

Napisane przez agusiajnw

A czy Twoja mama zastanawiała się gdzie Ty będziesz jak się spakowała i wyjechała?
Może i jest prostsze, ale trzeba mieć wykształcenie, języki itp żeby nie robić tylko na zmywaku...
Ja myślę, że powinnas pomyśleć przede wszystkim o sobie a nie chłopaku czy mamie...

Przeciez szkole moze zrobic w Szkocji... Jesli pojedzie i od razu pojdzie do szkoly to jezyk zalapie migiem.
Mama jak sie spakowala i wyjechala to wiedziala ze dzieci beda z dziadkami wiec nie wiem o co Ci chodzi Na pastwe losu ich nie zostawila...

Autorko ja bym na Twoim miejscu pojechala. Po 3 miesiacach twierdzisz ze ten chlopak to ten jedyny a w ciagu 3 lat na 90% okaze sie ze wcale tak nie jest. Mysl o sobie i swojej przyszlosci. Co prawda gdyby Ci z tym chlopakiem nie wyszlo to pewnie moglabys wyjechac w kazdej chwili ale teraz wyjezdza Twoja siostra i moglaby zaczac nowe zycie razem z nia. Byloby Ci razniej
Zrob jak uwazasz ale ja bym sie nie zastanawiala tylko wyjechala

[eJolanta]

a jaka masz pewnosc ze np. we wrzesniu, pazdzierniku nie roztsaniesz sie z chlopakiem ;/ i wtedy rok szkolny w trakcie i nie bedzie tak latwo ... jak on tez Cie kocha to i na odleglosc dacie rade

a mama ... mame sie ma jedna i pewnie tez bylo by jej lzej jakbys byla z nia, a nie ze bedziesz praktycznie mieszkala sama ... to napewno dobrze nie wplynie ani na Ciebie ani na mame ... pewnie wiecznie by sie zadreczala...

wedlug mnie decyzja jest prosta ... JEDZ!

[paula78]

Dzieci powinny być z rodzicami a nie dziadkami itp.
I tyle w temacie ,chłopak w wieku lat 16 a ty masz plany na za 3 lata ?

[agusiajnw]

Napisane przez Akashka

Przeciez szkole moze zrobic w Szkocji... Jesli pojedzie i od razu pojdzie do szkoly to jezyk zalapie migiem.
Mama jak sie spakowala i wyjechala to wiedziala ze dzieci beda z dziadkami wiec nie wiem o co Ci chodzi Na pastwe losu ich nie zostawila...

Autorko ja bym na Twoim miejscu pojechala. Po 3 miesiacach twierdzisz ze ten chlopak to ten jedyny a w ciagu 3 lat na 90% okaze sie ze wcale tak nie jest. Mysl o sobie i swojej przyszlosci. Co prawda gdyby Ci z tym chlopakiem nie wyszlo to pewnie moglabys wyjechac w kazdej chwili ale teraz wyjezdza Twoja siostra i moglaby zaczac nowe zycie razem z nia. Byloby Ci razniej
Zrob jak uwazasz ale ja bym sie nie zastanawiala tylko wyjechala

Dokładnie tak jak napisała Paula - to rodzice powinni zajmować się dziećmi a nie zostawiać je dziadkom... - o to mi chodzi
Mam tez więcej myśli na temat mamy autorki ale nie o tym jest temat, więc nie będę jej sprawiała przykrości.

Paula - chłopak ma rocznikiem 18

[paula78]

Napisane przez agusiajnw

Dokładnie tak jak napisała Paula - to rodzice powinni zajmować się dziećmi a nie zostawiać je dziadkom... - o to mi chodzi
Mam tez więcej myśli na temat mamy autorki ale nie o tym jest temat, więc nie będę jej sprawiała przykrości.

Paula - chłopak ma rocznikiem 18

W sensie ,że ona ma chłopaka i ona ma lat 16 i ona ma plany z nim związane na za 3 lata ,o to mi chodziło.

[muszynianka]

Zdecydowanie pojechałabym teraz, marzę o wyjeździe za granicę, im szybciej tym lepiej dla ciebie. Chyba oszalałaś że chcesz czekać na chłopaka 3 lata w wieku 16 lat jedź jedź jedź tam zdobędziesz też wykształcenie i szybciej nauczysz się języka. Jesteś z nim śmiesznie krótko. Teraz jesteś jeszcze młodsza, mama się tobą zajmie, dla mnie im wcześniej tym lepiej. Nie ma na co czekać a chłopak to najgłupszy argument.

[agusiajnw]

Napisane przez paula78

W sensie ,że ona ma chłopaka i ona ma lat 16 i ona ma plany z nim związane na za 3 lata ,o to mi chodziło.

aaaaa

Napisane przez muszynianka

Zdecydowanie pojechałabym teraz, marzę o wyjeździe za granicę, im szybciej tym lepiej dla ciebie. Chyba oszalałaś że chcesz czekać na chłopaka 3 lata w wieku 16 lat jedź jedź jedź tam zdobędziesz też wykształcenie i szybciej nauczysz się języka. Jesteś z nim śmiesznie krótko. Teraz jesteś jeszcze młodsza, mama się tobą zajmie, dla mnie im wcześniej tym lepiej. Nie ma na co czekać a chłopak to najgłupszy argument.

oj dziewczyny - ja mojego TŻ poznałam jak miałam 15
czasem się zdarza, że to może być na całe życie

[muszynianka]

agusiajnw urzekła mnie twoja historia ale bądźmy realistami

[żurawinka]

Nikt Cię nie zapewni że to ten jeden na całe życie, równie dobrze może być tak że zostaniesz w Pl., zajdziesz w ciążę i nigdzie nie pojedziesz albo zrobisz to za parę lat. Może nie dogadasz się z ojcem z którym dotąd nie mieszkałaś, może być różnie.
Mnie jednak razi podejście Twojej mamy że w wieku 16 zostawiła Cię tutaj, że musisz w tym wieku podejmować takie decyzje. To jak dla mnie trochę za wcześnie ale ok.
Piszesz że chcesz jechać to jedź.


Poza tym piszesz że tęsknisz za rodziną i chcesz być z nimi...

[agusiajnw]

Napisane przez muszynianka

agusiajnw urzekła mnie twoja historia ale bądźmy realistami

nie no - ja sobie oczywiście zdaję sprawę, że taka sytuacja to jak wygrana w totka - może się zdarzyć, ale raczej dużych szans nie ma...

Napisane przez żurawinka

Mnie jednak razi podejście Twojej mamy że w wieku 16 zostawiła Cię tutaj, że musisz w tym wieku podejmować takie decyzje. To jak dla mnie trochę za wcześnie ale ok.

Mnie właśnie też to strasznie razi

[mm444]

Treść usunięta

[gryzelda]

Z perspektywy czasu .wlasnego, zdecydowanie lepiej gdybys wyjechala. Ta milosc byc moze sie skonczy , poprostu nie dotrwa do twojego wyjazdu(po szkole). Ale jesli jest prawdziwa to napewno a wrecz obiecuje Ci to ze jesli jest Wam pisane byc razem to po tych 3 latach ta milosc moze byc jeszcze wieksza, i nic nie stracisz a wiecej zyskasz! Bo jesli sie bedziecie kochac naprawde to poprostu za kilka lat ta milosc nie ustanie i wtedy tez bedziesz mogla wrocic do kraju i wyruszyc juz razem z nim jesli on tez bedzie nadal Cie kochal! Ja przedewszystkim wyjechalabym i zerwala kontakt a co z tego wyniknie za kilka lat samo sie okaze... Myslisz ze to jest takie proste zycie samemu?( jesli bys zostala) z tego sie zrobia tylko wagary, problemy! bo chata wolna bo jestem juz dorosla i nie chce mi sie, lepiej zostac w lozku z misiem i sie poprzytulac.... pozatym chlopak moze czuc sie odpowiedzialny za Ciebie bedzie widzial ze jestes sama moze byc mu ciebie zal np zerwac z toba bo bedziesz calkiem sama( to w sytauacji gdyby jego zakochanie sie skonczylo poprostu..) Pisze to z tego wzgledu ze widze ze juz planujesz z nim spanie itd a co zrobisz jesli wam sie nie uda?

[TOMORROW]

wyjechać

"w tym" wieku każda miłość wydaje się być właśnie tą jedyną
ja miałam 2 niby takie wielkie miłości i gdybym cokolwiek dla nich poświęciła, teraz pukałabym się w czoło

[muszynianka]

Z resztą piszesz że za 3 lata zamieszkacie razem na tej samej ulicy co mama widać że raczej myślisz mało realistycznie. Ot tak sobie przyjedziecie do Szkocji znajdziecie pracę język super mieszkanie samo wpadnie w ręce, sama załatwisz wszystkie sprawy urzędowe, wszystko zrobi się samo, mieszkanie opłaci się samo a ty od razu odnajdziesz się w zupełnie obcej rzeczywistości.

[roxy66]

Napisane przez agusiajnw

Ja myślę, że powinnas pomyśleć przede wszystkim o sobie a nie chłopaku czy mamie...

To samo usłyszałam od szkolnego pedagoga.
Mama wyjechała z myślą, że za rok przyjedzie po mnie i moją siostrę i będziemy razem mieszkać w Szkocji.
Sama nie wiem...

---------- Dopisano o 17:41 ---------- Poprzedni post napisano o 17:29 ----------

Ostatnio przeglądałam różne fora. Z tego co widzę, to dużo osób właśnie w moim wieku opuszcza rodziny i mieszka w internetach czy też wynajmują mieszkanie za które ich rodzice płacą gdzieś z dala od domu, ponieważ chcą się uczyć w wymarzonych liceach. Oczywiście za zgodą rodziców. Ja zawsze się bardzo dobrze uczyłam, nie chodziłam na wagary. Gdybym została w Polsce, poszłabym do bardzo dobrego liceum (w rangingu jakoś na 40-50 miejscu w Polsce) o profilu z rozszerzonym j.angielskim i matematyką. Polska matura, z tego co czytałam, liczy się także w Szkocji. Wtedy mogłabym rozpocząć naukę na jakiejś uczelni wyższej w Szkocji dorabiając jako instruktorka tańca - taniec towarzyski tańczę od czterech lat (w sumie to od sześciu z roczną przerwą po dwóch latach).

[muszynianka]

... do 18 roku życia musisz pozostawać pod opieką opiekuna prawnego generalnie więc wysyłanie 15-16 latka na drugi koniec polski do wynajętego mieszkania... to wiesz.
40-50 miejsce w Polsce to nie jest żaden szał nie chcę cie martwić

jeju naprawdę nie zdajesz sobie sprawy jak to wszystko może wyglądać. angielskiego nauczysz się 10 razy szybciej w Szkocji.

[roxy66]

Napisane przez muszynianka

... do 18 roku życia musisz pozostawać pod opieką opiekuna prawnego

Podobno za zgodą rodziców mogę mieszkać sama.

[noco_poco]

Zapamiętaj kilka podstawowych rzeczy:
1. Facet to z definicji rzecz bardzo niepewna.
2. Samotne mieszkanie nie jest przyjemne, a samotne mieszkanie w tak młodym wieku jest SZCZEGÓLNIE NIEPRZYJEMNE.
3. Serce nastolatki jest nieprzewidywalne, "zakochuje się" bardzo często -> "chodzenie" to nic innego jak wprawka do poważnego związku w przyszłości, a spotkanie miłości na całe życie w wieku lat nastu jest mocno wątpliwe.
4. Matka to cholernie ważna osoba. Wygląda na to, że już w pewnym sensie straciłyście trochę czasu. Nie będę tutaj wnikać w motywy i zachowanie Twojej mamy, bo i nie o to chodzi. Najwyraźniej OD CIEBIE ZALEŻY BARDZO DUŻO. Mądrze piszesz, że jeśli pojedziesz tam starsza, to nie będzie to już to samo. Oczywiście nie wiem, jak to wyglądałoby u was w praktyce - jakieś regularne odwiedziny? wizyty tylko na święta i urodziny? Mam w bliższej i dalszej rodzinie sporo osób wyjeżdżających za granicę, więc wiem jak to jest kiedy ktoś wraca po dłuższej nieobecności - trzeba trochę czasu, żeby się znowu ze sobą "oswoić", ponownie zgrać. To zupełnie naturalne. Jednak trudno mi wyobrazić sobie jak to jest, kiedy przez kilka lat żyje się właściwie osobno (mam daleką rodzinę, z którą widuję się przysłowiowo "od święta" i mogę szczerze powiedzieć, że właściwie tych ludzi NIE ZNAM). Nic nie zastąpi kontaktu z rodzicem (o ile oczywiście jest to porządny rodzic, ale o tym wiesz tylko Ty).
5. Będziesz tam z siostrą. Nie napisałaś chyba w jakim jest wieku, ale tak czy inaczej to też bardzo cenna relacja. Młodzi mają Internet, mają facebook i te inne wynalazki, ale to nie to samo co kontakt twarzą w twarz - kontakty przez sieć to zawsze kontakt z klawiaturą i monitorem komputera, co można odczuwać naprawdę boleśnie.
6. Czy jesteś gotowa na samotne zmierzenie się z nauką do matury, z całym tym stresem, czy jesteś gotowa na pranie, sprzątanie, gotowanie, na pusty dom wieczorem z telewizorem zakrzykującym ciszę głośnymi reklamami?
7. Co zrobisz, jeżeli okaże się, że ten chłopak nie jest tym jedynym? Tak jak ktoś wyżej napisał, później będzie trudniej wyjechać i przerwać naukę w liceum. Trzy lata to szmat czasu! Bardzo wiele może się wydarzyć! Zakładanie, że będziesz z tym samym partnerem, że bez problemów skończysz szkołę, że on na pewno nie będzie miał nic przeciwko wyjazdowi, jest, zależnie od punktu widzenia, bardzo optymistyczne lub bardzo naiwne.
8. Masz dopiero szesnaście lat - to zdecydowanie za mało, żeby dla chłopaka "robić wszystko". Myślę, że dokładnie wiesz co mam na myśli. To jego sypianie u Ciebie bardzo mi się nie podoba.
9. Jakie są plany Twojego chłopaka na życie? W jakim jest technikum? Czy ma szansę zdobyć zawód za granicą? Czy zna język? Chcesz studiować za granicą? To dwa razy trudniejsze niż byłoby w Polsce! Dobrze by było przeżyć ewentualny szok kulturowy wcześniej, oswoić się z językiem, zadomowić się tam, a nie skakać na głęboką wodę tuż po maturze.

Wyraziłam swoje zdanie na ten temat, mam nadzieję, że przemyślisz to co napisałam.
Pozdrawiam serdecznie i życzę mądrych wyborów.

[Mary Louu]

Napisane przez roxy66

Ostatnio przeglądałam różne fora. Z tego co widzę, to dużo osób właśnie w moim wieku opuszcza rodziny i mieszka w internetach czy też wynajmują mieszkanie za które ich rodzice płacą gdzieś z dala od domu, ponieważ chcą się uczyć w wymarzonych liceach. Oczywiście za zgodą rodziców. Ja zawsze się bardzo dobrze uczyłam, nie chodziłam na wagary. Gdybym została w Polsce, poszłabym do bardzo dobrego liceum (w rangingu jakoś na 40-50 miejscu w Polsce) o profilu z rozszerzonym j.angielskim i matematyką. Polska matura, z tego co czytałam, liczy się także w Szkocji. Wtedy mogłabym rozpocząć naukę na jakiejś uczelni wyższej w Szkocji dorabiając jako instruktorka tańca - taniec towarzyski tańczę od czterech lat (w sumie to od sześciu z roczną przerwą po dwóch latach).

Mam wrażenie że na siłę szukasz argumentów aby pozostać w Polsce. Koleżanki Wizażanki udzielały Ci wielu rad.
A ja powiem Ci tylko tyle abyś się zastanowiła czy warto dla chłopaka tu zostawać.
Wiesz co mi się rzuciło w Twojej wypowiedzi- a właściwie wypowiedzi Twojego chłopaka: Jak wyjedziesz to między nami nic nie będzie , związek nie przetrwa.
Mogę się mylić ale dojrzały facet , któremu zależy na dziewczynie mówi : mam nadzieję że trzy lata szybko miną i znów będziemy mogli być blisko siebie.
Nie mniej mi tego za złe ale uważam , że ani ty ani on nie jesteście gotowi do jeszcze do prawdziwej miłości i do planowania przyszłości.

Ty będziesz mieszkała na wsi , sama spędzała noce- piszesz że on będzie cię odwiedzał , towarzyszył , wspierał . On ma 18 lat ! To jest młodość - a młodość to imprezy , zabawa z przyjaciółmi , wyszalenie się , nie masz pewności czy on będzie chciał podjąć taki krok w dorosłość , jakim jest w pewnym sensie zamieszkanie z Tobą.
Zrobisz jak uważasz - ale ja bym wyjechała.

[izuu]

Kochana ja sama mieszkam w Szkocji, wiec znam troche realia I powiem jedno: wyjedz teraz. Mozesz tu isc do college, zrobic tzw. higher-a - cos a'la odpowiednik polskiej matury, a z tym na studia masz o wiele latwiejsza droge. przy czym uczac sie szybciej zaaklimatuzujesz sie, nauczysz jezyka. wyjezdzajac w wieku 19 lat i bez jezyka (to moge zalozenie, sorry jesli sie myle) bedziesz miala szczescie jesli znajdziesz prace w sklepie lub restauracji, troszke mniejsze ale rowniez szczescie, gdy bedzie to fastfood lub sprzatanie... ja zaluje, ze nie wyjechalam wczesniej(w sumie to tez zostalam w polsce przez faceta:/...), teraz musze placic ciezka kase za kursy i certyfikaty, aby isc tu na studia... wiadomo, nie jest tu idealnie.. pogoda na prawde jest przerabana.. jednak mimo wszystko zyje sie duzo lzej, niz w polsce. no i bedziesz z bliskimi.
a co do chlopaka.. wierze, ze kochasz go bardzo mocno, pierwsza milosc zawsze zostawia silny slad w psychice jednak gdyby mu na prawde na tobie zalezalo, patrzyl by tez na twoje dobro, a nie mowil, ze jak wyjedziesz, to koniec. uwierz, ze ja tez mialam kilka takich milosci, swoje wycierpialam ale tez zdarzalo sie, ze milosc nieoczekiwanie wygasla... czas duzo zmienia, moja droga, patrzac wstecz moge stwierdzic, ze czasami trzeba byc jednak egoistka.:/ a wyjazd do szkocji to byla jedna z najlepszych decyzji w moim zyciu. nie poswiecaj wszystkiego dla faceta, uwierz ze 18-latek nie jest jeszcze na tyle dojrzaly, zeby to docenic.

[Mary Louu]

Napisane przez izuu

uwierz ze 18-latek nie jest jeszcze na tyle dojrzaly, zeby to docenic.

dokładnie

[kadu87]

do autorki:

gdyby Twój chłopak kochał Cię szczerze i prawdziwie to powiedziałby Ci "jedź bo to jest dla Ciebie szansa, rok, dwa, trzy ...czas szybko minie i dołączę do Ciebie". skoro chłopak na starcie stawia Ci ultimatum (nie oszukujmy się teksty typu "jak wyjedziesz to związek nie przetrwa" to w pewnym sensie ultimatum) to z tego związku nic nie będzie. za kilka miesięcy chłopak może Cię zostawić i co wtedy? nawet jak spakujesz się i wyjedziesz do Szkocji to będziesz żałować tych kilku miesięcy w plecy. siostra wstępnie się zaaklimatyzuje jak wyjedzie już teraz, gdybyście byłoby od początku razem byłoby Wam o niebo łatwiej!

Dziewczyno zrozum: teraz jesteś zakochana i wszystkie plany wiążesz z chłopakiem, mimo iż na około wszyscy mówią Ci żebyś myślała o sobie a nie o chłopaku , Ty nie bierzesz tego poważnie. Ale gwarantuje Ci że za kilka lat sama będziesz tak uważać.

Podsumowując - POWINNAŚ WYJECHAĆ. Pojawiły się tu komentarze typu "zostań w kraju i zdobądź wykształcenie" i co potem? sama skończyłam dobre studia rok temu i nadal nie mam pracy! jaka przyszłość Cię czeka w PL? Za granicą będziesz miała przy sobie rodzinę: mamę i siostrę. Języka nauczysz się dużo szybciej.

Jeżeli Ciebie i Twojego chłopaka łączy prawdziwa MIŁOŚĆ to 3 lata szybko zlecą i ponownie będziecie razem.

[agusiowata]

Powinnaś pojechać. Szczerze to spotykanie się z chłopakiem przez 3 miesiące i to w tak młodym wieku nie nazwałabym dojrzałą miłością, ale zauroczeniem. Możesz żałować straconego czasu z mamą i z siostrą. Na dorosłe życie masz jeszcze czas. Nie przyspieszaj nic. W tym wieku powinnaś się bawić, a nie snuć plany całe życie. Oczywiście nie uważam, że szesnastolatka nie ma prawa się zakochać, ale od razu mówić, że to jest ten jedyny, to jest trochę za wcześnie. Na początku lepiej się nie angażować za mocno. Spotykać się z chłopakiem i myśleć tylko o teraźniejszości. Wiem to z własnego doświadczenia. Jak ten chłopak jest ci naprawdę przeznaczony, to będziecie razem po tych 3 latach. W tak młodym wieku czekanie, może być za długie, miłość na odległość może być za trudna. Uważam, że powinnaś z nim się rozstać w zgodzie i każdy żyć swoim życiem. Jeśli jesteście sobie pisani, to wrócicie do siebie.

[fashionably]

Jesteś młoda i nie zmarnuj szansy, którą możesz wykorzystać. Chłopak to nie koniec świata, po tak krótkiej znajomości dziwię się że twierdzisz, iż to na całe życie.. A szkoda by 'przez' jedną osobę uciekła Ci szansa.
Z drugiej strony mówisz, że tam jest lepiej, bo łatwiej się zarabia. Ale bez wykształcenia NIGDZIE nie znajdzie się pracy Ja bym została - dwie korzyści w jednej - zostajesz z chłopakiem o którym mówisz że go kochasz, edukujesz się i zdobywasz wykształcenie - a potem wyjazd. Takie moje zdanie.

Chyba, że planujesz tam naukę- to co innego.