Nie wiem czy go kocham

[fibroteka]

Poznałam faceta, jakiś czas spotykamy się i jesteśmy parą. Mieszkamy w dwóch różnych miastach. On chce ze mną spędzać każdy weekend, a ja niekoniecznie. Argumentuje to tym, że kiedyś zamieszkamy razem, więc trzeba się przyzwyczajać. Jest stabilny zawodowo, finansowo, jest pomocny i troskliwy. Szukałam kogoś z kim będę miała dziecko. On jest do tego dobry. Niestety mam trochę wątpliwości. W ostatnim czasie przechodziłam depresje i myślałam, że skoro poznałam kogoś kto jest dobry i mnie kocha to po co szukać dziury w całym. Mam taki stosunek do świata, że nie mam już wielkich oczekiwań, tak jakbym nie czekała na wielką miłość, te cechy, które ma mi wystarczają. Byłby też dobrym ojcem kochającym nasze dziecko. Problem tkwi w tym, że ja nie mam ochoty na spotkania zbyt często - myślę, że 2 razy w miesiącu mi wystarcza. Podchodzę do związku zadaniowo. Planuje rodzinę, więc jakby to ująć trzeba się spotkać często, ale lepiej niezbyt często. Wizja wspolnego zamieszkania przeraża mnie. Czuje sie czasem przytloczona gdy jest zbyt często, a ja potrzebuje samotności (dlatego myslalam o oddzielnym pokoju, w którym będę sobie siedziec). Nie czuje potrzeby pocałunkow, przytulania mnie i seksu. Traktuje to jak obowiazek wynikajacy ze zwiazku. Lubie z nim porozmawiać, dużo dzwonię. Nie rozumiem swojego zachowania. Przez to, że w życiu mnie niewiele cieszy i ogólnie postrzegam życie jako trudne to myślę sobie, że i tak powinnam się cieszyć, że to mam. Martwi mnie niechęć do pieszczot i wspolnego spędzania czasu dlatego założyłam ten wątek, gdyż nie rozumiem siebie, o co mi się wlasciwie rozchodzi. Co sądzicie o tej relacji? Czy tak jest, że po jakimś czasie już nie chce?

[2f6abb6d3878858271ffdb3efd65c95d1f4fde9b_623d0cb3af0b6]

Maskara, inseminatora szukasz? Nie widać, żebyś żywiła jakąkolwiek sympatię do tego faceta, po prostu teraz udajesz zainteresowanie, bo chcesz go wrobić w dziecko i mieć rodzinę. Na etapie randek Ty już nie masz ochoty na jakiekolwiek zbliżenia z nim, to Cię nie zastanawia?

[Gwiazdeczka223]

To musi być troll, nie wierzę że ktoś naprawdę może być tak bezwzględny


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[wiekanka]

Napisane przez fibroteka

Poznałam faceta, jakiś czas spotykamy się i jesteśmy parą. Mieszkamy w dwóch różnych miastach. On chce ze mną spędzać każdy weekend, a ja niekoniecznie. Argumentuje to tym, że kiedyś zamieszkamy razem, więc trzeba się przyzwyczajać. Jest stabilny zawodowo, finansowo, jest pomocny i troskliwy. Szukałam kogoś z kim będę miała dziecko. On jest do tego dobry. Niestety mam trochę wątpliwości. W ostatnim czasie przechodziłam depresje i myślałam, że skoro poznałam kogoś kto jest dobry i mnie kocha to po co szukać dziury w całym. Mam taki stosunek do świata, że nie mam już wielkich oczekiwań, tak jakbym nie czekała na wielką miłość, te cechy, które ma mi wystarczają. Byłby też dobrym ojcem kochającym nasze dziecko. Problem tkwi w tym, że ja nie mam ochoty na spotkania zbyt często - myślę, że 2 razy w miesiącu mi wystarcza. Podchodzę do związku zadaniowo. Planuje rodzinę, więc jakby to ująć trzeba się spotkać często, ale lepiej niezbyt często. Wizja wspolnego zamieszkania przeraża mnie. Czuje sie czasem przytloczona gdy jest zbyt często, a ja potrzebuje samotności (dlatego myslalam o oddzielnym pokoju, w którym będę sobie siedziec). Nie czuje potrzeby pocałunkow, przytulania mnie i seksu. Traktuje to jak obowiazek wynikajacy ze zwiazku. Lubie z nim porozmawiać, dużo dzwonię. Nie rozumiem swojego zachowania. Przez to, że w życiu mnie niewiele cieszy i ogólnie postrzegam życie jako trudne to myślę sobie, że i tak powinnam się cieszyć, że to mam. Martwi mnie niechęć do pieszczot i wspolnego spędzania czasu dlatego założyłam ten wątek, gdyż nie rozumiem siebie, o co mi się wlasciwie rozchodzi. Co sądzicie o tej relacji? Czy tak jest, że po jakimś czasie już nie chce?

ile masz lat? czy w poprzednich zwiazkach było tak samo? a moze to twoj pierwszy taki ?

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

Napisane przez fibroteka

Poznałam faceta, jakiś czas spotykamy się i jesteśmy parą. Mieszkamy w dwóch różnych miastach. On chce ze mną spędzać każdy weekend, a ja niekoniecznie. Argumentuje to tym, że kiedyś zamieszkamy razem, więc trzeba się przyzwyczajać. Jest stabilny zawodowo, finansowo, jest pomocny i troskliwy. Szukałam kogoś z kim będę miała dziecko. On jest do tego dobry. Niestety mam trochę wątpliwości. W ostatnim czasie przechodziłam depresje i myślałam, że skoro poznałam kogoś kto jest dobry i mnie kocha to po co szukać dziury w całym. Mam taki stosunek do świata, że nie mam już wielkich oczekiwań, tak jakbym nie czekała na wielką miłość, te cechy, które ma mi wystarczają. Byłby też dobrym ojcem kochającym nasze dziecko. Problem tkwi w tym, że ja nie mam ochoty na spotkania zbyt często - myślę, że 2 razy w miesiącu mi wystarcza. Podchodzę do związku zadaniowo. Planuje rodzinę, więc jakby to ująć trzeba się spotkać często, ale lepiej niezbyt często. Wizja wspolnego zamieszkania przeraża mnie. Czuje sie czasem przytloczona gdy jest zbyt często, a ja potrzebuje samotności (dlatego myslalam o oddzielnym pokoju, w którym będę sobie siedziec). Nie czuje potrzeby pocałunkow, przytulania mnie i seksu. Traktuje to jak obowiazek wynikajacy ze zwiazku. Lubie z nim porozmawiać, dużo dzwonię. Nie rozumiem swojego zachowania. Przez to, że w życiu mnie niewiele cieszy i ogólnie postrzegam życie jako trudne to myślę sobie, że i tak powinnam się cieszyć, że to mam. Martwi mnie niechęć do pieszczot i wspolnego spędzania czasu dlatego założyłam ten wątek, gdyż nie rozumiem siebie, o co mi się wlasciwie rozchodzi. Co sądzicie o tej relacji? Czy tak jest, że po jakimś czasie już nie chce?

Czy byłaś kiedyś zakochana albo odczuwałaś pożądanie w Twoich poprzednich związkach? Jeśli nie, to możliwe, że jesteś aseksualna i aromatyczna. To rzadko spotykana, ale normalna orientacja seksualna. Jeśli tak jest to dobrze, gdybyś znalazła osobę o podobnych oczekiwaniach w związku, wydaje mi się, że z tym facetem nie pasujecie do siebie.


Sent from my BV9800Pro using Tapatalk

---------- Dopisano o 10:46 ---------- Poprzedni post napisano o 10:45 ----------

Napisane przez Gwiazdeczka223

To musi być troll, nie wierzę że ktoś naprawdę może być tak bezwzględny


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Być może dziewczyna jest aseksualna i aromatyczna lub dodatkowo na spektrum autyzmu

Sent from my BV9800Pro using Tapatalk

[Nette]

[1=b7c523c48d685fff13c5db5 a9d3e58ccf0b35a9f_65555d0 8413b4;88871993]Czy byłaś kiedyś zakochana albo odczuwałaś pożądanie w Twoich poprzednich związkach? Jeśli nie, to możliwe, że jesteś aseksualna i aromatyczna. To rzadko spotykana, ale normalna orientacja seksualna. Jeśli tak jest to dobrze, gdybyś znalazła osobę o podobnych oczekiwaniach w związku, wydaje mi się, że z tym facetem nie pasujecie do siebie.


Sent from my BV9800Pro using Tapatalk

---------- Dopisano o 10:46 ---------- Poprzedni post napisano o 10:45 ----------

Być może dziewczyna jest aseksualna i aromatyczna lub dodatkowo na spektrum autyzmu

Sent from my BV9800Pro using Tapatalk[/QUOTE]Chyba aromaNtyczna.

[ElBelzebub]

Robisz krzywdę i sobie, i temu facetowi, i ewentualnemu dziecku.

Sobie, bo ładujesz się w relację, w której nie czujesz się szczęśliwa. Jemu, bo skoro to fajny facet to zasługuje na kogoś, kto faktycznie będzie chciał z nim być. I dziecku, bo skoro Ty już nie chcesz jego towarzystwa, bliskości czy czułości to ten związek nie przetrwa, gdy zamieszkacie razem i tych wszystkich rzeczy będzie o wiele więcej - ergo, dziecko pewnie będzie wychowywało się w rozbitej rodzinie.

Najlepsze, co mogę Ci doradzić to żebyś zostawiła tego faceta - Ty i tak nie chcesz z z nim być i dusisz się w waszym związku, a on... cóż, jak się rozstaniecie to najpewniej znajdzie kogoś, kto go doceni.

W efekcie oboje będziecie szczęśliwsi.

Co zaś się tyczy dziecka - najpierw zajmij się tą swoją depresją i popracuj z psychologiem nad wyjaśnieniem kwestii bliskości. Potem poszukaj partnera, w związku z którym oboje będziecie się czuć komfortowo i dopiero wtedy myśl o zakładaniu rodziny i robieniu dzieci.

[goslawka]

Napisane przez fibroteka

Poznałam faceta, jakiś czas spotykamy się i jesteśmy parą. Mieszkamy w dwóch różnych miastach. On chce ze mną spędzać każdy weekend, a ja niekoniecznie. Argumentuje to tym, że kiedyś zamieszkamy razem, więc trzeba się przyzwyczajać. Jest stabilny zawodowo, finansowo, jest pomocny i troskliwy. Szukałam kogoś z kim będę miała dziecko. On jest do tego dobry. Niestety mam trochę wątpliwości. W ostatnim czasie przechodziłam depresje i myślałam, że skoro poznałam kogoś kto jest dobry i mnie kocha to po co szukać dziury w całym. Mam taki stosunek do świata, że nie mam już wielkich oczekiwań, tak jakbym nie czekała na wielką miłość, te cechy, które ma mi wystarczają. Byłby też dobrym ojcem kochającym nasze dziecko. Problem tkwi w tym, że ja nie mam ochoty na spotkania zbyt często - myślę, że 2 razy w miesiącu mi wystarcza. Podchodzę do związku zadaniowo. Planuje rodzinę, więc jakby to ująć trzeba się spotkać często, ale lepiej niezbyt często. Wizja wspolnego zamieszkania przeraża mnie. Czuje sie czasem przytloczona gdy jest zbyt często, a ja potrzebuje samotności (dlatego myslalam o oddzielnym pokoju, w którym będę sobie siedziec). Nie czuje potrzeby pocałunkow, przytulania mnie i seksu. Traktuje to jak obowiazek wynikajacy ze zwiazku. Lubie z nim porozmawiać, dużo dzwonię. Nie rozumiem swojego zachowania. Przez to, że w życiu mnie niewiele cieszy i ogólnie postrzegam życie jako trudne to myślę sobie, że i tak powinnam się cieszyć, że to mam. Martwi mnie niechęć do pieszczot i wspolnego spędzania czasu dlatego założyłam ten wątek, gdyż nie rozumiem siebie, o co mi się wlasciwie rozchodzi. Co sądzicie o tej relacji? Czy tak jest, że po jakimś czasie już nie chce?

Czy chciałabyś być w związku z facetem, który żywi do Ciebie takie uczucia co Ty do swojego faceta?
Jeśli nie to daj mu spokój i poszukaj kogoś, kto bardziej Ci będzie odpowiadał.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

Napisane przez Nette

Chyba aromaNtyczna.

Hihi może jedno i drugie

Sent from my BV9800Pro using Tapatalk

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[WesolyGrzyb]

Napisane przez ElBelzebub

Co zaś się tyczy dziecka - najpierw zajmij się tą swoją depresją i popracuj z psychologiem nad wyjaśnieniem kwestii bliskości. Potem poszukaj partnera, w związku z którym oboje będziecie się czuć komfortowo i dopiero wtedy myśl o zakładaniu rodziny i robieniu dzieci.

[Higurashi]

Napisane przez ElBelzebub

Robisz krzywdę i sobie, i temu facetowi, i ewentualnemu dziecku.

Sobie, bo ładujesz się w relację, w której nie czujesz się szczęśliwa. Jemu, bo skoro to fajny facet to zasługuje na kogoś, kto faktycznie będzie chciał z nim być. I dziecku, bo skoro Ty już nie chcesz jego towarzystwa, bliskości czy czułości to ten związek nie przetrwa, gdy zamieszkacie razem i tych wszystkich rzeczy będzie o wiele więcej - ergo, dziecko pewnie będzie wychowywało się w rozbitej rodzinie.

Najlepsze, co mogę Ci doradzić to żebyś zostawiła tego faceta - Ty i tak nie chcesz z z nim być i dusisz się w waszym związku, a on... cóż, jak się rozstaniecie to najpewniej znajdzie kogoś, kto go doceni.

W efekcie oboje będziecie szczęśliwsi.

Co zaś się tyczy dziecka - najpierw zajmij się tą swoją depresją i popracuj z psychologiem nad wyjaśnieniem kwestii bliskości. Potem poszukaj partnera, w związku z którym oboje będziecie się czuć komfortowo i dopiero wtedy myśl o zakładaniu rodziny i robieniu dzieci.

No i temat wyczerpany

Strasznie nie fair zachowanie względem faceta, jak można traktować drugiego człowieka "zadaniowo"...

Sent from my Mi A2 using Tapatalk

[Ellen_Ripley]

[1=2f6abb6d3878858271ffdb3 efd65c95d1f4fde9b_623d0cb 3af0b6;88871972]Maskara, inseminatora szukasz? Nie widać, żebyś żywiła jakąkolwiek sympatię do tego faceta, po prostu teraz udajesz zainteresowanie, bo chcesz go wrobić w dziecko i mieć rodzinę. Na etapie randek Ty już nie masz ochoty na jakiekolwiek zbliżenia z nim, to Cię nie zastanawia?[/QUOTE]

Dokładnie. Okropne.

[Oliath]

Napisane przez fibroteka

(...) Czuje sie czasem przytloczona gdy jest zbyt często, a ja potrzebuje samotności (dlatego myslalam o oddzielnym pokoju, w którym będę sobie siedziec). Nie czuje potrzeby pocałunkow, przytulania mnie (...). Traktuje to jak obowiazek wynikajacy ze zwiazku.

A nie zastanawiałaś się, czy dziecko przypadkiem również Cię nie przytłoczy?
Jeśli Twój brak potrzeby bliskości i brak odczuwania emocji bierze się z depresji lub zaburzeń osobowości, to darowałabym sobie nawet myślenie o dziecku teraz.
Tak jak dziewczyny pisały wyżej - zadbaj o siebie najpierw.

[Nimve]

Napisane przez Oliath

A nie zastanawiałaś się, czy dziecko przypadkiem również Cię nie przytłoczy?
Jeśli Twój brak potrzeby bliskości i brak odczuwania emocji bierze się z depresji lub zaburzeń osobowości, to darowałabym sobie nawet myślenie o dziecku teraz.
Tak jak dziewczyny pisały wyżej - zadbaj o siebie najpierw.

Dokładnie. Zrobić dziecko na sucho, bo tak i co dalej? Też zostawisz je w czorty, bo idziesz do drugiego pokoju szukać samotności? Po co Ci to dziecko teraz i w ogóle? Zdajesz sobie sprawę z tego jak wygląda macierzyństwo?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Monika828282]

[1=b7c523c48d685fff13c5db5 a9d3e58ccf0b35a9f_65555d0 8413b4;88871993]Czy byłaś kiedyś zakochana albo odczuwałaś pożądanie w Twoich poprzednich związkach? Jeśli nie, to możliwe, że jesteś aseksualna i aromatyczna. To rzadko spotykana, ale normalna orientacja seksualna. Jeśli tak jest to dobrze, gdybyś znalazła osobę o podobnych oczekiwaniach w związku, wydaje mi się, że z tym facetem nie pasujecie do siebie.

[/QUOTE]

Hmmm, wydaje mi się, że można nie odczuwać zakochania i pożądania w swoich związkach (bo się kiepsko dobiera partnerów) co niekoniecznie od razu znaczy, że jest się aseksualną lub aromantyczną.

[fibroteka]

Bylam w związku wiele lat temu, czułam się zakochana i odczuwalam chęć uprawiania seksu czy też pocałunkow. Z biegiem czasu zapomniałam o tym. Teraz już jestem starsza i poważniejsza. Myślałam, że może inni ludzie też tak mają i przychodzi to z wiekiem. Na początku tego związku odczuwalam jeszcze pożądanie, ale trwało to przez pierwszy miesiąc, później się rozplynelo. Slabe, ale bylo. Chcialam zalozyc rodzinę, jestem już w adekwatnym do tego wieku. Z tego co piszecie to coś jest nie tak ze mną. Mówiłam mu o tym, że tego nie potrzebuje, jak mam okres to się cieszę, bo wiem, że już nie będę męczona. Nawet jak do snu jestem przytulana to też tego nie lubię. Mówię mu, że mnie to męczy. On to wysłucha, czasem się śmieje z tego co mowie, a czasem denerwuje. Co weekend i tak przyjeżdża, a ja się później zastanawiam po co. Wystarczają mi rozmowy przez telefon. Nie czuje się bezwzględna, jest dobrym mezczyzna, więc zastanawiam się dlaczego tak czuje.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez fibroteka

Bylam w związku wiele lat temu, czułam się zakochana i odczuwalam chęć uprawiania seksu czy też pocałunkow. Z biegiem czasu zapomniałam o tym. Teraz już jestem starsza i poważniejsza. Myślałam, że może inni ludzie też tak mają i przychodzi to z wiekiem. Na początku tego związku odczuwalam jeszcze pożądanie, ale trwało to przez pierwszy miesiąc, później się rozplynelo. Slabe, ale bylo. Chcialam zalozyc rodzinę, jestem już w adekwatnym do tego wieku. Z tego co piszecie to coś jest nie tak ze mną. Mówiłam mu o tym, że tego nie potrzebuje, jak mam okres to się cieszę, bo wiem, że już nie będę męczona. Nawet jak do snu jestem przytulana to też tego nie lubię. Mówię mu, że mnie to męczy. On to wysłucha, czasem się śmieje z tego co mowie, a czasem denerwuje. Co weekend i tak przyjeżdża, a ja się później zastanawiam po co. Wystarczają mi rozmowy przez telefon. Nie czuje się bezwzględna, jest dobrym mezczyzna, więc zastanawiam się dlaczego tak czuje.

Tę depresję leczyłaś? Byłaś/jesteś pod opieką psychiatry i/lub terapeuty? Sytuacja może mieć związek z twoim stanem psychicznym. Albo po prostu to nie ten facet. Czasem tak bywa, że ktoś jest obiektywnie idealnym partnerem, ale nie dla nas, bo nie iskrzy. Zresztą jeśli faktycznie lekceważy twoje uczucia to nie brzmi jak mądra i empatyczna osoba, więc do ideału mu daleko. Na pewno nie powinnaś się zmuszać do seksu z obowiązku, a tym bardziej planować dzieci w takiej sytuacji. Postaw się w jego sytuacji. Jak ty byś się czuła, gdybyś wiedziała, że ktoś zmusza się do seksu z tobą, choć cię nie pożąda? Albo planuje założenie rodziny, a odczuwa niechęć do wspólnego spędzania czasu? Powiedziałaś mu w ogóle o swoich uczuciach (konkretnie, że na przykład odrzuca cię seks z nim i odczuwasz ulgę, kiedy nie musisz), czy udajesz, że wszystko jest w porządku i on ci się podoba? Bo jeśli nie i udajesz, że wszystko jest w najlepszym porządku to jesteś bezwzględna. Bezsensownie krzywdzisz jego i siebie. W imię czego? Chęć posiadania dziecka wynika u ciebie z własnej potrzeby czy po prostu zostałaś tak wychowana, że założenie rodziny to naturalna kolej rzeczy, a jakieś odstępstwa to porażka życiowa?

[fibroteka]

Myślę, że może mieć związek że stanem psychicznym. Myślę, że powinniśmy sobie zrobić przerwę i ja się powinnam zastanowić co ja do niego czuje. Na chwilę obecną nie czuje do niego tęsknoty. Ja mówię mu o tym wszystkim, że nie chce być przytulana, nie chce seksu. On wie. Wysłucha, powkurza się na mnie i nic sie nie zmienia. Nawet zaczął sobie już szukać pracy w mojej miejscowości aby się do mnie przeprowadzić. Sam sobie zaczął szukać, a mi nic nie mówi. Ja nie chce z nim mieszkać, mam kłopot z weekendami, a co dopiero zamieszkać. Co z tym dzieckiem to też zaczęłam mieć lęk, że mogłabym wpaść z nim i nie bardzo, bo nie jestem pewna moich uczuć do niego. Powiem mu też, że chce przerwy, a on moich słów nie traktuje już poważnie. Za tydzień będzie to samo. Że on tęskni i chce przyjechać. On w ogóle nie traktuje serio tego problemu, który powstał. Mówię mu, a on zapomina tak jakbym mu nic takiego nie powiedziała.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez fibroteka

Myślę, że może mieć związek że stanem psychicznym. Myślę, że powinniśmy sobie zrobić przerwę i ja się powinnam zastanowić co ja do niego czuje. Na chwilę obecną nie czuje do niego tęsknoty. Ja mówię mu o tym wszystkim, że nie chce być przytulana, nie chce seksu. On wie. Wysłucha, powkurza się na mnie i nic sie nie zmienia. Nawet zaczął sobie już szukać pracy w mojej miejscowości aby się do mnie przeprowadzić. Sam sobie zaczął szukać, a mi nic nie mówi. Ja nie chce z nim mieszkać, mam kłopot z weekendami, a co dopiero zamieszkać. Co z tym dzieckiem to też zaczęłam mieć lęk, że mogłabym wpaść z nim i nie bardzo, bo nie jestem pewna moich uczuć do niego. Powiem mu też, że chce przerwy, a on moich słów nie traktuje już poważnie. Za tydzień będzie to samo. Że on tęskni i chce przyjechać. On w ogóle nie traktuje serio tego problemu, który powstał. Mówię mu, a on zapomina tak jakbym mu nic takiego nie powiedziała.

W takim razie koleś W OGÓLE nie brzmi w porządku. Jakiś desperat i egoista. Przecież on zupełnie nie słucha co do niego mówisz. Kieruje się wyłącznie swoimi potrzebami. Ciebie traktuje protekcjonalnie i przedmiotowo. Mówisz mu wprost, że nie chcesz uprawiać seksu, a on puszcza to mimo uszu i odbywa z tobą stosunek? Przecież to obrzydliwe. Ma zadatki na gwałciciela, a nie dobrego partnera i ojca. Kazałabym mu spadać i poblokowałabym wszystkie kanały kontaktu, a nie bawiła się w żadne przerwy. Dziewczyno, w imię czego ty sobie to robisz? Po co ci ten facet?

[wredna_loszka]

Nie uwazam autorke za wyrachowana czy cos.
Raczej za solidnie zagubiona i przytloczona.

Niby ma spoko faceta, ktory jak sie okazuje olewa jej problem, puszcza uszami to, co ona mowi i jakie daje komunikaty.

Mysli o ciazy w kategorii "ze ma odpowiedni wiek" - to brzmi jakby rodzina i otoczenie jej mowilo, ze ma np. 30 lat to juz MUSI miec rodzine i dziecko, bo wstyd.

Plus poczochrana psychika.

Autorko, zostaw te zwiazki na razie. Kolesiowi powiedz, ze nie mozecie razem mieszkac. Zrobcie faktycznie przerwe, gadajcie przez tel, jak ci to pomaga. Jak cie kocha i mu zalezy to zrozumie i bedzie starac sie ci pomoc. Przede wszystkim polecalabym odwiedzic psychologa/psychiatre, bo cos tu nie gra.

[fibroteka]

Przez tel nie możemy gadać, bo on tego nie akceptuje. Albo jesteśmy razem albo zero kontaktu. On się nie pisze na żadne koleżenstwo czy chwilowe przerwy. Raczej będę musiała to zablokować, bo on inaczej nie zrozumie, że to musimy dac sobie spokój, gdyż on sobie myśli, że ja sobie tak tylko gadam i żartuje. Mi sie wydaje, że ja go po prostu nie kocham... ech czasem mu to nawet mowilam, że nie wiem czy kocham, ale jego i to nie rusza...

[wredna_loszka]

Napisane przez fibroteka

Przez tel nie możemy gadać, bo on tego nie akceptuje. Albo jesteśmy razem albo zero kontaktu. On się nie pisze na żadne koleżenstwo czy chwilowe przerwy. Raczej będę musiała to zablokować, bo on inaczej nie zrozumie, że to musimy dac sobie spokój, gdyż on sobie myśli, że ja sobie tak tylko gadam i żartuje. Mi sie wydaje, że ja go po prostu nie kocham... ech czasem mu to nawet mowilam, że nie wiem czy kocham, ale jego i to nie rusza...

I moze to jest wlasnie problem tego wszystkiego.
Nic na sile, naprawde.

[I am Rock]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;88877176]W takim razie koleś W OGÓLE nie brzmi w porządku. Jakiś desperat i egoista. Przecież on zupełnie nie słucha co do niego mówisz. Kieruje się wyłącznie swoimi potrzebami. Ciebie traktuje protekcjonalnie i przedmiotowo. Mówisz mu wprost, że nie chcesz uprawiać seksu, a on puszcza to mimo uszu i odbywa z tobą stosunek? Przecież to obrzydliwe. Ma zadatki na gwałciciela, a nie dobrego partnera i ojca. Kazałabym mu spadać i poblokowałabym wszystkie kanały kontaktu, a nie bawiła się w żadne przerwy. Dziewczyno, w imię czego ty sobie to robisz? Po co ci ten facet?[/QUOTE]
Dokładnie, to co robi ten facet jest obrzydliwe.
Autorko, nie bądź bezwolną kukłą, zerwij z nim dla własnego dobra.
Co to za typ?!

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Pierwszy post: "dużo dzwonię"
Ostatni post: "przez tel nie możemy gadać, bo on tego nie akceptuje"
Hmm...

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[I am Rock]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;88879376]Pierwszy post: "dużo dzwonię"
Ostatni post: "przez tel nie możemy gadać, bo on tego nie akceptuje"
Hmm...

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
Ona dzwoni, on nie odbiera.

[71253839b04673f7804766e160d807ea33c37805_6578f4849ccb9]

Napisane przez fibroteka

Przez tel nie możemy gadać, bo on tego nie akceptuje. Albo jesteśmy razem albo zero kontaktu. On się nie pisze na żadne koleżenstwo czy chwilowe przerwy.

chyba nie zrozumialyscie, ze przez telefon nie beda mogli sobie TYLKO gadac po kolezeńnsku jak by zzarzadzila przerwę w związku.
ajka sa w związku to i gadanie przez tel i spotkania w weekendy z przytulanki

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

[1=71253839b04673f7804766e 160d807ea33c37805_6578f48 49ccb9;88881328]chyba nie zrozumialyscie, ze przez telefon nie beda mogli sobie TYLKO gadac po kolezeńnsku jak by zzarzadzila przerwę w związku.
ajka sa w związku to i gadanie przez tel i spotkania w weekendy z przytulanki[/QUOTE]Aaa rzeczywiście, masz rację. Sorry.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Ogólnie jeśli nie wiesz, czy kochasz, to nie kochasz. Niewykluczone, że uczucie przyszłoby później, ale Twój chlopak raczej tego nie ułatwia. Te sztywne zasady są dziwne... Rozumiem, że ktoś nie lubi rozmawiać przez telefon, ale milczeć cały tydzień...? To komu masz opowiedziec swoj dzień, z kim pogadać o wszystkim i o niczym? I co on robi wieczorami w tygodniu, że nie może wtedy odebrać? Ogólnie słabo. Na dobry, długi zwiazek takie coś nie rokuje.

[3bab1895ed7a4a0113eb29e79654b8b86ef03e4e_657f8b8281285]

[1=578537b29e2e39e1d6e3dc9 dfc9821e485b809af_62f97e7 3ceb2a;88887039]Ogólnie jeśli nie wiesz, czy kochasz, to nie kochasz. Niewykluczone, że uczucie przyszłoby później, ale Twój chlopak raczej tego nie ułatwia. Te sztywne zasady są dziwne... Rozumiem, że ktoś nie lubi rozmawiać przez telefon, ale milczeć cały tydzień...? To komu masz opowiedziec swoj dzień, z kim pogadać o wszystkim i o niczym? I co on robi wieczorami w tygodniu, że nie może wtedy odebrać? Ogólnie słabo. Na dobry, długi zwiazek takie coś nie rokuje.[/QUOTE]
Post wcześniej była o tym mowa.
[1=71253839b04673f7804766e 160d807ea33c37805_6578f48 49ccb9;88881328]chyba nie zrozumialyscie, ze przez telefon nie beda mogli sobie TYLKO gadac po kolezeńnsku jak by zzarzadzila przerwę w związku.
ajka sa w związku to i gadanie przez tel i spotkania w weekendy z przytulanki[/QUOTE]