Czy dobrze zrobiłam?

[lofticries]

...

[rembertowa]

Napisane przez lofticries

O ile z gotowaniem rzeczywiście jestem na bakier, bo nienawidzę tego robić (...)
mam wrażenie że zwala na mnie winę za swoje niepowodzenia żeby sobie sumienie oczyścić, czuję się nieakceptowana i beznadziejna.

Co więc miałam zrobić... spakowałam na razie najpotrzebniejsze rzeczy i wróciłam do rodziców, nie chcę być traktowana jak człowiek drugiej kategorii...

nie lubisz gotować - to nie gotujesz, rzecz jest prosta. Z czego tu się tłumaczyć? Chłopiec usiłuje Cię przerobić na wieloczynnościowy robot kuchenny i to za darmo, bo nawet Cię nie utrzymuje. Możesz leżeć do góry brzuchem i nic mu do tego - stać Cię na to leżenie dokładnie tak samo, jak jego.

Pomyśl sobie, co by było, gdybyś nie miała pomocy od rodziców i rzeczywiście była na łasce i niełasce jaśniepana. Pomyśl sobie, że rozpisanie Ci planu dnia z punktem o obsłudze jaśniepana jest tylko przygrywką do tego, co takie typy potrafią. Pomyśl sobie, jak parszywie można wykorzystać ekonomicznie zależnego człowieka.

A później idź po resztę rzeczy do tego palanta, bo pierwszy krok w celu zakończenia toksycznej relacji już zrobiłaś. Tak, on wyżywa się na Tobie, bo czuje nad Tobą władzę - i niech to będzie największa władza, jaką dostał, nie testuj, co będzie, jak naprawdę znajdziesz się w sytuacji zależności ekonomicznej. I tak, masz rację, w związku się rozmawia, negocjuje, a nie przedstawia ultimatum z dupy.

Niech ten chłopiec się od Ciebie po prostu oddali pośpiesznie Trzymam kciuki za konsekwencję! Dzielna z Ciebie kobieta!

[lofticries]

...

[Naughty Fairy]

A na Twoim miejscu przygotowałabym mu jakiś obiad typu zimne parówki z rozgotowanym ryżem Skoro nie wierzy na słowo, że nie umiesz gotować, to niech się przekona po takiej uczcie nie powinnien dopominać się o więcej
A tak na serio, to tak, dobrze zrobiłaś.

[Annie1441]

ja myślę że on jest zazdrosny że możesz spać do południa itd.

mój tż nie pracuje póki co, utrzymują go rodzice (nie mieszkamy razem) i też mnie zazdrość zżera jak on o 12 mówi że wstał (ja od 4h na uczelni), o 15 że coś tam (ja w pracy) a o 20 że wychodzi z kolegami (ja się uczę) nie mam poczucia sprawiedliwości aczkolwiek awantur nie robie xd nie jego wina że ja nie moge sobie pozwolić na takie coś

[e78ea2ce4b6c03f1c01eeedcbea21d52971ed141]

moim zdaniem bardzo dobrze zrobilas i nie powinnas teraz zalowac czy przepraszac. prawda jest taka, ze utrzymuja Cie rodzice wiec rownie dobrze moglabys w tym domu nie robic nic. nie umawialiscie sie ze on Cie utrzymuje a Ty skoro nie pracujesz zajmujesz sie domem. on Cie nie utrzymuje a traktuje Cie jakby tak wlasnie bylo i jakbys na dodatek byla jakas jego niewolnica. jakby mi facet rozpisal plan dnia to chyba bym parsknela smiechem

[Pia Gizela]

a jak wygląda Twój dzień?

I nie wiem jak Wizażanki, ale ja bym pogoniła ze swojego mieszkania chłopa, który nie pracuje i w domu nic nie zrobi.

[aiden81]

A ja mam inne zdanie na ten temat.znając życie zaraz mnie zjedziecie.Ale aż otwarłam oczy jak czytałam ten tekst.Autorko do ilu lat mają Cie utrzymywać rodzice??Jesteś dorosła a mama Ci obiadki robi?Wiele kobiet nie lubi gotować,ale pomyśl jak będziesz mieć kiedyś dzie4ci,kto im da jeść.W życiu nie tak łatwo,robi się wiele rzeczy,których się nie lubi.Zachowanie Twojego Tż odebrałam tak,jakby inne argumenty nie przemawiały do ciebie,wiec postawił sprawę ostro,żeby Cię zmotywować.Śpisz do południa?Wykorzystaj te godziny na szukanie pracy.Jak długo zamierzasz tak egzystować nie robiąc za wiele i na garnuszku rodziców?

[Monian]

Napisane przez Pia Gizela

a jak wygląda Twój dzień?

I nie wiem jak Wizażanki, ale ja bym pogoniła ze swojego mieszkania chłopa, który nie pracuje i w domu nic nie zrobi.

trochę racji tu jest. Dziewczyna nie pracuje, nie uczy się, nie gotuje, zakupy robi jej mama, rzadko sprząta. Ja będąc na miejscu faceta, kiedy wracam z pracy (lekkiej bo lekkiej wg autorki, ale jednak pracy), a w domu siedzi druga połówka, która nie wiele dla tego domu robi wkurzyłabym się. Ok, nie lubisz gotować, brzydzisz się mięsa (jestem w stanie zrozumieć, że ludzie mają różne fobie) - może spróbuj ugotować chociaż z dwa razy w tygodniu coś bez mięsnego? Możliwości jest wiele, a te dwa obiady w tygodniu Cię nie zabiją.

Juz abstrahując od głównego wątku, po co zamieszkałaś z facetem? W pełni utrzymują Cię rodzice, mama robi Ci zakupy, nie pracujesz, facet Cię nie wspomaga finansowo przez okres szukania pracy (o ile jej w ogóle szukasz). Nie lepiej było zostać w domu?

[_ema_]

Napisane przez aiden81

A ja mam inne zdanie na ten temat.znając życie zaraz mnie zjedziecie.Ale aż otwarłam oczy jak czytałam ten tekst.Autorko do ilu lat mają Cie utrzymywać rodzice??Jesteś dorosła a mama Ci obiadki robi?Wiele kobiet nie lubi gotować,ale pomyśl jak będziesz mieć kiedyś dzie4ci,kto im da jeść.W życiu nie tak łatwo,robi się wiele rzeczy,których się nie lubi.Zachowanie Twojego Tż odebrałam tak,jakby inne argumenty nie przemawiały do ciebie,wiec postawił sprawę ostro,żeby Cię zmotywować.Śpisz do południa?Wykorzystaj te godziny na szukanie pracy.Jak długo zamierzasz tak egzystować nie robiąc za wiele i na garnuszku rodziców?

Miałaś kiedyś problem ze znalezieniem pracy?
Z tego co piszesz to chyba nie. Denerwują mnie porady - spisz godzinę dłużej? Przecież możesz w tym czasie szukać pracy! Nie wiem, ma wstać i o 7 biegać po firmach pytając czy jej ktoś nie zatrudni? Zastanów się co Ty gadasz. Efektywne szukanie pracy nie jest zależne od tego czy wstaniesz o 5 czy o 8. Utrzymują ją rodzice bo nie może znaleźć pracy, uwierz, bezrobocie żadko jest wyborem, najcześciej przykrą koniecznością i nie sądzę, zeby było potrzebne docinki w stylu 'taka stara baba a nie umie na siebie zarobić'. Umie zapewne, tylko żyje w cholernym kraju gdzie pracę w pewnych rejonach da się tylko wybłagać albo załatwić po znajomości.

Autorka pisze, że się rozwija, uczy języków, zajmuje domem poza gotowaniem. Dlaczego ma robić z siebie służącą i cierpiętnice, na siłę gotować, chociaż nie ma do tego drygu? Facet to nie święta krowa, gdyby w tej jednej czynności pomógł to mysle, że by nie umarł. Natomiast kobieta stawiająca się od samego początku w roli służącej ma coś z głową. I nie wyjdzie to na dobre ani jej, ani związkowi.

[aiden81]

A żebyś wiedziała,że właśnie szukam pracy od pół roku i wiem jak to jest.Tak jak napisała dziewczyna wyżej-po co chciała bawić się w dom?Po co się wyprowadziła,skoro utrzymują ja rodzice.On pracuje więc utrzymuje dom,w którym ona mieszka.Napisałam,że uważam,że robi jej te wyrzuty,bo chce żeby sie usamodzielniła.Nie wystarczy wyprowadzić się od rodziców,żeby stać sie dorosłym i odpowiedzialnym człowiekiem.Co będzie jak zostanie sama?Ja nie mówie,że ma mu usługiwać,bo akurat jestem przeciwnikiem takiego traktowania kobiet.Ale uważam jeśli siedzę w domu,to mogę. zrobić kilka rzeczy więcej kiedy maż jest w pracy.kiedy pójdę do pracy moje obowiązki podzielimy na pół-także gotowanie.

[201803090921]

Ja stałam przez moment po drugiej stronie - pracowałam, a mój ówczesny facet nie. Na początku było ok, ale po pewnym czasie wracałam do domu i czepiałam się dosłownie wszystkiego, od źle (moim zdaniem) posprzątanego mieszkania po włączony telewizor. To był efekt frustracji tym, że nie widziałam, by on tej pracy w ogóle szukał (i do tej pory nie wiem czy szukał; ponieważ gdy ja szukałam, to przynajmniej chadzałam na rozmowy kwalif., a on przez ten cały czas nie był na ani jednej), tym, że dorosły facet brał od rodziców kasę itp. Jako osoba bardzo samodzielna nie radziłam sobie z zaakceptowaniem takiego podejścia, po prostu.

Autorko, wydaje mi się, że Twój facet może mieć podobny problem z tą sytuacją.

Btw. też brzydzę się mięsa i nienawidziłam gotować, ale idąc "na swoje" nauczyłam się, bo musiałam i uważałam, że to normalna kolej rzeczy.

[anannke]

Napisane przez _ema_

Miałaś kiedyś problem ze znalezieniem pracy?
Z tego co piszesz to chyba nie. Denerwują mnie porady - spisz godzinę dłużej? Przecież możesz w tym czasie szukać pracy! Nie wiem, ma wstać i o 7 biegać po firmach pytając czy jej ktoś nie zatrudni? Zastanów się co Ty gadasz. Efektywne szukanie pracy nie jest zależne od tego czy wstaniesz o 5 czy o 8. Utrzymują ją rodzice bo nie może znaleźć pracy, uwierz, bezrobocie żadko jest wyborem, najcześciej przykrą koniecznością i nie sądzę, zeby było potrzebne docinki w stylu 'taka stara baba a nie umie na siebie zarobić'. Umie zapewne, tylko żyje w cholernym kraju gdzie pracę w pewnych rejonach da się tylko wybłagać albo załatwić po znajomości.

Autorka pisze, że się rozwija, uczy języków, zajmuje domem poza gotowaniem. Dlaczego ma robić z siebie służącą i cierpiętnice, na siłę gotować, chociaż nie ma do tego drygu? Facet to nie święta krowa, gdyby w tej jednej czynności pomógł to mysle, że by nie umarł. Natomiast kobieta stawiająca się od samego początku w roli służącej ma coś z głową. I nie wyjdzie to na dobre ani jej, ani związkowi.

_ema_ myślę że i ty i dziewczyny macie rację każda częściowo. Może kwestią jest to że autorka ze swoim tż się nie dobrała. I po części rozumiem każdą ze stron.

Myślę że przegięciem jest trochę żeby to mamusia robiła jej zakupy i dawała obiady w słoikach. Po prostu wydaje mi się że na takim etapie, nawet jeśli utrzymują autorkę rodzice to jest lekka przesada. To że autorka ma wygodniej w związku bo nie pracuje nie studiuje a pieniądze na życie dostaje to fakt. A tż autorki nie ma tak "łatwo" i pewnie też go trochę to frustruje. Może zamieszkując z autorką liczył na taką namiastkę domu - samodzielnego związku dojrzałej dorosłej relacji że będą oboje budować ich związek, wkładać w to dużo a tu czuje że to nie do końca tak jest. Może nie widzi że autorka stara się znaleźć pracę? My tylko wiemy to co napisała dziewczyna a ona może mieć swoje poglądy na temat swoich starań albo napisać tu że stara się ogromnie a prawda może być inna. Może tż ma jakieś podstawy do zarzutów w tej kwestii? Tego na pewno nie wiemy. Ale jakoś autorka nie napisała nic co świadczyłoby o tym że na prawdę bardzo się stara szukać pracy - jedno zdanie że nie ma pracy i nie ma z tym problemu bo się uczy języków. Ale nie wyrokuję tu w żadną ze stron tylko biorę poprawkę na to że może być inaczej.

Co to czepiania się no to jakoś nie wiem dla mnie to naturalne jest że raczej sama z siebie starałabym się funkcjonować podobnie jak ten tż autorki myśli bo cieszyłabym się że wraca z pracy że możemy zjeść razem obiad, wstałabym rano z nim żeby zjeść razem śniadanie bo lubię takie rzeczy. Poza tym faceci trochę inaczej wyrażają miłość - dla nich wyrazem miłości może być to że wezmą od dziewczyny ciężką torbę z zakupami. Więc może tż autorki myśli tymi kategoriami i jakoś wydaje mu się że gdyby autorce zależało gdyby starała się i wkładała swoje siły w budowanie związku to ugotowałaby mu świeży obiad raz za czas, że posprzątałaby za ten czas co siedzi w domu żeby potem mogli razem coś porobić.

Nie wiem jakoś nie widzę w ogóle funkcjonowania tego związku. Autorka nie napisała nic o tym że spędzają czas o tym jak dzielą się kosztami życia. póki co opisała tak że każde z nich żyje samo sobie niby w jednym mieszkaniu ale osobno. Nie napisała nic czy się dzielą obowiązkami czy nie i jak to wygląda...

[Navika]

Cóż, ja jestem w bardzo podobnej sytuacji tzn. mieszkam z TŻ-em od niedawna, on pracuje a ja szukam pracy, z tym że od 2 miesięcy właściwie on mnie utrzymuje... Kurcze, ta sytuacja dla nas też jest bardzo trudna, on denerwuje się, że tego czy tamtego nie zrobiłam, albo zrobiłam jego zdaniem, nie tak jak powinnam. Ale ja mam zupełnie inny obraz siebie i swoich powinności niż autorka wątku. Dla mnie to jasne, że skoro nie pracuję to zajmuję się domem, w końcu nie jesteśmy współlokatorami tylko partnerami, którzy dzielą nie tylko łóżko, ale też życie, radości i troski, no i obowiązki. Mam wyrzuty sumienia, że mój TŻ jest zbyt obciążony pracą, i moim zdaniem powinnam go odciążyć z innych obowiązków.
Wstaję razem z nim, chodzę po bułki i robię mu kanapki do pracy, a jak wraca to czeka na niego ciepły obiad - to jest dla mnie podstawa. Poza tym piorę, sprzątam, prasuję, z zakupami różnie bywa. Tych obowiązków domowych wcale nie jest tak dużo, jak się nie ma dzieci i mieszka tylko we dwoje. Ja w przeciwieństwie do autorki źle sobie radzę psychicznie z bezrobociem, ale gdybym miała spać do południa, nie mieć żadnych obowiązków i gdybym nie miała motywatora w postaci tego, że za 2 godziny TŻ wróci z pracy to muszę się wziąć za obiad i ogarnąć mieszkanie to bym chyba zwariowała.
Z tym gotowaniem to dla mnie też śmieszne - przecież wiele osób nie lubi gotować, ale mieszkają same i gotują, na tym polega w końcu dorosłość, że się robi nie tylko to, co się lubi, ale też to, co po prostu trzeba zrobić i mieć z głowy, żeby jakoś funkcjonować.
A te osoby, które piszą, że autorka dobrze zrobiła wyprowadzając się - wyobraźcie sobie sytuację odwrotną - kobieta pracuje, wraca do domu o 16-tej, a później musi jeszcze sobie i TŻ-towi obiad ugotować, bo on gotować nie lubi, posprzątać, bo on ma prawo leżeć cały dzień na kanapie i spać do południa i jeszcze jak mówi, że tak nie powinno być, to jej odpyskuje, że rodzice go utrzymują, więc o co jej chodzi w ogóle... Założę się, że wtedy rady byłyby zgoła inne - wyrzuć darmozjada, po co Ci taki facet... dla mnie to nie ma znaczenia, czy autorkę utrzymuje on, czy jej rodzice, jak się tworzy związek, jak się razem mieszka, to się dzieli obowiązkami domowymi i tyle. On ma dużo obowiązków poza domem, ona ma czas cały dzień, ogarnięcie mieszkania 2-pokojowego takie codzienne to max. godzina, ugotowanie obiadu też godzina, zostaje jeszcze wiele czasu na szukanie pracy, nawet na spanie do południa też wystarczy...

[_papaya_]

A ja się nie dziwie chłopakowi. On studiuje i pracuje, a dziewczyna nie ma żadnych obowiązków, więc mogłaby się zająć domem. I nie mówie tu o codziennych wielkich porządkach, codziennym gotowaniu, ale czasami mimo że się czegoś nie lubi to można to zrobić np. ugotować. Może chłopak mówił, że on będzie gotował, ale w przypadku kiedy np. oboje będziecie pracować, a jak ktoś siedzi w domu to trochę dziwne, że to ta druga osoba ma przyjść po pracy i iść do garów I nie ważne jaką ma prace, Ty na pewno jesteś mniej zmęczona śpiąc do południa i siedząc w domu.

Jeśli chodzi o pracę, to z tego co napisałaś nie przeszkadza Ci jej brak i dobrze Ci na bezrobociu, więc podejrzewam, że chłopak zauważa, że nie ciągnie Cię do pracy i jest Ci wygodnie tak jak jest.

Poza tym trochę nie rozumiem dlaczego w ogóle z nim zamieszkałaś, skoro utrzymują Cię rodzicie, a wy nie mieszkanie razem na takich zasadach, na jakich mieszkalibyście będąc małżeństwem (piszesz, że co innego jest w małżeństwie i wtedy można zająć się domem).

Tak czy inaczej myślę, że gdybym ja była w takiej sytuacji jak Twój chłopak, to też bym zwątpiła we wspólne mieszkanie

[nokia7373]

Napisane przez _ema_

Miałaś kiedyś problem ze znalezieniem pracy?
Z tego co piszesz to chyba nie. Denerwują mnie porady - spisz godzinę dłużej? Przecież możesz w tym czasie szukać pracy! Nie wiem, ma wstać i o 7 biegać po firmach pytając czy jej ktoś nie zatrudni? Zastanów się co Ty gadasz. Efektywne szukanie pracy nie jest zależne od tego czy wstaniesz o 5 czy o 8. Utrzymują ją rodzice bo nie może znaleźć pracy, uwierz, bezrobocie żadko jest wyborem, najcześciej przykrą koniecznością i nie sądzę, zeby było potrzebne docinki w stylu 'taka stara baba a nie umie na siebie zarobić'. Umie zapewne, tylko żyje w cholernym kraju gdzie pracę w pewnych rejonach da się tylko wybłagać albo załatwić po znajomości.

Ktoś mądry kiedyś powiedział, że szukanie pracy to robota na pełen etat...więc wydaje mi się, że to o której wstanie ma znaczenie.
Nie dziwie się frustracji faceta, który widzi, że jego partnerka nie robi za wiele, bo mama robi zakupy, obiad, dla mnie to jest śmieszne, ale pewnie dlatego, że ja obiad w domu robię od 6 podstawówki i nie wydaje mi się żeby godzina poświęcona na zrobienie obiadu była formą niewolnictwa, nie chcesz robić dla niego rób tylko dla siebie, ucz się bycia samodzielną, bo mama pomagać Ci wiecznie nie będzie.

[KrwawaMary86]

Jak dla mnie dobrze zrobiłaś.
Facet chce Cię urobić wg jego widzimisię. Uważa, że skoro nie pracujesz to możesz mu usługiwać, gotować obiadki (przecież on miał gotować. taka była umowa) i jeszcze śniadanka robić dla królewicza, bo jemu rączki do tyłka przyrosły i sam nie potrafi. Zapewne jakbyś znalazła pracę to i tak wymagałby od Ciebie usługiwania, bo już byłby do tego przyzwyczajony.
Rozwalił mnie tym rozpisaniem Twojego planu dnia. On jest jakimś Twoim sekretarzem, ze pilnuje Twoich zajęć? Jeszcze jakby była możliwość dogadania się to byłoby światełko w tunelu, że się jakoś ułoży. On Ci jednak postawił twarde ultimatum bez możliwości dyskusji.

Co do tego mięsa to jeśli się brzydzisz brać w ręce surowe mięso to kup sobie jednorazowe foliowe rękawiczki. To taka mała porada.
Akurat to, że Twoja mama robi Wam obiady to rozumiem. Jak wracam do Krakowa (nie pochodze z Krakowa) to moja mama również daje mi jakąś wałówke i nie widzę w tym nic złego. Sama chce.

Miałaś wcześniej prace? Jeśli nie to co Cię skłoniło żeby z nim zamieszkać a finansowo być zależnym od rodziców?
Dlaczego Twoja mama robi Wam zakupy?

[Pia Gizela]

a księżniczka czym taka urobiona, że posprzątanie mieszkania czy zrobienie zakupów urasta do rangi usługiwania?

[anannke]

Co innego jak się mieszka samemu i studiuje - dla jednej osoby jest trudno gotować by potem nie jeść kilka dni tego samego mała motywacja plus do tego studiujesz więc rodzice patrzą na to tak że "jak wrócisz późno zmęczona z uczelni córeczko to sobie szybko odgrzejesz i nie będziesz musiała się męczyć dodatkowo". Ale jak się mieszka z facetem to już powinno się inaczej spojrzeć na całą sytuację.

Nie rozumiem co za gadki o usługiwaniu itp... ja jakoś nie czułam się wykorzystywana przez faceta i sama chętnie wstawałam rano zrobić mu kanapki do pracy - bo dla mnie to nie problem a mogę coś dla niego zrobić po prostu, robiłam obiady bo sama wewnętrznie chciałam wyrazić tym radość że zrobię coś co lubi i że fajnie że już wrócił z pracy, sprzątałam podczas gdy był w pracy bo wygodniej - jak nikt się nie plącze w domu a dwa po co marnować potem czas jak możemy potem razem coś fajnego zrobić. Nie wiem czy już jak cokolwiek kobieta robi w domu więcej to usługiwanie? A gdzie miejsce na taką zwykłą serdeczną pomoc wzajemną? żeby się razem lepiej żyło? mam wrażenie że żyję w innej rzeczywistości chyba..

z tą rozpiską faceta to też może była próba motywacji dziewczyny? Poza tym trzeba też umieć przyjmować konstruktywną krytykę i rozmawiać w związku. Czy to zbrodnia że facet powiedział autorce że chciałby żeby (może nie codziennie) ale chociaż raz za czas czekała na niego z ciepłym świeżym obiadem a nie czekała na niego mrożonka od "teściowej"? Dlaczego przypisywać od razu facetowi najgorsze motywacje? Że chciał z niej zrobić służącą, usługiwaczkę, wykorzystywać ją a nie pomyśleć że moje facet martwił się dziewczyną może miał co do niej plany przyszłościowe a tu zobaczył że jego partnerka wcale nie jest chętna podjąć pracę jakoś specjalnie, nie czuje że mogłaby posprzątać ugotować jak już nie ma innych obowiązków i to że ma kasę od rodziców to on nie ma prawa się wtrącać w to co ona robi. Jak dla mnie to było życie jak dwóch współlokatorów a nie partnerów w życiu gdzie ludzie chcą dla siebie dobrze jedna osoba drugą się przejmuje że się dla siebie starają i chcą coś dla drugiej strony zrobić sami z siebie.

[bleuclair]

To zależy co tak naprawdę Autorka robi w ciągu dnia i jak wygląda jej dzień, a także stosunek faceta do obowiązków domowych. Twój facet pracuje(może ciężko, może lekko-pojęcie względne)i na pewno byłoby mu miło gdybyś mając na to czas chciała przygotować kilka razy w tygodniu coś do jedzenia. Ja nie rozumiem jak można brać obiadki od rodziców, już kasa jak kasa-ok nie masz teraz pracy, szukasz, przejściowa sytuacja. Ale obiady? Nie wiem, ja też nie za bardzo umiem gotować, póki co mieszkam z mamą więc najczęściej gotuje ona , ale coś jednak potrafię zrobić i czasem mama o obiad nie musi się martwić. I jeszcze te zakupy-dlaczego robi je Twoja mama? Masz za mało czasu??
Brzydzisz się mięsa, ok zrób coś bezmięsnego, nie wiem kopytka, pierogi, naleśniki, spaghetti.Jest milion możliwości. Nie chodzi o to że powinnaś mu usługiwać, powinniście znaleźć jakiś kompromis i szczerze pogadać. Może podzielcie się po prostu-on niech robi obiady mięsne dajmy na to 3 razy w tygodniu, a Ty w pozostałe dni robisz coś bezmięsnego? Chociaż tak naprawdę to nie wiem, fobia fobią, ale bez przesady...jak będziesz miała dziecko to też mu nic mięsnego nigdy nie zrobisz, bo się brzydzisz?
Jak się ludzie kochają i umieją dogadać to nikt nigdy w związku nie powinien nikomu wypominać,że zrobił zakupy, ugotował obiad czy posprzątał mieszkanie. Bo to są zwykłe, codzienne i normalne sprawy.

[KrwawaMary86]

Cytat:
"a księżniczka czym taka urobiona, że posprzątanie mieszkania czy zrobienie zakupów urasta do rangi usługiwania?"

Po pierwsze to pisała, że sprząta a jeśli chłopak uważa, że źle posprzątała to jego problem.
Po drugie też nie rozumiem dlaczego jej mama robi im zakupy. Dlatego o to zapytałam autorkę. Poza tym robi zakupy dla siebie i dla nich i im przynosi do domu jedzenie? Nie ogarniam.

Nie twierdzę, że ona zachowuje się wzorowo, ale chyba kochający mężczyzna nie ma prawa stawiać ultimatum - albo się dostosujesz do tego czego ja wymagam albo wynocha?

Sama gdy siedziałam na bezrobociu do namiętnie sprzątałam i gotowałam. Ale nam się wtedy przytyło od tego gotowania Po prostu wynajdowałam sobie konstruktywne zajęcia, bo nie uwierzę gdy ktoś powie, że cały dzień szuka pracy. Jednak jakby mój chłopak wymagał ode mnie żebym rano, np o 5:30, wstała (bo przecież nie pracuję to mogę) i robiła mu śniadanie to bym go śmiechem zabiła.

Może chłopak autorki powinien najpierw dostosować się do tego co sam obiecał a później dopiero wymagać od autorki? A obiecał, że będzie gotować obiady. Mam wrażenie, że na obietnicach się skończyło.

Co do tego gotowania to można spróbować wspólnie gotować obiady w weekendy. To nawet fajna zabawa i być może autorka choć trochę polubiłaby gotowanie.

[BadLife]

Napisane przez anannke

Co innego jak się mieszka samemu i studiuje - dla jednej osoby jest trudno gotować by potem nie jeść kilka dni tego samego mała motywacja plus do tego studiujesz więc rodzice patrzą na to tak że "jak wrócisz późno zmęczona z uczelni córeczko to sobie szybko odgrzejesz i nie będziesz musiała się męczyć dodatkowo". Ale jak się mieszka z facetem to już powinno się inaczej spojrzeć na całą sytuację.

Nie rozumiem co za gadki o usługiwaniu itp... ja jakoś nie czułam się wykorzystywana przez faceta i sama chętnie wstawałam rano zrobić mu kanapki do pracy - bo dla mnie to nie problem a mogę coś dla niego zrobić po prostu, robiłam obiady bo sama wewnętrznie chciałam wyrazić tym radość że zrobię coś co lubi i że fajnie że już wrócił z pracy, sprzątałam podczas gdy był w pracy bo wygodniej - jak nikt się nie plącze w domu a dwa po co marnować potem czas jak możemy potem razem coś fajnego zrobić. Nie wiem czy już jak cokolwiek kobieta robi w domu więcej to usługiwanie? A gdzie miejsce na taką zwykłą serdeczną pomoc wzajemną? żeby się razem lepiej żyło? mam wrażenie że żyję w innej rzeczywistości chyba..

z tą rozpiską faceta to też może była próba motywacji dziewczyny? Poza tym trzeba też umieć przyjmować konstruktywną krytykę i rozmawiać w związku. Czy to zbrodnia że facet powiedział autorce że chciałby żeby (może nie codziennie) ale chociaż raz za czas czekała na niego z ciepłym świeżym obiadem a nie czekała na niego mrożonka od "teściowej"? Dlaczego przypisywać od razu facetowi najgorsze motywacje? Że chciał z niej zrobić służącą, usługiwaczkę, wykorzystywać ją a nie pomyśleć że moje facet martwił się dziewczyną może miał co do niej plany przyszłościowe a tu zobaczył że jego partnerka wcale nie jest chętna podjąć pracę jakoś specjalnie, nie czuje że mogłaby posprzątać ugotować jak już nie ma innych obowiązków i to że ma kasę od rodziców to on nie ma prawa się wtrącać w to co ona robi. Jak dla mnie to było życie jak dwóch współlokatorów a nie partnerów w życiu gdzie ludzie chcą dla siebie dobrze jedna osoba drugą się przejmuje że się dla siebie starają i chcą coś dla drugiej strony zrobić sami z siebie.

Zgadzam się w 100%

[KrwawaMary86]

Napisane przez anannke

Co innego jak się mieszka samemu i studiuje - dla jednej osoby jest trudno gotować by potem nie jeść kilka dni tego samego mała motywacja plus do tego studiujesz więc rodzice patrzą na to tak że "jak wrócisz późno zmęczona z uczelni córeczko to sobie szybko odgrzejesz i nie będziesz musiała się męczyć dodatkowo". Ale jak się mieszka z facetem to już powinno się inaczej spojrzeć na całą sytuację.

Nie rozumiem co za gadki o usługiwaniu itp... ja jakoś nie czułam się wykorzystywana przez faceta i sama chętnie wstawałam rano zrobić mu kanapki do pracy - bo dla mnie to nie problem a mogę coś dla niego zrobić po prostu, robiłam obiady bo sama wewnętrznie chciałam wyrazić tym radość że zrobię coś co lubi i że fajnie że już wrócił z pracy, sprzątałam podczas gdy był w pracy bo wygodniej - jak nikt się nie plącze w domu a dwa po co marnować potem czas jak możemy potem razem coś fajnego zrobić. Nie wiem czy już jak cokolwiek kobieta robi w domu więcej to usługiwanie? A gdzie miejsce na taką zwykłą serdeczną pomoc wzajemną? żeby się razem lepiej żyło? mam wrażenie że żyję w innej rzeczywistości chyba..

z tą rozpiską faceta to też może była próba motywacji dziewczyny? Poza tym trzeba też umieć przyjmować konstruktywną krytykę i rozmawiać w związku. Czy to zbrodnia że facet powiedział autorce że chciałby żeby (może nie codziennie) ale chociaż raz za czas czekała na niego z ciepłym świeżym obiadem a nie czekała na niego mrożonka od "teściowej"? Dlaczego przypisywać od razu facetowi najgorsze motywacje? Że chciał z niej zrobić służącą, usługiwaczkę, wykorzystywać ją a nie pomyśleć że moje facet martwił się dziewczyną może miał co do niej plany przyszłościowe a tu zobaczył że jego partnerka wcale nie jest chętna podjąć pracę jakoś specjalnie, nie czuje że mogłaby posprzątać ugotować jak już nie ma innych obowiązków i to że ma kasę od rodziców to on nie ma prawa się wtrącać w to co ona robi. Jak dla mnie to było życie jak dwóch współlokatorów a nie partnerów w życiu gdzie ludzie chcą dla siebie dobrze jedna osoba drugą się przejmuje że się dla siebie starają i chcą coś dla drugiej strony zrobić sami z siebie.

Ty tego chciałaś. Robiłaś to z własnej woli a autorka (i ja również) tego nie chce. W momencie gdy chłopak od niej tego wymaga (i ona to robi wbrew własnej woli) i to pod groźbą rozstania to już jest dla mnie usługiwanie. Ja czułabym się jak mamusia wyprawiająca dziecko do szkoły. Mój TŻ nie ma 6 lat, że nie potrafi sobie zrobić kanapki na śniadanie i do pracy.

Swoją drogą to bardzo ciekawa jestem jak wyglądał ten plan dnia przedstawiony przez chłopaka

[Cytryn]

Napisane przez Pia Gizela

a jak wygląda Twój dzień?

I nie wiem jak Wizażanki, ale ja bym pogoniła ze swojego mieszkania chłopa, który nie pracuje i w domu nic nie zrobi.

Ja też.

To nie jest problem podzielić się obowiązkami. Ja potrafię jednocześnie się uczyć, popołudniami pracować a po powrocie gotować nam obiadokolację, ale jeśli jestem zmęczona albo zwyczajnie mi się nie chce, wystarczy, że powiem do swojego księcia, że on dzisiaj gotuje albo ma kupić coś gotowego. Podobnie z zajmowaniem się domem - dbamy o niego oboje, pomimo tego, że on zarabia dużo więcej i jeśli miałabym określić w jakim stopniu każde z nas utrzymuje mieszkanie, on robi to w 3/4. Nie wyobrażam sobie sytuacji, kiedy on zwala wszystko na moją głowę, bo jest "żywicielem" - tym bardziej że - jak piszesz - nie on Cię utrzymuje (i tu też popieram poprzednie wypowiedzi - po co wyprowadzałaś się od rodziców, skoro nie jesteś w stanie sama się utrzymać?)

Po pierwsze - Twój TŻ powinien ruszyć zad i podzielić się z Tobą obowiązkami, bo nie tylko Ty jesz i brudzisz. Ale z drugiej strony, co do gorącego obiadu (o kanapeczkach nie mówię; gdyby mój TŻ wypalił mi, że mam wstać o 5.00 żeby przygotować mu jedzonko do pracy, to dostałby buta) - jeśli nie masz pracy, siedzisz w domu, to nie powinno być dla Ciebie problemem wygospodarować tę godzinę i przygotować mu coś na ciepło. Ale szukać pracy nie przestawaj, nawet jakiejkolwiek - niezależność jest nieoceniona. Gdybym ja straciła teraz swoją pracę, nawet bym się nie zastanawiała i próbowała znaleźć coś chociaż w jakimś kinie czy budzie z kebabem. Związek to jeden wielki kompromis - Ty możesz sprzątać, a on gotować. Oboje powinniście dbać o wspólne mieszkanie, zamiast zrzucać obowiązki na siebie nawzajem.

[KrwawaMary86]

Cytryn - zgadzam się z Twoją wypowiedzią tylko mam wrażenie, że chłopak widzi to inaczej. Wychodzi z założenia, że skoro ona nie pracuje i nie uczy się to powinna: sprzątać, prać, prasować, gotować, robić zakupy i co tam jeszcze życie oferuje. A on skoro pracuje i studiuje to może w domu palcem nie kiwnąć i mu się to należy.

[alisza]

Moim zdaniem dobrze zrobiłaś.

Ostatnio byłam u koleżanki w odwiedzinach. Siedzimy sobie, rozmawiamy, a jej mąż nagle wyskakuje z tekstem, że jest głodny. Zamiast iść coś zjeść, jakąś kanapkę, czy nawet powiedzieć 'może zamówimy pizze?' to on czekał, aż jego służąca mu ten obiad zrobi. No i oczywiście koleżanka poszła po ziemniaki i przy mnie obierała. Podała mu furę jedzenia na talerzu, na co on, że co tak mało mięsa.. póżniej, żeby mu kawę zrobiła. A jak woda się zagotowała to powiedział "woda się gotowała, zalej i kawę'..No ręce opadają!! A najlepsze, że sam mówił, że jego matka raczej nie była typem kobiety, która sprząta, gotuje, zajmuje się nimi. Dorwał dziewczynę, która jest pracowita, dba o dom, to zaczął to wykorzystywać.
Zawsze był taką "pierdołą" a teraz?? nóż mi się w kieszenie otwierł jak na to patrzyłam, ale ugryzłam się w język. Może kiedyś pogadam z nią, bo wiem, że nie będzie na mnie zła, za dobrze się znamy.

Skoro Twój facet tak się zachowuje przed ślubem to po nim będzie uważał się za Bóg wie kogo. Nie daj się i przemyśl to jeszcze. Dlaczego Ty masz wszystko robić pod jego dyktando?? a może tak on by zrobił Ci kolację albo kanapki na lekcje języka obcego?? to działa w 2 strony

[Cytryn]

Napisane przez KrwawaMary86

Cytryn - zgadzam się z Twoją wypowiedzią tylko mam wrażenie, że chłopak widzi to inaczej. Wychodzi z założenia, że skoro ona nie pracuje i nie uczy się to powinna: sprzątać, prać, prasować, gotować, robić zakupy i co tam jeszcze życie oferuje. A on skoro pracuje i studiuje to może w domu palcem nie kiwnąć i mu się to należy.

Właśnie dlatego ja nie pochwalam ani jednej, ani drugiej strony - oboje powinni się ruszyć, zamiast bawić się w lata pięćdziesiąte/dorosłe dzieci. Chociaż pewnie w ten chwili to już nie ma większego znaczenia, skoro dziewczyna się od niego wyprowadziła - co pochwalam. Najpierw praca, później wyprowadzka od rodziców i facet, który ma w domu nie tylko prawa, ale i obowiązki.

[Capresse]

Czy ja dobrze przeczytałam? Nie robisz nic - nie pracujesz, nie studiujesz, śpisz do południa i pewnie ze sportem czy jakąś rozwijającą pasją nie masz też nic wspólnego. A facet (który jak wnioskuje Cie utrzymuję) oczekuję od Ciebie żebyś COŚ z sobą zrobiła jest problemem?

Szczerze - prowadząc taki tryb życia jak Ty, będąc w związku z zabieganym mężczyzną z samej nudy bym zadbała o dom czy obiad.

Sama wybrałaś taki tryb życia - bez pracy i obowiązków więc dość naturalne jest to, że domowe obowiązki przypadły w udziale Tobie.

Od zawsze zastanawia mnie to jak można być tak bardzo nieogarniętym. Nawet nie wpadłam na pomysł żeby moje studia i praca i wszystkie pasje były przeszkodą do załatwienia trywialnych spraw jak posprzątanie mieszkania, wstawienie prania czy zrobienia zakupów/ugotowania czegoś.

[KrwawaMary86]

Napisane przez Cytryn

Właśnie dlatego ja nie pochwalam ani jednej, ani drugiej strony - oboje powinni się ruszyć, zamiast bawić się w lata pięćdziesiąte/dorosłe dzieci. Chociaż pewnie w ten chwili to już nie ma większego znaczenia, skoro dziewczyna się od niego wyprowadziła - co pochwalam. Najpierw praca, później wyprowadzka od rodziców i facet, który ma w domu nie tylko prawa, ale i obowiązki.

Niby się wyprowadziła, ale może się pogodzą. Komunikacja u nich kuleje. On wyznacza jej obowiązki, ale równocześnie nie pamięta o swoich obietnicach. O ile dobrze pamiętam to on go prosiła, żeby chociaż to mięso na obiad przygotował. I nic. Ona z kolei rozwija swoje pasje, nie pracuje, utrzymują ją rodzice a nie pomyśli, że powinna iść chociaż zakupy zrobić. Wg mnie dobrała się dwójka niedojrzałych dzieci, które chcą się bawić w dom a im to nie wychodzi. Pomogłaby szczera rozmowa, podział obowiązków i umiejętność wyszukania jakiegoś kompromisu. Mam wrażenie, że każde chce postawić na swoim i żyć po swojemu jakby nie byli w związku i nie mieli żadnych obowiązków wobec siebie.

[af6a7928a10f2efb7030debf852af0b1c87659cc]

Napisane przez Capresse

Czy ja dobrze przeczytałam? Nie robisz nic - nie pracujesz, nie studiujesz, śpisz do południa i pewnie ze sportem czy jakąś rozwijającą pasją nie masz też nic wspólnego. A facet (który jak wnioskuje Cie utrzymuję) oczekuję od Ciebie żebyś COŚ z sobą zrobiła jest problemem?

Szczerze - prowadząc taki tryb życia jak Ty, będąc w związku z zabieganym mężczyzną z samej nudy bym zadbała o dom czy obiad.

Sama wybrałaś taki tryb życia - bez pracy i obowiązków więc dość naturalne jest to, że domowe obowiązki przypadły w udziale Tobie.

Od zawsze zastanawia mnie to jak można być tak bardzo nieogarniętym. Nawet nie wpadłam na pomysł żeby moje studia i praca i wszystkie pasje były przeszkodą do załatwienia trywialnych spraw jak posprzątanie mieszkania, wstawienie prania czy zrobienia zakupów/ugotowania czegoś.

może byś czytała ze zrozumieniem
facet jej NIE utrzymuje

i Ty może byś się nudziła, ale autorka potrafi sobie konstruktywnie zorganizować czas - wystarczy przeczytać jej posta

Autorko, bardzo dobrze zrobiłaś
facet wiedział od początku, że nie gotujesz - nie widzę powodu, dla którego miałabyś zacząć
wstawanie z facetem i robienie mu kanapek uważam za jakąś kpinę po prostu bozia rączki dała, może zrobić sobie sam
a kto robi zakupy to dla mnie żadna różnica - ważne, że są zrobione, tak samo jak można mieć pretensje, że obiad dostajesz od mamy
sprzątać sprzątasz, gotowaniem zająć się może on - i już jest normalny podział obowiązków