Erasmus praktyki - coś poszło nie tak...

[1802brightside]

Cześć!
Półtora miesiąca temu wyjechałam do Hiszpanii na praktyki Erasmusa. Dziś minęła połowa wyjazdu, a ja zrozumiałam jak bardzo się zawiodłam.
Szef, który wydawał się w porządku dość szybko okazał się strasznym dupkiem. Zleca mi proste rzeczy, których wg niego nigdy nie zrobię dobrze, daje mi do zrozumienia że jestem do niczego. Wszystko w pozornie bardzo kulturalny sposób.
W mieszkaniu nie lepiej. Mam dwóch hiszpanów, jeden z nich śpi, pracuje i... regularnie kradnie innym jedzenie. Drugi jest miły ale tak bardzo zamknięty, że da się z nim pogadac tylko gdy jest pijany/zjarany.
Mam w mieście jakiś znajomych ale o imprezy, poznanie nowych ludzi... bardzo ciężko. Przytłaczają mnie te praktyki i samotność całymi dniami.
Hiszpania była moim marzeniem a teraz nie mogę się doczekać kiedy to wszystko się skończy. Kiedy słyszę historie znajomych, ich wyjazdów.. po prostu jest mi przykro, że miałam takiego pecha.
Macie/miałyście podobne sytuacje? Jak przetrwać ten czas?

[maacieek]

Czy wszelkie erasmusy muszą się kojarzyć tylko z imprezami? Poszukaj na fb jakiejś grupy gdzie można podszkolić języki z innymi osobami przy piwku, poznasz kogoś. Zwiedzanie, nie wiem jak tam wygląda sprawa z godzinami pracy, ale może na weekend dałabyś radę gdzieś wyskoczyć? Wolontariat, ucząc dzieciaki angielskiego?

No i twoja postawa, jeżeli sama nie będziesz chciała nikogo poznać, to nikt nie wyjdzie pierwszy z taką inicjatywą wiedząc, że jesteś/ sprawiasz wrażenie zamkniętej w sobie.

A jak się ma sprawa z Polakami? Może jest ktoś jeszcze na takich praktykach?

[1802brightside]

Dziękuję za odpowiedź.
Z osobami z Polski jest w porządku
Jeśli chodzi o 'uaktywnienie się' tutaj w mieście to próbowałam tandemów językowych, kontaktu z ESNem i czegoś w rodzaju 'domu kultury'. I jestem zaskoczona - w lato tutaj nic się nie dzieje

A propo imprez - wyraziłam się tutaj tak ogólnikowo ale fakt, że jak słucham relacji znajomych z erasmusa - to wspominają głównie imprezy, wycieczki, współlokatorów.

Te praktyki strasznie mnie męczą psychicznie.

[Fortuna1]

Może zorganizuj ze znajomymi jakieś wypady, wycieczki, żeby chociaż trochę wykorzystać ten czas w Hiszpanii... Jeśli chodzi o resztę to chyba musisz odczekać do końca Wykorzystaj to, że jesteś w Hiszpanii, staraj się podszkalać język i nie zwracaj uwagi na współlokatorów i szefa...

[milionmalychkawalkow]

Napisane przez 1802brightside

Dziękuję za odpowiedź.
Z osobami z Polski jest w porządku
Jeśli chodzi o 'uaktywnienie się' tutaj w mieście to próbowałam tandemów językowych, kontaktu z ESNem i czegoś w rodzaju 'domu kultury'. I jestem zaskoczona - w lato tutaj nic się nie dzieje

A propo imprez - wyraziłam się tutaj tak ogólnikowo ale fakt, że jak słucham relacji znajomych z erasmusa - to wspominają głównie imprezy, wycieczki, współlokatorów.

Te praktyki strasznie mnie męczą psychicznie.

Bo ESN to specyficzna grupa, która, jak to studenci, działa w roku akademickim
A jakieś zainteresowania masz?
Ja mojego Erasmusa wspominam miło, chociaż w ogole nie interesowało mnie bycie stereotypowym studentem na wymianie. Chodziłam na zajęcia z nauk społecznych, które mnie interesują, mimo że studiuję filologię, dzięki temu znacznie rozszerzyłam moją wiedzę na temat mniejszości narodowych w innych krajach (w tym wypadku - mniejszość romska w Czechach), liznęłam sporo informacji na temat tego, jak poszczególne kraje Europy poradziły sobie (lub nie) z traumą powojenną lub postalinowską. Skontaktowałam się również z lokalną grupą anarchistyczną, dzięki czemu mogłam robić to, co robiłam w Polsce.

Nie znaczy to, że masz szukać anarchistów (chociaż ci hiszpańscy są super ), ale może spróbuj poszukać hiszpańskiego odpowiednika swoich aktywności w Polsce.

[Mitsukki]

fejsbuk - wyszukaj grupę "*tu wpisz twoje miasto* Erasmus 2014/15".
Ludzie bardzo często się tak umawiają, ja tak poznałam grupę super ludzi
I nie, naszymi jedynymi aktywnościami nie było zalewanie się w trupa (dobra, może czasem ).

A tak dokładnie to moim zdaniem nie miałaś pecha tylko Ci się nie chce.
Nie czaję problemu z szefem, daje ci proste zadania, chcesz coś bardziej wymagającego. Co robisz? Siadasz i rozpaczasz. To poproś o coś bardziej wymagającego może? Skąd on niby ma wiedzieć?
Koleś kradnie Ci jedzenie z lodówki, to go za to opieprz, jak nie zadziała, zgłoś właścicielowi.
Drugi koleś, o Jezu, taki typ, nie zmienisz człowieka, może on po prostu nie chce. Zresztą to tylko mieszkanie, przypadkowi współlokatorzy, nie musisz się z nimi przyjaźnić.

Zamiast popadać w rozpacz i uważać, że wszystko poszło nie tak, bierz sprawy w swoje ręce. Skoro sama piszesz, że chciałabyś poznać nowych ludzi i poimprezować, to zakładam, że nie jesteś zamkniętą w sobie gułą, więc po prostu uderzaj na erasmusową grupę na fejsbuku i się umów z ludźmi. Albo na stronie couchsurfingu często są organizowane spotkania w różnych miastach i też można poznać fajnych ludzi.
Samo nic się nie zrobi, ludzie przecież nie zapukają ci do drzwi.