Dda

[goplankowa]

Ulicznica, może on ma inną definicję przyjaźni? Skoro facet poznał Cię na portalu randkowym, pyta się gdzie i z kim wychodzisz, to widać po prostu, że mu zależy na Tobie nie jako przyjacielu. Bo dziwne to jest Może po prostu ktoś go zranił i broni się przed związkiem, chce wybadać Cię najpierw, poznać dokładniej. Albo też jest wstydliwy? Może porozmawiaj z nim i powiedz, że jego zachowanie nie działa jak zachowanie przyjaciela.

[magda900]

http://moje-☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠/respond-39288.html

[kwiatowa123]

Dziewczyny,dziś byłam u psychologa (strasznie się denerwowałam wizytą ) no ale do rzeczy,wiadomo,że to pierwsze spotkanie ,i psycholog musi mnie poznać ,więc musiałam opowiadać o sobie,ale czułam,że to nie to ,że patrzy na mnie jak na dziwadło,w sumie nie zadawała żadnych pytań,wniosków,i logiczne było dla mnie,że przyjdę na następną wizytę,a ona ,że ona mnie nie zmusza,i czy chcę przyjść na następną wizytę,nie wiem,może za dużo oczekiwałam po pierwszym spotkaniu ,albo znów wyolbrzymiam

[goplankowa]

Napisane przez kwiatowa123

Dziewczyny,dziś byłam u psychologa (strasznie się denerwowałam wizytą ) no ale do rzeczy,wiadomo,że to pierwsze spotkanie ,i psycholog musi mnie poznać ,więc musiałam opowiadać o sobie,ale czułam,że to nie to ,że patrzy na mnie jak na dziwadło,w sumie nie zadawała żadnych pytań,wniosków,i logiczne było dla mnie,że przyjdę na następną wizytę,a ona ,że ona mnie nie zmusza,i czy chcę przyjść na następną wizytę,nie wiem,może za dużo oczekiwałam po pierwszym spotkaniu ,albo znów wyolbrzymiam

Zobacz jak będzie na drugim spotkaniu, a jak nadal będziesz się czuć źle to zmień psychologa

[201604250941]

Psychologów się zmienia jak skarpetki do skutku. Szczególnie się na tym nie znam, ale o ile wiem najlepiej działają terapie skupione na przyszłości, typu stwarzasz sobie wizję siebie za parę lat, w jakim miejscu życiowo chcesz być i do tego dążysz. Robienie z człowieka kopalni wspomnień to stara szkoła.
Poza tym, chociaż nie do końca rozumiem różnice, może powinnaś iść do psychoterapeuty? Bo nie wiem czy psycholog w ogóle jakąś terapię może stosować a bez terapii to faktycznie można tylko opowiedzieć o sobie bez pytań. Oni mają chyba dość ściśle wytyczone zakresy kompetencji.

Co do tego faceta- ja niestety ten sam schemat w kółko obserwuję. Obiecuje że z tamtą to już koniec, opowiada jaka jesteś fajna przyjaciółka i że go rozumiesz. I jaka ona jest okropna. Dobra, zerwał z nią ale od razu ma inną. A Ty dalej nie wiesz co się stało i jak to możliwe, że po tej całej przyjaźni on jest z kimś innym a nie z Tobą.

[istari]

Napisane przez ulicznica

Cierpliwości... na co Ty mnie skazujesz
Wiem, że powinnam się wyluzować, sama to sobie obiecywałam, po poprzednich relacjach, ale chciałabym sobie go "zaklepać". No i jak gdzieś z kimś innym wychodzę, to on pyta mnie, z kim i gdzie - niby z ciekawości. Z jednej strony jest okej, nie jesteśmy przecież razem, a z drugiej pewnie czułabym lekką zazdrość, gdyby on wychodził gdzieś beze mnie, albo spotykając się ze mną po "przyjacielsku", spotykał tak jeszcze z kilkoma innymi dziewczynami.

Zaklepać? Oj Kochana, tak to się nie da.
A poważnie - wiem o co Ci chodzi i jak się możesz czuć. Dlatego może warto byłoby pochodzić na spotkania z innymi. Nie ograniczać się do tego jednego.

Napisane przez goplankowa

Może po prostu ktoś go zranił i broni się przed związkiem, chce wybadać Cię najpierw, poznać dokładniej.

Może być i tak. Dlatego zalecałabym cierpliwość a z drugiej strony otworzenie się na innych mężczyzn.

Napisane przez candycotton

Psychologów się zmienia jak skarpetki do skutku. Szczególnie się na tym nie znam, ale o ile wiem najlepiej działają terapie skupione na przyszłości, typu stwarzasz sobie wizję siebie za parę lat, w jakim miejscu życiowo chcesz być i do tego dążysz. Robienie z człowieka kopalni wspomnień to stara szkoła.

Wybacz, ale chyba nie masz pojęcia o czym piszesz. Psychologów (terapeutów? bo chyba o terapeutę Ci chodziło) nie zmienia się jak skarpetki. W całym procesie terapii chodzi o więź między terapeutą a osobą przechodzącą terapię. Przerywając terapię albo zmieniając terapeutę w jej trakcie można sobie zrobić ogromną krzywdę.
Terapie skupione na przyszłości dobre są dla osób szukających coachingu. DDA zwykle mają tak traumatyczne doświadczenia w dzieciństwie, że nie ma za bardzo NA CZYM tej przyszłości budować bez uprzedniego przejścia terapii i - jak piszesz - zrobienia z DDA kopalni wspomnień. Poczytaj trochę o DDA a szczególnie o mechanizmach, które się wykształciły u nich w dzieciństwie. To nad zmianą tych mechanizmów pracuje terapeuta. Nie da się zakopać dzieciństwa i radośnie ruszyć do przodu, bo prędzej czy później nieprzepracowana przeszłość dopadnie człowieka.
Nie mówię, że nie należy szukać "swojego" terapeuty zanim się rozpocznie terapię, ale czasami jak czytam, że ktoś był u piątego i dziesiątego i to nadal nie jest to to myślę, że ta osoba po prostu nie chce terapii, nie jest na nią wewnętrznie przygotowana. Terapia to jest ciężka praca a nie pogaduchy przy kawce.

[karoli_na24]

Witam. Nie wiem czy piszę w odpowiednim wątku, jeśli nie to przepraszam. Chciałabym Was prosić o pomoc w przeprowadzeniu badań do mojej pracy licencjackiej. Pisze pracę na temat jakości życia DDA w trakcie terapii oraz po jej ukonczeniu. Jesli zechcielibyście mi pomóc poniżej wklejam link do ankiety, z góry dziękuję za pomoc.

http://www.ankiety-online.pl/survey....5176a1f&page=0

[cholerna romantyczka]

Coraz bardziej go nienawidzę i cały czas się zastanawiam jak można być takim s☠☠☠☠ielem, ranić swoją rodzinę?

[maymay6]

Dziewczyny a jak się ma teraz sprawa z terapiami/grupami samopomocowymi we Wrocławiu? Ktoś coś wie co i gdzie się teraz dzieje?

[AlaAlicja30]

[Badanie]

hej,
prowadzę badania do magisterki na temat poczucia sensu życia u osób z rodzin, w których jeden (lub oboje) rodziców piło/pije. Oczywiście możecie liczyć na odpowiedź zwrotną po przeprowadzeniu badań. jeśli ktoś chce mi pomóc proszę o kontakt na: badanie.dda@o2.pl
pozdrawiam ciepło )

[goplankowa]

AlaAlicja30, to strasznie przykre co napisałaś. Ojciec zachowuje się okropnie i trzeba coś z tym zrobić koniecznie ! Moja mama późno bo późno ale się obudziła. Czekamy na sprawę w sądzie o alimenty i separację. Ojciec nawet o tym nie wie, bo jest na odwyku. Mama dalej z nim mieszka? Nadal jest taki?

A ojciec Twojego dziecka to nie jest Twój mąż? Wie o Twoich problemach rodzinnych? Z tego co piszesz to widać, że unika Ciebie. Musisz go namówić na poważną rozmowę i dowiedzieć się co on czuje, co myśli. Bez tego nie dowiesz się jak jest.

[Verunka]

Hej

Kiedyś już wpadlam na wątek, ale z natłoku obowiązków i minimalnej ilosci czasu nie zagłębiłam się, a jednak chciałabym Wam potowarzyszyć i może przepracować coś jeszcze. Jestem DDA, mam 25 lat, po studiach, pracuję, jestem samodzielna i niezależna Za rok wychodzę za mąż. Ojciec alkoholik zmarł 2 lata temu, z matką od tamtej pory kontakt tragiczny. Mam dwóch młodszych braci, z jednym kontakt fajny, z drugim praktycznie zerowy. Na terapii nie byłam, niestety. Trafiłam na tragiczną panią psycholog, mimo ze w specjalnym osrodku pomocy rodzinom uzaleznionych, ale duzo sama przepracowałam - przy pomocy faceta, ksiazek, przyjaciółki i jej mamy psycholożki. Chetnie jednak czegos nowego sie dowiem, podziele sie historią, pozdrawiam serdecznie

[201605161006]

A co konkretnie robilas, by sobie pomóc? Tzn, chodzi mi co konkretnie w ramach pomocy przyjaciolki, faceta, mamy psycholożki etc.?

[Verunka]

Napisane przez takasobie93

A co konkretnie robilas, by sobie pomóc? Tzn, chodzi mi co konkretnie w ramach pomocy przyjaciolki, faceta, mamy psycholożki etc.?

wyprowadziłam się z domu to najważniejsze,
zaczęłam obserwować domy bliskich przyjaciół i dostrzegać, że to co mi sie wydawało 'normalne' wcale takie nie było,
rozmawiałam baaaardzo duzo,
zamieszkałam z chłopakiem i wiele sytuacji razem przepracowywalismy.

[moolly]

Hej, jestem po 3 wizycie u psychologa. Nadal jest płacz ale lubie ten moment jak wyjde z tamtąd, że bylam dzielna, że mówiłąm prawde że to może pomóc. Pani psycholog mówi że to moze potrwać bardzo długo, jak chce ciagnąc rozmowy o przeszłosci a ona mowi że musimy pomówic o mojej przyszłosci, rozumiem to ale jak tam siedze to chce wyrzucic z siebie wszystko, mówie o rzeczach o których wcale nie chciałam jej mówic po prostu nagle mówie to co mnie boli, opowiadam jakies historie, dziwne uczucie to jest, mam nagle taką otwarta głowe i wylatuje z niej wszystko. Niestety chodze do psychologa na nfz, wizyty trwaja 30min, co 2 - 3 tygodnie, dla mnie to za mało jak chce więcej, prywatnie mnie nie stac, zaproponowała mi psycholog oddział dzienny psychologiczny, takie zajecia od rana do "obiadu" terapia grupowa indywidualna, mialo by to byc nie przerwanie przez jakies 3 miesiace, niestety ze wzgledu na studia nie dam rady a szkoda bo jest źle i psycholog mówi ze tego potrzebuje bo z takimi wizytami u niej leczenie potrwa nawet kilka lat. Każdej która sie waha polecam wizyte, mimo tego że wyglądam na nich tragicznie, rozmowa się nie zacznie a ja już płacze, zanosze sie wręcz płaczem, wydmuchuje nos, łzy kapią wszędzie to pomaga mi to i w jakiś sposób lubie to. życze Wam odwagi i wytrwałości no i Wesołych Świąt i spokojnych przede wszystkim

[Icannotfly]

Jak tam nastrój przed świętami? Mnie się święta zawsze źle kojarzyły...

[moolly]

Nie lubię świąt, jestem zmuszona spedzac czas z ojcem i mama, z ojcem z którym nie rozmawiam praktycznie, w tamtym roku w Wielkanoc przywiezli policjanci pijanego ojca, mama kazala im odwiesc go na izbe wytrzezwien, zobaczymy jak bedzie w tym roku. siostra za granica, brat stwierdzil ze nie przyjezdza i nie bedzie bral urlopu bo chce go wykorzystac pozniej. masakra będzie, naściagalam sobie seriale, bede siedziala w pokoju i ogladala, tak jak w tamtym roku, cudownie na szczescie juz we wtorek wracam tam gdzie mieszkam w czasie studiow, eh wole to niz wlasny dom.
Mam nadzieję że u Was lepiej, zazdroszcze dziewczyną które mają własne rodziny i domy, sama nie moge sie tego doczekac

[klaudkaa_z]

Wczoraj ze łzami w oczach modliłam się o 'trzeźwe' święta. Wam moje kochane również tego życzę

Jak najmniej powodów do nerw a jak najwięcej chociaż drobnych radości

Pamiętajcie, razem damy radę!

[Icannotfly]

U mnie dzisiaj, jak na razie, spokojnie. O dziwo.

SPOKOJNYCH świąt, kochane.

[goplankowa]

Ja miałam pierwsze w życiu święta bez ojca, bez strachu czy będzie trzeźwy, bo jeszcze jest na odwyku.

[rouxtulipe]

Hej Dziewczyny!
Ogromna prośba do Was. Potrzebuje pomocy do badań do pracy magisterskiej - pisze o radzeniu sobie Dorosłych Dzieci Alkoholików w samodzielnym życiu. Temat jakże mi bliski... jaki to paradoks nigdy wcześniej nie myślałam żeby pisać na ten temat a teraz po dłuższym czasie jednak się zdecydowałam. Jeżeli ktoś miałby chwilkę to proszę o Wiadomość bądź maila aisha132@wp.pl
dużo siły i wytrwałości bo kiedyś podobno dla każdej z nas wyjdzie słońce!

[little_redhead]

Witam wszystkich. Ja również jestem DDA.
W tej chwili czekam już od 4 miesięcy na rozpoczęcie terapii.
Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Agrh]

może ktoś polecić jakiegoś psychologa z Krakowa? Ja nie wiem czy jestem dda, wiele objawów widzę u siebie...

[Verunka]

Napisane przez Agrh

może ktoś polecić jakiegoś psychologa z Krakowa? Ja nie wiem czy jestem dda, wiele objawów widzę u siebie...

w Krakowie grupy dda spotykają się:
Kraków
--poniedziałek, godz. 18:00
Al-Anon Dorosłe Dzieci
(schodkami w dół do optyka, ul. Bonarki mieści się przy Rondzie Matecznym, obok McDonalda)

--czwartek, godz. 18:00
ul. Bonarka 18, Przychodnia Ergomed
(schodkami w dół, ul. Bonarki mieści się przy Rondzie Matecznym)

--sobota, godz. 16:00
ul. Szkolna 4, biały budynek za kościołem, 2 piętro (wejście przez garaż)
kontakt: ddakrakow@interia.pl, tel. 506 355 748 (Szymon)

--niedziela, godz. 17.00
Bazylika św. Floriana przy Placu Matejki w salce Domu Katechetycznego (drzwi naprzeciwko kancelarii parafialnej).


poza tym tutaj kilka osrodków: http://www.poradnia3.krakow.pl/konta...ologiczna.html

[rouxtulipe]

Dziękuję serdecznie osobom, które zdecydowały mi się pomóc! każda ankieta jest ważna jeżeli ktos jeszcze byłby chętny to proszę o info

[ulicznica]

Napisane przez Verunka

w Krakowie grupy dda spotykają się:
Kraków
--poniedziałek, godz. 18:00
Al-Anon Dorosłe Dzieci
(schodkami w dół do optyka, ul. Bonarki mieści się przy Rondzie Matecznym, obok McDonalda)

--czwartek, godz. 18:00
ul. Bonarka 18, Przychodnia Ergomed
(schodkami w dół, ul. Bonarki mieści się przy Rondzie Matecznym)

--sobota, godz. 16:00
ul. Szkolna 4, biały budynek za kościołem, 2 piętro (wejście przez garaż)
kontakt: ddakrakow@interia.pl, tel. 506 355 748 (Szymon)

--niedziela, godz. 17.00
Bazylika św. Floriana przy Placu Matejki w salce Domu Katechetycznego (drzwi naprzeciwko kancelarii parafialnej).


poza tym tutaj kilka osrodków: http://www.poradnia3.krakow.pl/konta...ologiczna.html

Link jest bardzo pomocny, reszta adresów powyżej to adresy mitingów, czyli grup samopomocowych. Lepiej zacząć od terapii. Wg mnie mitingi to dodatkowa forma pomocy, ale nie powinna być jedyną formą (bo ludzie na mitingach lubią się kisić we własnych i cudzych problemach - mnie to bardziej męczyło, zamiast pomóc).

[kajasiak]

Tak sobie Was czytam i zastanawia mnie jedno, jaki macie stosunek do rodzica niealkoholika i ewentualnego rodzeństwa ?

Ups...chyba powinnam zacząć od tego,że jestem DDA, mój ojciec jest niepijącym (oby jak najdłużej) alkoholikiem.
Mam dwójkę rodzeństwa (młodsze i starsze) i współuzależnioną matkę.
Jestem w trakcie terapii indywidualnej DDA i DDD(od ok. roku) , za miesiąc zaczynam pracę w grupie.

Podczas terapii wylazły takie demony, że omajgottt stąd moje pytanie.
Podzielicie się swoimi doświadczeniami w tej materii ?

[Vappu]

Witajcie

Jakiś czas temu pisałam tutaj o moich problemach związanych z ojcem alkoholikiem.

Na jakim etapie jestem dzisiaj?

Razem z mamą zdecydowałyśmy się złożyć zawiadomienie o znęcaniu się psychicznym do prokuratury. Sprawa ruszyła. Wczoraj miałam godzinne przesłuchanie na policji. Nie było to przyjemne, wręcz kompromitujące ale jestem z siebie zadowolona. Policjant, któremu zeznawałam powiedział, że najpierw zaproponują ojcu odwyk. Jeśli się nie zgodzi , i dalej będzie pić - dostanie 18 miesięcy wyroku.

Jest mi ciężko z myślą, że rodzina ze strony ojca będzie wytykać nas palcami, że ludzie będą gadać i, że moja wychowawczyni też będzie przesłuchiwana ( dużo wie o tej sprawie, sama też próbowała coś z tym zrobić ).. Ale dam radę. Razem z mamą się wspieramy, jest jeszcze Tż.

Wam życzę spokoju, odwagi i szczęścia

[ulicznica]

Napisane przez kajasiak

Tak sobie Was czytam i zastanawia mnie jedno, jaki macie stosunek do rodzica niealkoholika i ewentualnego rodzeństwa ?

Ups...chyba powinnam zacząć od tego,że jestem DDA, mój ojciec jest niepijącym (oby jak najdłużej) alkoholikiem.
Mam dwójkę rodzeństwa (młodsze i starsze) i współuzależnioną matkę.
Jestem w trakcie terapii indywidualnej DDA i DDD(od ok. roku) , za miesiąc zaczynam pracę w grupie.

Podczas terapii wylazły takie demony, że omajgottt stąd moje pytanie.
Podzielicie się swoimi doświadczeniami w tej materii ?

Długo nie umiałam traktować mojej mamy jak współwinnej wszystkich sytuacji, które miały miejsce, bardzo ją chroniłam, i uważałam za ofiarę - podczas gdy tak naprawdę była współkatem. A najbardziej miałam (mam w sumie nadal) żal o to, że zamiast trzymać "moją stronę" i chronić mnie, wolała mojemu ojcu pomagać się upijać, żeby padł i usnął szybciej, i sama się uzależniła, straciła własne zdanie i zrobiła się obojętna na to, co dzieje się ze mną. Liczył się tylko ojciec i wszystko kręciło się wokół niego, tego jak on się czuje. W najgorszym okresie mogła wywieźć mnie do wujka i ciotki (w tym samym mieście), gdzie przynajmniej mogłabym się uczyć, odizolowałabym się od tego burdelu, który był w domu, ale nie zrobiła w tym kierunku nic. To były takie lata, że szczerze wolałam znaleźć się w domu dziecka, zamiast siedzieć z rodzicami w jednym mieszkaniu.

Napisane przez Vappu

Witajcie

Jakiś czas temu pisałam tutaj o moich problemach związanych z ojcem alkoholikiem.

Na jakim etapie jestem dzisiaj?

Razem z mamą zdecydowałyśmy się złożyć zawiadomienie o znęcaniu się psychicznym do prokuratury. Sprawa ruszyła. Wczoraj miałam godzinne przesłuchanie na policji. Nie było to przyjemne, wręcz kompromitujące ale jestem z siebie zadowolona. Policjant, któremu zeznawałam powiedział, że najpierw zaproponują ojcu odwyk. Jeśli się nie zgodzi , i dalej będzie pić - dostanie 18 miesięcy wyroku.

Jest mi ciężko z myślą, że rodzina ze strony ojca będzie wytykać nas palcami, że ludzie będą gadać i, że moja wychowawczyni też będzie przesłuchiwana ( dużo wie o tej sprawie, sama też próbowała coś z tym zrobić ).. Ale dam radę. Razem z mamą się wspieramy, jest jeszcze Tż.

Wam życzę spokoju, odwagi i szczęścia

Ja Cię podziwiam, i Twoją mamę też.
Potępiają najczęściej ci, którzy sami mają taki problem, ale nie mają odwagi nic z tym zrobić "bo on taki już jest" i wymądrzają się, bo nie muszą z kimś takim mieszkać, albo ci, dla których taka sytuacja jest w ogóle nie do wyobrażenia, bo sami mają bezproblemowe domy. Zmowa milczenia, zamiatanie wszystkiego pod dywan i obrona pijącego to jest typowe zachowanie dla rodzin z takim problemem...