Na jakim etapie zycia jestesmy teraz?

[niezapominajka`]

W tym roku skończyłam liceum, zdałam maturę, dostałam się na studia. Nie te wymarzone niestety, ale to trochę z mojej winy, trochę ze strachu, z niepewności czy mi się uda, czy sobie poradzę...

Zapisałam się na kurs prawa jazdy i to była chyba jedna z najlepszych decyzji jaką podjęłam w ostatnim czasie

Tak wogóle to ostatnie miesiące są dla mnie pełne stresu, obaw i niepewności. Mimo tego, że mam wakacje, to jakoś tak nie potrafię się nimi w pełni cieszyć.
Jestem pełna obaw co do przyszłości. Boję się tego "kroku w dorosłość...", czuję, że jeszcze nie jestem na to gotowa, że to wszystko mnie przerasta. Miałam troszkę cichych planów dotyczących najbliższej przyszłości, których jednak nie odważyłam się zrealizować.

Za rok chciałabym móc powiedzieć, że te wszystkie decyzje, które podjęłam teraz były słuszne. Chciałabym aby osoby, które teraz są mi bardzo bliskie, nadal takimi pozostały. Chciałabym móc powiedzieć, że jestem naprawdę szczęśliwa i spotkać kogoś z kim będę mogła to szczęście dzielić

[Sysunia_d]

Witam dziewczy


U mnie szykuja sie duże zmiany. Jak juz gdzieś pisałam szykuje sie do wyjazdu . Ale jak narazie 27 września mam egzamin z Prawka ----> mam nadzieje ze to bedzie pierwsze i zarazem udane podejscie
Następnie czekam na obrone ---> mam nadzieje ze w październiku zakończe moja przygode i dyplom bede mieć już w ręku.

No i zaczeły sie przygotowania do wyjazdu do ukochanego który już sobie zaklepał ciepłą posadke szlifuje swój angielski i jak ja przyjade to bede sie czula jak intruz hehehe. On będzie szprechał a ja będe dukać :p

No ale nie żałuje mam nadzieje ze wszystko bedzie dobrze i ze zaczniemy realizować nasze marzenia

[~butterfly*]

Od roku studiuję ekonomię. Teraz zaczynam drugi kierunek- finanse i rachunkowość (czy jakoś tak). Planuję zamieszkać sama, chociaż w tym samy mieście co rodzice. I jak najwięcej czasu spędzać z TŻetem...
Zapisałam się na kurs francuskiego i mam nadzieję, że jego nauka szybko mi się nie znudzi.
A niezależność finansowa od rodziców na razie mi nie grozi... chociaż bardzo bym chciała to nie znajdę czasu jeszcze na pracę.

[agabil1]

ubiegły rok byl ciężki, zarówno w życiu zawodowym jak i osobistym.
Co teraz? Pracuję nadal w Centrum Stomatologii Estetycznej, zarabiam ciut więcej, znacznie więcej mam obowiązków. Myślę o zmianie/całkowitym przekwalifikowaniu się ale boję sie utraty niezależności finasowej, boję się zaryzykować i skoczyć na głęboką wodę.
Prywatnie-wciąż staramy się o dziecko (od półtora roku na próżno).

Jestem zmęczona...wszystkim

[marta_so]

widzę, że ten rok nie tylko mnie dał popalić....
jeżeli chodzi o sprawy zawodowe, to nie jest nagorzej, zrobiłam kolejny stopien awansu zawodowego, co wiąże się z wyższą pensją, od września zmieniam miejsce pracy, w sumie to na własne życzenie, mam nadzieję, że nie sprawdzi się przysłowie "zamienił stryjek siekierkę na kijek" . Jeżeli chodzi o zycie prywatne to lepiej nic nie napiszę

[magdalenazz]

Studiuję, niestety moje studia to niewypał i już teraz wiem, że nie będe pracowała w zawodzie. Od roku pracuję w dużej firmie i choć nie jest mi źle, czasem mam ochotę zaryzykować i poszukać innej (lepiej płatnej) pracy. Najważniejszą jednak rzeczą jest to, że od roku jestm mężatką. Jestem z tego powodu bardzo szczęśliwa. Udało się nam kupić mieszkanie, które na razie wynajmujemy, ponieważ oboje pracujemy w firmie, która wynajmuje nam mieszkanie. Plany na przyszłość? Takie malutkie marzenia, o których wolałabym nie mówić głośno żeby nie zapeszyć.

[marta_so]

magdalenazz - powodzenia

[magdalenazz]

Napisane przez marta_so

magdalenazz - powodzenia

nie dziękuje

[Superbejbe]

U mnie jak narazie same zmiany. Zaliczyłam już dwie przeprowadzki, od lipca nadal mam nierozpakowane torby. W sierpniu ślub (dodam że mój ), w piątek wróciliśmy z Egiptu i jakoś nie mogę się przestawić na teraźniejszość. Istne szaleństwo.

[Laura2112]

Zakończył się mój sześcioletni związek, obiektywnie patrząc była to raczej dobra decyzja. Staram się teraz poukładać sobie życie zawodowe, rozważam kandydowanie do służby w policji, choc jest to jak na mnie pomysł dość szalony W październiku chcę spełnić moje marzenie życia i zobaczyć w Mannheim Rush na żywo (wszystko zależy od tego, jak się ułożą moje stosunki z ex, bo mamy jechać razem; póki co staramy się utrzymywać dość poprawne kontakty). Mam czas i chęci, aby w końcu pomyśleć o sobie i nieskromnie powiem, że efekty przekroczyły moje oczekiwania (potwierdzenie otrzymuję od osób postronnych). Zmagam się z chorobą i bardzo chcę tę walkę wygrać. Podsumowując - są chwile słabości i chwile szczęścia - czyli w normie. Czekam, co czas przyniesie, ale nie siedzę bezczynnie, jak dotychczas, tylko działam i szczerze mówiąc nie wiem, jak mogłam kiedyś żyć tak, jak żyłam. To chyba tyle

[magdalenazz]

Napisane przez Laura2112

Zmagam się z chorobą i bardzo chcę tę walkę wygrać.

Laura, trzymam kciuki. Będzie dobrze. Musi być

A odnośnie policji to mój kolega właśnie złożył papiery

[Laura2112]

Dzięki Też mam taka nadzieję...
Ja jadę jutro z papierami. Nie pomyślałabym o tym w życiu, ale wracałam kiedyś z miasta i spotkałam dzielnicowego, który cyt. "miał ochotę iść do pracy w miłym towarzystwie" (mieliśmy po drodze). I tak od słowa do słowa... Wszystko mi wyjaśnił i stwierdziłam, że spróbując nic nie stracę

[magdalenazz]

Napisane przez Laura2112

Dzięki Też mam taka nadzieję...
Ja jadę jutro z papierami. Nie pomyślałabym o tym w życiu, ale wracałam kiedyś z miasta i spotkałam dzielnicowego, który cyt. "miał ochotę iść do pracy w miłym towarzystwie" (mieliśmy po drodze). I tak od słowa do słowa... Wszystko mi wyjaśnił i stwierdziłam, że spróbując nic nie stracę

Jak to mówią..."Do odważnych świat należy"

[Camilla]

U mnie ostatnio raz na wozie raz pod wozem. W pracy zawirowania, moja cierpliwosc jest wystawiana na ogromne próby, coraz czesciej mysle o zmianie, ale póki co mam jeszcze za małe kwalifikacje więc zaciskam zęby i dalej zdobywam doswiadczenie.
Nauczyłam sie cieszyc byle bzdurą, ostatnie miesiace pokazały mi na kim moge polecgac, kto jest moim przyjacielem. Powoli zaczynam na nowo przekonywac sie do facetów, ale traktuje ich nadal z dystansem i przymruzeniem oka.
Ogólnie nie miałam wakacji, nie liczac 3 dni spedzonych nad morzem, jestem zmeczona i marze żeby gdzies wyjechać...

[yeah]

kryzys jakiego nigdy nie było i tak już od dwóch miesięcy.....

[***luna]

w zeszłą sobotę wyszłam za mąż
po wyjeździe wszytskich gości zaczynamy miodowy miesiąc
szukam pracy

[evangeline]

Napisane przez spadajaca_gwiazda

Hm.

Skończyłam liceum, ktore kiedys mnie przerazalo, a teraz wiem ze bede jeszcze tam tesknic. Zdałam mature. Nie dostałam się na wymarzoną psychologie, tym samym żegnając się z częścią moich marzeń na przyszłość. Zaczynam studia, w które wiem, ze bede musiala wlozyc duzo wysilku, bo to nie calkiem moja dziedzina.

I juz za poltora miesiaca wyjezdzam z mojego miasteczka to moze niekoniecznie wielkiego ale obcego i odleglego Olsztyna.

I zaczne tam wlasciwie od nowa jakbym dostala do zapisania czystą białą kartke.

I uczę się powoli wiary w siebie...

Jeśli chodzi o psychologię, spróbuj za rok ponownie! Może popraw maturę? Ale na pewno nie trać wiary i nie poddawaj się, jeśli to rzeczywiście Twoja pasja. Wiem, co mówię, bo po maturze też nie dostałam się na wymarzoną psychologię. Ale... po roku się udało i w ten oto sposób od października będę studentką II roku tegoż kierunku.

A Olsztyn to piękne miasto, myślę, że będziesz nim zachwycona, szczególnie Starówką i Kortowem

[koculek]

Napisane przez ***luna

w zeszłą sobotę wyszłam za mąż
po wyjeździe wszytskich gości zaczynamy miodowy miesiąc
szukam pracy

jak bylo? pochwal sie fotkami jak bedziesz miala Tz jest Polakiem?

Napisane przez yean

kryzys jakiego nigdy nie było i tak już od dwóch miesięcy.....

pzyjdzie czas, ze zaswieci slonce. Niestety niemozliwoscia jest by zawsze bylo dobrze. Zycie jest jak sinusoida. Glowa do gory.

[esolinka]

To może teraz ja sie wypowiem...
Skończyłam liceum i w październiku zaczynam studia - nie takie o jakich marzyłam, ale to moja wina bo na ukochaną italianistyke nie składłam. Bałam się, ze się nie dostane - jednym słowem tchórz ze mnie ale cóż było minęło.
Od 6 lat marzyłam o studiach w Warszawie, tylko tam wyobrażałam sobie moje dalsze życie. Złożyłam tam na 2 kierunki, na jeden sie nie dostałam, a na drugi (pedagogika) się dostałam. Dostałam się też do Lublina na UMCS. Po długim rozmyslaniu wybrałam Lublin. zrezygnowałam z Warszawy i musze powiedzieć, ze jest mi smutno i to bardzo smutno Nigdy wczesniej nie widziałam siebie w Lublinie w ogóle co to za miasto?! 4 razy przejeżdzałam w drodze na wakacje i teraz ja mam tam iść na studia?! Nie mam pojęcia co w tym mieście jest, ale powoli wszystkiego się dowiem. Wszyscy mi mówią, ze to łądne miaso, ale zobaczymy. Wybrałam Lbn ze względu na uczelnie i na kierunek, moim zdaniem wiele ciekawszy niż pedagogika.
Teraz się boje, ze sobie nie poradzie z myślami ze mogłam studiowac w Wawie, ale zrezygnowałam, w końcu o tym marzyłam przez długi czas! Chciałabym żeby mi się spodobał Lublin i żebym nigdy nie żałowała tej decyzji
Rozczuliłam się troche hehehe i nawet łezka poleciała, ale cóż taka już jestem

[suzana]

ni to moratorium ni to dorosłość - etap przejściowy
za dwa miesiące kończę kurs i zaczynam prawdziwą pracę, taką 'na śmierć i życie' - ekscytujące i przerażające zarazem, ale sama chciałam pracować na ulicy
za dwa miesiące na stałe wyprowadzam się z domu i rozpoczynam wspólne życie z narzeczonym- z jednej strony bardzo tego chcę z drugiej wiem, że będę tęsknić za rodziną
ale wszystko się w życiu zmienia, bo na zmianach życie polega, prawda?

[evangeline]

Napisane przez suzana

ale wszystko się w życiu zmienia, bo na zmianach życie polega, prawda?

Oczywiście Suzano, a zmiany są bardzo często siłą napędową naszych działań. Myślę, że gdyby nie one, to w pewnym momencie przestalibyśmy czuć się szczęsliwi- tak bardzo aktualna sytuacja stałaby nam się znana i oczywista.

Powodzenia

[Nemezja]

Kontynuuję studia,które nie są moimi wymarzonymi.Nie próbuję dostać się na wymarzone,bo wiem,że się do tego nie nadaję.Z wielkich planów z roku na rok nic nie wychodzi.Jestem naiwna,bo ciągle wierzę w słowa bez pokrycia.Wyszłam z głębokiego dołu,tak głębokiego,że myślałam,że z tego już nic nie będzie,że mnie już nie będzie...Mam nadzieję,że za jakiś czas napiszę,czego dokonałam,że coś się udało.

[benito_mruffkolini]

tak w sumie...

stoję nad przepaścią
i albo jakoś przeskoczę, albo zaliczę dno

po raz pierwszy w życiu jestem tak niesamowicie świadoma swoich ułomności, błędów i problemów - i dosyć boleśnie to odczuwam przeprowadzam sama ze sobą rozrachunki


przyszły rok będzie dla mnie rokiem przełomowym - będę musiała się jakoś określić zawodowo, zrobić coś z życiem prywatnym, popalić kilka mostów
wyjeżdżam za granicę żeby było oryginalnie - wschodnią

ogólnie muszę coś wreszcie zrobić ze swoim życiem bo zwariuję jak będzie dalej tak jak jest ale obawiam się, że będzie

[paula007]

A u mnie właściwie nic ciekawego.

Pierwszy rok w nowej szkole przebrnęłam zaskakująco pomyślnie. Zaryzykowałam start w olimpiadzie polonistycznej i nie wiem jak to się stało //, ale mam zdaną maturę z polskiego. Zaczęłam się po tym wszystkim zastanawiać /też w dziwnym momencie/, czy dobry profil wybrałam, że może na matematyczny powinnam iść... Doszłam jednak do wniosku, że może tak miało być i nie ma sensu nic zmieniać.

Za tydzień rozpoczyna się nowy rok szkolny, co naprawdę nie jest mi na rękę. Wiem, że z różnych powodów będzie dużo ciężej niż w pierwszej klasie, ale tak już bywa. Co chcę robić w życiu wydaje mi się, że wiem, aczkolwiek ciągle się zastanawiam na jakie studia się szykować.

Zainteresowania mi się nie zmieniły, trochę zdążyłam pogłębić moją filmową i literacką wiedzę /i tak nikłą zresztą/. Nie schudłam, nie przytyłam, nie urosłam (a szkoda ). Dalej mam problemy z kupnem butów rozmiar 35. Mniej mnie trochę na Wizażu - w sumie z tego się nawet cieszę.

W życiu uczuciowym ciągle pustki, niestety. Mam wrażenie, że chyba nigdy się tak naprawdę nie zakocham.

Aaa... zrobiłam remont w pokoju. Szkoda, że nie w swojej głowie - tam by się bardziej przydał.

W czerwcu osiemnastka - tu dopiero się zacznie nowy rozdział.

To mówiłam ja - Paula.

[CaliDreamin]

Suzana:
Dobrze cie "widziec." Czy tylko wydaje mi sie, czy ostatnio raczej nie goscisz zbyt czesto na wizazu?
Apropos: na zmainach zycie polega. I to dobrze, inaczej bylo by nudno.

Co do siebie:
Jestem na etapie zmiany kariery. Przeszlam 16- miesieczny etap szukania nowej pasji zawodowej, i nareszcie ja znalazlam. Mam przed soba jeszcze rok szkolenia, ale bardzo sie ciesze, ze juz mam jakis nowy kierunek w zyciu.

Poza tym, mamy za soba przeprowadzke z jednego konca kraju na drugi. Teraz razem z mezem rozkrecamy biznez w branzy ktora on zna bardzo dobrze, a ja mniej. Pomagam mu uzywajac moje wyksztalcenie i poprzednia kariere (prawo) i wszystko idze az zaskakujaco dobrze.

Wolnego czasu mamy bardzo malo, a wiec musimy sie starac aby pielegnowac nasz zwiazek, aby nie zapominac o tym, ze nasze malzenstwo i nasza milosc jest najwazniejsza .

A wiec ogolnie mowiac, dzieje sie duzo, wolnego czasu brak, ale jestem bardzo zadowolona. Nie myslimy o dzieciach, na razie mamy pieska ktorego rozpieszczamy.

[Editaphx]

na taki etapie, że marzę żeby jak najszybciej minął.. i żeby zaczęło sie coś nowego. nie wdając sie w szczegoły, nie jest to dobry dla mnie czas pod zadnym względem. czasem sie zastanawiam, czy dla każdego na świecie zaświeci kiedyś słońce? bo zaczynam w to wątpić. chwilami czuję się jakbym przedzierała się przez dżungle i nie umiala sie z niej wydostać a tlenu, swiatła, wody i nadziei coraz mniej (haaa ale metafora )

[CaliDreamin]

editaphx
Kazdy przechodzi przez cos takiego (tak mi sie wydaje, sama przeszlam). Rzecz w tym, ze to swiatlo samo sie nie zapali/slonce nie zaswieci/tlen sie nie dostanie , tylko trzeba nie tracic nadzieji i ciagle walczyc o to, czego sie chce, aby cis sie zmienilo.
Ironia w tym ze poprawa sytuacji wymaga najwiecej wysilku wlasnie wtedy, kiedy mamy na to najmniej energi i motywacji (depresja, ktora nastaja po dlugim okresie frustacji i niepowodzenia).
Ale gleboka jestem dzisiaj

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Paula007 - zaskoczyłaś mnie, pozytywnie, miałąm ciągle wrażenie ze bliżej ci do 30tki Fajnie tak miło się "rozczarować"

[***luna]

Napisane przez koculek

jak bylo? pochwal sie fotkami jak bedziesz miala Tz jest Polakiem?

Jest Polakiem.
oto link do kilku fotek
http://mrimrsS.fotosik.pl/albumy/252230.html

[koculek]

Napisane przez CaliDreamin

[B]
Ale gleboka jestem dzisiaj

sorki, ze wyrwalam z kontekstu, nieczyste mysli dzis mam
Pieknego masz spanielka, mialam idenyczna czarna podpalana sunie, opiekowalam sie nia tylko ja. Jak mialam pol roku wyjechalam na jeden dzien, wracam a psa nie ma - moj brat chcial sie nia pochwalic dziewczynie, zabral ja "na minutke" na dwor bez smyczy. Ona uwielbiala male dzieci, zobaczyla chlopca na drugiej stronie ulicy, pobiegla i wpadla pod samochod
teraz mam spanielke, tyle ze cala czarna. Szkoda, ze nie przy sobie, mama sie nia zajmuje.