Czy ludziom bez ambicji żyje się łatwiej?

[Ingrid80]

Ostatnio czytalam artykuł (nie pamiętam gdzie, może newsweek) o tym że dzieci matek aktywnych zawodowo w doroslym życiu pracują na wyższych stanowiskach i odnoszą sukcesy w pracy ;-)

[749d3470e67da5a340716cf11c99d98c9d41692a_5eab587331573]

Napisane przez Ingrid80

Ostatnio czytalam artykuł (nie pamiętam gdzie, może newsweek) o tym że dzieci matek aktywnych zawodowo w doroslym życiu pracują na wyższych stanowiskach i odnoszą sukcesy w pracy ;-)

Jako nastolatka czytałam coś podobnego w czasopismach mojej mamy. Teraz mam lat 39. To się nie sprawdza.

[Flashdance]

Napisane przez Ingrid80

Ostatnio czytalam artykuł (nie pamiętam gdzie, może newsweek) o tym że dzieci matek aktywnych zawodowo w doroslym życiu pracują na wyższych stanowiskach i odnoszą sukcesy w pracy ;-)

Wątpię czy to się sprawdza. Ale jeśli matka (obojętnie pracująca czy nie) od małego wmawia dziecku, że kariera zawodowa to zło, posiadanie ambicji zawodowych to zło, chęć awansu to zło, a osoby które pracują w korporacjach to korposzczurki, to raczej takie dziecko sukcesu zawodowego nie osiągnie

A gdyby tak mimo wszystko jakimś cudem dziecko MotherDivine zostało w przyszłości pracownikiem korporacji to ciekawe jakby o nim mówiła. "Mój kochany korposzczureczku"?

[Ingrid80]

Nie wiem. .. Jeżeli dziecko widzi że rodzice pracują, uczą się i są tego efekty wymierne w postaci np obozów, wakacji itp to chyba jest to dobry przykład dl dziecka na przyszłość.

[_vixen_]

Napisane przez MotherDivine

A guzik.

Można być osobą 'na poziomie' i żyć 'na poziomie' bez studiów i bez wyścigu szczurów. Można być niepracującą mamą, ale rozwijać się intelektualnie, czytać książki, uczyć się języków, zwiedzać świat, żyć sobie szczęśliwie i spokojnie nie będąc przy tym kompletnym ignorantem.

Tak, tylko że ktoś musi jeszcze na taką sielankę zarobić. Na te lunche na mieście, siedzenie w domu latami, naukę języków, książki i zwiedzanie świata. Owszem, może masz faceta, który zarabia kilkadziesiąt tysięcy miesięcznie i możesz tak mądrować na forum, jak to fajnie z dzieckiem na dywanie siedzieć, ale większość ludzi na takie przyjemności i taki styl życia jednak musi pracować. Albo po prostu CHCE.

[ilonkaEn63]

Autorku wpisu, może i żyje im się łatwiej, ale na pewno tez nudniej Ale każdy jest inny i nie oceniam na zasadzie lepiej-gorzej. Gdby nie ta różnorodność to bardzo dziwny byłby świat,w którym żyjemy

[_vixen_]

Napisane przez MotherDivine

Kasa męża? Gdyby to mój ślubny przeczytał, to chyba by padł na miejscu. Pieniądze męża to moje pieniądze. A raczej nasze.

No.
Tylko ciekawe czy też tak będzie po tfu tfu rozwodzie

[Mijanou]

Napisane przez Northpole

Jezu, jak ktoś się dobrze czuje w roli matki, to olewa takie dyskusje, nie musi się bronić, bo jest mu dobrze i ma w nosie co myślą i robią inni. Ale jeśli musi poprawiać sobie nastrój wypisując epistoły o tym czym gardzi i jaka to kariera jest bezsęsu, to ja nie jestem w ogóle przekonana o tym, że sie tak dobrze czuje

Trochę mi to przypomina opisy niepracującej szlachty z SZP. Zawód i szczyt ambicji: matka.

Nie ma nic złego w byciu dobrą matką. Tyle tylko, że nie można na tym skończyć. Po pierwsze dlatego, że dzieci dorastają i opuszczają dom. Po drugie: można się już po tych nastu latach po prostu nie odnaleźć na rynku pracy/uczelni. Nie można więc się zamykać w "dywanikowo-zabawkowo-spacerowym" świecie bo to jest to samo, jakby ktoś chciał żyć na wyspie potocznie zwanej Utopią.

Kurczę, z tym Świętym Spokojem to jest chyba tak, jak z osiągnięciem figury kociaka. Bo żeby wyglądać jak kociak to trzeba się najpierw upocić jak świnia. Na Święty Spokój trzeba sobie po prostu najpierw zapracować bo inaczej może się nam zwalić na łeb.

---------- Dopisano o 16:08 ---------- Poprzedni post napisano o 16:00 ----------

Napisane przez _vixen_

No.
Tylko ciekawe czy też tak będzie po tfu tfu rozwodzie

Absolutnie nie życzę tego boskiej Divine ale po rozwodzie to raczej okazuje się, że z tą kasą różnie bywa. Z reguły eks mąż nie poczuwa się do obowiązku utrzymywania niepracującej żony (słusznie zresztą, chyba, że chora i niezdolna do pracy) a i z alimentami na dziecko bywa różnie. A eks żona, bidula, nagle znajduje się w czarnej doopie, bo nigdy w życiu nie musiała pracować, była "przy mężu" a świat zawalił się jej na głowę i nijak nie może wyjść na prostą ani finansowo ani psychicznie. Przez mój gabinet przewijają się różne kobiety. Eks żony biznesmenów także.

[_vixen_]

Napisane przez Mijanou

Absolutnie nie życzę tego boskiej Divine ale po rozwodzie to raczej okazuje się, że z tą kasą różnie bywa. Z reguły eks mąż nie poczuwa się do obowiązku utrzymywania niepracującej żony (słusznie zresztą, chyba, że chora i niezdolna do pracy) a i z alimentami na dziecko bywa różnie. A eks żona, bidula, nagle znajduje się w czarnej doopie, bo nigdy w życiu nie musiała pracować, była "przy mężu" a świat zawalił się jej na głowę i nijak nie może wyjść na prostą ani finansowo ani psychicznie. Przez mój gabinet przewijają się różne kobiety. Eks żony biznesmenów także.

Mąż któregoś dnia powie, że się wyprowadza, bo kogoś poznał i co wtedy? Rzuci jakimś groszem na dziecko. Mało to takich przypadków było? Każdy liczy, że to jego nie spotka, ale w o ile lepszej sytuacji jest osoba, która ma wtedy swój dochód, choćby te dwa czy trzy tysiące niż żyje tylko i wyłącznie z zarobku męża.

Zresztą czasem nie trzeba rozwodu, ale wystarczy jakiś wypadek, niepełnosprawność tym spowodowana i już sielanka się sypie, kończą się podróże, nauka języków i lunche na mieście. Dlatego moim zdaniem roztropni ludzie się zabezpieczają, a nie latami "bawią z dziećmi na dywanie". Tym bardziej, że z tego co zrozumiałam, facet Mother Divine nie jest jakimś wybitnym wąski m specjalistą , ale ma dwa sklepy. Teraz na rynku konkurencja jest ogromna, a co jak się jakaś super tania hurtownia gdzieś blisko otworzy czy dwa inne sklepy?
I może jestem z jakiegoś plebsu, ale nie znam nikogo, kto by się uczył grać na wiolonczeli Także kiepsko widzę perspektywę wyżycia z tego.

I ja nie twierdzę, że wszyscy obowiązkowo powinni pracować Ale kurde, wypadałoby mieć coś więcej w głowie niż plan super zabawy na dywanie, lunchów, podróży za pieniądze zarobione przez męża.

[AnnaVanDort]

Napisane przez Mijanou

Trochę mi to przypomina opisy niepracującej szlachty z SZP. Zawód i szczyt ambicji: matka.

Nie ma nic złego w byciu dobrą matką. Tyle tylko, że nie można na tym skończyć. Po pierwsze dlatego, że dzieci dorastają i opuszczają dom. Po drugie: można się już po tych nastu latach po prostu nie odnaleźć na rynku pracy/uczelni. Nie można więc się zamykać w "dywanikowo-zabawkowo-spacerowym" świecie bo to jest to samo, jakby ktoś chciał żyć na wyspie potocznie zwanej Utopią.

Kurczę, z tym Świętym Spokojem to jest chyba tak, jak z osiągnięciem figury kociaka. Bo żeby wyglądać jak kociak to trzeba się najpierw upocić jak świnia. Na Święty Spokój trzeba sobie po prostu najpierw zapracować bo inaczej może się nam zwalić na łeb.

---------- Dopisano o 16:08 ---------- Poprzedni post napisano o 16:00 ----------



Absolutnie nie życzę tego boskiej Divine ale po rozwodzie to raczej okazuje się, że z tą kasą różnie bywa. Z reguły eks mąż nie poczuwa się do obowiązku utrzymywania niepracującej żony (słusznie zresztą, chyba, że chora i niezdolna do pracy) a i z alimentami na dziecko bywa różnie. A eks żona, bidula, nagle znajduje się w czarnej doopie, bo nigdy w życiu nie musiała pracować, była "przy mężu" a świat zawalił się jej na głowę i nijak nie może wyjść na prostą ani finansowo ani psychicznie. Przez mój gabinet przewijają się różne kobiety. Eks żony biznesmenów także.

Napisane przez _vixen_

Mąż któregoś dnia powie, że się wyprowadza, bo kogoś poznał i co wtedy? Rzuci jakimś groszem na dziecko. Mało to takich przypadków było? Każdy liczy, że to jego nie spotka, ale w o ile lepszej sytuacji jest osoba, która ma wtedy swój dochód, choćby te dwa czy trzy tysiące niż żyje tylko i wyłącznie z zarobku męża.

Zresztą czasem nie trzeba rozwodu, ale wystarczy jakiś wypadek, niepełnosprawność tym spowodowana i już sielanka się sypie, kończą się podróże, nauka języków i lunche na mieście. Dlatego moim zdaniem roztropni ludzie się zabezpieczają, a nie latami "bawią z dziećmi na dywanie". Tym bardziej, że z tego co zrozumiałam, facet Mother Divine nie jest jakimś wybitnym wąski m specjalistą , ale ma dwa sklepy. Teraz na rynku konkurencja jest ogromna, a co jak się jakaś super tania hurtownia gdzieś blisko otworzy czy dwa inne sklepy?
I może jestem z jakiegoś plebsu, ale nie znam nikogo, kto by się uczył grać na wiolonczeli Także kiepsko widzę perspektywę wyżycia z tego.

I ja nie twierdzę, że wszyscy obowiązkowo powinni pracować Ale kurde, wypadałoby mieć coś więcej w głowie niż plan super zabawy na dywanie, lunchów, podróży za pieniądze zarobione przez męża.

Aż trudno mi określić, jak bardzo się zgadzam

[Tutli]

Napisane przez elka9

Czy ludzie z podstawowym i zawodowym wykształceniem, bez ambicji większych niż założenie rodziny i przeżycie do 1. kolejnego miesiąca są szczęśliwsi niż ludzie wykształceni i goniący za karierą? Jak patrzę na swoje życie to stwierdzam, że wolałabym nigdy nie dowiedzieć się wielu rzeczy, bo może miałabym mniejsze wymagania i nie oczekiwała od życia i od siebie i od innych jakichś cudów, a tak patrzę na kobiety których jedynym celem jest założenie rodziny i zazdroszczę im.

W ogóle wychodzę z założenia, że czym mniej się wie i czym mniej ma się oczekiwań, tym bardziej jest się zadowolonym z życia. Dlatego ja jestem zwykle niezadowolona

Co do kariery to zapewne ile osób, tyle definicji. Dla osoby, która pracuje na kasie w markecie córka po studiach robiąca tabelki w Excelu w korpo robi pewnie wielką karierę. Dla koleżanek córki, które na jej pozycji pracowały 5 lat temu to żadna kariera. Dla wielu ludzi jej praca jest po prostu antykarierą. I tak to będzie w większości przypadków. Może kariery CEO Googla nikt nie zakwestionuje, ale to też nie wiadomo

[dacn]

Ludziom bez ambicji łatwiej się żyje bo oni nie muszą się martwić i planować nie przejmują się też dalekoidacymi konsekwencjami swoich zachowań. Zostawiają to innym. Inni też są winni niepowodzeń i zawsze można na nich zrzucić winę za niepowodzenia i wylać swoje żale.

Co do tematu to nie każda praca nawet w zawodzie jest karierą.

A co do idylicznej wizji macierzyństwa to hmmm zazdroszczę. Też bym chciała czasem mieć tak dobrze zarabiajacego męża coby utrzymał mnie i gromadke dzieci na niezłym poziomie oczywiście żeby był też obecny często w domu.
Niestety jak nie pracowałam kilka miesięcy dłużej niż macierzyński to zwyczajnie oszczędzając na wszystkim i tak żyliśmy z oszczędności.

[_vixen_]

Ja moze mam jakieś wygórowane oczekiwania finansowe, ale posiadanie przez męża dwóch sklepów z wódka i z rowerami nie dawałoby mi takiego komfortu finansowego, zeby pozwolić sobie na niepracowanie. Co innego gdybyśmy posiadali sporo nieruchomosci, lokat w banku, oszczędności.

[anemeon]

Nie łączę ambicji z pieniędzmi, nie mam ambicji być bogatą, ale sama ambitna jestem. Niestety, w moim zawodzie, o bogactwie mogę pomarzyć Ale dokształcam się, pracuję dużo, staram się jak mogę.

Mało ambitnym może i żyje się lepiej, może gorzej - nie wiem. Uważam, że trzeba rozdzielić, na czym ambicja polega - jeśli ktoś ma ambicję być bogatym, ale nie rozwija się na żadnym innym polu, to nie wiem, czy to osoba ambitna, czy tylko zafiksowana na jakimś punkcie. Można być ambitną matką pracującą, ambitną matką chwilowo niepracującą, można pewnie i być ambitną matką niepracującą w ogóle.

Nie wszyscy też muszą być ambitni - to fajna cecha, czemu nie, ale tak samo nie wszyscy muszą być otwarci i towarzyscy, dowcipni itd. Nie łączyłabym też pracowitości z ambicją - znam ludzi pracowitych, ale mało ambitnych. Różne są zawody i sytuacje życiowe, jeśli ktoś nie jest pasożytem, to każda inna postawa jest potrzebna.

[201712071518]

Napisane przez _vixen_

Ja moze mam jakieś wygórowane oczekiwania finansowe, ale posiadanie przez męża dwóch sklepów z wódka i z rowerami nie dawałoby mi takiego komfortu finansowego, zeby pozwolić sobie na niepracowanie. Co innego gdybyśmy posiadali sporo nieruchomosci, lokat w banku, oszczędności.

Ale ona mieszka w UK a jej facet jest kilkanascie lat starszy.
To nijak sie to ma do polskiej rzeczywistosci i sytuacji wiekszosci mlodych Polakow i ich wyborow.

[_vixen_]

Napisane przez stupid-girl

Ale ona mieszka w UK a jej facet jest kilkanascie lat starszy.
To nijak sie to ma do polskiej rzeczywistosci i sytuacji wiekszosci mlodych Polakow i ich wyborow.

A no chyba że tak
Bo polski posiadacz dwóch sklepów z krezusem się raczej nie kojarzy

[Mijanou]

Napisane przez stupid-girl

Ale ona mieszka w UK a jej facet jest kilkanascie lat starszy.
To nijak sie to ma do polskiej rzeczywistosci i sytuacji wiekszosci mlodych Polakow i ich wyborow.

No ale tak naprawdę to co to zmienia? W UK też trzeba zasuwać a kilkanaście lat różnicy nie gwarantuje wiecznej idylli. Ja jestem zdania, że niezależnie od tego, gdzie się mieszka należy w razie czego umieć liczyć na siebie.

[elka9]

Wiem, że brzydko tak wyciągać cudze posty z innych wątków, ale...

Cytat:
Napisane przez MotherDivine
Taa, przyzwyczaić...
Od trzech lat próbuję go przyzwyczaić, a on tylko robi się coraz bardziej czerwony na twarzy, kiedy tydzień w tydzień puka do nas kurier z kolejnym flakonem... zaczęłam zamawiać na adres mojej mamy.

I naprawdę nie wolałabyś mieć na to własnej kasy i nie naciągać męża na kolejne perfumy co tydzień? Szczególnie, że perfumy do tanich nie należą
Dla mnie to niezbyt fair.

[Oczko_W_Rajstopach]

Czytam o ambicjach pieniądzach i macierzyństwie, pracy w UK i innych, a zatraciłam sens dyskusji przy sprowadzaniu stereotypowej kariery do pracy w korpo oraz bawieniu dzieci na dywanie jako szczyt ambicji.

Dla mnie duże ambicje są przekleństwem. Przekleństwo tej części społeczeństwa o otwartych umysłach. Ambitny człowiek myśli o możliwościach, o szansach, o tym co chce robić a co może robić. O tym co będzie gdy się nie powiedzie. Dąży ciągle do doskonałości, ale nie w taki sposób jak to Perfekcyjne Panie Domu mają w zwyczaju (doskonale podany obiad na doskonale przystrojonym stole w doskonale umeblowanym domu..). Ambitny człowiek nie siada codziennie po pracy przed tv z dzieckiem na ręku by poddać się odmóżdżeniu. Ambitni mają gdzieś opinie innych, a przynajmniej powinni bo one są niszczące. Po prostu robią swoje. I osiąganie kariery nie jest synonimem awansowania w korpo. Dla mnie osiągnięciem kariery jest spełnienie marzeń i praca w medycynie. I nie uważam spędzenia nadgodzin w pracy za stratę czasu. Kurcze, robię to co kocham, ale lecę dalej, kursy, szkolenia, by być ciągle lepszą w tym co robię. Ciężko być ambitnym człowiekiem bo taki ktoś nie pasuje do przeciętności. Ludzie nie lubią kogoś kto ma swoje zdanie, kto lubi robić coś innego niż dana grupa. Niektórzy z zazdrości a niektórzy uważają że tylko to co robią "wszyscy" jest właściwe. Jeśli piątek wieczór po ciężkim tygodniu pracy i nauki spędza się inaczej niż na ostrej imprezie do rana, a całą sobotę na mega kacu i przeglądaniu kompromitujących zdjęć to jest się dziwakiem.
Ludzie bez ambicji po prostu nie widzą tego spektrum możliwości. Jeśli ktoś z was mówi że macierzyństwo i życie na koszt męża jest zadowalające takie jakie jest, to należy właśnie do tej grupy. Każdy człowiek ma wobec siebie wymagania, ale poprzestawanie na ładnym wyglądzie i takiej jakiejś domowej sielance to jakby żyć w martixie. To takie trwanie we własnej otoczce świetności i wyobrażenia o własnym szczęściu.
Współczuję, nie zazdroszczę. Może i takim osobom jest łatwiej, lżej, nie stresują się tak, mają czas dla siebie i rodziny ale.. Ja bym tak nie mogła. Tak tylko trwać, cieszyć się pozornie ustabilizowanym życiem.

[dorris23]

Napisane przez elka9

Wiem, że brzydko tak wyciągać cudze posty z innych wątków, ale...

Cytat:
Napisane przez MotherDivine
Taa, przyzwyczaić...
Od trzech lat próbuję go przyzwyczaić, a on tylko robi się coraz bardziej czerwony na twarzy, kiedy tydzień w tydzień puka do nas kurier z kolejnym flakonem... zaczęłam zamawiać na adres mojej mamy.

I naprawdę nie wolałabyś mieć na to własnej kasy i nie naciągać męża na kolejne perfumy co tydzień? Szczególnie, że perfumy do tanich nie należą
Dla mnie to niezbyt fair.

No trochę nie ładnie , ale co tam

[lwia paszcza]

Napisane przez dorris23

No trochę nie ładnie , ale co tam

Stanęła mi przed oczami - jako żywo - scena z mojej ukochanej Godziny pąsowej róży Anda odbiera zamówione kapelusze, nie ma kasy, ale mąż zapłaci jest się czym chwalić, naprawdę...

[_vixen_]

Napisane przez elka9

Wiem, że brzydko tak wyciągać cudze posty z innych wątków, ale...

Cytat:
Napisane przez MotherDivine
Taa, przyzwyczaić...
Od trzech lat próbuję go przyzwyczaić, a on tylko robi się coraz bardziej czerwony na twarzy, kiedy tydzień w tydzień puka do nas kurier z kolejnym flakonem... zaczęłam zamawiać na adres mojej mamy.

I naprawdę nie wolałabyś mieć na to własnej kasy i nie naciągać męża na kolejne perfumy co tydzień? Szczególnie, że perfumy do tanich nie należą
Dla mnie to niezbyt fair.

No to trochę zmienia postać rzeczy, widocznie takiej sielanki na dywanie nie ma jak nam to Mother Divine zaprezentowała. Siedzenie w domu, kupowanie ton kosmetyków i perfum za pieniądze faceta, ktory słusznie zreszta ma tego dość, bo z nieba mu one nie spadają. No faktycznie ambicji tu zarzucić nie mozna Juz nie wspominając o tym, ze to jednak poniżające tak kryć sie z zakupami przed własnym facetem za jego pieniądze...

[_Mia]

Napisane przez dorris23

No trochę nie ładnie , ale co tam

To jest nieładne za to jak wiele daje do myślenia!
Każdy może sobie wejść na Wizaż i napisać, że żyje tak i tak i to się absolutnie sprawdza i nie ma żadnych problemów. Młode dziewczyny czy różne słabe jednostki czytają, biorą pod rozwagę, wierzą. A jednak nie trzeba daleko szukać, a okazuje się, że w praktyce to Gie prawda.

Autorka pisała w stylu: "jak to JEGO pieniądze? toć jego to znaczy nasze jak można tego nie kminić?". A tu się okazuje, że jednak wypada coś z szafy
Może dla kogoś to pierdoła, ale ja bym nie chciała lecieć do swojego faceta pouśmiechać się za każdym razem, gdy chcę sobie coś kupić, tak jak to się latało do tatusia mając 15 lat. Ja jeszcze nie jestem niezależna finansowo od rodziców a mam więcej swobody w wydawaniu kasy, niż Mother 'na swoim'...

[_vixen_]

Ale dziewczyny, moim zdaniem nie ma sie facetowi co dziwić, z nieba mu pieniądze nie lecą, a 21letnia kobieta co chwile wydaje spore pieniądze na kolejne zbędne perfumy.
Miałam taka sąsiadkę, całe dnie w domu siedziała, dzieci trochę odchowała, tylko kurierzy z paczkami jeździli. Extra sposób na zycie.

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

Napisane przez _vixen_

Ale dziewczyny, moim zdaniem nie ma sie facetowi co dziwić, z nieba mu pieniądze nie lecą, a 21letnia kobieta co chwile wydaje spore pieniądze na kolejne zbędne perfumy.
Miałam taka sąsiadkę, całe dnie w domu siedziała, dzieci trochę odchowała, tylko kurierzy z paczkami jeździli. Extra sposób na zycie.

Ja bym to na jego miejscu ukrociła i juz. On tyra. Jak zona nie potrafi zarzadzac finansami to trzeba jej w tym pomoc. ;p Widocznie nieogarnieta.

[Mijanou]

Napisane przez _vixen_

No to trochę zmienia postać rzeczy, widocznie takiej sielanki na dywanie nie ma jak nam to Mother Divine zaprezentowała. Siedzenie w domu, kupowanie ton kosmetyków i perfum za pieniądze faceta, ktory słusznie zreszta ma tego dość, bo z nieba mu one nie spadają. No faktycznie ambicji tu zarzucić nie mozna Juz nie wspominając o tym, ze to jednak poniżające tak kryć sie z zakupami przed własnym facetem za jego pieniądze...

Hm... widać definicja świętego spokoju jest u mnie inna, niż u Divine. Co prawda nie kupuję nowego flakonu perfum co tydzień ale jeśli już to przed nikim nie muszę się z tym kryć. Jeśli będę miała fantazję (teoretycznie), by rozwalić pół pensji na kosmetyki- mogę to zrobić i nikt mi nawet krzywego spojrzenia nie rzuci. Mam święty spokój.

Wracając jednak do tych "wspólnych" pieniędzy to chyba nie do końca jest tak, jak Divine opisuje. Owszem, ona tak uważa ale jej partner to chyba tak nie do końca jednak. W dodatku chyba uważa tego faceta za kretyna, jeśli uważa, że człowiek nie zauważy, że z konta znikają mu pieniądze i nie dowie się dokąd one uciekają. Przecież wystarczy posprawdzać przelewy. To, że Divine zamawia perfumy na adres matki też niczego nie zmienia (ciekawe, czy mamusia wie, że de facto córeczka wydaje pieniądze partnera za jego plecami). No i po diabła komuś perfumy, których nie można postawić u siebie w łazience i cieszyć się nimi oficjalnie? I to ma być święty spokój?

[syklamen]

Napisane przez elka9

Wiem, że brzydko tak wyciągać cudze posty z innych wątków, ale...

Cytat:
Napisane przez MotherDivine
Taa, przyzwyczaić...
Od trzech lat próbuję go przyzwyczaić, a on tylko robi się coraz bardziej czerwony na twarzy, kiedy tydzień w tydzień puka do nas kurier z kolejnym flakonem... zaczęłam zamawiać na adres mojej mamy.

I naprawdę nie wolałabyś mieć na to własnej kasy i nie naciągać męża na kolejne perfumy co tydzień? Szczególnie, że perfumy do tanich nie należą
Dla mnie to niezbyt fair.

Taak. W innym miejscu pisze, że 'zaiwanila mężowi kartę debetową dwa lata temu i od tamtego czasu chłop jej nie widział, ale co tam pogada, pogada i zapomni'.

Taka kobieta to skarb dla mężczyzny

[_vixen_]

Jednakże mamy tutaj do czynienia z pewnym rodzajem ambicji - jak z jelenia wyciągnąć potajemnie najwiecej pieniedzy na bzdety.

[Lexie]

Napisane przez MotherDivine

Jestem tego żywym przykładem, więc proszę nie szufladkować mnie tylko dlatego, że nie uśmiecha mi się rozpychanie się łokciami w korpo i walka o awanse.

Sama szufladkujesz aż huczy, więc nie rozumiem czemu od innych oczekujesz czegoś innego?

Napisane przez MotherDivine

Fajnie tak szufladkować, co nie?

I znów, jak to było o tej belce w oku?

Wywyższasz się strasznie i jesteś egzaltowana, więc nie dziw się też, że nie budzisz zbyt pozytywnych emocji. Na dodatek wychodzi, że nie jesteś też całkiem szczera Mnie tam nie boli, że sobie siedzisz na tym dywanie z potomkiem, siedź sobie, ale nie obrażaj innych, którzy pracują, czy to z czystej ambicji (mniejszość, jak sądzę), czy to bardziej z prozaicznych przyczyn, takich jak rachunki i brak obrotnego męża z monopolowym

W ogóle często najwięcej do powiedzenia na temat korporacji mają osoby, które tam nigdy nie pracowały No, ale mają obserwacje z otoczenia, no tak
I trzeba się niby rozpychać łokciami i ścigać w jakichś wyścigach szczurów... No ja nie wiem, TŻ pracował w jednej z większych korporacji na świecie i nie było czegoś takiego, od mojej firmy się różniło głównie liczbą ludzi , i to ludzi z całego świata, bo u mnie tylko Polacy.
Ajfonika też nie miał


A tak ogólnie, to ja też chętnie miałabym święty spokój, slow life i lunche na mieście, ale cóż, realia moje i milionów innych ludzi są inne, bo, jak już wspomniałam, nie każdy ma męża z monopolowym.

Co do samych ambicji. Tu nie ma prostej odpowiedzi, bo tu wszystko "zależy". Zależy jak rozumiemy te ambicje - jak widać niektórzy rozumieją je jako wyścig szczurów w mitycznej strasznej korpo , zależy jak rozumiemy brak ambicji.
Mam wrażenie, że autorka postu pisze nie tyle o pracy i karierze (a co najmniej nie tylko o nich), a raczej o marzeniach, aspiracjach, o tym co by się chciało mieć lub osiągnąć.
Problem się pewnie zaczyna wtedy gdy nie ma środków, by to coś osiągnąć. Albo gdy się jest niecierpliwym i chciałoby się wszystko już.
Czy żyje się łatwiej gdy się nie dąży do czegoś, co trudno osiągnąć? Pewnie tak. Ale może tym, którzy dążyli i osiągnęli żyje się w efekcie przyjemniej? Trudno powiedzieć.

[201605301111]

MotherDivine

Wiesz, jestem w podobnej sytuacji jak ty - jesli chce to mogę usiąść z dzieckiem na dywanie i siedzieć tam z nim cale życie, grając na harmonijce i nie robic nic. Roznica jest taka, ze ty so konca zycia jesteś zalezna od kogoś i jego kasy. AL ja bym chyba zwariowala w takiej sytuacji, wiedząc, ze wszystko co mam zawdzięczam niejako łutowi szczęścia. I ze to tak naprawde nie moje.trzeba naprawde nie moec za grosz pokory i być bardzo krotkowzrocznym, żeby myśleć ze tak będzie na bank do konca zycia.

Swoja droga - nie wiem czy jesteś tak do konca szczesliwa jak to piszesz - gdybyś była nie musialabys udowadniać jak to jesteś lepsza od korposzczurkow z ajmaczkami

Czytając twojego posta myślałam ze siedzisz z dzieckiem w domu z 10 lat, tak to brzmi. A tutaj wychodzi na to, ze jestesmy w podobnym wieku. Rozumiem w takim razie zachłyśnięcie sie wygodnym życiem, ale jestem ciekawa jak to będzie wyglądać za kilka lat