JEDZENIE KOMPULSYWNE- dla osób z kompulsem!

[NaomiClark]

Napisane przez orzeszek01

no widzisz,to znaczy ze sie da,ze umiesz
ze juz tylko bedzie lepiej

Zaczynam wierzyć,że rzeczywiście idę do przodu.
Ostatni tydzień jem normalnie w pełni tego słowa znaczeniu. Bez głodówki i bez obżarstwa. Zabawne jest to,że gdy podchodzę na większym luzie do tematu jedzeniowego wybieram jedzonko zdrowsze niż zazwyczaj. Tak po prostu sama z siebie...
Dziękuję za otuchę

[Amaunet]

Przetrwałam tydzień bez napadów Bywało ciężko, ale nie dałam się. Trochę się boję tego, co będzie dalej, bo koleżanka mówiła mi, że im dłużej się z tym walczy, tym trudniej się powstrzymać, ale na dzień dzisiejszy cieszę się tym małym zwycięstwem nad sobą.

Napisane przez NaomiClark

Zabawne jest to,że gdy podchodzę na większym luzie do tematu jedzeniowego wybieram jedzonko zdrowsze niż zazwyczaj. Tak po prostu sama z siebie...

Zazdroszczę. Pewnie miałabym tak samo, ale nie mogę przestać myśleć o tym, co mogę zjeść, czego nie mogę. Takie ciągłe napięcie jest męczące :/

[Silke Apill]

Jeżeli przez cały dzień jesteś na nogach i nie masz czasu zjeść normalnego posiłku to normalne, że jak wracasz do domu załącza Ci się tzw. "Pack Man"
hehe Jest na to jedna rada: Bierz ze sobą jedzenie na wychodne : jakieś kanapki, owoce czy warzywa. Musisz dostarczać organizmowi REGULARNIE kalorii bo jeżeli nie to takie napady wilczego głodu będą nie do powstrzymania:P
Będziesz wracać i jeść jeść jeść :P
Innej recepty nie widzę

[wasp2]

Myślałam, że kolejny post jaki tu napiszę będzie dowodem na to że może się udać, niestety nie tym razem...
Próbuje sobie to przetłumaczyć na zdrowy rozum, znam konsekwencje, a mimo to jakaś siła pcha mnie w złym kierunku.

[fleurir]

hej dziewczyny,
poczytałam trochę Wasze posty i mam podobny problem.

odreagowuję stres, smutek i inne emocje kompulsywnym jedzeniem. nagradzam się za ciężki dzień/tydzień kompulsywnym jedzeniem. albo po prostu zabijam nim nudę. potem oczywiście czuję się okropnie, dlatego że chcę schudnąć, oraz dlatego, że widzę jaskrawo, jakie mam problemy z głową.

postanowiłam to jednak zmienić. od jakiegoś czasu staram się zdrowiej podchodzić do jedzenia jako do czegoś dobrego dla mnie, czegoś co mnie odzywia, a nie potencjalnego wroga z którym muszę walczyć i przegrać.

ostatnie kilka dni nie były dobre, ale mam nadzieję powoli, powoli dojść do zdrowia- po przecież, jak pisała orzeszek01 chodzi o to, żeby wyzdrowieć a nie mieć dzień zapełniony tak, że nie da się 'upchnąć' kompulsa (bo on zawsze da rade się zmieścić, a poza tym- chcę wyzdrowieć na całę życie, i wreszcie sie polubić).

mam nadzieję że możemy się tu wzajemnie wspierać, i że już przed końcem tego roku będziemy mogły sobie powiedzieć, że jesteśmy zdrowe...

[poldek 86]

hej! poszłam dzisiaj oddać krew i miałam wątpliwości czy mi sie uda bo sądziłam ze bede miec złe wyniki. Jak sie okazało ze wszystko jest ok to byłam naprawde zdziwiona Niesamowicie cieszy mnie ten fakt.Teraz mam wolne i dostałam duzo czekolad hmm rodzina skorzystała, porozdawałam kazdemu po tabliczce a ja sie jakoś trzymam, ostatnio "uciekłam" w ostatniej chwili przed kompulsem, chyba wyrabaim sobie silną wolę ogólnie jest lepiej
jeszcze zrobie badanie cukru i wtedy sie okaże jak to jest z tym moim łażeniem po nocach
Rozmawiam z przyjaciółką o moich problemach minimalnie swobodniej ale czuje sie lepiej
Choć czasami bywa ciężko to Każdy nowy dzień daje mi siłę...

[czysta abstrakcja]

Napisane przez fleurir

postanowiłam to jednak zmienić. od jakiegoś czasu staram się zdrowiej podchodzić do jedzenia jako do czegoś dobrego dla mnie, czegoś co mnie odzywia, a nie potencjalnego wroga z którym muszę walczyć i przegrać.

gratuluję podejścia
U mnie gorsze dni. Początek października, więc jest mały stresik, poza tym miałam dzisiaj kilka niemiłych sytuacji.
Tak czy inaczej trzymam się dobrze.
Współlokatorka przywiozła mi trochę domowego ciasta (uwielbiam), które udało mi się bez większego problemu zjeść w ciągu trzech dni, a nie na jeden raz, co się już zdarzalo..

Pozdrawiam Was serdecznie, trzymajcie się

[sansimila]

im bardziej walczę z kompulsami tym częściej one są nie mam już siły

[nicka01]

Napisane przez sansimila

im bardziej walczę z kompulsami tym częściej one są nie mam już siły

To przestań z nimi walczyć. Zacznij je olewać.

Jeżeli chcesz ustalić przyczyny własnego zachowania, najpierw przestań się tak zachowywać. Zobaczysz, co z tego wyniknie


kompulsy są Ci do czegoś potrzebne, znikną dopierwo w tedy gdy będziesz zdrowa. Na samym końcu tego trudnego procesu. Zacznij je bagatelizować, coś na zasadzie : idę na imprezę, na spotkanie, tu i tu gdzie sobie zaplanowałam przed kompulsem, mimo iż się obżarłam, mam brzuch jak balon i ledwo się ruszam.

Kiedy nauczysz się inaczej reagować na emocje które są Ci dostarczane kompulsy przestaną Ci być potrzebne.

[sansimila]

wiem, co spowodowało u mnie początki kompulsów, a potem już poleciało... jestem zła - jem, jest mi smutno - jem, czuję zmęczenie - jem, nawet jak byłam mega szczęśliwa i podekscytowałam to 'zajadłam' to.

po to własnie załozyłam dziennik, żeby zobaczyć jakie emocje i mysli mi towarzyszą. najtrudniejsze jest w tym wszystkim to, że jestem bardzo świadoma, dlaczego mam kompuls ;/ tylko nie zawsze umiem się 'rozładować' w inny sposób...

tak, ten tekst jest bardzo prawdziwy. na razie przestałam się tak zachowywać i przelewa się przeze mnie tysiąc emocji i myśli, ale nie jem.
w nocy za to śni mi się, że się objadam i czuję się wtedy strasznie.

[Dekas]

Napisane przez sansimila

wiem, co spowodowało u mnie początki kompulsów, a potem już poleciało... jestem zła - jem, jest mi smutno - jem, czuję zmęczenie - jem, nawet jak byłam mega szczęśliwa i podekscytowałam to 'zajadłam' to.

po to własnie załozyłam dziennik, żeby zobaczyć jakie emocje i mysli mi towarzyszą. najtrudniejsze jest w tym wszystkim to, że jestem bardzo świadoma, dlaczego mam kompuls ;/ tylko nie zawsze umiem się 'rozładować' w inny sposób...

tak, ten tekst jest bardzo prawdziwy. na razie przestałam się tak zachowywać i przelewa się przeze mnie tysiąc emocji i myśli, ale nie jem.
w nocy za to śni mi się, że się objadam i czuję się wtedy strasznie.

nie jesteś zła czujesz złość !

masz delirium, stąd te sny!

[sansimila]

to fakt, czuję się jak na 'głodzie', dzisiaj cały dzien wolny i wymyslam, czym tu się zająć

[nicka01]

Wyjdź z domu.
Po prostu

[fleurir]

nicka01- święte słowa.

ja zastanawiam się, czy nie pogadać z rodzicami i przyjaciółką i przyznać się do problemu. może kiedy oni mnie zaakceptują taką, jaka jestem naprawdę- z tymi kompulsami, fobiami, ja też siebie zaakceptuję i 'znormalnieję'.

[sansimila]

Nicka01, wyszłam sobie na działkę. Dobrze mi to zrobiło, ale rodzina i tak mnie skutecznie 'zgasiła'.

jeżeli myślisz, że Ci to pomoże to czemu nie? u mnie rodzina by powiedziała, że wymyślam dla nich lepsze jest 'tłumaczenie', że po prostu mam duuży apetyt. ich sprawa. przyjaciołka wie i daje mi to naprawdę duży komfort psychiczny.

[czysta abstrakcja]

Napisane przez fleurir

nicka01- święte słowa.

ja zastanawiam się, czy nie pogadać z rodzicami i przyjaciółką i przyznać się do problemu. może kiedy oni mnie zaakceptują taką, jaka jestem naprawdę- z tymi kompulsami, fobiami, ja też siebie zaakceptuję i 'znormalnieję'.

ja nie odważyłam się powiedzieć komuś. Bałam się braku zrozumienia i opinii, że wymyślam sobie problemy.

nie wiem dlaczego, ale dużo osób ma zwyczaj pobłażania lub lekceważenia tego typu problemów czy też wkładania ich do worka z napisem "bzdury i wymysły"

[201801191006]

Napisane przez fleurir

ja zastanawiam się, czy nie pogadać z rodzicami i przyjaciółką i przyznać się do problemu. może kiedy oni mnie zaakceptują taką, jaka jestem naprawdę- z tymi kompulsami, fobiami, ja też siebie zaakceptuję i 'znormalnieję'.

ja kiedyś się zmobilizowałam i powiedziałam tżtowi. pamiętam, że się bardzo wtedy bałam że mnie wyśmieje czy coś. ale wysłuchał, a potem starał się pomagać jak tylko mógł.
nieźle mu też dałam w kość, bo zamiast okazać jakąś wdzięczność to wiecznie miałam pretensje, że się wymądrza i wtrąca... ale cóż, głupia byłam
w każdym razie uważam, że można mówić komuś albo i nie - grunt to wygrać z samym sobą, bo tylko same sobie możemy pomóc i zrozumieć, że robimy źle. nikt inny tego za nas nie zrobi.


na dzień dzisiejszy ja vs. kompulsy = moje wielkie zwycięstwo.
i tego samego wam życzę

[poldek 86]

Napisane przez czysta abstrakcja

nie wiem dlaczego, ale dużo osób ma zwyczaj pobłażania lub lekceważenia tego typu problemów czy też wkładania ich do worka z napisem "bzdury i wymysły"

to święta prawda.
ale są też osoby które naprawdę starają sie pomóc- ja taką w końcu znalazłam, a raczej zaufałam komuś i wiem że zawsze moge liczyć na nią. Gdy czuje sie okropnie a nie moge prozmawiać z przyjaciółką ( nie mieszkamy w jednej miejscowosci) to potrafie napisac bardzo wylewnego smsa,a ona tak mi doda otuchy lub po prostu zrozumie co jest nie tak ze od razu mi lepiej. Nigdy nie sądziłam ze to własnie ta osoba bedzie dla mnie takim wsparciem.


Niewyobrazalnie długo sie czaiłam zeby komus zwierzyc sie z tego wszystkiego i żałuje ze byłam taka zamknieta w sobie, chociaz i tak nadal nie jest super. Na pewno jest jakaś osoba w twoim otoczeniu która z chęcia cie wysłucha i bedzie Ci pomagać, tylko trzeba sie bardziej otworzyć, zaufać komuś ,chociaz spróbować. Mi samej było niesamowice ciężko wydusic z siebie słowo, niepotrzebnie drżałam na samą myśl ze ktos dowie sie o mnie "takich rzeczy" . Teraz wiem ze mam na kogo liczyc.
Przyznam sie ze juz kilka osób stwierdziło ze jestem bardzo nieufna, praktycznie nic o sobie mówie, ciezko cokolwiek ze mnie wyciągnąć, stawiam wokól siebie mur, którego nie da sie przekroczyc. Ale chce sie zmienić, choć odrobine...


Niby rodzina powinna wspierać ale moja to ma ładne zdjęcia . . .eh. Czasami ktos obcy okazuje sie najlepszym słuchaczem . . .

[sansimila]

miałam napad, który (o zgrozo!) chciałam zwymiotować
cały czas szukam sposobu walki i walę jak ten gif głową w mur

[nicka01]

Też przechodzę kryzys. jem rzygam śpię

[funky87]

Byłam dziś u psychiatry i dostałam nowe leki : Wellbutrin, ktoś zna, jakieś opinie?
W sumie to nie wiem czego się spodziewałam, proste - same leki można o d.. rozbić skoro psychika kuleje, zachęcał mnie żebym wznowiła psychoterapię, a najlepiej połączyła z terapią grupową,kurde ale czy się przełamię i pójdę z podkulonym ogonem do mojej byłej psycholog i co jej powiem, tak miała pani rację nie potrafię normalnie funkcjonować... eh

[NaomiClark]

Od dwóch miesięcy łykam coaxil (najniższa dawka- 1 tabletka przed snem). Miał mi pomóc na nerwicę a pomógł dodatkowo na kompulsy...A może pomógł po prostu na nerwicę a kompulsy były jej skutkiem? I to ona była przyczyną? Nie miałam ataku od miesiąca...a jedzenie traktuję w 100% normalnie. Jestem nadal w ciężkim szoku,że tak jest.W każdym razie boję się zapeszyć ale ogólnie jest zdecydowanie dużo lepiej. Mam nadzieję ,że tak będzie dalej.

Ślę wsparcie dla Was kochane ...mam nadzieję,że dołek minie.

---------- Dopisano o 21:15 ---------- Poprzedni post napisano o 21:11 ----------

Napisane przez funky87

Byłam dziś u psychiatry i dostałam nowe leki : Wellbutrin, ktoś zna, jakieś opinie?
W sumie to nie wiem czego się spodziewałam, proste - same leki można o d.. rozbić skoro psychika kuleje

Hmmm z powyższym nie do końca się zgodzę (mój przykład). Nie neguję psychoterapii . Leki to dobre rozwiązanie ze względu na ich działanie. Leki naprawiają to co się "popsuło". Ot czysta chemia

[Qunia]

Napisane przez sansimila

im bardziej walczę z kompulsami tym częściej one są nie mam już siły

mam tak samo.
kilka dni kompulsów (rano - małe śniadanie, w południe - lekka przekąska, po południu - wracam do domu i jem wszystko w ogromnych ilościach!) a później 2 dni praktycznie głodzenia się, a później znowu kompulsy i tak w kółko.

od jutra planuję troche pogłodować (dobrze mi zrobi po ostatnich 3 dniach popołudniowych kompulsów), a później zdrowo, bezkompulsowo się odżywiać. i pomyśleć, że jeszcze miesiąc temu miałam problem ze zjedzeniem czegokolwiek, a teraz cały czas myślenie: to ostatni dzień, nie będziesz już jadła np. białego pieczywa, to ostatni raz, pozwól sobie i tak jest kurcze codziennie.
KONIEC Z TYM RAZ NA ZAWSZE! trzymajcie kciuki!

[funky87]

Napisane przez funky87

Byłam dziś u psychiatry i dostałam nowe leki : Wellbutrin, ktoś zna, jakieś opinie?

Oprócz niego dostałam jeszcze inny, którego nazwy nie potrafię rozszyfrować, nie mogę też znaleźć w wykazie leków niczego podobnego, dziwne, mam go zacząć brać za 2 tygodnie.
A co do psychoterapii to chyba się zdecydowałam, podzwonię na dniach i poszukam.

Napisane przez NaomiClark

Od dwóch miesięcy łykam coaxil (najniższa dawka- 1 tabletka przed snem). Miał mi pomóc na nerwicę a pomógł dodatkowo na kompulsy...A może pomógł po prostu na nerwicę a kompulsy były jej skutkiem? I to ona była przyczyną? Nie miałam ataku od miesiąca...a jedzenie traktuję w 100% normalnie. Jestem nadal w ciężkim szoku,że tak jest.W każdym razie boję się zapeszyć ale ogólnie jest zdecydowanie dużo lepiej. Mam nadzieję ,że tak będzie dalej.

Ślę wsparcie dla Was kochane ...mam nadzieję,że dołek minie.

---------- Dopisano o 21:15 ---------- Poprzedni post napisano o 21:11 ----------



Hmmm z powyższym nie do końca się zgodzę (mój przykład). Nie neguję psychoterapii . Leki to dobre rozwiązanie ze względu na ich działanie. Leki naprawiają to co się "popsuło". Ot czysta chemia

Tak, ale za tą chemią powinno isć nasze działanie, chęć zmian, leki mają nas wspomóc, same w sobie nie wyleczą.

Napisane przez Qunia

mam tak samo.
kilka dni kompulsów (rano - małe śniadanie, w południe - lekka przekąska, po południu - wracam do domu i jem wszystko w ogromnych ilościach!) a później 2 dni praktycznie głodzenia się, a później znowu kompulsy i tak w kółko.

od jutra planuję troche pogłodować (dobrze mi zrobi po ostatnich 3 dniach popołudniowych kompulsów), a później zdrowo, bezkompulsowo się odżywiać. i pomyśleć, że jeszcze miesiąc temu miałam problem ze zjedzeniem czegokolwiek, a teraz cały czas myślenie: to ostatni dzień, nie będziesz już jadła np. białego pieczywa, to ostatni raz, pozwól sobie i tak jest kurcze codziennie.
KONIEC Z TYM RAZ NA ZAWSZE! trzymajcie kciuki!

Głodowanie to totalny bezsens, tylko spiętrzysz swoje problemy, od roku przerabiam ten schemat głodówka ew dieta/ obżarstwo i uwierz mi za każdym razem jest gorzej i gorzej, to takie powolne spadanie w dół.
Zacznij od dziś, od teraz odżywiać się zdrowo i bezkompulsowo. Zjedz duże zdrowe śniadanie i nie ograniczaj się do minimum w ciągu dnia, organizm upomni się o swoje jeśli będziesz mu ciągle odbierać to co się należy.

[Asilos Magdalena]

Funky trzymam za Ciebie kciuki!!!!! idź Słonko na terapię! jeszcze będzie dobrze

[NaomiClark]

Napisane przez funky87

Tak, ale za tą chemią powinno isć nasze działanie, chęć zmian, leki mają nas wspomóc, same w sobie nie wyleczą.

To zależy od podejścia. Tzn. leki naprawiają mózg i szlaki neuroprzekaźnikowe. Coś podobnego jak leki na zapalenie płuc - zdaję sobie sprawę,że jest to napisane w dużym uproszczeniu.
Zdarzyło mi się pracować na psychiatrii i tak jak przed tym doświadczeniem uważałam ,że tylko psychoterapia plus leki (albo sama psychoterapia ),tak teraz myślę,że chyba jednak najpierw leki .
Oczywiście odpowiednio dobrane a nie wydawane po 10 min. rozmowy.
Nie zawsze farmakologia jest konieczna-to fakt ale ja uważam ,że jest bardziej skuteczna niż psychoterapia (w przypadkach gdy musi być zastosowana).
Na zakończenie dodam ,iż powyższe to moja opinia -ani lepsza ani gorsza od Twojej ;-)

[Qunia]

dzisiaj obyło się bez kompulsów i jednym słowem się udało! nie martwię się, że dzisiaj będzie napad, bo nigdy ich wieczorem nie miewam na szczęście!

[Asilos Magdalena]

odniosłam dziś mega sukces!! wszystkie słodycze nagromadzone po ostatnich kompulsach oddałam mamie. czułam, że dziś będę miała napad, miałam mnóstwo jedzenia w szafce i moja głowa krzyczała żebym to zjadła. zaczęłam łykać ciastka i cudem się opamiętałam zaniosłam wszystko mamie, powiedziałam co i jak i czuję się wolna i lekka.
zostaję na wsi u rodziców na 2 tygodnie (urlop chorobowy), a potem ośrodek, terapia, mnóstwo pracy nad sobą i będzie już tylko lepiej

[NaomiClark]

Napisane przez Asilos Magdalena

odniosłam dziś mega sukces!! wszystkie słodycze nagromadzone po ostatnich kompulsach oddałam mamie. czułam, że dziś będę miała napad, miałam mnóstwo jedzenia w szafce i moja głowa krzyczała żebym to zjadła. zaczęłam łykać ciastka i cudem się opamiętałam zaniosłam wszystko mamie, powiedziałam co i jak i czuję się wolna i lekka.
zostaję na wsi u rodziców na 2 tygodnie (urlop chorobowy), a potem ośrodek, terapia, mnóstwo pracy nad sobą i będzie już tylko lepiej

;-) wspaniale!
Cieszę się Twoim sukcesem!!!!

[Asilos Magdalena]

Napisane przez NaomiClark

;-) wspaniale!
Cieszę się Twoim sukcesem!!!!

dziękuję wstyd się przyznać, ale jestem z siebie cholernie dumna wiem, że to psychiki nie zmieni, ale takie zwalczenie chorobliwej pokusy dodaje skrzydeł