AKCJA MOTYWACJA- czyli wspólny wątek pesymistek, które nęka niekończąca się depresja.

[masquenada]

Napisane przez _Shiloh_

Nie tylko w Twoim mieście nie ma co liczyć na pracę, u mnie jest tak samo. Dlatego musieliśmy wyjechać za granicę, tutaj też nie jest kolorowo, ale w porównaniu z polskimi realiami, jest ciut lepiej.

Mimo wszystko, strasznie chciałabym wrócić do domu, ale wiem że nie mamy do czego...

Jednak, wiem że naszemu dziecku będzie tutaj lepiej

W jakim kraju jesteście?

[Apelly]

Napisane przez masquenada

Powiedziałam, tak jak radziłyście, że nie chcę wyjeżdzać i czy w takiej sytuacji nadal chcą mnie zatrudnić. Powiedzieli, że tak, że to były tylko hipotetyczne pytania i nikt na siłę nie będzie mnie nigdzie wysyłał. Więc zgodziłam się. A boję się czy podołam temu. Nie spodziewałam się tego, nie przygotowałam psychicznie.

Dziewczyny, Wam też życzę pomyslnych zmian. Wiadomo, że jak jest się uwiązanym studiami to się bierze to co jest. Ale myślcie o przyszłości, zaakceptujcie sytuację, której teraz nie możecie zmienić i dążcie do tego by to zrobić wtedy keidy taka możliwość będzie. Ja też nie wiem jak to będzie u mnie, to odpowiedzialna praca. Nie wiem czy sie odnajdę.

To super, że tak fajnie się ta sprawa rozwiązała, serdeczne gratulacje! Będzie dobrze, tylko postaraj się nastawić pozytywnie. Wybrali Cię, a więc nadajesz się na to stanowisko

Cieżka sprawa, choć rada bardzo dobra

Napisane przez Copykat

Ja też tak mam, nie chce żeby mi potem wszyscy gadali że jestem nieodpowiedzialna, leniwa albo ze poprzewracalo mi sie w dupie bo moja praca nie jest wcale taka najgorsza a ja oczekuje niewiadomo czego

Właśnie, Copykat i KinkyGirl, ja mam bardzo podobnie, ale przede wszystkim u mnie wygrywa moja osoba, tzn. czy sobie przypadkiem nie pogorszę, jak to zrobię, choć potem sobei myśle: jak tu w ogole możliwe by sobie pogorszyć jeszcze bardziej już tak beznadziejny stan. No cóż, wychodzi na to, że boję się ryzyka.

Ale kto nie ryzykuje ten......? 9do uzupełnienia dowolnie ;p)

Napisane przez Copykat

mąż dostał dobrze płatne zlecenie z pracy, prawdopodobnie już na stałe co oznacza że jakbym się zwolniła przez parę miesięcy możemy żyć spokojnie nawet jeśli nie znajdę od razu nowej pracy. Ciekawe jaką teraz znajdę wymówkę żeby tego nie zrobić

Hehe przepraszam, ale rozumiem Cię doskonale ;p Dlatego mam w podpisie te dość dziwaczne zdanie Nie czekaj. Pora nigdy nie będzie idealna.

_Shiloh_, witam ciepło!

Euphoriaa, strasznie lubię segregować ubrania w szafie Miejmy nadzieję, że akurat ten konterner z Twoimi ubraniami trafi do potrzebujących.

A dorotti66 pewnie juz się szykuje do zabawy, ale faaaaajnie

[masquenada]

Napisane przez Apelly

To super, że tak fajnie się ta sprawa rozwiązała, serdeczne gratulacje! Będzie dobrze, tylko postaraj się nastawić pozytywnie. Wybrali Cię, a więc nadajesz się na to stanowisko

Cieżka sprawa, choć rada bardzo dobra

Dziękuje
A co do rady, to ja sama przez to przechodziłam. Nawet nie wiecie jak byłam sfrustrowana przez ostatnie 1,5 roku. Studia + mega nudna praca + brak czasu dla siebie kompletnie + wiecznie w rozjazdach. I przy życiu trzymała mnie myśl, że musze jeszcze wytrzymać tyle i tyle, i że wtedy będę mogła zmienić to co mi teraz nie odpowiada. A to, że wtedy się męczyłam to była droga do tego, żeby teraz mieć tak jak chce. Chociaż, co jak co, ale taka pesymistka jak ja pewnie znajdzie nowe powody do frustracji

[_Shiloh_]

Napisane przez masquenada

W jakim kraju jesteście?

UK

Napisane przez masquenada

Dziękuje
A co do rady, to ja sama przez to przechodziłam. Nawet nie wiecie jak byłam sfrustrowana przez ostatnie 1,5 roku. Studia + mega nudna praca + brak czasu dla siebie kompletnie + wiecznie w rozjazdach. I przy życiu trzymała mnie myśl, że musze jeszcze wytrzymać tyle i tyle, i że wtedy będę mogła zmienić to co mi teraz nie odpowiada. A to, że wtedy się męczyłam to była droga do tego, żeby teraz mieć tak jak chce. Chociaż, co jak co, ale taka pesymistka jak ja pewnie znajdzie nowe powody do frustracji

Byłaś jedną z niewielu szczęściar, która miała możliwość mieć pracę na studiach, także teraz już tylko z górki

[Copykat]

Napisane przez Apelly

To super, że tak fajnie się ta sprawa rozwiązała, serdeczne gratulacje! Będzie dobrze, tylko postaraj się nastawić pozytywnie. Wybrali Cię, a więc nadajesz się na to stanowisko

Cieżka sprawa, choć rada bardzo dobra


Właśnie, Copykat i KinkyGirl, ja mam bardzo podobnie, ale przede wszystkim u mnie wygrywa moja osoba, tzn. czy sobie przypadkiem nie pogorszę, jak to zrobię, choć potem sobei myśle: jak tu w ogole możliwe by sobie pogorszyć jeszcze bardziej już tak beznadziejny stan. No cóż, wychodzi na to, że boję się ryzyka.

Ale kto nie ryzykuje ten......? 9do uzupełnienia dowolnie ;p)


Hehe przepraszam, ale rozumiem Cię doskonale ;p Dlatego mam w podpisie te dość dziwaczne zdanie Nie czekaj. Pora nigdy nie będzie idealna.

_Shiloh_, witam ciepło!

Euphoriaa, strasznie lubię segregować ubrania w szafie Miejmy nadzieję, że akurat ten konterner z Twoimi ubraniami trafi do potrzebujących.

A dorotti66 pewnie juz się szykuje do zabawy, ale faaaaajnie

Ja tez tak mam że boję się coś zzmienić bo może się okazać ze jeszcze sobie zaszkodze no ale jak nie zaryzykuję to się nie przekonam... jest jeden obiektywny i ważny powod dla którego nie powinnam się zwalniać, reszta to moje lęki i wymysly. A dziś miałam naprawdę przesrany dzień w pracy
Jutro idę do szkoły, opuscilam 2 pierwsze zjazdy i nie wiem jak się tam odnajde

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[blue_apple]

Napisane przez masquenada

Dziękuje
A co do rady, to ja sama przez to przechodziłam. Nawet nie wiecie jak byłam sfrustrowana przez ostatnie 1,5 roku. Studia + mega nudna praca + brak czasu dla siebie kompletnie + wiecznie w rozjazdach. I przy życiu trzymała mnie myśl, że musze jeszcze wytrzymać tyle i tyle, i że wtedy będę mogła zmienić to co mi teraz nie odpowiada. A to, że wtedy się męczyłam to była droga do tego, żeby teraz mieć tak jak chce. Chociaż, co jak co, ale taka pesymistka jak ja pewnie znajdzie nowe powody do frustracji

to ciesz się teraz z tego! gratuluję nowej pracy!

Napisane przez Copykat

Ja tez tak mam że boję się coś zzmienić bo może się okazać ze jeszcze sobie zaszkodze no ale jak nie zaryzykuję to się nie przekonam... jest jeden obiektywny i ważny powod dla którego nie powinnam się zwalniać, reszta to moje lęki i wymysly. A dziś miałam naprawdę przesrany dzień w pracy
Jutro idę do szkoły, opuscilam 2 pierwsze zjazdy i nie wiem jak się tam odnajde

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

boisz się ludzi, czy ogólnie pod względem naukowym?

witam Shiloh

[KinkyGirl]

Rozmawiałam z tatą, że nienawidze tej roboty, że nie ma w niej przerw, że to obóz pracy. Nakrzyczał na mnie, że takie są czasy, że on u prywaciarza też pracuje i że jest poniżany, ale pracuje, bo co innego zrobić-żyć z czegoś trzeba. Jak odejdę z roboty i wyląduję na bezrobociu, to mnie psychicznie zgnębi. Będę dla niego śmierdzącym leniem, obibokiem, pasożytem...Umowę mam na trzy miesiące i tyle będę musiała wytrzymać, bo inaczej tata mnie zgnębi

W sumie, skoro on haruje i jest poniżany, to niby dlaczego ja miałabym rzucać pracę w obozie? Skoro on może pracować w okropnych warunkach, to i ja powinnam. Jakoś wytrwam do końca roku...chyba, nie wiem;(

Wybaczcie, ale ja się nie zmotywuję do życia, nie dam rady pracując w tym obozie.

[Copykat]

Napisane przez blue_apple

to ciesz się teraz z tego! gratuluję nowej pracy!



boisz się ludzi, czy ogólnie pod względem naukowym?

witam Shiloh

Naukowym, było dużo zajęć praktycznych na tych 2 zjazdach i boję się że nie nadrobię ludzi mniej więcej znam bo to 2 semestr, chociaż nie powiem żebym się z kimś zaprzyjaźniła

Napisane przez KinkyGirl

Rozmawiałam z tatą, że nienawidze tej roboty, że nie ma w niej przerw, że to obóz pracy. Nakrzyczał na mnie, że takie są czasy, że on u prywaciarza też pracuje i że jest poniżany, ale pracuje, bo co innego zrobić-żyć z czegoś trzeba. Jak odejdę z roboty i wyląduję na bezrobociu, to mnie psychicznie zgnębi. Będę dla niego śmierdzącym leniem, obibokiem, pasożytem...Umowę mam na trzy miesiące i tyle będę musiała wytrzymać, bo inaczej tata mnie zgnębi

W sumie, skoro on haruje i jest poniżany, to niby dlaczego ja miałabym rzucać pracę w obozie? Skoro on może pracować w okropnych warunkach, to i ja powinnam. Jakoś wytrwam do końca roku...chyba, nie wiem;(

Wybaczcie, ale ja się nie zmotywuję do życia, nie dam rady pracując w tym obozie.

Nieciekawie ja od moich też bym się nasłuchała jakbym rzuciła pracę nie mając zaklepanej następnej nie utrzymują mnie niby, nie mieszkam z nimi ale i tak by gadali.

[Hultaj]

Rozmawiałam z tatą, że nienawidze tej roboty, że nie ma w niej przerw, że to obóz pracy. Nakrzyczał na mnie, że takie są czasy, że on u prywaciarza też pracuje i że jest poniżany, ale pracuje, bo co innego zrobić-żyć z czegoś trzeba. Jak odejdę z roboty i wyląduję na bezrobociu, to mnie psychicznie zgnębi. Będę dla niego śmierdzącym leniem, obibokiem, pasożytem...Umowę mam na trzy miesiące i tyle będę musiała wytrzymać, bo inaczej tata mnie zgnębi

W sumie, skoro on haruje i jest poniżany, to niby dlaczego ja miałabym rzucać pracę w obozie? Skoro on może pracować w okropnych warunkach, to i ja powinnam. Jakoś wytrwam do końca roku...chyba, nie wiem;(

Wybaczcie, ale ja się nie zmotywuję do życia, nie dam rady pracując w tym obozie.

Nie chcę Cię urazić, ani zdenerwować, ale Twój tata ma rację. Szczególnie, że obawiacie się, aby on nie stracił pracy.
Umowę (coś lepszego, niż zlecenie) może za jakiś czas dostaniesz, jeśli nie, to przynajmniej zdobywasz doświadczenie, i masz pieniądze.
Po 2 masz ten komfort, że po 8 godzinach pracy możesz o niej nie myśleć i skupić się na sobie. 40 godzin w tygodniu, i masz spokój.
Po 3 to, że się nie ma w pracy przez 8 godzin czasu na to, by chwilę odpocząć, to nic niezwykłego. Mam nadzieję, że jednak udaje Ci się znaleźć chwilę na wyjście na siku i zjedzenie kanapki, bo to byłaby rzeczywiście przesada, ale praca, w której człowiek nie ma czasu się nudzić, niekoniecznie jest zła.
Po 4 pamiętasz przecież, jak nienawidziłaś siedzenia na bezrobociu i braku kasy. Pracujesz w sumie chyba krótko, nie dłużej niż kilka miesięcy?
Mam nadzieję, że Cię nie uraziłam. Po prostu szkoda by było, żebyś rzucała pracę nie mając nic innego i potem też cierpiała; zjedzie Ci samoocena, wszyscy będą narzekać na Ciebie, nie będziesz mieć własnej złotówki.
Może nie nakręcaj się tak z tymi hasłami ''obóz pracy, obóz pracy''. Mnóstwo ludzi przecież pracuje w usługach z klientem; naprawdę, chyba nie masz aż tak źle?
Pozdrawiam.

[Dorotti666]

Napisane przez masquenada

A czyj to koncert?

Ja teraz łapię nerwa, strasznie chora jestem, strasznie źle się czuję, a tu trzeba szukać mieszkania i iść do pracy. Niby dopiero w środę/ czwartek do pracy, ale jak bedę łazić po dworze i szukać tego mieszkania to się nie doleczę, a jak się nie doleczę i tak pójde do pracy to nie będę miała siły dobrze pracować. Ehhh.

Serja Tankiana z System of a Down, ale z orkiestrą symfoniczną
Ajj było bajecznie
Emocje nie do opisania
W ogóle cały wczorajszy dzień był bardzo przjemny, dzięki mojemu TŻ

A dziś będę opiekować się 2 letnią bratanicą :P

[KinkyGirl]

Napisane przez Hultaj

Nie chcę Cię urazić, ani zdenerwować, ale Twój tata ma rację. Szczególnie, że obawiacie się, aby on nie stracił pracy.
Umowę (coś lepszego, niż zlecenie) może za jakiś czas dostaniesz, jeśli nie, to przynajmniej zdobywasz doświadczenie, i masz pieniądze.
Po 2 masz ten komfort, że po 8 godzinach pracy możesz o niej nie myśleć i skupić się na sobie. 40 godzin w tygodniu, i masz spokój.
Po 3 to, że się nie ma w pracy przez 8 godzin czasu na to, by chwilę odpocząć, to nic niezwykłego. Mam nadzieję, że jednak udaje Ci się znaleźć chwilę na wyjście na siku i zjedzenie kanapki, bo to byłaby rzeczywiście przesada, ale praca, w której człowiek nie ma czasu się nudzić, niekoniecznie jest zła.
Po 4 pamiętasz przecież, jak nienawidziłaś siedzenia na bezrobociu i braku kasy. Pracujesz w sumie chyba krótko, nie dłużej niż kilka miesięcy?
Mam nadzieję, że Cię nie uraziłam. Po prostu szkoda by było, żebyś rzucała pracę nie mając nic innego i potem też cierpiała; zjedzie Ci samoocena, wszyscy będą narzekać na Ciebie, nie będziesz mieć własnej złotówki.
Może nie nakręcaj się tak z tymi hasłami ''obóz pracy, obóz pracy''. Mnóstwo ludzi przecież pracuje w usługach z klientem; naprawdę, chyba nie masz aż tak źle?
Pozdrawiam.

Po 3 miesiącach trzeba zakładać własną dzialalność gospodarczą, więc i tak tam dłużej niż trzy miechy nie posiedzę. A co do tych klientów, właśnie ich się boję. Mam dość duże doświadczenie w pracy z klientem ( w trakcie studiów pracowałam w kinie, w sklepie, byłam kelnerką), z różnymi ludzmi miałam kontakt, ale to co dzieje się w tej firmie woła o pomstę do nieba. Wszystko przez to, że centrala ciągle nawala i przez to dzień w dzień w biurze obsługi są mega dlugie kolejki, a do obsługi zazwyczaj jest tylko jedna kobieta, czasami dwie. klienci są sfrustrowani, bo żeby cokolwiek załatwić trzeba średnio czekać dwie godziny. I tak jest zawsze. Co druga osoba straszy sądem, przeklina, krzyczy, chce pisać skargi do centrali (jakby to nasza wina była, ze są kolejki!). Widziałam kilka razy jak faceci niemalże chcieli te kobiety uderzyć, kopali w biurko, w drzwi, walili pięścią w biurko aż całe się trzęsło. A jak dzieje się taka akcja, to pozostale kilkadziesiąt osób z kolejki zaczyna mu wtórować, krzyczeć, przepychać się. Także jest tragicznie, naprawdę. Pracowałam za małe pieniądze, z klientem, jako kelnerka również z piajakami. I uwierzcie, że ci pijacy to w porównaniu z tym rozwscieczonym tłumem, to super Panowie.

No i chyba nie nadaję się do wątku motywacyjnego, chociaż sama go założyłam Póki nie będę mieć ludzkiej pracy, to będę w wiecznej depresji.

I masz racje Hultaj, bo w sumie co nie zrobię to będzie źle i będzie deprecha- zostanę w robocie, to będę się męczyć jak diabli, mieć deprechę, nie spać w nocy. Odejdę z roboty, to też będę mieć deprechę, bo bezrobocie to rzecz straszna. Oprócz tego nie będę mieć kasy. Chcialam iść na staż, zobaczymy. Trzymajcie się dziewuszki, będę Was podczytywać, a sama nie będę się już oszukiwać- żadna akcja motywacja mi nie pomoże. Ja potrzebuję ludzkiej pracy i wtedy motywacja sama nadejdzie. Trzymam za Was kciuki;* U Was to też głównie problemy z robotą, oby minęły...

[Hultaj]

Po 3 miesiącach trzeba zakładać własną dzialalność gospodarczą, więc i tak tam dłużej niż trzy miechy nie posiedzę.

Aha. No to rzeczywiście, może nie być warto.
No i nie przypuszczałam, że masz u siebie aż tak bardzo źle.
Nie chciałam Cię z wątku przepędzić , nie dziwi mnie teraz, że nie umiesz podjąć decyzji czy używasz takich zwrotów. Pamiętam tylko, że bardzo przeżywałaś okres bezrobocia, i przykro czytać, że praca nie zmieniła wiele na lepsze.

[KinkyGirl]

Nie, nie, to nie tak, że przepędziłaś mnie z wątku. Z chęcią będę Was podczytywać, ale to wątek o motywacji, a ja póki co jestem na poziomie mega demotywacji, więc tylko będę wrzucać demotywujące offtopy Może pewnego dnia się polepszy, nigdy nie wiadomo. Zobaczymy co będzie na tygodniach, może się przyzwyczaję i nauczę się żyć wedle zasady "to tylko 40 godzin tygodniowo, a tydzien ma ich dużo więcej". Po trzech miesiącach tak czy siak będę musiała zwijac stamtąd żagle, póki co będę dalej szukać...

[Kukunia23]

KinkyGirl masz rację - jeśli człowiek nie będzie chociaż trochę zadowolony ze swojej pracy to ciągle będzie chodził struty i po prostu się męczył. Nic nie użyje z życia. Ja byłabym mega szczęśliwa i w sowim żywiole jeśli pracowałabym wśród kosmetyków, np. w drogerii albo perfumerii-to moja pasja i hobby, daje mi to niesamowitą radochę, ale powiedzcie mi co ja mam zrobić żeby taka pracę znależć i żeby mnie przyjęli???mam tylko doświadczenie w pracy biurowej niestety...I chyba to mnie dyskwalifikuje...Co prawda zrobiłam kurs makijażu, pozatym mam dużą wiedzę na temat kosmetyków, ale nic to nie daję bo wysyłam ogłoszenia i zero odpowiedzi. Cholernie mnie to dobija...bo wiem że w takiej pracy bym się spełniała

[KinkyGirl]

Kukunia, teoretycznie nie powinnas miec problemow z praca w drogerii, sporo ich jest, zazwyczaj pracuje sie w nich rowniez w weekendy, wiec ludzie do takiej pracy wcale sie nie garna. Poza tym taka praca to rowniez niezly zapieprz- wykladNie towaru, przyjmowanie go, godziny spedzone na kasie. Najfajniej byloby jakbys dostala sie do jakiejs bardziej ekskluzywnej drogerii niz rossman- np. Douglas. A probowalas zanosic cv osobiscie? Moze popros kierownika, porozmawiaj z nia, powiedz, ze to Twoja pasja, ze marzysz o niej. Jak zobaczy, ze masz doswiadczenie biurowe i startujesz do drogerii, to na pewno uwierzy, ze to pasja


I to prawda, praca to tylko i az 8 h dziennie. Dodajac do tego dojazdy/przygotowanie to wychodzi z 10 h, do tego spanie jakies siedem h i wolnego pozostaje 7 h z czego wiekszosc uplywa na zamartwianiu sie, ze jutro znowu do roboty. Ja nie potrafie sie wylaczyc i zapomniec, ze jutro mam do pracy. Najbardziej przerazaja mnie ci ludzie, z drugiej strony ich tez rozumiem- centrala daje ciala maksymalnie. Ludzie placa, a oni naliczaja im odsetki, ze niby nie placa, wiec wsciekli ludzie biegna do biura obslugi, a tam zawsze kolejka. Zeby zalatwic najmniejsze gowienko trzeba czekac z 2-3 godziny. Takze rozumim ich frustracje, ale oni powinni zrozumie , ze ja tam jestem tylko pionkiem, ze nie powinni mnie wyzywac, straszyc, sugerowac przejscia do rekoczynow...

[Kukunia23]

Napisane przez KinkyGirl

Kukunia, teoretycznie nie powinnas miec problemow z praca w drogerii, sporo ich jest, zazwyczaj pracuje sie w nich rowniez w weekendy, wiec ludzie do takiej pracy wcale sie nie garna. Poza tym taka praca to rowniez niezly zapieprz- wykladNie towaru, przyjmowanie go, godziny spedzone na kasie. Najfajniej byloby jakbys dostala sie do jakiejs bardziej ekskluzywnej drogerii niz rossman- np. Douglas. A probowalas zanosic cv osobiscie? Moze popros kierownika, porozmawiaj z nia, powiedz, ze to Twoja pasja, ze marzysz o niej. Jak zobaczy, ze masz doswiadczenie biurowe i startujesz do drogerii, to na pewno uwierzy, ze to pasja


I to prawda, praca to tylko i az 8 h dziennie. Dodajac do tego dojazdy/przygotowanie to wychodzi z 10 h, do tego spanie jakies siedem h i wolnego pozostaje 7 h z czego wiekszosc uplywa na zamartwianiu sie, ze jutro znowu do roboty. Ja nie potrafie sie wylaczyc i zapomniec, ze jutro mam do pracy. Najbardziej przerazaja mnie ci ludzie, z drugiej strony ich tez rozumiem- centrala daje ciala maksymalnie. Ludzie placa, a oni naliczaja im odsetki, ze niby nie placa, wiec wsciekli ludzie biegna do biura obslugi, a tam zawsze kolejka. Zeby zalatwic najmniejsze gowienko trzeba czekac z 2-3 godziny. Takze rozumim ich frustracje, ale oni powinni zrozumie , ze ja tam jestem tylko pionkiem, ze nie powinni mnie wyzywac, straszyc, sugerowac przejscia do rekoczynow...

Kochana, oczywiście, że zanosiłam osobiście i co? Wiadomo, nic. Dlatego nie wiem już co robić, bo cholera jasna nie wymagam cudów, chce tylko aby moja praca mnie cieszyła, i chcę robić to co lubię. Ręce mi już opadają, bo staram się jak mogę a nikt nie chce mi dać szansy. I tak człowiekowi życie ucieka, na zgryzocie, niezadowoleniu i wiecznym zamartwianiu.

[niv_]

Napisane przez Kukunia23

No mam hobby-czytanie o kosmetykach, oglądanie testów, recenzji itp. ogólnie Wizaż. Ja ostatnio też zażywam tabletki Kalms, ale tylko jak znów bierze mnie nerw, tylko jak długo można się tak męczyć i nie cieszyć się życiem i się wyluzować? w końcu się obudzę z 50 na kraku i

Też się martwię może nie tyle samą pracą. ale brakiem możliwości i wysokością wynagrodzenia.

Gdybym jeszcze mieszkała z rodzicami to luz, mogłabym nawet powiedzieć, że jest nieźle, ale mieszkając sama i wydając małą fortunę na jedzenie nie mam szans na oszczędzanie, zwłaszcza, że od czasu do czasu lubię sobie coś kupić, gdzieś wyjść.

Mam mega problem z wyluzowaniem, dodatkowo ciągle jestem zmęczona i nic mi się nie chce...znajomi mają czas na różną aktywność po pracy, a ja przychodzę na mieszkanie i nie mam już siły na nic. Częściowo to na pewno wina jesieni i krótszego dnia.

Ogólnie to w pracy myślę o pracy, po pracy to samo, rozmawiam też głównie o pracy, a sama praca nie daje mi satysfakcji, więc jaki sens ciągle się nią przejmować ???

Życie prywatne mam takie sobie, bo albo nie mam siły na wyjścia albo nie mam kasy albo się uczę a to jakiś kurs, a to język, podyp....i tak mijają lata....nauka nic nie daje, znajomi się wykruszają tylko rozczarowanie życiem jest coraz większe.

[Kukunia23]

Napisane przez niv_

Też się martwię może nie tyle samą pracą. ale brakiem możliwości i wysokością wynagrodzenia.

Gdybym jeszcze mieszkała z rodzicami to luz, mogłabym nawet powiedzieć, że jest nieźle, ale mieszkając sama i wydając małą fortunę na jedzenie nie mam szans na oszczędzanie, zwłaszcza, że od czasu do czasu lubię sobie coś kupić, gdzieś wyjść.

Mam mega problem z wyluzowaniem, dodatkowo ciągle jestem zmęczona i nic mi się nie chce...znajomi mają czas na różną aktywność po pracy, a ja przychodzę na mieszkanie i nie mam już siły na nic. Częściowo to na pewno wina jesieni i krótszego dnia.

Ogólnie to w pracy myślę o pracy, po pracy to samo, rozmawiam też głównie o pracy, a sama praca nie daje mi satysfakcji, więc jaki sens ciągle się nią przejmować ???

Życie prywatne mam takie sobie, bo albo nie mam siły na wyjścia albo nie mam kasy albo się uczę a to jakiś kurs, a to język, podyp....i tak mijają lata....nauka nic nie daje, znajomi się wykruszają tylko rozczarowanie życiem jest coraz większe.

ooo cześć niv_ , widzę że spotykamy się tym razem na tym wątku. Przykro trochę że nie jest nic lepiej u nas. To jest taka wegetacja i czekanie że będzie lepiej, ale przy obecym stanie bezrobocia to raczzej lipa. Ja życiem jestem rozczarowana póki co

[niv_]

Napisane przez Kukunia23

ooo cześć niv_ , widzę że spotykamy się tym razem na tym wątku. Przykro trochę że nie jest nic lepiej u nas. To jest taka wegetacja i czekanie że będzie lepiej, ale przy obecym stanie bezrobocia to raczzej lipa. Ja życiem jestem rozczarowana póki co

hej

Tak, a ponoć mieszkamy w województwie gdzie nie jest źle, strach pomyśleć jak może być w innych.

Mnie martwi i wkurza, że ciągle myślę o pracy, nie potrafię się zrelaksować, mam poczucie bycia kimś gorszym, bo nie robię kariery, stoję w miejscu.

Nie ma jednak co narzekać w poprzedniej pracy wydawało mi się, że robię badziewie, a teraz wychodzi na to, że w obecnej ,mam jeszcze mniej ambitne zadania. Czyli zawsze może być gorzej. Moja wiara w siebie zaczyna spadać na łeb na szyję.

[Anabela_]

Hej Przyjmiecie mnie do swojego grona? Ten wątek to dobre miejsce dla mnie, bo czuję, że doszłam już do takiego punktu w niezadowoleniu ze swojego życia, że albo coś zmienię, albo pogrążę się w depresji

[Copykat]

Napisane przez Anabela_

Hej Przyjmiecie mnie do swojego grona? Ten wątek to dobre miejsce dla mnie, bo czuję, że doszłam już do takiego punktu w niezadowoleniu ze swojego życia, że albo coś zmienię, albo pogrążę się w depresji

Jak chyba my wszystkie... witamy

Wróciłam niedawno ze szkoły, moje obawy były jednak bezpodstawne, nie miałam aż tak dużo do nadrobienia po 2 nieobecnościach i postanowiłam zacząć szukać czegoś w zawodzie, którego się uczę paru dziewczynom z mojej grupy już się udało a to dopiero drugi semestr.

[blue_apple]

Napisane przez KinkyGirl

Rozmawiałam z tatą, że nienawidze tej roboty, że nie ma w niej przerw, że to obóz pracy. Nakrzyczał na mnie, że takie są czasy, że on u prywaciarza też pracuje i że jest poniżany, ale pracuje, bo co innego zrobić-żyć z czegoś trzeba. Jak odejdę z roboty i wyląduję na bezrobociu, to mnie psychicznie zgnębi. Będę dla niego śmierdzącym leniem, obibokiem, pasożytem...Umowę mam na trzy miesiące i tyle będę musiała wytrzymać, bo inaczej tata mnie zgnębi

W sumie, skoro on haruje i jest poniżany, to niby dlaczego ja miałabym rzucać pracę w obozie? Skoro on może pracować w okropnych warunkach, to i ja powinnam. Jakoś wytrwam do końca roku...chyba, nie wiem;(

Wybaczcie, ale ja się nie zmotywuję do życia, nie dam rady pracując w tym obozie.

nie lubię nie mieć wsparcia w najbliższych. czasem nawet jak mają rację - to sposób przekazywania przez nich ich racji pozostawia wiele do życzenia.
tak jasne bywa do dupy w pracy, czasem trzeba znosić okropne rzeczy - ale trzeba robić wszystko, aby tak nie było! a w Twoim przypadku to intensywne szukanie innej pracy. kiedy zupełnie nie możesz sobie pozwolić na bezrobocie, to jasne - męczysz się i jakoś żyjesz, ale tez nie jest tak, że powinno się bezczynnie tkwić w tym.
a kiedy możesz pozwolić sobie na niepracowanie jakiś czas, to czasem jest lepsze, niż ryjąca banię praca.
mi rezygnacja z takiej pomogła.
i też nie było tak, że wszyscy w tej pracy narzekali, bo nie wszyscy - każdy ma inne wymagania, każdy jest w czymś innym dobrym, złym, umie znieść coś innego.

nie patrz czemu Ty masz rzucać, skoro on może. ale Ty nie możesz. to Twoje osobiste, subiektywne odczucie, do którego masz prawo.

Napisane przez Kukunia23

KinkyGirl masz rację - jeśli człowiek nie będzie chociaż trochę zadowolony ze swojej pracy to ciągle będzie chodził struty i po prostu się męczył. Nic nie użyje z życia. Ja byłabym mega szczęśliwa i w sowim żywiole jeśli pracowałabym wśród kosmetyków, np. w drogerii albo perfumerii-to moja pasja i hobby, daje mi to niesamowitą radochę, ale powiedzcie mi co ja mam zrobić żeby taka pracę znależć i żeby mnie przyjęli???mam tylko doświadczenie w pracy biurowej niestety...I chyba to mnie dyskwalifikuje...Co prawda zrobiłam kurs makijażu, pozatym mam dużą wiedzę na temat kosmetyków, ale nic to nie daję bo wysyłam ogłoszenia i zero odpowiedzi. Cholernie mnie to dobija...bo wiem że w takiej pracy bym się spełniała

a gdybyś założyła bloga kosmetycznego? nie dość, że zdobywałabyś tez wiedzę - przygotowując posty, to byłoby dla pracodawcy potwierdzenie Twoich zainteresowań. a co po kursie makijażu? może w tym kierunku? malowanie najpierw siebie - zdjęcia, konkursy, potem koleżanek...?

Napisane przez Copykat

Jak chyba my wszystkie... witamy

Wróciłam niedawno ze szkoły, moje obawy były jednak bezpodstawne, nie miałam aż tak dużo do nadrobienia po 2 nieobecnościach i postanowiłam zacząć szukać czegoś w zawodzie, którego się uczę paru dziewczynom z mojej grupy już się udało a to dopiero drugi semestr.

no widzisz a przypomnij, bo nie pamiętam, nie wiem czy mówiłaś już, jakie to studia?

Napisane przez Anabela_

Hej Przyjmiecie mnie do swojego grona? Ten wątek to dobre miejsce dla mnie, bo czuję, że doszłam już do takiego punktu w niezadowoleniu ze swojego życia, że albo coś zmienię, albo pogrążę się w depresji

witaj co byś chciała zmienić?


jestem dziś niesamowicie senna.

[Kukunia23]

Napisane przez blue_apple

a gdybyś założyła bloga kosmetycznego? nie dość, że zdobywałabyś tez wiedzę - przygotowując posty, to byłoby dla pracodawcy potwierdzenie Twoich zainteresowań. a co po kursie makijażu? może w tym kierunku? malowanie najpierw siebie - zdjęcia, konkursy, potem koleżanek...?







.

prowadzę bloga od 1,5 miesiąca dopiero zaczynam, i w cv też wpisałam sobie to że go prowadzę

[Anabela_]

Napisane przez blue_apple

witaj co byś chciała zmienić?

Przede wszystkim chciałabym zmienić sposób spędzania wolnego czasu. Zazwyczaj wieczory spędzam oglądając seriale, filmiki w internecie lub kupując na portalach aukcyjnych niepotrzebne rzeczy. Czasem wychodzę z koleżankami na kawę. Chciałabym mieć jakąś pasję, coś co by mnie rozwijało, a nie uwsteczniało jak wspomniane seriale. Tylko jak to zrobić? Nie będę przecież szukała na siłę...

[Copykat]

blue_apple policealne studium kosmetyczne

[Apelly]

Napisane przez KinkyGirl

Ja potrzebuję ludzkiej pracy i wtedy motywacja sama nadejdzie. Trzymam za Was kciuki;* U Was to też głównie problemy z robotą, oby minęły...

Ojej, jak przeczytałam opis Twojej pracy to aż mnie zmroziło. Biednaś Ty

Napisane przez niv

Nie ma jednak co narzekać w poprzedniej pracy wydawało mi się, że robię badziewie, a teraz wychodzi na to, że w obecnej ,mam jeszcze mniej ambitne zadania. Czyli zawsze może być gorzej. Moja wiara w siebie zaczyna spadać na łeb na szyję.

Czyli zawsze może być gorzej

Hej Przyjmiecie mnie do swojego grona? Ten wątek to dobre miejsce dla mnie, bo czuję, że doszłam już do takiego punktu w niezadowoleniu ze swojego życia, że albo coś zmienię, albo pogrążę się w depresji

Witaj Anabela_ Życzę powodzenia i siły, aby jak najprędzej zmienić ten stan. Ja w końcu zaczęłam, ale co z tego wyniknie - jedna wielka niewiadoma. Ale najważniejsze, że zmiana się szykuje.

[blue_apple]

Napisane przez Kukunia23

prowadzę bloga od 1,5 miesiąca dopiero zaczynam, i w cv też wpisałam sobie to że go prowadzę

przepraszam za faila, masz go przecież w podpisie
moim zdaniem to świetny pomysł
też myślę o blogu, ale na razie czytam o marketingu, social mediach, pr i takich pierdółkach trochę, w końcu będę musiała przestać się uczyć, a zacząć działać

Napisane przez Anabela_

Przede wszystkim chciałabym zmienić sposób spędzania wolnego czasu. Zazwyczaj wieczory spędzam oglądając seriale, filmiki w internecie lub kupując na portalach aukcyjnych niepotrzebne rzeczy. Czasem wychodzę z koleżankami na kawę. Chciałabym mieć jakąś pasję, coś co by mnie rozwijało, a nie uwsteczniało jak wspomniane seriale. Tylko jak to zrobić? Nie będę przecież szukała na siłę...

jakbym czytała o sobie rok temu! wiesz co zrobiłam? zaczęłam robić różne rzeczy, próbować. jak inaczej znaleźć pasję? jak Ci się wydaje - ludzie rodzą się z pasjami?
doświadczenie, próbowanie - to zdaje się jedyny sposób na znalezienie pasji.

Napisane przez Copykat

blue_apple policealne studium kosmetyczne

w Warszawie ? które?
gdzie koleżanki pracują?
(też mnie to bardzo interesuje i czasem żałuję, że nie poszłam w tę stronę, ALE zawsze w tym kierunku mogę coś zrobić. marzyła mi się kosmetologia...)

Napisane przez Apelly

Czyli zawsze może być gorzej

no jasne.

ale może być też lepiej.

[Copykat]

Napisane przez blue_apple

przepraszam za faila, masz go przecież w podpisie
moim zdaniem to świetny pomysł
też myślę o blogu, ale na razie czytam o marketingu, social mediach, pr i takich pierdółkach trochę, w końcu będę musiała przestać się uczyć, a zacząć działać



jakbym czytała o sobie rok temu! wiesz co zrobiłam? zaczęłam robić różne rzeczy, próbować. jak inaczej znaleźć pasję? jak Ci się wydaje - ludzie rodzą się z pasjami?
doświadczenie, próbowanie - to zdaje się jedyny sposób na znalezienie pasji.



w Warszawie ? które?
gdzie koleżanki pracują?
(też mnie to bardzo interesuje i czasem żałuję, że nie poszłam w tę stronę, ALE zawsze w tym kierunku mogę coś zrobić. marzyła mi się kosmetologia...)


no jasne.

ale może być też lepiej.

Tak, w wawie. Jedna z tych bezpłatnych szkół co się dużo reklamują gdzieś w salonach już pracują... mnie też od dawna interesowała kosmetyka ale zawsze mialam jakąś wymowke zeby nie iść do szkoły albo nie miałam czasu ale w końcu sie zmobilizowałam. Póki co całkiem mi się podoba, pierwszy raz uczę się czegoś co mnie interesuje

Jadę do pracy, jeszcze nie dojechalam a już jestem wk... :/

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz

[Dorotti666]

Dzień dobry
Ja dziś wstałam z dobrym humorem mimo tego, że się nie wyspałam za bardzo
I ogólnie planuje, że dzisiejszy dzień będzie przyjemny i nie dopuszczam do siebie myśli, że może być inaczej


Miłego dnia wszystkim

[Apelly]

Napisane przez blue_apple

jakbym czytała o sobie rok temu! wiesz co zrobiłam? zaczęłam robić różne rzeczy, próbować. jak inaczej znaleźć pasję? jak Ci się wydaje - ludzie rodzą się z pasjami?
doświadczenie, próbowanie - to zdaje się jedyny sposób na znalezienie pasji.

Dokładnie. Bez szukania, próbowania ani rusz. Trzeba spróbować, aby sie przekonać. Ja tak miałam z bieganiem np. Wszędzie zachwalanie jakie to bieganie super, myslę no to sprobuję. Zaczęłam od specjalnej taktyki, ale nie dało mi to radości. I uznałam, że spacerowanie to jednak to jest to, o co mi chodziło. Ale trzeba sprobować, aby się przekonać. Wiadomo, spacerowanie to raczej nie pasja, ale z innymi rzeczami trzeba tak próbować. I wtedy się wie, że to jest dla ciebie lub nie.