Życie towarzyskie

[Coralin91]

Cześć dziewczyny Zwracam się do Was, może nie z problemem ale żeby otworzyć dyskusje i ewentualnie zweryfikować czy moje postrzeganie relacji jest ok czy raczej nie. Jestem już po 30tce i tak się wydarzyło, częściowo z mojej, a częściowo być może z drugiej strony, że zerwałam dwie przyjaźnie. Nie było to w tym samym czasie, raczej w ciągu kilku lat. Obecnie mam koleżanki, bardziej takie z którymi mogę się umówić na drinka, czasem wymienić się plotkami na Messengerze ale nie są to głębokie relacje. A ja jestem taka że czasem lubię utrzymywać kontakt, a czasem nie. Mam tydzień że jestem towarzyska, gadam ze wszystkimi i umawiam się na wyjścia i jest super. Tydzień lub dwa później już się wyciszam i wolę spędzić ten czas sama ze sobą, czytać, nie gadać za dużo, skupić się raczej na sobie. Znam się już na tyle że wiem że nic mnie wtedy nie zmusi do wyjścia. Na początku myślałam że to dziwne ale z perspektywy czasu nauczyłam się z tym żyć chociaż ciężko jest utrzymać relacje na poziomie przyjacielskim, bo niektórzy oczekują częstszego kontaktu. Mamy też sporą grupkę znajomych razem z TŻetem, więc finalnie często wychodzimy na imprezy czy jakieś spotkania np. przy planszówkach. Bywa że mnie te spotkania męczą w takiej częstotliwości ale z drugiej strony jak siedzę w domu to czasem mam taką refleksje że jednak wolałbym spędzić ten czas ze znajomymi. Czy też macie coś takiego? Czy to nie jest dziwne że nie ma się bliskiej przyjaciółki? Czy tylko ja mam jakieś odchyły od normy?

[aninudy]

Napisane przez Coralin91

Cześć dziewczyny Zwracam się do Was, może nie z problemem ale żeby otworzyć dyskusje i ewentualnie zweryfikować czy moje postrzeganie relacji jest ok czy raczej nie. Jestem już po 30tce i tak się wydarzyło, częściowo z mojej, a częściowo być może z drugiej strony, że zerwałam dwie przyjaźnie. Nie było to w tym samym czasie, raczej w ciągu kilku lat. Obecnie mam koleżanki, bardziej takie z którymi mogę się umówić na drinka, czasem wymienić się plotkami na Messengerze ale nie są to głębokie relacje. A ja jestem taka że czasem lubię utrzymywać kontakt, a czasem nie. Mam tydzień że jestem towarzyska, gadam ze wszystkimi i umawiam się na wyjścia i jest super. Tydzień lub dwa później już się wyciszam i wolę spędzić ten czas sama ze sobą, czytać, nie gadać za dużo, skupić się raczej na sobie. Znam się już na tyle że wiem że nic mnie wtedy nie zmusi do wyjścia. Na początku myślałam że to dziwne ale z perspektywy czasu nauczyłam się z tym żyć chociaż ciężko jest utrzymać relacje na poziomie przyjacielskim, bo niektórzy oczekują częstszego kontaktu. Mamy też sporą grupkę znajomych razem z TŻetem, więc finalnie często wychodzimy na imprezy czy jakieś spotkania np. przy planszówkach. Bywa że mnie te spotkania męczą w takiej częstotliwości ale z drugiej strony jak siedzę w domu to czasem mam taką refleksje że jednak wolałbym spędzić ten czas ze znajomymi. Czy też macie coś takiego? Czy to nie jest dziwne że nie ma się bliskiej przyjaciółki? Czy tylko ja mam jakieś odchyły od normy?

To nie jest dziwne. Ja też przez wiele lat miałam jedna najbliższą przyjaciółke, ale pokłóciliśmy się 2 lata temu. Do tej pory nie zbudowałam z nikim tak bliskiej relacji, ale to nie znaczy, że już nigdy z nikim nie zbuduje. Mam też sporo koleżanek, ale nie mamy aż tak bliskich relacji. Tak się czasami dzieje, że jedni z naszego życia odchodzą, ale pojawiają się inni. Tak już jest.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[alicjaross]

Mam tak często, że jak siędze w domu to żałuję, że się nie umówiłam z kimś, a gdy pójdę, to żałuję, ze nie zostałam w domu

[rybeczkawizaz]

Napisane przez alicjaross

Mam tak często, że jak siędze w domu to żałuję, że się nie umówiłam z kimś, a gdy pójdę, to żałuję, ze nie zostałam w domu

mam dokładnie to samo rzekomo wynika to z mojego totalnego i typowego introwertyzmu ,a co : )

[Wenress]

Ja to się zazwyczaj cieszę, gdy ktoś (poza moim TŻ) odwoła spotkanie i mogę zostać w domu staram się znaleźć kompromis pomiędzy moją a moich znajomych częstotliwością spotkań i jakoś to wychodzi. Lubię tych ludzi więc czasem idę tylko dlatego, żeby im nie było przykro, doceniam to że chcą się ze mną spotykać i wiem, że gdybym z jakiegoś powodu ja ich bardziej potrzebowała to znaleźliby dla mnie czas. Ale niektóre spotkania omijam bo chcę odpocząć psychicznie albo staram się łączyć coś co i tak chcę zrobić (np zakupy, zobaczenie jakiegoś miejsca) z towarzystwem innych osób
Na ten moment nawet nie wiem czy mam bliską przyjaciółkę, wydaje mi się że ze dwie na pewno ale to wynika z wielu wspólnych przeżyć a nie częstych spotkań. Może warto zamiast chodzić na szybkie kawki z 10 osobami zaproponować jednej czy dwóm wypad na babski weekend albo wspólne wyjścia na siłownię czy kurs?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Eloyolo]

Dla mnie to jest dziwne, ze ktos nie ma przyjaciolki. Nie rozumiem jak ktos przez cale zycie nie byl w stanie chociaz jednej takiej relacji zbudowac, i przewaznie jak sie spotyka taka osobe i lepiej ja poznaje to wychodzi dlaczego.

Ja mam dwie przyjaciolki jedna od 1 druga od 2 klasy szkoly podstawowej i trzecia od gimnazjum. Rozmawiamy prawie codziennie, spotykamy sie czesto.

[aninudy]

Napisane przez Eloyolo

Dla mnie to jest dziwne, ze ktos nie ma przyjaciolki. Nie rozumiem jak ktos przez cale zycie nie byl w stanie chociaz jednej takiej relacji zbudowac, i przewaznie jak sie spotyka taka osobe i lepiej ja poznaje to wychodzi dlaczego.

Ja mam dwie przyjaciolki jedna od 1 druga od 2 klasy szkoly podstawowej i trzecia od gimnazjum. Rozmawiamy prawie codziennie, spotykamy sie czesto.

Ale nie było mowy o tym, że ktoś nigdy nie miał przyjaciółki, tylko, że teraz aktualnie nie ma.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[skara]

Napisane przez Eloyolo

Dla mnie to jest dziwne, ze ktos nie ma przyjaciolki. Nie rozumiem jak ktos przez cale zycie nie byl w stanie chociaz jednej takiej relacji zbudowac, i przewaznie jak sie spotyka taka osobe i lepiej ja poznaje to wychodzi dlaczego.

Ja mam dwie przyjaciolki jedna od 1 druga od 2 klasy szkoly podstawowej i trzecia od gimnazjum. Rozmawiamy prawie codziennie, spotykamy sie czesto.

To chyba kwestia definicji, bo ja osobiście znam tylko 1 osobę, która miała prawdziwą głęboką przyjaźń na całe życie. Przyjaźń trwała około 50 lat, aż do śmierci jednego z przyjaciół. A tak to owszem, ma się kolegów czy koleżanki, kumpli, znajomych, ziomków itd., ale prawdziwa przyjaźń jest niesamowitą rzadkością.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez skara

To chyba kwestia definicji, bo ja osobiście znam tylko 1 osobę, która miała prawdziwą głęboką przyjaźń na całe życie. Przyjaźń trwała około 50 lat, aż do śmierci jednego z przyjaciół. A tak to owszem, ma się kolegów czy koleżanki, kumpli, znajomych, ziomków itd., ale prawdziwa przyjaźń jest niesamowitą rzadkością.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

To chyba rzeczywiście wynika z twojej definicji przyjaźni. Przecież przyjaciel nie musi być od kołyski aż po grób (chociaż to ostatnie byłoby piękne, ale większość znanych mi ludzi jest zwyczajnie jeszcze młoda).
Z mojej definicji wynika, że większość znanych mi ludzi jednak ma przynajmniej jednego bliskiego przyjaciela.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

Napisane przez Eloyolo

Dla mnie to jest dziwne, ze ktos nie ma przyjaciolki. Nie rozumiem jak ktos przez cale zycie nie byl w stanie chociaz jednej takiej relacji zbudowac, i przewaznie jak sie spotyka taka osobe i lepiej ja poznaje to wychodzi dlaczego.

Ja mam dwie przyjaciolki jedna od 1 druga od 2 klasy szkoly podstawowej i trzecia od gimnazjum. Rozmawiamy prawie codziennie, spotykamy sie czesto.

Dla mnie dziwny jest ten post. Bardzo mało znam osób, gdzie przyjaźń trwa od małolata, a jeszcze mniej, gdzie człowiek w dorosłym życiu rozmawia z kimś codziennie.

Na przestrzeni lat relacje z ludźmi się kończą i to jest normalne. Nasze priorytety ulegają zmianie, poznajmy nowe osoby. Mam jedną przyjaciółkę z którą pisze kilka razy w tygodniu. Widuje się dwa razy w roku, ponieważ daleko od siebie mieszkamy. Jak najbardziej uważam to za przyjaźń.

Co do głównego wątku - to zupełnie normalne. Statystyka z tyłka, ale uważam, że ma tak więcej osób niż mniej.

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

niewiele znam osob, ktore sie przyjaznia od dzieciaka, chyba ze mowa o dwudziestolatkach, to tak oni sie jeszcze w ten sposob przyjaznia z ludzmi ze szkoly. tylko czy beda sie nadal przyjaznic jak sie porozjezdzaja, zaloza rodziny, itp? jest duza szansa, ze nie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz