Kiedy trzeba zapomnieć...

[n-nika]

Są takie osoby, chwile, słowa... których trzeba zapomnieć, tak poprostu po ludzku i na siłę, na przekór własnym uczuciom, myślą, potrzebą... nawet gdy serce pęka i strasznie to boli, poprostu trzeba...
Nie pierwszy raz, nie drugi, nie ostatni zapewne... ale musze. Bo wiem, że nic nie zmienie, bo wiem, że nie sprawie, że znów do mnie się odezwie, że znów zapragnie pobyć ze mną choć te pare chwil... bo nie sprawie, że będzie tak jak dawniej
bo nie sprawie, że mnie pokocha...

więc musze, ale czy napewno??? czemu tak zawsze musi być
dlaczego ciągle mi to się przydarza

jest mi lżej.

[Pani Malinowa]

Widocznie nie trafilas jeszcze na tego jedynego, Moja Droga Glowa do gory! Nie ma nic gorszego jak ratowac cos na sile.

[n-nika]

...faktycznie, bo nie można zmusić nikogo do miłości
Szkoda tylko, że ten ktoś ze świadomością doprowadził mnie do tego, że sie zakochałam a teraz musze o nim zapomnieć...
jak gwoździem w serce. ehh

[nelyen]

uch, jakbym czytała siebie z przed trzech lat... współczucia^^'
jakby co - mi się nie udało zapomnieć, jemu na szczęście też nie. jesteśmy szczęśliwi. razem.

powodzenia, cokolwiek zadecydujesz

[Dotka90]

Są takie rzeczy, których można nie pamiętać, ale są też takie, których nie można zapomnieć Moja osobista 'złota' myśl właśnie z pewnego okresu, kiedy doszłam do wniosku, że nie wszystko da się zapomnieć.

Kiedyś się z tym uporasz.. Też kiedyś myślałam, że wielu rzeczy nigdy nie zdołam zapomnieć i z wieloma rzeczami nigdy się nie pogodzę, jednak wierz mi, że czas goi rany,a przede wszystkim pozwala nam dojrzeć i spojrzeć na różne słowa, gesty, sytuacje, relacje, ludzi, uczucia, nieco bardziej obiektywnie i dojrzale, a to wiele daje.
Część rzeczy zapomnisz, części będziesz nie pamiętać, a część nigdy nie minie w Twoim sercu, mimo, że może czasem sprawić ból, to pomyśl, że zawsze czegoś Cię to nauczyło..

[aktaga13]

uszy do góry. przed Toba jeszcze cała masa pięknych WSPOMNIEŃ. nie-do-zapominania

[n-nika]

Napisane przez Dotka90

Są takie rzeczy, których można nie pamiętać, ale są też takie, których nie można zapomnieć Moja osobista 'złota' myśl właśnie z pewnego okresu, kiedy doszłam do wniosku, że nie wszystko da się zapomnieć.

Kiedyś się z tym uporasz.. Też kiedyś myślałam, że wielu rzeczy nigdy nie zdołam zapomnieć i z wieloma rzeczami nigdy się nie pogodzę, jednak wierz mi, że czas goi rany,a przede wszystkim pozwala nam dojrzeć i spojrzeć na różne słowa, gesty, sytuacje, relacje, ludzi, uczucia, nieco bardziej obiektywnie i dojrzale, a to wiele daje.
Część rzeczy zapomnisz, części będziesz nie pamiętać, a część nigdy nie minie w Twoim sercu, mimo, że może czasem sprawić ból, to pomyśl, że zawsze czegoś Cię to nauczyło..

dziękuje

[Dotka90]

Nie ma za co

[aalien]

Świat kąpie się w miłości, przyszłość zależy od Ciebie. Będzie już tylko lepiej.

[luffka]

A cóż to jest zapominanie? Dla mnie to odkładanie wspomnień na półkę, na której porastają kurzem... Ale za jakiś czas, przy większych porządkach człowiek je i tak odkurza... wraca do nich, czy tego chce, czy nie....
Ja potrafię pogodzić się z wieloma rzeczami, ale zapomnieć niestety nie umiem.
Przeżyłam wielką miłość, później etap "zapominania"... ale mimo kilku lat, ciągle wracam czasem do tego, co było, ale już bez takich emocji jak kiedyś...

Wszystko da się przeżyć, zastąpić jednego człowieka drugim. Spotkasz jeszcze tego właściwego, oj spotkasz

[Ivy123]

Napisane przez aalien

Świat kąpie się w miłości, przyszłość zależy od Ciebie. Będzie już tylko lepiej.

Przepraszam Cie, ale jak czytam Twoje posty, to mam wrażenie jakbym czytała ''Strażnice'' czy tym podobną gazetke.

[aalien]

Napisane przez Ivy123

Przepraszam Cie, ale jak czytam Twoje posty, to mam wrażenie jakbym czytała ''Strażnice'' czy tym podobną gazetke.

Nie ma sprawy Choć nie wiem, co to Strażnica Wszystko co piszę piszę na podstawie własnych doświadczeń

Życzę powodzenia

[krolowakiczu]

głowa do góry i nic na siłe. nie kocha?? trudno, sprubój zająć się czymś innym, idź z przyjaciółkami na duże piwo i śmiejcie się , gadajcie, i róbcie wszystko tylko nie smutaj


_________________________ _____

zapłacę każdą cenę, byś na zawsze był mój .. KcM ;*

WAKACJE !!!

czas zrobić coś ze sobą

[PerfekcyjnaJa]

Nie kocha? Jego strata! Grunt to pozytywne nastawienie! Teraz pocierpisz, przepłaczesz noce, wylejesz żale na ramię przyjaciółki,ale pomyśl ,że to wszystko przemija i trwa tylko chwile. Natomiast, satysfakcja z tego ,że przeszło się przez ból z podniesioną głową i nie upraszało się o czyjeś uczucie, towarzyszyć Ci będzie przez resztę życia!

[n-nika]

No faktycznie każde przeżycie czegoś uczy...
Teraz jestem bardziej silniejsza niż przedtem, kiedy tez musiałam zapomnieć...
Teraz nie pokazuje łez, rozpaczy... tylko milcze, płacze w samotności... nie dręcze nikogo, nie pokazuje, że mi zalezy...

ale i tak boli ehh
Mam nadzieje, że kiedyś skończą się te wszystkie chwile kiedy trzeba "zapomnieć"!!! oby...

[Kaza86]

Napisane przez n-nika

No faktycznie każde przeżycie czegoś uczy...
Teraz jestem bardziej silniejsza niż przedtem, kiedy tez musiałam zapomnieć...
Teraz nie pokazuje łez, rozpaczy... tylko milcze, płacze w samotności... nie dręcze nikogo, nie pokazuje, że mi zalezy...

ale i tak boli ehh
Mam nadzieje, że kiedyś skończą się te wszystkie chwile kiedy trzeba "zapomnieć"!!! oby...

Wyobrażam sobie przez co teraz przechodzisz, bo przeżywam coś podobnego. Też jestem zmuszona zapomnieć... Nie jest mi łatwo, ale staram się tego nie okazywać Wierzę, że gdzieś tam czeka na mnie odpowiedni facet, który nie przyniesie mi łez tylko szczęście

Główka do góry, jeszcze będzie dobrze

[uparta Marti]

Napisane przez luffka

A cóż to jest zapominanie? Dla mnie to odkładanie wspomnień na półkę, na której porastają kurzem... Ale za jakiś czas, przy większych porządkach człowiek je i tak odkurza... wraca do nich, czy tego chce, czy nie....
Ja potrafię pogodzić się z wieloma rzeczami, ale zapomnieć niestety nie umiem.
Przeżyłam wielką miłość, później etap "zapominania"... ale mimo kilku lat, ciągle wracam czasem do tego, co było, ale już bez takich emocji jak kiedyś...

Wszystko da się przeżyć, zastąpić jednego człowieka drugim. Spotkasz jeszcze tego właściwego, oj spotkasz

nie ma ludzi niezastąpionych.
Czas wszytsko zmienia.

Napisane przez Ivy123

Przepraszam Cie, ale jak czytam Twoje posty, to mam wrażenie jakbym czytała ''Strażnice'' czy tym podobną gazetke.

[Sweetheart86]

Jak czytam Twoje posty, mam wrażenie, że są o mnie... Ja też muszę zapomnieć, a nie potrafię... Chciaż wiem, że raczej już nie ma na nic szans, to gdzieś tam w głębi serca mam ciągle jakąś nadzieję Eh...
Wiadomo, że nic nie przychodzi od razu... trzeba swoje wycierpieć, ale ja wierzę, że będzie lepiej, bo na pewno będzie... czego i Tobie życzę... pozdrawiam

[tegochcialam]

Kochana!

Jestem w takiej samej sytuacji. Już 2 rok leci, jak kocham jedną osobę...
Może to się wydawać dziwne, ale taka jest prawda, niestety, to bardzo boli, ale jakoś radzić sobie trzeba. Niestety nie posiadam w sobie takiej siły, aby całkowicie odciąć się od tej osoby. Potrzebuję rozmów z nią, spotkań, dotyku. Straszne uczucie, kiedy wiesz, że ta osoba nigdy nie będzie Twoja... Kto wie, może za jakiś czas zdobędę się na odwagę i urwę kontakt całkowicie, chociaż nie wiem czy bym wytrzymała...

Warto jednak wierzyć, że gdzieś tam czeka na nas ta "druga połówka" i nie warto marnować życia na smutki. Wiem, że łatwo się to mówi, ale taka jest prawda.
Jeszcze nie jeden nieudany związek przed nami. A więc głowa do góry!

[studi]

Musisz jakoś zabić czas i nie mysleć o tym co Cię spotkało, rob na co tylko masz ochotę, moze umow sie z kolegą albo dobrą koleżanką na piwo czy do kina-napewno nie zaszkodzi

[aga24zuzia]

Napisane przez tegochcialam

Kochana!

Jestem w takiej samej sytuacji. Już 2 rok leci, jak kocham jedną osobę...
Może to się wydawać dziwne, ale taka jest prawda, niestety, to bardzo boli, ale jakoś radzić sobie trzeba. Niestety nie posiadam w sobie takiej siły, aby całkowicie odciąć się od tej osoby. Potrzebuję rozmów z nią, spotkań, dotyku. Straszne uczucie, kiedy wiesz, że ta osoba nigdy nie będzie Twoja... Kto wie, może za jakiś czas zdobędę się na odwagę i urwę kontakt całkowicie, chociaż nie wiem czy bym wytrzymała...

Warto jednak wierzyć, że gdzieś tam czeka na nas ta "druga połówka" i nie warto marnować życia na smutki. Wiem, że łatwo się to mówi, ale taka jest prawda.
Jeszcze nie jeden nieudany związek przed nami. A więc głowa do góry!

bylam w takiej sytuacji i powiem ci ze tzn szybkie ciecie jest lepsze...choc o wieeeeeeeeeele trudniejsze....ale z drugiej strony zamykasz pewien rozdzial i czekasz na cos nowego....hmn pod warunkiem ze faktycznie nie ma szans na to by byc z ta druga osoba

[tegochcialam]

Tak wiem, że to jest pewnie lepsze wyjście, bo na pewno szybciej zapominamy, ale ja nawet nie miałabym szansy, ponieważ ta osoba mieszka praktycznie obok mnie, więc to by dodatkowo pogorszyło sprawę. Powiem tak - w moim przypadku bycie razem nie jest całkowicie niemożliwe, ale jeśli już, to tylko w baaardzo dalekiej przyszłości.

[mariettta]

Napisane przez tegochcialam

Jestem w takiej samej sytuacji. Już 2 rok leci, jak kocham jedną osobę...
Może to się wydawać dziwne, ale taka jest prawda, niestety, to bardzo boli, ale jakoś radzić sobie trzeba. Niestety nie posiadam w sobie takiej siły, aby całkowicie odciąć się od tej osoby. Potrzebuję rozmów z nią, spotkań, dotyku. Straszne uczucie, kiedy wiesz, że ta osoba nigdy nie będzie Twoja... Kto wie, może za jakiś czas zdobędę się na odwagę i urwę kontakt całkowicie, chociaż nie wiem czy bym wytrzymała...

tak, czuję się jakby to o mnie było czas nawet się zgadza ( 2 lata)
co do autorki , życzę Ci szybkiego zapomnienia... dostrzegaj piękno świata, które Cię otacza... jak to mawia mój przyjaciel ' ciesz się życiem , bo z dnia na dzień coraz mniej Ci zostaje ...'

[n-nika]

Staram się, spotykam się z przyjaciółmi, chodze na imprezy...na spacery, żeby nie myśleć ciągle... ale gdy zasiadam samotnie wieczorem do komputera, wtedy myśle...o nim. Patrze na jego 'niedostepny' status na gg, otwieram klapkę telefonu i żadnego smsu... nie napisze już wiecej do mnie że chce sie spotkać, nie odezwie się do mnie na gg tak mi ciężko z tym żyć.... na dodatek to jest super chłopak, nie jest zły... nie powiedziałabym na niego nic złego, ale... to przez niego się zakochałam, bo on zaczoł to wszystko, że ja się zauroczyłam totalnie.... a teraz gdy już wie, że czuje do niego coś wiecej niż przyjaźń, dał mi do zrozumienia, że....to dla niego nic nie znaczyło....
To tak jak w tym wierszu......
Jesienią cię poznałam,
zimą pokochałam...
wiosną ci to wyznałam...
latem....już cię nie widziałam
Staram się jakoś z tym żyć, ale... czuje ciągle jakbym straciła w swoim życiu ostatnią szanse na spotkanie kogos porządnego.... ehh kogoś z kim mogłabym spokojnie ułożyć życie
Boli, boli, boli.....

[przekora]

Napisane przez aalien

Świat kąpie się w miłości, przyszłość zależy od Ciebie. Będzie już tylko lepiej.

Chciałabym mieć taką optymistyczną mądrość

[Kaza86]

Napisane przez n-nika

Staram się, spotykam się z przyjaciółmi, chodze na imprezy...na spacery, żeby nie myśleć ciągle... ale gdy zasiadam samotnie wieczorem do komputera, wtedy myśle...o nim. Patrze na jego 'niedostepny' status na gg, otwieram klapkę telefonu i żadnego smsu... nie napisze już wiecej do mnie że chce sie spotkać, nie odezwie się do mnie na gg tak mi ciężko z tym żyć.... na dodatek to jest super chłopak, nie jest zły... nie powiedziałabym na niego nic złego, ale... to przez niego się zakochałam, bo on zaczoł to wszystko, że ja się zauroczyłam totalnie.... a teraz gdy już wie, że czuje do niego coś wiecej niż przyjaźń, dał mi do zrozumienia, że....to dla niego nic nie znaczyło....
To tak jak w tym wierszu......
Jesienią cię poznałam,
zimą pokochałam...
wiosną ci to wyznałam...
latem....już cię nie widziałam
Staram się jakoś z tym żyć, ale... czuje ciągle jakbym straciła w swoim życiu ostatnią szanse na spotkanie kogos porządnego.... ehh kogoś z kim mogłabym spokojnie ułożyć życie
Boli, boli, boli.....

Wiem, że boli, ale musisz być silna Nie zmusisz nikogo do miłości. Zobaczysz, że z każdym dniem będzie Ci lżej. Znam się na rzeczy, bo już kilka razy przechodziłam przez coś takiego Tak więc główka do góry!

[aalien]

Napisane przez przekora

Chciałabym mieć taką optymistyczną mądrość

Możesz mieć. To Twój wybór. Ja nie zawsze ja miałam.

[asiula1306]

No i ja własnie się poryczałam jak głupia... Byłam z facetem kilka miesięcy... Sielanka, cudownie, idealnie wręcz. Bardzo szczerze rozmawialismy o naszych poprzednich związkach i o tym czego od siebie oczekujemy. Po jakimś czasie powiedział mi że mnie bardzo kocha, że dla niego to poważny związek i że bo swoich przeżyciach z byłą dziewczyną nigdy mnie nie zdradzi i nigdy nie powie mi pierwszy że chce się rozstać. Powiedział że boi się to wyznać bo nie chce wywierać na mnie presji żebym powiedziała 'kocham' wbrew sobie. Ale powiedziałam bo tak czułam i chciałam tego. Od tego czasu było jeszcze lepiej, mieliśmy plany na wakacje, każdą wolną chwilę spędzaliśmy razem, nasi znajomi mówili że łączy nas coś szczególnego. Po czym w poniedziałek wszystko się zawaliło. Przez cały weekend pisał mi jak zwykle "kocham, tęsknie, skarbie, kotku itp", w poniedziałek rano też. Nic nie wskazywało na katastrofę, był taki jak zawsze. Przez cały dzień się jednak nie odzywał- wiedziałam że jest w pracy ale mimo to zawsze wcześniej znajdował chwilę żeby do mnie napisać. Wieczorem gdy zapytalam się dlaczego się nie odzywa odpisał mi że dużo myslal i stwierdził ze ten związek nie ma sensu, bo to z jego strony było zauroczenie. Byłam tak bardzo zaskoczona tym co napisał że uznałam to za żart. Ale to nie był żart... Powiedział że mnie zdradził w weekend, że już nic nie czuje... że nie może mieć dziewczyny... Nadal w to wszystko nie wierzę. Nawet jeśli to bylo zauroczenie- to nie przechodzi tak z dnia na dzień.. Po rozmowach z naszą wspólną znajomą doszłyśmy do wniosku że powód że mnie nie kocha to nie jest prawdziwa przyczyna rozstania... Przecież po ludziach widać czy kochają czy nie.. Wszyscy dookoła byli w cięzkim szoku gdy dowiedzieli się o naszym rozstaniu. Jego znajomi mówili że nigdy nie widzieli go tak zakochanego, mówili że się bardzo zmienił. Nie mam pojęcia o co chodzi, bardziej wydaje mi się ze stało się coś co nie pozwoliłoby mu być ze mną... Myslałam nawet że może ma ogromne wyrzuty sumienia przez tą zdradę i nie może być ze mną wiedząc że ja zdrady nie wybaczam... A tak naprawdę byłabym w stanie wybaczyć... Była na początku złość a teraz jest straszny, nieopisany ból... Jeszcze wczoraj wydawało mi się, że jest dobrze, że sobię radzę ale dzisiaj przyszła ta faza cierpienia i błagania losu o jakikolwiek sygnał od niego... Strasznie mnie kusi żeby do niego napisać ale on i tak nie odpisze, więc z mojej strony będzie to wyglądało jak desperacja a poza tym może potrzebny mu jest czas żeby wszystko przemyślec... ja już nie wiem czy walczyć o niego czy odłożyć to wszystko na bok...

[kaska6969]

Napisane przez asiula1306

No i ja własnie się poryczałam jak głupia... Byłam z facetem kilka miesięcy... Sielanka, cudownie, idealnie wręcz. Bardzo szczerze rozmawialismy o naszych poprzednich związkach i o tym czego od siebie oczekujemy. Po jakimś czasie powiedział mi że mnie bardzo kocha, że dla niego to poważny związek i że bo swoich przeżyciach z byłą dziewczyną nigdy mnie nie zdradzi i nigdy nie powie mi pierwszy że chce się rozstać. Powiedział że boi się to wyznać bo nie chce wywierać na mnie presji żebym powiedziała 'kocham' wbrew sobie. Ale powiedziałam bo tak czułam i chciałam tego. Od tego czasu było jeszcze lepiej, mieliśmy plany na wakacje, każdą wolną chwilę spędzaliśmy razem, nasi znajomi mówili że łączy nas coś szczególnego. Po czym w poniedziałek wszystko się zawaliło. Przez cały weekend pisał mi jak zwykle "kocham, tęsknie, skarbie, kotku itp", w poniedziałek rano też. Nic nie wskazywało na katastrofę, był taki jak zawsze. Przez cały dzień się jednak nie odzywał- wiedziałam że jest w pracy ale mimo to zawsze wcześniej znajdował chwilę żeby do mnie napisać. Wieczorem gdy zapytalam się dlaczego się nie odzywa odpisał mi że dużo myslal i stwierdził ze ten związek nie ma sensu, bo to z jego strony było zauroczenie. Byłam tak bardzo zaskoczona tym co napisał że uznałam to za żart. Ale to nie był żart... Powiedział że mnie zdradził w weekend, że już nic nie czuje... że nie może mieć dziewczyny... Nadal w to wszystko nie wierzę. Nawet jeśli to bylo zauroczenie- to nie przechodzi tak z dnia na dzień.. Po rozmowach z naszą wspólną znajomą doszłyśmy do wniosku że powód że mnie nie kocha to nie jest prawdziwa przyczyna rozstania... Przecież po ludziach widać czy kochają czy nie.. Wszyscy dookoła byli w cięzkim szoku gdy dowiedzieli się o naszym rozstaniu. Jego znajomi mówili że nigdy nie widzieli go tak zakochanego, mówili że się bardzo zmienił. Nie mam pojęcia o co chodzi, bardziej wydaje mi się ze stało się coś co nie pozwoliłoby mu być ze mną... Myslałam nawet że może ma ogromne wyrzuty sumienia przez tą zdradę i nie może być ze mną wiedząc że ja zdrady nie wybaczam... A tak naprawdę byłabym w stanie wybaczyć... Była na początku złość a teraz jest straszny, nieopisany ból... Jeszcze wczoraj wydawało mi się, że jest dobrze, że sobię radzę ale dzisiaj przyszła ta faza cierpienia i błagania losu o jakikolwiek sygnał od niego... Strasznie mnie kusi żeby do niego napisać ale on i tak nie odpisze, więc z mojej strony będzie to wyglądało jak desperacja a poza tym może potrzebny mu jest czas żeby wszystko przemyślec... ja już nie wiem czy walczyć o niego czy odłożyć to wszystko na bok...

Nie dziwię Ci się,że nie możesz w to uwierzyć...strasznie współczuję Ale nie rozumiem....zerwał z Tobą przez sms-a? Nie widzieliście się, nie wytłumaczył nic? Bo chyba należą Ci się jakieś wyjaśnienia...
Z drugiej strony jeżeli on się nie odzywa to bez sensu go bombardować...ale podjerzewam,że chcesz znać całą prawdę.
Zupełnie nic na to nie wskazywało jak widzieliście się ostatni raz? Przypomnij sobie.
Jak długo byliście razem jeżeli mogę wiedzieć?
Trzymaj się

[tegochcialam]

Napisane przez asiula1306

No i ja własnie się poryczałam jak głupia... Byłam z facetem kilka miesięcy... Sielanka, cudownie, idealnie wręcz. Bardzo szczerze rozmawialismy o naszych poprzednich związkach i o tym czego od siebie oczekujemy. Po jakimś czasie powiedział mi że mnie bardzo kocha, że dla niego to poważny związek i że bo swoich przeżyciach z byłą dziewczyną nigdy mnie nie zdradzi i nigdy nie powie mi pierwszy że chce się rozstać. Powiedział że boi się to wyznać bo nie chce wywierać na mnie presji żebym powiedziała 'kocham' wbrew sobie. Ale powiedziałam bo tak czułam i chciałam tego. Od tego czasu było jeszcze lepiej, mieliśmy plany na wakacje, każdą wolną chwilę spędzaliśmy razem, nasi znajomi mówili że łączy nas coś szczególnego. Po czym w poniedziałek wszystko się zawaliło. Przez cały weekend pisał mi jak zwykle "kocham, tęsknie, skarbie, kotku itp", w poniedziałek rano też. Nic nie wskazywało na katastrofę, był taki jak zawsze. Przez cały dzień się jednak nie odzywał- wiedziałam że jest w pracy ale mimo to zawsze wcześniej znajdował chwilę żeby do mnie napisać. Wieczorem gdy zapytalam się dlaczego się nie odzywa odpisał mi że dużo myslal i stwierdził ze ten związek nie ma sensu, bo to z jego strony było zauroczenie. Byłam tak bardzo zaskoczona tym co napisał że uznałam to za żart. Ale to nie był żart... Powiedział że mnie zdradził w weekend, że już nic nie czuje... że nie może mieć dziewczyny... Nadal w to wszystko nie wierzę. Nawet jeśli to bylo zauroczenie- to nie przechodzi tak z dnia na dzień.. Po rozmowach z naszą wspólną znajomą doszłyśmy do wniosku że powód że mnie nie kocha to nie jest prawdziwa przyczyna rozstania... Przecież po ludziach widać czy kochają czy nie.. Wszyscy dookoła byli w cięzkim szoku gdy dowiedzieli się o naszym rozstaniu. Jego znajomi mówili że nigdy nie widzieli go tak zakochanego, mówili że się bardzo zmienił. Nie mam pojęcia o co chodzi, bardziej wydaje mi się ze stało się coś co nie pozwoliłoby mu być ze mną... Myslałam nawet że może ma ogromne wyrzuty sumienia przez tą zdradę i nie może być ze mną wiedząc że ja zdrady nie wybaczam... A tak naprawdę byłabym w stanie wybaczyć... Była na początku złość a teraz jest straszny, nieopisany ból... Jeszcze wczoraj wydawało mi się, że jest dobrze, że sobię radzę ale dzisiaj przyszła ta faza cierpienia i błagania losu o jakikolwiek sygnał od niego... Strasznie mnie kusi żeby do niego napisać ale on i tak nie odpisze, więc z mojej strony będzie to wyglądało jak desperacja a poza tym może potrzebny mu jest czas żeby wszystko przemyślec... ja już nie wiem czy walczyć o niego czy odłożyć to wszystko na bok...

Twój były chłopak zachował się bardzo niedojrzale. Czytając Twój post nasunęła mi się dokładnie taka sama myśl jak Tobie. No bo wybacz, ale nie wierzę w takie natychmiastowe odkochanie się. Tym bardziej, że wszyscy wokół mówią, że wyglądał na zakochanego. A może to tylko pozory?

Myślę też, że powinniście koniecznie porozmawiać w realu!
Zrywanie przez sms jest strasznie niedojrzałe. A tak, przynajmniej będziesz mogła mu spojrzeć prosto w oczy aczkolwiek nie liczyłabym na szczęśliwe zakończenie... trzymaj się