Potrzebuję rady.

[respekt girl]

W tym roku poszłam na studia i zamieszkałam z chłopakiem z którym byłam ponad rok. Układało się nam świetnie. Byliśmy w sobie zakochani. Wynajmujemy razem 2 pokoje. Kiedy razem zamieszkalismy nagle czar prysł. Starałam się żeby wszystko się ułożyło ale nic nie potrafiłam zmienić Wszystko się psuło... Mimo wszystko byłam z nim z nadzieją, że przywykniemy, że nauczymy się być ze sobą. Teraz spędzaliśmy razem święta, które były najgorszymi świętami w moim życiu. Mój chłopak o wszystko się obrażał, wszystko psuł, nawet moi rodzice zauważyli, że przesadza. A ja dostrzegłam, że jest on jeszcze dzieckiem. Postanowiłam, że zakończę ten związek. Kilka dni po świętach powiedziałam mu, że chyba nie chcę już z nim być. On poprosił mnie o to żebym to wszystko przemyślała... Zgodziłam się, bo jemu się to należy. Mineło troche czasu i ja jestem pewna, że nie mogę już z nim być...męczę się z nim i widzę, że on również się męczy. Kiedy powiedziałam mu, że chyba nie mogę już z nim być on zaczął się starać - ale widziałam, że nie jest to szczere...Ludzie do okoła zaczeli się pytać co się stało, że on jest taki miły (dla moich znajomych jest okropny- czasami to wydaje mi się, że jest zazdrosny o to że ja mam ich tak wielu) Cieszę się, że z nim zamieszkałam bo dowiedziałam się i przekonałam że to nie ten... Chciałabym się zapytać jak delikatnie mu powiedzieć, że to koniec...On już wie, że czeka nas poważna rozmowa. Ja mimo wszystko chciałabym się z nim pezyjaźnić. Niestety on jest cholerykiem. Boję się jego reakcji. Pozdrawiam serdecznie i proszę o odpowiedź. Potrzebuję jakiegoś dobrego słowa((

[monia.1987]

Przede wszystkim bardzo dobrze, że zdecydowałaś się na taki krok. Bardzo często tak się niestety zdarza, że wspólne mieszkanie wiele zmienia w postrzeganiu partnera, bo wtedy dopiero ludzie poznaja sie naprawdę. Jesteś bardzo silną osobą, bo wiesz, że nie możesz być z kimś takim i mimo łączącej was więzi potrafisz powiedzieć koniec. Uważam, że jesteś silna, bo wiele dziewczyn w tej sytuacji tkwiłoby nadal w takim toksycznym związku.

Myślę, że zrobiłas wszystko co mogłaś. Starałaś się jakoś zmienić tę złą sytuację, kiedy poprosił dałaś mu jeszcze jedną szansę, a teraz jedyne co możesz zrobić to postawić sprawę jasno. Nie jest on osobą, z którą mogłabyć myśleć o przyszłości, skoro tak bardzo nie układa wam się wspólne mieszkanie, więc nie ma co marnować czasu dalej..tym bardziej, że jak sama zauważyłaś męczycie się obydwoje.

Z drugiej strony myślę, że może on nie dorósł jeszcze po prostu do takiej dezycji i takich zmian w życiu jak wspólne mieszkanie.. Jeśli bardzo Ci na nim zależy i uważasz, że mogłby się zmienić, to nie urywaj tego kontaktu, tylko spotykajcie się nadal tak jak kiedyś.. może z czasem on dorośnie. Czy takie rozwiązanie ma sens to musisz się porządnie zastanowic i podjąc decyzję sama. Zreszta zobaczysz jak będzie przebiegala rozmowa z nim.

trzymam kciuki, żeby wszystko jakoś się ułożyło

[sadex]

Podobno mieszkanie razem to szybki sprawdzian miłości. Przyjaźni zresztą też

Skoro tak postanowiłaś, to się tego trzymaj. Nie wiem, czy można tę decyzję "delikatnie" oznajmić, bo dla Twojego faceta to i tak nie będzie łatwe. Po prostu mu powiedz, co czujesz. Ale nie obrażaj go ("bo ty zawsze...", itd).
I nie proponuj mu przyjaźni, on może jej nie chcieć. Musisz to uszanować.

[Aggie125]

Powiedz po prostu, ze tak jak prosił przemyślałaś sprawę jeszcze raz i nic sie nie zmieniło. Nie wdawaj sie tylko w długie pogawędki "a dlaczego", wyjaśnij mu tylko raz dlaczego i nie powtarzaj się.

[ONCIA86]

Napisane przez Aggie125

Powiedz po prostu, ze tak jak prosił przemyślałaś sprawę jeszcze raz i nic sie nie zmieniło. Nie wdawaj sie tylko w długie pogawędki "a dlaczego", wyjaśnij mu tylko raz dlaczego i nie powtarzaj się.

Dokladnie..PO co wdawac sie w nic nie wnoszące dyskusje i tłumaczenia???? miał swoja szanse.. nie wykorzystał jej.. Po prostu- nie kazdy do kazdego pasuje i juz...

[tak-po-prostu]

Nie wiem dlaczego się między wami psuło. Czy jakoś "od tak", czy były konkretne powody, cechy które Wam w sobie przeszkadzały.
Jak to czytałam to przyszło mi na myśl, że może z Waszą miłością jest wszystko ok, tylko po prostu nie dojrzeliście by mieszkać razem. Skoro przed tym było wszystko ok...

[respekt girl]

Były konkretne powody, głównie to moje i jego przyzwyczajenia z domu...np. jego bałaganiarstwo i moje bałaganiarstwo...jedno drugiemu bardzo przeszkadza. Kiedy dowiedziałam się, że jemu to tak bardzo przeszkadza - zaczełam przesadzać ze sprzątaniem - chciałam żeby jemu było lepiej...i znów było źle. Później jego obrażalstwo, jego honorowość.... Tyle ich jest. Ja też bylam okropna. Później stałam się dokładnie taka jak ona...nie potrafiłam przepraszać...nie potrafiłam z nim normalnie porozmawiać. Wszystko się zmieniło jak zamieszkaliśmy razem. Potrafiłam znieść jego wady kiedy widziałam go 2 razy w tygodniu - na codzien są nie do zniesienia. Cieszę się, że zamieszkałam z nim, bo mogłam się przekonać, że to nie ten na całe życie. Tylko szkoda mi tych cudownych chwil które razem przeżyliśmy

[tak-po-prostu]

Napisane przez respekt girl

Tylko szkoda mi tych cudownych chwil które razem przeżyliśmy

Nikt Ci ich nie zabierze
A pomyłki niestety w życiu się zdarzają i niedopasowanie
Pozdrawiam

[nri]

Wydaje mi sie, ze nie jest to kwestia niedopasowania tylko niedojrzalosci. Calkiem mozliwie, ze po prostu nie byliscie jeszcze gotowi na wspolne mieszkanie.

[201605041146]

Nie możesz mieć wyrzutów sumienia bo będziesz się meczyć,jestes tego pewna zró to a zobaczysz jaką ulgę poczujesz,a skoro jest cholerykiem i rzucałby sie jak mu to powiesz to zwroc mu uwagę na jego zachoanie. A poza tym po roku zamieszkać z chłopakem?myślę że do takiej decyzji trzeba djrzeć,choc pewnie przemysleliscie to ale kazdy ma inne zdanie na mnie decyzja o wspolnym zamieszkaniu jets czyms specjalnym i waznym .

[Deede]

Napisane przez respekt girl

W tym roku poszłam na studia i zamieszkałam z chłopakiem z którym byłam ponad rok. Układało się nam świetnie. Byliśmy w sobie zakochani. Wynajmujemy razem 2 pokoje. Kiedy razem zamieszkalismy nagle czar prysł. Starałam się żeby wszystko się ułożyło ale nic nie potrafiłam zmienić Wszystko się psuło... Mimo wszystko byłam z nim z nadzieją, że przywykniemy, że nauczymy się być ze sobą. Teraz spędzaliśmy razem święta, które były najgorszymi świętami w moim życiu. Mój chłopak o wszystko się obrażał, wszystko psuł, nawet moi rodzice zauważyli, że przesadza. A ja dostrzegłam, że jest on jeszcze dzieckiem. Postanowiłam, że zakończę ten związek. Kilka dni po świętach powiedziałam mu, że chyba nie chcę już z nim być. On poprosił mnie o to żebym to wszystko przemyślała... Zgodziłam się, bo jemu się to należy. Mineło troche czasu i ja jestem pewna, że nie mogę już z nim być...męczę się z nim i widzę, że on również się męczy. Kiedy powiedziałam mu, że chyba nie mogę już z nim być on zaczął się starać - ale widziałam, że nie jest to szczere...Ludzie do okoła zaczeli się pytać co się stało, że on jest taki miły (dla moich znajomych jest okropny- czasami to wydaje mi się, że jest zazdrosny o to że ja mam ich tak wielu) Cieszę się, że z nim zamieszkałam bo dowiedziałam się i przekonałam że to nie ten... Chciałabym się zapytać jak delikatnie mu powiedzieć, że to koniec...On już wie, że czeka nas poważna rozmowa. Ja mimo wszystko chciałabym się z nim pezyjaźnić. Niestety on jest cholerykiem. Boję się jego reakcji. Pozdrawiam serdecznie i proszę o odpowiedź. Potrzebuję jakiegoś dobrego słowa((

Trzeba wprost, bez owijania w bawełnę (inaczej nie zrozumie..)
Ale ja nie o tym chciałam. Przede wszystkim - gratuluję odwagi i odpowiedzialności. Dobrze ci to wróży na przyszłość.. Ech, żeby więcej dziewczyn było takich..
Serdecznie pozdrawiam.

[edytka8787]

3maj sie cieplutko , ja tez uwazam , ze mieszkanie razem to sprawdzian dla obojga osob , wtedy mozna najlepiej sie poznac.