Mama i kto jeszcze?

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez Klarissa

Moim zdaniem lansowany jest model na te 3w1 a osobiście uważam, że są różne etapy, nie da się zawsze być na 100% kimś, jeśli spełnia się wiele ról

[iizabelaa]

Napisane przez Klarissa

Moim zdaniem lansowany jest model na te 3w1 a osobiście uważam, że są różne etapy, nie da się zawsze być na 100% kimś, jeśli spełnia się wiele ról

a ja się zdecydowanie nie zgadzam

to, że kobieta poza "byciem mamą" robi coś jeszcze pracuję/wychodzi czy maluje obrazy
nie oznacza dla mnie, że nie jest 100% mamą

gdybym tak myślała to chyba bym się nigdy nie zdecydowała na dziecko,
wiedząc, że żeby być dla niego 100% mamą nie będę mogła robić innych rzeczy

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez iizabelaa

a ja się zdecydowanie nie zgadzam

to, że kobieta poza "byciem mamą" robi coś jeszcze pracuję/wychodzi czy maluje obrazy
nie oznacza dla mnie, że nie jest 100% mamą

gdybym tak myślała to chyba bym się nigdy nie zdecydowała na dziecko,
wiedząc, że żeby być dla niego 100% mamą nie będę mogła robić innych rzeczy

i tak i nie
ciezko byc w 100% mamą niemowlaka mając ogorm pasji związanych z byciem poza domem np. Dziecko czy sie tego chce czy nie potrzebuje rodzica ,jego obecnosci,na jendych etapach mniej,na inych bardziej. Nastolatkowi wystarczy mama do pogadania itd. ,maluch potrzbuje mamy wiecje.

[iizabelaa]

Napisane przez stokrotka_to_ja

i tak i nie
ciezko byc w 100% mamą niemowlaka mając ogorm pasji związanych z byciem poza domem np. Dziecko czy sie tego chce czy nie potrzebuje rodzica ,jego obecnosci,na jendych etapach mniej,na inych bardziej. Nastolatkowi wystarczy mama do pogadania itd. ,maluch potrzbuje mamy wiecje.

co do niemowlaka to zgadzam się, że ciężko
ale nie jest to niewykonalne,
a już na pewno nie pomyśle o mamie, która np. pracuję zawodowo, że jest mamą na ileś tam procent

sama na razie nie zdecydowałam się na powrót do pracy,
no ale niemowlakiem dziecko jest krótko,
także większość mojego życia będę 3w1

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez iizabelaa

co do niemowlaka to zgadzam się, że ciężko
ale nie jest to niewykonalne,
a już na pewno nie pomyśle o mamie, która np. pracuję zawodowo, że jest mamą na ileś tam procent

ale jest i nie mowie,ze to cos złego,nie to mam na mysli. Po prostu wykonując kilka ról jednocześnie nie da się w żadną angazowac w 100 % ,to technicznie niemozliwe. No,chyba,ze ktoś potrafi się klonować,to co innego

[iizabelaa]

Napisane przez stokrotka_to_ja

ale jest i nie mowie,ze to cos złego,nie to mam na mysli. Po prostu wykonując kilka ról jednocześnie nie da się w żadną angazowac w 100 % ,to technicznie niemozliwe. No,chyba,ze ktoś potrafi się klonować,to co innego

hmmm
jeżeli przez "angażowanie" masz na myśli wykonywanie tej fukncji przez 24h 7 dni w tygodniu, to jest to technicznie niemożliwe

ale np. ja żeby być pracownikiem na 100% wystarczy, że oddam się pracy na 8h dziennie

i tak samo z dzieckiem, żeby być mamą na mentalnie na 100%,
nie potrzebuję siedzieć przy dziecku 24h,
wręcz wydaję mi się to niezdrowe

nie robię tego nawet teraz kiedy nie pracuję

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez iizabelaa

hmmm
jeżeli przez "angażowanie" masz na myśli wykonywanie tej fukncji przez 24h 7 dni w tygodniu, to jest to technicznie niemożliwe

ale np. ja żeby być pracownikiem na 100% wystarczy, że oddam się pracy na 8h dziennie

i tak samo z dzieckiem, żeby być mamą na mentalnie na 100%,
nie potrzebuję siedzieć przy dziecku 24h,
wręcz wydaję mi się to niezdrowe

nie robię tego nawet teraz kiedy nie pracuję

Żeby byc pracownikiem na 100 % trzeba czas przeznaczony na prace (8 h) spedzić w pracy,zeby byc mamą na 100% (zawsze dostępną dla dziecka) trzeba czas spedzać z dzieckiem i to tylko miałam na mysli.

[***luna]

Napisane przez stokrotka_to_ja

ale jest i nie mowie,ze to cos złego,nie to mam na mysli. Po prostu wykonując kilka ról jednocześnie nie da się w żadną angazowac w 100 % ,to technicznie niemozliwe. No,chyba,ze ktoś potrafi się klonować,to co innego

Nie do końca rozumiem co to jest to 100%
Pracuję, studiuję co nie powoduje, że jestem mamą w mniejszym stopniu.
Z drugiej strony nie mozna uniknąć innych ról zyciowych

Napisane przez iizabelaa

hmmm
jeżeli przez "angażowanie" masz na myśli wykonywanie tej fukncji przez 24h 7 dni w tygodniu, to jest to technicznie niemożliwe

ale np. ja żeby być pracownikiem na 100% wystarczy, że oddam się pracy na 8h dziennie

i tak samo z dzieckiem, żeby być mamą na mentalnie na 100%,
nie potrzebuję siedzieć przy dziecku 24h,
wręcz wydaję mi się to niezdrowe

nie robię tego nawet teraz kiedy nie pracuję

Zgadzam się w zupełności

[iizabelaa]

Napisane przez stokrotka_to_ja

Żeby byc pracownikiem na 100 % trzeba czas przeznaczony na prace (8 h) spedzić w pracy,zeby byc mamą na 100% (zawsze dostępną dla dziecka) trzeba czas spedzać z dzieckiem i to tylko miałam na mysli.

nie uważam, że mama na 100% musi być 24h dostępna dla dziecka

---------- Dopisano o 19:04 ---------- Poprzedni post napisano o 19:02 ----------

Napisane przez ***luna

Nie do końca rozumiem co to jest to 100%

właśnie ja też zaczynam się zastanawiać,
bo ja idąc z myślą wątku założyłam, że wtedy jest się mama na 100% kiedy tak się o sobie myśli

czyli jak dzisiaj przez 3h mój tż zajmował się młodą,
to w ile procentach jestem mama

[***luna]

Napisane przez iizabelaa

nie uważam, że mama na 100% musi być 24h dostępna dla dziecka

---------- Dopisano o 19:04 ---------- Poprzedni post napisano o 19:02 ----------




właśnie ja też zaczynam się zastanawiać,

czyli jak dzisiaj przez 3h mój tż zajmował się młodą,
to w ile procentach jestem mama

Mam podobne podejście.
Dla dzieci jestem dostepna,chociaż a nie zawsze jestem w poblizu.
Takie 24/7 by mnie wykończyło.
Cop nie zmienia faktu, że jak trzeba to wstaję do nich nawet po kilka razy w nocy, a kolejnego dnia chodzę jak zombie...

[iizabelaa]

Napisane przez ***luna

Cop nie zmienia faktu, że jak trzeba to wstaję do nich nawet po kilka razy w nocy, a kolejnego dnia chodzę jak zombie...

wyobrażam sobie

[Layla79]

szczerze mówiąc, to ostatnio też się zastanawiałam, kim ja w ogóle jestem, bo mam wrażenie że przez ten rok wychowywania dziecka i wcielenia się w rolę opiekunki i kucharki, to trochę cofnęłam się w rozwoju. zastanawiałam się nawet, czy to ja w istocie skończyłam studia, potem aplikację i czy to ja kiedyś byłam pracocholiczką.
dzisiaj nie mogę w to uwierzyć i chociaż wiedzę nadal swoją mam, to jednak czuję się jak matka polka uciemiężona. nie żebym nie była szczęśliwa, bo jestem, w końcu o tym marzyłam, ale czuję się na poboczu życia. chyba dopiero jak wrócę do pracy, to poczuję, że żyję.
chodzę do fryzjera, maluję paznokcie, ale czasem mam wrażenie, że ta codzienna rutyna męcząca jest. chciałabym właśnie, żeby coś jeszcze mnie definiowało, jakieś sukcesy życiowe. nie można zamknąć się tylko w świecie dziecka. osobiście nie definiuję siebie tylko jako matki. kobiety, które ograniczają się tylko do tej roli wiele tracą, bo gdy przyjdzie czas na odejście dziecka w domu, to nadchodzi przerażająca pustka. syndrom opuszczonego gniazda. i choćby z tego względu trzeba mieć swoje zainteresowania, swoje hobby, swoją pracę i inne wyłącznie swoje rzeczy, które nie dotyczą ani dziecka, ani męża. trzeba mieć swoją przestrzeń życiową. takie jest moje motto. inaczej będziemy toksycznymi rodzicami, a potem toksycznymi teściami i nikt nam za to nie podziękuje.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez Layla79

czuję się na poboczu życia. chyba dopiero jak wrócę do pracy, to poczuję, że żyję.

jednak stierdzam,ze ludzie sa bardzo rozni
ja dopiero teraz czuje,ze zyje,mam czas dla siebie ,nie musze gonic z zegarkiem w ręku

[iizabelaa]

pewnie, że ludzie są różni

ja jestem zadowolona ze swojego aktualnego życia, mama-owania
ale wiem że do 18stki tego robić bym nie umiała

a co do zegarka to niestety on mnie prześladuje cały czas
kiedyś o 7 musiałam wstawać do pracy
a teraz o 19 musimy się zbierać do domu jak gdzieś jesteśmy bo młode idzie spać

całkowite wolne od zegarka jest tylko małe dziecko

[stokrotka_to_ja]

oo,u nas 19 to tez sygnał do powrotu

[taszkin]

Są różni, są. W samym swoim otoczeniu mam bardzo skrajne przykłady na ten temat.
Ja po stokroć wolę użerać się ze swoim dzieckiem, mężem, domem przez większość dnia niż z obcymi ludźmi
Może zbyt krótko w życiu pracowałam, może mam za mało sukcesów na koncie by docenić "tamtą stronę", ale mnie to nie jest potrzebne by czuć się szczęśliwą, spełnioną. Brak życia zawodowego nie pozbawia mnie niczego, w sferze psychicznej. Jestem w domu z córą długo, i choć miałam inne plany znów zapowiada się "odsiadka", bardzo bym chciała zostać z drugim dzieckiem jak najdłużej, choć nie wiem jak będzie.
Wszystko ma swój czas, nic nie trwa wiecznie. I tak większość życia będę pewnie tą 2w1 czy 3w1.
A zainteresowania mam, będę miała co robić jak będę mieć więcej czasu (co nie znaczy, że teraz tylko pilot i kanapa-staram się robić tak by być szczęśliwa i jak najmniej sfrustrowana)

[749d3470e67da5a340716cf11c99d98c9d41692a_5eab587331573]

tylko mamą, a chciałabym mieć jeszcze dwa ciała

- z jednym dzieckiem iść na judo, z drugim na unikids a trzeciemu zrobić domowy, nie słoiczkowy obiad

[iizabelaa]

Napisane przez stokrotka_to_ja

oo,u nas 19 to tez sygnał do powrotu

w sumie to jak jestesmy w domu to juz o tej godzinie leży w łóżeczku przeważnie,

tak myślę, i jednak przed dzieckiem czułam się mniej "ograniczona",
pomimo faktu, że pracowałam
od dziecka nie ma urlopu

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez iizabelaa

w sumie to jak jestesmy w domu to juz o tej godzinie leży w łóżeczku przeważnie,

tak myślę, i jednak przed dzieckiem czułam się mniej "ograniczona",
pomimo faktu, że pracowałam
od dziecka nie ma urlopu

no nie ma
ale tak jak Taszkin napisała,ja wole sie uzerac z swoim dzieckiem,a nie z szefem,klientami,fakturam i itd . Lubię takie "wolniejsze" zycie

[***luna]

[1=749d3470e67da5a340716cf 11c99d98c9d41692a_5eab587 331573;31539502]tylko mamą, a chciałabym mieć jeszcze dwa ciała

- z jednym dzieckiem iść na judo, z drugim na unikids a trzeciemu zrobić domowy, nie słoiczkowy obiad[/QUOTE]

Co to unikids?

[749d3470e67da5a340716cf11c99d98c9d41692a_5eab587331573]

Napisane przez ***luna

Co to unikids?

http://www.unikids.pl/

[Klarissa]

Napisane przez iizabelaa

a ja się zdecydowanie nie zgadzam

to, że kobieta poza "byciem mamą" robi coś jeszcze pracuję/wychodzi czy maluje obrazy
nie oznacza dla mnie, że nie jest 100% mamą

gdybym tak myślała to chyba bym się nigdy nie zdecydowała na dziecko,
wiedząc, że żeby być dla niego 100% mamą nie będę mogła robić innych rzeczy

Chodziło mi o to, że nie da się w 100% zaangażować we wszystko - bo jak jesteś w pracy, to nie jesteś w domu, więc już nie jesteś w 100% zaangażowana.

Może lepiej ci to zobrazuje przykład: Jak spędzam 10h poza domem (praca + dojazd) to nie mam wpływu na to, co się w tym czasie dzieje z moim dzieckiem, z moim domem itd.

Napisane przez stokrotka_to_ja

Po prostu wykonując kilka ról jednocześnie nie da się w żadną angazowac w 100 % ,to technicznie niemozliwe. No,chyba,ze ktoś potrafi się klonować,to co innego

O to mi chodziło.
Nie oznacza to, że nie da się tego pogodzić (tzn. tych kilku ról) ale jest to trudne, wymagające i nie zawsze przynosi efekty.

Napisane przez stokrotka_to_ja

Żeby byc pracownikiem na 100 % trzeba czas przeznaczony na prace (8 h) spedzić w pracy,zeby byc mamą na 100% (zawsze dostępną dla dziecka) trzeba czas spedzać z dzieckiem i to tylko miałam na mysli.

O to samo mi chodzi.
Trudno spędzać dzień z dzieckiem, gdy cię w domu nie ma

[stokrotka_to_ja]

a juz myslałam,ze jakos niezrozumiale piszę

[kropka75]

Napisane przez Klarissa

A ja jak się zastanowię to stwierdzam, że jestem strasznie zmęczoną kobietą...

Ja czasem też...

Napisane przez hecate

Narazie to sie czuje jak baby oven.

Moze jestem egoistka, ale chcialabym po porodzie byc soba, nie tylko matka.
Moze to plytkie, ale boje sie czasem (bo sie naczytalam), ze przy malym dziecku nie bede miec czasu dla siebie.
Bardzo chcialam zostac matka, ale moj swiat nie ogranicza sie tylko do macierzynstwa. Mam swoje hobby, prace, ambicje i chce by tak pozostalo. Chce takze miec czas dla SIEBIE - kobiety - czas na kapiel i domowe spa, czas na makijaz itp.

Ja od początku zakładałam, że tak będzie. Dziecko śpi, ja sobie rozrywkowo czytam w parku na ławeczce, albo maluję pazury, oglądam film, piekę.

I figa.

Mój syn zdecydował, że będąc z nim będę tylko i wyłącznie matką. Kim jestem? Matką. Tylko. Niestety.

---------- Dopisano o 12:31 ---------- Poprzedni post napisano o 12:28 ----------

Napisane przez Layla79

dzisiaj nie mogę w to uwierzyć i chociaż wiedzę nadal swoją mam, to jednak czuję się jak matka polka uciemiężona. nie żebym nie była szczęśliwa, bo jestem, w końcu o tym marzyłam, ale czuję się na poboczu życia. chyba dopiero jak wrócę do pracy, to poczuję, że żyję.

Oj, znam to.

Może nie poczułam, że żyję, ale poczułam, że nie jestem więźniem we własnym domu, w macierzyństwie, że nie jestem zamknięta w klatce.

Napisane przez stokrotka_to_ja

jednak stierdzam,ze ludzie sa bardzo rozni
ja dopiero teraz czuje,ze zyje,mam czas dla siebie ,nie musze gonic z zegarkiem w ręku

Ludzie i dzieci. Wiele niestety od dziecka zależy.

Moje nie daje "czasu dla siebie", a ja będąc na macierzyńskim przestałam czuć, że żyję.

---------- Dopisano o 12:36 ---------- Poprzedni post napisano o 12:31 ----------

Napisane przez Patrilla

mam taką samą refleksję ...
Mam takie dzieci że trudno mi być na razie kimś innym niż mamą mam takie pasje, że na razie odłożyłam je na półkę nie da się nic z doby więcej wykroić

Otóż to.

Napisane przez stokrotka_to_ja

a mnie sie tylko taka refleksja nasuneła...
Kiedy kobieta np. studiuje,kształci sie ,pracuje "robi karierę" i poświęca temu całą siebie,swój czas,mysli,plany itd.to wtedy nikt nie pyta "kim jeszcze ,poza byciem studentką,pracownicą jesteś?" Czyżby role "rodzinne" był mnie warte?
Czy trzeba byc np. "3 w 1" ? A moze to wszystko to sa po prostu różne etapy w zyciu i kazdy z nich w pewnym momencie staje sie dominujący?

Tak jest. Niestety ten model wyznają także kobiety.

Niedawno znajoma mi się pożaliła na ten temat. W rozmowie z teściową stwierdziła, że mogłaby tak gotować, z córą być, spacery, przetwory, czytanie, zabawy... Na co teściowa oczy na nią wybałuszyła i zapytała: "chyba żartujesz? a gdzie tu samorealizacja"?

[iizabelaa]

Napisane przez stokrotka_to_ja

no nie ma
ale tak jak Taszkin napisała,ja wole sie uzerac z swoim dzieckiem,a nie z szefem,klientami,fakturam i itd . Lubię takie "wolniejsze" zycie

tylko, że ja ani swojej dotychczasowej pracy ani macierzyństwa nie postrzegam w kategorii "użerania się"

obie rzeczy dawały/dają mi dużo satysfakcji

może nie teraz ale wiem że na obie te rzeczy w moim życiu znajdzie się miejsce

Napisane przez Klarissa

Może lepiej ci to zobrazuje przykład: Jak spędzam 10h poza domem (praca + dojazd) to nie mam wpływu na to, co się w tym czasie dzieje z moim dzieckiem, z moim domem itd.

rozumiem, że jak kobiety nie ma w domu to ktoś inny zajmuję się dzieckiem,

ale po prostu tak jak wcześniej pisałam myślę, że nie każdej kobiecie jest potrzebne do szczęścia patrzeć na dziecko przez 24h,
i to w żaden sposób wg mnie nie umniejsza jej macierzyństwa,

wręcz uważam, że naturalną sytuacją jest, że dziecko nie spędza 24h 7dni w tygodniu z matką,

bo dla mnie pisanie, że ktoś nie jest matka na 100% oznacza, że zaniedbuję dziecko czy dom,

a nie uważam, żeby nie spędzenie całego czasu w domu czy z dzieckiem,
powodowało, że dziecko bądź dom są zaniedbani

[Klarissa]

Napisane przez kropka75

Niedawno znajoma mi się pożaliła na ten temat. W rozmowie z teściową stwierdziła, że mogłaby tak gotować, z córą być, spacery, przetwory, czytanie, zabawy... Na co teściowa oczy na nią wybałuszyła i zapytała: "chyba żartujesz? a gdzie tu samorealizacja"?

Bo to jest wstyd i hańba realizować się w domu, a wg niektórych "realizowanie" i "w domu" są niemożliwe. I często właśnie same kobiety lansują taki pogląd. Ja kiedyś powiedziałam wśród znajomych kobiet, że bardzo lubię sprzątać w domu, to się dowiedziałam, że chyba zwariowałam, do sprzątania to są sprzątaczki...

Napisane przez iizabelaa

rozumiem, że jak kobiety nie ma w domu to ktoś inny zajmuję się dzieckiem,

ale po prostu tak jak wcześniej pisałam myślę, że nie każdej kobiecie jest potrzebne do szczęścia patrzeć na dziecko przez 24h,
i to w żaden sposób wg mnie nie umniejsza jej macierzyństwa,

wręcz uważam, że naturalną sytuacją jest, że dziecko nie spędza 24h 7dni w tygodniu z matką,

bo dla mnie pisanie, że ktoś nie jest matka na 100% oznacza, że zaniedbuję dziecko czy dom,

a nie uważam, żeby nie spędzenie całego czasu w domu czy z dzieckiem,
powodowało, że dziecko bądź dom są zaniedbani

Moim zdaniem to, że ktoś inny zajmuje się moim dzieckiem właśnie umniejsza mi jako matce i bardzo żałuję, że taka sytuacja jest konieczna. Oczywiście każdy ma prawo widzieć to po swojemu.

[iizabelaa]

Napisane przez Klarissa

Bo to jest wstyd i hańba realizować się w domu, a wg niektórych "realizowanie" i "w domu" są niemożliwe. I często właśnie same kobiety lansują taki pogląd. Ja kiedyś powiedziałam wśród znajomych kobiet, że bardzo lubię sprzątać w domu, to się dowiedziałam, że chyba zwariowałam, do sprzątania to są sprzątaczki...

Moim zdaniem to, że ktoś inny zajmuje się moim dzieckiem właśnie umniejsza mi jako matce i bardzo żałuję, że taka sytuacja jest konieczna. Oczywiście każdy ma prawo widzieć to po swojemu.

to ja należę do tych kobiet, które chyba nie rozumieją realizowania się w domu,
co w tym dziwnego, że są kobiety, które tak myślą?
o ile spędzeni czasu z dzieckiem wydaje mi się ciekawym zajęciem,
to już to wszystko co wiąże się z dbaniem o dom jest dla mnie mega
nudnym/nieatrakcyjnym zajęciem

rozumiem, że tak to czujesz,

o tym jest chyba ten wątek,
o tym jak się czujemy z różnymi rolami

[Klarissa]

Napisane przez iizabelaa

to ja należę do tych kobiet, które chyba nie rozumieją realizowania się w domu,
co w tym dziwnego, że są kobiety, które tak myślą?
o ile spędzeni czasu z dzieckiem wydaje mi się ciekawym zajęciem,
to już to wszystko co wiąże się z dbaniem o dom jest dla mnie mega
nudnym/nieatrakcyjnym zajęciem

rozumiem, że tak to czujesz,

o tym jest chyba ten wątek,
o tym jak się czujemy z różnymi rolami

To nie tak, że mnie dziwi, że ktoś nie lubi być w domu czy nudzi się pracami domowymi dziwi mnie, że kogoś dziwi to, że ktoś w tym domu być lubi

No są tacy ludzie jak ja co cieszy ich sprzątanie, pranie czy gotowanie - mnie to sprawia radość, i daje mi ogromną satysfakcję (to znaczy efekt czyli jak już jest posprzątane albo jak już jest ugotowane i np. smakuje komuś), ale pod warunkiem, że mam na to czas i siły.

Coś takiego jak teraz - powrót z pracy o 18-stej, godzina dwie z córką, a potem szybkie gotowanie, sprzątanie, kąpanie itd. i tak mi schodzi do nocy - cały dzień w pracy, cały wieczór roboty, nie to już nie jest fajne. Uprzedzę pytanie dlaczego tż mi nie pomoże - bo go nie ma po prostu, wyjechał A żeby mi było "łatwiej" to mi się jeszcze córka pochorowała więc jeszcze do tego dochodzą nieprzespane noce. I dlatego napisałam, że w sumie to jestem wręcz patologicznie zmęczona.

A do tego cały czas mam poczucie, że nie poświęcam swojemu dziecku tyle czasu, ile bym chciała, tyle, ile miałam nie pracując zawodowo. Bo tak na prawdę mam dla niej tylko weekend + 1 dzień w tygodniu.

[iizabelaa]

Napisane przez Klarissa

To nie tak, że mnie dziwi, że ktoś nie lubi być w domu czy nudzi się pracami domowymi dziwi mnie, że kogoś dziwi to, że ktoś w tym domu być lubi

No są tacy ludzie jak ja co cieszy ich sprzątanie, pranie czy gotowanie - mnie to sprawia radość, i daje mi ogromną satysfakcję (to znaczy efekt czyli jak już jest posprzątane albo jak już jest ugotowane i np. smakuje komuś), ale pod warunkiem, że mam na to czas i siły.

Coś takiego jak teraz - powrót z pracy o 18-stej, godzina dwie z córką, a potem szybkie gotowanie, sprzątanie, kąpanie itd. i tak mi schodzi do nocy - cały dzień w pracy, cały wieczór roboty, nie to już nie jest fajne. Uprzedzę pytanie dlaczego tż mi nie pomoże - bo go nie ma po prostu, wyjechał A żeby mi było "łatwiej" to mi się jeszcze córka pochorowała więc jeszcze do tego dochodzą nieprzespane noce. I dlatego napisałam, że w sumie to jestem wręcz patologicznie zmęczona.

A do tego cały czas mam poczucie, że nie poświęcam swojemu dziecku tyle czasu, ile bym chciała, tyle, ile miałam nie pracując zawodowo. Bo tak na prawdę mam dla niej tylko weekend + 1 dzień w tygodniu.

no no
mnie właśnie dziwi jak można lubić prace domowe


ehhh
podziwiam, że dajesz sobie z tym wszystkim radę sama

[***luna]

Napisane przez Klarissa

To nie tak, że mnie dziwi, że ktoś nie lubi być w domu czy nudzi się pracami domowymi dziwi mnie, że kogoś dziwi to, że ktoś w tym domu być lubi

No są tacy ludzie jak ja co cieszy ich sprzątanie, pranie czy gotowanie - mnie to sprawia radość, i daje mi ogromną satysfakcję (to znaczy efekt czyli jak już jest posprzątane albo jak już jest ugotowane i np. smakuje komuś), ale pod warunkiem, że mam na to czas i siły.

Coś takiego jak teraz - powrót z pracy o 18-stej, godzina dwie z córką, a potem szybkie gotowanie, sprzątanie, kąpanie itd. i tak mi schodzi do nocy - cały dzień w pracy, cały wieczór roboty, nie to już nie jest fajne. Uprzedzę pytanie dlaczego tż mi nie pomoże - bo go nie ma po prostu, wyjechał A żeby mi było "łatwiej" to mi się jeszcze córka pochorowała więc jeszcze do tego dochodzą nieprzespane noce. I dlatego napisałam, że w sumie to jestem wręcz patologicznie zmęczona.

A do tego cały czas mam poczucie, że nie poświęcam swojemu dziecku tyle czasu, ile bym chciała, tyle, ile miałam nie pracując zawodowo. Bo tak na prawdę mam dla niej tylko weekend + 1 dzień w tygodniu.

Ja lubie prace domowe, ale bez przesady.
Nie da rady, by wycieranie urzy stymulowalo mnie intelektualnie, umyslowo. A tego potrzebuje do normalnej, zdrowej egzystencji.

Nie jestem fanka samorealizacji przez wychowanie dzieci, jesli jest tak, ze inne sfery zycia sa zaniedbane. Moze jest to spowodowane tym, ze znam wiele matek, ktore nie potrafia a moze nie chca pozwolic dzieciom dorastac, rozwiajac sie, odkleic.
Inna prawa, ze aktualnie TZ jest wiecej w domu z dziecmi niz ja.
Niemozliwym by bylo, gdyby i mama i tato byli z dziecmi non stop...